چگونه با کودکمان رفتار کنیم؟

خوابیدن شب هنگام
نوزادان دقیقا مقداری که لازم دارند میخوابند _ نه کمتر و نه بیشتر _ .نوزدان طبیعی بطور متوسط حدود 16ساعت میخوابند. خیلی نادر است نوزادی کمی بعد از تولد، تمام شب را بخوابد. در هر حال، نوزادان دو ماهه، حدود نیم ساعت طول میکشد تا بخواب بروند. در حالی که کودکان 9ماهه فقط 4 دقیقه طول میکشد تا خوابشان ببرد.
ما بعنوان والدین باید به کودک یاد دهیم که چگونه در طی شب زمانی که بیدار میشود دوباره بخواب رود. پیشنهادهای زیر برای این است که نوزادمان عادتهای سالمی برای خواب شبانه پیدا کند.

1. او را برای خواب آماده کنید.

* مکان خاصی را به کودک اختصاص دهید. حتی اگر این مکان فقط یک تشک باشد. آنجا را محیطی جالب و دوستداشتنی کنید. روتشکی شاد، عروسک پارچه ای..... .
* دمای مکان خواب کودک را کنترل کنید. بیشتر والدین حساسیت دارند که نکند بچه سردش باشد و اورا با پوشش زیاد آزرده میکنند. بطور کلی اگر شما تقریبا مانند کودک لباس پوشیده اید و راحت هستید او نیز چنین است.

2. عادتهای سالم خواب را در کودک ایجاد کنید.

* کمک کنید تا تفاوت بین روز و شب را دریابد. گاه والدین چنان نگران بیدار شدن نوزادشان هستند که درخانه روی نوک انگشت راه میروند.. این کار اصلا توصیه نمیشود؛ زیرا نوزادان میتوانند در سرو صدای زیادی بخوابند. زندگی را بطور طبیعی بگذرانید. اتاق کودک یا محیط خانه را تاریک نکنید و درمورد سرو صدا نگران نباشید. بزودی کودک فعالتهای داخل خانه را خواهد شناخت و تفاوت روزها را با شب آرام و تاریک خواهد فهمید.
* به او یاد هید خودش به خواب رود. نگذارید برای خوابیدن به شما وابسته شود. پیشنهاد این است که کودکتان را نگه دارید، به او غذا بدهید، او را عوض کنید، تکان دهید و سپس در یک پتو بپیچید (قنداق)، و از پهلو در رختخوابش بگذارید. (یک حوله هم میتونید لوله کنید بذارید پشت کمرش تا با تکیه دادن به اون احساس امنیت کنه).
* صرفا در طول روز با او بازی کنید. در طی شب با محبت ولی جدی باشید. هرگز فکر نکنید که زمان بازی با کودک است. هنگامی که شب از خواب بیدار شد، بلافاصله به او غذا بدهید و اگر احتیاج به تمیز شدن دارد انجام دهید و او را بخوابانید. شما او را تشویق میکنید که زمان بیداری اش بیشتر در ساعتهای روز باشد.
* هر شب در ساعت معین و با آداب یکسان او را بخوابانید.
* در طول روز پیشنهاد میشود دست کم هر چهار ساعت یک بار او را بیدار کنید. او را برای شیر دادن در طول روز بیدار کنید.
* یکبار آخرشب به او شیر دهید. حتی اگر یک ساعت قبل به او شیر داده اید حتما قبل از خواباندن به او یک وعده شیر بدهید.بکوشید شیرش را کامل بخورد و اگر در حین خوردن خوابش برد به دفعات بیدارش کنید. نترسید! به این ترتیب او به مقدار کافی غذایش را خواهد خورد که بتواند شب را با آن سپری کند.

کنار گذاشتن شیشه

بتدریج باید کودکتان شیشه را کنار بگذارد و تنها از فنجان بنوشد. اینکه چه زمانی به این کار بپردازید به خودتان بستگی دارد. یک کودک یکساله تنها به شانزده اونس ( حدود نیم کیلو) شیر در شبانه روز نیازمند است.و یک کودک 18 ماهه بخوبی با 18 اونس ( کمی بیشتر از نیم کیلو) شیر سر میکند. وقتی شما تصمیم گرفتید که شیشه را از کودک بگیرید راههایی وجود دارد که میتوانید موقعیت را آسانتر و تحمل پذیرتر کنید.
از آغاز نگذارید نوزاد به شیشه وابسته شود. منظور این است که به جای آنکه برای احساس امنیت کردن به شیشه متکی باشد باید به شما متکی باشد. نگذارید شیشه در دهانش بماند .
* از شیشه برای آرام کردن کودک استفاده نکنید.
* هنگام خوابدن به او شیشه ندهید.
* در 6ماهگی به او نشان دهید که چطور از فنجان بنوشد.

ممنون از نرگس عزيز
براي ايجاد تاپيك بسيار مفيدشونننننننن
اميدوارم بتونيم از مطالب ارزشمند ايشون كمال استفاده رو بكنيمم

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

فصل سوم:

مشکلات صبحگاهی

1. کودکانی که صبح ها خیلی زود بیدار میشوند.
2. کودکان خواب آلود
3. غرغر صبحگاهی
4. کودک در لباس پوشیدن کند است.
5. صبحانه نمیخورد.
6. پاکیزگی
7. جنگ مسواک زدن
8. جمع و جور کردن لباسها.

1. کودکانی که صبح ها خیلی زود از خواب برمیخیزند.

اگر کودک شما با زود بیدار شدن خواب شما را برهم میزند و یا با پرسه زدن در خانه موجبات نگرانی شما را فراهم میکند، به او یاد دهید که در چنین مواقعی دوباره به خواب رود و یا به آرامی در رختخواب خود بازی کند.

* قاطع باشید. با قاطعیت از او بخواهید دوباره بخوابد و یا اینکه تا زمانی که صبح ها شما به سراغش نرفته اید در رختخوابش بماند. کودک باید حس کند واقعا شما این حرف را جدی میزنید.
* انتظار معجزه نداشته باشید. سعی کنید به تدریج به حالت ایده ال برسید. خیال نکنید از فردا صبح به جای ساعت 6، ساعت 8 او بیدار شود.
* به کودک اطمینان خاطر دهید. بعضی از کودکان نگران این هستند که مبادا زیاد بخوابند. آنها را مطمئن کنید که در صورت لزوم شما آنها را از خواب بیدار خواهید کرد. و یا بالای سرشان ساعت زنگ دار بگذارید تا با آرامش بیشتر بخوابد.
* قانون "5دقیقه صبر کن" را اجرا کنید. احتمالا شما نیاز دارید که به جای کودک خودتان را تقویت کنید. هنگامی که صدای گریه و یا حرکت کردن کودک را شنیدید، سریعا سراغش نروید. 5 دقیقه صبر کنید. مگر مواقعی که فکر میکنید کودک واقعا مشکلی دارد.بعد از چند روز میبینید که کودک کمی بعد بخواب میرود.

* از روش تمرین مثبت استفاده کنید. این روش به کودک امکان میدهد مهارتهایی را فرا گیرد و در هنگام لزوم از آنها استفاده کند. بسیاری از کودکان نمیدانند هنگامی که از خواب بیدار شدند چطور دوباره بخواب روند. هنگام روز کنار کودک خود دراز بکشید و با او در مورد اینکه چگونه دوباره بخواب برود صحبت کنید. از او بخواهید چشمانش را ببندد؛ سپس با صدایی ملایم و آرام بخش داستانی را با این مضمون تعریف کنید که چطور موجهای ساحل به دنبال هم میآیند تا کنار ساحل بازی کنند و سپس مجددا به خانه برمی گردند. در هنگام خواب به او یادآوری کنید که چطور به آرامی دراز بکشد، چشمهایش را ببندد و به موجهایی که داستانش را تعریف کرده اید فکر کند. به کودکان بزرگ تر یاد دهید که چطور در ذهن خود گوسفند بشمرند. و یا صحنه هایی آرام بخش را پیش خودشان مجسم کنند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

از بچه زیاد خوشم نمی آد (( بخصوص دست به لوازمم بزنه ))

اما در کل مطالب خیلی خوبی نوشتی ....

ازت ممنونم

چگونه به کودک خود یاد دهیم که در رختخواب بازی کند.


* یک اسباب بازی را در رختخوابش بگذارید تا صبح هنگامی که بیدار شد با آن بازی کند.

· * کودک را با عکس اشخاص سرگرم کنید. عکس کودکان دیگر، عکس خودتان....؛ یا میتوانید یک آینه ی نشکن به او بدهید تا خودش را نگاه کند.

* به او یاد دهید که صبح ها برای عروسکش بگوید که امروز را چطور خواهد گذراند و چه کارهایی را دوست دارد انجام دهد.

· * احتمالا کودک نمیتواند ساعت را بخواند؛ روی یک کاغذ عکس ساعتی را بکشید که ساعت بیدارشدن را نشان دهد، بعد یک ساعت را در معرض دیدش قرار دهید و به کودک بگویید تازمانی که هر دوساعت مثل هم نشده اند میتواند در رختخوابش بازی کند.

* از یک نوار قصه استفاده کنید.

* برایش جایزه تعیین کنید که تا ساعت مناسب در رختخوابش بماند.

کودک خواب آلود

گاهی بویژه در مورد کودکان بزرگتر، شرایط کاملا برعکس است و کودکان مایلند بیش از حد مقرر بخوابند. از آنجایی که این مساله تعادل خانواده را به هم میزند، روز با ناراحتی و درگیری شروع میشود.

· کودک را زیر نظر بگیرید و برنامه ی خواب و بیداری او را تنظیم کنید.

( هرگز کودک در حال خواب دیدن را از خواب بیدار نکنید. وقتی کره ی چشم کودک در حال حرکت است به این معنی است که در حال خواب دیدن است. بنابراین چند دقیقه صبرکنید تا رویای کودک به پایان برسد).

· از انگیزش مثبت استفاده کنید.

( زود برخاستن را برای کودک خوشایند کنید. یک صبحانه ی عالی تهیه کنید. با او به آرامی و نرمی و با محبت سخن بگویید. اگر شکیبایی خود را از دست دهید احتمال کمتری دارد که تمایل داشته باشد برخیزد).

· اتکا به نفس را در او تقویت کنید.

(هنگامی که کودک مسئول اعمال خودش در هنگام صبح باشد، اغلب به خودش انگیزه میدهد که از شما تبعیت کند. او را با خودتان بیرون ببرید تا برای خودش یک ساعت زنگدار بخرد. یادتان باشد وقتی برنامه ریزی میکند که به موقع از خواب بدار شود اورا تحسین کنید).

· از تحریک فیزیکی کمک بگیرید.

( بعضی افراد که به خواب بسیار عمیق میروند برای بیدار شدن به تحریک فیزیکی نیاز دارند. از کودک بخواهید حرکتهای کششی را انجام دهد تا جریان خون در بدنش بیشتر شود).

· از پیامدهای طبیعی استفاده کنید.

