-
-
هر که خوبي کرد زجرش ميدهند هر که زشتي کرد اجرش ميدهند باستان کاران تباني کرده اند عشق را هم باستاني کرده اند هرچه انسانها طلايي تر شدند عشق ها هم موميايي تر شدند اندک اندک عشق بازان کم شدند نسلي از بوزينگان آدم شدند
-
هر که خوبي کرد زجرش ميدهند هر که زشتي کرد اجرش ميدهند باستان کاران تباني کرده اند عشق را هم باستاني کرده اند هرچه انسانها طلايي تر شدند عشق ها هم موميايي تر شدند اندک اندک عشق بازان کم شدند نسلي از بوزينگان آدم شدند
-
عشق، تن به فراموشي نمي سپارد، مگر يك بار براي هميشه.
جامِ بلور، تنها يك بار مي شكند. ميتوان شكسته اش را، تكه هايش را، نگه داشت. اما شكسته هاي جام، آن تكه هاي تيزِ برَنده، ديگر جام نيست.
احتياط بايد كرد. همه چيز كهنه ميشود و اگر كمي كوتاهي كنيم، عشق نيز.
بهانه ها جاي حسِ عاشقانه را خوب مي گيرند...
-
بسیار کمتر از آنچه می دانیم می اندیشیم
بسیار کمتر از آنچه دوست داریم می دانیم
و بسیار کمتر از آنچه باید دوست داشته باشیم دوست داریم
و در درصد دقیق بسیار کمتر از آنیم که هستیم
آردی لینگ
-
هيچ چيز جز احساسات نمي تواند تاريکي را به روشنايي و ياس و دلمردگي را به تحرک تبديل کند. (آنتوني رابينز)
-
ما دیگر ازین خانه و کاشانه گذشتیم
آسوده ز دامیم،که از دانه گذشتیم
سیرش همه ارزانی کوته نظران باد
ما سیر شدیم،از سر آنخانه گذشتیم
مایم که با همت خود،جمله جهان را
افسانه گرفتیم و از افسانه گذشتیم
روز طرب و نوبت آبادی ما بود
روز که از این عالم ویرانه گذشتیم
به دل خلق جهان داغ نهادیم
هر چند در این شهر غریبانه گذشتیم
-
عاشقی تکرار واژه دوست داشتن است
عاشقی تکرار من و توست
آنقدر که صيقل خورِِِيم
شويم چون آب
تا نور تو از من من عبور کند
آنقدر که شويم يکی
آنقدر که نگويم دستهايت را به من بسپار
چون دستهايت بر تن من است
-
براي تو مي نويسم : لبانم براي اين آمده اند تا نام تو را فرياد كنند
براي تو مي نويسم : دستهايم براي اين آمده اند تا به دور تو حلقه شوند
براي تو مي نويسم : گامهايم براي اين آمده اند كه به سوي تو بشتابند
براي تو مي نويسم : قلب من براي اين آمده است كه تو را بستايد
براي تو مي نويسم : دل من براي اين آمده است كه تو را در خود بنشاند
براي تو مي نويسم : جان من براي اين آمده است كه به پاي تو قرباني شود
-
تنها دلیل من که خدا هست و ,
این جهان
زیباست,
وین حیات عزیز و گرانبهاست
لبخند چشم توست!
هرچند با تبسم شیرینت,
آن چنان
از خویش می روم,
که نمیبینمش درست!
لبخند چشم تو
در چشم من, وجود خدا را
آواز میدهد.
در جسم من, تمامی روح حیات را
پرواز میدهد
جان مرا که دوری ات از من گرفته شیرین و خوش,
دوباره به من باز می دهد.
