Printable View
به خلوت بی ماهتاب من بگذربه شام تار من ای آفتاب من بگذرکنون که دیده ام از دیدن تو محروم استفرشته وار شبی را به خواب من بگذرنگاه مست تو را آرزو کنان گفتمبیا به پرتو جام شراب من بگذراگر که شعر شدی بر لبان من بنشیناگر که نغمه شدی از رباب من بگذرفروغ روی تو سازد دل مرا روشنبیا و در شب بی ماهتاب من بگذرکرم کن و در کلبه ام قدم بگذارمرا ببین و به حال خراب من بگذرتو راکه طاقت سوز حمید یک دم نیستنخوانده شعر مرا از کتاب من بگذر.
دفترم بوی پیراهن یوسف می دهد
رفتم
برای همیشه گم شوم...
وقتی گوشه قلبت نوشته بودی
اینجا کسی عاشق نمی شود!!
رد گام هایت را که می گیرم
از تو دور تر می شوم
گویی کفش هایت را بر عکس پوشیده ای !
وقتی دل سپردگی ام را
با نیش خندی مهمان کردی
با خود گفتم:
"خواهم ماند,خواهم زیست به احترام دلم...!"
وقتی قرار باشد من بی قرار تو باشم
و تو تنها قرار زندگیم
از هر چه قرار غیر تو باشد
"خواهم گذشت....!"
من از تو سبز می شوم... و تو از من...
به هم که گره بخوریم...
بختمان باز می شود...
و خوشبختی قسمتمان...!!!
آنقدر سپید بودی که احساس می کردم ماه شده ای
ای کاش آبی بودی مانند آسمان
آنوقت تا آخر عمر سر به هوایت می شدم...!
نگران کوچکی بوسه هایم نباشم
مالکیت قلبت را که به من ببخشی
و نگاهت را از هر چه غیر از من که بپوشی
بوسه هایم تا تو...تا عطش لبهایت...
بزرگ خواهند شد...!!
عشقم گناه بود...توبه ام فریب...
فروخته شد بازار زندگی
به اسارت در آمده تو...
در کدامین بازار مرا
باز خواهی فروخت؟
خیال ...
شب رسید و اسمان مهتاب شد
با خیالت دیده ام پر اب شد
در خیالم امدی از راه دور
کوله بارت مملوء از عشق وغرور
امدی همچون نفس در سینه ام
شاد کردی این دل بیکینه ام
چشم در راه ...
چه بس شبها نخفتم تا سحر گاه
چه بس عمری که ماندم چشم در راه
تویی چون ماه و زهره ی اسمانی
کجا دستم رسد بر زهره وماه
خانه ی ابری...
انتهای همه ی جاده ها
به چشمان من میرسند
که مسافت انتظار را بی پروا پیمودم
زمین چه قدر مهربان است
وقتی که بر ان قدم می گذاری
واسمان ابی ترین نقطه دنیاست
وقتی که تو به ان نگاه میکنی
ای مسافر شب های تنهایی
ار دلت هوای خانه ابری ام کرد
نشانی انرا از ستاره ها بپرس
که همه شب را تا سحر بیدارم