( این پیامدها باید در نظر کودک منطقی و عادلانه باشد. یک پیامد منطقی پیامدی است که بطور کاملا طبیعی از یک عمل حاصل شود. برای مثال: اگر کودک عادت ندارد برای خوردن صبحانه از خواب بیدار شود به او بگویید تنها در زمان خاصی به اوصبحانه خواهید داد و اگر دیر بیدار شود صبحانه ای در کار نیست).

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

فکر نکنم من اعتماد به نفس کافی برای بچه دار شدن داشته باشم. احساس میکنم وظیفه خیلی بزرگی رو دوشم میذاره و مطمئن نیستم درست بتونم از پسش بر بیام. علتش سنمه؟ (21) یعنی وقتش که شد درست میشه؟ همه قبل از پدر شدن (یا مادر شدن) همین حسو دارن؟

نقل قول:

---

فکر نکنم من اعتماد به نفس کافی برای بچه دار شدن داشته باشم. احساس میکنم وظیفه خیلی بزرگی رو دوشم میذاره و مطمئن نیستم درست بتونم از پسش بر بیام. علتش سنمه؟ (21) یعنی وقتش که شد درست میشه؟ همه قبل از پدر شدن (یا مادر شدن) همین حسو دارن؟

---

سلام عرض ميكنم.
راستش فاصله داشتن از هر شرايطي ميتونه اين حس ناتواني رو در ما ايجاد كنه، در حاليكه همين اندازه كه شما بها ميديد كه نكنه نتونم از عهده ي مسئوليتم بر بيام، نشوندهنده ي توجه شما به اين نقشه.
همه موجودات زماني كه بچه ي خودشونو ميبينن، بسيار بيشتر از اون چيزي كه تصور داشتن موفق ميشن و نيروهاي بالقوه شون شكوفا ميشه. بنابراين يادتون باشه هيچ جاي نگراني نيست و انشاالله خدايي كه بهتون فرزند ببخشه، حتما بهترين احساسها و تواناييها رو در كنارش بهتون هديه ميده، آرزو دارم فقط به وقتش اون حس خوب رو در خودتون هميشه نگه داريد تا بهترين والد باشيد.:40:

انشاالله بزودی مطالب رو ادامه میدم.........:20:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

یکی از مهمترین قسمت‌های پیشرفت و رشد یک جوان، مسئولیت پذیری است که همین مرتب کردن اسباب بازی‌ها در دوران کودکی ، به شکل گیری مسئولیت پذیری در آینده وی کمک می‌کند. چگونگی آموزش کودک در مورد مرتب کردن اسباب و لوازم‌اش، زمینه ساز مسئولیت پذیری او در بزرگسالی، و ساختن شخصیت وی برای مواجهه با کارهای سخت و مهم است.

اگر در دوران کودکی، بعد از بازی فرزندتان، شما ریخت و پاشهایش را جمع کنید در بزرگسالی هم توقع دارد کسی کارهایش را برایش ساماندهی کند.



در انتخاب کلمات خود دقت کنید
هیچگاه نگویید " جمع و جور کن" زیرا یک به هم ریختگی وسیع به راحتی می‌تواند کودک خردسال را دست پاچه کند. به او طوری فرمان دهید که در آن راهنمایی نهفته باشد مثلا بگویید " اول ماشین‌ها رو جمع کن، بعد سراغ کتابها برو" بدین ترتیب با شکستن کارها و تقسیم آنها به کارهای کوچک‌تر، یک کار به ظاهر بزرگ و بی انتها تبدیل به مجموعه‌های کوچک و قابل کنترل می‌شود.



برای کودک توضیح دهید چرا مرتب کردن لوازم ضروری است
ضرورت نظم و ترتیب برای شما روشن است اما برای کودک خردسال انجام این کار بیهوده و مضحک به نظر می‌رسد.



برای کودک انبارهایی جذاب ایجاد کنید
برچسب‌های تصویری برای روی کشوها و درهای کمد کودک تهیه کنید تا بدین ترتیب به کودک کمک کنید جای لوازم را بهتر و راحت‌تر پیدا کند. برای این کار می‌توانید از نقاشیهای خود کودک یا تصاویری که از مجلات در می‌آورید استفاده کنید. زیر هر تصویر هم با خط خوانا و درشت طوری که خواندن آن برای کودک راحت باشد، نام لوازمی که باید در آن قسمت قرار گیرد را بنویسید.



آواز بخوانید و موزیک پخش کنید
خواندن آواز هنگام مرتب کردن یا انجام این کار همراه با موزیک باعث می‌شود کسالت کار از بین رفته و این کار تبدیل به کاری شاد و مفرح شده ضمن این که سرعت انجام کار هم در این شرایط افزایش پیدا می‌کند.



جمع و جور کردن را تبدیل به یک بازی کنید
مثلا یک زمان ده دقیقه‌ای را با ساعت تنظیم کنید و به کودک بگویید "بیا ببینیم تا ده دقیقه‌ای که این ساعت زنگ می‌زند می‌توانی تو تکه‌های پازل را جمع کنی و من هم لباس‌های عروسک را جمع کنم؟"



کارهای کودک را اصلاح نکنید
وقتی کار مرتب کردن اتاق کودک انجام شد،‌کارهایی که به نظر شما به خوبی انجام نشده را دوباره خودتان انجام ندهید.
رو تختی صاف نیست؟ نباید شما آن را صاف کنید.
عروسک‌ها و لوازم‌شان به خوبی در قفسه مرتب نشدند؟ نادیده بگیرید.
مطمئن باشید در سایه تکرار این کارها، کودک می‌آموزد که به خوبی از عهده انجام آنها بر آید. مسلم است یک کودک 4 ساله نمی‌تواند به خوبی یک آدم بزرگسال از عهده انجام کارها برآید.



برای کارهای صحیح به کودک پاداش بدهید
یک نمودار تهیه کنید و هر وقت که کودک کارش را تکمیل کرد و به خوبی آن را انجام داد، یک برچسب روی این نمودار به او جایزه دهید، با این شرط که مثلا تعداد برچسب‌ها به 10 عدد رسید برای کودک جایزه‌ای تهیه کنید.

طبق یافته‌های روان‌شناسی، یکی از مهم‌ترین چالش‌ها در سال‌های اول زندگی برای کودک تصمیم گرفتن است.

ناتوانی در تصمیم‌گیری مشکلی است که بسیاری از کودکان در سن پایین دارند و در صورت حل نشدن می‌تواند در سنین بالا‌تر به مشکلات بزرگ‌تر و دامنه‌دارتری تبدیل شود. محققان تاکید دارند برای حل این مشکل و عبور از این مرحله پیچیده، لازم است پدر و مادر با استفاده از روش‌های مختلف کودک‌شان را وادار به تصمیم‌گیری کنند.

اول لازم است به کودک‌تان بفهمانید که تصمیم او می‌تواند نتیجه‌ای خوب داشته باشد. به این منظور هر تصمیمی که او می‌گیرد و کاری که انجام می‌دهد باید با واکنش از سوی شما مواجه شود. حتی اگر کودک کار بدی انجام می‌دهد باید با آرامش و خونسردی با او صحبت کنید و همه چیز را به او توضیح دهید. نباید با واکنش منفی او را نسبت به فرآیند تصمیم‌گیری دلسرد کرد.
یکی دیگر از راه‌هایی که روان‌شناسان پیشنهاد می‌کنند آن است که هنگام گرفتن تصمیمات پیچیده، افکار و مراحلی را که برای تصمیم‌گیری در ذهن‌تان می‌پیمایید، بلند به زبان بیاورید تا از این طریق فرزندتان تصمیم‌گیری را یاد بگیرد.

نکته مفید دیگری که باید بدانید این است که تا جایی که امکان دارد تصمیم‌های او را بی‌اثر نکنید مثلا در لباس پوشیدن، خرید کردن و دیگر کار‌ها حتی‌المقدور بگذارید سلیقه‌اش را اعمال کند تا بداند تصمیم او تعیین‌کننده است. در تصمیم‌هایی که خودتان می‌گیرید و امکانش هست هم با او مشورت کنید.

«آیا کودک من شاد است؟» این، سوال خیلی از مادرهاست اما جوابش شما را شگفت‌زده خواهد کرد. مطالعاتی که روی پیشرفت‌های کودکان انجام شده، نشان می‌دهد شادی چیزی نیست که شما آن را مثل یک هدیه یا جایزه خوشگل به فرزندتان «بدهید». در عوض آنها می‌گویند بچه‌های لوس، آنهایی که زیر آبشار اسباب‌بازی‌ها یا سقف بدون روزنی از محبت زیادی قرار گرفته‌اند، احتمال بیشتری برای تبدیل شدن به نوجوان‌های بی‌انگیزه و افسرده دارند. «بهترین عوامل شادی، درونی هستند، نه بیرونی.» این را یک محقق انگلیسی می‌گوید که سال‌ها روی ریشه‌های شادی بزرگسالان در کودکی کار کرده است؛ کسی که تاکید دارد آن چیزی که مهم است، کمک کردن به بچه‌ها برای پیش بردن ابزارهای درونی است که آنها بتوانند در تمام زندگی به آن تکیه کنند. خبر خوب این است که لازم نیست شما یک روانشناس تجربی کودک باشید تا نیروهای درونی کودک را کشف کنید و در بالا و پایین زندگی آن را به یادش بیاورید. با مراقبت و انعطاف، هر پدر و مادری می‌تواند زمینه‌ای برای زندگی شاد کودک آماده کند.
وقتی كودك شما از یک نوزاد تازه متولد به بچه 6 ماهه‌ای با توان فعالیت و پاسخ تبدیل می‌شود، او دارد یاد می‌گیرد با علائمی شما را از ناراحتی و رضایتش آگاه کند. به محض این که شما پا درون اتاق می‌گذارید، لب‌های او با یک لبخند فوق‌العاده به سمت بالا می‌روند یا وقتی کسی از او اسباب بازی محبوبش را بگیرد، گریه او به هوا می‌رود. احتمالا متوجه این موضوع شده‌اید که او فاصله بین لبخند و گریه را خیلی زودتر از آن طی می‌کند که شما فرصت کنید پستانک را در دهانش بچپانید.

اگر به نظر می‌رسد، شیرخوار شما بیشتر گریه می‌کند تا بخندد، به این خاطر است که نوزادان اضطراب را بیشتر از خوشحالی درک می‌کنند. گریه کردن و ابراز ناراحتی براي آن است كه اولویت‌ها را توضیح دهند. آنها مثل یک پیغام کمک ظاهر می‌شوند تا والدین کودک هر چیزی را که اشکال دارد، درست کنند. اما اگر کودک‌تان گریه می‌کند، از کجا بفهمید که او درد دارد، گرسنه مانده یا فقط کمی خسته است؟ یک مادر حساس می‌تواند فرق بین اینها را تشخیص دهد. ابروها، دهان و نوع صداها جزء سیستم اطلاع‌رسانی بچه هستند. یک مادر حساس همه این چیزها را با هم در نظر می‌گیرد. یک روانشناس کودک که در رابطه با حالات روحی کودکان تحقیق می‌کند، می‌گوید: «اصولا نباید شیرخواران را خوشحال یا ناراحت نامید. فقط مي‌توان گفت آنها از شرایط همین حالا راضی هستند یا ناراضی.» وقتی نوزادی خوشحال به نظر می‌رسد، احساسات او از این موضوع خبر ندارد. وقتی او دارد جیغ می‌کشد هم همین‌طور. تحقیقات نشان می‌دهد قشر مرکزی احساسات در کودک 6 تا 8 ماهگی کارش را شروع می‌کند؛ یعنی همان وقتی که والدین می‌توانند احساس را در چهره کودک‌شان به وضوح ببینند. شیرخوار شما احتمالا روش خاص خودش را برای نشان دادن روحیه‌اش دارد. بعضی‌ها گریه می‌کنند، در حالی که بعضی‌های دیگر فقط به شما می‌چسبند. هرچه با خلق و خوی فرزندتان بیشتر آشنا شوید، بهتر می‌توانید نشانه‌های نارضایتی او از دنیایش را بفهمید، یعنی دریچه‌ای به سوی فهم بیشتر از طبیعت کودک‌تان.

