آنقــدر نگاهـت عمیـــــــــق بود
که درونش غــــــــرق شدم.............
صدایـــــت میکنم!
بیا
..ناجی من باشــــــــــــ....
Printable View
آنقــدر نگاهـت عمیـــــــــق بود
که درونش غــــــــرق شدم.............
صدایـــــت میکنم!
بیا
..ناجی من باشــــــــــــ....
نه..
سردی نگاهــــــــت از زمســــتان نبود...
گرمایِ دِلَتــــــــــــــ بود که نگاهــــت را از من گرفت...
به کِه دلگرم شـــــدی آخر؟...
.....سالهاست که رفته ایــــــــــــــ
ولی
صدای پرتلاطمــــــت هر روز در گوش من می پیچد...
که مرا می خوانی!
بازمیگـــــــــردم...
ولی هیـــــچ جز ســــکوت نمیابمـــــــ...
دستم بگیر تا بایستم
نگاهم کن ببینم در درونت چیست؟
ببینم این دل من، عاشقِ کیست؟
ببینم که دلِ من عاشق تَره یا تو؟
چشــــم های من، تَــره،یا چشم های تو ؟
صدایم کن که می خوانم صدایت را
لرزش گریه های هر شـــبت را
قلم در دست و عقلم مست و دل در جان
بگو حرفی بزن ، فریاد کن از جان
بگو ببار و باران بگیرد ابر
بگو هر چه مانده در دلت مرد!
باز ابر دوباره دم گرفت
اشک های دلم دوباره ماتم گرفت
هزاران بار بروی زمین افتاده ام
باز گیردست تا ...نیافتاده ام
سلامنقل قول:
خیلی تحت تأثیر قرار گرفتم واقعا زیبا بود، من شبیه همین شعر رو به صورت متن به کسی گفتم که دوستش دارم. البته متن من بیشتر شبیه قسمتای آخر شعرتون بود.
Sent from my GT-I9300 using Tapatalk 2
تو مثل ماه میمونیــــــــــــــــ
نورت چشمـــــــــ آدمو کور میکنـــــه...
پس اگه ازت روی برگردوندم
ازم دلخور نشـــــــــو
ILOVE YOU
در آسمان کوچک قلبم شکفتی
ای زیبای غریبانه در کهکشان بی کسی
دوستت دارم ... تا ابد..
تا زمانی که عاشقی در سایه غروب می نشیند..
اشکی بر گونه ای می چکد
..دستی بر شانه ای می لرزد..
ابری می گرید..،
کوهی بر جای استوار است..
تا زمانی که ستاره ای در آسمان داری..
قلبی در سینه داری و ..آهی.. و
بغضی که می شکند و
در دل خاک چشمه می سازد..
تا زمانی که نسیمی در لا به لای درخت آواز زندگی می خواند..
تا زمانی که صدای موج دریا را در دلت احساس می کنی..
عطر بهار و نم نم باران در غروب بی انتهای آسمان..
تا زمانی که خورشید شکافی در ابر پیدا کرده و
با انوار طلایی اش گونه ام را سرخ می کند..
تا زمانی که آن رهنمای عشق را می پرستم ،
ندایی می شنوم ، بوی خوشش را حس می کنم..
او را باور دارم..
با تمام وجودم ... تو را..
دوست دارم
میدانم اگر رهایـــــــت کنم
دیگر به من نمی نگری..
حتی نفــــــــس برای کـــــــــشیدن نخواهـــــــی داشت
و حتـــــــــی جانی برای بازگشت...
پس چرا نمانم وقتی هنوز..
چشــــــمانت از آنِ من است...
اینها همه واژه اند که تــو را میخـــوانند
و اشــــــــک را ، بر چشمان تو اجبار می کنند..
بگذار لـــــــب بگشایم ...
تا آســــــــمان هم به حالم گـــــــــــــریه کند...
