بهترین تصاویر فضایی هفته: از تپ‌اختر لنگ تا حماسه خورشیدی
نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکسهای فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از چشم سارون و تپ‌اختر لنگ گرفته، تا یخ کوهه‌های آسمانی و حماسه خورشیدی.
حماسه خورشید: این عکس فوری از یک فوران خورشیدی که هفته گذشته توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا (SDO) منتشر شد، تاب برداشتن پلاسما را هنگام حرکت درون میدان مغناطیسی خورشید به تصویر می‌کشد. بیشتر پلاسما مجددا به درون خورشید باز می‌گردد، چرا که انرژی کافی برای شلیک آن به درون فضا وجود ندارد.
استرالیا در آتش: در این عکس که روز 8 ژانویه / 19 دی‌ماه و از ایستگاه فضایی بین‌المللی گرفته شده است، آتش‌سوزی‌های گسترده در حال سوزندان استرالیا هستند. برای آنکه از وخامت اوضاع مطلع باشید، 7 ژانویه / 18 دی‌ماه این کشور گرم‌ترین روز ثبت شده را در تاریخ خود تجربه کرد: دمای هوا در این روز به 40.33 درجه سلسیوس رسید. پیش‌بینی‌های هواشناسی حاکی از این است که طی هفته آینده هوا حتی گرم‌تر هم خواهد شد.
چشم سارون: این عکس جدید تلسکوپ فضایی هابل، مربوط به یکی از ستارگان همسایه ما، ستاره فم‌الحوت و صفحه غبار اطراف آن است. این عکس اخترشناسان را به فکر فرو برده است، چرا که مشخص شده است این صفحه که از صخره، یخ و غبار ساخته شده است، پهناورتر از آن چیزی است که پیش از این تصور می‌شد و در ناحیه‌ای به فاصله 22.5 تا 32 میلیارد کیلومتر از ستاره گسترده شده است.
اخترشناسان همچنین از این عکس برای محاسبه مدار سیاره فم‌الحوت-ب استفاده کرده‌اند. بر اساس محاسبات آنان، مدار بیضوی 2000 ساله این سیاره سه برابر بیشتر از آنچه قبلا تصور می‌شد به ستاره نزدیک می‌شود. همچنین به دلیل مسیر حرکت خارج از صفحه این سیاره، امکان دارد با یخ و صخره‌های موجود در صفحه اطراف ستاره برخورد کند؛ برخوردی که اگر رخ دهد، حوالی سال 2032 / 1411 خواهد بود.
ستارگان بر فراز توف: در این عکس زیبا، کهکشان راه شیری در حال درخشش بر فراز دریاچه مونو در شرق ناحیه یوسمیت، در کوهستان‌های سیرا نوادا آمریکا دیده می‌شود. با بیش از یک میلیون سال سن، دریاچه مونو یکی از قدیمی‌ترین دریاچه‌های آمریکای شمالی است.
آب این دریاچه میزبان ساختارهای فضایی‌مانندی از گونه‌ای سنگ متخلل به نام توف است. علاوه بر میگوی آب شور، حشرات ساکن آب‌های قلیایی و گونه‌هایی از پرندگان، دریاچه مونو مامن گروهی از باکتری‌ها است که دانشمندان گمان می‌کردند فسفر را -به عنوان یکی از اجزای اصلی دی.ان.ای- با آرسنیک جایگزین کرده است؛ گمانی که البته در نهایت معلوم شد اشتباه است.
چشم‌انداز باتلاق از فضا: تشعش‌سنج طیفی تصویربردار تفکیک متوسط ناسا (Modis)، این تصویر از سواحل فلوریدا را در اواخر دسامبر سال 2012 میلادی / اوایل دی‌ماه امسال گرفته است. رنگ سبز لجنی این عکس، ناحیه علف‌زارهای باتلاقی این ایالت را نشان می‌دهد؛ در حالی‌که رنگ سبز نعنایی آب‌های اطراف آن نشانه‌ای از وجود فیتوپلانکتون‌ها است.
ارتقاء اپتیک: این تصویر موج‌دار که مربوط به بخشی از سحابی جبار است، توسط ابزارهای اپتیکی که به تازگی در رصدخانه جمینی نصب شده‌اند تهیه شده است. این سیستم پیشرفته به دو تلسکوپ فروسرخ رصدخانه -که یکی در هاوایی و دیگری در شیلی نصب شده است- امکان می‌دهد تا مشاهدات خود را در حالی انجام دهند که اثر اعوجاج‌های ناشی از جو زمین به شدت کاهش یافته است.
کوه یخ آسمانی: داده‌های جدید به دست آمده از ماموریت کاسینی ناسا نشان می‌دهد که شاید یخ‌های غنی از متان و اتان در دریایی هیدروکربنی بر روی تیتان شناور باشند. این تصویرسازی مفهومی که توسط آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا منتشر شده است، خیال‌سازی هنرمندانه‌ای از کوه‌های یخ آسمانی است که در زیر تابشی سرخ‌رنگ در حال آفتاب گرفتن هستند.
تپ‌اختر لنگ: گروهی از اخترشناسان در حال مشاهده تپ‌اختر بادبان -ستارهای در فاصله هزار سال نوری از زمین- در نوری کاملا جدید هستند. تصاویر تهیه شده توسط رصدخانه پرتو ایکس چاندارا ناسا، نشان می‌دهد که این ستاره نوترونی در حین چرخش سریع خود، جریانی از ذرات را به بیرون پرتاب می‌کند که همچون مارپیچی چرخان دیده می‌شود.
این موضوع می‌تواند به این معنا باشد که تپ‌اختر بادبان حین چرخش 11 بار در ثانیه‌ای خود دچار لنگ زدن و تلوتلو خوردن است. اگر این مساله تایید شود، نخستین نمونه از این نوع حرکت در یک فوران ستاره نوترونی خواهد بود.
khabaronline.ir
عکسهای تماشایی کره زمین که از ایستگاه فضایی ناسا گرفته شده
بهترین تصاویر فضایی هفته: از ابرهای اقیانوس آرام تا بزرگ‌ترین کهکشان مارپیچی کیهان
نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکسهای فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از تصاویر ماهواره‌ای ابرهای اقیانوس آرام گرفته، تا بزرگ‌ترین کهکشان مارپیچی کیهان و روزهای تیره و تار پکن.
ابری، بدون بارش باران: دوربینی که بر روی ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) نصب شده است، حین پرواز این ایستگاه از شرق به شمال ژاپن، این عکس زیبا را از ابرهای استراتوکومولوس بر فراز اقیانوس آرام گرفته است. این الگوی ابری، چشم‌اندازی متداول بر فراز نواحی شمال غربی اقیانوس آرام است. ابرهای استراتوکومولوس که جزو ابرهای ارتفاع پایین طبقه‌بندی می‌شوند، در ارتفاع کمتر از 2000 متر شکل می‌گیرند و به ندرت باعث بارندگی می‌شوند. از روی زمین این ابرها همچون لایه‌ای صاف از ابرهای انبوه خاکستری دیده می‌شوند.
