مشاعره

در اوج نیزارهای پشیمانی
قبرهای سیاه و سرگردان
که با من از یک طایفه اند سلام میگویم
تو باور نکن اما من عاشقم
رفتن دلیل نبودن نیست
در غروب اسمان تو شاید
در شب خویشتن چگونه بی تو گم شوم
تو را تا فردا تا سپیده خواهم برد
و با یاد تو و با عشق تو خواهم مرد
تو باور نکن اما من عاشقم

من آمدم به سوی تو سر تا به پا عروس
با تاجی از شکوفه ی بادام های باغ
آمیخت پیکرم
با دانه های خک
آمیخت چشم من
با ذره های ساده ی مهتاب
با ذره های ساده ی آبی
بنفش
سرخ
اما صدا صدای تو گم بود
بادام تلخ شد
آه ای همه بسیط مرکب
پیراهن سپید تنم ... وای

از علاقه مندان به شعر دعوت میکنم که به این تاپیک هم یه سری بزنید ..........

زیباترین شعر در مورد مادر

کد:

---

http://forum.p30world.com/showthread.php?t=236217

---

یک اسب یک افق
اتاق خواب قیلوله پنجره ای داشت
هنوز هم دارد
به رغم72/1 و وزن کم
شعر هایتان تکانم نداد
نمی دهد
قافیه نمی گیرم
اما مرگ سهراب ، نوش داروی ما نبود؟
در چشمتان یک مو بسته باشم
نکته ای از این باریکتر!
دست کم زمینه را طوری بچینید
حالا که دستتان به دهانم نمی رسد
تشریفم را ببرم کجا؟ صبر کنید
همه اش فکر می کنم ته این ماهی تابه

همه هست آرزوسم
که ببینم از تو رویی
چه شود تو را که من هم
برسم به آرزویی

يكي پيدا نميشه همدل من شه
توي اين راه مهيب همسفرم شه
ميدونستي باغچه ديگه گل نميداد
حياطشم بي تو صفايي نميداد
بار اولم بودش كه ناله و زاري زدم
به كسي حرفي نگفتم تموم حرفام نگفته‌اس
از سكوت كردنش مردم تموم حرفامو خوردم
خيلي سخته كه دست من لمس نكنه دست تو
رو دست و پام سست و فلج شه واسه تو
چون تو نبودي

سایه گمگشته ای در یک کویرم کیستم
پرسشی بی پاسخم در جستجوی کیستم

یک قدم تا انتهای دردهایم مانده است
منتظر تا اینکه باز آیی ، بگویی کیستم

روی دوش خسته ام آواری از دلواپسی ست
از کدامین سمت می آیی ، بگو می ایستم

روبروی آینه تصویر خود گم کرده ام
عمری اما در کجای آینه می زیستم

من از مرگ نمي ترسم

صداي آخرين نفسهاي من به گوش نمي رسد

و هيچ كس نمي شنود

در فضا معلق ميمانم

در آن لحظه بگوبه آن عابر خسته

كه در پايدارترين شادي ها غمي نهفته است

و در پاكترين اعمال ، قطره اي از ناپاكي

یکی هم جنس فرشته , که تنش پناه من بود, لحظه های بودن اون , فرصت گناه من بود, منو دزدید از خود من , منو عاشق خودش کرد, واسه ی عبور از پل , منو قایق خودش کرد...

یک چند در این مدرسه ها گردیدم
از اهل کمال نکته ها پرسیدم
یک مساله ای که بوی عشق آید از آن
در عمر خود از مدرسی نشنیدم
((شیخ بهایی))