آلبوم ساعت 25 شب - رضا یزدانی
خیلی خوب! قبل از هر چیز یه مورد رو روشن کنم. این ریویو مال چند ماه پیش هست که من همونجا که بعضی ها میدونن ارسال کردم. کوروش جان گفتن که اینجا بزارمش. به روی چشم. منظورم اینه که شاید الان نظرم یه 2-3 درصدی تغییر کرده باشه ولی کلاً همون هست. اون موقع در جال گوش کردن به آهنگ ها (در حالیکه قبلاً دوبار کل آلبوم رو گوش کرده بودم) نکاتی رو که به ذهنم میرسید نوشتم.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
-----------------
1. میعادگاه:
آهنگش نسبتاً شاداب هست. ریتم ساده و سر راستی داره. ایدۀ و موضوعش برام جالب بود. یکم زیادی ساختار پاپ داره ( کوروس - ورس). درام ترک قابل قبولی داره. گیتارها خوب نواخته شدن ولی مینیمال هستن. اون تم اصلیش که هی تکرار میشه در 4:10 به بعد یکم تو ذوقم زد. نسبتاً خوب تموم شد. به عنوان یک آهنگ Opener به گونه ای در نظر گرفته شده بود که شنونده رو نگه داره. سبک این آهنگ یه جورایی راک اند رول هست.
2. اتاق یخ زده:
شروع آهنگ آدم رو یاد موسیقی چند تا فیلم معروف وسترن و .. میندازه. روزی روزگاری در غرب!
پس از مدتی که میگذره متوجه میشی که این کار همچین بی هدف هم نیست! متن ترانه یه جورایی مثل یک سناریوی شخصی برای راوی میمونه. این نظر منه. ساختار فیلم گونۀ جالبی داره که پسندیدم. اون قسمت بین 4:30 تا 4:43 که بیس میاد رو رو خیلی پسندیدم. نکتۀ مثبتی که تو این آهنگ و یکی دو تای دیگه شنیده میشه تکستچر کیبرد هست. با اینکه سوت هاش مود رو تنظیم کرد ولی کلیشه بود.
3. کوچه ملی:
این آهنگ هم یه جورایی داستان شخصی که در خاطرات گیر کرده هست. کراس اور راک هست. ولی یه جاهاییش که 2:08 تموم میشه خیلی شبیه موسیقی فیلم Love Story هست. خوشمان نیامد.
4. ساعت 25 شب:
شروع عالی که تو موسیقی ما کمه. گیتارها تن مناسبی ندارن. (تو قصر) تا اینجا. آمپ خوبی نبود. بعدش یکم مود تغییر میکنه. مو.د قسمت اول جالب بود. وقتی سولوش شروع میشه به جای اینکه ریتم رو سنگین تر کنن تا به اوج برسه، ریتم تقریباً نداریم! عجیبه. بعدش دوباره قسمتهای موسیقی قبلی تکرار میشه با یکم گیتار اضافی. کلام متفاوت هست. این صدای فرشته گونه که توش گذاشتن واقعاً با فضای تیرۀ آهنگ هماهنگ نیست. خوب هم تموم شد ولی از اینکه موقع سولو ها ریتم ساکت تر میشد ناراحت شدم. متنش جالب بود.
5. حس تاریخ:
اینترو پیانو و بیس درام خیلی خوب. یهو حس خوبی ایجاد میکنه با اوج گیریش. دوباره همون نکته. موقع سولوی گیتار تقریباً ریتم ساکته. خیلی خیلی نکته منفی ای هست. سولوی به این خوبی. به راحتی میتونستن یه گیتار ریتم دیستورشن یا حد اقل یه کیبرد زیرش بندازن. درام هم که تقریباً نداره ین قسمتش. متن زیباست. آها این قسمت سولوی دومش که 4:45 شروه میشه خیلی خوب بود. باز میتونست ریتم سنگین تری داشته باشه. ایکاش یکم طولانی تر بود.
6. کی فکرشو میکرد:
یک نکته داره که پائین با *** میگم. دیگه حرفی ندارم. خوشم نیومد. دلیل اینکه خوشم نیومد هم اون نکته هست.
7. پیکان:
اینترو خوب. ورودیه سنگین و ملودیک. آهنگ تا 00:55 چند لایه و راک بود. الان سنتور (یا شایدم سینت باشه) باهاش مخلوط شد. در فرود بعدی گیتار خوب ایفای نقش میکنه. صدای خواننده رو اهنگ قشنگ نشسته. از این حالت تلفیقی و به اصطلاح کراس اوورش که هی میره و میاد خوشم نمیاد. فکر میکنم که متن استعاره به خیلی چیزها میتونه باشه. چند سطح داره. خوب تموم شد.
8. ترسوترین مسافر:
:13: به نظرم شروعش با ادامش اصلاً هماهنگ نیست. از اون گیتار شروعش خوشم نیومد. ادامش بد نیست. میتونست سنگین تر باشه. یا اگه معذورات دارن برای یک گیتار ریتم سنگین، میتونستن بیس رو به صورت غیر منقطع استفاده کنن. این بیس که هی سکوت بین نت هاش داره برای گیتار ریتم دیستورشن هست. گیتار لید خوبه. 2:25 به بعد یه گیتار میوت خوب به آهنگ اضافه میشه. لید به خوبی اوج و فرود داره. بند ها جالب هستن.3:20 سکوتهاش رو نپسندیدم. 4:00 یه اوج 7-8 ثانیه ای داشت که بد نبود. میتونست خیلی بهتر باشه.
9. هفت شنبه های بیمار:
خوب شروع شد. دیگه جا برای شروع آروم نبود. به نظرم میاد ملودی و ریتم اصلیش رو تو یه آهنگ دیگه شنیدم؟؟!! بعضی جاهای آهنگ یه جورایی خالیه. اگه صدای وکال رو برداری، چیز خاصی نداری. 2:22 لید شروع میشه. خوبه. ایکاش یه کیبرد در سطح ناخودآگاه زیر این لید بود. ** اه. 3:50 کیبرد خیلی camel گونه بود. ریتم آخر و Outro آهنگ .... بیش از حد کلیشه هست. ایکاش حد اقل یکم دیستورشن بیشتری داشت. درام خوبه. لید هم خوبه. اونجاش که ساکت میشه گیتار کلین خیلی حال داد.
10. مشق خواستن:
ها ها. خیلی کلاپتون گونه شروع میشه. اینجا هم ** وجود داره. جالبه. بکینگ وکال ها مرد بودن که خیلی با فضای آهنگ جور بود. 2:08 یه ساز داره سولو میاد که شبیه سازهای بادی هست. شاید هم سینت باشه. شاید هم ملوترون. خیلی به جا بود!! تاثیر Jazz و Blues تو این آهنگ کاملاً مشهوده. عالی بود.
11. داغ:
خیلی حبیبب گونه هست این اهنگ. از لحاظ موسیقی. باز هم تاثیر ساز های سنتی. دف. من از این کار خوشم نیومد. تاثیر Adagio in G minor از آلبیونی رو توی لید میشنوم. همون آهنگی که گروه The Doors هم ازش استفاده کرده. بیس لاین آهنگ قابل توجه هست. این دف رو اعصاب داره راه میره. درام رو کم به کار برده! اون لیک کیبرد که هی تکرار میشه منو یاد هیپ هاپ میندازه.
خوب! تموم شد. میتونم بگم جالب توجه بود. هنوز ایده های کاوه رو بیشتر میپسندم. اما این آلبوم نشون داد میتونست بهتر باشه. اون قسمت هاییش که تلفیقی کار کردن به نظرم برای رد شدن از ممیزی هست. اون جاهایی که گفتم ریتم نداره و میتونست داشته باشه هم برای رد شدن از ممیزی هست. احتمالاً ورژن های بهتری از این آهنگ ها رو به صورت اجرای زنده خواهیم شنید.
چند تا نکنه به ذهنم میرسه:
* من زیاد با فریدون فروغی آشنایی ندارم و یا حتی فرهاد. اما به طرز خیلی حال به هم زنی احساس میکنم خواننده قصد تقلید از خوندن این دو رو داشت.
**این ملتورونی که تو آلبوم استفاده میشه از نوادر موسیقی ایرانه!!!! جای تقدیر داره.
*** یکی نیست بگه آخه عزیز دلم، اینجا مگه آمریکای جنوبیه؟ اینجا مگه هووایی یا سواحل کارائیبه؟!!! تو مگه کارلوس سانتانایی؟؟؟!!!!! آخه چرا ریتم آلبوم رو بهم میریزی؟ نکته منفی ای بود. همینجا دو تا چراغش خاموش شد.
خوب نکاتی که به ذهنم میرسید رو به صورت موردی گفتم. از وکال خوشم نیومد. البته تو سه تا آهنگ شماره 4 و 7 و 10 خوب بود. ولی در کل اجرای وکالش رو به هیچ وجه نپسندیدم. موسیقی دارای ایده های خوبی بود. یه جاهایی ایده ها رو سوزونده بودن. یه جاهایی هنوز جای کار داشت. به عنوان یک آلبوم که توی ایران تولید شده، پروداکشن خیلی خوب، تمیز و واضحی داشت که جای تقدیر داره. نکتۀ منفی ای که الان به ذهنم رسید محدودیت در تنظیم های آمپ برای گیتار لید بود. خیلی مشابه هم بودن.
اگه بخوام به سختگیری نمره بدم، باید با دو تا استاندارد نمره بدم:
- با استاندارد کارهای هنرمندان ایرانی (داخلی و خارجی) و نسبت به شاهکار های تکرار نشدنی مثل آلبوم های بزن باران و کویر باور حبیب و آلبوم روزهای ترانه و تردید فرامرز اصلانی: 7.5 از 10. با اندکی ارفاغ.
- با استاندارد هنرمندان خارجی: ممم... چی بگم که ناراحتی به بار نیاد؟؟!! 5 تا 5.5 از 10.
من سه بار و با فاصلۀ چند روز این آلبوم رو گوش کردم. سعی کردم انصاف رو رعایت کنم. شاید خود رضا یزدانی و یا یکی که بهش نزدیکه این رو بخونه. شاید. امیدوارم بیشتر تلاش کنن. و امیدوارم از یک وکالیست حرفه ای استفاده کنه.
محتوای مخفی: متن کامل مصاحبه