Printable View
متناسبند و موزون حرکات دلفریبــــــــت!
متوجه است با ما سخنان بی حسیبت!
عجب از کسی در این شهر که پارسا بماند
مگر او ندیده باشد رخ پارسا فریبـــــــــــــت!
تو درخت خوب منظــــــــــر، همه میوه ای ولیکن
چه کنم به دست کوته که نمی رسد به سیبت!
تو شبی در انتظاری ننشسته ای، چه دانی!
که چه شب گذشت بر منتظــــران ناشکیبت!
سعدی
تنها ننالم از غم ایام وجور یار
باشد مرا ودلی صد جا شکسته است
از آنچه پیش ذوست بود در خور نثار
تنها مرا دلی بود که شکسته است
ترانه ای زیبا
بانام توخواهم گفت
شبی سیه تا صبح
درکنج توخواهم خفت
ترانه ای رنگین
در گوش تو خواهم خواند
تا آخراین دنیا
درپیش تو خواهم ماند
...
دلی که غیب نمای است و جام جم دارد
ز خاتمی که دمی گم شود چه غم دارد
دلم را برده آن چشم سیاهت
چه راهت می فتد بر من نگاهت
نشینم آنقدر من در کنارت
که آخر سر رود این انتظارت
سفر کردم که باز ایم به سویت
تا نمانم بیش از این در آرزویت
اگر حالا کسی دیگر نمرده است
فقط از درد دلهای تو بوده است
...
تو وبا لاله رویان گل زشاخ عیش چیدن ها
من وچون غنچه از دست تو پیراهن دریدن ها
تو وچون بخت سرکش از من مسکین رمیدن ها
من وچون اشک حسرت در پیت هر سو دویدن ها
ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
تو پرده پیش گرفتی و ز اشتیاق جمالت
ز پرده ها به در افتاد رازهای نهانـــــــی!
سعدی
يک شاخه ي تکيده ی آن سايه ي تمنا
خواهم رَوَم من امشب درامتدادِ صحرا
بايد درايتي شد بر ضجه هاي بي خون
تفسير ِ يک غرور و شايد طلوع ِ فردا
اي من! زبان دلشكني از خدا بخواه
روح سوار بر بدني از خدا بخواه
هرگاه بغض آمد و چشمت جلا گرفت
دستي برآر و نم زدني از خدا بخواه
اي هرچه راه رفته و نارفته‌ات خراب!
عمر دوباره ساختني از خدا بخواه