سرعت شما از یه سرور خاص روی اینترنت تو هر کجا که باشه بستگی به عوامل متعددی مثل پهنای باند شبکه داخلی، پهنای باند اتصال به شبکه جهانی، پهنای باند سرور مقصد، ضریب اشتراک، ساعت استفاده، فاصله کاربر از مرکز مخابراتی و ... داره. بنابراین ممکنه تو یه زمان سرعت ارتباط شما با یه سرور خاص تو اینترنت، 1مگابیت باشه و در یه زمان دیگه سرعت ارتباطتون با اون سرور 10مگابیت. ملاک این که سرویس شما اینترنته یا اینترانت امکان دسترسی به سرور مثلن اروپا یا آمریکا در هر زمانیه. حتی اگه سرعت این دسترسی در طول شبانهروز متغیر باشه.نقل قول:
اما در مورد قیمت: همه میدونیم که پهنای باند شبکه داخلی اینترنت تو ایران برای تعداد فعلی کاربرا کاملن جوابگوست و مشکلی ایجاد نمیکنه و در واقع در محاسبات قیمت اینترنت، حتی اگه با سرعت 128 کیلوبیت هم باشه، پهنای باند اینترانت و قیمت 4 میلیون تومنی اون، مبنای محاسبه نیست. مهمترین گلوگاه اینترنت ایران همون پهنای باند اتصال به شبکه جهانیه که مبنای قیمتگذاریهای اینترنت تو ایران هم قیمت همین پهنای باند بینالملله که 24 میلیون تومنه.
عامل اصلی تعیین قیمت اینترنت میشه الگوی مصرف و توان ISP تو مدیریت استفاده از همین پهنای باند اینترنت بینالملل. البته این مسأله فقط مختص ایران نیست. همه جا تو دنیا ISPها برای بهینه کردن استفاده از پهنای باند در اختیارشون با ارائه سرویسهای اشتراکی و بستن ضریب اشتراکهای بالا (حتی 20:1 یا 50:1)، سعی میکنن از حداکثر ممکن ظرفیت پهنای باندشون در شبانهروز استفاده کنن. گذاشتن طرحهای تشویقی مثل شبانه رایگان هم در واقع به همین خاطره. ولی باز هم نمیتونن بیشتر از 50 تا 60 درصد ظرفیت پهنای باندشون رو استفاده کنن. یعنی در عمل ISP پول کل ظرفیت پهنای باند رو میده اما در عمل 50 - 60 درصد اون براش قابل استفاده و فروشه.
منم تو محاسباتم همین فرض رو گرفتم. اگه ISP بتونه 100 درصد پهنای باندش رو استفاده کنه، پولی که بابت خرید هر گیگ ترافیکش میده حدود 500 تومن در میآد. اما در عمل به دلیل الگوی مصرف شبانهروز مجموع کاربرا، ISP حداکثر 50 تا 60 درصد ظرفیت پهنای باندش رو استفاده میکنه. این به خودی خودش یعنی، ISP بابت هر گیگ ترافیک مصرفیش در واقع داره حدود 1000 تومن پول میده. این فقط قیمت خرید هر گیگ اینترنت قابل فروش برای ISP اه. اگه هزینههای انتقال و سایر هزینهها رو هم حساب کنی، قیمت بیشتر از این حرفا در میآد.