اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

وقتی اسباب بازی هایمان را از ما گرفتند

ناگهان گریه کردیم

داریم بزرگ می شویم

و بهانه هایمان برای گریه کردن

دارد تمام می شود

اما قدریکه زمان گذشت

زندگی باورمان داد

که ماهی ها

به اندازه منقار مرغ ماهی خوار

بزرگ می شوند

حالا بیا

آسمان آن قدر پیرست

که تا آخر دنیا

گریه کنیم

تو نیستی

این باران بیهوده می بارد

ما خیس نخواهیم شد ...

بی هوده این رودخانه بزرگ

موج برمی دارد و می درخشد

ما بر ساحل آن نخواهیم نشست ...

جاده ها که امتداد می یابند

بی هوده خود را خسته می کنند

ما با هم در آن ها راه نخواهیم رفت ...

دل تنگیها، غریبی ها هم بیهوده است

ما از هم خیلی فاصله داریم

نخواهیم گریست ...

بیهوده تو را دوست دارم ...

بیهوده زندگی می کنم

این زندگی را قسمت نخواهیم کرد ...

حالا که رفته ای

پرده ها را می کشد

بی حوصله ی هیچکس

به گوشه ای می رود

سر بر زانو می گذارد و

فکر می کند

به روزی که نخواهد آمد

کاش قلبم درد تنهايي نداشت
سينه ام هرگز پريشاني نداشت
کاش برگهاي آخر تقويم عشق
حرفي از يک روز باراني نداشت
کاش ميشد راه سخت عشق را
بی خطر پیمود و قربانی نداشت

به غم كسي اسيرم كه ز من خبر ندارد
عجب از محبت من كه در او اثر ندارد
غلط است هر كه گويد : دل به دل راه دارد
دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد

شعر بسيار زيبا از خواننده معروف evanescenceبا نام my immortal

I'm so tired of being here
از بودن در اينجا چه بسيار خسته ام
Suppressed by all of my childish fears
محصور در هراس هاي كودكانه ام
And if you have to leave
اگر بايد ميرفتي و تركم ميكردي
I wish that you would just leave
اي كاش كاملا تركم مي گفتي
Because your presence still lingers here
چرا كه همچنان حضورت در من مردد است
And it won't leave me alone
و تنهايم نمي گذارد.
These wounds won't seem to heal
انگار ديگر اين زخمها شفا يافتي نيست.
This pain is just too real
اين دردها بسيار واقعي اند و
There's just too much that time cannot erase
چه بسيارند كه حتي گذر زمان هم ياراي زدودنشان نيست.
When you cried I'd wipe away all of your tears
هنگامي كه مي گريستي اشكهايت را پاك مي كردم
When you'd scream I'd fight away all of your fears
وقتي مي ترسيدي هراسهايت را دور مي كردم
And I've held your hand through all of these years
در تمامي اين سالها تنها دستهايت را گرفتم
But you still have all of me
اما تو همچنان همه وجودم را در اختيار داري
You used to captivate me
زماني مرا شيفته و اسير خود ميكردي
By your resonating light
با درخشش تابناك ات
But now I'm bound by the life you left behind
و من اكنون در بند هر آنچه تو در زندگي ام بر جاي گذاشتي اسير مانده ام.
Your face it haunts my once pleasant dreams
صورتت مانند شبحي در تنها روياهاي سرخوشانه ام خطور ميكند.
Your voice it chased away all the sanity in me
صدايت عقل و هوش را از من ميبرد.
These wounds won't seem to heal
انگار اين ديگر اين زخمها شفا يافتني نيست
This pain is just too real
اين دردها بسيار واقعي است
There's just too much that time cannot erase
و چه بسيارند كه حتي گذر زمان هم ياراي زدودنشان نيست.
When you cried I'd wipe away all of your tears
هنگامي كه مي گريستي اشكهايت را پاك مي كردم
When you'd scream I'd fight away all of your fears
وقتي مي ترسيدي هراسهايت را دور مي كردم
And I've held your hand through all of these years
در تمامي اين سالها تنها دستهايت را گرفتم
But you still have all of me
اما تو همچنان همه وجودم را در اختيار داري.
I've tried so hard to tell myself that you're gone
بسيار كوشيدم تا به خود بگويم كه ديگر رفته اي
And though you're still with me
اما همچنان با مني
I've been alone all along
من هميشه تنها بوده ام (و خواهم ماند)

در راهم می رفتم
و تو به من لبخند زدی
پس عضلاتم را جمع کردم
جمع کردم برای تویی که نمی شناختی
لبخند بی روح من را … من را …
گویی من در چهره ام خلاصه شده بودم
و چهره ام در نگاهی تو خالی
.
وحتی هرگز
هرگز..
و حتی مرگ
مرگ..
مرگز کافی نیست

من دلم تنگ کسی است
که به دلتنگی من می‌خندد
باور عشق برايش سخت است
ای خدا باز به ياری نسيم سحری
می‌شود آيا دل به نازک‌دل من بربندد؟!

جهان پیشینم را انکار می‌کنم،
جهان تازه‌ام را دوست نمی‌دارم،
پس گریزگاه کجاست!
اگر چشمانت سرنوشت من نباشد ...!

بی تو برگی زردم
بی تو خزانی سردم
بی تو من ابر پاییز
با تو من ابر بهاران
بی تو من تنهای تنها
شکسته در آرزوی فردا
بی تو من تنها و مدهوش
همچو یک شمع تنها و خاموش
بی تو روزهایم سرد است
چشمهای اشک آلودم با همه قهر است