:40:

جمله خوشایند برای کودکان

:40:

۱) خـودت تـصـمـیم بگیر:
کودک و دوستش در اتاق مشغول بازی هستند. سر و صدای آنها باعث اذیت و آزار شماست، بهتر است بگویید: "بچه ها تصمیم بگیرید یا بی سر و صدا بازی کنید، یا از اتاق خارج شوید." اگر بعد از ۵ دقیقه هنوز سر و صدا ادامه داشت، بگویید: "خوب می بینم تصمیم گرفتید که از اتاق بیرون بروید." این جمله، شما را از داشتن نقش منفی نجات می دهد، زیرا آنها می دانند این تصمیم آنها بوده که منجر به این نتیجه شده است. به این ترتیب کودک مسئول عمل خودش است.

۲) من تو را دوست دارم ولی این کار تو را نمی پسندم:
اگر می خواهید لفظی را به کودک بیاموزید، کار خوب و بد را برایش مشخص کنید. به او بیاموزید ما کار خوب و کار بد داریم ، نه بچه خوب و بچه بد. هدف از وضع قوانین، آموزش رفتارهای مناسب است نه تنبیه کودک. اگر چه به رفتار ناپسند او اعتراض می کنید ولی محبت خود را به او قطع نمی کنید.

۳) از تو می خواهم مشکل مرا حل کنی:
اگر کودک کاری را انجام می دهد که باعث رنجش شماست، به او بگویید که دچار مشکل شده اید. مثلا ً به او بگویید: "صدای بلند تلویزیون باعث می شود دچار سردرد شوم" و ازاو بخواهید در حل مشکل به شما کمک کند. در این صورت او که خود را دشمن شما نمی بیند خود را موظف می داند کاری انجام ندهد که برای شما مشکل آفرین باشد. اگر به رضایت خاطر شما اهمیت دهد، رفتار بد را خاتمه خواهد داد.

۴) احساس تو را درک می کنم:
وقتی کودک عصبانی است جملاتی را به کار می برد تا دیگران را متوجه احساس خود کند. مثلا ً می گوید: "از تو متنفرم" یا "خیلی بدی." این تنها جملاتی است که همه ذهن او را پرکرده. شما می توانید به او کمک کنید تا جمله مناسب را به کار ببرد.

۵) "آیا دوستت چیزی گفته که واقعیت ندارد و تو عصبانی شده ای؟:
" افراد متفاوت، نـیازهای متفاوتی دارند. اغلب کودکان در اعتراض به والدین می گویند: "عدالت را رعایت کنید و منصف باشید" و این جملات زمانی مطرح می شوند که کودک می خواهد وسیله خاصی برایش تهیه شود؛ صرفاً به این دلیل که برای برادرش تهیه شده است. باید به کودکان بیاموزیم "انصاف و عدالت این است که هر فرد، هر چه را نیاز دارد تهیه کند. اگر شما به عینک نیاز داری و خواهرت به کفش، هر کدام وسایل مورد نیاز خود را خریداری خواهید کرد و این است اجرای عدالت. گمان نمی کنم زمانی که خواهر شما به عفونت گوش مبتلاست و آنتی بیوتیک مصرف می کند لازم باشد شما هم آنتی بیوتیک مصرف کنی"!

۷ جمله ناخوشایند برای کودکان

۱) مناسب سن خودت رفتار کن!
گاه والدین به رفتار کودک انتقاد می کنند، زیرا آن رفتار تأثیر بدی بر بزرگترها داشته است. در صورتی که رفتار کودک، نشان دهنده احساس درونی اوست و والدین وظیفه دارند احساس کودک را درک کنند. کودک ۶ ساله ای که نمی داند چه می خواهد و گریه می کند ، یا کودک ۴ساله ای که از محدود شدن در صندلی اتومبیل ناراحت است و گریه می کند ، هر دو متناسب سنشان عمل می کنند؛ اگر چه ما انتظار داریم رفتار آنها ما را آزار ندهد. به جای اینکه به کودک بگویید "مناسب سن خودت عمل کن" بگویید: "به نظر می رسد خیلی عصبانی هستی"، "می دانم وقتی چنین اتفاقی برایت افتاده بسیار ناراحت شده ای" این جملات به کودک آرامش می دهد و شرایط را قابل تحمل خواهد کرد.

۲) شوخی کردم:
دست انداختن کودک اگر چه ظاهراً شرایط را شاد می کند ولی در واقع به شدت مخرب است. هنگامی که کودک عصبانی است، خندیدن به او باعث می شود احساس بدتری پیدا کند. شما به عنوان والدین کودک وظیفه دارید او را حمایت کنید نه اینکه باعث اذیت و آزار او شوید. اگر چنین منظوری ندارید هنگامی که کودک ناراحت است شاد نباشید.

۳) چـرا مـثـل ... نـیستی؟
با مقایسه کـودکـان، آنـهـا احـسـاس مـی کـنـنـد در مرتبه پایین تری قرار گرفته اند و این راه مناسبی برای وا داشتن آنها به فعالیت نیست. زمانی که کودک خود را پایین تر از دیگری احساس کند ، روحیه خود را می بازد و دست از فعالیت خواهد کشید. شما باید ضعف و قوت کودکان را بپذیرید و آنها را بر اصلاح رفتار خودشان تشویق کنید.

۴) ندو و گرنه می افتی!
علی رغم تمام توجه شما به محافظت از کودک، به کار بردن این نوع جملات باعث می شود کودک بیفتد، زیرا به او القا می کنید منتظرید که او به زمین بخورد و این برای کودکی که تلاش می کند مستقل باشد بسیار مضر است. بهتر است در این موارد بگویید: "قبل از دویدن از محکم بودن بند کفش هایت مطمئن باش." در این صورت شما در مورد اشکال کفش صحبت کرده اید نه ناتوانی کودک.

۵) چی بهت گفتم؟
چرا سوالی را می پرسید که خودتان جواب را می دانید؟ انتظار دارید کودک چه پاسخی بدهد؟ وقتی می پرسید: لباست را کجا پرتاب کردی؟ لبخندی موذیانه می زند و می گذرد. اگر از رفتار او رنجیده اید بگویید: "من متاسفم که مجبورم برای بار سوم تکرار کنم که لباست را روی چوب لباسی آویزان کن."

۶) به تو قول می دهم که ... :
به کودکان باید نه وعده داد و نه وعده از آنها گرفت. روابط ما با فرزندانمان باید بر اساس اعتماد و اطمینان باشد.

وقتی پدر و یا مادر برای تأیید گفته خود مجبور است وعده بدهد، یعنی دارد اقرار می کند که "وعده داده نشده اش" اعتبار ندارد و قابل اعتماد نیست. وعده ها باعث می شوند که توقعات غیرواقعی در کودکان به وجود بیاید. وقتی به کودک وعده داده می شودکه او رابه باغ وحش ببرند، او آن وعده را یک تعهد به حساب می آورد و فکر می کند که براساس این تعهد، در روز موعود نه باران خواهد بارید، نه اتومبیل عیب و ایرادی پیداخواهد کرد و نه خود او مریض خواهد شد.

از طرفی نباید از کودکان وعده گرفت که درآینده رفتاری خوب داشته باشند یا رفتار بدشان را اصلاح کنند. وقتی کودک وعده ای ناخواسته می دهد، وعده ای که متعلق به خود او نیست، در واقع چکی بانکی می کشد که در آن بانک اصلاً حساب ندارد. ما نباید مشوق و محرک این قبیل اعمال فریب آمیز باشیم.

۷) آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم؟
پدر یا مادری که در استفاده از سخنان نیشدار و طعنه آمیز استعداد ذاتی دارد، خطر و تهدیدی جدی برای سلامت روانی کودک به حساب می آید. این پدر یا مادر جادوگری است که از واژه ها استفاده می کند و با بیان این واژه ها، مانعی در برابر ایجاد ارتباط موثر برقرار می کند و مانع از پدید آمدن رابطه ای مثبت بین پدرومادر با کودک می شود. " آخر چند بار باید یک چیز را تکرار کنم ؟ مگر تو کری ؟ پس چرا گوشت به من نیست؟ ..."

این پدرو مادرها شاید ندانند که سخنان طعنه آمیز و کنایه دار جملاتی هستند که برخوردی متقابل طلب می کنند. این پدر و یا مادر آگاه نیست که با این اظهار نظرهای توهین آمیز، کودک را تحریک کرده و ذهن او را از نقشه های خیالی انتقام، پر می سازد ودر نتیجه باعث مسدود شدن راه ارتباطی بین خود او و کودکش می شود.



منبع: عصرایران

اول مهر و رسيدن دوباره روزهاي مدرسه پر از خاطرات خوب و شور و شوق بچه‌ها براي رفتن به يك كلاس بالاتر است. اشتياق آن‌ها براي خريد لوازم مدرسه و پيدا كردن دوست‌هاي جديد است اما همين اتفاق خوب دردسرهاي خاص خودش را هم دارد؛ دردسرهايي كه گاهي بچه‌ها به خاطرش حتي از روزهاي اول مدرسه بيزار مي‌شوند. البته نه فقط بچه‌ها بلكه حتي پدر و مادرها! خب، اين دردسرها چه چيزهايي هستند؟ يكي از مهم‌ترين آن‌ها صبح زود بيدار شدن بچه‌هاست. بچه‌هايي كه عادت داشته‌اند در روزهاي تعطيل تابستان تا لنگ ظهر بخوابند، ناگهان بايد از فردا صبح زود بيدار شده و روانه مدرسه بشوند. پدر و مادرها هم بايد با كلي اصرار و خواهش از كودك بخواهند كه از تختخواب بيرون بيايد. اين مشكل تقريبا در همه خانواده‌هايي كه بچه مدرسه‌اي دارند شايع است. پس شايد بد نباشد راه‌هاي مقابله با آن را ياد بگيريد.



