سلام.
به خاطره مطالبه خوبتون ممنونم.
واقعا مفید بودن.
ممنون.
یا حق.
Printable View
سلام.
به خاطره مطالبه خوبتون ممنونم.
واقعا مفید بودن.
ممنون.
یا حق.
اجسام گوناگون موجود در طبيعت داراي سه بُعد طول، عرض و ارتفاع هستند كه مجموع اين ابعاد، حجم را به وجود مي‌آورد. اما هنگامي كه اجسام به تصوير در مي‌آيند، خصوصيات سه بُعدي آنها بر روي سطحي دو بُعدي نمايان مي‌شود. درست است كه توقع نداريم ابعاد حجم را در تصوير لمس كنيم، اما به كمك سايه‌روشنهايي كه بر روي حجم مورد نظر تشكيل مي‌شود، مي‌توان احساس حجم و برجستگي را در تصوير ايجاد كرد.
حجم‌هايي كه به طور يكنواخت و يكدست روشن شده باشند و يا به طور يكدست در سايه قرار گيرند در تصوير از برجسته‌نمايي مطلوبي برخوردار نيستند. بنابراين، نور در عكاسي معماري اهميت فوق‌العاده‌اي دارد.
اغلب عكاسان براي عكاسي معماري و منظره مايل به استفاده از نور مايل صبحگاهي يا هنگام عصر هستند چرا كه اين نور كنتراست متعادلي دارد. اما نور نيمه روز به خصوص در فصل تابستان شديد است و سايه‌هايي عميق ايجاد ميكند. در عكاسي معماري ايده‌آل آن است كه نماي اصلي ساختمان و يا قسمتي كه در تصوير مورد توجه اصلي قرار مي‌گيرد، در معرض تابش نور قرار گرفته و در سايه نباشد.
(عکس پايين: استفاده از نورپردازي صحيح در نشان دادن حجم ساختمان)
بهتر است نماهاي رو به مشرق هنگام صبح كه آفتاب به آنها مي‌تابد و بناهايي كه نماي اصلي آنها رو به مغرب است، هنگام عصر عكسبرداري شوند. هنگام عكسبرداري در نور صبحگاهي، براي اينكه بنا در تصوير از برجسته‌نمايي بهتري برخوردار باشد ترجيح دارد سايه‌هايي كه در سمت چپ ساختمان ايجاد مي‌شود، در تصوير بگنجانيد و هنگام عكسبرداري از بنا در غروب بهتر است زاويه عكسبرداري اندكي به سمت راست بنا متمايل باشد تا سايه‌هاي ايجادشده نيز در تصوير بيايد.
(عکس پايين: استفاده از سايه ها در بنا)
نورهاي بسيار ملايم و بدون سايه مانند نور هواي ابري يا مه‌آلود، احساس برجسته‌نمايي را در تصوير كاهش مي‌دهد.عكسبرداري از بناهاي تاريخي و قديمي در شب هنگام (زير نور ماه) حالت جالبي را براي نشان‌دادن قدمت آنها به وجود مي‌آورد.
(عکس پايين: بناهاي قديمي همراه با تصوير ماه)
همچنين اغلب بناها هنگام شب زيباترند، به ويژه اگر از آنها عكس رنگي گرفته شود. تداخل و تركيب رنگهاي حاصل از نورهاي مختلف موجود نيز بر جلوه و زيبايي تصوير مي‌افزايد. دقت در نورسنجي استفاده از سه پايه و سيم دكلانشور نكات مهم در اين شرايط است. با نصب اين سيم در محل مخصوص و هنگام فشردن آن به خصوص در استفاده از سرعتهاي كم‌شاتر، دوربين دچار كمترين لرزش شده و از وضوح تصوير كاسته نمي‌شود.
(عکس پايين: برخي بناها در شب زيباترند)
عكاسي از بناهاي معماري در وضعيت ضد نور تصويري را مي‌سازد كه فقط كلياتي از ساختمان ديده مي‌شود. در حالت ضد نور چون منبع نور پُشت بنا و رو به عكاسي است، موضوع كاملاً تيره ديده مي‌شود و حالتي مرموز به خود مي‌گيرد.(عکس پايين : تصوير ضد نور از يک بنا)
منبع: تبیان
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
قبل از اينکه با سر به درياي عکاسي ديجيتال شيرجه برويد، خيال‌تان راحت باشد که قبل از شما افراد بسياري شيرجه رفته‌اند و سرشان به سنگ خورده است! آنها اشتباهاتي مرتکب شده و درس‌ها از آن گرفته‌اند که نتايج تجربيات آنها در اختيار شماست. البته اين بدان معني نيست که ديگر شما مرتکب هيچ اشتباهي نخواهيد شد، ولي شما مي‌توانيد از اشتباهات رايج تازه‌کاران مشتاق عکاسي ديجيتال پرهيز كنيد. براي شما ده توصيه در اينجا فهرست کرده‌ام که مي‌توانيد براي مواجه نشدن با آنها از هم‌اکنون چاره‌انديشي كنيد.
1ـ دوربين شما دقت کافي يا مشخصات فني مناسب ندارد:
قبل از خريد دوربين ديجيتال، خوب در مورد هدف و نحوه‌ي استفاده از آن در حال حاضر و در آينده فکر كنيد. اگر هدف‌تان از خريد دوربين، چاپ عکس‌هايي در اندازه‌ي 8 در 10 يا بزرگتر است، از خريد مدل‌هايي با رزولوشن (دقت) پايين خودداري کنيد. همينطور اگر کارتان نياز به اتصال فلاشي قوي دارد، دوربينتان حتما بايد داراي محل نصب فلاش خارجي باشد (که اکثر دوربينهاي ديجيتال ندارند). فهرستي از مشخصاتي که دوربينتان بايد داشته باشد، بنويسيد و هنگام خريد دوربين، از آن براي انتخاب دوربين مناسب استفاده کنيد.
2ـ عکاسي با رزولوشن پايين:
براي جاي دادن عکسهاي بيشتر روي يک کارت حافظه، دوربين را روي رزولوشن پايين‌تر از حداکثر تنظيم كنيد. اين کار خوب است، ولي اين، زماني است که يك عکس ديدني كه بخواهيد از آن پرينت بزرگي بگيريد، نگرفته باشيد. پايين آوردن رزولوشن يک دوربين استفاده از عکسهاي آن را محدود مي‌کند و امکان گرفتن يک پرينت بزرگ و دقيق را از آن مي‌گيرد. مگر آنکه شما کاملا مطمئن باشيد عکس‌هايي که مي‌گيريد، فقط براي نمايش روي وب، ايميل کردن يا براي استفاده‌ي رزولوشن پايين ديگري مورد استفاده خواهد بود. اگر اينطور است تنظيم را در حالت JPG يا TIFF در فشرده‌ترين حالت قرار دهيد. اگر عکسي زيبا و مهم به دست آيد، شما بي‌نهايت خوشحال خواهيد شد. در مورد رزولوشن بايد بيشتر بياموزيد.
3ـ تمام شدن باتري در شرايط حساس:
دوربينهاي ديجيتال به توان الکتريکي، آن‌هم به مقدار زياد نياز دارند. هيچ چيز نااميدکننده‌تر از اين نيست که براي گرفتن صحنه‌اي حساس، شاتر را فشار دهيد و علامت يا صداي تمام شدن باتري و خاموش شدن دوربين را ببينيد. براي اطمينان از آماده بودن دوربين در شرايط حساس، از شارژ کامل باتري‌ها اطمينان حاصل كنيد و حتماً باتري يدکي همراه خود داشته باشيد. باتري‌ها را بايد خوب بشناسيد.
4ـ ته کشيدن حافظه در شرايط حساس:
دوربينهاي ديجيتال همراه يک کارت حافظه فروخته مي‌شوند، ولي معمولا اين مقدار حافظه فقط براي گرفتن چند عکس با کيفيت متوسط کافي است. در نظر بگيريد که تصميم داريد چند عکس بگيريد و اطمينان حاصل كنيد که کارت حافظه با ظرفيت کافي همراه داريد. بالاترين حافظه‌اي را که توان مالي‌تان اجازه مي‌دهد، بخريد و يا اگر ارزان‌تر درمي‌آيد، چند حافظه‌ي کم ظرفيت‌تر بخريد و خيال خودتان را راحت کنيد که در شرايطي گير نخواهيد کرد. چون تاسف از دست دادن منظره‌ها و يا صحنه‌هاي تکرارنشدني را خواهيد خورد.
5ـ در آوردن نابه‌جاي کارت حافظه:
براي گرفتن عکس در دوربين ديجيتال، مراحلي بايد طي شود که در انتهاي آن، ثبت تصوير روي کارت حافظه قرار دارد. اين پروسه، چند ثانيه طول مي‌کشد. اگر در حالت عکس‌برداري پي‌در‌پي، سريع عکس گرفته باشيد، اين پروسه طولاني‌تر هم خواهد شد. اين مساله که قبل از خارج کردن کارت حافظه از دوربين، فرصت کافي براي ضبط تصوير را بدهيد، بسيار ضروري است. اگر در حين اين عمليات، کارت حافظه را بيرون بکشيد، ممکن است عکسها را از دست بدهيد. دوربينهاي ديجيتال، داراي نمايشگري هستند که در حين ضبط تصوير چشمک مي‌زند. قبل از انجام هرکاري روي کارت، مطمئن شويد که چشمک زدن اين لامپ قطع شده باشد. حتما خودتان را عادت دهيد که قبل از خارج کردن کارت حافظه دوربين را خاموش کنيد.
6ـ گرفتن عکس از صحنه‌هاي سريع:
خوشبختانه امروزه دوربينهاي ديجيتال بيشتري در حال نزديک شدن به سرعت پاسخ فيلم‌هاي عکاسي هستند؛ به بيان ساده، به مجرد فشار دادن شاتر، عکس گرفته مي‌شود، ولي متاسفانه خيلي از مدلها هنوز کند بوده و آنچه را که در مانيتور نمايش مي‌دهند، هماني نخواهد بود که در عکس ثبت مي‌شود. اگر دوربين شما چنين است، دو راه براي فايق آمدن بر آن وجود دارد: اول آنکه خود را عادت دهيد بدون اينکه وابسته به تصوير نشان داده شده در مانيتور باشيد، براساس تجربه بهترين زمان فشار دادن شاتر را به دست آوريد؛ دوم اين که روي سوژه‌هاي ساکن نحوه‌ي قفل کردن فوکوس دوربينتان را ياد بگيريد. در شرايطي که مي‌خواهيد از جسم متحرک و يا صحنه‌ي سريعي عکس بگيريد، از قبل فوکوس را روي فاصله‌ي مناسبي قفل کنيد. چون هنگامي که فوکوس انجام شده باشد با فشردن شاتر بلافاصله عکس گرفته مي‌شود.
7- عکس گرفتن از صحنه‌هاي سريع در مد عکس تکي:
اگر تنظيم دوربين شما روي مد عکس تکي تنظيم شده باشد، بعد از گرفتن عکس تا زمان آماده شدن براي عکس بعدي زماني طول مي‌کشد که به علت ثبت اطلاعات عکس روي کارت حافظه، ممکن است دوربين در طي اين زمان با نشان دادن عکس گرفته شده، شما را سرگرم كند! اين مد براي گرفتن عکس از سوژه‌هاي ثابت مناسب است، ولي هنگامي که مي‌خواهيد از سوژه‌هاي در حال حرکت عکس بگيريد، بايد تنظيم دوربينتان را تغيير دهيد. در بعضي دوربين‌ها مي‌توانيد نمايش تصوير بعد از گرفتن عکس را غير فعال كنيد که باعث سريع‌تر شدن زمان آماده شدن براي عکس بعدي مي‌شود. در بعضي از دوربين‌ها نيز مي‌توانيد مد گرفتن چند عکس متوالي را فعال كنيد که قبل از اينکه دوربين به ثبت تصاوير بپردازد، چند عکس مختلف بگيريد.
8ـ مديريت نامناسب عکسها:
درباره‌ي اين موضوع، قبلا هم صحبت شده است؛ شما براي اينکه حداکثر بهره را از دوربينتان ببريد، بايد روند کاري منظمي شامل گرفتن عکس، انتقال به کامپيوتر، نگه‌داري و مرتب کردن منطقي عکسها و گرفتن کپي پشتيبان روي CD را رعايت كنيد. ممکن است عادت دادن خودتان به انجام دقيق اين کارها کمي مشکل باشد، ولي اين کار ضامن استفاده‌ي درست و بدون اشتباه از عکس‌هايتان است.
9ـ انتظار اصلاح عکسها با نرم افزارهاي ويرايش تصوير:
در بعضي از فيلم‌هاي پليسي ديده‌ايد که از عکسي که کاملا تار است، چگونه عکسي واضح از صورت مجرم تهيه مي‌کنند و يا عکسي غيرواضح در شب را به عکسي روشن مثل وسط روز تبديل مي‌كنند، زياد جدي نگيريد! اين قدرت اسرارآميز کامپيوترها زاييده‌ي قوه‌ي تخيل کارگردان فيلم است.
با استفاده از يک نرم افزار ويرايش تصوير خوب، مثل فتوشاپ، مي‌توان تصوير رنگ پريده‌ي زير نور فلورسنت را بهبود داد، قرمزي چشم را اصلاح کرد، روشنايي و کنتراست را بالا برد و کارهايي از اين قبيل انجام داد، ولي در قدرت و کيفيت کار، محدوديت‌هايي وجود دارد. بعضي اشکالات هستند که با هيچ نرم افزاري قابل برطرف شدن نيستند.
10ـ ضبط روي عکس اصلي:
ممکن است شما در حال تجربه کردن يک نرم افزار ويرايش تصوير و امتحان جلوه‌هاي عجيب و غريبي که بر روي تصوير و رنگها ايجاد مي‌کند، باشيد. کارهايي که انجام مي‌دهد، بسيار جالب است و شما مي‌خواهيد ادامه‌ي کار را بعدا انجام دهيد. کليد CTRL-S را مي‌زنيد و عکس ضبط مي‌شود. شما نمي‌خواستيد اينطور شود، ولي اکنون عکس اصلي با عکس تغيير داده‌ي شده شما جايگزين شده است و ديگر راهي براي بازگشت آن وجود ندارد. هميشه يادتان باشد، قبل از شروع کار با چنين نرم افزارهايي، با استفاده از SAVE AS يک کپي از تصوير اصلي تهيه كرده و روي آن کار کنيد.
مؤسسه تحقيقات و مطالعات عكاسي آبگينه /ابراهيم بهرامي
واژه‌ي عكاسي مستند در سال‌هاي ركود اقتصادي كاربرد پيدا كرد. زماني كه شرايط اسف‌بار كشاورزان وجدان مردم امريكا را بيدار كرد تا نياز به اصلاحات اجتماعي را احساس كنند. اين زمينه از عكاسي هنوز عكسهاي داست باول (DUST BOWL) را تداعي ميكند, عكس‌هايي كه در آنها، پس كوچه‌هاي كثيف و شرايط رقت‌بار شهري را تصوير كرده بود.
اما عكاسي مستند ابعاد وسيع‌تر از اينكه فقط بدبختي‌ها و نارسايي‌ها را تصوير كند در بر مي‌گيرد، چراكه مي‌توان موضوع‌هايي جدا از بدبختي‌ها و ناكامي‌ها را نيز به تصوير كشيد و سنديت بخشيد, مانند مناطق دورافتاده و محروم, انسان‌هاي سرزمين‌هاي ديگر, ناملايمات جامعه و طبيعت, ابعاد وسيع عواطف و تنش‌ها، درواقع دامنه‌ي موضوع‌هاي عكاسي مستند بي‌شمار و نامحدود است. با اين‌همه هر عكسي را نمي‌توان عكس مستند ناميد. زيرا عكس مستند بايد حامل پيام باشد. پيامي كه آن را از يك عكس طبيعت، يك پرتره و يك منظره‌ي خيابان مستثني ميكند. عكس مستند ممكن است ثبت‌كننده‌ي يك واقعه باشد اما اين واقعه في‌النفسه بايد معنا داشته باشد. معنايي فراتر از آنچه عكس خبري با خود يدك مي‌كشد. عكس مستند ممكن است شخصيت يا احساسي را ثبت كند. اما باز هم بايد مفهومي اجتماعي داشته باشد و نمايانگر چيزهايي بيش از آنچه پرتره نشان مي‌دهد باشد. درواقع ما را بر آن مي‌دارد كه با ديدي نوبه دنيا بنگريم.
عكاسي مستند، نمايش دنياي واقعي است به وسيله‌ي عكاس كه قصدش تحليل و تفهيم چيزي مهم به بيننده است. از آنجا كه تعريف جهان‌شمولي درباره‌ي اين بخش مهم و پيچيده‌ي عكاسي وجود ندارد تا تمامي جنبه‌هاي آن را در بر گيرد, وجود تعاريف گوناگون را اجتناب‌ناپذير كرده است. تناقض بين ويژگي‌هايي كه به عكس مستند نسبت داده مي‌شود ممكن است ناشي از جديد بودن اين بخش از عكاسي باشد. چراكه اين نوع عكاسي از دهه‌ي 1930 به بعد ابداع شده و اين نام را به سياق آن دسته از فيلم‌هاي مستند كه موضوع‌شان از پيش پرداخته نبود و به‌طور عمده زندگي افراد گمنام در مناطق دورافتاده را به تصوير مي‌كشيد, بر اين نوع عكاسي نهادند. فيلم‌هاي مستند، بر خلاف فيلم‌هايي كه ماجراهاي سير و سفر را به تصوير مي‌كشيدند، با نگاهي تحليل‌گر به دنيا مي‌نگريستند. چنين نگرشي گرچه از مدت‌ها قبل در بين عكاسان وجود داشته اما تا دهه‌ي 1930، اين نوع عكاسي به صورت عرصه‌اي خاص جايگاه و منزلتي نداشته است.
عكس جداي از تصوير دوبعدي و خاكستري رنگ از سايه روشن‌ها مي‌توانست ايده‌هايي فراتر را منتقل كند. منظره در برابر عدسي دوربين يك واقعيت بود، ولي عكاسي مي‌توانست از همين چشم‌انداز واقعيتي ديگر را القا كند، واقعيتي عميق‌تر و شايد بسيار مهم‌تر، او مي‌توانست همراه اين منظره تفسير و تحليل را نيز ارائه دهد. اگر اولين ويژگي عكس مستند انتقال بخشي از واقعيت محيط پيرامون بود، دومين ويژگي آن توانايي ارائه‌ي تحليل و ديدگاه عكاس درباره‌ي آن واقعيت به شمار مي‌رفت.
اولين صاحب نام در استفاده از اين شيوه، «اوژن آتژه» بود. او به‌عنوان يك عكاس مستند، مناظري زيبا و يكدست از شهر پاريس را در اوايل قرن بيستم به تصوير كشيد كه گاهي آنها را به‌عنوان عكسهاي مرجع به نقاشان و معماران مي‌فروخت. عكس‌هايي كه آتژه از پارك‌هاي خلوت گرفت، واقعيت اين مناظر را با عمق معناي آنها كه جزئي از همين شهر بودند و نيز با احساسات دروني خويش درهم آميخت, به طوري كه آثار او اكنون جزو شاهكارهاي عكاسي مستند به شمار مي‌روند.
پي بردن به اين نكته كه دوربين قادر است واقعيت را تفسير كند، تاريخ عكاسي مستند را وارد مرحله‌ي جديد مي‌كرد. كشف اين توانايي دوربين كه قادر است آينه‌اي را در مقابل جامعه قرار دهد و جهانيان نيز مي‌توانند بازتاب تصوير آن را بينند. «جاكوب ريس» دانماركي الاصل كه در اواخر قرن نوزدهم گزارشگر و روزنامه‌نگار بود، از اولين افرادي بود كه نشان داد از عكس مي‌توان به‌عنوان استناد و مدارك اجتماعي سود جست. او در دوره‌ي بحران اقتصادي امريكا با دوربين‌اش به امريكايي‌ها فهماند كه در نوشته‌هايش چه چيزهايي را نشان مي‌داده است: وحشي‌گري و بي‌رحمي‌هايي كه در محله‌هاي كثيف نيويورك حاكم بود. عكس‌هايي كه او گرفت مانند گزارش‌هايش بسيار تأثيرگذار بودند و چهره‌ي فقر و خشونت حاكم بر امريكا را كه از نظر پنهان بود، به جهانيان نشان داد. بلافاصله پس از ريس، «لويس هاين» به‌عنوان يكي از بهترين مستندسازان اجتماعي در تاريخ عكاسي زبان‌زد جهانيان شد. هاين يك جامعه‌شناس و معلم باتجربه بود كه آگاهي‌هاي اجتماعي او و شور و علاقه‌اي كه به اين كار نشان مي‌داد، او را بر آن داشت تا به كارخانه‌هاو معادن سر بزند و همه‌ي آن شرايط ظالمانه و غيرانساني را كه بر كارگران مهاجر و كودكان‌شان تحميل مي‌شد به تصوير بكشد. عكسهاي هاين درواقع به منزله‌ي كيفرخواستي بر عليه جامعه‌ي صنعتي امريكا در اوايل قرن بيستم بود، اما استعداد خارق‌العاده و دلسوزي‌هاي او موجب شد كه كارهايش به جاي اينكه خشم عده‌اي را برانگيزد, بيشتر سازنده باشد. آثار هاين بيننده را بر آن مي‌داشت كه با آغوش باز آنها را پذيرا شود و خويش را در آلام و دردهاي همنوعان‌اش سهيم بداند. ريس و هاين هردو عكاسي مستند را به سمت مطالعه‌ي شرايط زندگي انسانها سوق دادند و اين تحليل عيني از شادي‌ها و دردها و رنج‌هاي جامعه، از آن زمان تا به امروز موضوع كار بسياري از عكاسان حرفه‌اي در عرصه‌ي عكاسي مستند شده است.
