مشاعره

می خواهی از خودت برَهی آسمان شوی
اما دو پای رفتن ِ تو لنگ می شود

با خود به بُعد فاصله ها فکر می کنی
دنیا به پیش ِ چشم ِ تو بی رنگ می شود

اینجا که سهم ِ عشق به هر کس نمی دهند
با نام ِ مستعار خدا ننگ می شود

اینجا بمان و فاصله ها را به هم بزن
هرچند با صداقتِ تو جَنگ می شود

در آرزوی خاک در یار سوختیم

یادآور ای باد صبا که نکردی حمایتی

ایدل بهر زه دانش و عمرت بباد رفت

صد مایه داشتی و نکردی کفایتی

یک غزل پیش تر از مرگ مرا دار بزن
شرح این واقعه را در همه جا جار بزن

مرگ تن صبح خوشایند شب زندگی است
روز خاکم دف و نی در ره دلدار بزن

آری ای عشق برو بر سر بازار غزل
هر شبِ جمعه به خیراتِ دلم تار بزن

جای این قاب پر اندوه و آن خط سیاه
بعد من شاخه ی انگور به دیوار بزن

نامم ز کارخانه عشاق محو باد

گر جز محبت تو بود شغل دگرم

ای عاشقان روی تو از ذره بیشتر

من کی رسم به وصل تو کز ذره کمترم





دوست عزیز(دل تنگم) شما کی می خوابی؟؟:13:

ماه
رنگ تفسير مس بود
مثل اندوه تفهيم بالا مي آمد .
سرو
شيهه بارز خاك بود .
كاج نزديك
مثل انبوه فهم
صفحه ساده فصل را سايه مي زد.
كوفي خشك تيغال ها خوانده مي شد .
از زمين هاي تاريك
بوي تشكيل ادراك مي آمد .

در درون ذهن من هرگز نمی میرد کسی
مرگ احساس مرا ماتم نمی گیرد کسی

رفته ام من سالها از خاطرات این و آن
یک سراغ ساده هم از من نمی گیرد کسی

غرقه گشتم در درون موج های حادثه
از برای یاری من برنمی خیزد کسی

شانه های عاشقان گر تکیه گاه اشکهاست
پس چرا بر شانه ام اشکی نمی ریزد کسی ؟

يه روز ابري و سرد رفتي تو از زندگيم
به تو گفتم بعد از اين واسه هم غريبه ايم
از حقيقت تا دروغ فاصله خيلي كمه
نه دلم تنگ نشده تنها دروغمه

همچو فرهاد از غمش روزی به صحراها روم
تا ببینند این جوانان عشق پیرآموز را

این یک دو دم که مهلت دیدار ممکن است

دریاب کار ما که نه پیداست کار عمر

تا کی می صبوح و شکر خواب بامداد

هشیار گرد هان که گذشت اختیار عمر

راستی .... گفته بودم عاشق بارانم؟
وقت باران زدن و گریه ابر ، ابر من نیز مثال دلبر گمشدهای می نالد
راستی .... گفته بودم عاشق دریایم؟
عاشق دریایم و دلم را یک روز به نگاه تشنه دریایت خواهم داد