عادت كودكان را تغيير دهيد

اگرچه زود بيدار شدن عادت پسنديده‌اي است و همه بزرگان دين و پژوهشگران علم اين كار را توصيه كرده‌اند ولي متاسفانه در اغلب خانواده‌ها در روزهاي تعطيل اين عادت بر هم مي‌خورد(اگر از قبل وجود داشته باشد!) و بچه‌ها هم از اين قاعده مستثنا نيستند. در روزهاي تعطيل و بلند تابستان بچه‌ها اغلب نزديك ظهر بيدار مي‌شوند و همين موضوع باعث مي‌شود روند خواب آن‌ها در يك چرخه معيوب بيفتد؛ بيدار ماندن تا دير وقت و خوابيدن تا نزديك ظهر. براي اين‌كه اين چرخه اشتباه را تغيير دهيد يك‌شبه نمي‌توانيد اقدام كنيد بلكه بايد از يك هفته يا 10روز قبل از شروع مدارس سعي كنيد كم‌كم ساعت خواب كودك را جلو بكشيد و ساعت بيداري او در صبح را نيز زودتر معين كنيد. براي اين كار كافي است هر شب نيم ساعت زودتر فرزندتان را به تختخواب بفرستيد و هر روز صبح يك ربع زودتر او را بيدار كنيد.


زود بخوابد، زود بيدار مي‌شود!

زود خوابيدن شرط اصلي زود بيدار شدن است. اين موضوع براي بزرگسالان هم صادق است كه اگر دچار كم‌خوابي باشند، به سختي مي‌توانند صبح بيدار شوند، چه برسد به كودكان.كودكان دبستاني تقريبا به 10 ساعت خواب شبانه نياز دارند و اين به آن معناست كه اگر شما مي‌خواهيد كوچولوي كلاس اولي‌تان را صبح‌ها ساعت 7 بيدار كنيد، بايد شب قبل او در ساعت 9 به تختخواب رفته باشد.

چگونه كودكم راساعت 9 شب بخوابانم؟

متاسفانه شلوغي و هياهوي دنياي امروز كه به داخل خانه‌هاي ما هم رخنه كرده، روي كودكان هم تاثير مي‌گذارد. روشن بودن دائمي تلويزيون يا كامپيوتر بدترين اتفاقي است كه براي خانه‌هاي ما افتاده. اين موضوع نه تنها باعث مي‌شود تا حساب وقت و زمان از دست ما خارج شود بلكه موجب تنش و استرس بيشتر اعضاي خانواده و به‌خصوص كودكان مي‌شود.

اگر دوست داريد فرزندتان در ساعت معيني به تختخواب برود، بايد يكي، دو ساعت قبل فضاي خانه را آرام كنيد تا كودك فرا رسيدن شب و احساس نياز به خواب و آرامش را درك كند.

براي اين‌كه ساعت مناسبي را انتخاب كنيد، بايد در رفتار و حالات فرزندتان كمي بيشتر دقت كنيد. هنگام شب مراقب باشيد در چه ساعتي كودك خسته شده و كم‌كم سرعت كارهايش كاهش مي‌يابد. در اين ساعت‌ها كودك بيشتر آماده خوابيدن است و راحت‌تر به خواب مي‌رود.

سعي كنيد، شام فرزندتان را زود بدهيد و از دادن نوشيدني‌هاي حاوي كافئين‌ مانند چاي و قهوه و به‌خصوص نوشابه در وعده شام پرهيز كنيد زيرا اين نوشيدني‌ها باعث بي‌قراري و بي‌خوابي كودك مي‌شوند. بعد از شام تلويزيون را خاموش كنيد و اجازه ندهيد كودك پاي بازي‌هاي كامپيوتري يا ويدئويي بنشيند. كودك را براي خواب آماده كنيد و از او بخواهيد حتما به دست‌شويي برود. همچنين به او ياد بدهيد، مسواك بزند و بعد از مسواك زدن تا موقع خواب چيزي نخورد. براي اين‌كه فضا را بيشتر براي خواب آماده كنيد مي‌توانيد نور منزل را كم كنيد. در ضمن بهتر است هنگام خواب او را تنها به اتاقش نفرستيد و زماني را در كنار كودك بمانيد، با نور كم براي او كتاب بخوانيد و سپس به او شب‌به خير بگوييد.

وقتي فرزندتان را به تختخواب مي‌فرستيد سعي كنيد، سر و صدا و نور محيط منزل را كم كنيد. اگر كودك فكر كند كه هنوز همه چيز زندگي مانند ميانه ظهر جريان دارد، طبيعي است كه او هم بخواهد در آن جريان شريك باشد!

اتـاق كـودك سحـرخيز

وقتي فرزندتان را به تختخواب مي‌فرستيد سعي كنيد، سر و صدا و نور محيط منزل را كم كنيد. اگر كودك فكر كند كه هنوز همه چيز زندگي مانند ميانه ظهر جريان دارد، طبيعي است كه او هم بخواهد در آن جريان شريك باشد!

اتاق كودك هميشه بايد مرتب باشد؟

براي اين‌كه فرزندتان بتواند صبح‌ها زود از خواب بيدار بشود، لازم است كه در اتاق او هم تغييراتي بدهيد. سعي كنيد، اتاق كودك هميشه جمع و مرتب باشد. ديدن نظم بصري در اطراف، به ساختن نظم دروني و رفتاري بچه‌ها كمك مي‌كند.

براي پرده اتاق كودك، لازم نيست از پرده‌هاي بسيار ضخيم كه هيچ نوري را از خودشان عبور نمي‌دهند استفاده كنيد. برعكس، جنس پرده اتاق بايد طوري باشد كه با روشن شدن هوا نور خورشيد را به درون اتاق راه بدهد. همچنين بسيار مهم است كه در طول روز نور خورشيد به درون اتاق بتابد زيرا بدن ما چرخه خواب و بيداري را با نور خورشيد تنظيم مي‌كند. اگر كودك در طول روز از نور خورشيد محروم باشد، بدن او نمي‌تواند ساعت دروني خود را به درستي تنظيم كند. در اين صورت حتي خوابيدن به موقع در شب هم دشوار مي‌شود.


دماي هوا را تنظيم كنيد

نكته ديگري كه بايد در مورد اتاق كودك به آن توجه كرد تنظيم صحيح دماي آن است. اين موضوع به‌خصوص در روزهاي سرد پاييز و زمستان اهميت دارد. اگر اتاق كودك به حدي سرد باشد كه به محض بيدار شدن از خواب و بيرون آمدن از زير پتو كودك ترجيح بدهد دوباره به تختخواب برگردد، شما در برنامه سحرخيز كردن كودك‌تان شكست خورده‌ايد! برعكس، هواي اتاق نبايد بيش از حد گرم باشد كه باعث رخوت و خواب‌آلودگي بيشتر شود. دماي معتدل و گرماي ملايم بهترين گزينه است. درصورتي كه مي‌توانيد، شب‌ها كمي لاي پنجره اتاق كودك را باز بگذاريد تا هواي تازه صبحگاهي به سحرخيزي كودك‌تان كمك زيادي كند.

اما مهم‌ترين نكته درباره اتاق كودكي كه صبح‌ها زود از خواب بيدار مي‌شود آن است كه در چنين اتاقي از تلويزيون خبري نيست. بسياري از والدين تصور مي‌كنند وجود تلويزيون يا كامپيوتر در اتاق كودك باعث راحتي و رفاه كودك مي‌شود اما اين‌طور نيست. در اتاق كودكان نبايد هيچ‌وقت تلويزيون وجود داشته باشد. وجود تلويزيون يعني بيدار ماندن شبانه كودك و دير بيدار شدن او در صبح روز بعد. حتي اگر مي‌توانيد، كامپيوتر را هم از اتاق فرزندتان به جاي ديگري منتقل كنيد، جايي كه فقط براي مطالعه و كار با كامپيوتر درنظر گرفته‌ايد مانند اتاق مطالعه يا اتاق كار.


به كودك‌تان كمك كنيد

بخش مهمي از فرآيند سحرخيزي تشويق رواني كودك است. براي كودك از فوايد سحرخيزي صحبت كنيد. به او بگوييد زود بيدار شدن او فقط به دليل رسيدن به مدرسه نيست، بلكه كمك مي‌كند تا در طول روز شادتر و سرحال‌تر باشد و درس‌ها را بهتر متوجه شود.

براي بيدار كردن كودك از داد و تنبيه استفاده نكنيد. اين كار باعث اضطراب فرزندتان ‌شده و كم‌كم سبب مي‌شود او از مدرسه رفتن هم به‌دليل همين تجربه ناخوشايند بيزار شود.براي زود بيدار شدن كودك جايزه‌هاي كوچك تعيين كنيد و اگر توانست مدت يك هفته هر روز زود بيدار شود، به او يك جايزه بزرگ‌تر بدهيد. هر روز او را با يك چيز كوچك خوشحال كنيد. مثلا به او بگوييد زود بيدار شود تا صبحانه مورد علاقه‌اش را بخورد. از روزهاي تعطيل غافل نشويد. روزهاي تعطيل هم نبايد اجازه بدهيد او بيش از حد بخوابد. البته اين به آن معنا نيست كه فرزندتان را درست سر ساعتي كه هر روز به مدرسه مي‌رود بيدار كنيد بلكه فقط يك يا 2 ساعت خواب بيشتر براي روزهاي تعطيل كافي است.

ممكن است فرزند شما، از ساعت خوابش شكايت داشته و ناراحت باشد بچه‌ها معمولا در دوران مدرسه خود را با دوستان‌شان مقايسه مي‌كنند و خيلي دوست ندارند كه تفاوت زيادي بين آن‌ها وجود داشته باشد بنابراين در چنين شرايطي به او بگوييد كه هر فردي عادات خاص خود را دارد و اين ساعت خواب براي او مناسب است.

تنها کسی که می‌تواند به این سوال جواب دهد، خود شما هستید. البته این سوال، از آن سوال‌های سخت است. بعضی‌ها می‌گویند تصمیم در مورد داشتن فرزند دوم، حتی از داشتن اولی هم سخت‌تر است، چون حالا دیگر مسئله فقط داشتن یک بچه نیست بلكه تغییر دادن خانواده است. هر کودک جدیدی بر سبک زندگی‌تان، کار و درآمدتان، روابط فامیلی و دوستانه‌تان و البته روی کودک دیگرتان تاثیراتی دارد که قبل از تولد او باید به تمام این‌ها فکر کرده باشید. خیال نکنید زندگی با دو بچه، فقط دو برابر کردن همه سختی‌ها و شیرینی‌هاي زندگی با تک‌فرزند است؛ ماجرا خیلی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. اگر از دیگران بپرسید، همه در مورد زمان بزرگ‌تر کردن خانواده ایده‌هایی دارند؛ از پزشكان و دانشمندان تا دوستان و همسایه‌های‌تان. این وسط شما می‌توانید تمام حرف‌ها را بشنوید، جوانب مثبت و منفی را بسنجید و دست آخر تصمیم خودتان را بگیرید.


فرزند دوم چه موقع؟
خیلی از والدینی که به فرزند دوم فکر می‌کنند، مسئله «اصلا آیا باید فرزند دومی داشت یا نه؟» را برای خودشان حل کرده‌اند و حالا درگیر حل مسئله «چه وقت باید دومی را بیاوریم؟» هستند. آنها به این فکر می‌کنند که چه فاصله‌ای بین بچه‌ها مناسب است؛ هم برای دو بچه و هم برای والدین‌شان.