در دوره‌ي ركود اقتصادي دهه‌ي 1930 و سال‌هاي جنگ دهه‌ي 1940 و سال‌هاي بازسازي پس از جنگ، عكاسان مستندكار به اقصي نقاط دنيا مسافرت كردند و از نزديك همسايگانشان را ديدند تا از شرايط زماني و مكاني هر جامعه در مقطع تاريخي خاص آگاه شوند. هرچند اين عكاسان ـ كه از ميان آنها مي‌توان به عكاسان صاحب نامي نظير «يوجين اسميت»، «آندره كرتس»، «دوروتي لانگ» و «واكرا يوانز» اشاره كرد ـ به هر كجا مي‌رفتند آلام و دردهاي انسانها را مشاهده مي‌كردند, ولي انعكاس دادن قدرت دروني، منزلت‌ها و اميدواري‌هاي غيرقابل درك اين انسانها را نيز در موضوع‌هايشان نشان مي‌دادند. آنها بر اين باور بودند كه انسان رهايافتني است.
اسميت, عكاس مستندكار نابغه، بر اين باور بود كه وقتي عكس‌هايش آشكارا حماقت‌ها و بيرحمي‌ها و جهالت‌هاي انسان را در به راه انداختن جنگ‌ها نشان دادند، آن وقت كه بشر وحشت‌زده سعي خواهد كرد از به راه انداختن جنگ و خونريزي خودداري كند
به هرحال تا دهه‌ي 1950 اين نكته روشن بود كه عكاسان مستندكار در راه اصلاح جامعه, كاري بيش از رمان‌نويسان رمانتيك انجام نداده‌اند. اما بعضي از وجدان‌هاي بيدار بشري تحت تأثير اين عكس‌ها قرار گرفته بودند و بعضي از قوانين كه تا آن زمان اجرا نمي‌شد، به مرحله‌ي عمل درآمدند، عكسهاي هاين راه را براي اصلاح قوانين كار هموار كرد و بسياري از كودكان را كه در كارخانه‌ها مانند برده كار مي‌كردند، از شرايط فلاكت‌باري كه داشتند نجات داد.
زنگ آغاز تحولي جديد در عكاسي مستند،با انتشار كتاب امريكايي‌ها در سال 1985 توسط رابرت فرانك نواخته شد. عكسهاي اين كتاب، كه فرانك ضمن مسافرت‌هايش به مناطق مختلف امريكا گرفته بود، جامعه‌ي اين كشور را از ديد يك خارجي نشان مي‌داد ـ فرانك سوييسي بود و در همان جا نيز بزرگ شده بود ـ او در عكس‌هايش، تصوير آن تكه پارچه وصله مانند در پرچم امريكا را مشاهده كرد. او از زندگي ملالت‌بار روزمره‌ي مردم و ضايعات آلوده‌ساز جامعه‌ي صنعتي امريكا عكس گرفت. همينطور از سرخوردگي‌هاي امريكايي‌هايي كه در دوراهي عشق به ميهن و واقعيت‌هايي كه با آنها روبه‌رو بودند آواره و سردرگم بودند. ديدگاه‌هاي فرانك بسيار صريح و بي‌پرده بود.
پس از انتشار كتاب امريكايي‌ها، عكاسي مستند وارد مرحله‌ي جديدي از رشد خود شد. بيشتر عكاسان به جاي پرداختن به شرايط طاقت‌فرسا و آشفته‌ي زندگي و رفتارهاي خشن مردم, تلاش كرد تا درونيات انسانها را به نمايش گذارند. شرايط رواني و احساسي انسانها اهميت به مراتب بالاتر از واقعيت‌هاي اجتماعي و عيني پيدا كرد و احساسات و تجربيات عكاس، مانند نگاه‌اش به دنيا، محور كار او شد. اين نوع عكس‌ها به تفسير دقيق‌تري نياز دارد كه هر بيننده به منظور درك كردن پيام مورد نظر عكاس بايد درباره‌ي آنها فكر كند.
مي‌توان گفت كه با نگاه به مجموعه عكسهاي فوري گرفته شده در قرن نوزدهم و مجموعه عكسهاي پررمز و راز و خصوصي قرن بيستم، عكاسي مستند راه خود را در شناخت جامعه و انسان هم‌چنان ادامه مي‌دهد.
گزيده مطالب چاپ شده در مجله‌ي عكس سال‌هاي 76و 73
اولین دوربین دیجیتال در سال ۱۹۷۵، توسط Steven J.Sasson در شرکت کوداک ساخته شده است.این دوربین هشت و نیم پوندی که با ۱۶ باتری AA کار می کرد قادر بود تا عکسی با حداکثر ۰/۰۱ مگاپیکسل را در مدت ۲۴ ثانیه روی یک نوار کاست دیجیتال ذخیره نماید.بنابر مطلبی از نیویورک تایمز، آقای J.Sasson در مورد اولین دوربین دیجیتال ساخته شده توسط وی می گوید:نمونه ای که ساخته ام از یک توستر هم بزرگتر است اما اهل فن این دوربین را بسیار دوست دارند.به نظر من در این دستگاه فقط فیلم حذف شده است که به هر حال برای مدیران این دوربین بسیار جذاب است - ولی شما در موردش با کسی صحبت نکنید.
جالب اینجاست که آقای Ken Geiger در این پست: ngm.typepad.com/digital_photography/2008/05/kodak.html
به ۲۵ سال قبل اشاره می کند که وی در انستیتیوی راچستر در حال یادگیری تصویر سازی بر پایه مواد شیمیایی بوده است (روش قدیمی عکاسی و چاپ آن) و در همان زمان J.Sasson و شرکت کداک در حال توسعه عکاسی Pixel-Based بوده اند.او خود را مدیون اختراع و زحمات آقای J.Sasson می داند چون توانسته است که با کمک این سیستم از عکاسی، در مجله نشنال جئوگرافیک به فعالیت بپردازد.
اولین و قدیمی ترین عکس در دنیا:
اولین عکس دنیا در سال 1826 توسط Joseph Niepce گرفته شده است.
تاریخچه عکاسی نام این فرد فرانسوی را به عنوان اولین عکاس درج کرده است. روزنه اولین عکس دنیا از دریچه یک پنجره در منطقه Le Gras بود. این عکس در سال های اخیر در مرکز پژوهش های Harry Ransom Humanities در دانشگاه Austin به نمایش گذاشته شده است.
اولین عکس از یک انسان:
Louis Daguerre اولین فردی است که در سال 1838 عکس یک انسان را روی یک نگاتیو عکاسی جای داد.
این عکس نمایی از یک خیابان شلوغ بود که به علت نوردهی زیاد (10 دقیقه) ترافیک آن قابل مشاهده نیست، علاوه بر این که عکاس عنصر اصلی عکس یعنی فرد ذکر شده در گوشه پایین را حذف کرده است.
اولین مونتاژ تصویری دنیا:
اولین عکس مونتاژ شده جهان توسط Henry Peach Robinson در سال 1858 ایجاد شد.
این عکس حاصل ترکیب پنج نگاتیو است و عکاس آن را به نام Fading Away نامگذاری کرده است.
عکس تصویری از یک دختر مبتلا به بیماری سل است که آخرین لحظه های عمر خود را می گذراند.
اولین عکس رنگی دنیا:
سال 1861 سال تولد اولین عکس رنگی دنیاست.
اولین عکس رنگی جهان متعلق به James Clerk Maxwell ریاضیدان و فیزیکدان اسکاتلندی است.
که در سال1861 . صفحه های استفاده شده در فرآیند عکسبرداری در خانه محل تولد وی در خیابان 14 هند در ادینبورگ مرکز اسکاتلند که اکنون تبدیل به موزه شده است، نگهداری می شوند.
اولین پرتره شخصی:
تهیه پرتره های شخصی که با دست نقاشی می شدند صدها سال قبل از این وجود داشته است.
اما Mathew B. Brady عکاس مشهور آمریکایی اولین کسی است که یک عکس شخصی از خودش گرفته است.
اولین عکس از فضا:
کمی بعد از پایان دومین جنگ جهانی دوم در 24 اکتبر 1946 یک دوربین 35 میلی متری سوار بر موشک V-2 اولین عکس زمین از فضا را ثبت کرده است.
این تصویر زمین را از ارتفاع 65 مایلی نشان می دهد.
اولین عکس از زیرآب:
William Thompson اولین عکاسی است که یک عکس زیرآبی گرفته است.
این عکس با استفاده از دوربینی که بر روی یک تیرک سوار شده و از بالای آب کنترل می شد، برداشت شده است. هدف عکاس یک جلبک دریایی بود اما عکس تهیه شده کیفیت و وضوح پایینی داشت.
زمان نوردهی برای دریافت این عکس حدود 10 دقیقه بود و همانطور که شما هم حدس می زنید دوربین در این فرآیند غرق شده است.
تصویر اصلی موجود نیست.
اولین عکس هوایی:
در این دوره عکاس های هوانورد وجود نداشته اند و اولین عکاسان هوایی پرندگان بودند.
در سال 1903 Julius Neubronner دوربینی را با یک زمان سنج ترکیب کرده و آن را به نوک یک کبوتر ضمیمه کرده است.
این تکنیک توسط ارتش آلمان برای فعالیت های نظامی نیز مورد استفاده قرار گرفت.
اولین عکس رنگی از زیر آب:
اولین عکس رنگی از زیر آب متعلق به یک عقرب دریایی است که در خلیج مکزیک زندگی می کرده است.
این عکس را دکتر William Longley Charles Martin در سال 1926 برداشته است.
اولین عکس از کره زمین در حال درخشش:
اولین عکسی که زمین خاکی ما را در روشنایی کامل روز نشان می دهد در 7 دسامبر 1972 توسط فضانوردانی که با آپولو 17 سفر می کردند برداشته شده است.
در این عکس می توانید کره زمین را به صورت یک گوی آبی ببینید.
ترجمه شده از سایتfunhigh.com
منبع : شاهوار دات نت
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به دليل ماهيت دوربينهاي ديجيتالي و تفاوت ذاتي كه در نحوه تبديل نور بازتابيده از اشيا و سوژه‌ها به تصوير با دوربينهاي آنالوگ (يا همان فيلمي خودمان) دارند، معمولاً تصاوير ضبط شده اندكي با آنچه كه انتظار داريم، تفاوت دارند. دلايل متعددي براي توجيه اين وضعيت وجود دارد. سعي بر آن بوده است كه مهمترين و شايع‌ترين اين پديده‌ها را توضيح داده و روشي براي برطرف كردنشان بياورم.
1- موجدار يا تابدار بودن تصوير (Moire)
ابداع بافت جديد در صنعت نساجي!
زماني كه از افراد مختلف عكسبرداري مي‌كنيد، متوجه مي‌شويد كه الگوهاي عجيبي بر روي لباس‌هايشان پديدار مي‌شود كه واقعاً بر روي لباس‌هايشان وجود ندارد.
هنگام عكسبرداري از موضوعي كه داراي تركيب و الگوي منظم و با قاعده در شكل بافت است، الگوي راه‌راه نامربوط و به‌هم ريخته‌اي بر روي الگوي اصلي بافت پارچه ظاهر مي‌شود. اين تركيب نافرم معمولاً بر روي پارچه‌هايي با بافت متوسط و درشت، همچنين پارچه‌هاي شطرنجي و به‌خصوص پارچه‌هاي توري به وجود مي‌آيد. همچنين رنگ‌هايي نيز ممكن است ظاهر شوند كه در تركيب رنگي پارچه اصلاً به كار نرفته باشند.
اين پديده را اصطلاحاً موجدار شدن تصوير يا تابدار شدن تصوير مي‌نامند. اما ذكر اين نكته ضروري است كه وقوع پديده فوق بر روي هر بافتي ممكن است. گاهي شما اين حالت را در عكسي از نرده‌هاي محافظ يك پل برداشته‌ايد و حتي بر روي توري لباس عروس نيز مشاهده مي‌كنيد.
1
علت:
پديده فوق اصطلاحاً يك ضربه دوبعدي است كه در نتيجه واكنش بين الگوي منظم موضوع و الگوي منظم برداشت شده توسط CCD در دوربين ضبط مي‌شود.
در مثال‌هاي شبيه به همين پديده، زماني كه دو لايه سبز يا آبي رنگ (معمولاً در تركيب‌هاي آبي) براي بافت يك پارچه به كار مي‌روند در محل تلاقي يا اتصال آنها با هم و يا زماني كه دو لايه پارچه از جنس توري روي هم مي‌افتند، مي‌توان به وضوح پيدايش اين موضوع را مشاهده كرد. در نتيجه، اين الگوي راه راه باعث به‌وجود آمدن يك فاصله كاذب بين دو لايه روي هم افتاده بيش از مقدار واقعي آن مي‌گردد كه باعث تأخير در بازتابش نور از دو سطح مي‌گردد. پديده‌هاي موير ديده شده در عكسهاي ديجيتال به‌طور اساسي يكسان بوده‌اند.
اين پديده تنها بر عكسهاي ديجيتال (گرفته شده توسط دوربين ديجيتال) تأثير مي‌گذارد و در دوربينهاي فيلمي، پديده‌اي نادر بوده و تا به حال ديده نشده است. به اين دليل كه الگوي مشخصي در توزيع حساسيت نوري ماده مرسوم و معمول فيلم وجود ندارد.
راه‌حل:
●زماني كه از زاويه كمتري عكسبرداري شود، Moire كاهش پيدا ميكند.
●همچنين به‌وسيله زوم كردن و يا تغيير دادن تعداد پيكسل (تفكيك‌پذيري) نيز مي‌توان آن را كاهش داد.
●اگر دوربين شما فوكوس دستي دارد، سعي كنيد به مقدار خيلي كمي تصوير را از حالت فوكوس كامل خارج كنيد.
2 - كجي تصوير (Tilt)
تبديل انسان به غول، با يك روش بديع!
اين پديده زماني رخ مي‌دهد كه شما سعي كنيد يك عكس تمام قد در حالتي كه هم شما و هم موضوعتان ايستاده باشيد، بگيريد. البته با اين تفاوت كه شما كمي بالاتر يا پايين‌تر از سوژه قرار گرفته باشيد و مجبور باشيد لنز دوربين را اندكي رو به بالا و يا پايين بگيريد.
2
در اين موقعيت، اگر هر ساختار منظم و با قاعده‌اي مانند ساختمان يا درخت در تصوير گرفته شده وجود داشته باشد، مشاهده مي‌كنيد كه زماني كه شما از زاويه پايين عكس مي‌گيريد عناصر موجود در بالاي تصوير عريض‌تر و در پايين تصوير باريك‌تر مي‌شود و زماني‌كه از زاويه بالاتري عكسبرداري مي‌كنيد، عكس حالت قبل در قسمت پايين، عناصر عريض‌تر و در قسمت بالا باريك‌تر مي‌شود.
علت: اين مسئله دقيقاً مشابه زماني است كه شما تصويري را از پايين‌ترين قسمت يك ساختمان رو به بالاي ساختمان برمي‌داريد. متوجه مي‌شويد كه طبقات فوقاني باريك‌تر از طبقات پاييني هستند و اصطلاحاً ساختمان‌تان ساختار هرمي پيدا ميكند. دليل به وجود آمدن اين پديده، تفاوت فاصله دهنه لنز از طبقات پايين و طبقات بالا و در كل تفاوت فاصله بين قسمت پايين تصوير و لنز با فاصله قسمت بالايي تصوير از لنز است.
3
راه‌حل:
تا جايي كه ممكن است، دوربين را نسبت به سوژه عكاسي افقي نگه داريد. سپس اقدام به عكاسي كنيد. همواره سعي كنيد لنز دوربين مقابل نقطه مياني سوژه قرار گيرد.
3 - قرمزي چشم (RED Eyes)
نحوه شناسايي دراكولاي برام استوكر!
زماني كه براي عكسبرداري از سوژه‌هاي انساني از فلاش استفاده مي‌كنيد، ممكن است هاله قرمزي دور قسمت رنگي چشم مشاهده كنيد. در عكسبرداري با فلاش پديده شايعي است به نام قرمزي چشم.
4
علت: مردمك چشم انسان مقدار نوري كه به شبكيه چشم مي‌رسد را به وسيله تنگ شدن (در نور زياد) و گشاد شدن (در نور كم) تنظيم ميكند.
اگر فلاش دوربين به‌طور ناگهاني در تاريكي و اصطلاحاً نور كم عمل كند، مردمك چشم در آن لحظه به قدر كافي قادر به واكنش سريع نبوده و متعاقباً مردك چشم اصطلاحاً متورم مي‌شود. در نتيجه حالتي به‌وجود مي‌آيد كه به آن قرمزي چشم مي‌گويند.
راه‌حل:
● فلاش دوربين را در حالت كاهش قرمزي چشم (Red Eyes Reduction) قرار دهيد. در اين حالت، فلاش دوربين در كسري از ثانيه ابتدا يك نور نسبتاً ضعيف ساطع كرده كه منجر به واكنش مردمك چشم مي‌شود. پس از مرحله عكس گرفته مي‌شود.
● سعي كنيد به گونه‌اي در مقابل سوژه قرار بگيريد كه سوژه با فلاش دوربين تا اندازه‌اي در يك راستا باشند.
● با فلاش عكسبرداري نكنيد!
4- دانه‌هاي گِرد سفيد روي عكس
دانه‌هاي سفيدي كه هرگز وجود نداشتند …
هنگامي كه با فلاش اقدام به عكسبرداري از سوژه‌اي مي‌كنيد، دانه‌هاي نسبتاً سفيد گِردي برروي قسمتي از تصوير گرفته شده ظاهر مي‌گردند.
علت: در اين مورد خاص مي‌توان اطمينان داشت كه مقداري ذرات گرد و غبار در محيط اطراف و به‌ويژه در مسير بين لنز و سوژه موردنظرتان وجود داشته است. ممكن است شما متوجه شده باشيد كه زماني كه به نوري كه از پروژكتور سينما دقت مي‌كنيم ذرات معلق و متحركي را مي‌بينيم كه آزادانه در حال حركتند و در برخورد با نور ساطع شده از لامپ پروژكتور مي‌درخشند.
به‌طور معمول زماني كه شما عكسبرداري مي‌كنيد، ذرات معلق گرد و غبار در اطراف دوربين و سوژه شما وجود دارد. زماني كه شما از فلاش استفاده مي‌كنيد، نور منتشر شده از فلاش در برخورد با ذرات معلق گرد و غبار رفلكس پيدا كرده و معمولاً اين رفلكس نور به وسيله CCD و يا فيلم ضبط مي‌شود.
5
البته ذرات غبار خيلي نزديك به دوربين، نامشخص هستند. به اين دليل كه فوكوس دوربين بر روي آنها نيست.
اما به اين دليل كه نور بازتابيده از اين ذرات نسبت به موضوعات دورتر قدرت بيشتري دارد، معمولاً اين رفلكت توسط دوربين ضبط مي‌شود و در نتيجه اين نورهاي بازتابيده به صورت دانه‌هاي گرد سفيد رنگي بر روي عكس نهايي در مي‌آيند.
اين مسئله معمولاً در ساختمانها و زيرزمين‌ها بيشتر رخ مي‌دهد. اما ممكن است زماني كه در يك فضاي باراني يا برفي نيز اقدام به عكسبرداري كنيد، اين مشكل رخ دهد.
دوربينهاي جمع و جور (اصطلاحاً بگير و ببين) كه فلاش و لنز توكار و كامپكت دارند، بيشتر مستعد پذيرش چنين مشكلي هستند.
راه‌حل:
● تا جايي كه ممكن است روشنايي محيط را به حدي برسانيد كه نياز به عكسبرداري با فلاش نباشد.
● اگر فلاش دوربين از نوع جداشدني است (نه انواع توكار)، فلاش را كمي دورتر از دوربين قرار دهيد.
● سعي كنيد تا حد امكان در محيط‌هاي با گرد و غبار كمتر عكسبرداري كنيد.
5- بازتاب داخلي (Internal Reflex)
دردسر ناشي از وجود عدسي در ساختار لنز دوربين!
زماني كه از سوژه‌اي عكسبرداري مي‌كنيد كه در گوشه‌اي از آن منبع نوري وجود دارد و يا قسمتي از تصوير روشن بوده و قسمت ديگر كاملاً تاريك باشد، معمولاً اثري بر روي تصوير نهايي مي‌شود كه به آن بازتابش داخلي مي‌گويند. اين حالت معمولاً به صورت اشكال دايره‌وار بزرگي كه در امتداد منبع نور تا وسط تصوير ادامه دارند، ظاهر مي‌شود.
علت: اين مشكل ناشي از بازتابش نور از سطح سنسور CCD و عدسي داخلي به‌كار رفته و لنز دوربين است. دوربينهاي ديجيتال و نيز دوربينهاي فيلمي، طوري طراحي شده‌اند كه بازتاب‌هاي داخلي سطوح داخلي دوربين را به حداقل رسانده و يا كلاً حذف كنند. (به عنوان مثال اگر دقت كرده باشيد متوجه مي‌شويد كه قسمت‌هاي داخلي بدنه و لنز دوربين‌ها معمولاً به وسيله رنگ سياه مات پوشيده شده است.)
