يادمه در حين بازي به يكي از دوستام گفتم اين سبك بازي تيم ملي منو ياد يونان در يورو 2004 ميندازه. كه كارسيتاس داشت كه با وجود اينكه همه بازيكنان تيم حريف ميدونستن اون تنها مهاجم نوكه ولي نميتونستن متوقفش كنن و در نهايت با همون تاكتيك قهرمان اروپا شدن.
اما به نظرم ميشه با يك برنامه جامع از اين وضعي كه الآن داريم به سمت بازي بارسلونايي جلو بريم. حتي در بازي با كره در بعضي مواقع ميديدم كه تيم ملي پتانسيل حبس كردن كره در زمين خودش را حتي در اولسان هم داره ولي نميدونم بگم تنبلي، ترس يا عادت باعث شده بود تيم عقب بكشه و بعد از از دست دادن توپ همه جمع ميشدن تو زمين خودمون و دوباره كره اي ها ابتكار عمل را در دست مي گرفتن.
اين كه ما توقع داشته باشيم هجومي بازي كنيم و اين كار را شبيه بارسلونا انجام بديم با اين شرايطي كه بر فوتبال ما حاكمه امكان پذير نيست و نميشه چندان روش پافشاري كرد.
نياز به تمرين مستمر با دستور خاص داره و بايد از فوتبال پايه ما شروع بشه و در طي ادوار اتي به اونجايي كه ميخوايم برسيم.
از ما اين كار بر نمياد بلكه وظيفه فدراسيونه و البته نياز به حمايت مالي هم داره. قبلاً در همين تاپيك مطلب مفصلي مطرح كردم و به نظرم شدني است ولي بايد دقيقاً اون كارها انجام بشه تا به نتيجه مورد نظر ختم بشه.
اينم بگم كه خوشبختانه طرح جامعي هم وجود داره كه دقيقاً همون روزها كه بحث ساختار فوتبال مطرح بود در برنامه نود توسط جلالي عنوان شد كه بسيار طرح بزرگ و مطالعه شده اي بود. اما ميدونم كه فعلاً فقط در كنار زونكن هاي بايگاني اسناد قرار گرفته و داره خاك ميخوره.