Printable View
يک تکه از خودم را، در واژه دفن کردم
فردا به روي کاغذ، مَردي جوانه مي زد
آن مَرد هم سَرش را در زير ِ بالشش کرد
شماطه هم پياپي با صد بهانه مي زد
__________________________________________________ ______
سلام گرامینقل قول:
حیف شعر به این زیبایی نیست که نصف و نیمه نمایان باشد!
در ضمن صدای استاد شجریان آنقدر زیبا هست که شنونده هایش از آن لذتی بیش از تحمل ببرند
موفق باشید
دلا! شبها نمی نالــی به زاری!
سر راحت به بالین می گذاری!
تو صاحب درد بودی ناله سر کن
خبـــــــر از درد بی دردی نداری!
مباد آندم که چنگ نغمه سازت
ز دردی بر نیانگیزد نوایـــــــــی!
مباد آندم که عود تار و پودت
نسوزد در هوای آشــــنایی!
بنال ای دل که رنجت شادمانی ست!
بمیر ای دل که مرگت زندگانـــی ست!
دلـــــــــی خواهم کز او درد خیزد
بسوزد! عشق ورزد! اشک ریزد!
نسیم وصل – با صدای همایون شجریان بشنوید!
دانه بغضی کاشته ام
به گلدان کنار پنجره ام
آب میدهم
هر روز
و انتظار بهار را
تا کی؟
وبهار بی هیچ توقع
معنی مکان را با خود حمل نمیکند
متاسفانه
ديوانه شوم چون تو پري‌وار نمايي
در سلسلهء زلف پري مار نمايي
خورشيدي آنگه به شب آيي عجب اين است
شب روز نمايد چو تو ديدار نمايي
ياري اندر كس نمي بينم ياران را چه شد؟
دوستي كي آخر آمد دوستداران را چه شد؟
در ره منزل ليلي كه خطرهاست در آن
شرط اول آن است كه مجنون باشي
يك روز بي ترديد خواهم مرد
يك روز مي فهميد خواهم مرد
امروز يا فردا نمي دانم
يك روز بي ترديد خواهم مرد
در خانه خود نشسته ام ناگاه
مرگ آيد و گويدم ز جا برخيز
اين جامه عاريت به دور افكن
وين باده جانگزا به كامت ريز
خواهم كه مگر ز مرگ بگريزم
مي خندد و مي كشد در آغوشم
پيمانه ز دست مرگ مي گيريم
مي لرزم و با هراس مي نوشم....
ميان ماندن و رفتن حكايتي كرديم
كه آشكارا در پرده ي كنايت رفت.
مجال ما همه اين تنگمايه بود و دريغ
كه مايه خود در وجه اين حكايت رفت
تو مپندار كه من شعر به خود مي گويم
تا كه هشيارم و بيدار يكي دم نزنم