تاج افتخار: اکنون و به صورت رسمی، کهکشان مارپیچی میله‌ای NGC 6872 پادشاه نوع خود در هفت آسمان محسوب می‌شود. گروهی بین‌المللی از اخترشناسان موفق شدند نشان دهند این کهکشان که مدت‌ها گمان می‌شد یکی از بزرگ‌ترین سیستم‌های کهکشانی عالم و در واقع بزرگ‌ترین کهکشان مارپیچی شناخته شده جهان است. این کهکشان که در صورت فلکی طاووس (Pavo) در آسمان نیمکره جنوبی واقع شده است، 212 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و اندازه‌اش از یک انتها تا انتهای دیگر، 552 هزار سال نوری است. تصویر این کهکشان از ترکیب نور مرئی، فرابنفش و فروسرخ این کهکشان به دست آمده است، که به ترتیب توسط تلسکوپ VLT رصدخانه جنوبی اروپا، تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا، و فضاپیمای کاوشگر تکامل ناسا (GALEX) آشکار شده است.
بررسی پیش از پرواز: مهندسان بوئینگ که لباس‌های مخصوص اتاق پاک را بر تن دارند، در حال بررسی نخستین نمونه از ماهواره‌های نسل بعدی ناسا هستند. این ماهواره‌ها قرار است تا به عنوان ایستگاه‌های تقویتی (رله) مابین ابزارهای علمی مستقر در مدار زمین و کنترلرهای زمینی عمل کنند. این ماهواره موسوم به ماهواره ردگیری و تقویت اطلاعات (TDRS-K) پس از پرتاب به فضا در روز 29 ژانویه / 10 بهمن، به ناوگانی متشکل از 7 ماهواره زمین‌ثابت ملحق خواهد شد که هم اینک در مدار زمین قرار دارند. این ماهواره‌ها دورسنجی، ردگیری، فرمان‌دهی و سرویس پهنای باند بالا را برای ماموریت‌ها و ابزارهای علمی، از جمله برای ایستگاه فضایی بین‌المللی و تلسکوپ فضایی هابل، فراهم می‌کنند.
هنر صخره در نیمه شب: نقش برجسته‌های سنگی بومیان آمریکا در مقابل درخشش راه شیری تصویر زیبایی را ایجاد کرده است. نقش‌برجسته‌های سنگی (پتروگلیف) یکی از انواع گوناگون هنر صخره هستند که با خراشیدن، ساییدن و یا تراشیدن بر روی صخره‌های زنگار گرفته بیابانی صحرای سیرانوادا کالیفرنیا خلق شده‌اند. بسته به شرایط محیطی اطراف سنگی که هنر صخره روی آن خلق شده است، این نقوش می‌توانند بین صدها تا هزاران سال دوام بیاورند.
روزهای تیره و تار: در تاریخ 12 ژانویه / 23 دی، پکن شاهد روزی مهم در تاریخ خود بود. در این روز، آلودگی هوا در این شهر رکورد جدیدی را ثبت کرد و شاخص کیفیت هوا به 755 رسید. بر اساس استاندارد سازمان بهداشت جهانی، رسیدن این شاخص به بالای 500 نشان‌دهنده این است که ذرات موجود در هوا، 20 برابر مقداری است که از نظر سلامت انسان به عنوان «حد سالم» در نظر گرفته می‌شود. در این عکس ماهواره‌ای، لکه خاکستری رنگ بالای ناحیه سفید، شهر پکن را نشان می‌دهد.
فوران خورشیدی: خورشید سال جدید میلادی را با غیظ آغاز کرد. شش برآمدگی فورانی سطح آن، حلقه‌های عظیمی از پلاسما هستند که می‌توانند از سطح آن فرار کنند و فوران‌های تاج خورشیدی را ایجاد کنند. این عکس که توسط یک جفت از ماهواره‌های STEREO گرفته شده است، فعالیت‌های آشفته خورشیدی را در نور شدید فرابنفش به تصویر می‌کشد.
khabaronline.ir
بهترین تصاویر فضایی هفته: از خورشید رنگارنگ تا ابرهای شب‌تاب
نجوم -در این گزارش تصویری، بهترین عکسهای فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از خورشید رنگارنگ و ابرهای شب‌تاب گرفته، تا ابرهای ساخته دست بشر و پنکه‌های یخی مریخی.
خورشید رنگارنگ: شدت نور خورشید بیش از آن است که بتوان با چشم غیرمسلح به آن خیره شد، و دانشمندان این موضوع را بهتر از هر کسی می‌دانند. به همین دلیل، تلسکوپ‌های زمینی و فضایی خود را به ابزارهایی تجهیز کرده‌اند که خورشید را حداقل در 10 طول موج مختلف نور نظاره می‌کند؛ رنگ‌هایی که برخی از آنها در این تصویر ترکیبی چشم‌نواز دیده می‌شود. با مشاهده طول موج‌های مختلف نور تابیده شده توسط خورشید، محققان می‌توانند به بررسی سطح و جو خورشید بپردازند و الگوی فعالیت‌های آن را که بر آب و هوای فضا تاثیر می‌گذارد تهیه کنند.
پنکه‌های یخی مریخی: در عکس بالا که توسط آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا منتشر شده است، رگه‌های تیره ماسه در حال وزیدن روی یک کلاهک یخی فصلی در قطب شمال مریخ دیده می‌شوند. بر خلاف زمین، کلاهک‌های یخی سیاره سرخ از دی‌اکسید کربن منجمد ساخته شده‌اند. زمانی‌که نور خورشید با عبور از این یخ‌ها به سطح مریخ می‌رسد، ماسه زیر آن و یخی را که در تماس با آن است، گرم کرده و یخ جامد را طی فرایند تصعید مستقیما به گاز تبدیل می‌کند. هنگامی‌که گاز به دام افتاده در این کلاهک‌های یخی راهی به بیرون پیدا می کند، ماسه را نیز همراه با خود به زور بیرون می‌کشد و منظره‌ای مشابه عکس بالا پدید می‌آورد.
ابرهای شب‌تاب: ابرهای آبی درخشانی که در لبه فضا می‌بینید، ابرهای قطبی میان‌سپهری یا ابرهای نوکتیلوسنت نام دارند. این ابرها که در ارتفاع 76 تا 85 کیلومتری سطح زمین شکل می‌گیرند، اغلب در اواخر بهار و اوایل تابستان و در هر دو نیمکره شمالی و جنوبی دیده می‌شوند. این ابرها درخشش آبی‌رنگ خود را زمانی به دست می‌آورند که خورشید در حال رفتن به زیر افق است، و در حالی‌که غروب خورشید تاریکی را بر سطح زمین می‌گستراند اما نور کافی برای روشن کردن این ابرها پراکنده می‌سازد. نوار زرد-نارنجی که زیر لایه آبی‌رنگ می‌بینید، پوش‌سپهر (استراتوسفر) است.
میکل آنژ فضایی: عارضه‌ای که در عکس بالا نمای نزدیک آن را می‌بینید، دهانع میکل آنژ در ناحیه قطب جنوب سیاره عطارد است. این عکس توسط کاوشگر مسنجر ناسا گرفته شده است، نخستین ماهواره‌ای که به دور این داخلی‌ترین سیاره منظومه شمسی در حال گردش است. از آنجایی‌که عطارد هیچ‌گونه جوی ندارد، هیچ بادی در سطح این سیاره نمی‌وزد که بتواند دهانه‌های برخوردی فراوان سطح آن را دچار فرسایش کند.
