همیشه غمگین ترین لحظات زندگی آدم را کسانی برای او می سازند که شیرین ترین لحظاتش را ساخته بودند
حتی اگه بنا بود خودم هم یه سناریوی بی رحمانه بنویسم که قرار باشه توش حال یه نفر گرفته بشه، نمی تونستم به هنرمندی معامله ای که دیشب «تقدیر» با من کرد، از پس این کار بربیام. طلسم ناکامی مدافعان عنوان قهرمانی انگار جزو نوامیس غیر قابل تعرض این دنیاست!
بارسلونا با همه خوشرنگیش مقابل چلسی زانو می زنه و این امضای بازیکن محبوب منه که پای این حذف زهرآگین و تاریخی خودنمایی می کنه. این شبها چقدر تلخ اند.
وداع با دو تورنمنت مهم در عرض چهار شب، داغی نیست که عاشقان فوتبال به راحتی بتونن تحملش کنن و تازه برای من، هوای بقیه نقاط هم کمی تا کلی(!) ابریه.
وقتی به حال خراب این روزها و خیلی از روزهای مشابهم نگاه می کنم، یاد یه واقعیت قدیمی می افتم؛ اینکه اندوه شکست های فوتبالی، اصلا قابل مقایسه با لذت موفقیت هاش نیستند و همیشه این کفه سوگواریه که سنگینی می کنه.
معامله با فوتبال، یه داد و ستد کاملا ناعادلانه ست. با این حال، تو دنیا حتی تو تلخ ترین شرایط هم چیزهای قشنگی پیدا می شن که زیبایی و اصالتشون رو هیچ کجای دیگه نمی شه پیدا کرد؛
درست مثل سرود رسمی و زیبای بارسلونا که فقط 30 ثانیه بعد از گل قتل عام کننده تورس، از حنجره های قدرشناس و وفادار کاتالونیایی ها خارج می شه و در کوتاه ترین زمان ممکن، شکل همه گیر و کوبنده به خودش می گیره. این انگار تنها صدای شنیدنی دیشب بود؛ غریوی که صدای هیجان زده گزارشگر عرب زبان رو محو کرد و صدایی که خیلی زود یادمون آورد بچه های شکست خورده امروز، پیش تر روزهای شاد فراوونی رو برای هواداران شون خلق کرده بودند. تا ابد بارسا، حتی همین حالا.
بهتره که عامل این نتیجه بد رو به یک بازیکن یا سرمربی نسبت ندیم..کل تیم بد بود!
تیم به یک تحول نیازداره. یک گردگیری حسابی
تا ابد بارسا،حتی همین حالا.
به امید تکرار قهرمانی در اروپا در ساله بعد...:n12:
