یادداشت روز: برزیل و آرژانتین رو به نا کجا آباد/ تابارس ستاره کوپا
این مربیان به همان سبک مربیان کلاسیک فوتبال تنها هنرشان تداوم هماهنگی و همدلی است و با همین هنر فوتبال امریکای جنوبی را قبضه کرده اند
سایت گل- برزیل و ارژانتین بزرگ با جامی وداع کردند که در نگاه اول خود تنها مدعیانش بودند.در فوتبال روز دنیا شاید شکست در برابر هر حریفی عادی باشد اما تداوم شکست های فانتزی بازهای امریکای جنوبی برای فوتبال هم گران تمام میشود.
در عصر ارتباطات هستیم و فوتبال هم مثل هر عنصر دیگری در این دهکده جهانی به همان شکل دست نخورده اش در پیش روی همه اعضا قرار میگیرد.انالیز و بررسی بازیهای فوتبال برای تمام دنیا و در یک لحظه امکان پذیر است.مورینیو ویلاس بواس و یواخیم لو که نامشان یاد اور فوتبال نوین است امروز با کمترین تجربه ای و با همین هنر انالیز علمی فوتبال را به تسخیر در اورده اند.
شاید در نگاه اول نبود این علم دلیل شکست باشد اما موفقیت های مداوم اروگوئه و پاراگوئه نشان از این دارد که میتوان بدون این علم هم موفق شد.این مربیان به همان سبک مربیان کلاسیک فوتبال تنها هنرشان تداوم هماهنگی و همدلی است و با همین هنر فوتبال امریکای جنوبی را قبضه کرده اند.با همان تاکتیک های جام جهانی و با همان بازیکنان برزیل و ارژانتینی را مغلوب کردند که نه در جام جهانی و نه در این تورنمنت ترکیبی ثابت نداشتند و هرگز هم به این ثبات نرسیدند.باتیستا در خط حمله با مسی تبس و لاوتزی شروع کرد و با دی ماریا مسی اگرو هیگواین به اتمام رساند.
این تناقض که حتی در تعداد مهاجم هم یکسان نیست به راحتی میتواند نشان دهد چرا ارژانتین نا هماهنگ 48 دقیقه نتوانست اروگوئه 10 نفره را مغلوب کند.منزس هم با تعویض گانسو نیمار که موفق ترین و هماهنگ ترین زوج برزیل بود نشان داد هنگام ترس هماهنگی برایش بی معنا است.تعویض موفق مایکون و الوس هم مثل تمام عدم شناخت ها فقط نتیجه ای مقطعی داشت که نشان ازهمان عدم شناخت میداد.
شاید هیچکس توقع یواخیم لو بودن و هماهنگی در کمترین زمان ممکن را از منزس و باتیستا نداشت اما میشد توقع داشت تابارس باشند و فقط هماهنگ و همدل کنند و ثبات داشته باشند.اما نتوانستند تا نه مسی و نه نیمار ستاره این جام نباشند.
ستاره این جام تابارس بود و هنرش هم جادوی هماهنگی.این پیر مرد بی ادعا به تنهایی لشکر میلیون دلاری های ارژانتین ناهمگون را تار و مار کرد تا یادمان بیاورد موفقیت اتفاقی نیست ثبات است. هماهنگ کردن و ثبات برزیل و ارژانتین که به دلیل ظهور استعدادهای ناگهانی موجب تغیرات گسترده در ترکیب میشود یکی از سخت ترین چالش های مربیگری ملی در دنیاست با این مربیان به خوابی میماند که تعبیرش دور است.