رد حلزون: طیف‌سنج رادیویی تصویربردار تفکیک متوسط ناسا (MODIS) که روی ماهواره Aqua مستقر است، این تصویر را از ابرهای فراز اقیانوس آرام شرقی و در نزدیکی سواحل غربی آمریکا و کانادا گرفته است. خط‌خطی‌هایی که همچون رد حرکت حلزون در میان ابرهای پف کرده دیده می‌شود، در واقع رد بر جای مانده از حرکت کشتی‌ها است. این ابرهای ساخته دست بشر زمانی شکل می‌گیرند که بخار آب موجود در جو، در برخورد با ذرات ریز خارج شده از دودکش کشتی‌ها دچار چگالش شده و به حالت مایع در می‌آید.
khabaronline.ir
۵۰,۰۰۰ سال بعد، آسمان شب چه شکلی خواهد بود؟
۵۰,۰۰۰ سال بعد، آسمان شب چه شکلی خواهد بود؟
همان‌طور که الگوی ظاهری ستارگان در روزگار ما با آنچه اجداد باستانی ما تصور می کردند فرق می‌کند؛ اگر نوادگان ما 500 قرن بعد هنوز روی زمین باشند تا به آسمان شب بنگرند، صور فلکی را به شکلی متفاوت خواهند دید.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نمایش اسلاید
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دب اکبر: به طور کلی، ستارگانی از کهکشان راه‌شیری که در فاصله نزدیک‌تری به ما قرار دارند، به نظر می‌رسد که در آسمان بیشتر حرکت می‌کنند. در مقایسه با سایر صور فلکی، ستارگان تشکیل دهنده صورت فلکی دب اکبر نسبتا نزدیک زمین قرار دارند. در نتیجه، ساختار ستارگان آن در طول زمان دگرگون خواهد شد. ملاقه این صورت فلکی صاف‌تر می شود، دسته آن خمیدگی بیشتری پیدا می‌کند، و سایر ستارگان آن نیز موقعیت خود را نسبت به یکدیگر تغییر می‌دهند.
نمایش اسلاید
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دب اصغر: این خرس کوچک آسمانی شکل کلی خود را حفظ خواهد کرد. اما ستارگانی که پاهای پشتی آن را شکل می‌دهند، به اندازه کافی جابه‌جا می‌شوند که خرس کوچک طی 50 هزار سال آینده دیگر ملاقه‌ای نداشته باشد.
نمایش اسلاید
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
شکارچی: استخوان‌بندی پیکره اصلی صورت فلکی شکارچی تغییر چندانی نخواهد داشت، چرا که عمدتا از غول‌های ستارهای مانند رجل‌الجبار (Rigel) و جرزم‌الجبار (Bellatrix) تشکیل شده است. این ستارگان هزاران سال نوری از زمین فاصله دارند و لذا اصولا حرکت آنها در آسمان به چشم نمی‌آید. اما چند ستاره کوچک‌تر و نزدیک‌تر که گرز و سپر شکارچی را تشکیل می‌دهند، موقعیت خود را کاملا تغییر می‌دهند.
نمایش اسلاید
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ثور: به نظر می‌رسد یکی از ستارگان صورت فلکی ثور (گاو) که نزدیک چشم چپ آن قرار دارد، به تدریج راه خود را از سایر ستاره‌های گروه جدا می‌کند. دلیلش هم این است که این ستاره اصولا جزو گروه ستارگان ثور نیست. ستارگان واقع در ساختار Y شکل این صورت فلکی عمدتا بخشی از خوشه ستارهای قلائص (Hyades) هستند، اما یکی از آنها در واقع ستارهای بسیار دور است که به طور اتفاقی با ستارگان قلائص در یک راستا قرار گرفته است. با گذشت زمان کافی، این ستاره از سایر گروه جدا خواهد شد.
نمایش اسلاید
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اژدها: خمیدگی مارمانند صورت فلکی اژدها (تنین) در گذر زمان به خطی شکسته و ناهموار مبدل خواهد گشت. ستارگانی که این صورت فلکی را تشکیل می‌دهند، در مقایسه با ستارگان سایر صور فلکی کوچک‌تر، و به زمین نزدیک‌تر هستند. این بدان معناست که این ستارگان نسبت به یکدیگر جابجایی زیادی خواهند داشت.
بهترین تصاویر فضایی هفته: از دهانه کیک‌فنجانی تا رنگین‌کمان مهتابی
نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکسهای فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از علامت دودی و دهانه کیک فنجانی گرفته، تا رنگین‌کمان مهتابی و دنباله‌دار گرگ‌ومیش.
کشف نورانی: در این عکس، نمایی از عظیم‌ترین فوران سطح خورشید در سال 2012/1391 را می‌بینید که در 31 آگوست 2012 رخ داد و باعث روانه شدن ذرات و امواج ضربه‌ای به سوی زمین شد. دانشمندان تصور می‌کنند که این موج مواد مسئول شکل‌گیری یک کمربند تابشی است که به دور زمین چرخ خورده است، ولی تا پیش از این هیچ کس آن را ندیده بود. در حالت عادی، زمین توسط دو کمربند تابشی دونات‌شکل موسوم به کمربند وان آلن احاطه شده است. دانشمندان حدود 60 سال است که از وجود این کمربندها آگاهی دارند. اما چیزی که دانشمندان اخیرا کشف کرده‌اند ناحیه تابشی سومی است که آنها گمان می‌کنند فوران 31 آگوست 2012 / 10 شهریور 1391 (عکس بالا) مسئول شکل‌گیری آن است. این کمربند جدید تنها 4 هفته عمر داشت، و پس از آن موج ضربه‌ای دیگری که توسط خورشید ساطع شده بود آن را تخریب کرد.
دنباله‌دار گرگ‌ومیش: طرفداران تماشای آسمان در نیمکره جنوبی زمین بسیار خوش‌شانس هستند که می‌توانند به دنباله‌دار تازه کشف شده PanSTARRS نگاه کنند. این عکس، دنباله‌دار مذکور را در گرگ‌ومیش (فلق) اول صبح ملبورن استرالیا به تصویر می‌کشد. دوست‌داران نجوم در نیمکره شمالی زمین برای دیدن این دنباله‌دار باید تا هفته آینده صبر کنند.
نور لیزر: این عکس مربوط به آزمایش آخرین لیزر تلسکوپ VLT رصدخانه جنوبی اروپا، PARLA است. اخترشناسان VLT در شیلی از لیزر برای کالیبره کردن تلسکوپ استفاده می‌کنند تا اعوجاجات تصاویر خود را که ناشی از وجود جو زمین است تصحیح کنند. این کار به آنها امکان می‌دهد تا آینه‌های قابل تنظیم نصب شده روی تلسکوپ را به صورت آنی حرکت دهند و تصاویر واضح‌تری به دست آورند.
دهانه کیک فنجانی: عارضه‌ای که در عکس بالا می‌بینید، دهانه شیاپارلی E را بر روی ماه نشان می‌دهد که توسط مدارگرد شناسایی ماه ناسا عکسبرداری شده است. این عارضه در Oceanus Procellarum (اقیانوس طوفان) و نزدیک لبه غربی نیمه رو به زمین ماه قرار دارد. تخته سنگ‌های روشن این سو و آن سوی دهانه همانند دانه‌های شکر بر روی کیک‌های فنجانی به نظر می‌رسند. نامگذاری این دهانه به افتخار جیووانی شیاپارلی انجام شده است، اخترشناس ایتالیایی قرن نوزدهم که مشاهدات وی از وجود «کانال‌هایی» روی مریخ باعث به وجود آمدن این ایده عمومی شد که حیات هوشمند سیاره سرخ، این آبراهه‌ها را برای آبیاری دنیای خود روی سطح سیاره حفر کرده‌اند.