اما زماني كه در نقطه‌اي از تصوير قسمتي وجود داشته باشد كه به شدت نوراني باشد و يا قسمتي از تصوير نوراني و روشن بوده و قسمت ديگر كاملاً تاريك باشد، بازتابش نور از قسمت روشن تصوير كاملاً قابل ملاحظه است. منبع نوري خارج از تصوير نيز مي‌تواند چنين تأثيري برجا بگذارد. دوربينهاي ديجيتال به دليل استفاده از CCD براي ثبت تصوير بيشتر از دوربينهاي فيلمي مستعد وقوع اين پديده هستند. به اين دليل كه سطح CCD نسبت به سطح فيلم خيلي مسطح‌تر و صيقلي‌تر بوده و بيشتر از فيلم قابليت بازتابندگي دارد.
راه‌حل:
● كمي زاويه لنز را براي عكسبرداري تغيير دهيد.
● اگر اين مشكل ناشي از تابش نور آفتاب بود، از هود استفاده كنيد يا براي جلوگيري از ورود نور اضافي به داخل لنز از دست كمك بگيريد.
منبع: ali786.wordpress.com
جالبه ... تا حالا نديده بودم اين تاپيكو ...
از همه تشكر مي كنم ...
بخش اول – شناخت دوربين
بيشتر دوربينهاي ديجيتال با استثنائاتي داراي عملکرد ساده‌اي مي‌باشند. مطالعه دفترچه راهنما آنها مي‌تواند مفيد و حاوي نکات سودمندي باشد. راه بهتر اين است که در حين خواندن دفترچه نکات گفته شده را بطور تجربي روي دوربين آزمايش نماييد. از کار کردن با دوربين نترسيد، بدترين اتفاقي که ممکن است براي دوربينتان بيفتد اين است که باتري آن تمام شود و مجبور به شارژ مجدد آن شويد. دوربينهاي ديجيتال براي آموختن عکاسي از راه تجربه واقعا عالي هستند. نه فيلمي مصرف مي‌کنند و نه اينکه براي ديدن نتنيجه مجبور به منتظر ماندن براي چاپ عکس هستيد. يادگيري کار کردن با دوربين نيمي از لذت داشتن آن است.
در اينجا بعضي از مطالبي را که بايد براي تجربه کردن و مطالعه مد نظر داشته باشيد ليست کرده‌ام.
رزولوشن وفشرده سازي
يک دوربين ديجيتال بهترين تصويرش را در بالاترين رزولوشن و کمترين فشرده سازي‌اش مي‌گيرد. هر چند در زمان استفاده فرمتهاي غير فشرده زمان زيادي براي ضبط شدن روي حافظه دوربين مي‌برد و ضمنا فايل بسيار بزرگي توليد مي‌شود که بزودي حافظه دوربين شما را خواهد بلعيد. بخاطر همين فرمت JPEG با کمترين فشردگي را براي عکاسي‌هاي روزمره توصيه مي‌کنيم. در اين فرمت عکسها زمان کمتري براي ضبط شدن مي‌گيرد و نتيجه نهايي نيز تقريبا با فرمت غير فشرده قابل تشخيص نيست.
متاسفانه بيشتر دوربين ها داراي حافظه کافي براي عکاسي نيستند و بعداز خريد دوربين حتما بايد به فکر يک حافظه بالاتر باشيد.
مدهاي فلاش و تاثير پذيري فلاش
بيشتر دوربينهاي ديجيتال براي فلاش از تنظيم خودکار استفاده مي کنند. اگر نورسنج دوربين تشخيص دهد که نور محيط براي عکاسي کافي نيست دوربين فلاش را روشن مي‌کند. بايد بدانيد که اين گزينه هميشه بهترين انتخاب نيست. د راينجا مثالهايي براي برد فلاش آورده شده که به شما کمک مي‌کند که بدانيد در هر شرايطي چکار کنيد:
- در يک اتاق خيلي بزرگ: بدون اين که سوژه اي در برد فلاش واقع شده باشد، دوربين را ثابت کنيد و فلاش را خاموش نماييد. اما اگر سوژه از 3 - 4 متر به دوربين نزديکتر بود فلاش مي‌تواند موثر باشد. گزينه ديگر استفاده از فلاش تاخيري Slow Sync است که در اين حالت بايد دوربين را روي سه پايه ثابت نماييد. در اين مد دوربين سوژه را با فلاش روشن مي‌کند و پس زمينه را با باز نگه داشتن بيشتر ديافراگم.
-در فضاي باز: دراين حالت نيز اگر سوژه در برد فلاش قرار ندارد فلاش را خاموش نماييد. استفاده از فلاش دوربين را مجبور مي‌کند که از سرعت هاي شاتر خاصي (1/30 -1/60) استفاده نمايد و اين سرعت شاتر احتمال زيادي دارد که براي منظره شما مناسب نباشد.
- آتش بازي: استفاده از فلاش براي عکاسي از منظره آتش بازي بعيد به نظر مي‌رسد که اثري در عکس داشته باشد. ولي اينطور نيست! استفاده از فلاش اين مزيت را دارد که جلوي پايين آمدن سرعت شاتر بخاطر تاريک بودن محيط گرفته شود و عکس بهتري از آتش بازي ثبت شود!
- پرتره: گرفتن عکسهاي پرتره خوب با استفاده از فلاش سرخود دوربين کار بسيار مشکلي است. حتي با استفاده از سيستم کاهش قرمزي چشم، نور فلاش بسيار تک بعدي و نامطلوب است. بجاي استفاده از فلاش سعي کنيد عکس را در نور روز يا با نور پردازي در محيط بگيريد. براي اصلاح نور از تراز سفيدي دوربين استفاده کنيد و قبل از گرفتن عکس دوربين را ثابت کنيد (روي سه پايه يا جاي ديگر). هنگامي که نور محيط براي عکس مناسب بود از فلاش اجباري براي روشن کردن سوژه و درخشان کردن آن استفاده کنيد.
- عکاسي از درون ماشين يا پنجره: اگر شيشه باز نباشد نور فلاش به درون دوربين برخواهد گشت. بهتر است آن را خاموش کنيد.
مدهاي برنامه ريزي شده
اگر دوربين شما داراي مدهاي برنامه ريزي شده و يا اوليتهاي شاتر و ديافراگم مي باشد استفاده صحيح از آنها را ياد بگيريد.
يک مد برنامه ريزي شده استاندارد معمولا کنترل بهتري از حالت اتوماتيک دوربين براي آن شرايط خاص فراهم مي‌نمايد. خيلي از دوربين ها داراي انتخاب جبران نوري و تراز سفيدي هستند، ولي در مد اتوماتيک نمي‌توان از آنها استفاده نمود.
- اولويت ديافراگم: اجازه کنترل بر روي عمق ميدان را براي عکاس فراهم مي کند. (عمق ميدان محدوده شارپنس تقريبا مناسب عکس در يک ديافراگم خاص ميباشد). هرچه ديافراگم بازتر باشد (عدد F کوچکتر نظير f1.8 يا f2.8) عمق ميدان باريکتر است. و هر چه ديافراگم بسته تر باشد (عدد f بزرگتر f8 يا f11) عمق ميدان پهن‌تر است. مي‌توان از اولويت ديافراگم براي مات کردن پشت زمينه نامناسب عکس استفاده کرد يا از شارپ بودن صحنه از سوژه تا پشت زمينه مطمئن شد.
- اولويت شاتر: امکان کنترل سرعت شاتر را فراهم مي‌کند. در صحنه‌هاي داراي حرکت بايد از سرعت بالاتر شاتر براي ثابت کردن سوژه متحرک استفاده نمود.
کنترل‌هاي ويژه
بيشتر دوربين‌ها داراي کنترل‌ها و گزينه‌هاي اضافي هستند. مهمترين اين کنترل‌ها عبارتند از:
- جبران نوري : براي اصلاح يا تغيير نورسنجي دوربين استفاده مي‌شود. اين گزينه تا حدودي پيچيده به نظر مي‌رسد ولي در واقع اينطور نيست. سيستم نورسنجي دوربين همواره در حال کار است و سازندگان مي‌دانند که اين سيستم در شرايط خاص بدرستي عمل نمي‌نمايد. مثلا سوژه‌هاي سفيد و منعکس کننده نور باعث کم نور شدن عکس مي‌شوند. بنابر اين مي‌توان با يک جبران نوري مثبت عکس را اصلاح نمود.
- تراز سفيدي: براي کنترل رنگ سفيد در عکس و درنتيجه کيفيت ساير رنگها درنظر گرفته شده است. بيشتر دوربين ها براي نور روز تنظيم شده‌اند، بنابر اين بعضي نورها باعث خارج شدن تراز رنگ سفيد و در نتيجه شيفت ساير رنگها و غير طبيعي شدن آنها مي‌شود. يک مثال خوب براي اين مورد لامپهاي فلورسنت هستند که در بيشتر مکانهاي تجاري استفاده مي‌شوند و باعث آبي شدن همه چيز مي‌شوند. معمولا تنظيم نور دوربين بر اساس نوع نور محيط به رها کردن دوربين در مد اتوماتيک ترجيح داده مي‌شود.
- نورسنجي: در بيشتر مواقع نورسنج استاندارد دوربين خوب کار مي‌کند. ولي ممکن است در شرايطي اين تنظيم مناسب نباشد. در بيشتر دوربينهاي ديجيتال امروزي يک گزينه و يا بيشتر براي نورسنجي وجود دارد. گزينه نورسنجي نقطه اي Spot meter نور را (ديافراگم و شاتر) را بر روي ناحيه کوچکي از کادر تنظيم مي‌کند. در بعضي مدلها مي‌توان گزينه‌اي را انتخاب نمود که نقطه نور سنجي با نقطه فوکوس روي هم بيفتد. نورسنجي متوسط گيري مرکزي دو ناحيه در کادر را درنظر مي‌گيرد، يک ناحيه دايره‌اي در مرکز و يک ناحيه در بقيه کادر. معمولا نتيجه به دست آمده از اين دو ناحيه به صورتي با هم ترکيب مي‌شود که اهميت ناحيه وسط از اطراف آن بيشتر باشد.
- زوم اپتيکال و ديجيتال: اگر دوربين شما فقط زوم ديجيتال دارد و يا يک زوم اپتيکال و يک زوم ديجيتال، د رمورد فرق بين اين دو نوع زوم که قبلا در مورد آنها به تفصيل صحبت کرده‌ايم مطالعه کنيد. اگر فقط زوم ديجيتال داريد زياد روي آن حساب نکنيد.
منبع: سايت عكاسي
بخش دوم- موارد مهم در ترکيب بندي
يک ترکيب بندي خوب با اصول اوليه آن شروع مي‌شود. قرار دادن درست سوژه در کادر حياتي است و يکسري قوانين ساده مي تواند کمک زيادي در اين مورد نمايد. بسته به اين که سوژه يک منظره ، يک شخص يا شئ و يا اينکه کادر افقي يا عمودي است، ترکيب بندي فرق مي کند. در بعضي شرايط بايد به بعضي از قوانين ترکيب بندي کمتر و در بعضي موارد بيشترتوجه کرد.
هر عکسي بايد –علت وجودي – داشته باشد واگر اين علت براي گيرنده عکس مشخص نباشد چه انتظاري از بيننده داريد که از عکس چيزي بفهمد؟ بيشتر مردم براي منظورهاي خاصي نظير يادگاري از چيزي داشتن، ثبت يک لحظه تکرار نشدني، ثبت يک موقعيت استثنايي، شکار يک سوژه زيبا يا جذاب و ... عکس مي‌گيرند. براي اينکه عکس معني داشته باشد بايد اصولي را در آن رعايت کرد:
-افقي و عمودي: شما دنيا را با زاويه نسبت به افق نمي‌بينيد، بنابر اين به غير از شرايطي که تعمدا اين کار را مي کنيد از آن پرهيز نماييد. افق را در کادرتان تنظيم نماييد. منظره يک ساحل کج که انگار آب دريا در حال ريختن از يک ور عکس ميباشد براي بيننده جالب نيست. براي تراز کردن دوربين يک خط افقي مثل خط آب دريا را در نظر گرفته و دوربين را بالا برده و بچرخانيد تا خط پايين کادر موازي خط افقي شود، سپس دوربين را بدون اينکه تغيير وضعيت دهيد پايين اوريد تا خط آب کمتر از2/1 و بيشتر از 3/1 کادر افقي عکس را اشغال نمايد و آسمان بقيه کادر را. يادتان باشد هيچگاه خط افق را در وسط کادر قرار ندهيد.
بعضي دوربين‌ها براي سادگي شبکه‌اي افقي عمودي را روي مانيتور نشان مي دهند. اگر دوربين شما چنين امکاني دارد استفاده از آن براي بالا بردن دقت و کاهش زمان مناسب است.
-هر چند تکنيکي که بالا شرح داده شده بود براي منظره‌اي مثل دريا مناسب است، ولي براي منظره يک آبگير يا بندرگاه مناسب نيست. مثلا ساحل آبگيرها در آنطرف درياچه قابل ديدن است و تشخيص سطح افقي در آنها مشکل است. در چنين شرايطي دنبال يک خط عمودي بگرديد. در کادر عکس نگاه کنيد و هر جا که يک خط عمودي يافتيد کادر عکس را با آن نقطه تراز نماييد.
عکاسي از سوژه‌هاي عمودي مشکل تر است. ايجاد حالت پرسپکتيو توسط لنز دوربين مي‌تواند کاملا گيج کننده باشد. مي‌توان به اجزاء عمودي در منظره توجه کرد و کادر را در اطراف آنها حرکت داد تا مطمئن شويم لبه عمودي کادر واقعا با خط عمودي موازي است. بخصوص عکاسي از مناظر شهرها مشکل است و براي تصميم گيري درباره اين که کدام خط واقعا عمودي است بايد دقت بيشتري به کار برد. با تنظيم کادر بر روي نزديکترين و بزرگترين ساختمان در کادر به احتمال زياد بقيه ساختمانهاي واقع در دوردست تصوير از تراز خارج خواهند شد. با يک نگاه کلي در تصوير مي‌توان از اين اشتباه پرهيز کرد.
اگر باز هم تصوير کج به نظر مي‌رسد بايد زاويه دوربين را تغيير داد و يا حتي موقعيت عکاسي را عوض کرد.
يک نکته: بعضي مواقع مناظر خيابان از ميان خيابان به بهترين وجه گرفته مي‌شود، با گرفتن عکس از امتداد جاده پرسپکتيوي زيبا و طبيعي خواهيم داشت (البته به شرطي که قبل از تمام شدن عکاسي زير چرخهاي يک تريلي روي جاده پهن نشده باشيد!!)
از اجزاء شلوغ کننده در کادر پرهيز نماييد
اجزاء شلوغ کننده عکس به چند طريق ايجاد مي‌شوند. اين اجزاء ممکن است مردم، حيوانات يا اشيائي باشند که بطور ناخواسته در کادر قرار مي‌گيرند و حتي ممکن است بخشي از سوژه را بپوشانند، عدم تناسب رنگي ايجاد نمايند و يا نامتناسب با سوژه و موضوع عکس باشند. بعضي از اين مزاحمتها را براحتي مي‌توان کنترل نمود و بعضي را نمي‌توان کاري کرد:
- توريستهاي سرگردان، پياده‌ها، احشام يا خودروها: کاري نمي توان کرد. بايد صبر کنيد (صبور باشيد!) تا هر وقت دلشان خواست از کادر مورد نظر شما خارج شوند! مي‌توان با تغيير موقعيت يا نزديکتر شدن به سوژه بعضي از اشياء ساکن را از کادر خارج کرد يا با استفاده از زوم کردن يا بريدن کادر بعد از عکاسي مشکل را حل نمود.
- از اجزاء مزاحمي که خودتان ايجاد کرده ايد دوري کنيد: خيلي از دوربين ها مي توانند ساعت و تاريخ را روي عکس اضافه نمايند، تا جايي که برايتان لازم نيست از استفاده از آن خودداري نماييد. با اضافه کردن تاريخ و ساعت روي عکس چيزي به عکس شما اضافه نمي شود و حذف کامل آنها بعد از گرفتن عکس کاملا ممکن نيست. بعلاوه اطلاعات عکس در بخش متاديتا Exif عکس ثبت مي شود که نياز استفاده از تاريخ و زمان بر روي عکس را از بين مي برد.
نقطه فوکوس
نقطه فوکوس عکس بسيار مهم است:
- مطمئن شويد که فوکوس کامل روي سوژه انجام گرديده است: معمولا بايد سوژه مهمترين بخش تصوير بوده و نگاه بيننده به سمت آن کشيده شود، اما نيازي نيست که در مرکز عکس واقع باشد. با استفاده از قفل فوکوس کاري کنيد که فوکوس بجاي مرکز تصوير روي سوژه انجام شود. –سوژه را در ميان کادر قرار دهيد، فوکوس را روي سوژه انجام داده و دکمه شاتر را تا نيمه بفشاريد، وقتي مستطيل ميان مانيتور سبز شد فوکوس انجام شده و تا هنگامي که دکمه را رها نکنيد فوکوس در همان وضعيت باقي مي‌ماند، اکنون کادر بندي مورد نظر را انجام داده و دکمه را تا آخر بفشاريد تا عکس گرفته شود.
- پرتره: روي چشم‌ها فوکوس کنيد، اگر دوربين زوم اپتيکال دارد براي کادر بندي سوژه از آن استفاده نماييد. اگر دوربين اولويت ديافراگم دارد، يک ديافراگم باز انتخاب نماييد تا پس زمينه سوژه مات شود و اگر ندارد ممکن است يک مد مخصوص پرتره داشته باشد. اين مد بطور خودکار از يک ديافراگم باز استفاده مي‌نمايد. اگر تنها فلاشي که داريد همان فلاش سر خود دوربين است آنرا خاموش کنيد و از نور يک پنجره يا نورهاي غير متمرکز محيط استفاده نماييد.
اگر فلاش تنها انتخاب شما براي نور است از قرار دادن سوژه در نزديکي ديوار يا هر سطح تخت ديگر پرهيز نماييد، زيرا يک سايه خشن در کنار سوژه روي ديوار ايجاد مي‌گردد که زيبا نيست.
هنگام کادر بندي براي امتداد نگاه سوژه جايي در کادر باقي بگذاريد و هميشه دوربين را کمي به سمت پايين بگيريد که نواحي زير بيني و چانه در عکس ديده نشود.
سخن آخر: هميشه به ياد داشته باشيد، اول فکر کنيد، بعد عکس بگيريد.
چند ثانيه فکر کردن در مورد عکسي که مي خواهيم بگيريم مهمترين مرحله عکاسي است. خوبي دوربينهاي ديجيتال اين است که نمايي از عکس نهايي را در مانيتور مي توان ديد و خيلي راحت‌تر از دوربينهاي معمولي در مورد نتيجه کار نظر داد.
منبع : سايت عكاسي
تقریبا در تمامی موارد عکاسی، استفاده از نور طبیعی بهترین روش برای نورپردازی است. با این حال مواردی پیش می آید که نیاز به نور مصنوعی برای تکمیل کردن نور طبیعی موجود و یا کل نورپردازی صحنه است. آسان ترین روش برای این منظور استفاده از فلاش های الکترونیکی است.
فلاش های درون ساخت
تقریبا تمامی دوربین های دیجیتال مجهز به فلاش های درون ساخت می باشند، این فلاش ها به طور اتوماتیک عمل کرده و بعضی از آنها مجهز به سیستم کاهش قرمزی چشم نیز هستند. با این وجود نه تنها قدرت این فلاش ها پایین است بلکه به علت نزدیک بودنشان به لنز، استفاده از آنها باعث ایجاد تصاویری تخت و ناخوشایند می شوند. این مسئله هنگامی که فلاش تنها منبع نور موجود در صحنه بوده و نیز موضوع نزدیک به دیوار قرار دارد، بیشتر آشکار می شود. بهترین مورد استفاده برای فلاش های سرخود، پرکردن سایه ها در صحنه های با کنتراست زیاد و همچنین موقعیت های ضد نور (backlit) است.
فلاش های خارجی
برای استفاده از فلاش های جداگانه، دوربین دیجیتال شما باید مجهز به سوکت همزمانی فلاش (flash-synchronization) خارجی باشد. این سوکت ها در طرح های مختلفی ارائه می شوند. بنابراین مطمئن ترین راه هنگام خرید فلاش، عمل کردن به توصیه شرکت سازنده دوربین است. هنگام خرید فلاش های خارجی(external) دقت کنید که این فلاش ها قابلیت چرخش و کج شدن را داشته باشند. این حرکات شما را قادر می سازند که بتوانید نور را قبل از برخورد به موضوع، از اشیایی دیگر منعکس کرده( مثلا سقف اتاق) و در نتیجه تصاویری ملایم تر( در مقایسه با فلاش مستقیم و از روبرو) تهیه کنید.
فلاش های حلقه ای
برخلاف اکثر فلاش ها که در طراحی شان سعی می شود که هرچه بیشتر از محور لنز دور نگه داشته شوند. طراحی این فلاش ها به گونه ای است که هرچه بیشتر به محور لنز نزدیک باشند. لوله های فلاش در یک محیط دایره ای و در جلوی لنز تعبیه شده اند و قادرند که نورهایی بدون سایه تولید کنند. فلاش های حلقه ای برای عکسبرداری از موضوعات بسیار نزدیک (close-up) بکار می روند. باید توجه داشت که موضوعات عکاسی براق، تخت، و رودرروی دوربین نباشند در غیر این صورت نور دریافت شده از فلاش را مستقیما به لنز برمی گردانند. از این فلاش ها همچنین برای تهیه تصاویر پرتره استفاده می شود.
منبع: fbaroon.blogspot.com
رای همه جذاب است که از چیزی که می خوریم عکس بگیریم. شاید اگر عکاسی از مواد غذایی نبود هنر آشپزی این طور پیشرفت نمی کرد. حال جدای از مسائل تکنیکی مربوط به دوربین و دیگر تجهیزات ببینیم چه نکاتی را بایستی در عکاسی موادغذایی رعایت کنیم تا عکسی دلچسب و خوشمزه داشته باشیم!
