Printable View
سلام گرامینقل قول:
در قواعد مشاعره آمده است که حتما شعر باید :
دو مصرع داشته باشد و شروع شعر حتما از آخرین حرف از مصرع آخر شعر قبلی باشد... اگر چه در این جا برخی دوستان قواعد را مراعات نکرده و از اشعار نو و بعضا ترجمه شده استفاده می کنند... که البته ان هم صحیح نمی باشد
بنابراین شعر شما باید با حرف "ن" آغاز شود
از توجه شما و سایر دوستان سپاسگزارم
برقرار باشید
البته فکر کنم دوستان اگه زحمت بکشن و یک نگاهی به تاپیک بکنن متوجه می شن سایه عزیز گفته مشاعره این تاپیک قراره به این صورت باشه که اشعار تا حد امکان کامل باشن نه یک یا 2 بیت ( هر چند اشکال نداره ) و یکی از اهداف اصلیمون از این مشاعره استفاده از اشعار نو و سپید هست . و تاپیک های مشاعره ساده هم قبلا وجود داشته . این یکی با این اهداف تشکیل شده و مهم شده .
ناگزيرم از نوشتن اين همه نامه هاي سربسته اي كه
امروز اواخر اردي بهشت سالي از اين همه سالهاي صبوري ست
تا چند ساعت آينده
چه نازادگاني كه منتظرند
تا ريه از هواي خرداد پر كنند
تا چند ساعت آينده
چه نوزادگاني كه رها مي شوند
بر بستر سنگلاخ رودخانه هاي فصلي بي فرجام
چشم هاي من كه آب نمي خورند
نه عزيزم
اين راه پيچ پيچ
به تركستان هيچ ضرب المثلي هم نمي رسد
به قول خواهرم
بايد براي روزنامه تسليتي بفرستم
مي پوسه تو دستاي من
دوباره يك شاخه رز
انگاري كه اين دل من
باز دوباره آورده بز!!
!!!نقل قول:
یکی از اهداف اصلیمون از این مشاعره استفاده از اشعار نو و سپید هست
ز بي رنگي کنون پر رنگ هستيم
ز سوهانت کنون بي زنگ هستيم
براي کاروان خواب رفت
ببين ما را مثال زنگ هستيم
مي گويند
با جثه اي كه دارم
مي گويند
زن هاي اين محله به من .
لولوي كودكان شده ام مي گويند
دقِ مادران
و پدرها كه سر از كار در نمي آورند
از من به شوهران خود پناه مي برند
از من به والدين
و نزديكانم
از من به اطرافيانم
اين اسم را
هر بار دوره ام كرده اند
در آورده اند
باز تنم كرده اند
باز
پشت دري كه ايستاده ام
ناخن مي جوند
فوت مي كنند و دود مي كنند
از سوراخ كليد ديده ام
با جثه اي كه دارم
مي گويند
به كار دنيا نمي خورم
مي شنوم
ناجورَم مي گويند
و هرگز نمي گويند
دانی که چیست حاصل ایام عاشقی؟
معشوقه را ببینی و جان را فدا کنی
يلدا ! يلدا !
تو مي ماني و آنها مي ميرند
فقط ده روز تحمل كن!
يلدا شمرد ، ده روز تمام !
ولي جير جيركها نرفتند
يلدا گريست ، ده روز تمام !
اما جيرجيركها نمردند
فصلها گذشت و يلدا شمرد
پاييز ماه ،
در اولين توقف جيرجيركها
يلدا مرد !
حالا ده سال است كه جيرجيركها نمي خوانند .
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند
ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت
با من راه نشین باده مستانه زدند
در عصر خوشه هاي گندم مسلح
پرندگان مسلح
طبيعت مسلح
مذهب مسلح
نمي تواني نان بخري
بدون تفنگي در كنارش
نمي تواني گل سرخي بچيني
بي آنكه خار هايش در صورتت فرو برود !
نمي تواني كتابي بخري
كه دردستانت منفجر نشود!
دوباره می سوزد عطش
جاودان آتشها
آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیاندیشم
که همین دوست داشتن زیباست