نوابیغ اصطلاح شوخی‌آمیزی است که در اصطلاح ریاضی‌کاران ایرانی به کسانی اطلاق می‌شود که سعی در حل مسئله‌های غیرممکن یا بسیار دشوار ریاضیات دارند.
عفت چهره‌گشا و عبادالله محمودیان، نویسندگان مقالهٔ «نوابیغ»، این عده را به چند دسته تقسیم می‌کنند:
- کسانی که سعی می‌کنند ناممکن‌ها را ممکن سازند: کسانی که سعی در حل مسائلی چون تثلیث زاویه، تربیع دایره، یا تضعیف مکعب دارند و یا تلاش می‌کنند موتور بدون سوخت بسازند.
- مدعیان حل مسئله‌های حل‌نشدهٔ معروف: کسانی که تلاش می‌کنند مسئله‌های دشوار ریاضی را، از قبیل فرضیه گلدباخ یا کشف فرمولی برای تولید اعداد اول، با روش‌های ابتدایی حل کنند.
- بنیانگذاران نظریه‌های بی‌اساس: کسانی که می‌خواهند نظریه‌هایی را که ربطی به ریاضیات ندارند با استفاده از ریاضیات حل کنند. از جمله این نظریه‌ها می‌توان به اثبات وحدانیت خدا، محاسبه سرعت هبوط فرشتگان و مانند اینها اشاره کرد.
- رد کنندگان اصول اثبات شده: افرادی که تلاش می‌کنند اصول اثبات شده ریاضی و فیزیک را نقض کنند. مانند ادعای درست نبودن مقدار عدد پی، و یا نادرست بودن قانون اول ترمودینامیک.
منبع: عفت چهره‌گشا و سید عبادالله محمودیان، «نوابیغ»، خبرنامهٔ انجمن ریاضی ایران، بهار ۱۳۸۴، چاپ مجدد در گزارش کامپیوتر، سال بیست و هفتم، شهریور و مهر ۱۳۸۴، شمارهٔ ۱۶۳.
محتوای مخفی: اینجا