Printable View
در متن دلتنگ غروب ایستاده یی
و دلت سرشار از کشش های غریب است
و دلت مچاله در چنگال تنهایی است
به خیابان می نگریبه عبور ماشین ها
به گذار آدمها
و خیرگی نئون ها – وقاحت تابلو ها
صراحتی کدر داری
و تلخی مثل زهر آب مرگی
از روی ناچاری.
نگاهت به دنبال کسی می گردد
در سطح سرد سیمان ها
و در سطح سخت آهن ها
و هیچ کس نیست
و هیچ کس را نمی یابی
و تنهایی
و بر تو می بارد شب
و در تو می پیچد غم
اينروزها يا ساكتم يا مي نويسم
دستم پر از درد است اما مي نويسم
يك شاپرك بر خودنويسم مي نشيند
وقتي ز درد شاپركها مي نويسم...
حالا که رفته ای به ته مانده رسوب خاطراتت بگو :
ازپس هر آفتابی طلوع نکند که :
خاطراتت را در انتهای دوزخ خواستارم .
هميشه همينطور است....
يکي مي ماند
تا روزها و گريه را حساب کند
يکي مي رود
تا در قلبت بماند تا ابد....
اشک هايت را پشت پايش بريزي
رسم روياها همين است.....
که تنها بماني با اندوه خويش
روزها و گريه ها را
به آسمان خالي ات سنجاق کني
بايد باور کني که بر نمي گردد....
که بگويي چقدر شب ها سر بي شام گذاشته اي
تا بتواني هر صبح
با يک شاخه گل ارزان
منتظرش بماني......
خورشید طلوع کرد نه به رنگ دیروز...
گل ها شکفتند نه مثل همیشه......
پرنده ها آواز خوانند نه با صدای دلنشین....
رازشان چه بود؟
آری..از وقتی که گفتی خدانگهدار نازنین
همه در خود شکستند دلنشین یارم
ماهی از آب بر روی زمین افتاد
تاب می خورد و تمنای قطره نمی کرد
خواستم بندازمش در آب سرد
گفت نه کاری ندارم آنجا
گفتمش خواهان مرگی نازنین
پاسخش آشنا بود و گفت:
چون که او نیست منم تاب شنا در حوضچه ی آبی ندارم
زیرا که دگر تاریک است چون شبی تلخ
بگذار که بی او سر به دامان مرگ بگذارم.
از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنند
تا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
پوشانده‌اند "صبح" تو را "ابرهای تار
تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند
یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند
این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند
ای گل گمان مبر به شب جشن می‌روی
شاید به خاک مرده‌ای ارزانی‌ات کنند
یک نقطه بیش فرق "رحیم" و "رجیم" نیست
از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند
آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه است که قربانی‌ات کنند
به خدا حافظی تلخ تو سوگند نشد
که تو رفتی ودلم ثانیه ای بند نشد
لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد
با چراغی همه جا گشتم وگشتم در شهر
هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد
هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سینه خداوند نشد
خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند:نشد!
هر بهانه و هوسی عاشقت شدستفرقی نمی کند چه کسی عاشقت شدستچیزی ز ماه بودن تو کم نمی شودگیرم که برکه ایی نفسی عاشقت شدستای سیب سرخ غلتزنان در مسیر رودیک شهر تا به من برسی عاشقت شدستپر می کشی و وای به حال پرنده اییکز پشت میله ی قفسی عاشقت شدستایینه ایی و اه که هرگز برای توفرقی نمی کند چه کسی عاشقت شدست
دیدی گفتم آخرش راهمون جدا میشه
تو میری با دیگری عشقمون تباه میشه
دیدی گفتم که نگات غرورمو ازم گرفت
لعنت به اون غریبه ای که عشقم رو ازم گرفت