قایـــــــم باشک
دوباره چَشــــــــم گذاشته ام
گفتی صبـر کن فقط تا 100
من شمــــــــردم تا .........بی نهایت
آمــــــــــــــدم..
ولی ..نبــــــــودی
پُشتــــــِ کی پنهان شدی آخر ....:n22:
همیشه گفتم: تـُـــــــــــو
از روزی می ترسم
که این "تــــو" بشه "او"
و دیگه تو از آنِ من نباشی...
هــــــــــــــــر روز من مینویسم
با تو ، از تو...
کمی هم تو بخوان مرا..
...
بِشــــــــــکَن...
این سکوتِ سردِ تکراری رو...
سلامـــــــــ
من یک طــــــرح جدید ( طـرح تلگـــــــرافی )
درست کردم
خواستمــ یک تایپیک بســــازم
که با این طرح شعر بنویسد
یا به یک فرد...تلگراف بزنیـــــــــد(خیالی)
ولی اگر دوست دارید میتونید توی تایپیکهای
خودتون هم از این طرح استــــــفاده کنید.. .
خلاصــــه من برای نمونه یه شعر با این طرح میذارم
ولی بیشتر مضمون تلگرافی داره اگه بپسندید
یعنی از این طرح خوشتون اومده... . :n16:
.................................................. ..
طــــــــــرح تلگرافـــــــــــــــــــ ــی :
_من
_ تـــــ نـــــــ هـــ ا
_خـــورشیـــــــــ د
_ سوزانـــــــــــ
_ انــــــــوار
_ طلـــــــایی
_ منــــــــــ
_ تــــــ نــــــ هــــ ا
_ یکــــــــــ
_ عاشـــــ ق
_ خورشیــــــــ د
_ تـــــ نــــــ هـــــ ا
_ یکـــــــــــــ
_ معشوقــــــــــ
_ آتشـــــــــــ
زد به جانمــــــــــ
_ منـــــــــ
_ تنهـــــــــــ ا
_ دیگــــــــر
نیســـــــــتم
_ منـــــــــــ ،
_خورشــــــــــید ،
_باهمـــــــ ،
_عاشقـــــــــ
_ باهمــــــــ ،
_سوزانـــــ ،
_ باهمـــــ ،
_ طلایـــــــــــی ... .:n12:
به هر ترتیبی که بود اومدم، کج دار و مریضنقل قول:
طرح جالبیه،:n16: سعی می کنم بنویسم، ولی فکر کنم تو تاپیک خودم چون که نمیزارن تو تاپیک دیگه ایی بنویسیم
Tell 2
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
- من
- تو
- دوباره
- این بار
- آخرین باره
- دلت رو
به
- دلِ من
- بسپار تو..
- دوباره..
بگـــــــــو به بغــــــــــضِ چشمات
که دوباره بباره
چـون که
چشـــــــــام ، به بغــــــــــضِ،
چشـــــــــات عادتـــــــــ نــــــــداره ...
کاشـــــــ میشد گاهـ گاهـــــــی از دلــــــــم گذر کنــــــــــی
بیایـــــــــی و اینجـــــــا حال و هوایــــــــــی عوض کنـــــــــی
رها کنـــــــــــی هــمه خاطــــــرات مـــــرده را و
سریــــــــ به دلم زنی و از این دیــــــــــــــار سفر کنـــــی
این پلک دل که ســــــــــراســـــــر می پــــرد زجا
هوایــــــــ ماندن تــــــو را کرده نه مهـــمانـــــی
باز هم امــــــــــروز آمد و تو نـــــــــــیامدی
باز هم این بغـــــــض شکست و تو نــیامدی
باز این دل پـــــر از خـــــــون شــــــــد و
تو نــــــیـامدی و نــیامدی و نـــــیــامدیـــ
ای دوستــــــــ چند روز بیاید و برود تا که تو
بیایی و بمانـــــــــی ، باز هم نـــیامدیـــــــــ
چند بار پلک دلم پرید امشب
دلم خوش بود که تو مهمان دلم شدی
ولی باز فردا شـــــــــــد و چه زود
دوباره من بودم و تو نیامدیــــــــ...