علامت دودی: آتش‌سوزی جنگلی در جنوب غربی استرالیا باعث شده است تا ستونی از دود بر فراز تنگه Bass ایجاد شود. این عکس توسط طیف‌سنج عکسبرداری تفکیک متوسط (MODIS) ماهواره Terra ناسا گرفته شده است.
رنگین کمان دوتایی: این عکس زیبا در جزیره مائوی هاوایی، رنگین کمان مهتابی (Moonbow) دوگانه‌ای را بر فراز اقیانوس آرام به تصویر می‌کشد. رنگین کمان وقتی ایجاد می‌شود که قطرات آب، نور خورشید را به رنگ‌های سازنده آن تفکیک می‌کنند. اصل مشابهی برای رنگین کمان‌های مهتابی صادق است؛ با این تفاوت که به جای نور مستقیم خورشید، نور منعکس شده خورشید از سطح ماه به واسطه رطوبت موجود در جو تجزیه می‌شود. از آنجایی‌که مهتاب بسیار کم نورتر از خورشید است، تشخیص رنگ‌های رنگین کمان مهتابی توسط چشم غیرمسلح دشوارتر است. نوردهی طولانی مدت، مانند نوردهی 20 ثانیه‌ای عکس بالا، می‌تواند رنگ‌های رنگین کمان را برای ما قابل مشاهده سازد.
حیرت‌انگیزترین تصاویر ۸ سیاره منظومه شمسی
نجوم - هر کدام از سیارات -و تک سیاره کوتوله- منظومه شمسی ما، با بهترین عکسی که تا کنون از آن تهیه شده است معرفی می‌شود. در این گزارش تصویری به تک تک همسایه‌های کیهانی خود سلامی می‌کنیم.
تیر (عطارد): این عکس که توسط فضاپیمای مسنجر ناسا گرفته شده است، کامل‌ترین تصویری است که تا کنون از تیر تهیه شده است. این عکس به تازگی و در تاریخ 22 فوریه 2013 / 4 اسفند 1391 گردآوری شده است.
ناهید (زهره): تاریخ این عکس به سال 1996 / 1375 باز می‌گردد؛ زمانی‌که کاوشگر ماژلان در مدار این سیاره قرار داشت. اگرچه این کاوشگر که با نام نقشه‌بردار راداری ناهید نیز شناخته می‌شد از سال 1989 / 1368 در مدار قرار داشت؛ اما این عکس بهترین تصویری است که طی ماموریت طولانی آن از دومین سیاره منظومه شمسی تهیه شده است. لکه‌های تیره سرتاسر سیاره حاصل برخوردهای شهاب‌سنگی هستند و آن منطقه روشن سمت راست مرکز سیاره، رشته کوه عظیم Ovda Regio است.
زمین: 40 سال پس از آنکه عکس معروف «تیله آبی» نشان داد که سیاره ما از فاصله دور چطور به نظر می‌رسد، ناسا این نسخه به روز شده آن را منتشر کرد؛ عکسی که توسط ماهواره NPP گرفته شده است.
بهرام (مریخ): برای دیدن بهترین عکس بهرام باید به سال 1980 / 1359 بازگشت. اگرچه تلاش‌های اخیر در خصوص مریخ به برخی از باکیفت‌ترین تصاویری بدل شده‌اند که تا کنون از سیاره سرخ به دست آمده‌اند؛ اما اغلب آنها از فاصله نزدیک و یا از روی سطح سیاره گرفته شده است. اگرچه همه آنها تصاویری حیرت‌انگیز هستند، اما عکسی که بتواند معرف بهرام باشد باید به سبک عکسهای «تیله‌ای» گرفته شده باشد. این عکس باشکوه‌ترین عکس این سبک به شمار می‌رود، و نتیجه کنار هم چیدن تصاویر تهیه شده توسط مدارگرد وایکینگ 1 است. عارضه زخم‌مانند وسط عکس Valles Marineris است، دره‌ای عظیم در امتداد استوای سیاره که بزرگ‌ترین دره در تمام منظومه شمسی محسوب می‌شود.
برجیس (مشتری): بهترین عکس برجیس هنگام پروازی کنارگذر گرفته شده است؛ عکس که در نوامبر 2003 / آبان 1382 توسط دوربین نصب شده بر روی فضاپیمای کاسینی ناسا و هنگام سفر آن به سوی سیاره کیوان تهیه شده است. هر چیزی که شما در این عکس می‌بینید، در واقع مجموعه‌ای ابر و نه سطح سیاره است. حلقه‌های سفید و برنزی هر کدام انواع مختلفی از پوشش ابری هستند. نکته برجسته عکس این است که رنگ‌های آن بسیار نزدیک به چیزی هستند که چشم انسان می‌بیند.
کیوان (زحل): زمانی‌که کاوشگر کاسینی پس از سفری طولانی و عبور از کنار برجیس بالاخره به کیوان رسید، مشخص شد که تحمل این همه سختی ارزشش را داشت. عکسهای تهیه شده توسط کاسینی از کیوان و ماه‌های آن فوق‌العاده هستند. این عکس از کنار هم گذاشتن عکسهای گرفته شده از کیوان حین اعتدال سیاره در ژوئن 2008 / خرداد 1387 به دست آمده است؛ ترکیبی از 30 عکس که در فاصله 2 ساعت گرفته شده است. در زمان گرفتن این عکس‌ها، کاسینی در فاصله حدود یک میلیون و دویست هزار کیلومتری و زیر صفحه استوایی سیاره قرار داشت.
اورانوس: بیچاره اورانوس. در سال 1986 / 1365 زمانی‌که فضاپیمای ویجر 2 در سفر خود به سوی مقصدی نامعلوم از کنار نخستین «غول یخی» منظومه شمسی گذشت، این سیاره چیزی به جز کره‌ای سبزآبی بدون هیچ عارضه‌ای به نظر نمی‌رسید. دلیل این امر وجود غباری از ابر متان است که آخرین لایه گازهای یخ‌زده این سیاره کمتر شناخته شده منظومه شمسی را تشکیل می‌دهد. تصور می‌شود که ابرهای آب جایی در زیر این سیاره وجود دارد؛ البته نمی‌توان از بابت این موضوع مطمئن بود.
نپتون: نپتون آخرین سیاره منظومه شمسی بر اساس نظر فنی اخترشناسان است. کشف این سیاره در سال 1846 / 1225 و بر اساس محاسبات ریاضی صورت گرفت. تغییرات مداری اورانوس بود که باعث شد الکسیس برووارد اخترشناس به این کشف برسد که باید سیاره دیگری در ورای اورانوس وجود داشته باشد. شاید این عکس چندان عکس خوبی نباشد، چرا که فضاپیماهای ساخته دست بشر تنها یکبار از این سیاره بازدید کرده‌اند. ویجر 2 تنها کاوشگری است که در سال 1989 / 1368 از کنار این سیاره عبور کرده است. به سختی می‌توان حسی از اوضاع در سطح نپتون داشت؛ چرا که دمای آنجا تنها اندکی بالاتر از صفر مطلق است، و شدیدترین بادهای منظومه شمسی با سرعت بالغ بر 2100 کیلومتر بر ساعت در آن می‌وزند. در حقیقت اطلاع ما از نحوه شکل‌گیری این سیاره و یا عملکرد آن بسیار ناچیز است.