محققان مختلف نتایج مختلفی را به دست آورده‌اند. در حالی که متخصصان زنان و زايمان می‌گویند برای بارداری دوم دست‌كم 2 تا 3 سال باید صبر کرد، بعضی تحقیقات روانشناسی نشان می‌دهد بهترین فاصله سنی بین دو کودک، کمتر از د2و سال است. با این حال والدین اغلب بی‌توجه به تمام این حرف‌ها کار خودشان را می‌کنند!


همه چیزهایی که محققان در مورد فاصله سنی ایده‌آل بین فرزندان می‌گویند کدام فاصله بهتر است؟بین یک و نیم تا 5 سال: تحقیقات نشان می‌دهد فاصله کمتر از 18 ماه یا بیشتر از 5 سال بین دو بارداری، احتمال نارس بودن یا کم‌وزنی را در فرزند دوم بالا می‌برد. وقتی این فاصله خیلی کم باشد، ممكن است بدن مادر فرصت لازم برای تامین منابع تهی‌شده مواد مغذی و رفع استرس‌های بارداری اول را نداشته است. وقتی فاصله خیلی زیاد می‌شود، باروری زن پس از یک بارداری کاهش می‌یابد.

بین 2 تا 10 سال: یک تحقیق دیگر نشان می‌دهد اگر بعد از تولد اولین فرزند 18 تا 23 ماه صبر کنید و بعد برای بارداری بعدی اقدام کنید، بهترین شرایط را برای سلامت نوزاد جدید تدارک دیده‌اید. این محققان می‌گویند نوزادانی که در کمتر از 6 ماه پس از تولد فرزند قبلی بارور شده‌اند، به احتمال 40 درصد نارس یا کم‌وزن خواهند بود. این تحقیق همچنین نشان می‌دهد فاصله سنی بیشتر از 10 سال هم همین تاثیر را دارد.

بین 2 تا 3 سال: یک تحقیق معتبر در دانشگاه کالیفرنیا امریکا نشان می‌دهد فاصله سنی 24 تا 35 ماه، از نظر پزشکی بهترین فاصله برای سلامت هر دو فرزند و مادر است.

کمتر از يك سال یا بیشتر از 4 سال: یک پژوهش خانوادگی نشان می‌دهد فاصله کمتر از یک سال یا بیشتر از 4 سال، برای ارتباط کودکان با والدین‌شان، رقابت بین فرزندان و عزت نفس هر یک، بهترین فاصله است. کودکان زیر یک سال، احساسی در مورد وضعیت منحصر به فرد خودشان ندارند، در نتیجه کمتر پیش می‌آید که با حضور یک تازه‌ وارد مشکلی داشته باشند. همچنین بچه‌هایی که بیشتر از 4 سال دارند، فرصت کافی را برای لذت بردن از توجه خاص والدین داشته‌اند و زندگی و شخصیت خودشان را شناخته‌اند.


فرزند دیگرتان چند سالش است؟
هیچ جواب درست یا غلطی وجود ندارد. هرچند که تحقیقات علمی چیزهای مختلفی می‌گویند اما شاید شما هیچ مشکلی با این که دومی را یک هفته بعد از تولد اولی باردار شوید، نداشته باشید. بعضی‌ها دوست دارند هرچقدر که می‌شود صبر کنند، این طوری کودک شما کلی وقت برای تنها بودن با شما دارد و حتی می‌تواند در مورد داشتن بچه دوم نظر هم بدهد. بعضی‌های دیگر می‌گویند بچه‌های با فاصله سنی زیاد، در واقع دو تک‌فرزند هستند و هیچ وقت هم‌بازی هم نمی‌شوند و در دو دنیای متفاوت زندگی می‌کنند. با فاصله سنی کم دیگر لازم نیست نصف عمرمان را به بچه‌داری بگذرانیم و همه‌چیز در چند سال تمام می‌شود. مادرهای مختلف، حرف‌های متفاوتی دارند. بعضی‌ها از داشتن دو فرزند با فاصله زیاد راضی‌اند:« 2 پسر من 5 سال فاصله سنی دارند. من فکر می‌کنم این فاصله عالی است. وقتی پسر اولم به خوبی نیازهای اولیه مثل دستشویی رفتن و لباس پوشیدن و بازی کردن را یاد گرفته بود، پسر دومم به دنیا آمد. هرچند آنها زیاد با هم بازی نمی‌کنند، اما پسر اولم خیلی خوب از برادر کوچکش مراقبت می‌کند.»

بعضی‌های دیگر از فاصله سنی کم فرزندان‌شان راضی نیستند: «دو فرزند من دو سال اختلاف سنی دارند. من فکر می‌کنم هر چه فرزند اول بزرگ‌تر باشد، بهتر است، برای این که آن وقت مستقل‌تر شده است و می‌تواند از نظر احساسی و فکری با نوزاد جدید کنار بیاید. شاید بهتر بود فاصله سنی بیشتری بین دو فرزندم می‌گذاشتم. به خصوص رسیدگی به دو بچه که هر دو پوشک می‌شوند و نیازهای فیزیکی زیادی دارند، واقعا برایم سخت است. من که پیش از این حتی سر فرزند بزرگم داد هم نزده بودم، در این مدت به خاطر فشار زیاد دو سه بار کتک‌اش زده‌ام و فوری هم پشیمان شده‌ام.»

اما بعضی‌ها از فاصله سنی کمتر از این هم راضی‌اند: «3 فرزند من هر کدام حدود یک سال و نیم با هم فاصله دارند. هرچند وقتی هر 3 نوزاد بودند، بزرگ کردن آنها واقعا سخت بود، اما از برخی لحاظ فوق‌العاده بود. 3-2 سال سختی کشیدم، اما بعد از دست عوض کردن پوشک و آروغ گرفتن برای همیشه راحت شدم. حالا آنها به راحتی هم‌بازی هم می‌شوند و خیلی ارتباط نزدیکی با هم و با من دارند. انگار که من یکی از بچه‌هاي خانواده هستم!»


چند سال‌تان است؟خوب یا بد، سن والدین و به خصوص مادر برای بچه‌دار شدن مهم است. اگر دیر ازدواج کرده‌اید و اولین بچه را هم دیر به دنیا آورده‌اید، شاید فرصت زیادی برای ایجاد فاصله سنی بین 2 فرزندتان نداشته باشید. سن بیشتر از 35 سال برای مادران، احتمال بارداری خطرناک را زیاد می‌کند. اگر فرزند اول‌تان را در 32 سالگی به دنیا آورده‌اید، شاید بهتر باشد دومی را 3-2 سال بعد بیاورید یا به کلی قید فرزند دوم را بزنید. اما اگر زیر 30 سال هستید و مشکلی هم از نظر سلامت باروری ندارید، می‌توانید راحت‌تر در مورد اختلاف سنی فرزندان‌تان فکر کنید. در مورد سن بچه‌دار شدن با فرزندتان هم مشورت کنید. برای خیلی از مادر و پدرها اختلاف سنی با بچه‌های‌شان مهم است.


وضعیت مالی شما چطور است؟
بله، این درست است که پول همه چیز نیست، اما مطمئنا وقتی خانواده شما بزرگ‌تر شود، خرج‌تان هم بیشتر می‌شود. در شماره 32 شهرزاد یک پرونده در مورد هزینه‌های بارداری بود که می‌توانید به آن مراجعه کنید و این تازه فقط هزینه‌های بارداری است. خودتان می‌دانید که هزینه خورد و خوراک مادر شیرده یا شیر خشک نوزاد، پوشک، مراجعه به پزشك و خدای نکرده بیماری‌های احتمالی، لباس و چیزهای دیگر، چقدر زیادند. به یاد بیاورید که با تولد فرزند اول‌تان چقدر به بودجه خانوادگی‌تان اضافه کرده‌اید و پیش‌بینی کنید که تقریبا همان مقدار را (با احتساب تورم!) باید اضافه کنید. یک چیز دیگر هم هست، این که اگر شما دوباره به سر کار برگشته باشید و درآمدتان را به زندگی اضافه کرده باشید، دوباره برای مدتی خانه‌نشین می‌شوید و حتی ممکن است این بار نتوانید ظرف 6 ماه (مرخصی زایمان) دوباره به کار برگردید، یا مجبور باشید به یک کار پاره‌وقت رضایت بدهید. آیا شما می‌توانید با کسر درآمد خودتان زندگی کنید یا سر کار برگردید و هزینه‌های مهدکودک فرزند دوم را هم بپردازید؟


فرزند دیگر چطور زندگی شما را تغییر خواهد داد؟مدتی بعد از تولد فرزند اول لازم است تا زندگی شما دوباره در یک وضعیت روتین دل‌نشین قرار بگیرد. آیا شما یک روش خاص تربیتی برای خودتان تعریف کرده‌اید؟ آیا بالاخره در خانه شما همه می‌توانند شب را تا صبح راحت بخوابند؟ شاید به جایی رسیده‌اید که دیگر شما و همسرتان وقت کافی برای همدیگر دارید. ممکن است شما دوباره به کار برگشته باشید و آن را خیلی دوست داشته باشید. این‌ها معیارهای مهمی برای فکر کردن به فرزند دوم هستند. حواس‌تان باشد، یک نوزاد جدید می‌تواند همه این شرایط را عوض کند. رسیدگی به نیازهای یک نوزاد کلی انرژی و زمان لازم دارد (یادتان که نرفته؟) و تازه فرزند اول‌تان هم باید با حضور یک خواهر یا برادر جدید کنار بیاید که بخش زیادی از این آمادگی را شما باید ایجاد کنید. ممکن است با تولد فرزند دوم، رفتارهای فرزند اول‌تان هم عوض شود (کمی لجبازی و یک‌دندگی و حسودی خیلی طبیعی است) و هرچقدر هم خسته باشید، نباید رفتارتان را با اولی تغییر دهید تا او فكر كند که دیگر دوستش ندارید! چیزهای دیگری هم هست؛ مثل ارتباط شما با دوستانی که بچه ندارند و خانواده‌های پر از بچه‌های ریز و درشت یا تعداد هم‌بازی‌هایی که فرزند اول‌تان دارد. بیشتر فکر کنید چیزهای بیشتری هم به ذهن‌تان می‌رسد.

1- اتاق را مرتب كنيد
اولين كاري كه بايد انجام دهيد اين است كه اسباب‌بازي‌هاي تابستاني را جمع كنيد. فرزند شما بعد از شروع مدرسه به تمام اسباب‌بازي‌هايش نياز نخواهد داشت. فراموش نكنيد اين كار را با تحكم انجام ندهيد. مي‌توانيد به ازاي هر اسباب‌بازي كه جمع مي‌كنيد، يك لوازم تحرير تازه به كودك بدهيد تا از مدرسه زده نشود.

2- براي درست كردن ناهار خلاق باشيد
اگر كودك شما در مدرسه غذا مي‌خورد بايد دستور درست كردن چند غذاي خوشمزه كه مناسب مدرسه هستند را ياد بگيريد. اگر فرزند شما براي ناهار به خانه برمي‌گردد بايد به فكر درست كردن غذاهاي سالم، مقوي و پر انرژي باشيد.