باز هم آسمان روشن شد و
شب به فرجامش رسید..
باز هم این بغـــــــــضِ دلــــــــــــــــــ ،
در سایه های تیره ی شب ،
چشمه ای از اشک را بر گونه ام لبریــــــــز کرد...
باز امشب را سحر کردم ولی..
این نفس هم ؛
نفـــــــسِ آخــــــر نـــــــــــشد..
باز این روزنه ی نورِ امـــــــــید...
امیدِ مرگ را از منـــــــــــــ گرفت
این دلم غمـــــــ را به صبح تقدیـــــــــــم کرد...
باز امشب هم سحر شد
کاش این شب، شــبِ آخـــــــــــــــــر باشد...
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
صبح یه روز آفتابـی چشمامو که باز کردم روبروم بودی
-گفتم: سـلامـ
- گفتی: ـــــــ
- گفتم: قلبـــــــم رو بروت بسته بودم، از کجا اومدی؟
- گفتی: از دیوار دلت پریدم
- گفتم: خوش اومدی..
- گفتی: نیومدم به مهمونـــی
- گفتم: تا کــی میمونی؟
- گفتی: تا دنیا دنیاس
- گفتم: دنیا کمه
- گفتی: تا خورشید تو آسمونه
گفـــــــــتی و رفتی ...
از اون روز تا الان هر روز آســـــــــمون دلم بارونیه و
دیگـــــــــــه خبری از خورشید نیســــــــــت ...
( مهمون نا خوانده بودیـــــــــــ چه بی اجازه اومدی و بی صدا رفتــــــــی)
بتـــــــــــــــاب خورشید من که بی تو یــــخ زده امـــــ...
امروز جات کنار آدم برفی خیلی خالی بود
اون روزا تو آدم برفی می ساختیو من تو رو نگاه می کردم
امروز من آدم برفی می ساختم و جای خالی قدم های تو رو نگاه می کردم
آدم برفیم آب شد و جای قدمهام پاکـــــــــ شد ...
ولی هنوز در انتظار برگشتن تو ام...
آری باز خواهی گشـــت ،
شاید همیــــــنـ فـــــردا... .
ولــــی کاش کمی زودتر بیــــــایـــی...
پروازتـــــــــ به سلامتـــــــــ ،ای آسمانیــــــــــ
رفتــــــــی
ولی اینـــــــ بار ...
نه از یاد،
از دنیا...
روحتــــــ جدا شد ز تنــــ
تنت جدا شد ز منــــ
پاکـــــ شدی و
پاک کردی جای خالی دلم را ..
رفتی همان جایی که لایقش بودی
پرواز بود آرزویت
نه آغوشِ من
همه دردِ من نبودن تو بود و
دردِ تو بودنت..
پـــــــس ...
خوش به حالت
ای
یاد واره ی خاطراتم
تو به آرزویت رسیدی
و
مرگ بر روح تو بوسه زد
پاک شدی ...
پاکــــــــــــــــ
هر از گاهی به یادم باش
چشمانم که بسته است و
در خوابـــــــــم...
سری به روح آواره ام بزنــــــ
تو زمینی نبودی که
بر روی زمین بمانی
برگشتت به خانه ابدی مبارکــــــــــ
تا که آرامـــــــــ گیرد روحتــــــــ
سال نو که می شود
تنگ ها پر ز ماهی می شوند..
دل هادر امید سالِ نو،
پر ز شادی می شوند..
سالِ نو که می شود ،تمام بچه ها،
در خیابان های شهــــر
در پی کیف و کفشِ تازه انــــد..
مادرم...
هر کجای خانه را،
رفت و روب و شست و شو می کند..
سالِ نو که می شود امسال کاش
این دلِ من هم دوباره نو شود..
