نه دوست عزیز. این دو تا یکی نیستند. این 155 مگابیتی که شما مثال زدین پهنای باند اشتراکیه که ممکنه بین حداقل 500-600 نفر یا بالاتر هم به اشتراک گذاشته بشه. اما این چیزی که تحت عنوان STM-1 اه، یه پهنای باند اختصاصی و تضمین شده است که معمولن قیمت‌هاش خیلی بالاست و به درد مصارف خونگی نمی‌خوره. حتی تو کشورهای دیگه هم پهنای باند اختصاصی یا همون Dedicated بیشتر برای شرکت‌های بزرگ یا برای دیتاسنترها استفاده میشه نه برای خونه چون قیمتش بالاست.
البته قیمت پهنای باند اینترنت که تحت عنوان IP Transit شناخته میشه و پایه اصلی قیمت اینترنت محسوب میشه تو منطقه ما حدودن 10 تا 15 برابر داخل آمریکاست. برای مثال قیمت IP Transit که شرکت‌های ISP تو آمریکا می‌خرن به ازای هر مگابیت حدود 2 دلاره (یعنی یه لینک STM-1 حدود 300 دلار قیمت داره) اما تو منطقه خاورمیانه به ازای هر مگابیت حدود 20 تا 30 دلاره (یعنی لینک STM-1 حدود 3000 تا 4000 دلار خرید و فروش میشه). بازم میگم اینا برای پهنای باند اختصاصی و اونم در مقیاس زیاده. نه برای مصارف خونگی.
حتی اگه گوگل فایبر رو هم در نظر بگیرین که اینترنت 1گیگابیتی تو بعضی شهرها داره میده با قیمت خیلی پایین، این سرویس اشتراکیه و ممکنه بین بیش از چند هزار نفر به اشتراک گذاشته شده باشه. به این عمل به اصطلاح Oversubscribing یا Overbooking گفته میشه. به همین خاطره که اصولن بحث تراکم پهنای باند (یا به قول ایرانی کمبود پهنای باند) پیش می‌آد که نتیجه‌اش ممکنه کم شدن سرعت باشه. تو کشورهای دیگه همیشه اصلاح Up to رو کنار سرویس‌های اشتراکی قید میکنن. یعنی حداکثر سرعتی که می‌تونین بگیرین.