پلوتو: شاید از نظر فنی پلوتو یک «سیاره کوتوله» و نه سیاره‌ای عادی باشد، اما باز هم نمی‌توان به راحتی از کنار نام آن گذشت. پلوتو آخرین جرم بزرگ در مرزهای نزدیک منظومه شمسی به شمار می‌رود، که همچنین به این معناست که ما اطلاعات اندکی داریم که این جرم چه شکلی است یا اوضاع در آنجا چگونه است. این عکس نیز تصویری رایانه‌ای است که بر اساس مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل خلق شده است. رنگ‌ها بر اساس حدسیات ترکیب شده‌اند و سطح آن نیز الزاما ناواضح است، چرا که ما واقعا نمی‌دانیم شبیه چیست.
khabaronline.ir
بهترین تصاویر فضایی هفته: از برکه یاقوت و کهکشان گردابی تا آبگذرهای سیاره سرخ
نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکسهای فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از برکه یاقوت و کهکشان گردابی گرفته، تا پیشامدگی خورشیدی و آبگذرهای سیاره سرخ.
کهکشان گردابی: به کمک لنزهای پر قدرت خود، تلسکوپ فضایی هابل توانسته است تا این عکس را از کهکشان مارپیچی M77 تهیه کند؛ گروه بزرگی از ستارگان که در فاصله 45 میلیون سال‌نوری از زمین قرار دارند. نواحی قرمز و آبی‌رنگ عکس بیانگر مناطقی هستند که ستارگان جدید کهکشان در آنجا شکل می‌گیرند. درخشش کلی کهکشان نشان دهنده این است که کل این سامانه سرشار از گاز یونیزه شده است.
جدا شده: پس از اتصال به ایستگاه فضایی بین‌المللی در ماه گذشته برای تحویل تدارکات، کپسول فضایی دراگون اسپیس‌ایکس در تاریخ 26 مارس / 6 فروردین با موفقیت از ایستگاه جدا شد تا به زمین باز گردد. اسپیس‌ایکس نخستین شرکت خصوصی است که با موفقیت توانسته است به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شود.
آبگذرهای سیاره سرخ: آبگذرهای موجود بر روی مریخ که به احتمال فراوان در اثر ذوب شدن دی‌اکسید کربن منجمد ایجاد شده‌اند، نشان دهنده سرنخ‌هایی از گذشته و حضور آب بر سطح این سیاره هستند؛ آبی که شاید زمانی روی سطح مریخ جریان داشته است. دانشمندان ناسا این عکس و تصاویر مشابه آن را به کمک دوربین تفکیک بالای موسوم به HiRISE که بر روی مدارگرد شناسایی مریخ نصب شده است تهیه می‌کنند.
نگاره اقیانوس: ماهواره Aqua ناسا در حین عبور از فراز اقیانوس هند در روز 21 مارس / 1 فروردین توانست تصویری از ابرهای بالای اقیانوس را که از شمال غربی به سوی جنوب شرقی می‌رفتند ثبت کند. ماهواره آکوا در سال 2002 / 1381 و به عنوان بخشی از ماموریتی جاه‌طلبانه برای مطالعه چرخه آب بر روی زمین به فضا پرتاب شده است. هم‌زمان با گردش به دور زمین، این ماهواره به مشاهده اقیانوس‌ها، لایه‌های ابرها، یخ‌ها و همچنین اندازه‌گیری رطوبت خاک و میزان بخار جو می‌پردازد.
آسمان نقاشی شده: اواخر زمستان فرصت مناسبی برای مشاهده شفق شمالی یا نور شمالگان در نروژ است. هم‌زمان با رسیدن زمین به نقطه اعتدال بهاری در روز 20 مارس / 30 اسفند که بیانگر فرا رسیدن بهار در نیمکره شمالی و آغاز سال نو ایرانی است؛ عکاس نجومی مشهور کشورمان، بابک امین تفرشی، این عکس زیبا را بر فراز آبدره‌ای (Fjord) در دریای نروژ و نزدیک ترومسو ثبت کرده است.
صخره سفید: این عکس نمای نزدیک که توسط مریخ‌نورد کیوریاسیتی گرفته شده است، صخره‌ای کوچک و چند پاره را نشان می‌دهد که نام Tintina روی آن گذاشته شده است. دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند به طور کامل ماده سفید روشن روی سطح این صخره را شناسایی کنند.
پیش‌آمدگی دلپذیر: رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا (SDO) این عکس را در تاریخ 16 ماری / 26 اسفند گرفته است؛ زمانی‌که یک پیش‌آمدگی خورشیدی هزاران کیلومتر بالاتر از سطح خورشید از هم پاشیده است. این عکس که در نور فرابنفش گرفته شده است، ابری از ذرات را به تصویر می‌کشد که قبل از محو شدن درون فضا در نزدیکی محل فوران بر بالای خورشید شناور هستند. پیشامدگی‌های خورشیدی که توسط خطوط میدان مغناطیسی خورشید هدایت می‌شوند، می‌توانند پیش از فوران چندین روز یا هفته در بالای سطح خورشید شناور باشند. فوران آنها نیز از چند دقیقه تا چند ساعت به طول می‌انجامد.
برکه یاقوت: هم‌زمان که بهار و تابستان گرما را به ورقه‌های یخی گرینلند می‌آورد، استخرهای آبی‌رنگ حاصل از یخ ذوب شده در این منطقه پدیدار می‌شوند که در نهایت نیز راه خود را به سوی اقیانوس پیدا می‌کنند. این عکس که هفته گذشته منتشر شده است، توسط ماهواره مشاهداتی زمین شماره 1 (EO-1) گرفته شده است؛ ماهواره‌هایی که برای گرفتن تصاویر جغرافیایی تفصیلی طراحی شده‌اند. این برکه و شکاف‌های عظیم ناشی از آنها به دانشمندان کمک می‌کند تا شتاب ذوب شدن ورقه‌های یخی و یخزایی یخچال‌های طبیعی را اندازه‌گیری کنند.