هر غم و هر غصه ای هم که هستــــ
با تمامِ گرد ها بیرون شود
سالِ نو و ماه نو و روز نو
من دوباره بار دیگر زنده ام
این دلم این بار نو شد یا که سال؟
کاش میشــــــــد خانه ی دل آباد کرد...
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
افکارم بی اجازه هـــــــر لحظــه تو را می خوانــــد...
مرا به جاده ای می کشاند..
در بالایِ جاده ، آبادی ست..
که مردمانِ آنــــ به آســــــمان پر کشیده اند...
جاده، راهی ست ؛ به سویِ فــــــــــــردا...
در بالایِ آبادیـــــــــ ،
نردبانی پیداســــــــت ..
که می برد مرا به اوج ،به آسمان...
راه طولانی ست...
پاهایم خستـــــــه اند...
کوله بارمـــــــ سنگیـــــــــن است از خاطـــراتـــِ تو..
چهـــــــــــار دیواریِ دلم از آنِ توســـت و همه اختیارش با تـــــوســـــت...
و ســـرشار است از حسِ رسیــــــــــــدن...
این راهـ ، رفتنی ســــت...
تنهــــــــــا ، دو بال می خواهم ...
که مرا به اوج برساند و به نردبان...
حال که در نزدِ تو امــــ ،
بال و پـــر ، می گشــــایم؛ تا کــــــه وجودمـــــــ را از تو لبریز کنم...
ای رنـــگـــــــــــین کمانــــِ آسمـــانمـــ...
منتظرم بمان که ، من آمــــــــــاده ی پریدنمـــــ...
دورِ زندگـــی ام خط کشیــــــده بودمــ
فکـــــر می کــــردم که دیــــگه به آخــــــرِ خط رسیدمــــ.
ولی زندگـــــی همچنــــان ادامـــه داره...
حتــــی حالا ؛ که تبـــدیل شــــدم به نقطـــه چیـــن...
نقطـــه چین هایی که آخرِ هر خط میذارم...
این نقطـــه چین ها :
حـــرف هایی اند که نمی شه زد
اسمـــ هایی اند که نمی شه برد.
روزهایی اند که هیـــــــچوقت از یاد نمی رند..
می تونند حتـــی یه نگـــــاه باشن که تو رو به عمــــق می برند...
و یا...
آدمـــ هایی هســـــتند که هیچــــوقت نباید دوستشون داشتـــــــ....
من ، دیگه الـــ ان ، خودم یه نقطـــه چینم.
..یعنـــی ،جــــزوِ همـــون حـــرف هایی که نمی شه زد ...
حرفــــ هایی که همیـــــــشه تو دلِ آدمـــــ می مونند و
باهامون دفــــــن می شـــن...
زیــــــــرِ یک خربار خاکــــــــ...
باز ، دهانــــم را می بنــــــدد؛
این سه تا نقطــــهـ چیـــــن ...
در بن بســــتِ خاطـــراتم بال می گشـــایم
تا که تازه شــــود جانـــــــــم
از یکــــ جـــرعــه ، فـــــــــراموشـــــی
بیا که در این خانه هوایی نمانده است/
در این قفس توان پریدن نمانده است
در این هــوای پر دود و خاکســـتر/
دیگر مجال تنفس نمانده است
بر بامِ خانه ام کـــــــبوتری پریــــد/
دیگر به پای آن ،بنــدی نمانده است
پایِ من در بنـــد و دلم در قفـــــس/
بالم شکسته و دیگر ،پَـــری نمانده است
بیا و بال و پَـــــــــرم باش به این امّیــــد/
که دیگــر هیچ کرکسی در آسمان نمانده است
آنـــقدر آهنگِ زیستـــن نواختـــی
که تمام زندگـــی را از بـــَر شــدم
روز ها از پـــسِ شب ،فرا می رسند.