3- به تنقلات فكر كنيد
روش درست‌كردن بيسكويت‌هاي خانگي خوشمزه را ياد بگيريد، چون خيلي سالم‌ترهستند اما تنقلات آماده معمولا پر از افزودني‌هاي مضر هستند. حتي اگر فرزندتان چيپس دوست دارد خودتان در خانه برايش درست كنيد.

4- ساعت خواب بچه‌ها را ميزان كنيد
هر شب كمي زودتر فرزندتان را به تختخواب بفرستيد و صبح‌ها كمي زودتر بيدارشان كنيد تا بتوانند راحت‌تر با تغيير ساعت خواب و بيداري كه در تابستان داشتند كنار بيايند. مي‌توانيد براي بيدار كردن بچه‌ها برنامه‌هاي جالبي تدارك ببينيد. مثلا با سيني صبحانه به تختخوابش برويد يا يك موزيك زيبا برايش بگذاريد.

5- به لباس‌ها فكر كنيد
لباس‌هايي كه كودك شما در مدرسه بايد بپوشد را پيدا كنيد، آن‌ها را بشوييد و اگر كم و كسري داريد خريد كنيد. سپس كمد خاصي را به اين لباس‌ها اختصاص دهيد و آن‌ها را مرتب در آن بچينيد.

6- چك‌آپ كنيد
فرزندتان را براي شروع سال تحصيلي نزد دكتر ببريد تا يك چك‌آپ كامل انجام دهد. به خصوص چشم‌پزشك حتما بايد او را ببيند تا مطمئن شويد فرزند شما در مدرسه مشكل بينايي نداشته باشد. از پزشك بخواهيد توصيه‌هايي براي جلوگيري از بيماري‌هاي رايج مدرسه به شما ارائه دهد.

7- مزاياي تابستان را ادامه دهيد
اگر كودك شما در تابستان كلاس فوق‌برنامه‌اي را شروع كرده و در آن پيشرفت كرده و به ادامه دادن آن تمايل دارد، برايش برنامه‌ريزي كنيد. كلاس‌هايي مثل زبان و موسيقي رانمي‌توان تا سال بعد رها كرد. با معلم فرزندتان صحبت كنيد تا بدون اين‌كه به كودك فشار بيايد كلاسش را ادامه دهد.

8- براي صبح‌ها برنامه‌ريزي كنيدعجله در خوردن صبحانه و حاضر شدن صبحگاهي براي خروج از خانه براي هيچكدام از اعضاي خانواده دلچسب نيست. يك روز خوب، شروع خوب لازم دارد. پس يك برنامه‌ريزي دقيق انجام دهيد و ببينيد فرزند شما كي بايد از خواب بيدار شود تا براي صبحانه خوردن و حاضر شدن به اندازه كافي وقت داشته باشد. سر همان ساعت او را بيدار كنيد.

9- به بچه‌ها شهامت بدهيد
كودك شما ناخودآگاه براي شروع سال جديد كمي نگران است. درس‌هاي سال گذشته را با او كار كنيد تا يادآوري شود. در مورد وظايفش در مدرسه، درس خواندن و مهارت‌هاي رفتاري با او صحبت كنيد تا نگراني‌اش برطرف شود و با انرژي بيشتري سال جديد را آغاز كند.

10- برنامه غذايي را تنظيم كنيد
درست فكر كنيد و ببينيد چه غذاهايي مي‌توانيد براي بچه‌ها درست كنيد. اين غذاها را در طول هفته تقسيم كنيد تا هر روز كم و كسري‌ها را بدانيد و بدانيد بايد چه بپزيد. اين برنامه به شما كمك مي‌كند هيچ‌وقت براي آماده كردن غذا چه براي سرو در خانه چه همراه كردن با بچه‌ها مشكلي نخواهيد داشت.

نظم و انضباط در روزهاي مدرسه

11- وسايل مدرسه را مرتب كنيدكودك شما به كلي وسيله كوچك براي شروع مدرسه نياز دارد. يك فهرست تهيه كنيد و از فرزندتان براي تكميل آن كمك بگيريد تا چيزي از قلم نيفتد. تمام وسايل را تهيه كنيد تا كودك شما براي شروع يك سال تحصيلي موفق چيزي كمي نداشته باشد.

12- به تقويتي‌ها فكر كنيداگر مي‌دانيد فرزند شما در درسي ضعيف است، مي‌توانيد از ابتداي سال به فكر تقويت آن درس باشيد. با معلمش صحبت كنيد و از او راهنمايي بخواهيد تا فرزند شما از همان ابتدا بتواند ضعف تحصيلي‌اش را جبران كند.

اتاقي متفاوت

13- دكوراسيون اتاق را عوض كنيد
ميز تحرير، قفسه‌اي براي وسايل و كتاب‌ها، چراغ مطالعه، ميزي براي درست كردن كاردستي و... را در تابستان نياز نداشتيد‌ ولي حالا كه بچه‌ها بايد درس بخوانند بايد اين تجهيزات را براي‌شان فراهم كنيد. تغيير كوچكي در دكوراسيون اتاق با همكاري بچه‌ها مفيد است.

14- براي زندگي خودتان برنامه‌ريزي كنيد
بايد در برنامه زندگي خودتان هم تغيير ايجاد كنيد. كارهاي شخصي و كارهاي خانه را بگذاريد براي وقتي كه بچه‌ها مدرسه هستند تا براي وقتي بچه‌ها به خانه برمي‌گردند و مي‌خواهيد دور هم باشيد يا به درس بچه‌ها كمك كنيد، نگران كارهاي خودتان نباشيد.

مدرسه در خانه

15- كوله‌پشتي را سر و سامان‌دهيد
چه كوله نو خريده باشيد چه كوله سال پيش را براي استفاده دوباره روبه‌راه كرده باشيد، باز هم بايد زيپ‌ها و محل‌هاي مختلف كيف را بشناسيد. با فرزندتان جاي وسايل لازم مثل كليد، دفترچه يادداشت و چيزهاي لازم ديگر را در كيف مرور كنيد تا براي پيدا كردن وسايلش مشكل نداشته باشد.

16- به فكر ظرف غذا باشيد
كودك شما براي بردن تنقلات يا غذا به يك ظرف مناسب غذا نياز دارد؛ ظرفي كه كم جا بگيرد تا كودك بتواند به راحتي آن را در كيفش بگذارد و در عين حال سبك باشد. ظرف‌هايي كه جاهاي مختلف براي غذاهاي مختلف دارند، بيشتر به درد خواهند خورد.

17- براي بعد از مدرسه برنامه‌ريزي كنيد
شما كه نمي‌خواهيد هر روز با فرزندتان سر انجام دادن يا ندادن تكاليفش چانه بزنيد؟ با همكاري هم براي ساعاتي كه بعد از مدرسه در اختيار داريد، برنامه‌ريزي كنيد. وقتي را براي غذاخوردن، تلويزيون ديدن، بازي، انجام تكاليف و وقتي را براي كاري كه كودك دوست دارد انجام دهد اختصاص دهيد. يادتان باشد يك برنامه خشك فرزند شما را خسته مي‌كند؛ پس انعطاف داشته باشيد.

سالم بمانيد

18- مهارت‌ها را به فرزندتان بياموزيد
كودك شما در مدرسه با بچه‌هاي ديگر سر و كار دارد. از او بخواهيد اتفاقات مدرسه را براي شما تعريف كند تا بتوانيد او را در نشان دادن رفتارهاي درست با دوستانش ياري كنيد. مدرسه فقط براي درس خواندن نيست. كودك شما بايد ياد بگيرد دوست پيدا كند و شخصيت اجتماعي قوي‌تري داشته باشد.

19- روي مسائل بهداشتي تاكيد كنيد
بچه‌ها در مدرسه در معرض بيماري‌هاي مختلف واگيردار قرار مي‌گيرند پس بايد مسائل بهداشتي را به آنها بياموزيد. دست‌شويي رفتن، استفاده از
شير آب، شستن دست‌ها و پيشگيري از تماس با كودكي كه سرماخورده است، از مهارت‌هاي بهداشتي لازم براي شروع مدرسه است.

20- برنامه‌ريزي را با فرزندتان بياموزيد
اول از همه با يك دفترچه يا تقويم كوچك شروع كنيد. از بچه‌ها بخواهيد تكليف هر درس را در آن تقويم يادداشت كنند. موقع انجام دادن تكاليف با هم دفتر را باز كرده و كارها را اولويت‌بندي كنيد. با اين روش هم چيزي از تكاليف از قلم نمي‌افتد هم فرزند شما نحوه درست برنامه‌ريزي را ياد خواهد گرفت.

برنامه ريزي كنيد

21- روتين‌ها را مشخص كنيد
از كودك بخواهيد يادداشتي به در كمد بزند و چيزهايي كه لازم است با خود به مدرسه ببرد را روي آن بنويسد. براي مثال جامدادي، كليد يا ظرف غذا از ضروريات هر روزه هستند. او مي‌تواند هر روز موقع خروج از خانه فهرست را چك كند و مطمئن شود چيزي را جا نگذاشته است.

22- صبحانه مهم‌ترين چيز است
كودك شما تحت هيچ شرايطي نبايد بدون خوردن صبحانه به مدرسه برود چون در كلاس درس كارايي لازم را نخواهد داشت. كمي زودتر بيدار شويد و به درست كردن يك صبحانه مفيد و خوشمزه فكر كنيد. كمي زودتر بچه‌ها را بيدار كنيد و با هر روشي كه بلد هستيد، صبحانه آن‌ها را بدهيد. كمي كه گذشت بچه‌ها خودشان به صبحانه خوردن عادت مي‌كنند.

23- بازي‌ها را هدفمند كنيد
بايد سعي كنيد تا جايي كه مي‌توانيد آموزش را در كودك نهادينه كنيد. براي مثال اگر كودك شما از بازي‌هاي كامپيوتري خوشش مي‌آيد مي‌توانيد بازي‌هاي آموزشي براي او تهيه كنيد يا اگر دوست دارد با دوستانش باشد، براي با هم درس خواندن آنها برنامه‌ريزي كنيد.

يك شروع قدرتمند

24- با معلم در ارتباط باشيد
شما بايد سالي چندبار به مدرسه سر بزنيد. بهتر است يكي از همين ملاقات‌ها با معلم كودك ابتداي سال تحصيلي اتفاق بيفتد. براي كمك به كودك، از معلم او راهنمايي بخواهيد و زمان ملاقات بعدي را هم مشخص كنيد.

25- زمان را بشناسانيد
چه كودك شما با سرويس به مدرسه برود و چه خودتان او را برسانيد بايد سر وقت از خانه خارج شويد. مي‌توانيد ساعت را روي زماني كه كودك قرار است از خانه خارج شود كوك كنيد. با شنيدن آن زنگ شما و كودك‌تان مي‌دانيد براي به موقع رسيدن بايد همين حالا از خانه خارج شويد.