khabaronline.ir
بهترین تصاویر فضایی هفته: از مقارنه دنباله‌دار و کهکشان تا جریان‌های خلیج مکزیک
نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکسهای فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از بال کیهانی و جریان‌های خلیج مکزیک گرفته، تا ترک‌های دریای یخ زده آلاسکا و مقارنه کیهانی.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بال کیهانی: گرداب رنگارنگ عکس بالا که از کنار هم گذاشتن چندین عکس حاصل شده است، ابر کوچک ماژلانی (SMC) است که یکی از نزدیک‌ترین همسایگان کیهانی ما به شمار می‌رود. در واقع SMC کهکشانی کوتوله است، اما به دلیل نزدیکی‌اش چنان درخشان است که در نیمکره جنوبی زمین با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است. مشاهدات جدید تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا از ناحیه موسوم به «بال» این کهکشان، نخستین نگاه ما به تابش پرتو ایکس از ستارگان جوان مشابه خورشید است که خارج از کهکشان راه شیری قرار دارند. در این عکس، داده‌های چاندرا به رنگ بنفش، داده‌های مرئی تلسکوپ هابل به رنگ قرمز و سبز و آبی، و داده‌های فروسرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر به رنگ قرمز نشان داده شده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آماده پرتاب: فضاپیمای حامل فضانوردان روس، در ابری از دود زمین را به مقصد ایستگاه فضایی بین‌المللی ترک می‌کند. این سه فضانورد روز 29 مارس / 9 فروردین و از پایگاه بایکونور قزاقستان عازم فضا شدند. آنها پنج ماه آینده را در کنار سه عضو دیگر ساکن این ایستگاه فضایی، به انجام ماموریت خود خواهند پرداخت.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
عارضه دوگانه: گوراند استراند این عکس گول زننده را از مقارنه دنباله‌دار پن-ستارس (راست) و کهکشان آندرومدا روز 4 آوریل / 15 فروردین ثبت کرده است؛ عکسی که در 70 کیلومتری شمال اشترساند سوئد و در منطقه‌ای عاری از آلودگی نوری، با نوردهی 30 دقیقه‌ای گرفته شده است. شاید این دو جرم در این عکس هم اندازه به نظر برسند، اما واقعیت این است که مقایسه آنها چیزی فراتر از مقایسه فیل و فنجان است و فاصله زیاد بین آنها باعث چنین برداشتی می‌شود. آندرومدا به عنوان نزدیک‌ترین کهکشان همسایه راه شیری حدود 2.5 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد، در حالی‌که فاصله پن-ستارس از ما تنها 1.3 واحد نجومی است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
جریان‌های خلیج: در حین عبور از فراز خلیج مکزیک، ماهواره Suomi NPP با استفاده از دوربین فروسرخ خود به ثبت دمای آب دریا پرداخته است. در تصاویر ماهواره‌ای، آب‌های گرم‌تر به رنگ روشن و آب‌های سرد به رنگ تیره دیده می‌شوند. جریان حلقه‌ای (Loop Current) که در میانه خلیج مکزیک دیده می‌شود، جریانی بزرگ و گرم است. آب ورودی از حوزه آبریز رودخانه می‌سی‌سی‌پی که در اثر ورود آب‌های زمستانی دریاچه‌های منطقه سرد شده است، باعث تیره‌تر شدن ناحیه شده است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ترک‌های یخی: این تصویر ماهواره‌ای دریای یخ‌زده ساحل شمالی آلاسکا است؛ عکسی که توسط ابزار رادیومتری تصویربردار فروسرخ مرئی (VIIRS) ماهواره Suomi NPP ناسا گرفته شده است، شاید دریاهای یخ زده قطب شمال شبیه به یک تکه واحد یخ شناور به نظر رسند، اما ترک‌های عظیمی که در این عکس دیده می‌شوند حقیقت را روشن می کنند: این دریا در واقع مجموعه‌ای از قطعات کوچک‌تری است که بسته به باد و جریان‌های اقیانوسی، جابه‌جا می شوند و با یکدیگر برخورد می‌کنند.
khabaronline.ir
►►گالری تصاویر زیبا و بیاد ماندنی از فضا ◄◄
بهترین تصاویر فضایی هفته: از زمین وصله پینه و روح سبز کیهانی، تا آب‌وهوای آخر هفته فضا
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکسهای فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از زمین وصله پینه و روح سبز کیهانی گرفته، تا کیک صخره‌ای و آب و هوای فضا در آخر هفته.
آب‌وهوای فضا در آخر هفته: ستاره بی‌قرار مرکز منظومه شمسی ما هیچ‌گاه از تابش کورکننده خود دست بر نمی‌دارد، فعالیتی که در این تصویر ثبت شده از پلاسمای خورشیدی در تاریخ 28 مارس / 8 فروردین به خوبی مشهود است. در این عکس که توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی گرفته شده است، نوارهای پلاسما که می‌کوشند از سطح خورشید فرار کنند، تحت تاثیر میدان مغناطیسی خورشید پیچی درون فضا خورده و مجددا به سطح این ستاره باز می‌گردند.
کیک صخره‌ای: دوربین آزمایش علمی تصویربراداری تفکیک بالا (HiRISE) که سوار مدارگرد شناسایی مریخ در حال گردش به دور سیاره سرخ است، این عکس زیبا را از صخره های عظیم بستر دهانه‌ای برخوردی روی سطح سیاره در تاریخ 10 آوریل / 21 فروردین گرفته است. صخره‌های چند پاره، که بیش از یک متر عرض دارند، با قطعات کوچک‌تر و ذرات ریزدانه مخلوط شده‌اند. این نوع اختلاط، ابرجوش خرده سنگی (Megabreccia) نامیده می‌شود و اغلب در اثر حوادث برخوردی مانند اصابت شهاب‌سنگ به سطح سیارات ایجاد می‌شود.
روح سبز کیهانی: عکس این حباب سبز کیهانی پیازی‌شکل توسط تلسکوپ VLT رصدخانه جنوبی اروپا گرفته شده است. این جرم سبزرنگ که نشانگر آخرین مراحل مرگ یک سیاره است، سحابی سیاره‌نمای IC 1295 است که در فاصله 3300 سال نوری از زمین، و در صورت فلکی سپر واقع شده است. رنگ غیرعادی آن به دلیل حضور اتم‌های اکسیژن یونیزه است.
نور بیابان: این عکس زیبا، کهکشان راه شیری را بر فراز خرابه‌های قلعه‌ای ماسه‌ای در نزدیکی شهر کاشان به تصویر می‌کشد. تلالو کهکشان در سراسر آسمان به همراه هواتاب آسمان منطقه را به رنگ سبز و بنفش کمرنگ درآورده است. هواتاب درخشندگي خفيفي در جو بالاي زمين است كه تا پاسي از شب پس از غروب خورشيد ادامه دارد. بر خلاف شفق قطبی که در اثر برخورد ذرات باردار خورشید با مولکول‌های جو زمین ایجاد می‌شود، هواتاب زمانی به وجود می‌آید که نور فرابنفش خورشید باعث برانگیخته شدن مولکول‌های جو می‌شود که در ارتفاع 85 تا 95 کیلومتری سطح زمین قرار دارند. زمانی‌که این مولکول‌ها، که اغلب اکسیژن هستند، به حالت «عادی» خود باز می‌گردند، انرژی دریافتی را به شکل نور آزاد می‌کنند که آن را هواتاب می‌نامند.
زمین وصله پینه: زمین‌های کشاورزی منطقه پالوس (Palouse)، ییلاقات ایالت واشنگتن آمریکا را به پارچه‌ای چهل‌تکه از رنگ‌های خاکستری و برنزه بدل ساخته‌اند. این منطقه که در شمال شرقی فلات کلمبیا واقع شده است، بیشترین مزارع گندم این ایالت را در خود جای داده است.
khabaronline.ir
►►گالری تصاویر زیبا و بیاد ماندنی از فضا ◄◄
بهترین تصاویر فضایی هفته: از شاهکار تلسکوپ فضایی هابل تا زمینی دیگر در پهنه آسمان
نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکسهای فضایی چند روز اخیر را به انتخاب نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از انفجار باستانی و دیدبان شفق گرفته، تا نگاره سحابی کله‌اسبی و زمینی دیگر در پهنه آسمان.
نگاره سحابی کله‌اسبی: این عکس بی‌نظیر تلسکوپ فضایی هابل از سحابی کله اسبی، به مناسبت 23-امین سالگرد قرارگیری این تلسکوپ گرانقدر در فضا گرفته شده است. سحابی کله اسبی بخشی از صورت فلکی بزرگ شکارچی (جبار) است، و این نخستین باری است که عکسی در طول موج فروسرخ از آن تهیه شده است. سحابی کله اسبی نسبتا نزدیک زمین قرار دارد و با فاصله‌ای تنها به اندازه 1500 سال نوری، برای عکاسی فضایی که بر شکل‌گیری ستارگان جدید تمرکز دارد بسیار مناسب است.
آزمایش موشکی: به دنبال افزایش تعداد وسایل فضایی که توسط شرکت‌های خصوصی به فضا پرتاب می‌شوند، موشک Antares (قلب‌العقرب) نیز هفته گذشته و از تاسیسات فضایی والوپ ناسا به سوی آسمان فرستاده شد. این وسیله فضایی که توسط شرکت Orbital Sciences Corporation ساخته شده است، برای حمل محموله‌ای به مدار طراحی شده است که وزنی معادل فضاپیماهایی دارد که در آینده قرار است با آن به فضا پرتاب شوند.
قوس ابری: ابزار «طیف‌سنج رادیویی عکسبرداری کیفیت متوسط» نصب شده روی ماهواره Terra ناسا این عکس را از شکل‌گیری ابری بر فراز اقیانوس آرام شرقی در نزدیکی سواحل کالیفرنیا و مکزیک گرفته است. ابرهای استراتوکولومبوس در ارتفاع پایین شکل می‌گیرند، و از زمین به شکل توده‌هایی حجیم و خاکستری‌رنگ دیده می‌شوند. قوسی که به سمت پایین عکس کشیده شده است، به احتمال زیاد بخشی از آسمان صاف منطقه است و به دلیل اغتشاش در جریان هوا ایجاد شده است.
دیدبان شفق: بسته به موقعی از سال که در آن قرار داریم، تماشای شفق قطبی یا نور شمالگان می‌تواند فعالیتی محبوب در عرض‌های بالای جغرافیایی به شمار آید. این عکس، شفق قطبی را در شهر استکهلم سوئد به تصویر می‌کشد، که به دنبال توفانی خورشیدی و اندکی پیش از غروب در آسمان شکل گرفته است.
انفجار باستانی: بر اساس مدارک تاریخی، ابر نواختر SN 1006 به دنبال انفجاری ستارهای در سال 1006 میلادی / 385 شمسی شکل گرفته است. به احتمال زیاد، این ابر نواختر کوتوله سفیدی بوده است که مواد ستاره همدم خود را مکیده و سپس منفجر شده است؛ و یا دو کوتوله سفید بوده‌اند که با یکدیگر ادغام و به دنبال آن منفجر شده‌اند. ترکیبی از 10 عکس پرتو ایکس که توسط تلسکوپ فضایی چاندرا تهیه شده است، نشان می‌دهد که این ستاره کوتوله سفید هنگام انفجار احتمالا چه شکلی داشته است.
زمینی دیگر؟: این تصویرسازی مفهومی سیاره Kepler-62f را نشان می‌دهد، سیاره‌ای زمین‌مانند که نزدیک 1200 سال نوری از زمین فاصله دارد. دانشمندان ناسا عقیده دارند که این سیاره در کمربند حیات برای انسان به دور ستاره مادر خود در حال گردش است. سیاره کپلر 62f حدود 40 درصد از زمین بزرگ‌تر است، و گردش آن به دور ستاره‌اش که اندکی از خورشید ما سردتر است تنها 267 روز طول می‌کشد. تصور می‌شود که نسبت آب و خشکی این سیاره همانند زمین باشد، اما ترکیبات دقیق و جرم این سیاره مشخص نیست. با توجه به فاصله این سیاره از زمین، شکل، تصاویر و داده‌های این سیاره همگی مربوط به وضعیتی هستند که سیاره بیش از 1000 سال پیش داشته است.
khabaronline.ir
►►گالری تصاویر زیبا و بیاد ماندنی از فضا ◄◄
►►گالری تصاویر زیبا و بیاد ماندنی از فضا ◄◄
بهترین تصاویر فضایی هفته: از سحابی شعله‌ور و ماه آبفشان، تا قنداقی برای شاتل فضایی
نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکسهای فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از سحابی شعله‌ور و ماه آبفشان گرفته، تا پف ابرنواختری و قنداقی برای شاتل فضایی.
سحابی شعله‌ور: تابش ستارگان تازه متولد شده گرمای دلنشینی به سحابی شعله در صورت فلکی شکارچی (جبار) بخشیده‌اند؛ سحابی که در فاصله نسبتا نزدیک 1300 سال نوری از زمین واقع شده است. نور فروسرخ حاصل از این ستارگان ماه گذشته و اندکی پیش از خاموشی تلسکوپ فضایی هرشل، به ابزارهای حساس تلسکوپ آژانس فضایی اروپا رسیدند. با توجه به نامرئی بودن نور فروسرخ برای چشم انسان؛ برای خلق تصویری مرئی از آنها در این عکس، طول‌موج‌های آن به رنگ‌های سفید، زرد و صورتی رنگ زده شدند. ستارهای که باعث درخشش سحابی شعله می‌شود باید به شکل نقطه‌ای دیگر در کمربند شکارچی دیده شود؛ اما به دلیل ابر عظیمی از غبار که آن را احاطه کرده است، از نظرها محو شده است و 4 میلیارد بار کم‌نورتر دیده می‌شود.
قنداق فضایی: پیچیده در قنداقی 1486 مترمربعی از پلاستیک محافظ، شاتل فضایی آتلانتیس از ماه نوامبر / آبان گذشته انتظار می‌کشد تا در تاسیسات جدید 100 میلیون دلاری مرکز فضایی کندی از آن رونمایی شود؛ رونمایی که تاریخ آن برای 29 ژوئن / 8 تیر برنامه‌ریزی شده است. آتلانتیس چهارمین شاتل فضایی بود که ساخته شد، و آخرین شاتلی بود که به پرواز درآمد. آخرین فرود این شاتل طی ماموریت شماره 135، به 30 سال برنامه پرواز شاتل‌های فضایی پایان داد.
آشوب رنگارنگ: این عکس که توسط تلسکوپ رصدخانه لاسیا متعلق به رصدخانه جنوبی اروپا در صحرای آتاکاما شیلی گرفته شده است، ابری میان‌ستاره‌ای را به همراه ستارگان شکل گرفته درون آن به تصویر می‌کشد. بخش اعظم این ابر را گاز هیدروژن تشکیل می‌دهد که به رنگ قرمز می‌درخشد، تابشی که ناشی از پیوستن مجدد الکترون‌های آزاد شده طی انفجارهای پر انرژی به اتم‌هایشان است. نواحی آبی‌رنگ سمت راست نور ستارگانی است که توسط ذرات غبار بازتاب می‌شوند. لکه‌های سیاه‌رنگ نیز نواحی غباری هستند که به دلیل ضخامت بیش از حد نور نمی‌تواند به آنها نفوذ کند.
ماه آبفشان: ستونی از بخار آب و یخ از شکاف‌های قطب جنوب ماه زحل، انسلادوس، با نرخ 100 کیلوگرم بر ثانیه به درون فضا پرتاب می‌شود که نشانه‌ای از وجود اقیانوسی زیرسطحی است. روشنایی چهره انسلادوس در این عکس توسط ناشی از نور بازتاب شده از سیاره زحل است. مشاهده پلاسما (گازهای یونیزه) که از چنین سوراخ‌هایی به درون فضا پرتاب می‌شود، می‌تواند به اخترشناسان کمک کند تا درک بهتری و عمیق‌تری درباره نحوه اندرکنش نور خورشید و پلاسما و اثرگذاری بر روی میدان‌های مغناطیسی به دست آورند.
پف ابرنواختری: پوسته نازکی از گاز سرخ‌رنگ تمام چیزی است که پس از انفجاری ابرنواختری در شش قرن قبل باقی مانده است. این حلقه قرمزرنگ توسط جرمی که پیشتر کوتوله‌ای سفید بوده ایجاد شده است؛ ستارهای پیر که پس از سوزاندن تمام هیدروژن خود، به درون خودش فرو می‌ریزد. محل قرارگیری این جرم کیهانی در صورت فلکی ماهی زرین است؛ جایی‌که همسایه کیهانی ما یعنی ابر ماژلانی بزرگ نیز در آن واقع شده است.
حلقه آتش: این ضمیمه موج‌مانند که از سطح خورشید به درون فضا پیچ و تاب خورده است، پدیده‌ای است که به نام فوران تاج خورشیدی شناخته می‌شود. با پرتاب بیش از 900 میلیون تن ذرات خورشیدی با سرعتی بالغ بر 1.6 میلیون کیلومتر بر ساعت، این انفجارهای باد خورشیدی می‌توانند باعث از کار افتادن ماهواره‌های ارتباطی شود که به دور زمین در حال چرخش هستند.
khabaronline.ir
►►گالری تصاویر زیبا و بیاد ماندنی از فضا ◄◄
بهترین تصاویر فضایی هفته: از خورشیدگرفتگی حلقوی تا ستون خاکستر و حلقه نامرئی زحل
نجوم - در این گزارش تصویری، بهترین عکسهای فضایی چند روز اخیر را به انتخاب سایت نشنال جئوگرافیک با هم مرور می‌کنیم: از خورشیدگرفتگی حلقوی و حلقه نامرئی زحل گرفته، تا ستونی از خاکستر و انفجار خورشیدی.
حلقه آتش: این عکس، خورشیدگرفتگی حلقوی پنج‌شنبه شب گذشته (به وقت گرینویچ) را در نواحی شمال استرالیا نشان می‌دهد. طی این خورشیدگرفتگی که تنها 4 دقیقه طول کشید، حلقه درخشان خورشید که قرص ماه نتوانسته بود به طور کامل آن را بپوشاند، برجسته‌ترین بخش این نمایش زیبای آسمانی را تشکیل می‌داد.
ستون خاکستر: خاکستر ناشی از فوران دو هفته پیش کوه آتشفشان پالوئه (Paluweh) اندونزی فضای اطراف منطقه را پر کرده است؛ تصویری که توسط ماهواره LDCM ناسا تهیه شده است. عکس این جزیره آتشفشانی با پهنایی معادل 8 کیلومتر زمانی ثبت شد که ماهواره LDCM در حال عبور از فراز دریای فلورس بود؛ و مشغول تهیه عکس‌هایی در نور رنگی و همچنین نور فروسرخ از منطقه بود. حسگرهای فروسرخ هنگامی‌که جریان گدازه مشغول خروج از بالای آتشفشان بودند، آن را به شکل نقطه‌ای داغ شناسایی کردند و همچنین نشان دادند که خاکستر خارج شده از دهانه آتشفشان دمایی به مراتب پایین‌تر از اقیانوس دارند.
حلقه نامرئی: این تصویرسازی مفهومی که توسط ناسا منتشر شده است، جریان حلقه‌ای پنهانی زحل را نشان می‌دهد؛ جریانی که توسط حلقه‌ای نامرئی از یون‌های پر انرژی به دام افتاده در میدان مغناطیسی سیاره ایجاد می‌شود. نقشه این میدان ذرات باردار دونات‌شکل که زحل را احاطه کرده‌اند، توسط داده‌های جمع‌آوری شده طی ماموریت کاسینی-هویگنس تهیه شده است. سیاره زحل در مرکز تصویر قرار دارد، و حلقه قرمز رنگ اطراف آن نمایانگر توزیع گاز طبیعی متراکم موجود در خارج از حلقه‌های سیاره است.
انفجار خورشیدی: این عکس چشم‌نواز از زبانه خورشیدی توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی (SDO) گرفته شده است. زبانه خورشیدی عارضه درخشانی است که از سطح خورشید به درون فضا امتداد می‌یابد. شکل‌گیری زبانه خورشیدی حدود یک روز طول می‌کشد و زمانی‌که ساختار آن ناپایدار می‌شود فوران کرده و پلاسمای درون خود را آزاد می‌کند. با رسیدن خورشید به بیشینه فعالیت خود طی چرخه‌های 11 ساله‌اش، انتظار می‌رود تعداد زبانه‌های خورشیدی در اواخر سال جاری میلادی / اواخر پاییز افزایش یابد.
زحل از پس تاریکی: در فقدان جوی که بتواند نور را پراکنده سازد، سایه زحل بر روی حلقه‌های آن بسیار تاریک‌تر از سایه‌هایی است که روی زمین دیده می‌شوند. این عکس که از فاصله حدود 1.4 میلیون کیلومتری زحل و توسط فضاپیمای کاسینی گرفته شده است، از دید ناظری است که از 47 درجه زیر صفحه حلقه‌های زحل به سوی وجه روشن نشده این حلقه‌ها نگاه می‌کند.
khabaronline.ir
یک عکس خاطره برانگیز از ماه
ین عکس سیاه سفید دانه‌دار یکی از اولین تصاویری از کره زمین است که از مدار ماه گرفته شده است.
این عکس خاطره‌برانگیز را سفینه بدون سرنشین "مدارگرد ماه یک" در سال 1966 گرفته است که در ماموریتی برای نقشه‌برداری سطح ماه از فضا به مدار آن فرستاده شده بود.
ماموریت‌های "مدارگرد ماه" که از 1966 تا 1967 به طول انجامید، زمینه را برای ماموریت‌های سفینه‌های سرنشین‌دار آپولو فراهم کرد که نهایتا با فرود موفقیت‌‌آمیز آپولو 11 بر سطح ماه در 20 ژوئیه 1969 به اوج خود رسید. برنامه "مدارگرد ماه" برای نقشه‌برداری از سطح ماه طراحی شده بود تا محل‌های بالقوه فرود در ماموریت‌های آپولو را تعیین کند.
همشهری
برترین عکس نجومی 2013 به انتخاب رصدخانه گرینویچ
- رقابت برترین عکاس نجومی سال روز گذشته با معرفی برندگان از سوی رصدخانه سلطنتی گرینویچ در لندن خاتمه یافت و مارک گی با این تصویر از کهکشان راه‌شیری مقام اول را تصاحب کرددر این تصویر، نیمه جنوبی کهکشان راه‌شیری را به همراه دو کهکشان کوتوله همسایه یعنی ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک (منتهی‌الیه سمت چپ تصویر) مشاهده می‌کنید که گویی در امتداد پرتوهای نور فانوس دریایی تنگه پالیسر در نیوزیلند بر پرده آسمان کشیده شده‌اند. مارک گی (Mark Gee) با این تصویر توانست جایزه نهایی این رقابت را از آن خود کند.
khabaronline
محتوای مخفی: ترن هوایی آتشین