حتــی شکوفه ی بهـــار نیز از زمان در امان نخواهد بود
آری ، بهـــار نیز به پایان خواهـــد رسید
همیشه در پِیِ حصاری به دُورِ خودتــــــ باش
تا که رها شــــوی از بــــــــند
کــه برای پروانـــــــــه شــدن هم
پیله ای باید تنیـــد
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
از گــــریه ی مـــن، خنده مَکـــن دوستـــــ که
ای وایــــــــــ
آن روز که بــــــر گونه ی من اشـــک ببارد
این دل که مُدام از پَسِ آن ،آهـ برآمـــد ،
ای وااایــــ
از آن رووووز، که ازآن اشـــــــک ببارد
به یادِ اون آهنگِ یگانه:
نخند به حالِ من که حالم گـــریه دارهـ
چرا گریم نمی تونه رو تو تاثیر بذاره
آره بخند، بخند، که حالم خنده دارهـ...
.................................................
انگـــــــار در پُشــــــت نقابــــــی اسیر شده امـــــ.
چشـــــمانم تنهـــــــ ـا گویای حقیــــقت اند...
در دلم جز شــور جوانی هیچ نیست..
همه سیاه بازی های کاغذ و قلم است،
که تو را فریــــــــــب می دهد.
این دل پر اســـــت از شـــــوق پریدن..
در حیاط خانه ، باز
خیــس خاطـــــرات می شوم امـ ـا
کاش بســـپارم به باران این بار،
همه فعلِ ماضیِ دل را از بابـــــــِ وجود پاکـــــــــــ کند ..
در زیرِآبــــــــــیِ آســـمان، چتــــر نـــــمی گشایم...
بلکه با آغوش باز به استقبال باران می روم...
کاش نقاب ها از چهــــــره کنار روند...
که حتی خود را در آیینه نمـــی شناســــم..
ایـــــ آبــــــــیِ زلالِ آسمـــــــــان!
شیشـــــــــه ی قلبـــــــــم را بخار گرفته استـــــــــــ..
با انگشتانِ خیــــــــسِ شبــنم ،بر بلورِ قلبـــــــــم ، دستی بکـــــــــش...
یک لحظه از حس تو بیرون نمیروم
یک بار هم از تصورم بیرون نمی شود
هر لحظه از سرم فکر تو رد می شود
این ردها از سرم بیرون نمی شود
هر بار و هر ثانیه در فکرم تویی
بیرون نمی رود آخر، بیرون نمی شود
در درون من مدام جنگ عقل و دل است
چرا این خاطرات از ذهنم بیرون نمی شود
از هر کجای زندگی ام که بگویم تویی
از صفحه صفحه ی روزگار بیرون نمی شود
چشمانم را که می بندم تویی
این رویِ تو از سرم بیرون نمی شود
کاش از ابتدا بدنیا نمی آمدم
که این افکار از سرم بیرون نمی شود
پاک شدم و پاک کردم صفحه را ز تو
ولی این یاد ها از سرم بیرون نمی شود
من آزاد و رها
بر تپه های دشتـــــــ که قدم بر می دارم
حسی مرا تعقیــــــب می کند
پرندگان در هـــوا می چرخند
صـــــدای مرغ ماهی خوار می آید
در بالای تپه می دوم
اوج می گیــــــــرم
می پرم
فریاد می زنم
می خندم
من در این نقطه ی نورانی دشت
دستانِ نوازشگرِ این یکتا را
می ســــــــــتایم
می بارد باران
قطراتِ پُر آب، لمسِ دستانِ تو را می خواهند
خوش به حالِ گلِ شبنم که در آن تاریکی
نور چشمانِ تو را می بیند
سایه ها در طمعِ نقطه ی نــــور......
نغمه های باد،تو را می خوانند
آفتاب ،ســـرِ سجاده ی صبح ،
بر تن پاکـــــــِ زمین
نور افشانی کــــــرد
آسمــــــان بر گوشِ زمین نجوا کــرد
ابــــــر را بغض گرفت
رعد زد بر تن خاکــــــــ
اشکـــــ بر چشمانش
حلقه زد
باد گرفت
قطره ها، بر تن معشوقِ سما،
بوسه زدند....