26- شام را فراموش نكنيد
اگر بچه‌ها در مدرسه ناهار مي‌خورند، شام فرصت جايگزيني است براي اين‌كه با خانواده دور هم جمع شويد. شام بچه‌هاي محصل بايد علاوه بر مقوي و سالم بودن و داشتن موادي براي رشد فكري كودك، سبك باشد تا فرزند شما صبح راحت‌تر از خواب بيدار شود و گرسنه باشد تا براي خوردن صبحانه اشتياق داشته باشد.

با هم فكر كنيد

27- لوازم اضافه را فراموش نكنيد
چند روز كه از شروع سال تحصيلي گذشت، وسايل لازم ديگر خودشان را نشان مي‌دهند. مثلا امكان دارد فرزند شما براي زنگ ورزش به لباس ورزشي نياز داشته باشد يا براي طراحي به وسيله خاصي نياز داشته باشد. براي اين خرج‌ها كمي پول كنار بگذاريد تا برنامه‌ريزي مالي‌تان به هم نخورد.

28- از ديوارها استفاده كنيد
با آويزان كردن يك تخته وايت‌بورد يا چند جا براي گذاشتن كاغذهاي اضافه يا برگه‌هاي كوچك برنامه‌ريزي مي‌توانيد اتاق فرزندتان را بيشتر شبيه يك اتاق براي درس‌خواندن كنيد. حتي مي‌توانيد يك بورد به ديوار بزنيد تا فرزند شما بتواند كاغذهايش را با سوزن ته‌گرد يا قطعات آهن‌ربا به آن بچسباند.

29- تنقلات خوب را بشناسيد
يك بار با فرزندتان به يك سوپرماركت برويد و خوراكي‌هايي كه برايش مفيد يا مضر است را توضيح دهيد. معمولا در هر مدرسه فروشگاهي هست كه بچه‌ها مي‌توانند از آن خوراكي بخرند. پس بايد دقيقا بدانند چه چيزي براي‌شان مفيد و چه چيزي مضر است.

30- خلاقيت را از كودك نگيريد
يادتان باشد شما قرار نيست به مدرسه برويد. تمام اين توصيه‌ها براي راحت و مفيد بودن سال تحصيلي است و اين برنامه‌ريزي‌ها نبايد به كودك تحميل شود. در مورد تمام آن‌ها با فرزندتان مشورت كنيد و همراه با هم خود را براي مدرسه آماده كنيد.

بهترین جواب ها برای سوال‌های عجیب کودکان«بابا جون، من چطوری توی شکم مامانم جا شدم؟»، «مامان، یعنی چی که عمو رفته پیش خدا، یعنی الان داره تو خونه خدا زندگی می‌کنه؟»، «بابایی، خدا چه شکلیه، چرا مثل تو و مامان من رو بغل نمی‌کنه؟ چرا من صداشو نمی‌شنوم؟...» اغلب پدر و مادرها بارها و بارها با مطرح شدن این قبیل پرسش‌ها از طرف بچه‌ها غافلگیر شده‌اند، سوا‌ل‌های به ظاهر ساده‌ای که جواب دادن به آنها اصلا ساده نیست.در این شرایط پیدا کردن جوابی که هم برای بچه‌ها قابل درک باشد هم قانع کننده، معمولا ذهن پدر و مادرها را آنقدر درگیر می‌کند که گاهی از صرافت پاسخ دادن می‌افتند یا حتی تسلیم پاسخ‌هایی می‌شوند که هیچ منطقی پشت آنها نیست. اگر شما هم جزء آن دسته پدر و مادرهایی هستید که همیشه نگران غافلگیر شدن با سوال‌های عجیب و غریب کودک‌شان هستند، در این گفت‌وگو با ما همراه باشید. حکیمه قادری، کارشناس ارشد روانشناسی و مشاور کودکان به شما می‌گوید چطور در این شرایط بهترین جواب را برای بچه‌ها پیدا کنید.


جواب‌های ساختگی ندهید
در برابر پرسش‌های ساده اما متفاوتی که معمولا ذهن بچه‌ها را درگیر می‌کند، مثل پرسیدن از تولد، مرگ و .... آنچه بسیار مهم است، پرهیز از دادن پاسخ‌های ساختگی ا‌ست. بچه‌ها در هر گروه سنی که این سوال‌ها را می‌پرسند باید از ما جوابی بشنوند که مناسب سن و سطح ادراک‌شان باشد. ما به عنوان پدر و مادر نباید با دادن جواب‌های ساختگی از این دست که بچه را خریدیم یا لک‌لک او را آورده ذهن آنها را به بیراهه ببریم. در این شرایط جواب‌هایی که ما برای پاسخ دادن به گره‌های ذهنی بچه‌ها پیدا می‌کنیم باید به دنیای واقعی نزدیک باشند و در عین حال مناسب با سن و قدرت درک کودک. مثلا در مورد تولد می‌توان گفت من و پدر خواستیم که تو باشی و خداوند تو را به ما داد.


حقیقت را لقمه لقمه کنید

باید یادمان باشد پاسخی که برای هر یک از سوال‌های بچه‌ها پیدا می‌کنیم نباید با واقعیت در تضاد باشد، اما در عین حال طبیعی است که این پاسخ نمی‌تواند همه حقیقت را هم در بر بگیرد. درست مثل وقتی که می‌گوییم: «ما خواستیم که یک کوچولوی دوست‌داشتنی دیگه مثل تو داشته باشیم و خدا به ما کمک کرد تا برادرت به دنیا آمد» این پاسخ در تضاد با حقیقت نیست اما همه آن هم نیست. درست مثل یک لقمه غذا، که به جای آن‌که یکباره آن را به خورد کودک بدهیم ریز ریزش می‌کنیم تا هضمش برای او راحت‌تر باشد. نکته مهم این است که در برابر این قبیل پرسش‌ها تحت هیچ شرایطی قرار نیست داستان دیگری برای کودک تعریف کنیم. مثلا در مورد تولد، طبیعی است که ما نمی‌توانیم همه چیز را جزبه‌جز برای بچه‌ها بگوییم اما می‌توانیم بخش تعدیل شده‌ای از مسیر تولد را برای او تعریف کنیم.


احساس امنیت را از کودک نگیرید
پرسش درمورد مرگ هم یکی دیگر از سوال‌های همیشگی بچه‌هاست که جواب دادن به آن چندان راحت نیست. اما آنچه مهم است این است که پاسخ‌های ما باید به گونه‌ای باشد که در عین حال که به کودک دروغ نمی‌گوییم احساس امنیت او را هم بر هم نریزیم. مثلا گفتن جملاتی مثل این‌که «بابا و مامان هیچ وقت نمی‌میرند» یا اینکه «ما همیشه در کنار تو هستیم» راه حل مناسبی نیست، چون نباید تاکید بر واقعیت را فراموش کنیم. به جای چنین پاسخ‌هایی می‌توانیم به بچه‌ها بگوییم «مهم این است که ما الان کنار همدیگر هستیم و به چیزی که اتفاق نیفتاده فکر نمی‌کنیم؛ اما خب این را هم می‌دانیم که چیزی مثل مرگ وجود دارد.» البته مرز بین گفتن حقیقت و حفظ احساس امنیت در کودک بسیار باریک است و دقیقا به همین دلیل است که حرفه پدر و مادری را با باغبانی مقایسه می‌کنیم نه صنعتگری، چون قرار نیست چیزی را به وجود آوریم و کنارش بگذاریم بلکه درست مثل حساسیت‌های حرفه باغبانی هر روز باید مراقب گل‌های زندگی‌مان باشیم و یکی از این مراقبت‌ها هم بر آمدن از عهده چالش‌های هیجانی و شناختی بچه‌هاست.


نتیجه یک درک متقابل
ادارک و تعریف والدین از مرگ در پاسخ به سوال‌های کودکان در رابطه با این موضوع بسیار تاثیرگذار است. مثلا نوع واکنشی که ما در برابر مرگ نزدیکان از خودمان نشان می‌دهیم، نقش زیادی در درک بچه‌ها از این موضوع دارد. به طور کلی در مواجهه با چنین پرسش‌هایی می‌توان به بچه‌ها این‌طور توضیح داد: «گاهی ممکن است انتخاب خدا این باشد که ما در این دنیا نباشیم و در دنیای دیگر زندگی کنیم، درست مثل وقتی که دایی‌، ناچار شد از این شهر برود و در یک شهر دیگر زندگی کند....» .


بچه‌ها نباید در سوگ ناتمام بمانند
قرار دادن کودکان در سوگ‌نا‌تمام نادرست‌ترین شیوه‌ای است که ما برای روبه‌رو کردن بچه‌ها با مرگ انتخاب می‌کنیم. این‌که ما معمولا اجازه نمی‌دهیم بچه‌ها در جریان مرگ نزدیکان‌مان، قرار بگیرند و کاملا ناگهانی آنها را در موقعیت نبودن قرار می‌دهیم آن هم بدون این‌که از قبل تعریفی به آنها داده باشیم و حتی اجازه بدهیم مراحل سوگواری را تجربه کنند، بدترین شیوه روبه‌رو کردن آنها با مرگ است، چون به این ترتیب ما در حقیقت زمینه ایجاد اضطراب شدید جدایی در بچه‌ها را فراهم می‌کنیم. به همین دلیل است که معمولا بچه‌هایی که تجربه سوگ‌ناتمام دارند همیشه در اضطراب از دست دادن پدر و مادرشان هستند و این ذهنیت با آنهاست که نکند یک روز ببینند مادر یا پدرشان دیگر با آنها نیست. ذهن این بچه‌ها معمولا پر است از یک دنیا سوال عجیب و غریب در مورد مرگ و باور آن. سوال‌هایی که جواب دادن به آنها اصلا ساده نیست.


به بچه‌ها پاسخ‌های عینی بدهید
سوال درباره خداوند، این‌که اصلا کجاست و چطور باید احساسش کنیم هم از آن دست پرسش‌هایی است که بچه‌ها با مطرح کردن آن مارا غافلگیر می‌کنند. در پاسخ به این پرسش‌ها باید یک چیز را خیلی خوب بدانیم و آن این‌که در ذهن بچه‌ها همه چیز عینی است. بنابراین آنها از ما پاسخ‌های شناختی و هیجانی می‌خواهند، مثلا این‌که خدا دقیقا کجاست، چطور زندگی می‌کند و حتی خانه‌اش چه شکلی است. بنابراین اگر قرار است به سوال بچه‌‌ها در مورد خدا پاسخ بدهیم می‌توانیم بگوییم:« همه ما دوست داریم کسی که خیلی قوی است و همه چیز را بلد است در کنارمان باشد، این یک نفر که همه چیز را می‌داند و خیلی هم قوی است مامان نیست، حتی بابا هم نیست. او خداست...». البته خوشبختانه در این زمینه کتاب‌های زیادی است که به پدر و مادرها یاد می‌دهد چطور بچه‌ها را برای درک حضور همیشگی خدا آماده کنند.