به نظر می رسد عکاس باید برروند ساخت یک ماده غذایی آگاهی کامل داشته باشد تا بتواند عکسی باب میل و ذائقه بینندگان بگیرد.
شرط اول: تنظیمات
برای آنکه عکستان باب میل و ذائقه مخاطب تان باشد بهتر است از ظروف و
وسایلی استفاده کنید که کنتراست مناسبی با رنگ ماده غذایی داشته باشند و
یا هارمونی جذابی در کل تصویر به وجود آورند.
توصیه می شود اگر از لنزهای wide استفاده می کنید ظروف نقره ای مثل قاشق و چنگال نقره می تواند جلوه شفافی به تصویرتان ببخشد.
شرط دوم: نور
بهتر است از نور طبیعی برای عکاسی از مواد غذایی استفاده کنید. اگر تصمیم گرفته اید که از فلاش بهره بگیرید بهتر است از یک پخش کننده نور هم در کنار فلاش استفاده کنید. اینگونه عکس ماده غذایی تخت و بی روح هم نخواهد بود.
شرط سوم : تعادل رنگ
به خاطر داشته باشید در شرایط نور طبیعی تنظیم color balance را به خوبی اعمال نمایید. زیرا غذا در شرایط نور طبیعی به رنگ ابی شفافی به نظر می رسد و در این حالت اگر تنظیمات به خوبی صورت گیرد بدون استفاده از فلاش می توانید رنگ آبی مد نظرتان را حفظ نمایید. البته می توانید بعدا به وسیله نرم افزارهای ویرایش عکس عکس را مورد روتوش قرار دهید.
شرط چهارم: بی حرکت
برای داشتن عکسی زیبا باید صبر پیشه کنید. مخصوصا اینکه در آشپزخانه گرم و با نوردهی های طولانی بایستی مواظب کوچکترین جنبش ها باشید. پس استفاده از یک سه پایه حتما توصیه می گردد. اگر نمی توانید از سه پایه استفاده کنید از یک لیوان آب که روی صندلی قرار داده اید بهره گیرید. دوربین را روی لیوان آب قرار دهید.
شرط پنجم: زیاد عکس بگیرید.
بهتر از هر وضعیتی چندین عکس داشته باشید تا امکان مقایسه انها و انتخاب بهترین ها برایتان امکان پذیر باشد. سعی کنید از زوایای مختلف عکس بگیرید و این نکته را در نظر داشته باشید که در چه حالتی ماده غذایی بهتر جلوه خواهد کرد؟
شرط ششم: از زوم دوربین استفاده کنید.
توصیه می شود که از حالت ماکرو در عکاسی استفاده کنید. سعی کنید تمام قاب دوربین را با ماده غذایی پر کنید. با اینکار گویی می خواهید از عطر و بوی غذا هم عکس بگیرید.
شرط هفتم: تهیه و تدارک
هیچوقت فراموش نکنید که آشپزی یک فرآیند است و نتیجه نهایی آن بیشترین لذت را به مخاطب منتقل می کند. پس بهتر است هر چه در توان دارید در شکیل کردن غذا استفاده کنید.
شرط هشتم: سریع باشید.
با سرعت کار کنید. سبزی ها و میوه ها در ساعات نخستی که روی پیشخوان آشپزخانه قرار گرفتند تر و تازه هستند. رنگ صورتی گوشت با اندکی وقت کشی به رنگ قرمز تیره ای جلوه می کند. شما که نمی خواهید از میوه های پلاسیده یا غذای یخ زده عکس بگیرید!
شرط نهم: جزئیات
مواظب باشید بعضی جزئیات را که به بهتر شدن عکستان کمک می کند فراموش نکنید. از درون چشمی دوربین به غذایی که می خواهید عکس بگیرید نگاه دوباره بیاندازید. اگر فکر می کنید چند توت فرنگی، یک شاخه سبزی ریحان، چند دانه فلفل سیاه می تواند به زیبایی اثرتان اضافه کند چرا از قرار دادن آنها در کنار غذا امتناع می کنید.
در ضمن بهتر است غذا را در قسمتی از اشپزخانه قرار دهید که عاری از عناصر مزاحم باشد. یا آنکه از پس زمینه های همرنگ با غذا استفاده کنید. اینگونه هارمونی عکس تان هم بیشتر خواهد شد.
شرط دهم: عکاسی نکنید.
دانستن اینکه چقدر از این سوژه می خواهید عکس بگیرید مهم است. شاید بهتر باشد که یک عکس اما با کیفیتی عالی بگیرید تا آنکه از یک ماده غذایی زیاد عکس داشته باشید. همه مواد غذایی را برای عکاسی انتخاب کنید و به دنیای تجربه تان نکته دیگری اضافه کنید.
منبع: fbaroon.blogspot.com
اگر به کاغذ عکاسی که قسمتی از مراحل چاپ آن طی شده، مجددا نور سفید داده شود، بخشی از رنگ مایه ها، معکوس خواهند شد. در واقع قسمت هایی که چاپ آنها تکمیل شده، به نور حساس نیستند و قسمت هایی که هنوز کاملا چاپ نشده اند، می توانند تیره تر شوند. در نهایت با تکمیل مراحل چاپ، این نواحی تاریک تر خواهند شد.
آرماند ساباتیر، دانشمند فرانسوی(1910-1834) این فرایند را "سولاریزه شدن کاذب" نامید که تدریجا به غلط، سولاریزه شدن( معکوس شدن رنگ مایه های عکس بر اثر نوردهی شدید) نامیده شده است.
امتیازات دیجیتال
اجرای جلوه ساباتیر در تاریکخانه، فوق العاده وقت گیر و دشوار است. شما به راحتی می توانید تمام روز را برای تهیه یک دسته عکس صرف کنید که هیچ کدام هم شبیه آنچه می خواستید نخواهند بود. ولی با استفاده از تکنیک های ویرایش دیجیتال، این بلاتکلیفی ها قدیمی شده اند.
اولین قدم، تهیه نسخه کپی از عکس اصلی و تبدیل آن به سیاه و سفید است. برای این کار، عکسی را انتخاب کنید که خطوط نسبتا ساده و شکل های واضحی داشته باشد. در صورت تمایل، از عکس هایی که اشباع زدایی(Desaturated) شده اند هم می توانید استفاده کنید. تکنیک های دیجیتالی فراوانی برای شبیه سازی جلوه ساباتیر وجود دارند. اگر نرم افزاری با امکانات Layer یا Modes دارید، می توانید یک رونوشت از لایه اصلی را روی لایه دیگری بالای آن ایجاد کنید. سپس با استفاده از مد Exclusion Layer رنگ مایه های عکس نهایی را با تغییراتی که توسط curves یا levels روی هر لایه انجام می دهید، تنظیم کنید.
استفاده از منحنی ها(Curves)
بهترین و قابل کنترل ترین روش کار، استفاده از کنترل curves و رسم منحنی U شکل با گودی ملایم و یک برجستگی در میانه آن است. با بکار بردن ناهمواری های کوچک نامنظم در شکل منحنی می توان تغییرات غیر منتظره ای در رنگ مایه ها ایجاد کرد و جلوه هایی از غیر قابل پیش بینی و جذابیت اجرای تاریکخانه ای کار را به فرآیند بازگرداند. امتیاز کار با منحنی ها این است که می توان آن ها را ذخیره نمود و روی عکس های دیگر هم استفاده کرد.
جلوه ساباتیر را روی عکس های رنگی نیز می توانید اجرا کنید ولی علاوه بر سایه روشن ها، رنگ ها هم معکوس می شوند. برای جلوگیری از معکوس شدن طیف رنگی، عکس را به مد LAB ببرید و از منحنی ساباتیر، فقط روی کانال L استفاده کنید.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصاویر پانوراما، تصویری هستند که قسمت وسیعی از صحنه را که در حالت عادی به دلیل محدودیت میدان دید، قابل مشاهده نیستند در برمی گیرند.
نشانه های بصری
نشانه های بصری برای تشخیص یک تصویر پانوراما، مقداری اعوجاج تصویری است. اگر هنگام ثبت این تصاویر دوربین کمی به طرف بالا و یا پایین نشانه رود، آنگاه خط افق و یا هر خط افق دیگری، دارای انحنا به نظر خواهد رسید. از طرف دیگر اگر دوربین به طور کاملا افقی نگاه داشته شود، موضوعات نزدیک تر به لنز ( معمولا آنهایی که در وسط کادر قرار گرفته اند) به شکل محسوسی بزرگتر از موضوعات دیگر که کمی دورتر قرار دارند به نظر خواهد رسید.
روش دیجیتال
درچند سال گذشته مفهوم تصاویر پانوراما به طور گیج کننده و اغراق آمیزی گسترش پیدا کرده است. تا به آنجایی که تعریف پانوراما حتی تصاویر گرفته شده با لنزهای زاویه بازی را که بالا و پایین شان به شکل یک پاکت نامه قطع شده را نیز در بر گرفته است. در این نوع پانوراماهای کاذب، انحنا خط افق و اعوجاج بزرگ شدن اندازه موضوعات پیش زمینه، که از ویژگی های طبیعی پانوراماهای واقعی هستند، قابل مشاهده نیستند.
با وجود اینکه بوجود آوردن تصاویر پانورامای ساختگی با استفاده از نرم افزار بسیار آسان است( با قطع کردن بالا و پایین تصویر)، اما بحث اصلی ما در اینجا چگونگی بوجود آوردن تصاویر پانورامایی واقعی است. برای بوجود آوردن یک پانورامای واقعی دیجیتال، ابتدا باید تعدادی عکس از قسمت های مختلف صحنه( مثلا از راست به چپ و یا از بالا به پایین) بگیرید. سپس با استفاده از نرم افزارهایی مثل PHOTOSHOP می توانید این تصاویر مجزا را به یکدیگر متصل و یا اصطلاحا " بخیه کنید".
در نظر گرفتن نکات زیر در بهبود کیفیت تصاویر پانوراما کمک می کند:
- دوربین را روی سه پایه گذاشته و آن را به دقت تراز کنید.
- در صورت امکان از سرهای واقعیت مجازی virtual reality heads استفاده کنید. این سرها امکان چرخش دوربین حول محورش را بدون تکان دادن تصویر فراهم می کنند.
- دوربین را به روی عکسبرداری دستی M گذاشته و تمامی عکس ها را با زمان شاتر و دیافراگم های یکسان بگیرید. تا آنجایی که امکان دارد تنظیم نوردهی را معدل بین پرنورترین و کم نورترین قسمت های صحنه در نظر بگیرید.
- فضای کافی را در طرفین عکس ها برای به روی هم انداختن آنها در نظر بگیرید( حداقل 1.4 عض هر عکس).
- هنگام استفاده از لنز زوم، آن را بر روی اندازه یانی بین تله فوتو و زاویه باز تنظیم کنید. ین تنظیم یکدس ترین نوردهی و کم ترین اعوجاج را در لنزهای زوم تولید میکند.
- در صورت امکان، لنز را بر رو یک دیافراگم بسته( ولی نه بسته ترین) تنظیم کنید( مثلا f/11). استفاده از دیافراگم های بازتر باث غیر یکدست شدن نور کلی در صحنه می شود. این تصاویر دارای گوشه هایی تاریک تر از مرکزشان خواهند بود.
- مطمئن شوید که جزئیات مهم تصویر، مثلا یک ساختمان شاخص، در مرکز عکس و نه در کناره های آن قرار گیرند.
نقطه گریز پشتی
خطوط تصویر انعکاس یافته توسط لنز، از نقطه ای فرضی در فضا به نام " نقطه گریز پشتی" rear nodal point سرچشمه می گیرند. اگر لنز را از این نقطه حول محور افقی بچرخانید، با وجود عوض شدن دید، مشخصه های صحنه بدون تغییر خواهند ماند. یک " سر واقعیت مجازی" امکان چرخش دوربین حول این محور را برای گرفتن عکس هایی با لبه های دقیق برای تهیه پانوراما فراهم می کند.
منبع: fbaroon.blogspot.com
اواخر قرن هجدهم، متوجه شدند که اگر جسمی را روی کاغذ حساس شده مخصوص قرار دهند و آن را در معرض آفتاب بگذارند، یک چاپ خورشیدی از آن جسم ثبت می شود. بعدها، با قرار دادن نگاتیو بر روی کاغذ مخصوص، عمل چاپ به روشی مشابه انجام می گرفت. این کاغذ نیازی به ظهور نداشت چرا که در نتیجه نور دیدن، عکس روی آن قابل مشاهده می شد. سپس عکس را تثبیت می کردند. در انواع پیشرفته تر، کاغذ را با نمک های رنگ دهنده آغشته می کردند تا هنگام نور دیدن، رنگی شود. قهوه ای طلایی و زرد غلیظ، طیف های رنگی مرسوم بودند. کاغذهای عکاسی امروزی، برای چاپ خورشیدی مناسب نیستند چرا که تثبیت کننده های استاندارد عکس را پاک می کنند و مقدار پایین نقره بکار رفته، عکاسی با کیفیت پایین را نتیجه می دهد.
خوشبختانه، رنگ مایه های ناشی از چاپ خورشیدی را به کمک نرم افزار به راحتی می توان شبیه سازی نمود. همچنین نیازی نیست که از نگاتیوهای با ابعاد بزرگ یا حتی عکس سیاه و سفید استفاده نمود.
ابتدا یک عکس سیاه و سفید یا یک عکس رنگی اشباع زدایی شده(desatureted) را انتخاب کنید. سپس، آسان ترین روش این است که یک لایه روی عکس بسازید و آن را با رنگ پرکنید. لایه را در مد color burn ( برای تشدید رنگ ها) یا mode color ( برای افزودن رنگ ها به لایه زیرین به نسبت میزان روشنایی آن) قرار دهید. توجه کنید که در این هنگام، ممکن است عکس از محدوده طیف رنگ چاپگر (gamut) خارج شود. برای رسیدن به رنگ مایه های گرم و غنی مورد نظرتان باید از آزمون و خطا استفاده کنید. ولی در یک جلوه قابل قبول، رنگ گرفتن روشنایی ها و سایه ها ضروری است.
از آنجایی که جلوه شبیه سازی شده چاپ خورشیدی، به صورت یکنواخت در کل عکس پراکنده می شود، می توان آن را تقریبا روی هر موضوعی اجرا کرد. مناظر طبیعی، طبیعت بی جان و تصاویر ساختمان ها، همگی برای کار مناسبند.
یکی از خصوصیات چاپ خورشیدی هم این است که هیچ رنگ سفید واقعی در عکس حاصله دیده نمی شود.
"فاصله هایپرفوکال" به تنظیم فوکوسی اطلاق می شود که بیشترین عمق میدان را برای هر دیافراگم در دسترس قرار می دهد. این فاصله نزدیک ترین نقطه واضح به لنز در هنگام تنظیم فوکوس لنز بر روی بی نهایت است. هرچه که دیافراگم بازتر باشد، به همان نسبت این نقطه وضوح نیز دورتر خواهد بود. در دوربین های اتوماتیک ساده فاصله هایپرفوکال قابل تنظیم نیست. در دوربین های غیر اتوماتیک می توانید این فاصله را تنظیم کرده و دیگر نگران وضوح موضوعاتی که در دامنه فوکوس قرار خواهند گرفت نباشید.
دیافراگم مناسب
موضوعات نزدیک و کلوز-آپ که با لنزهای با فاصله کانونی بلند عکسبرداری شده باشند، دارای عمق میدان های کوتاه هستند. مگر اینکه از دیافراگم های بسته تر استفاده شود.
موضوعات خارج از مرکز
هنگامی که موضوعات خارج از مرکز قرار دارند، نباید به دوربین اجازه بدهید که در مرکز تصویر فوکوس کند. عمق میدان، هنگام فوکوس کردن بر روی موضوعات دور، حتی در شرایط پر نور نیز به خاطر فاصله کانونی بسیار بالای لنز، کم خواهد بود.
عمق میدان ادراکی
تعریف وضوح قابل قبول، بسته به قدرت مشاهده و ادراک هر بیننده، متفاوت است. وضوح ضمنا بسته به اینکه هر تصویر تا چه حد باید بزرگ شود، نیز می تواند متغیر باشد. مثلا در تصاویر کوچک، ممکن است عمق میدان بسیار بزرگ جلوه کند اما با بزرگ تر کردن تصویر تشخیص اینکه تصویر در کجا شروع به تار شدن می کند، آسان تر می شود. بنابراین در تصاویر بزرگتر عمق میدان محدودتر ظاهر می شود.
منبع: fbaroon.blogspot.com
قابلیت فوکوس خودکار به دو صورت در دوربین ها وجود دارد. در دوربین های کوچک، به محض فشردن دکمه شاتر یک پرتوی نور مادون قرمز صحنه را "جارو" می کند. نزدیک ترین و قوی ترین انعکاسات بدست آمده از این پرتو توسط یک حسگر خوانده شده که پس از محاسبه فاصله موضوع، آن را در کسری از ثانیه و قبل از باز شدن شاتر با لنز هماهنگ می کند. روش دیگر که به روش "انفعالی" معروف است، قسمتی از نور موضوع نمونه گیری شده و شکسته می شود. فقط هنگامی که لنز بر روی موضوع فوکوس شده باشد، قسمت های مختلف تصویر بر روی یکدیگر منطبق می شوند( و یا اصطلاحا "درفاز" قرار می گیرند). مهمترین ویژگی این سیستم، متغیر بودن فازها است. بنا به اینکه لنز در جلو و یا عقب صفحه بهترین فوکوس، تنظیم شده باشد. حسگرهای سیستم اتوفوکوس الگوهای مختلف را تحلیل کرده و می توانند به لنز فرمان بدهند که برای بدست آوردن بهترین فوکوس، به چه صورتی عمل کند.
با وجود پیچیده بودن، سیستم های فوکوس خودکار هم اشتباه می کنند. هنگام استفاده از آنها مراقب شرایط زیر باشید:
- حسگر اصلی اتوفوکوس در مرکز تصویر منظره یاب واقع شده است، بنابراین موضوعات واقع شده در گوشه های تصویر ممکن است بدرستی فوکوس نباشند. برای رفع این اشکال ابتدا منطقه دقیق فوکوس( مرکز منظره یاب) را به سمت موضوع نشانه بروید، سپس با فشار دادن خفیف دکمه شاتر فوکوس را " نگه" دارید، آنگاه تصویر را دوباره طبق سلیقه تان ترکیب بندی کنید و عکس را بگیرید.
- هنگامی که از پشت شیشه عکاسی می کنید، توجه داشته باشید که انعکاسات بازتابانده شده از شیشه می تواند حسگر مادون قرمز را به اشتباه بیندازد.
- اشیاء فوق العاده درخشان( بطور مثال فلزات پولیش شده و براق) می توانند حسگر را اشباع کرده و باعث ایجاد خطا در سیستم شوند.
- هنگام عکاسی از موضوعاتی که فراتر از موانع نزدیک به لنز قرار دارند( مثلا عکاسی از پشت تورهای فلزی و یا از میان بوته های علف) سیستم اتوفوکوس می تواند دچار اشتباه شود.
- در عکاسی کلوزآپ موضوعات متحرک ( مثلا مورچه ها و کفشدوزک ها) بهترین روش این است که ابتدا روی موضوع به طور دستی فوکوس کرده و سپس با تغییر فاصله دوربین با موضوع، فوکوس را حفظ کنید.
- برای عکاسی از موضوعات متحرک با سرعت بالا، معمولا بهتر است که ابتدا روی یک فاصله مشخص فوکوس کنید و قبل از فشار دادن دکمه شاتر، منتظر شوید که موضوع به نقطه مشخص فوکوس شده برسد.
منبع: fbaroon.blogspot.com
تغییرات در عمق میدان حاصل شده فواصل کانونی متفاوت، بدلیل بدست آوردن بزرگ نمایی های متفاوت است. برای چشم انسان اندازه شخص یکسان است ولی برای فیلم یا حسگر، اندازه موضوع رابطه مستقیمی با فاصله کانونی لنز دارد. هنگامی که جزئیات صحنه با اندازه کوچکتری در تصویر ظاهر شوند، قضاوت اینکه کدام قسمت ها واضح و کدام قسمت ها تار هستند، کار مشکلی است. در نتیجه به نظر می رسد که عمق میدان افزایش پیدا کرده است. به همین ترتیب، لنزهای با فاصله کانونی بلندتر تصویر را بزرگتر ثبت می کنند و در نتیجه تفاوت فوکوس بین قسمت های مختلف تصویر نیز به همان نسبت آشکارتر می گردد. بنابراین به نظر می رسد که عمق میدان کاهش پیدا می کند.
تاثیرات فاصله فوکوس
هنگامی که موضوع به دوربین نزدیک و نزدیک تر می شود، دو عامل در کاهش شدید عمق میدان نقش پیدا می کنند که ربطی به تغییر در اندازه دیافراگم و فاصله کانونی هم ندارند. عامل اصلی افزایش بزرگ نمایی تصویر است، همین طور که تصویر در منظره یاب بزرگتر می شود، تغییرات کوچک در عمق موضوع نیز افزایش یافته و بنابراین لنز مجبور است که در فاصله های متفاوتی از حسگر یا فیلم فوکوس کند. توجه کنید که شما در مقایسه با عکاسی از موضوعات دور، هنگام عکاسی کلوزآپ حلقه لنز را به مقدار بیشتری می پیچانید. عامل نه چندان آشکار ولی مهم دیگر برای تغییر در عمق میدان این است که هنگامی که لنز بر روی موضوعاتی دورتر از صفحه کانونی تنظیم شده است، فاصله کانونی موثر آن به طور خفیفی افزایش می یابد.( به عبارت دیگر هنگامی که بر روی موضوعات کلوزآپ فوکوس شده است)
منبع: fbaroon.blogspot.com
عکاسی از گل‌ها از به نظر ساده می‌آید چرا سوژه ثابت است و بابت قرار گرفتن در برابر دوربین از شما گله و شکایت نمی‌کند. گل‌ها همیشه به خاطر زیبایی ذاتی‌شان مورد توجه عکاسان هستند اما باید بدانیم عکاسی حرفه‌ای از این پدیده ی طبیعی کار چندان آسانی نیست.
نور
عکاسی از گل‌ها بسته به محیط تکنیک‌های متفاوتی را طلب می کند. برخلاف عکاسی از اکثر سوژه های، هنگام طلوع و غروب آفتاب زمان مناسبی برای عکاسی از گل‌ها نیست.
نور در این دو زمان باعث تیره شدن گلبرگ‌ها و از بین رفتن شفافیت و درخشش برگ‌ها می‌شود. در واقع نور ملایم و پراکنده در روزهای ابری مناسب ترین نور برای عکاسی از گل‌هاست.
البته اگر محدودیت زمانی داشتید ترجیحاً از نور گرم صبح‌های زود بهره ببرید و عکاسی را برای زمان ظهر به تاخیر نیاندازید.
در این صورت می‌توانید از ----- برای ملایم کردن نور استفاده کنید و یا با قراردادن یک کاغذ روغنی و حتی یک تکه پارچه‌ی سفید از تابش مستقیم آفتاب به گل جلوگیری کند.
نور پس‌زمینه
یک دیگر از راه‌های عکاسی از گل‌ها در نور روز، قرار دادن منبع نور در پشت سوژه است.
عکاسی در چنین شرایطی نیاز به تمرین دارد چرا که اگر منبع نور زیاد باشد باعث تیره شدن و از بین رفتن سوژه در تصویر می‌شود.
اما استفاده صحیح از این تکنیک درخشندگی بسیار خیال‌آوری را به گل می‌بخشد.
فکوس و پس‌زمینه
گاهی زیبایی یک گل - به ویژه تک شاخه‌ها - به خاطر شلوغی پس‌زمینه‌اش در تصویر گم می‌شود و به نظر بیننده نمی‌آید. برای اجتناب از چنین اتفاقی چند راه حل وجود دارد؛
یک راه تنظیم F (دیافراگم) دوربین روی اعداد کم است که باعث محو شدن پس‌زمینه و برجسته شدن گل در تصویر می‌شود.
راه دوم قرار دادن یک شی ساده در پشت شاخه گل است.
سعی کنید از اشیایی تیره استفاده کنید که با رنگ گل در تضاد باشد. برای مثال یک تکه حصیر و یا چوب بهترین انتخاب در این شرایط است. راه شوم بهره گرفتن از نور فلاش است که در هنگام شب می‌تواند پشت زمینه گل را تاریک کند.
عکاسی ماکرو
با استفاده از گزینه ماکرو می‌توانید عکسهای بسیار جزیی و نزدیک از گل‌ها بگیرید.
دوربینهای حرفه‌ای و کلاسیک نیاز به لنزهای جداگانه‌ای برای عکاسی ماکرو داشتند اما امروزه گزینه ماکرو در اکثر دوربینهای دیجیتال تعبیه شده است.
با استفاده از این امکان می‌توانید از جزییات یک گل، پرچم‌ها، و حتی قطره شنبم نشسته بر گلبرگ نیز عکس بگیرید.
برای عکاسی ماکرو استفاده از سه پایه ضروری‌ست. لرزشهای نامحسوس دوربین بر روی دست ممکن است باعث تار شدن عکس شود.
توجه داشته باشید جا‌به‌جایی گل‌ها با وزش یک نسیم ملایم نیز ممکن است تصویر گل در عکاسی ماکرو را محو کند.
ترکیب بندی
یک عکس جذاب و دیدنی از گل چیزی فراتر از تصویر یک گل است! دیدن یک دشت پر از گلهای وحشی شاید در واقعیت بسیار زیبا باشد اما ممکن است در عکس بسیار خنثی و حتی کسالت آور به نظر برسد مگر اینکه گل ها با محیط اطرافش در یک تضاد و یا ارتباط قرار بگیر.
برای مثال می‌توانید انسانها، حیوانات و حتی یک عمارت را به کادر اضافه کنید و عکس را از تصویر ساده یک مرزعه به عکسی جذاب بدل کنید.
این نکته را برای عکاسی ماکرو از یک گل نیز می‌توانید در نظر بگیرید؛ یک پروانه و یا زنیور بر روی گلبرگ به زیبایی آن گل اضافه میکند.
زاویه کادر در عکاسی نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. برای مثال عکس یک مزرعه گل آفتابگردان با زاویه دید معمولی جذابیت چندانی ندارد.
در عوض دوربین را پایین بیاورید و یک عکس از شاخه‌های بلند و سر به فلک کشیده آفتابگردان تهیه کنید و یا با استفاده از گزینه ماکرو می‌توانید عکس بسیار زیبایی از نظم و ترتیب دانه‌های این گل بگیرید.
همیشه دنیال زاویه‌های متفاوت باشید. تجربه و آزمون خطا بهترین راه برای بالابردن کیفیت در عکاسی است.
ترجمه: نفیسه مطلق
منبع: hamshahrionline.ir
عکس خوب و زیبا از رعد و برق، فقط با صبر و تمرین به دست می‌آید چرا که رعد و برق تنها برای لحظه‌ای بر آسمان ظاهر می شود و عکاس فرصت کمی برای عکس‌العمل دارد. حرفه‌ای‌ها معتقدند عکس از این پدیده پاداشی است به صبوری و تلاش یک عکاس!
ابزار مناسب
در اختیار داشتن ابزار مناسب عکاسی از رعد و برق را آسان‌تر میکند. سه‌پایه بهترین وسیله برای ثابت نگه داشتن دوربین است چرا که شما احتیاج به نوردهی بالا دارید و نمی‌توانید دوربین را برای مدت طولانی بدون حرکت روی دست نگهدارید.
اگر می‌خواهید با دوربینهای غیر دیجیتال عکاسی کنید حتماً از فیلم‌هایی با حسایت پایین (ASA100) استفاده کنید.
عکاسی در شب
بیشتر عکاسان شب را برای عکاسی انتخاب می‌کنند. مراحل این عکاسی به شرح زیر است:
- دوربین را به سه پایه وصل کنید و کادر را در محل فرضی وقوع رعد و برق تنظیم کنید.
- اگر از شاتر سیار استفاده می کنید از اتصال آن به دوربین مطمئن شوید.
- دوربین را روی نهایت وضوح تنظیم کنید.
- در حالت دستی دوربین (Manual)، شاتر را روی گزینه B و دیافراگم را روی گزینه f 8قرار دهید.
- اکنون دکمه شاتر را بزنید و منتظر رعد و برق باشید.
نور عکس شما بسته با میزان روشنایی محیط، حساسیت دوربین و یا فیلم به نور و مدت باز بودن دریچه دوربین تفاوت میکند. در واقع هر جه محیط تاریک‌تر باشد مدت طولانی‌تری می‌توانید میزان نوردهی را افزایش دهید.
صبر کلید موفقیت است
صبر مهمترین عامل گرفتن یک عکس خوب از رعد و برق است. اگر توانستید در یک حلقه ۳۶تایی ۲ عکس خوب و قابل قبول از رعد و برق تهیه کنید باید بدانید که کارتان را خوب و درست انجام داده‌اید.
نکات ذکر شده در بالا بسیار مهم است. بیشتر عکسهای خوب روی سه پایه و با نوردهی بالا و اندکی صبر گرفته شده‌است.
عکاسی در روز
عکاسی از این پدیده در روز بسیار مشکل‌تر است چراکه نمی‌توان دریچه دوربین را برای مدت طولانی باز نگه داشت.
ساده‌ترین راه حل خرید یک ابزار کمکی به نام «صاعقه‌گیر» است. این وسیله روی دوربین سوار می‌شود و کمک میکند تا به محض وقوع یک رعد و برق دوربین به صورت اتوماتیک عکس بگیرد.
اگر این ابزار را در اختیار ندارید به روش زیر از رعد و برق در روز عکس بگیرید:
- دوربین را به سه پایه وصل کنید و کادر را در محل فرضی وقوع رعد و برق تنظیم کنید.
- اگر از شاتر سیار استفاده می کنید از اتصال آن به دوربین مطمئن شوید.
- دوربین را روی نهایت وضوح تنظیم کنید.
- در حالت دستی دوربین (Manual)، دیافراگم را روی گزینه f 5.6 -16 قرار دهید.
- به محض دیدن رعد و برق دکمه شاتر را فشار دهید
کادربندی
از آنجا که هیچ کس نمی‌تواند محل دقیق صاعقه را حدس بزند، باید کادر را هوشمندانه تنظیم کرد. رعد و برق‌ها اکثراً چند بار در حدود یک منطقه پدید می‌آیند و تقریباً می‌شود محل فرضی آن را حدس زد. چند نکته دیگر را نیز در نظر داشته باشید.
ابرهای روان در عکاسی با نوردهی بالا باعث تار شدن عکس و در نهایت ضعف تصویری می‌شوند. در عوض قرادادن ساختمانها و برج‌های سر به فلک کشیده در کادر هنگام وقوع صاعقه به جذابیت عکس کمک می‌کنند.
نکات امنیتی
به هیچ وجه خطر نکنید. صاعقه‌های ناشی از رعد و برق بسیار خطرناک و گاهی کشنده هستند.
هنگام عکاسی فاصله را رعایت کنید و در دورترین نقطه ممکن از سیم‌های فشارقوی بایستید. در شرایط طوفانی حتماً از داخل محوطه مسقف عکاسی کنید.
یادتان باشد که هیچ عکس زیبایی ارزش به خطر انداختن جانتان و یا صدمه‌های خبران ناپذیر جسمی را ندارد.
ترجمه: نفیسه مطلق
منبع: hamshahrionline.ir
بسیاری از علاقمندان تازه‌کار عکاسی دوست دارند عکسهایی بگیرند که تحسین دیگران را برانگیزد. حال آنکه در اکثر مواقع موفق نمی‌شوند. چرا که آنها نمی‌دانند رعایت چه نکاتی ممکن است یک عکس را جذاب و دیدنی کند.
دراینجا به پنج نکته اشاره می کنیم:
۱. یک عکس خوب باید درست کادربندی شده باشد
کتاب‌های بسیار زیادی درباره کادربندی نوشته شده‌است. بهتر است کمی وقت صرف کرده و این کتاب‌ها را مطالعه کنید. در عین حال این چند نکته را به خاطر بسپارید: به سوژه نزدیک‌تر شوید. اگر شبنم‌های نشسته بر گلبرگ گلی، چشم شما را خیره کرد، تا جای ممکن به گل و گلبرگ‌هایش نزدیک شوید. تصویر گلدان و باقی جزییات گل در این عکس ممکن است نگاه بیننده را گمراه کند.
از طرف دیگر اگر می‌خواهید شادی فرزندتان به خاطر برنده شدن در مسابقه فوتبال مدرسه‌اش را به تصویر بکشید، بهتر است کمی از فضای زمین فوتبال را نیز در پس زمینه کادربندی کنید.
چراکه این عکس قرار نیست تنها شادی یک کودک را نشان دهد. این عکس باید شادی یک کودک پس از برنده شدن در مسابقه فوتبال را نشان دهد.
سوژه را در یک قاب فرضی کادربندی کنید. اگر از یک منظره عکس می‌گیرید، سعی کنید چند شاخه از درخت را در پیش زمینه عکس قرار دهید و البته نیازی نیست که شاخه‌ها واضح (فکوس) باشند.
شما می توانید از این قاب های فرضی برای عکس گرفتن از مردم نیز بهره ببرید. خلاق باشید چرا که این قاب ها به تصویر عمق می بخشند و نظر بیننده را به سوژه ی مورد نظرجلب می کنند.
از قانون "یک سوم" بهره ببرید. کادر فرضی را به سه قسمت عمودی و افقی تقسیم کنید. چهار نقطه نقاطع این خطوط بهترین محل برای قراردادن سوژه است. سعی کنید با تمرین این نکته را در عکس‌هایتان رعایت کنید.
گاهی سوژه را در وسط قرار دهید و با مقایسه عکسها متوجه اهمیت قانون "یک سوم" در کادربندی شوید.
در عکاسی از چشم‌اندازها و مناظر به دنبال خطوط S مانند امتداد یک رودخانه و یا جاده باشید. این خطوط منحنی چشم را روی تصویر بازی می‌دهد. پس به جای ایستادن روی به روی یک رودخانه، کمی تغییر مکان بدهید تا مسیر رودخانه خطی منحنی ایجاد کند.
این تکنیک را برای به تصویر کشیدن تمام سوژه‌ها حتی یک شاخه گل و یا گیاهان نیز می‌توانید اجرا کنید.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]۲. عکس خوب باید نوردهی مناسبی داشته باشد
خطوط منحنی چشم را بر روی تصویر بازی می‌دهد
نوردهی بد عکس را ضعیف میکند. حتی امکانات کامپیوتری نیز نمی‌توان نوردهی یک عکس را به خوبی زمان عکسبرداری ارتقا دهد. برای یادگیری کار با دوربین زمان بگذارید چراکه نتیجه آشنایی شما با فن عکاسی ارزش این تلاش و صرف وقت را دارد.
۳. عکس خوب احساس را بر می انگیزد
از لبخند به یک عکس طنزآمیز گرفته تا هراس و وحشت از دیدن یک تصویر از جنگ، همه نشان‌دهنده قدرت یک عکس در برانگیختن احساس در بیننده است. در نتیجه پیش از عکس گرفتن‌های پیاپی با خود بیاندیشید که هدف از ثبت این تصویر چیست؟ این عکس قرار است چه احساسی را در بیننده ایجاد کند؟
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]۴. عکس خوب راوی یک داستان است
پیش از فشاردادن شاتر دوربین به هدف عکس بیاندیشید
شاید ابتدا به نظر غیرممکن برسد اما همیشه یک عکس خوب روایت‌کننده یک داستان است.
عکس خوب از چهره یک انسان، شخصیت وی را آشکار میکند. برای مثال عکسهای دسته جمعی مدارس تنها نشان دهنده شکل و شمایل دانش‌آموزان است و اکثراً تشخیص چهره فرزندمان هم سخت به نظر می‌رسد چرا که همه در یک وضعیت به ثبت رسیده‌اند.
در عکاسی از طبیعت نیز یک تصویر خوب شخصیت محیط طبیعی و هر آنچه به آن مربوط می‌شود را به تصویر می‌کشد؛ نابودی طبیعت به دست انسان، حیات وحش و محیط زیست محاط شده در اطراف یک رودخانه در فصول مختلف و ... شما باید به داستانی که قرار است به وسیله عکس روایت شود آگاه و مسلط باشید.
۵. عکس خوب "زندگی" را به تصویر می کشد
عکسهایی که در خاطره‌ها ثبت می‌شوند اکثراً چیزی فراتر از نمایش ساده از یک سوژه هستند. آنها داستانی ورای خود سوژه بیان می‌کنند.
عکس خوب "زندگی" را به تصویر می‌کشد. ببیننده را برای لحظه‌ای متوقف میکند و به فکر فرو می‌برد. سعی کنید از طریق عکس‌هایتان با مخاطب ارتباط برقرار کنید و دانش و درک خود از زندگی را با او در میان بگذارید.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
لحظات خداحافظی یک پدر محکوم به مرگ
ترجمه: نفیسه مطلق
منبع: hamshahrionline.ir
چند وقت پیش از من پرسیده شد: آیا "عکاسی خبری یک هنر است؟" و "تفاوت عکاسی خبری و هنر در چیست؟".برای پاسخ به این سؤال شما باید به تعریف و معنای دو عبارت "هنر" و "عکاسی خبری" مشرف باشید. من بیشتر عمرم با این دو عبارت در زمینه‌های مختلف کاریم سر و کار داشته‌ام، اما هنوز هم نمی‌توانم معنای دقیقی از این دو واژه ارائه دهم.تصور می‌کنم آدم‌های مختلف برداشت‌های متفاوتی از این دو واژه دارند. مثلاً عکاسی که برای بخش آگهی‌های یک روزنامه موظف است از خانه و ماشینهای فروشی عکس بگیرد خود را "عکاس خبری" می‌داند.
من بعد از سالها کار کردن در سرویس عکس روزنامه‌ها نمی‌دانم به خودم و همکارانم چه عنوانی را می‌توانم اطلاق کنم و اکثراً در جواب "چه کاره هستی؟" ترجیح می‌دهم بگویم "عکس می‌گیرم" تا اینکه پاسخ بدهم "من یک فتوژورنالیست هستم".
اگر به جای عبارت "عکاسی خبری" که برای هر کس معنای متفاوتی را تداعی میکند، واژه "هنر" را امتحان کنیم چه؟
هنر برای یک گالری‌دار، به معنای هر آن چیزی است که بالقوه بتواند در یک گالری به فروش برسد و برای مدیر یک موزه، چیزی ست که بتوان آن را به عنوان یک اثر به نمایش درآورد؛ اثری که بیننده را متأثر کند.
همه این تعاریف درست است و دقیقاً همین من را بیشتر گیج میکند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مدیر موزه Schneider در حال تنظیم چینمان عکسهای خبری به منظور برپایی یک نمایشگاه
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]من اصطلاح "گالری عکس" را بیشتر از "گالری هنری" می پسندم و اکثر گالری‌هایی که دوستشان دارم هم از همین عنوان استفاده می‌کنند. همچنین ترجیح می‌دهم کسانی که هر از گاهی از روی تفنن و یا سرگرمی عکسی می‌گیرند را "شاغلین آزاد" بدانیم تا یک "هنرمند".
نمایشگاه عکسهای خبری رضا دقتی، عکاس ایرانی
عکاسی خبری کاری‌است که شما در ازای پولی انجام می‌دهید و هنر کاری‌است که برای دل خود انجام می‌دهید. گاهی طلاقی این دو مفهوم باعث خلق آثار ارزشمند عکاسانی چون دیانا آربس، ورنر بیسچف و کارتیه برسون می‌شود.
با این حال به طور کل معتقدم "عکاسی خبری" و"هنر" دو مقوله ی از هم جدا ست.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سباستین سالگادور/ قحطی‌زدگان سودان
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
عکس اکین توند اکین لی، برنده جایزه بهترین عکس خبری ۲۰۰۶
یک نفر ممکن است از عکاسی برای دل خودش لذت ببرد و عکسهای زیادی را هم به ثبت برساند. همانطور که ممکن است شخص دیگری این کار را عبث و بی‌معنی بداند.
عکاسان زیادی را می شناسم که فقط در ازای پول عکس می گیرند وگاهی عکس های خوبی هم می گیرند. اما کسی را نمی شناسم که عکس های فوق العاده تاثیر گذاری در میان کارهایش باشد اما هیچ وقت برای دلش عکاسی نکند.
ترجمه: نفیسه مطلق
منبع: hamshahrionline.ir
اساس عکاسی خبری با عکاسی به معنی عام، در سطوح مختلف تفاوت دارد. درحالی که یک عکس تنها نمایش‌دهنده یک سوژه است، عکس خبری می‌کوشند با نمایش آن بیان‌کننده یک خبر باشد. در واقع عکس خبری با به تصویر کشیدن یک رخداد ورزشی، آتش‌سوزی و یا یک مراسم اعطای جایزه به مخاطب امکان آن را می‌دهد تا پیش از خواندن مطلب در جریان اتفاق افتاده قرار بگیرد.
تحلیل عکس‌خبری
تحلیل عکسهای خبری بهترین روش برای تازه‌کاران علاقه‌مند به عکاسی خبری است. برای مثال عکس مشهور آتش‌نشانی که جنازه کودکی را در جریان بمب‌گذاری Oklahoma سال ۱۹۹۵ در آغوش گرفته‌است.
چاراز پورتر، عکاس؛ در این عکس نه تنها هولناکی فاجعه، بلکه دلسوزی و مسئولیت‌پذیری گروه نجات را به تصویر کشیده است.
این عکس در زمانی کوتاه، داستانی دردناک و کامل از ماجرا را به مخاطب منتقل میکند، اشک را از دیدگانشان جاری می‌سازد و بیش از خواندن ماجرا آنها را در جریان این بی‌عدالتی و اندوه قرار می‌دهد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]این عکس ثابت میکند که عکاسان آماتوری چون چالز نیز می‌توانند در عرصه عکاسی خبری حضور داشته باشند. در واقع در عکاسی خبری ما همیشه با چنین وقایع تراژ یکی روبه‌رو نیستم اما اصول عکاسی خبری برای حرفه‌ای و تازه‌کارها یکی‌است و آن انتقال خبر از طریق تصویر است.
عکس مشهور چارلز پورتر از آتش نشانی که جنازه کودک را درآغوش گرفته است
چهره مردم در جریان یک رخداد جزو تأثیرگذارترین تصاویر در عکاسی خبری‌است. سردبیران این عکسها را می‌پسندند. چهره مردم می‌تواند احساس آنها را به مخاطب منتقل کند. در واقع بیان این نکته به عکاسان تازه‌کار یا دایر می‌شود که همیشه در کنار عکاسی از یک اتفاق خبری، از چهره مردم غافل نشوند.
اخلاق در عکاسی خبری
یک عکاس غیرخبری می‌تواند با قرار دادن سوژه در یک مکان مشخص و حذف بعضی از اقلام در پردازش کامپیوتری، تصاویر هنری و فریبنده‌ای از یک سوژه ثبت کند.
عکاس خبری فرصت سرو کله زدن با یک سوژه را ندارد. از طرفی این عکاسان براساس کدهای اخلاقی این حرفه موظف هستند واقعیت یک خبر را همان طور که اتفاق افتاده و دیده‌اند به تصویر بکشند.
تغییر و دستکاری یک عکس خبری از اعتماد بیننده به عکاس می‌کاهد. یک عکس جعلی اعتبار عکاس و مؤسسه انتشار دهنده را خدشه‌دار میکند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]مسئولیت‌های اولیه در عکاسی خبری
عکس جعلی لیو ویکیانگ که موجب استعفای سردبیر روزنامه ی داکینگ چین شد
مسئولیت‌های اولیه یک عکاس خبری به مراتب بیشتر از یک عکاس معمولی‌است که شامل:
- در میان گذاشتن ایده‌های بکر خبری با خبرنگار حوزه مربوطه
- مشاوره با دبیر بخش عکس
- پردازش تصویر
- برنامه‌ریزی برای پروژه‌های عکاسی
- نوشتن شرح عکس
بسیاری از عکاسان خبری هر ۲۴ ساعت در ۷ روز هفته آماده برای حضور در صحنه‌های خبری هستند. سوار شدن در ماشین پلیس و وسایل نقلیه اورژانس بهترین راه برای رسین به موقع به مراکز وقوع خبر است.
وارد شدن به حرفه ی عکاسی خبری
هرچند عکاسان تازه کار با تهیه تصاویری با محتوای خبری می‌توانند این حرفه را به صورت تجربی دنبال کنند اما آموزش رسمی در این زمینه بهترین انتخاب برای شروع فعالیت در عرصه عکاسی خبری‌است.
بسیاری از دانشگاه‌ها عکاسی خبری را به مدت چهار سال به علاقه‌مندان تدریس می‌کنند و در این دوره اخلاق حرفه‌ای، جریان‌های قانونی مربوطه و البته تکنیک و فنون عکاسی خبری را به دانشجویان می‌آموزند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]کارآموزی در روزنامه‌ها و مجلات به تازه کاران فرصت تجربه کردن‌های زیادی را می‌دهند. رقابت برای به دست آوردن این فرصت بسیار تنگاتنگ است و دانشجویانی که از تکنیک بهتری برخوردارند اغلب شانس بیشتری نیز خواهند داشت.
امی ویتال –عکاس خبری- در حال صحبت با دانشجویان عکاسی خبری در چین
دبیران عکس همیشه فرصت‌های خوبی در اختیار عکاسان با ذوق و مستعد می‌گذارند.
همیشه در نظر داشته باشید گفتن واقعیت و روایت صادقانه یک واقعه خبری شرط اول در عکاسی خبری‌است.
ترجمه: نفیسه مطلق
منبع: hamshahrionline.ir
هدف اصلی عکاسی خبری (Photojournalism) ثبت اتفاقات خبری است ماموریت اولیه عکاس خبری تهیه تصویری است که کامل کننده یک گزارش باشد. هر چند یک عکاس حرفه‌ای می‌تواند تصاویر یک خبر را پیش از یک گزارشگر تهیه کند.
تصاویر خبری تلاش می‌کنند تا با جلب نظر مخاطب، آنها را به دیدن و یا شنیدن باقی گزارش ترغیب کنند. اما در عین حال عکس خبری باید نماینده و شاهدی صادق در ماجرای اتفاق افتاده باشد.
عکس: عباس کوثری
عکس از فینبار ریلی
عکس: عطا طاهرکنارهبنابراین برای عکاسان حرفه‌ای و مسئولین رسانه‌ها، هرگونه دستکاری و یا تغییر عکس در محدوده نکات غیر اخلاقی قرار می‌گیرد.
مرامنامه‌هاي اخلاقی شاخصه‌هایی هستند که حوزه عکاسی خبری را از سایر شاخه‌های عکاسی متمایز می‌کنند.
عکاسی خبری به علت صداقت در ثبت تصویر، کاربردی‌ترین شاخه عکاسی است. از سوی دیگر ممکن است بعضی با در نظر گرفتن اهمیت کادربندی، انتخاب زاویه دید و لنز مناسب، عکسی خبری را در بخش هنری دسته بندی کنند. به ویژه اینکه در سالهای اخیر، عکسهای خبری زیادی در گالری‌ها به نمایش در آمده است.
اما اطلاق عنوان هنر به عکاسی خبری مشکلات زیادی را به وجود آورده چرا که پیروی از مرامنامه‌هاي اخلاقی در زمینه یک کار هنری بی‌معنی به نظر می‌رسد و همین اتفاق ممکن است در آینده باعث سلب اعتماد مخاطبان عکسهای خبری شود.
هنر عکاسی سنتی سیاه و سفید، در عین محدودیت های اجتناب ناپذیر کاغذهای چاپ، در خلق بیشترین طیف رنگ مایه ها نهفته است. یک شیوه مرسوم، افزایش کنتراست چاپ است تا طیف رنگ مایه ها نسبت به آنچه در واقع بوده، گسترده تر به نظر آید. در این صورت، سایه ها بسیار عمیق و روشنایی ها کاملا پر نور خواهند شد. موفقیت این شیوه، به تغییرات ملایم و ظریف رنگ مایه ها بین این دو حد بستگی دارد. تکنیک دیگر، رنگ دار کردن چاپ با افزودن رنگ به نواحی خاکستری عکس است.
چاپگرهای دیجیتال پیشرفته، امکانات گسترده ای برای رنگ دار کردن عکس در اختیار قرار می دهند که بسیار فراتر از امکانات تاریکخانه ای هستند. محدوده طیف رنگ عملا نامحدود است و می توانید تمام رنگ هایی را که با ترکیب چهار رنگ یا بیشتر خلق می شوند، شبیه سازی کنید.
ایجاد یک عکس دو رنگ
برای شروع، یک عکس انتخاب کنید( حتی یک عکس رنگی) و با رفتن به منوی Image>Mode در Photoshop آن را به یک فایل سیاه و سفید تبدیل نمایید. از آنجایی که با اینکار، اطلاعات رنگ حذف می شوند قبل از هر چیز باید یک رو نوشت از فایل اصلی تهیه شود. با استفاده از جلوه Sepia Tone که تقریبا در تمامی نرم افزارهای ویرایش تصویر موجود است، نتایج مشابهی بدست می آید.
حال که یک عکس سیاه و سفید در اختیار دارید، می توان به مد Duotone وارد شد. در این مد، یا باید عملیات را به صورت مستقل انجام داد و یا یک Duotone آماده را فراخواند(Preset). اگر با این فرآیند آشنا نیستید، از شاخه Duotone Presets استفاده کنید( معمولا در زیر شاخه Goodies قرار دارد). با دو بار کلیک کردن روی یکی از آنها، نتیجه را مشاهده کنید.
روی مربع رنگی موجود در جعبه گفتگو کلیک کنید و رنگ جوهر “Ink” دوم را تغییر دهید. رنگ قرمز روشن، جلوه طلایی به عکس می دهد و رنگ قهوه ای تیره جلوه ای مشابه سپیا دارد. با استفاده از این ابزار نیرومند، می توانید جلوه های رنگ را به سرعت تغییر دهید، بدون آنکه گرفتار هزینه و ریخت و پاش ترکیبات شیمیایی در تاریکخانه شوید.
با کلیک کردن روی نشانه گرافیکی مجاور Ink2 یک منحنی ظاهر می شود که بیانگر چگونگی استفاده از جوهر دوم است و با ویرایش این منحنی می توان تاثیر آن را تغییر داد. به عنوان مثال می توانید کاری کنید که بیشترین مقدار جوهر دوم، در روشنایی ها قرار گیرد تا تمامی رنگ مایه های روشن، رنگ آمیزی شوند و یا با یک متحنی موجی شکل، عکسی بدست آورید که تا حدودی پوستریزه بنظر آید.
به خاطر داشته باشید که یک Duotone معمولا با فرمت پیش فرض فایل، ذخیره می شود. بنابراین برای چاپ، باید ابتدا آن را به استاندارد Tiff ( در مد RGB یا CMYK) برگردانید تا شبیه سازی ترکیب جوهر سیاه و جوهرهای رنگی تعریف شده برای Duotone ، توسط چاپگر امکانپذیر شود. این مطلب، هم برای چاپگرهای جوهر افشان و هم برای دستگاه های چاپ چهار رنگ، صادق است.
منبع: fbaroon.blogspot.com
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سوژه لغتی در جمله است که در مورد آن چیزی گفته می شود. در یک عکس چه میزان سوژه باید وجود داشته باشد؟ یک عکس باید برای اجتناب از سردرگمی تنها یک سوژه داشته باشد که این سوژه می تواند یک برگ، جمعیتی از مردم یا رعد و برق باشد. اگر به هنگام دیدن یک عکس این سوال در ذهن ایجاد شود که " این عکس چه چیزی است؟" آن گاه باید بدانید که عکس شما فاقد سوژه است.
فعل در جمله یعمی چیزی که عمل را نشان می دهد به همین صورت، یک عکس جذاب هم باید اعمالی را به تصویر بکشد که این اعمال می تواند واقعی همچون عکس های ورزشی باشد و یا وقایع طبیعی همچون عکاسی از غروب زیبای آفتاب باشد. همچنین، حتی در یک عکس کاملا انتزاعی، تصویر باید یک عمل بصری داشته باشد تا این که نگاه بیننده را به خود جلب کند.
وین بالوک- عکاس- بر اهمیت به تصویر کشیدن بعد زمان در عکس تاکید دارد که واقعا درست است. جذاب ترین عکس ها مربوط به وقایع هستند نه اشیا صرف. موضوع زمان در عکس های تماشایی نادیده گرفته نمی شوئ. بهترین عکس ها عکس هایی هستند که در آنها تغییرات زودگذر واضح بوده و لحظه عکس گرفتن به اندازه کمپوزیسیون اهمیت دارد. اگر یک عکس به طور ساده یک موضوع را به ثبت برساند، ممکن است بیننده تصمیم بگیرد که خودش برود و موضوع یا سوژه را ببیند. وقتی یک رویداد به تصویر کشیده می شود بیننده ممکن است آرزو کند که کاش آنجا بود اما بیننده می داند که این عکس در یک لحظه غیر قابل بازگشت گرفته شده است.
آخرین جز این بحث object است که در دستور زبان به آن مفعول می گویند. مفعول در جمله اسمی است که بر روی آن فعلی انجام می شود. ترجمه object به اصطلاحات تصویری از سوژه و فعل دشوارتر است و دقت بیشتری را می طلبد و مثال های برعکس می تواند در اینجا موثرتر واقع شود. وقتی عکسی چیزی برای جلب نگاه شما نداشته باشد یعنی object ندارد. در یک کمپوزیسیون خوب نگاه شما در ابتدا باید به object جلب شود و سپس به جزئیات دیگر بپردازد. این عکس ممکن است مورد تحسین شما قرار بگیرد، اما جایی برای استراحت شما باقی نمی گذارد. اگر هیچ جایی در عکس برجسته نبود و اگر تمامی بخش های عکس تاکید یکسانی داشتند پس این عکس قادر نخواهد بود توجه شما را به خود تداوم ببخشد.
هدف از این بحث این بود که شما را به تفکر در خصوص ارتباط و انتقال پیام در عکس ها تشویق کند. برای بهره بردن از این نوع تحلیل ها، شما باید یاد بگیرید تا عکس ها را با مقیاس خود نقد کنید. آن هنگام وقتی می خواهید عکاسی کنید اصولی که برای شما مهم بودند ملکه ذهن شما خواهند شد. در آن صورت وقتی اطلاعات بیشتری در خصوص علایق خود در کمپوزیسیون کسب کردید عکاسی برای شما راحت تر می شود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
منبع: fbaroon.blogspot.com
نور ماهیت عکاسی است. بدون نور عکاسی وجود نخواهد داشت. نور ابزار عکاسان است. کلمه photography از کلمه باستانی یونانی photos و graph تشکیل شده که نور نگاری معنی می دهد. برای همراه شدن با زبان نور، عکاس باید کاملا با کیفیت و رفتار نور آشنا باشد. برای تسلط بر این رسانه، عکاس روش کنترل تصویر نهایی را می آموزد. مدیریت این مدیوم نیاز به دانش، مهارت و هنروری دارد. در ابتدا نور می تواند موضوعی پیچیده و گیج کننده به نظر آید. به هر حال، با افزایش آگاهی و تمرین های عملی می توان از پیچیدگی آن کاست.
دیدن نور
به منظور مدیریت نور ابتدا باید از حضورش آگاه باشیم. توجه بیشتر ما به کادر و ترکیب بندی تصویر، ما را از توجه به نور موضوع و پس زمینه اش باز می دارد. ما به طور طبیعی نور را موضوعی عادی فرض می کنیم. گاهی اوقات این موضوع باعث می شود دیدن نور را فراموش کنیم. وقتی نور بر روی موضوعی می افتد، تون های مختلفی را به وجود می آورد که ما آنها را در سه گروه عمده و مهم دسته بندی می کنیم: روشن(high light)، میانی(mid tone)، تیره(shadows). هر یک از مقوله ها می توانند به وسیله روشنایی شان( چه مقدار تیره، چه مقدار روشن) و پراکندگی شان درون قاب بیان شوند. این سه تون توسط موقعیت دوربین، منبع نور و موضوع به عکاس دیکته می شود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بررسی نورتفاوت اصلی بین عکاسی در استودیو و خارج از آن این است که درون استودیو نور محیط وجود ندارد. در نهایت، عکاسان درون استودیو کار را بدون وجود هیچ نوری آغاز می کنند و مجبورند موضوع و تاثیر نوری که بر روی آن خواهد افتاد را تجسم کنند. عکاسان درون استودیو مجبورند یک موضوع را طوری نورپردازی کنند تا همان گونه که هست دیده شود. این کار نیاز به مهارت، دید خوب، سازمان دهی و انضباط دارد. یک عکس خوب استودیویی زمان گیر است و نیاز به صبر و بردباری دارد.
درک طبیعت نوربرای بهترین استفاده از منابع نور مصنوعی، در ابتدا ما باید از این نکته آگاه باشیم که نور درون طبیعت چگونه کنش و واکنش انجام می دهد. دیدن نور مستقیم خورشید، نور تلطیف شده خورشید از میان ابرها و دیگر انواع نور، اهمیت درک دو منبع نور مصنوعی درون استودیو را بیشتر می کند. Spot light همانند نوری است که ما هنگام مشاهده نور مستقیم خورشید می بینیم. Flood light همانند نوری است که ما در روزهای ابری می بینیم، نور پخش شده لطیف با سایه های ملایم و کنتراست کم.اساسا برای درک کامل، نور به وسیله مشخصه های ویژه اش بررسی می شود:- منبع source- شدت intensity- کیفیت quality- رنگ color- راستا direction
- کنتراست contrast
نور محیط
نور محیط (ambient light) نور طبیعی یا مصنوعی است که در هر محیطی وجود دارد. نور محیط می تواند به چهار زیر مجموعه کلی بخش شود:- نور روزday light- تنگستنtungsten- فلورسنت fluorescent- نور آتش fire lightنور روز
نور روز ترکیبی از نور خورشید و نور آسمان است. در طبیعت نور خورشید نور مسلط یا اصلی است. رنگ آن گرم است و نواحی روشن و سایه ایجاد می کند. نور آسمان نور دوم یا فرعی است. رنگ آن سرد است و به صورت نوری نرم بر روی موضوعات می افتد. بدون عملکرد نور آسمان، سایه ها تیره و جزئیات غیر قابل دیدن می شود. بیشتر فیلم های رنگی برای نور روز، در ظهر و 5500 درجه کلوین تنظیم شده اند.
تنگستن
نوع عمومی نورهای الکتریکی همانند چراغ های خانگی یا لامپ های عکاسی است. در این لامپ ها یک عنصر از جنس تنگستن گرم می شود و از خود نور منتشر می کند. نور تنگستن هنگامی که به عنوان نور اصلی همراه با فیلم نور روز استفاده می شود، تن بسیار گرمی خواهد داشت. به دلیل فقدان نور آبی در طیف نور منتشر شده توسط این منبع نور (under exposure) نوردهی کمتر از حد نرمال رخ خواهد داد. اگر در تصویری تن طبیعی مورد نظر باشد، رنگ نارنجی غالب می تواند با به کار بردن ----- آبی برطرف شود. اگر با این نور فیلم تنگستن استفاده شود به کار بردن ----- نیازی نیست.توجه: دوربین های دیجیتال می توانند رنگ نور به وجود آمده توسط هر منبع نوری را به وسیله white balance که در داخل دوربین قرار گرفته به حالت طبیعی در بیاورند.
فلورسنت
فسفر درون لوله فلورسنت نور را پس از جذب اول نور ماوراء بنفش صادر شده از بخار جیوه تابش می دهد. نور حاصل رنگ سبز قوی تولید می کند که برای چشم انسان قابل درک نیست. اگر به عنوان نور اصلی به کار برده شود، به دلیل نور بسیار تخت و رنگ بسیار قوی اغلب پذیرفته نمی شود. با استفاده از این نور نیز (under exposure) نوردهی کمتر از حد نرمال رخ خواهد داد و نور غالب تولید شده به سختی اصلاح خواهد شد.نور فلورسنت به دلیل چشمک زدن زمانی که با شاترهای پرده ای (focal plan) به کار برده می شوند نوردهی نابرابر (uneven exposure) خواهند داشت. برای اجتناب از این حالت باید از سرعت های شاتر پایین تر از 1/30 ثانیه استفاده کرد.
نور آتش
نور یک شعله آتش می تواند شدت بسیار کمی داشته باشد. با نوردهی بسیار طولانی برای ایجاد فضا و حالت mood، به دلیل تن قرمز زیادش به کار برده می شود.
نورهای مصنوعی
تنگستن- غیرخانگی (tungsten non-domestic)انواع بسیاری از نورهای تنگستن غیرخانگی برای عکاسی استودیویی وجود دارد. این نورها به دو نوع اصلی بخش می شوند:1- نورهای تخت( flood light)2- نورهای لکه ای / نقطه ای (spot light)نورهای تخت اساسا درجه حرارت نور برابر با 3200 درجه کلوین دارند و با فیلم های تنگستن و با هر فیلم سیاه و سفیدی سازگارند. یک نور تخت ساده و معمولی باید خروجی در حدود 500 وات و یک نور لکه ای فوکوس دار باید خروجی در حدود 650 وات داشته باشد. نورهای لکه ای حرفه ای (focusing spot light) دارای barn door و nets هستند. Barn doors صفحه های فلزی هستند که برای کنترل شکل و اندازه نوری که بر روی موضوع می افتد به کار برده می شوند. Nets قطعات توری های فلزی در چگالی های گوناگون هستند که مقدار نور را کاهش داده و کیفیت نور را به وسیله نرم کردن نور در منبعش تغییر می دهند.ابزار گوناگونی برای به کار بردن با flood light وجود دارد که اثرات مشابهی دارند، مانند: برش دهنده ها (cutters) که شکل و مقدار نور را تغییر می دهد و تلطیف کننده های گوناگون که مقدار و کیفیت را کنترل می کنند. در صورت امکان تمام چراغ ها باید دارای پایه چرخ دار برای حرکت آسان در استودیو باشند تا از لرزش آن جلوگیری شود.
فلش استودیوییتفاوت های عمده بین فلش های استودیویی و غیر استودیویی، اندازه، هزینه و قدرت شان است. فلش های استودیویی به طور فیزیکی بزرگ تر، از نظر قیمت گران تر و تنظیم آن ها دشوارتر است. علی رغم نام های swimming pool، fish fryer، soft box ... فلش ها نیز همانند نورهای تنگستن، دارای دو نوع منبع نور تخت و لکه ای هستند. اساسا دارای درجه حرارت 5500 درجه کلوین هستند و برای استفاده با فیلم های نور روز و سیاه و سفید مناسب اند. توجه داشته باشید که به کار بردن نور مستقیم فلش بدون تلطیف کننده (open flash) اثر مشابهی با نور لکه ای خواهد داشت. بیشتر محصولات توانایی فوکوس کردن دارند و ابزار مختلفی که برای نورهای تنگستن وجود دارد برای فلش ها هم موجود است.
شدت (intensity)
شدت نور، اندازه روشنایی یک نور است. شدت نوری که بر روی یک موضوع افتاده می تواند توسط نورسنج اندازه گیری شود. این روش خواندن مستقیم نور(incidence reading) نامیده می شود. نورسنج داخل دوربین قادر به اندازه گیری شدت نوری که مستقیم بر روی موضوع افتاده نیست، اما نور بازتابیده شده از آن را اندازه گیری می نماید. این روش نورخوانی بازتابی(reflected reading) نامیده می شود.
بازتاب (reflectance)
از مقدار نوری که بر روی یک موضوع می افتد مقادیر مختلفی از آن بازتابیده می شود. مقدار نور بازتاب شده از یک سطح، بازتاب موضوعی(subject reflectance) نامیده می شود. میزان بازتاب با توجه به رنگ، بافت و زاویه نور نسبت به موضوع متفاوت است. یک لباس سفید نور بیشتری را نسبت به لباسی تیره از خود بازتاب می دهد. یک قطعه فلز زنگ زده نور کمتری نسبت به یک آینه بازتاب می دهد. در تمام موارد میزان بازتاب مستقیما با زاویه دید دوربین متناسب است. اگر نقطه دید دوربین برابر با زاویه نور نسبت به موضوع باشد، میزان بازتاب بیشتر خواهد بود.
میزان بازتاب نور به وسیله:
-بازتاب موضوع
-شدت منبع نور
-زاویه دید و زاویه نور نسبت به موضوع
-فاصله منبع نور از موضوع
اندازه گیری می شود.
اگر چه ممکن است شدت منبع نور ثابت بماند( همانند روزهای آفتابی) میزان بازتاب می تواند متفاوت باشد.
افت (fall-off):
هر قدر فاصله بین موضوع و منبع نور افزایش پیدا کند، میزان نوری که موضوع را روشن می کند کاهش می یابد. اگر فاصله نور تا موضوع 2 برابر شود، اندازه نوری که بر روی موضوع می افتد نسبت به جای قبل 25% کاهش می یابد. این تغییر در اندازه روشنایی fall-off نامیده می شود و به وسیله قانون معکوس فاصله بیان می شود. برای مثال: اگر در یک نورسنجی f/16 به دست آید در حالی که فاصله نور تا موضوع یک متر است؛ اگر فاصله 2 برابر شودf/8 و اگر 4 برابر شود، f/4 خواهیم داشت.
این قانون با تغییر نوع منبع نور تغییر نمی کند. اگر چه fall-off در کار با نور خورشید مسئله مهمی نیست( تمام موضوعات با خورشید فاصله برابر دارند)، اما در کار با نورهای بازتابی، نوری که از پنجره وارد می شود و نورهای مصنوعی باید محاسبه و مورد نظر قرار گیرد. اثر بصری این نابرابری فاصله بین موضوعات و منبع نور نابرابری روشنایی(uneven illumination) می باشد.
قانون معکوس مربع
وقتی سطحی توسط منبع نوری نقطه ای نور داده می شود، شدت نور در آن سطح برابر با معکوس مربع فاصله اش از منبع نور است.
کیفیت(quality)
نوری که از خورشید یا یک منبع لکه ای مانند چراغ های هالوژن تنگستن تابیده می شود، به عنوان یک منبع با کیفیت بالا(high quality) شناخته شده است. سایه های به وجود آمده توسط این نور، تیره و دارای لبه های تیز well-define هستند و سایه های به وجود آمده توسط خورشید تیره اند، اما به طور کامل خالی از روشنایی نیستند. این نور توسط نور بازتابیده شده از آسمان به وجود می آید.
اتمسفر زمین مقداری طول موج های کوتاه آبی نور را پراکنده می کند و بدین وسیله چتری از نور با میزان کم ایجاد می کند. نورهای الکتریکی لکه ای زمانی که در شب و یا بدون اثر مشابه نور آسمان استفاده شوند، سایه های تیزتر خواهند داشت. نور منابع نقطه ای/ لکه ای می توانند توسط سطوح بزرگ تلطیف، پخش و بازتابیده شوند. نورهای راستادار وقتی از سطوح مات بازتابیده می شوند در جهات گوناگونی پراکنده می گردند و میزان و شدت نور آنها کاهش پیدا می کند. بنابراین به سایه ها مقدار نور ضعیفی می رسد و آنها را از تیرگی کامل خارج می کند. در این حالت گفته می شود نور دارای کیفیت نرم تری است، سایه ها کمتر تیره اند( جزئیات در آنها دیده می شود) و لبه ها تیز و شفاف نیستند.
کنترل بر کیفیت نور در فضاهای باز یک مهارت بنیادی است. کیفیت نور، چه نرم و چه تیز، می تواند توسط تلطیف کننده ها و بازتاباننده ها تغییر کند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
نرم کردن(diffusion)
نور می تواند توسط قرار دادن یک ماده مخصوص بین نور و موضوع نرم شود. این اثر می تواند به صورت مصنوعی به وسیله باز تاباندن نور از یک سطح بزرگ انجام شود. در ارتباط با اندازه اش، هر چه ماده تلطیف کننده از منبع نور دورتر باشد، منبه نور بزرگ تر نمایان خواهد شد. این حالت سایه ها را نرم، جزئیات را در آنها بیشتر و مقدار نور افتاده بر روی موضوع را کمتر می کند.
بازتاب(reflection)
نور در درجات مختلفی از سطوح بازتابیده می شود. نور بیشتری از سطوح نقره ای نسبت به سطوح سیاه بازتابیده می شود. بازتاب راه ساده ای برای تغییر کیفیت نور است. مقدار نور بازتابیده از یک موضوع مستقیما با کنتراست آن ارتباط دارد. اگر با یک منبع لکه ای، نور از طرف راست بتابد، سایه های تیره ای در طرف چپ موضوع ایجاد خواهد شد. این حالت کنتراست بالا(high contrast) نامیده می شود زیرا فقط قسمت سایه و روشن در آن وجود دارد. برای بالا بردن جزئیات در قسمت تیره یک بازتاباننده در طرف مقابل نور تابیده شده قرار داده می شود. این کار مقدار نور قسمت تیره را به قسمت روشن نزدیک تر می کند.
ممنون بابت این اطلاعات مفید ...
من به عکاسی علاقه دارم و تقریبا خیلی از این نکات رو به صورت تجربی یاد دارم ...
در ضمن اگر ممکنه درباره ی عکس هایی که با نوردهی های مختلف گرفته می شوند توضیح دهید مثلا مثل عکس اتوبان S شکل که چراغ اتومبیل ها در عرض 10 ثانیه گرفته شده و ...
سلامنقل قول:
خوشحالم که مفید بوده
ببینید این به کارتون میاد؟
--------------------
روش براکتینگ (Bracketing)
عکاسان حرفه ای از تکنیکی به نام براکتینگ استفاده می کنند تا شانس خود را برای گرفتن یک عکس عالی افزایش دهند . براکتینگ یعنی بر اساس نوردهی پیشنهادی یک عکس گرفته می شود ، سپس از همان موضوع دو عکس دیگر یکی با یک پله نوردهی کمتر و دیگری با یک پله نوردهی بیشتر گرفته می شوند ، به این امیدکه یکی از این سه پله نور دهی درست عمل کند. این تکنیک در شرایط نوری بسیار کم یا بسیار زیاد مفید است . برخی دوربینهای دیجیتال حالت براکتینگ را داشته و به صورت اتوماتیک 3 یا 5 فریم با نوردهی متفاوت عکاسی می کند.
سعی کنید تنظیمات و حالتهای مختلف را امتحان کنید . اگر به مرحله ای رسیدید که توانستید در حالت دستی یا حتی حالت خودکار عکاسی در شب به راحتی عکس بگیرید می توانید نکات زیر را در نظر بگیرید:
استفاده از سه پایه
سه پایه یکی از بهترین ابزارها برای بهبود عکاسی در شب است . سه پایه علاوه بر اینکه دوربین را ثابت نگه می دارد به شما این امکان را می دهد که شاتر را مدت زمان بیشتری باز نگه دارید . سه پایه انواع مختلفی دارد از جمله مدلهای رومیزی که در کیف دستی هم جا می گیرند . اگر دوربین شما ریموت کنترل دارد برای کاهش تکان دوربین از آن به همراه سه پایه استفاده کنید.
به دنبال نور باشید
حتی در شب شما به وسیله نورهای زیادیاحاطه شده اید ، به خصوص اگر در شهر زندگی می کنید. نور خیابان ، چراغ ماشینهای ثابت در ترافیک ، لامپهای نئون ، لامپهای ساختمانها ، . . . البته نور ماه و ستاره ها را نباید فراموش کرد . درگیری با انواع نورها یکی از چالشهای مهم در عکاسی در شب است . با تمرین می توانید بهترین تنظیم را برای انواع خاص نور به دست آورید .
برای نتیجه بهتر از انعکاس نور استفاده کنید
برخی از جذاب ترین عکسهایی که درشب گرفته شده اند از روش انعکاس استفاده کرده اند. این روش نه تنها نور موجود را افزایش می دهد بلکه جذابیتهای بعدی خاصی به عکس شما می دهد . به انعکاس نور در آب ، برف ، پنجره ها ، آینه ها ، ماشینها و . . . دقت کنید.
ایجاد یک ردپای مشتعل
اگر از دیافراگم بسته استفاده کنید و شاتر را مدت زمان زیادی باز نگه دارید اگر دوربین شما حالت بالب (Bulb ) دارد آن را تنظیم کرده تا شاتر در مدت زمان دلخواه شما باز باشد . دوربین را به همراه سه پایه درگوشه ای از یک تقاطع یا اتوبان شلوغ قرار دهید . دکمه شاتر را فشار دهید و منتظر بمانید. با عبور ماشینها در خیابان شعاعهای نوری در عکس شما به وجود می آیند . اگر به عکس خود نگاه کنید ، شعاعهای نور و خیابان را می بینید اما اثری از خود ماشینها نیست ! زیرا ماشینها به سرعت حرکت می کنند و دوربین فرصت ثبت آنها را ندارد و تنها نور منعکس شده از آنها باقی می ماند.
تصاویر انتزاعی خلق کنید
از محدودیتهای دوربین به نفع خود استفاده کنید تا تصاویر انتزاعی زیبایی خلق کنید به راستی که می توانید با نور نقاشی کنید . چیزهایی مثل تکان دوربین و استفاده از سرعتهای پایین شاتر می توانند تصاویر مجذوب کننده به وجود آورند.
هنگام غروب خورشید عکاسی کنید
عکاسی از غروب خورشید بسیار زیبا است . اما علی رغم نورهای فراوانی که در آسمان وجوددارند ، نور درحال محو خورشید تصاویر واضحی خلق نمی کند به همین دلیل بهتر است از سه پایه و سرعت پایین شاتر استفاده کنید . همچنین می توانید از نور خورشید به عنوان نور پس زمینه استفاده کنید . تصویر سیلوئت افراد یا اشیاء در جلو خورشید در حال غروب یک کنتراست زیبا خلق می کند.
به دنبال معنی نور باشید
خود نور به تنهایی می تواند یک موضوع باشد پس چرا از نور عکس نمی گیرید؟ لامپهای نئون خیابان ، چراغ ماشینها می توانند موضوعات خوبی برای عکاسی باشند.
حتی می توانید از مراسمهای آتش بازی عکاسی کنید.
نکات مهم :
- اگر بدانید دوربین شما در نور روز چگونه عمل می کند ، دیگر هنگام عکاسی در شب دستپاچه نمی شوید .
- سعی کنید از منظره یاب اپتیکال دوربین استفاده کنید تا با نزدیک کردن دوربین به صورت خود از لرزشهای اضافی جلوگیری کنید.
- دوربینهای دیجیتالی برای عکاسی نجوم بسیار مناسب هستند . می توانید از رابطهای خاصی برای اتصال دوربین خود به تلسکوپ استفاده کنید . برخی دوربینها مانند کانن 20Da مخصوص عکاسی نجوم هستند.
خلاصه :
این مقاله به شما می آموزد که چگونه از قابلیتهای پیشرفته دوربین خود برای عکاسی در شب و فضای کم نور استفاده کنید. کنترل دستی دوربین مانند کنترل ISO ، درجه دیافرگم ، سرعت شاتر ، درجه نوردهی و فوکوس دستی از جمله موارد آموزشی این مقاله هستند . همچنین یاد می گیرید که چگونه از سه پایه برای نوردهی طولانی و از انعکاس نور ، از نور خورشید هنگام غروب استفاده کنید.
این مقاله برای عکاسی بهتر در شب به شما پیشنهاد می کند:
- در مورد دوربینهای کامپکت هر چه از سرعت شاتر پایین تر و شماره ISO بالاتر استفاده کنیدبهتر است.
- در مورد دوربینهای دیچیتال SLR بهتر است از ریموت کنترل و کابل آزادسازی شاتر برای کاهش حرکت دوربین استفاده کنید.
- سه پایه می تواند دوربین را در نوردهیهای طولانی ثابت نگه دارد.
منبع: chilick.com
عکاسی از حیوانات صبروتحمل زیادی می خواهد اما نتایج کار ارزش این زحمت را دارند . به هرحال حیوان خانگی شما جزئی از خانواده محسوب می شود و یک عکس خوب از آن در سالهای آینده با ارزش خواهد بود. نکاتی که در اینجا ارائه می شوند به شکا کمک می کنند تصاویر حیرت آوری از این عضو خانواده بگیرید . مانند همیشه در ابتدا به اصول اولیه توجه کنید : باطری دوربین را شارژ کنید یا از یک باطری نو استفاده کنید. مطمئن باشید که کارت حافظه به اندازه کافی با خود دارید.همچنین از عملکرد صحیح دوربین خود مطمئن شوید. از فلاش استفاده کنید
حیوانات مانندکودکان صبر زیادی هنگام عکاسی ندارند. احتمالا به یک فلاش احتیاج پیدا می کنید . حتی اگر در نور آفتاب در محیط خارج از خانه یا در یک اتاق پر از نور عکاسی کنید . اگر می توانید میزان نور فلاش خود را روی کمترین درجه تنظیم کنید. با این کار می توانید حرکت حیوان را منجمد (freez ) کنید بدون اینکه رنگ پوست بدن حیوان محو شده یا عکس بیش از حد نور ببیند یا حتی قرمزی چشم در عکس ایجاد شوند . اگر از حرکت حیوان در محیط خارج از خانه عکاسی می کنید به خاطر داشته باشید که طیف فلاش خود را تا دوازد فوت تنظیم کنید.
پس زمینه خود را به دقت انتخاب کنید
اگر در خانه عکاس می کنید ، بک گراند های ساده (تصاویر زمینه) و رنگهای خالص بهترین انتخاب هستند.
از فکر خود کمک بگیرید . از حیواناتی که رنگ پوست آنها تیره است روی مبل چرم سیاه عکس نگیرید. از قراردادن بک گراند های طرح دار و بافت دار خود داری کنید، زیرا ممکن است در جذابیت بافت بدن حیوان تداخل ایجاد کنند. اگر در فضای خارجی ساختمان عکاسی می کنید به موقعیت خورشید دقت کنید، خورشید نباید پشت موضوع شما قرار داشته باشد. آسمان می تواند بک گراند مناسبی باشد به خصوص اگر از موضوع در حال حرکت عکاسی می کنید .اگر از درختان ، ساختمانها و سایر اشیاء به عنوان بک گراند استفاده می کنید دقت داشته باشید که سایه آنها روی موضوع شما نیفتد.
با استفاده از زوم و ماکرو تصویر کلوز آپ بگیرید
یک تصویر کلوز آپ عکسی از رنگهای گوناگون و بافتهای متفاوت و بسیار زیبا خواهد بود. با استفاده از حالت ماکرو می توانید تا 10 سانتی متری به موضوع نزدیک شوید .با این کار می توانید تصویری عالی از ظرافتهای بدن حیوان و یا درخشندگی چشمانش بگیرند.
با حیوان خانگی خود بازی کنید
حتی اسباب بازیهای مورد علاقه حیوان خانگی خود را به همراه داشته باشید . از آنها برای تشویق حیوان می توانید استفاده کنید . همچنین می توانید هنگام بازی حیوان، از او عکاسی کنید . به خاطر داشته باشید برای فریز کردن حرکتها از فلاش استفاده کنید.
شما می توانید هنگامی که حیوان خانگی خسته شده و در حال استراحت است از او عکاسی کنید. به خاطر داشته باشید که صبر مهمترین عامل موفقیت است. سگها و گربه ها حتی در خواب هم تکان می خورند و ممکن است ژستهای جالبی از خود نشان دهند.
نکات مهم :
- هنگام حرکت از منظره یاب استفاده کنید.
- LCD معمولا بسیار کند عمل می کند و در حرکتها کشیدگی ایجاد می گردد. با این روش نه تنها دنبال کردن حرکت آسان تراست ، بلکه دوربین در حالت ثابت تری قرار دارد زیرا جلوی صورت شما حفظ می شود.
- بک گراند را مبهم کنید
بهترین پرتره عکسی است که موضوع با وضوح بالا و شارپ و بک گراند با وضوح کمتری باشد . در حلتهای مختلف با دوربین خود کار کنید تا بهترین نتیجه به دست آید . ( نکته : حالت پرتره فقط برای عکاسی از انسان نیست)
انسانها نیز می توانند در عکس قرار گیرند. هنگامی که از حیوانات خانگی خود درحال بازی با سایر افراد خانواده عکس می گیرید ، به یاد داشته باشید که انسان نیز سوژه عکس شما است .اگر سگ شما روی پاهای پدر بزرگتان خوابیده است ، سعی کنید پدربزرگ هم در عکس قرار گیرد، نه فقط بخشی از پاهای او. اگر گربه روی شانه های خواهرتان ایستاده است سعی نکنید فقط روی گربه زوم کنید بلکه هردوی آنها را باهم بگیرید.
منبع: chilick.com
فعالیتهای فیزیکی و ورزشی فرصت مناسبی برای ملاقاتهای دوستانه و خانوادگی است. حوادث جالب زیادی می توانند در داخل یا خارج زمین بازی اتقاق افتد . این مکانها جای بسیار مناسبی برای گرفتن عکسهای بامزه و هیجان انگیز است .
دوربینهای دیجیتال ویژگی خاصی دارند که عکاسی از صحنه های پرتحرک را آسان تر از هر زمان دیگری می کنند . یکی از این ویژگی ها حالت اکشن (ورزشی) است که به شما این امکان را می دهد که از اشیاء یا افراد در حال حرکت عکس بگیرید . ویژگی دیگر زوم اپتیکال است که شما را قادر می سازد بدون نزدیک شدن فیزیکی به سوژه درحال حرکت ، یک نمای بسته بگیرید . و بلاخره به دلیل اینکه در این دوربینها نگاتیو یا فیلمی وجود ندارد ، هر تعداد که بخواهید می توانید عکس بگیرید و در انتها آنها را حذف کنید.
هنگام عکاسی از فعالیتهای ورزشی ، احتمالا عکسهای زیادی می گیرید که از گرفتن آنها راضی نخواهید بود .
نا امید نشوید . ثبت تصاویر فوق العاده از اشیاء یا افراد در حال حرکت کار ساده ای نیست .
در ژانویه 2004 ، 11 عکاس ورزش برای تهیه عکس از بازیهای ورزشی دعوت شدند . از میان شانزده هزار و صدو هشتادو شش عکس تنها هشتاد و شش عکس مورد قبول مطبوعات بود. یعنی از 188 عکس ، 1 عکس قابل قبول بود. هرچه بیشتر عکس بگیرید ، قدرت شما در تهیه عکس ماندنی که ارزش حفظ در گنجینه را دارد بیشتر خواهد شد.
نکته دیگری که می توان از عکاسان حرفه ای آموخت ، تهیه عکس از داخل یا خارج زمین بازی است. همیشه عکاسانی هستند که به زمین فوتبال توجهی ندارند. آنها تصاویری از طرفداران و تشویق کنندگان تیمهای ورزشی، بازیکنان روی نیمکت ، مربیان و حتی لحظات استراحت آنها می گیرند. در یک بازی ورزشی همیشه اتقاقی بیشتر از خود بازی می افتد و شما به عنوان عکاس باید آن را منعکس کیند .
اگر چه همیشه در اتقاقات ورزشی عناصر زیادی غیر قابل کنترل هستند ، شما می توانید بادانستن طرز دقیق کار با دوربین خود در لحظات پر تحرک ، عکسهای فوق العاده بگیرید.
دوربین خود را در حالت اکشن (Action )تنظیم کنید
هنگامی که سوژه مورد نظر شما در حال حرکت است برای گرفتن بهترین نتیجه دوربین را روی حالت اکشن قرار دهید. در این حالت دیافراگم برای عبور نور بیشتر ، باز تر می شود اما زمان نوردهی برای ثبت حرکت کاهش می یابد .به خاطر داشته باشید که دوربین برای فوکوس کردن احتیاج به زمان دارد و ممکن است هنگام فشردن دکمه شاتر یک تاخیر کوچک دخ دهد.
با کمی تمرین می توانید تاثیر این تاخیر را به حداقل برسانید.
دوربین را در حالت اسلیپ (Sleep ) قرار دهید.
اگر از حالت اسلیپ استفاده کنید می توانید شارژ بیشتری برای باطری و شانس بیشتری برای تهیه عکس بیشتر داشته باشید . روشن کردن دوربینهای کامپکت دیجیتال چند ثانیه طول می کشد و این یعنی از دست دادن زمان برای عکاسی و اگر در این بین اتفاق فوق العاده ای رخ دهد شما شانس خود را از دست داده اید . خاموش و روشن کردن پی درپی دوربین باعث هدر رفتن انرژی می شود . به علاوه یکی از پر مصرف ترین مشخصه های دوربین دیجیتال LCD آن است . بنابراین در حلات اسلیپ از دوطریق انرژی صرفه جویی می شود.، اول دوربین درمواقع ضروری در حالتی قرار گیرد که شارژ کمتری مصرف کند.، دوم ، LCD به طور موقتی خاموش می شود . با این روش نه تنها انرژی کمتری مصرف می شود بلکه هنگام گرفتن عکس بعدی دوربین شما سریعتر عمل خواهد کرد.
از منظره یاب چشمی استفاده کنید
هنگامی که یک حرکت بسیار سریع را دنبال می کنید بهتر است از منظره یاب چشمی (شیشه ای) استفاده کنید. منظره یاب LCD قادر نیست حرکتهای بسیار سریع ر به خوبی نشان دهد و باعث می شود عکس به صورت تار بیفتد . همینطور دنبال کردن سوژه نیز برای شما دشوار می شود. براین این کار دوربین را روی سوژه ثابت کنید . به این روش تراکینگ(Tracking ) می گویند . در این حالت سوژه به صورت فوکوس می افتد در حالی که پس زمینه آن تارو مبهم است.
حرکت بعدی را حدس بزنید
روش دیگر برای گرفتن یک نمای فوق العاده حدس حرکت بعدی سوژه است . دوربین را روی جایی تنظیم کنید که حدست می زنید سوژه در حرکت بعدی آنجا قرار می گیرد و به محض اینکه سوژه را در منظره یاب خود دیدید عکس را بگیرید.
