مشاعره

ترسم مرا رسوا کند راز مرا افشا کند
خوارم در این دنیا کند با ما جفا ورزیدنت

تنها فرشته ای كه تنت شعر است، گيسوی گرم و چشم زلالت باز
بر دفتر سياهِ غزل هايم، باران شعر و خاطره باريدند

آغوش ِ تو پناهِ پريشاني ست، لبريزی از نوازش ِ بي پايان
دستانِ مهربان و پر از زخمت، همواره آشيانه ی اميدند

دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند!
دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد!

دستِ خودم که نیست شما آرزو شُدید
این شاعر ِ تکیده یِ بی اختیار را

کم کم غروب می کنم و خسته می شوم
با خود به گور می برم این انتظار را

از پنجره ی خیس چشمانم ،
به جاده های دور غربت نظر می کنم
و تو را می نگرم با کوله باری از سالهای سوگناک تنهایی ، با
حرف های نگفته ی بسیار ونگاهی به کنج تاریک قفس که در
روشنایی صمیمی آن حک شده بود:
" تو "

وفا و عهد نکو باشد ار بیاموزی

وگرنه هر که تو بینی ستمگری داند

هزار نکته باریکتر ز مو اینجاست

نه هر که سر بتراشد قلندری داند

دو خط مواري
حتي با فاصله هايي اندك
كه ميانشان باشد
هرگز بهم نمي رستد
من و تو
حكايت همين دو خطيم
دو خط موازي.......

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از دست حسود چمنش

کلا ویرایشید!

نقل قول:

---

نوشته شده توسط leira [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یارب آن نوگل خندان که سپردی به منش
می سپارم به تو از دست حسود چمنش

---

شعر شما تکراری بود پس باختید!:27::31:

کد:

---

http://forum.p30world.com/showthread.php?t=21374&page=2488

---

پست :24880

شوخی کردم خوش اومدی:40: