مشاعره

در هر درخت اينجا صليبي خفته ، اما
با هر جنين ، جانمايه عيسي شدن نيست

وقتي كه رودش زاد و كوهش پرورش داد
طفل هنر را چاره جز نيما شدن نيست

با ريشه ها در خاك ،‌ بي چشمي به افلاك
اين تاك ها را حسرت طوبي شدن نيست

آيا چه توفاني است آن بالا كه ديگر
با هر كه افتاد ، اشتياق پا شدن نيست

سيب و فريب ؟ آري بده . آدم نصيبش
از سفره ي حوا به جز اغوا شدن نيست

وقتي تو رويا روي اينان مي نشيني
آيينه ها را چاره جز زيبا شدن نيست

آنجا كه انشا از من ، املا از تو باشد
راهي براي شعر جز شيوا شدن نيست

تا كي به تمناي وصال تو يگانه
اشكم شود از هر مژه چون سيل روانه

هرگز حضور حاضر غايب شنيده‌اي
من در ميان جمع و دلم جاي ديگر است

تو هم در آینه حیران حسن خویشی
زمانه ایست که هر کس بخود گرفتار است

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در اين دنياي بي حاصل چرا مغرور ميگردي ؟
سليمان گر شوي آخر خوراك مور ميگردي

یه وقتا با خودم میگم که تنها دلخوشیم تویی
دلخوشی که خوش نباشه آدم چشاش وا نمیشه
خیلیا به هر کی بخوان بی دردسر زود می رسن
من و تو خواستیم برسیم میگن که حالا نمیشه

هر درختی که یه روزی پیر میشه...
اونو از ریشه سوزوندن نداره...

هوا سرد است و ابری مه گرفته
دل خورشید را ماتم گرفته
نمیدانم چرا شعرم چنین است
که ذزه ذزه اش را غم گرفته
سیه ابران تاریک و پلیدی
فضای آسمان را تار کردند
دگر نوری نمی آید ز خورشید
سر خورشید را بر دارکردند ....
آرش رهافر

دل با رخ دلبری صفائی دارد
گوهر نفسی میل بجائی دارد
شرح شب هجران و پریشانی ما
چون زلف بتان دراز نائی دارد