برای نزدیک شدن به سوژه از لنز زوم استفاده کنید.
بهتری راه برای نزدیک شدن به سوژه بدون اینکه در مسیر قرار گیرد استفاده از لنز زوم است. بیشتر دوربینهای دیجیتال زوم اپتیکال 3 ایکس دارند . حتی مدلهای خاصی ، زوم بیشتری دارند . هرچه زوم آن بیشتر باشد می توانید از فاصله دورتری بر صحنه ورزشی تسط داشته باشید . اگر شما تصمیم دارید از فعالیتهای ورزشی خانواده اتان عکاسی کنید باید روی دوربینی بالنز زوم هشت ایکس تا دوازده ایکس سرمایه گذاری کنید.
دائما حرکت کنید
قهرمان میادین ورزشی دائما در زمین در حال حرکت هستند، شما نیز همینطور. وقتی که یک بازی ورزشی را در تلویزیون تماشا می کنید فاصله و زاویه دوربین دائما در حال تغییر است . پوشش دوربینهای تلویزیونی این امکان را می دهند که یک بازی ورزشی از زوایای مختلفی دیده شود.
ثبت حرکت
وقایع ورزشی پراز لحظات جذاب ودیدنی است : گلهای هیجان انگیز و پیروزیهای دقایق آخر.
برای ثبت چنین لحظاتی فقط روی حرکتها فوکوس نکنید.
یک پرتره تیمی بگیرید.
اگر از گروه ورزشی خانوادگی تان عکس بگیرید می توانید عکس پرتره گروهی خوبی داشته باشید.
گروه ورزشی را منظم کنید
شما می توانید کار بیشتری نسبت به جمع کردن افراد و وادار کردن آنها به لبخند زدن بکنید. گروه ورزشی را به گونه ای مرتب کنید که یک جذابیت بصری خوبی در عکس ایجاد گردد . براساس اندازه گروه خود چند ردیف مشخص کنید . این مشخص کردن ردیف ها براساس قد افراد می تواند باشد. افراد جلو می توانند روی زانو بنشینند . برای ایجاد جذابیت می توانید افراد را به صورت V انگلیسی مرتب کنید به گونه ای که افراد کوتاه قد در انتهای V و افراد بلند قد در زاویه قرار گیرند . اگر تعداد زیادی قرار است در عکس باشند سعی کنید سوژه در زاویه مناسبی قرار گیرد.
به خاطر داشته باشید که عکاسی ورزشی نیاز به تمرین دارد و در پایان اینکه این ژانر عکاسی مانند همه ژانرهای عکاسی باید با لذت همراه باشد.
منبع: chilick.com
نکات مهم :
- از فلاش برای محوکردن سایه و گرفتن حرکات سریع استفاده کنید.
- موضوع را در وسط کادر قرار ندهید .
- از زوایا و مکانهای مختلف عکس بگیرید.
- اگر در فضای خارج از ساختمان عکس می گیرید مطمئن شوید خورشید پشت شما قرار می گیرد .
- اگر داخل خانه عکاسی می کنید موضوع خود را جلوی یک پنجره پر نور قرار ندهید.
- دوربین خود را در شرایط آماده به کار (sleep ) قرار دهید تا همیشه آماده باشد . در این حالت هم باطری به هدر نمی رود و هم برای گرفتن عکس بعدی منتظر روشن شدن دوربین نمی شوید .
فعالیت 1 : عکاسی را جزئی از برنامه جشن قرار دهید .
اگر دوربینهای آنالوگ در اختیار دارید می توانید با استفاده از آنها لحظات شاد و یادماندنی به وجود آورید .هنگامی که مهمانان وارد می شوند دوربینها را به آنها بدهید و از آنها بخواهید از لحظات مختلف عکس بگیرند . هنگامی ظهور و چاپ عکسها حتما دو کپی از آنها تهیه کنید تا یکی را به میهمانان چشن بدهید و بدین ترتیب آنها را در این یادگاری سهیم بدانید . افراد جوان علاقه خاصی به این کاردارند و اگر این مسئولیت را به آنها بدهید حتما ذوق زده می شوند .
فعالیت 2 : از میهمانان عکس پرتره یادگاری بگیرید.
دیوار سفید پس زمینه بسیار خوبی برای عکس پرتره است به خصوص در اتاقی که با نور خورشید روشن است . می توانید از بچه هایی که در جشن تولد فرزندتان حضور دارند پرتره بگیرید و آنها را به عنوان تشکر از حضورشان به والدینشان بدهید . اگر مراسم شما در پایان روز است و نور کمی در اتاق وجود دارد از لامپ معمولی استفاده کنید .آن را خارج از کادر در مکانی قرار دهید که نور ملایمی روی موضوع ایجاد کند . همچنین می توانید از فلاش برای از بین بردن سایه و افزایش درخشندگی استفاده کنید.
طبیعی رفتار کنیدهیچ چیز بدتر از این نیست که شما دوربین به دست فقط یک گوشه بایستید . نه تنها از جشن لذت نمی برید بلکه توجه همه را به خود جلب می کنید. بعضی افراد ذاتا از دوربین خوششان نمی آید و همیشه از آن فرار می کنند . بعضی ها وقتی لنز روی آنها می آید انگار یخ می زنند و دست از کار خود می کشند . برخی هم در این مواقع ژست خاصی می گیرند.
چه بخواهید از کودک یا بزرگ سال عکاسی کنید این روش خوبی برای عکاسی نیست . بهترین راه این است که خودتان را یکی از اعضاء شرکت کننده در جشن بدانید . مطمئن شوید تمام کسانی که کنار شما هستند احساس آرامش می کنند . حتی می توانید با کودکان بازی کنید . بهترین عکسها را زمانی می گیرید که افراد در آرامش باشند و از لحضات لذت ببرند .
هرگز از کسی نخواهید ژست بگیرد
اگر فردی خجالتی باشد و از او بخواهید جلوی دوربین ژست بگیرد ممکن است این کار خجالتی بودن اورا تشدید کند. اگر دوربین دیجیتالی دارید می توانید عکسهایی را که نمی پسندید حذف کنید .
اگر اینگونه عمل کنید عکاسی برای خودتان هم لذت بخش خواهد بود.
از لنز زوم استفاده کنید تا لحظات را بهتر ثبت کنید
اگر می خواهید شاتهای بسته ای داشته باشید لازم نیست به موضوع نزدیک شوید . با استفاده از لنز زوم می توانید را صفحه ای که کودک لپهای خود را پر از هوا کرده و می خواهد شمعهای روی کیک را فوت کند عکاسی کنید.
به دنبال لحظات خاص باشید
یک جشن تولد لحظات بسیار نابی دارد که می توانید آنها را ثبت کنید: فوت کردن شمعها ، باز کردن هدایا ، بریدن کیک ، و غیره . اما چیزهای دیگری هم برای عکاسی وجود دارند : زوجهایی که همدیگر را در آغوش گرفته و می بوسند ، کودکانی که بازی می کنند، نوزادانی که در شلوغی خوابیده اند ، بچه هایی که صورتی کثیف دارند و می خندند . برای هرصفحه ای آماده باشید و دوربین خود را آماده نگه دارید.
خلاصه :
این مقاله به شما آموزش می دهد که چگونه در جشن تولد بعدی خود عکسهای فوق العاده ای بگیرید. چگونه از تمام ماجراها عکاسی کنید ، چگونه عکسهای طبیعی بگیرید ، چرا نباید افراد را مجبور کنید ژست بگیرند و چگونه از لنز زوم خود استفاده کنید . از جمله مسائل مطرح شده در این مقاله می باشند. همچنین اطلاعاتی در مورد گرفتن عکس پرتره ازمهمانان به دست آورید .
پیشنهاد ما به شما:
دوربینهای کامپکت : برای اینکه بتوانید از هر فاصله ای شات بسته بگیرید از لنز زوم 8X-10X استفاده کنید .
SLR دیجیتال : اگر می خواهید با سرعت عکس بگیرید از حافظه با سرعت بالا و برای نزدیک شدن به موضوع از لنز زوم استفاده کنید.
لوازم جانبی : حتما باطری اضافی و شارژ شده همراه داشته باشید . یک باطری نمی تواند برای تمام مراسم کافی باشد.
منبع: chilick.com
Nigel Dickinson را دو سال پيش در فرانسه ملاقات و با او در باره عكس هايش از كولي هاي آنجا صحبت كردم.شور و حرارت او در باره اين موضوع مرا تحت تاثير قرار داد او با چنين روحيه اي توانسته بود كاري كند كه كولي ها آنقدر عميق او را در ميان خود بپذيرند و نتيجه ، يك آلبوم خانوادگي بود كه نگاهي عميق به درون زندگي مردمان عجيبي داشت كه با برپايي مراسم و جشن هاي خاص خود هويتشان را حفظ مي كردند. عكسهاي كولي هاي فرانسه ، كار نايجل ديكنسون مثالي از توانايي يك عكاس در نمايش سوژه به زبان و روش خود او است.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
"تام كندي " دبير عكس مجله نشنال جئوگرافيك در سال هاي 1987-1997
نايجل ديكنسون در سال 1959 در بيرمنگام انگليس متولد شد ، او يك عكاس آزاد است كه علاقه خاصي به نشان دادن زندگي انسان هايي كه در حاشيه جوامع مدرن زندگي مي كنند، دارد.
سوژه هاي او را معمولا بوميان آفريقاي جنوبي معدنكاران اعتصابي بريتانيا و بوميان آسياي جنوبي شرقي تشكيل مي دهند. كارهاي او به طور وسيعي در نمايشگاه ها به نمايش در آمده و در مطبوعات به چاپ رسيده است.اينديپندنت ، گاردين ، اشترن و جئو از جمله مطبوعاتي هستند كه كارهاي وي در آنها چاپ و منتشر شده است.
در سال 1992 از سوي " برنامه محيط زيست سازمان ملل" به او جايزه اي تعلق گرفت و در سال 1997 نيز يك جايزه World Press به او اختصاص يافت.در ميان سازمان هايي كه با او كار مي كنند نام بسياري از سازمان هاي صلح طلب و فعال در زمينه حفا ظت از محيط زيست نظير " صلح سبز" به چشم مي خورد. ديكنسون معتقد است "دستيابي به تعادل ميان كار و فراغت بسيار دشوار است " اوقات فراغت او به مطالعه و Snowboard مي گذرد. در ادامه مصاحبه شبكه نشنال جئوگرافيك با وی، از نظرتان مي گذرد.
چطور عکاسي را شروع كرديد؟
اولين دوربينم يك آگفاي "ببين و بگير" بود كه در سال 1970 و به مناسبت 11 سالگي هديه گرفتم .
از داشتنش خيلي خوشحال بودم ، تنظيماتي براي هواي ابري ،آفتابي و ساحلي داشت .
اولين عكس جديدم را به خاطر مي آورم ،14 سالم بود و همراه پدر و مادرم تعطيلات را در اسپانيا مي گذرانديم و من عكسي از طلوع خورشيد گرفتم. همه فكر مي كردند ديوانه ام كه ساعت 4 صبح از خواب بيدارشدم ، من دو عكس گرفتم (البته در حالت Sun دوربينم!) كه عكس هاي خوبي از آب در آمدند . در حقيقت من آن عكس ها را بيست سال بعد به يك مجله فروختم!
مدرسه را در سال 1977 و وقتي 18 ساله بودم رها كردم و سالها دور اروپا و خاورميانه گشتم .
پس از بازگشت به انگليس دوره هايي را در بيرمنگام و شفيلد زير نظر ونلي بورك كه با ولگردان زندگي و عكاسي مي كرد ، گذراندم. كارهاي من مورد توجه قرار گرفتند، گالري Camerawork در لندن عكسهايم را از اعتراضات و راه پيمايي هاي معدنكاران و همينطور سفر چهار ماهه ام در ميان جوامع بوميان آفريقايي جنوبي به نمايش گذاشت .اينها باعث شد كه درهاي برخي از روزنامه هاي ملي در بريتانيا به رويم گشوده شود.
بعدا با معدنكاران طي اعتصاب بزرگ 85-1984 همراه شدم و عكاسي كردم ، چند سال بعد در همين زمينه كتابي را منتشر كردم. در طول سال هاي دهه هشتاد با هركس كه ماموريتي به من محول مي كرد كار مي كردم و در عين حال عكس هايي را كه خودم مي خواستم را نيز مي گرفتم،بدون هيچ حمايت و پشتيباني مالي .
كارهايي كه حالا انجام مي دهم خيلي بهتر است.
ماموريت عكاسي مورد علاقه شما كداميك از كارهايتان است؟ به ياد ماندني ترين –اگر نه محبوبترين- تجربه هاي من طي سفري به برونئي، مالزي و فييليپين در سال 1991 به دست آمد.در مانيل بعد از يك ماجراي آدم دزدي پليس مرا بيهوش در كنار جاده اي پيدا كرد. تمام دوربين هايم را دزديد ند وبا هفت دلار پول و پاسپورتم به حال خود رها شده بودم. در سفر مشابهي، يك روستايي كه مرا با سركرده شكارچيان اشتباه گرفته بود با چاقو به من حمله کرد. به مدت يك سال هم از يك بيماري مناطق حاره اي رنج مي بردم. چه چيزي مجموعه كارهايتان را از كولي ها براي شما به صورت خاص در آورده است ؟ اولين بازديد من از فستيوالGitan در Saintes-Maries-de-la-Merبه سال 1993 بر مي گردد كه احساسات مرا برانگيخت . شايد به خاطر ريشه مذهبي مشتركي كه با آنها داشتم و شايد هم به خاطر احساسي كه يك مسافر به ديگري دارد و يا حسي ناگفتني. در گوشه اي صبورانه منتظر شدم تا كاركنان رسانه ها و جمعيت توريست ها پراكنده شوند. منتظر يك لبخند ، يك دعوت يا يك نگاه بودم ، اين شيوه من بود.آرام آرام دوستي من با آنها بيشتر شد تا اينكه به تدريج خانواده هاي كولي مرا پذيرفتند.كاروان ها و خانه هايي را كه شهرداري در اختيار كولي ها گذاشته بود ديدم و كم كم آنها از من بعنوان شاهد غسل تعميد و عروسي ها دعوت كردند و من موقعيت عكاسي از موقعيت هاي بسيار خصوصي را بدست آوردم. هنوز هم زندگي كولي ها برايم شگفت انگيز است : مراسم مذهبي ، جشن ها، موسيقي ، رقص ،دسته ها و مهمان نوازي عظيم آنها.
چه توصيه اي به علاقمندان و مبتديان فوتو ژورناليسم داريد؟مهمترين نكته ،عكاسي ازته دل است. تصميم بگيريد كه چكار مي خواهيد انجام دهيد ، رپرتاژ،پرتره ،عكاسي از اجتماع،عکاسي هنری ؟... و در آن غوطه ور شويد.براي كارتان وقت بگذاريد و زياد عكس بگيريد . شما از تجاربتان و بيش از آن از اشتباهاتتان درس خواهيد گرفت. هيچ جايگزيني براي زمان ،بردباري،سخت كوشي و نشان دادن كارهايتان به افراد خبره وجود ندارد . پروژه ها را باهم انجام دهيد و آنها را خستگي ناپذير به نمايش بگذاريد به حرف هاي مردم توجه كنيد و انتقادات آنها را تجزيه و تحليل و بررسي كنيد . ايده هاي بدرد خور را دنبال كنيد و باز كارهايتان را نمايش دهيد.براي زمين خوردن دوباره آماده باشيد. عكاسان موفق لزوما بهترين عكاسان نيستند اما مصمم ترين آنها هستند!
تعادل نور سفید
چشم انسان به طور اتوماتیک به انواع نورهای موجود خود را تطبیق می دهد . یک صفحه کاغذ سفید را چشم ما چه در زیر نور آفتاب وچه در زیر نور لامپ های خانه سفید می بیند .
برای دوربینهای ویدئو و یا دوربینهای عکاسی دیجیتال ، باید معادل نور سفید را روی آنها تنظیم کرد . این بدین معنی است که روش دوربین برای ثبت رنگهای مختلف باید طوری تنظیم شود که رنگ سفید یا خاکستری سوژه هم به طور خنثی درروی عکس به رنگ سفید یا خاکستری ظاهر شوند .
حالت رنگ
بعضی از دوربینها دارای قابلیت عکاسی در حالت رنگ های مختلف مثل سیاه وسفید ، غلظت رنگ بالا ویا پایین ویا تون قهوه ای رنگ معروف به سپیا ((Sepia هستند .
حساسیت به نور
در دوربینهای معمولی که با فیلم کار می کنند و دراین کتاب دوربینهای آنالوگ نامیده می شوند ، می توان حساسیت فیلم را مناسب نوع فیلمی که به کار می برید ، انتخاب وتنظیم کرد . هرچه حساسیت فیلم پایین تر باشد ، دانه هایی که روی فیلم هستند ریزتر و جزئیات زیادتری از سوژه در عکس ثبت می شوند . واحد حساسیت فیلم به ISO بیان می شود که ترکیبی از سیستم آمریکایی ASA وسیستم آلمانی DIN است . مثلا" 400/27? ISO واحدی برای نمایش فیلم با حساسیت 400 ایزو است .
دریک دوربین عکاسی دیجیتال باید دید که کارخانه سازنده آن چه حساسیتی را برا ی آن مدل درنظر گرفته است. هر اندازه ای که دوربین برای آن تنظیم و ساخته شده باشد، همه عکسها بر مبنای آن حساسیت گرفته خواهند شد. حساسیت برای یک سنسور نوری CCD به صورت ISO بیان می شود. حساسیت سنسور نوری در دوربین های دیجتال کمپکت معمولا" 100 ایزو است. بعضی از دوربینها دارای قابلیت تغییر ایزو یا حساسیت فیلم از طریق تقویت سیگنالهای الکترونیکی هستند. این کارکرد باعث می شود که حتی در زیر نور ضعیف هم بتوان عکاسی کرد ولی عکسی که شما دریافت خواهید کرد، دارای برفک و پارازیت خواهد بود.
کار روی عکسها درون دوربین
دوربین دیجیتال در حقیقت کامپیوتر کوچکی است که با آن نه تنها می توان عکس گرفت ، بلکه می توان در سازماندهی و نشان دادن عکسها هم از آن استفاده کرد. امکانات موجود در دوربینهای مختلف فرق می کنند در زیر چند نمونه مرسوم آنها آورده می شوند.
منبع: camshop.ir
نور سنجی
برای گرفتن عکس دقیق و درست ، باید مقدار مشخص و درستی نور به گیرنده نوری برسد. مقدار نور لازم، یا از طریق دوربین و یا به طور دستی تنظیم می شود که در این حالت شما خودتان اندازه شاتر و دیافراگم را تنظیم می کنید. خیلی از دوربینها این امکان را به شما می دهند که نورسنجی را خودتان انجام دهید.
نورسنجی ماتریسی
در اکثر عکسها نورسنجی بر مبنای کل عکس صورت می گیرد و نور تمام سطح عکس اندازه گیری می شود و نوردهی برای عکس بر مبنای میانگین نور دریافتی انجام می شود. این نوع نورسنجی به نورسنجی چند نقطه ای هم مشهور است.
نورسنجی نقطه ای
زمانی که اختلاف نور در نقاط مختلف عکس بسیار است، بهتر است که نور سنجی را از یک نقطه به خصوصی از عکس که مورد نظر هست و اهمیت بیشتری دارد ، انجام داد. این روش به نورسنجی نقطه ای مشهور است. در این روش فقط نوری که در مرکز چشمی دوربین دیده می شود، اندازه گیری می شود.
در نورسنجی نقطه ای می توانید دقیقا" مانند فوکوس کردن، مرکز چشمی دوربین را روی قسمتی از سوژه که مهم است، نشانه گیری کرده و مقدار نور را اندازه گیری کنید. سپس می توانید نوردهی را قفل کنید، این کار را با نیمه فشار دادن شاتر دوربین انجام می دهید. سپس کادر عکس خود را مشخص کنید و عکس دلخواه تان را بگیرید.
نورسنجی مرکزی
در نورسنجی مرکزی ، نور تمام محوطه اندازه گیری می شود ولی تاکید بیشتر بروی نقطه مرکزی عکس میباشد .
گول خوردن نورسنج دوربین
از طریق ترکیب شاتر کوتاه یا طولانی مدت با دیافراگم باز یا یسته ، دوربین مقدارنور را طوری تنظیم می کند که شما بتوانید دریک روز تاریک پاییز به خوبی روز آفتابی تابستان عکس بگیرید .اما اگر سوژه عکس شما بسیار روشن یا بسیار تاریک باشد ، نورسنج دوربین شما می تواند خیلی راحت گول بخورد وخود رابرای اندازه ای اشتباه تنظیم کند
تصحیح یا جبران نوردهی
اگر دوربین شما دارای کارکرد تصحیح نوردهی باشد ، می توانید ازاین امکان جهت تاباندن نوربیشتر یا کمتر به سنسور نوری استفاده کنید . کارکرد تصحیح نوردهی در عکاسی وسیله کمکی بسیار خوبی برای شرایط نوری نامناسب ویا مواقعی که سوژه عکس فوق العاده تیره و یا روشن است ، می باشد .
منبع: camshop.ir
سلام
دوست عزیز ...
ممنون از این اطلاعات تا اینجا همه رو خوندم ...
در ضمن ممکنه از لنز ها و دوربین های اماتور حرفه ای هم مطلب بذارید ؟
سلامنقل قول:
خواهش مندم
بله حتما
مطالب زیر رو ببینید به کارتون میاد:46: