مشاعره

تا تو را جاي شد اي سرو روان در دل من
هيچ كس مي نپسندم كه به جاي تو بود

دل مستم چو مرغ نیم بسمل
به دام چون تو دلداری فتادست

از آن دل دست باید شست دایم
که در دست چو تو یاری فتادست

کجا یابد گل وصل تو عطار
که هر دم در رهش خاری فتادست

تيره گون شد كوكب بخت همايون فال من
واژگون گشت از سپهر واژگون اقبال من

نه در کفر می‌آید و نه در ایمان
که اقرار و انکار می‌برنتابد

دلم مست اسرار عشقت چنان شد
که بویی ز اسرار می‌برنتابد

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع......... شب نشین کوی سر بازان و رندانم چو شمع
کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غم.........تا در اب و اتش عشقت گدازانم چو شمع

عکس روی تو بر نگین افتاد
حلقه بشکست و بر زمین افتاد

شد جهان هم چو حلقه‌ای بر من
تا که چشمم بر آن نگین افتاد

در سر خلقان می روی , در راه پنهان می روی
بستان به بستان می روی, آنجا که خیزد نقشها

ان سیه چرده که شیرینی عالم با اوست
چشم میگون لب خندان دل خرم با اوست

نقل قول:

---

ن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست
چشم میگون لب خندان دل خرم با اوست

---

تا نگردی بی خبر از جسم و جانان ....کی خبر یابی زجانان یک زمان

نه کفرم ماند در عشقت نه ایمان
که اینجا کفر و ایمان درنگنجد

چنان عشق تو در دل معتکف شد
که گر مویی شود جان درنگنجد