زندگینامه‌ی گروه‌ها و خوانندگان، از دیرباز تا امروز

متولد1347، سنندج

او در سن چهار سالگی فراگیری سنتور را نزد پدرش آغاز کرد و در همان دوران خردسالی با گروه های مختلف فرهنگ و هنر رادیو همکاری داشت. اردوان در سال 1358 عازم تهران شد و پس از یادگیری تکنیک های نوازندگی سنتور زیر نظر پشنگ کامکار، ردیف های سازی و موسیقی سنتی ایران را فرا گرفت. او از طریق شنيدن آثار و مطالعۀ قطعات مکتوبي كه در دسترس داشت با موسیقی محلی و نواحی مختلف ایران، همچنين سبك و سياق هنرمندان پيش از خود- هم در عرصۀ نوازندگی سنتور و هم ديگر سازها- آشنائی کامل یافت. اما شیوۀ سنتّی سنتور نوازی نمی توانست پاسخگوی ذهن خلاق و روح جستجوگر او باشد، او در پی گسترش تکنیک های جدید نوازندگی بود و سرانجام با در آمیختن عناصرموسیقی های جهانی و داشته های ذهنی اش، همچنین توانائی تکنیکی خود، توانست شیوه سنتور نوازی نوینی برای این ساز سنتّی پدید بیاورد. ترکیب دقیق ملودی های مختلف، همسانی قدرت مضراب های چپ و راست، اجرای ملودی های کامل و مجزّا در هر دو مضراب، افزایش حجم صدا، نظم دقیق و بهنگام مضراب های چپ و راست در اجرای ملودی همراه با سازهای کوبه ای و تغییر در کوک متداول سنتور، از جمله تکنیک های منحصر به فرد او به شمار می آیند.

اردوان علاوه بر نوازندگی، نزد هوشنگ و ارسلان کامکار دروس مختلفی را در زمینۀ کمپوزیسیون، هارمونی و کنتر پوان فرا گرفت. او کنسرت های فراوانی برای معرفی سنتور ايراني در فستیوال های مختلف جهان اجرا کرده است. او در مقام یک معلم تا به حال شاگردان بسیاری در زمینه تکنوازی سنتور و در قالب یک مدرّس، چهره های توانمندی برای تدریس این ساز تربیت کرده که بسیاری از آنان در گروه های مختلف موسیقی مشغول به فعالیت اند.

برخي از آثار او عبارتند از: بر تارک سپیده (کنسرتینو برای سنتور)، ماهی برای سال نو (سنتور و ارکستر زهی)، سیاچمانه (ملودی های کردی برای ارکستر سمفونیک)، آلبوم های دریا و بر فراز باد (تکنوازی)، موسیقی فیلم سنتوری(به كارگرداني داریوش مهرجوئی) و موسیقی فیلم چشم انداز ايراني (به كارگرداني تورج منصوری).</p>

متولد1347، مشهد

او در دوران نوجوانی به ساز ويلن علاقه پيدا كرد و نزد مرحوم حشمت الله سنجری فراگيری اين ساز را آغاز نمود. در دوران تحصيل در رشتۀ مترجمی زبان ايتاليايی، تصميم گرفت تا در محضر خانم بهجت قصری اصول خوانندگی را نيز فرا بگيرد.

وی در سال 1370 با ارسلان كامكار ازدواج كرد. اين پيوند در پيش روی او، كه فعاليت های هنری اش را از سال ها پيش آغاز كرده بود، مسيرهای ديگری را گشود تا آن جا كه در سال 1371 نخستين كنسرت خود را به همراهی گروه «كامكارها» در شهر استكهلم اجرا كرد و از آن پس در كنسرت های مختلف از جمله در شهرهای مالمو، يوته بوری، كلن، فستيوال های فالون، Womad به همراهی اش با اين گروه ادامه داد.

مريم ابراهيم پور علاوه بر آن كنسرت های مستقلی را نيز در شهرهای سلِيمانيه، هولِر و دُهوك در كردستان ِ عراق اجرا كرده است.

وی در كنار همخوانی با گروه كامكارها، از سال1373 تا كنون به عنوان نوازندۀ ويلن ِ كلاسيك در اركستر سمفونيك تهران فعاليت دارد.

او در مقام خواننده در چندين اثر حضور داشته كه تعدادی از آن ها عبارتند از:
آلبوم های خاك، ئه َوين(ارسلان كامكار)، موسيقی متن فيلم مسيح(موسی پور)، همچنين موسیقی سريال های تلويزيونی مختلف، كه مهم ترين آن ها ساخته هايی از احمد پژمان ، مجيد انتظامی و مرحوم بابك بيات هستند.

متولد 1358، تهران

او موسیقی را از نوجوانی با فراگیری پیانو آغاز کرد و در سال 1372 به هنرستان موسیقی راه یافت. شروین از همان سال با اردشیر کامکار آشنا شد و نزد او فراگیری کمانچه را آغاز کرد. وی همچنین در محضر آقایان وارطان ساهاکیان، حمید دیبازر و محسن الهامیان با دروس تئوری و سلفژ آشنایی پیدا کرد. شروین مهاجر در سال 1375 در سیزدهمین جشنواره موسیقی فجر موفق شد در رشته نوازندگی کمانچه رتبۀ نخست را کسب کند. او در سال های گذشته کنسرت های متعددی را با گروه های مختلف اجرا کرده که از مهم ترین آن ها می توان به همکاریش با ارکستر هنرستان موسیقی ملی ایران و رادیو فرهنگ، گروه زهی کمانچه به سرپرستی اردشیر کامکار، شهرام ناظری در کنسرت های متعدد داخل و خارج کشور و گروه عارف به سرپرستی پرویز مشکاتیان اشاره کرد. شروین در مقام نوازندگی کمانچه در اجرای آلبوم های مختلف و موسیقی متن فیلم، حضور چشمگیری داشته است. او از چند سال پیش به طور رسمی به عضویت گروه کامکارها در آمده و در کنسرت های مختلف خارج و داخل کشور با این گروه همراه شده است. شروین مهاجر علاوه بر نوازندگی و تدریس کمانچه نوازی در آموزشگاه های موسیقی، هنرستان موسیقی ملی و دانشگاه هنر کرج، نت نگاری سه قطعۀ اردشیر کامکار را بر عهده داشته و کتاب «متدولوژی برای کمانچه» را تألیف کرده است.

متولد 1362، تهران

نخستين آشنايی او با موسيقی از سن پنج سالگی و با فراگيری تمبك در محضر شادروان ناصر فرهنگ فر آغاز شد. وی در هفت سالگی نزد داوود آزاد شیوۀ تارنوازی را فراگرفت.
ارژنگ سيفی زاده در سال 1373 به هنرستان موسيقی راه يافت و در آنجا نزد محمد رضا ابراهيمی و فريبرز عزيزی، بردانسته هايش افزود. وی در دوران دانشجويی دورۀ عالی رديف را در محضر محسن نفر پی گرفت.

ارژنگ در سال 1379 به همراهی چند تن از دوستان جوانش،گروه «وصال» را تشكيل داد كه حاصل اين همكاری، ضبط و انتشار چند آلبوم بود. وی از چند سال پيش به دعوت گروه «كامكارها»، همكاری اش را با آنان آغاز كرد و پس از چندی به طور رسمی به عضويت اين گروه درآمد .

ارژنگ سيفی زاده، همراه با گروه «كامكارها» كنسرت های متعددی را در داخل و خارج كشور اجرا كرده است.
</div>

متولد 1360، تهران

دختر هوشنگ کامکار، او مقدمات موسيقی و نوازندگی را در سنين نوجوانی نزد پيمان يزدانيان فرا گرفت.

صبا كه پس از زمان اتمام دوران متوسطه به كشور آلمان سفر كرده، در حال حاضر در اين كشور در رشتۀ Media Design تحصيلاتش را ادامه می دهد. صبا در كنار تحصيلات دانشگاهی پيوند خود را با موسيقی قطع نكرد و در مدرسۀ موسيقی شهر كلن، نزد پروفسور لايزنهايمر به فراگيری دورۀ مقدماتی آوازِ اُپراتیک مشغول شد.

صبا كامكار، نخستين بار در سال 2001، هنگامی كه تنها 20 سال داشت، به عنوان خواننده، گروه كامكارها را در كنسرت كوی‍ین اليزابت هال ِلندن ،همراهی كرد. وی پس از اين اجرا باز هم با گروه كامكارها در كنسرت مراسم جايزۀ صلح نوبل2003، sifometta و جشنوارۀ بزرگداشت لوچيانو بريو، همراه شد و به طور رسمی به عضويت اين گروه درآمد.

متولد 1355، تهران

او شیوۀ نوازندگی دف را نزد بیژن کامکار فرا گرفت و پس از تکمیل این دوره، برای یادگیری شیوۀ سنتور نوازی به محضر اردوان کامکار راه پیدا کرد که این فراگیری تا به امروز ادامه یافته است.

امیر حقیری در سال 1380 گروه کوبه ای «ضربی ها» را تشکیل داد و سرپرستی آن را نیز بر عهده گرفت. وی با اجرای کنسرت های مختلف همواره در این عرصه حضور فعالی داشته است. او نخستین بار در سال 1385 همراه با گروه «کامکارها» کنسرتی در کردستان عراق اجرا کرد.

امیر حقیری پس از آن تاریخ، با حضور در کنسرت «شور کامکارها» در تالار وزارت کشور(1385) همچنین کنسرت بزرگداشت مولانا در تالار شهید آوینی (1386) رسماً به عنوان نوازندۀ دف به عضویت گروه کامکارها در آمد.

متولد 1359، تهران

او از سال 1371 نوازندگی دايره را آغاز نمود و سال ها بعد شيوۀ نوازندگی دف را نزد پدرش، بيژن كامكار، فرا گرفت. هانا كامكار در كنار تلاش هايش در زمينۀ موسيقی، در عرصه های هنری ديگری چون تأتر، تلويزيون و عكاسی نيز فعاليت داشته است.

وی از سال 1379، فنون عكاسی حرفه ای را نزد اساتيدی چون بهمن جلالی، محمد حسين فرج و شهريار توكلی فرا گرفت و حاصل تجربيات خود را در چندين نمايشگاه گروهی و انفرادی در معرض ديد عموم قرار داد. وی برای تحصيل در رشتۀ كارگردانی سينما به دانشگاه سورۀ تهران راه يافت و به سال1383 از اين دانشگاه فارغ التحصيل شد.

هانا كامكار از سال 1382 به عضويت گروه كامكارها در آمد و به عنوان خوانندۀ گروه كُر و نوازندۀ دف در كنسرت های مختلفی در داخل و خارج از كشور، اين گروه را همراهی كرد. وی در سال های 78 تا 82 رديف آوازی را نزد نجمه تجدد فرا گرفت.

او كه ساخت سه فيلم كوتاه را نيز در كارنامۀ خود دارد، در جشنوارۀ تأتر فجر در سال1384، برای طراحی موسيقی نمايش «كبوتری ناگهان» مورد تقدير قرار گرفت.

متولد 1360، تهران

آغاز آشنایی او با موسیقی در دوران نوجوانی و با فراگیری تمبک نزد ارژنگ کامکار آغاز شد. وی از سال 1372 شیوۀ سنتور نوازی را نزد پدرش، پشنگ کامکار، فرا گرفت. وی پس از چندی یاد گیری نوازندگی ساز تار را آغاز کرد و به این منظور در سال 1382 در کلاس های کیوان ساکت حضور یافت، نیریز فراگیری تار را از سال 84 تا به امروز نزد احسان امامی ادامه داده است. وی از چند سال پیش به عضویت گروه کامکارها درآمد و در چندین کنسرت داخلی و خارجی با این گروه همراهی کرد. او که دانشجوی رشتۀ مدیریت مراکز فرهنگی در دانشگاه علمی کاربردی است، هم اکنون در آموزشگاه موسیقی وِدا به تدریس مشغول بوده و وظیفۀ مدیریت داخلی این آموزشگاه را نیز بر عهده دارد. نیریز در ساخت موسیقی چند نمایش و مجموعه تلویزیونی، با برادرش سیاوش کامکار همکاری داشته است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

محمد سرير، در سال 1323 در تهران متولد شد.

محمد سرير، آهنگساز، ديپلمات و رئيس هيئت مديره خانه موسيقي مدارج علمي‌را با دريافت ديپلم رياضي و سپس ـ لیسانس اقتصاد از دانشگاه تهران وـ فوق لیسانس علوم سیاسی از دانشکده علوم سیاسی طي كرد و در نهايت موفق شد دکترای اقتصاد خود را از دانشگاه اقتصاد وین (اتریش) دريافت كند.

همزمان با تحصيل در رشته‌اي غير هنري به هنر موسيقي نيز علاقه‌مند مي‌‌شود و از همان اوان نوجواني به شكل پي‌گير موسيقي را نيز آموزش مي‌بيند.

سرير دوره دبیرستان هنرستان عالی موسیقی يا همان کنسرواتور آزاد را در سال 1338 آغاز كرد و سال 1343 به پايان رساند.

بعد از آن در سال 1351 در دوره كارشناسي رشته موسيقي دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران پذيرفته و سال 1354 از آنجا فارغ‌التحصيل شد.

لیسانس آهنگسازي آکادمی موسیقی و هنرهای زیبای وین در سال 1357 و فوق لیسانس آکادمی موسیقی و هنرهای زیبای وین در همين رشته در سال 1364 از ديگر توفيق‌هاي علمي‌وي در رشته موسيقي به شمار مي‌رود.

سرير در سال 1381 دكتري شورای عالی ارزشیابی هنرمندان کشور را نيز به دست آورد.
فعاليت‌ها و سمت‌هاي هنري- موسيقايي محمد سرير از سال 1344 آغاز مي‌شود، زماني كه وي به عنوان آهنگساز و عضو اركستر بزرگ راديو پذيرفته‌ مي‌شود.

بعد از آن وي تدريس مربيان هنري وزارت آموزش و پرورش را در انستيتو مربيان هنري به عهده مي‌گيرد. (1348 -1350).

تهیه کننده ومشاور هنری در سازمان رادیو و تلویزیون (1351-1350)، آهنگساز و مشاور مدیر مرکز موسیقی صداوسیما (1371-1356)، تدریس در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی (1374-1373)، مدرس در دانشکده صدا و سیما 1383 تاکنون، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی (رشته موسیقی ) 1372 تا کنون، رئیس و عضو هیئت رئیسه کانون موسیقیدانان سینمای ایران از 1373 تاکنون، رئیس و عضو هیئت رئیسه شورای عالی داوری خانه سینما از 1373 تاکنون، عضو هیئت داوری برای انتخاب بهترین‌های سینما (1376-1377)، عضو کمیسیون ملی یونسکو در ایران از 1377 تا کنون، عضو هیئت رئیسه آکادمی داوری خانه سینما از 1383 تاکنون، عضو شورای‌عالی موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از1374 تا کنون، عضو شورای‌عالی موسیقی صداوسیما 1384، عضو شورایعالی پژوهش صداو سیما (1378-1376)، عضو متخصص شورایعالی ارزشیابی هنرمندان کشور 1383، دبیر جشنواره موسیقی جوان 1382، عضو هیئت مدیره و سخنگوی خانه موسیقی ایران 1382 تاکنون، عضو شورای‌عالی سیاستگزاری موسیقی کشور 1383، عضو شورای‌عالی فنی ارکستر موسیقی ملی ایران 1378، عضو شورای برنامه ریزی بنیاد رودکی 1383 و رئيس خانه موسيقي 1385 تا كنون، از ديگر سمت‌هاي وي به شمار مي‌رود.

تاليفات موسيقايي

تاليفات موسيقايي سرير عبارتند از آهنگسازي 7 آ‌ْلبوم موسيقي به نام‌هاي:

1. دلاویزترین
2. جاودانه با عشق
3. جلوه های ماندگار
4. رویای رنگین
5. ازمابه مهربانی یاد آرید
6. رویای دیگر
7. چراغی در افق

و تصنیف بیش از یکصد اثر آوازی و موسیقی متن فیلم و سریال‌های تلویزیونی، مجموعه‌ های نوار و دیسک و نگارش مقالات مختلف در زمینه موسیقی در نشریات تخصصی و دیگر جرائد.
برخي از كارهاي دكتر سرير با آواز و صداي محمد نوري، خواننده پيش كسوت موسيقي پاپ ايراني از آثار ماندگار در اين زمينه به شمار مي‌روند.

فعاليت‌ها و سمت‌هاي غير هنري

دكتر محمد سرير در زمينه غير موسيقايي فعاليت‌هاي فراواني داشت كه عبارتند از
عضو سیاسی وزارت امور خارجه در سال‌هاي 1352 تا 1382 كه در اين سال بازنشسته شد، نمایندگی در سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (یونیدو) و آژانس بین المللی انرژی و سرپرست امور کنسولی سفارت ایران در وین در سال‌هاي 54 تا58، تصدی امور کشورهای خاور دور وزارت امور خارجه درسال‌هاي 59 تا ،1363، عضو و سرپرست گروه مطالعات انرژی و اقتصاد بین الملل (1378-1364) و رایزن علمی و فرهنگی ایران در دفتر اروپایی سازمان ملل متحد - ژنو (1381-1378)

شرکت در بیش از پنجاه کنفرانس بین‌المللي در کشور‌های مختلف و ارائه مقاله و ایراد سخنرانی، عضویت در شورای علمی هیئت اجرایی کنفرانس‌های مختلف در داخل و خارج از کشور، عضو هیئت عامل انستیتو انرژی آسیایی، دهلی نو (78-1374)، عضو کمیته فرهنگی دفتر اروپایی ملل متحد ژنو (81 -1378) و عضويت انجمن اقتصاددانان انرژی ایران از ديگر فعاليت‌هاي كاري و علمي‌وي به شمار مي‌رود.

وي در همين زمينه فعاليت‌هاي زير را انجام داده است

همكاري با موسسه تحقیقات اقتصادی دانشگاه تهران (47-1345)، پژوهش در دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی وزارت امور خارجه، تدریس در دانشکده روابط بین‌الملل، تدریس در مرکز آموزش‌های دیپلماتیک وزارت امور خارجه، تدریس در دوره مدیریت انرژی موسسه مطالعات بین‌المللی انرژی و همکاری در اجرای پروژه‌های پژوهشی و تدریس در دانشگاه دفاع ملی.

تاليفات:

تاليفات (اعم از كتاب ومقاله) غير موسيقايي محمد سرير عبارتند از:

اوپک و دیدگاه های آینده (کتاب تالیف 1367)،
مبانی اقتصادی در تقویت همکاری های جنوب ـ جنوب 1366 (مقاله)
تحولات صنعتی نفت آذربایجان 1372 (مقاله)
علل سقوط قیمت نفت و پیامدهای آن 1365 (مقاله)
بررسی تحولات بازار جهانی انرژی تا قرن آینده 1366 (مقاله)
نفت و گاز شوروی سابق 1371 (مقاله)

Geopolitic of Energy 1993 . (Journal of Iranian Affairs) (Article)
Oil Gas in Persian Gulf 1993 Henas Associates- London (Article)
Export of Natural Gas 1993 Gedigas_ Paris (Article)
Geo economic word order . friends. Publication . Islamabad 2000 (chapter)
Climate change in Asia . TaTa Energy reaserch institute India 1996 (chapter)

[

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

احمد پژمان در سال 1314 در شهر لار استان فارس متولد شد. اشتياق وافر به موسيقي وي را با اساتيدي چون حشمت سنجري و حسين ناصحي پيوند داد.

وي ويولون را نزد حشمت سنجري و تئوري موسيقي را نزد حسين ناصحي آموخت. پژمان قبل از پايان تحصيلات متوسطه نواختن ويولون را به خوبي فرا گرفته بود و زماني كه حشمت سنجري و هايمو تويبر رهبري اركستر سمفونيك تهران را عهده دار بودند به عضويت اين اركستر درآمد. پژمان پيش از تحصيل موسيقي، رشته زبان و ادبيات انگليسي را در دانشسراي عالي گذراند.

وي در سال 1343 (1964) پس از اتمام تحصيلات دانشگاهي در ايران با اخذ بورسيه راهي اتريش و آكادمي‌ موسيقي وين گرديد تا در آنجا در رشته آهنگسازي به تحصيل بپردازد.

اساتيد او در اين دوران، توماس كريستين داويد، آلفرد اوهل و هانس يلينك بودند.

برخي از آثار پژمان در اين دوره آن چنان مورد توجه قرار گرفت كه توسط اركستر سمفونيك راديو و تلويزيون دولتي وين اجرا گرديد.

پژمان پس از پايان تحصيلات به ايران بازگشت و به عنوان آهنگساز تالار رودكي به كار عملي، و سپس به تدريس موسيقي در دانشگاه تهران پرداخت. وي در اين ايام اپراي جشن دهقان را ساخت و مدتي بعد اپراي دلاور سهند را بر اساس زندگي بابك خرمدين و اپراي سمندر را هم ساخت كه هر سه آنها در قبل از انقلاب در تالار وحدت به روي صحنه رفتند. پژمان در سال 1976 براي ادامه تحصيلات راهي دانشگاه كلمبيا (نيويورك) شد.
از اساتيد وي تا پايان دوره دكتراي آهنگسازي مي‌توان به ولاديمير اوساچوسكي ، بولانت آرل و جك بيزن اشاره كرد. از آثار پژمان در اين دوره‌ها مي‌توان به كنسرتو براي نه ساز (1965) ، راپسودي براي اركستر (1966) ، اپراي جشن دهقان (1967) و اپراي دلاور سهند (1968) اشاره كرد.
اين آهنگساز نامي در زمينه موسيقي فيلم هم دستي چيره دارد و از معروفترين كارهاي وي مي‌توان به موسيقي سريال دليران تنگستان،سمك عيار و فيلم‌هايي چون شازده احتجاب، سايه‌هاي بلند باد، بوي كافور عطرياس، خانه‌اي روي آب و يك بوس كوچولو(بهمن فرمان آرا) ، هنرپيشه(محسن مخملباف)باران و بيد مجنون ( مجيد مجيدي) و... نام برد.
وي براي موسيقي فيلم‌هاي بيد مجنون، خانه‌اي روي‌آب ، باران، بوي كافور عطر ياس، برنده سيمرغ بلورين جشنواره فيلم فجر شد.
وي از سال 1370 تا كنون به طور پراكنده به تدريس هارموني،‌كنترپوآن و آهنگسازي در دانشگاه هنر تهران سرگرم است.

آثار احمد پژمان كه تاكنون در ايران منتشر شده اند عبارتند از حماسه ، هفت خان ، تكسوار عشق ، همه شهر ايران ، خاطرات فردا ، سراب.

پژمان به تازگي اثري با كر و اركستر مسكو ضبط كرده است و نيز قرار است آلبومي با عنوان«كنگان»كه تنها اثر وي در ژانر موسيقي نيو ايج است را از سوي شركت ترانه رنگارنگ به بازار موسيقي عرضه كند.