کوچه ها تَنــــــــگ ولی پر ز خدا
بوی خاک از پس این پنجره ها می آیند
آسمان که باران می گیرد مرا بغض میگیرد
پنجره بر لبِ دیوارِ سما باز شده
چشم در چشـــــــــمِ خدا
دل در یادِ خدا
غنچه ها می شکفند
چشمه ها جوشان اند
من
سما..
آینه ها
همه در حالِ ثــــــــــنا...
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ای فاطــــــــمه جان، نـــورِ ولایتـــــ
جانــــِ همــــــه و جهـــان فدایتـــــ
ایــــ برگــــــِ گل و شکــــــوفه ی یاســ
عشقــــِ تو همه امـــیدِ دلهاستـــــ
ایـــ بویِ بهشتـــــ از تـــو فریاد
از پاکــــــــیِ تو فلق فرومانــد
ای نورِ زمیـــن و آســـمانها
تابیـــــده چراغِ نورِ دلــــها
از مُهــــرِ نماز خواندنِ تـــو
نورِ همه آسِمـــــــــان،پیداستـــ ـــ
از هســــــــتیِ تو ،جهــــان را مستـــــ
زیباییِ تو دهان فـــرو بستــــ
در قبــــــر،شبی که آرمیدمــــــ
آن شبــ که زِ آسمان بُریــدمــــ
تــو،ایـــ همه آفتابــــِ تابانــــ
بر سیاهـــیِ شبمـــ بِتابانـــ.....
ساعتِ روی دیوار خوابــــــــ مانده استـــ
انگار دارش زده اند
دیگر عقربه ی زمان بدنبال سرنوشتــــ نمی دود
شب که اشک مرا دید چشم فرو بستــــ و دیگر بیدار نشد
من هم خسته ام
از هر روزه تنفــــــــسِ بیهوده
از لبخنــــــد دروغی
از این نقابـــــــ بر چهــــــره ام
از بیــــداری شبانه
از رویاهای حقیقت نیافته هیچ
از آییــــــــنه
از زیستن
از مرگـــــــــــــِ هر روزه ام
از گلایه
خسته ام
از فریاااااااااااد....
چشمانم دیگر نای باریــــــــدن ندارند
از من خـــــسته اند که بر گریــــــــه اجبارشـــــان می کنم هر روز
آنقدر خسته ام که گمانم تمام عمـــــــــــر باید بخوابم
ساعتـــــــــ نیز دیگر باز مانده است
انگار وقتش رسیده
گوش کنــــ : صدایمــ می زنند
دیگــــر بس استــــــــ
در اینــــ شبـــِ سرد و مه آلود
رخت بر میبندم
کفش به پا می کنم
رد می شومــــ از این روزهایـــــِ یخ زدهـ
سردیـــــــــِ روزگار در وجودمـ رخــــــنه کردهـ
دیگــــر نایـــــ نوشتــــن ندارمـــ
چشم از تو فرو می بندمـــــ
و با دو بال خویش به سویتــــ پر می گشایم
پرواز می کنمــــــــ
و
تا همیشـــــه
خدا........ نگهــــــدار
ساعتم رو کوکـــ کرده امــ
ساکمـــ بسته استـــ
گوش هامو تیز کردمـــ
پرده ها کنار استـــ
پلکـــ نمیزنمـــ..
ایـــ اشکـــ های مزاحمـــ
کنار برویــــد
شایـــد همیـــن امروز برگردد...
برگشتـــی از اون سفر دووووووور
ولی منـــ .. هنوز در صفحه صفحه ی خاطراتـــ سیر می کنم..
برگشتـــی ولی نه برای ماندن
آمدی که برویــ برای همیشـــــه...
هیچ در دستـــ ندارم
جهان خود به دور خدایشـــ در گردش
و من در توانم نیستـــ
در رفتن هیچ راه جز بازگشت نیست
و در این مسیر جز بن بستــی بی برگشتـــ
و در اندوه ،هیچ راه جز اشکــ
خدایا
هیچ ندارم جز این بغض
و هیچ در دستــ جز قلم
و خدایی که هیچ نتواند
در قیاسش کمر راست کند
خدایا من همه شبـــ می بارم و
می بالم به خود
که خدایی چون تو دارم
اشکــ هایم را بر سقفــ آسمان پرواز ده
تا که این زیبایــِ با احساسِ زمین
به داشتن همین یکــ نفس شبنمــِ شبهای سکوتـــ
بر خود ببالد
یادشـــــ بخیر
معلمم
بر همین وقت قسم
که تو در باور من جای گرفتی همه عمر
من به یک عمر نتوانم که به زحمت هایت
بجز اندک مقدار تلاشی سر درس
جبران وجود تو کنم
همه روز و همه سال تو گرامی باشد
روزتـــــــ مبارکـــــ
روزی هم نوبتــ من خواهـــد شد
روز رفتـــن
دلم از رفتـــن آن سایه ی سرد
به تلاطم افتـــــاد
روزی هم شاید
از آنِ رفتن من باشـــد
رفتن از این دنیایـــِ بی احساس
رفتن اما بدونِ حتی یکــ آه
کوله بارم را سالهاستـــ بستم
کفش ها،یاد و خاطـــرها
همگی منتظرنـــد
من هم خواهم رفتــ
فردا نه
شاید اندکـــی نزدیکـــتر
شاید لحظه ی رفتـــن من
همین امــــروز باشـــد
کاش روزی حتی رهگذری
یادی از تلخ ترین
خنده و حتی غم من
در لحظه ی بودن های من باشـــد ... .
نکند بودن من در اعماق زمان حس نشود
شاید آمدنم پر غم بود ولی
رفتنم از هر لحظه کندن جان استـــ انگار
می روم از خاموشی و تنهایی دنیا رو به اوجـــــ.
............................
خدایا پاک کن
این نام عشق را
که به سیاهی کشیده اند پاکــــــــی اش را
پاکـــــ کن که در وجود این نابوده نام های عشـــــــق
هیچ از عشق ندارد مفهـــــوم .
همه این نام های سیاهـ ،
خیانت اند در پسِ پرده ای پاک به نام... عشــــــق ...
این ها همه تهمت اند بر نام عشــــــــــق .
خدایا
این بندگانتــــــــــ ،این یگانه ی پاکِ بی آلایش را
چه به راحتی به لجن کشیده اند...
خدایا! پاکــــــــ کن این نام مقدس را
ز سیاهی ها...
عاشقـــــــــ؟؟؟؟
تو عشق ، نه دانــــــی چیستـــــــــ
هنوز الفبای محبتــــــ نمی دانــــــی!
از عشـــــــــق سخن می گویی؟؟؟؟
نه ،تو تعبیری از هوس بازی های یکــــــــــ
دلِ بیمار را به عشــــــــــــق نسبتــــــــــ می دهی!!!!!!!!
نه !خدایا
این زمینیان عشق نمی فهمــند
عشق در تار و پود چادر نماز مادر ،
در دستــــــــانِ کودکـــــــــی یتیمـــــــ،با چشمانی معصـــــــوم..
در لحظه لحظه ی نیایش های شبانه
در یکـــــــــ نگاهـ،
در عطرِ هــــــــر روز بیداری
در قطره قطره ی باراااااااااانــــــــ
در بوی نمناکــــــــِ خاکـــــــــ
در لبخنـــــــــدِ امّیـــــــــد وار مادربزرگـــِ پیر
در دستانــــــِ پینه بسته ی پــــــــدر
در منـــــــــ
در تـــــــو،
تنها تویـــــــی که برایم از هر نسیمِ نوازشگـــــــری دوستــــــ داشتنی تریــــــــــــــ.........؛ خلاصه شدهـ،
تـــــــــویی معنایـــــــــ این عبارتـــــــــ ناشناختـــــــه ی جهانــــــــــ.........