بچه‌ها را به خاطر دانسته‌های‌شان توبیخ نکنید
گاهی بچه‌ها با یک دنیا سوال سراغ پدر و مادر می‌آیند اما از قبل پاسخ این سوال‌ها را کم یا زیاد از محیط گرفته‌اند و حتی پاسخ‌هایی دارند که برای دانستن‌ آنها آماده نیستند. در این شرایط اولین برخورد ما به عنوان پدر و مادر باید این باشد که آنها را به خاطر دانسته‌های‌شان توبیخ نکنیم. وقتی کودک چیزی را بازگو می‌کند که مناسب سنش نیست، پدر و مادر نباید عکس‌العمل هیجانی نشان دهند. به هر حال او قسمتی از واقعیت را فهمیده و پاک کردن آن هم از ذهنش ممکن نیست. جبهه گرفتن ما در برابر دانسته‌ها و توبیخ کردن، حس گناه را در کودک زنده می‌کند و در عین حال کنجکاوی‌اش را بیش از پیش تحریک می‌کند. اتفاق ناخوشایندتر هم این‌که کودک اعتمادش را نسبت به پدر و مادر از دست می‌دهد. در این شرایط پاسخ مناسب می‌تواند این باشد:« عزیزم حرف‌های تو کاملا درست است و این موضوع یک موضوع بسیار مهم است. ولی بهتر است آن را یک گوشه از ذهنت نگهداری و اجازه بدهی تا کمی که بزرگ‌تر شدی راجع به آن با هم صحبت کنیم...» مثال زدن در این شرایط کمک زیادی به شما می‌کند. مثالی مانند این‌که «تو الان آمادگی پوشیدن فلان لباس را نداری چون هنوز اندازه‌ات‌ نیست یا حتی این‌که برای یاد گرفتن جدول ضرب یا فلان مبحث ریاضی باید صبر کنی تا کمی بزرگ‌تر شوی.»


با آرامش به سوال‌ها جواب بدهید
معمولا جواب دادن به سوال‌های غیر معمول کودکان 3 یا 4 ساله بسیار راحت‌تر از بزرگ‌ترهاست، چون در این سن و سال مفاهیم کلی برای آنها قانع کننده است و خیلی سریع راضی می‌شوند. اما همین بچه‌ها وقتی بزرگ‌تر می‌شوند به پاسخ‌های دقیق‌تری نیاز دارند چون هم قدرت درک‌شان بیشتر شده هم ذهن‌شان کنجکاوتر. در حقیقت مرحله به مرحله درک آنها به واقعیت نزدیک‌تر می‌شود. در این شرایط بهترین واکنش در برابر پرسش‌های آنها، حفظ آرامش و دوری از اضطراب است. هرچقدر ما با امنیت خاطر و بدون انتقال حس ترس و اضطراب به بچه‌ها پاسخ بدهیم، زمینه دریافت پاسخ مناسب‌تر در آنها را بیشتر فراهم کرده‌ایم، چون وقتی با اضطراب پاسخ می‌دهیم یا خودمان را به گیجی می‌زنیم بچه‌ها کاملا متوجه احساس ما می‌شوند. بنابراین هرچه با آرامش بیشتر و بدون مقاومت به سوال‌های آنها پاسخ بدهیم بچه‌ها بیشتر به ما اعتماد می‌کنند.

بسیاری از پدران و مادران پیشاپیش رویای پیشرفت کودک خردسال خود را در سر می‌پرورانند اما بیشتر کودکان فقط از نظر والدین خود نابغه هستند. با وجود این برخی کودکان واقعا بااستعداد هستند؛ آیا کودک شما نیز جزء این گروه است؟ دستورالعمل‌های محدودی هستند که نبوغ و استعداد کودکان را نشان می‌دهند که در ادامه به 10 مورد از آنها اشاره مي‌شود:


دامنه لغات پیشرفته: این‌که کودک زود به حرف بیاید به تنهایی نمی‌تواند نشانه نبوغ و استعداد او باشد، اما اگر او از لغات و جملات پیشرفته استفاده ‌کند، احتمالا به‌‌ همان باهوشی است که فکرش را می‌کنید. یک کودک 2 ساله معمولی می‌تواند جمله‌ای مانند «یک سگ آنجاست» را به زبان بیاورد اما یک کودک نابغه این جمله را می‌گوید: «یک سگ قهوه‌ای در حیاط پشتی است و دارد گل‌ها را بو می‌کند.»


درک مفاهیم پیچیده: کودکان بسیار باهوش می‌توانند مفاهیم پیچیده را درک کنند، از روابط گوناگون سر در بیاورند و انتزاعی فکر کنند. آنها مشکلات را عمیقا می‌فهمند و به راه‌حل‌ها می‌اندیشند.


توجه به جزئیات: یک کودک نابغه اشتیاق فراوانی نسبت به جزئیات نشان می‌دهد. کودکان بزرگ‌تر ممکن است بخواهند درباره جزئیات و چگونگی عملکرد یک وسیله اطلاعاتي داشته باشند اما یک کودک خردسال نابغه می‌تواند یک اسباب بازی را دقیقا سر جای خودش قرار دهد و اگر چیزی در جای اصلی خودش قرار نگرفته باشد، متوجه می‌شود.


طیف وسیع علاقه‌مندی‌ها: کودکان با استعداد به موضوعات گوناگونی علاقه نشان می‌دهند. یک ماه ممکن است از دایناسور‌ها خوش‌شان بیاید و ماه بعد به سراغ مباحث فضایی و... بروند.

حفظ اطلاعات: اصطلاح «این گوش در و آن گوش دروازه» در مورد بسیاری از کودکان صدق می‌کند و کودکانی که جزء این گروه نیستند، قادر به حفظ دامنه گسترده‌ای از اطلاعات بوده و می‌توانند بعد‌ها نیز آنها را به خاطر بیاورند. از جمله نمونه‌های مشاهده شده در این زمینه می‌توان به کودک 6 ساله‌ای اشاره کرد که پس از یک گردش تفریحی در موزه فضایی توانست یک راکت فضایی را دقیقا به تصویر بکشد.



استعداد در زمینه هنر و موسیقی: کودکانی که استعداد غیرعادی در زمینه هنر و موسیقی از خود نشان می‌دهند اغلب با استعداد و نابغه هستند. کودکان خردسالی که با رعایت پرسپکتیو (تناسب دور و نزدیک) نقاشی می‌کشند،کارشان عالی است یا درک بالایی از رشته‌های گوناگون هنری دارند، در زمره کودکان با استعداد قرار می‌گیرند.



حافظه خوب و قوی: بعضی از کودکان بااستعداد می‌توانند وقايعي را از گذشته (دوران طفولیت) خود به ياد بیاورند. مثلا یک کودک 2 ساله نابغه ممکن است اتفاقی را که در ۱۸ ماهگی برای او روی داده به یاد بیاورد.



توانایی خواندن و نوشتن در سنین پایین: اگر کودک شما به طور غریزی باهوش باشد، احتمالا خیلی زود بدون این‌که آموزش رسمی دیده باشد، توانایی خواندن و نوشتن را پیدا می‌کند.


تمرکز بالا و طولانی مدت: کودکان را با بی‌دقتی و بي‌توجهي می‌شناسند اما گروه نابغه می‌توانند به مدت طولانی تمرکز خود را حفظ كنند.

شب ادراری عبارت است از ادرار شب هنگام و در خواب ميان کودکانی که کنترل ادرار خود را به دست آورده‌اند. در سه چهارم موارد شب ادراری در کودکان بدون دستیابی به کنترل شبانه رخ می‌دهد، اما در یک چهارم مابقي بعد از مدتی خشک بودن حین شب، شب ادراری رخ می‌دهد. در حالی‌که در بيشتر موارد بی‌اختیاری ادرار فقط در طول شب رخ می‌دهد، در درصد کمتری از کودکان بی‌اختیاری ادرار هم در طول شب و هم در طول روز اتفاق مي‌افتد. شیوع این اختلال در کودکان بالا‌تر از ۶ سال حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد است. شب ادراری در کودکان پسر شایع‌تر از دختر است و در درصدی از کودکان سابقه خانوادگی شب ادراری مثبت است. به طوری که اگر یک یا هردو والد به شب ادراری مبتلا باشند، احتمال بروز شب ادراری در کودک آن خانواده افزایش می‌یابد. با افزایش سن کودک، شب ادراری به مرور کاهش یافته و هر سال 15 درصد احتمال بهبود اضافه می‌شود به گونه‌اي که شیوع آن در ۱۰ سالگی ۵ درصد و در ۱۵ سالگی حدود يك درصد خواهد بود. در شیرخواران دفع ادرار کاملا بدون اختیار آنان و به طور رفلاکسی است، به اين ترتيب که پرشدن مثانه باعث تحریک گیرنده‌هایی در دیواره مثانه و به دنبال آن انقباض مثانه و دفع ادرار می‌شود. با افزایش سن، کودک پر شدن مثانه خود را احساس می‌کند و به تدریج با تکامل سیستم عصبی مغز وظیفه کنترل دفع ادرار را برعهده می‌گيرد.



تاخیر تکامل مکانیسم مهاری مغز بر مثانه برای کنترل دفع ادرار
اشکال در خوابیدن کودک به گونه‌اي که کودک دارای خواب عمیق‌تری است. البته به تازگي این نظریه مورد تردید قرار گرفته است.
کاهش مقدار هورمون‌های ضد ادرار که باعث افزایش تولید ادرار طی شب می‌شود.
عوامل ژنتیک که باعث می‌شود در بعضی موارد سابقه خانوادگی مثبت دیده شود.
عوامل روحی و روانی که در کودکان بسیار دیده می‌شود مثل ترس و اضطراب، هیجان تولد نوزاد جدید در خانواده، جدایی یا فوت پدر یا مادر.
وجود بیماری‌های غددی مثل دیابت که بیشتر باعث بروز شب ادراری ناگهانی ناشی از پرادراری می‌شود.
عفونت‌های ادراری یا اشکالاتی در سیستم ادراری.
آلرژی و حساسیت به برخي غذاهای خاص که به تازگي تاثير آن به اثبات رسيده است.


درمان شب ادراری:
به منظور درمان ابتدا بايد مطمئن شوید که در صورت نبود اشکالات زمینه‌ای ذکر شده، این حالت به مرور برطرف می‌شود. بنابراين به هیچ‌وجه نبايد از تنبیه بدنی یا دعوا كردن کودک استفاده کرد. خلاصه راه‌های مختلف درمانی که توصیه شده به شرح زیر است:

کودک را متوجه کنید بعد از شام کمتر مایعات (نوشیدنی یا میوه) استفاده كند. در این صورت مقدار کمتری ادرار تولید می‌شود.
قبل از خوابیدن، کودک را به دستشويی ببرید تا مثانه‌اش کاملا تخلیه شود.
حدود ساعتی که کودک اغلب دچار شب ادراری می‌شود، او را برای رفتن به دستشويی از خواب بیدار کنید.
دسترسی کودک به توالت را آسان کنید. برای این منظور فاصله تختخواب کودک تا توالت را کاهش دهید. همچنین بهتر است در طول شب، چراغ دستشويی روشن باشد تا کودک برای رفتن به آنجا نترسد.
هرگز کودک را برای این کار تنبیه یا سرزنش نکنید. به جای آن شب‌هایی که رختخواب او خشک است او را تشویق كنيد.
سعی کنید علل روحی روانی و عواملی را که باعث اضطراب کودک می‌شود، برطرف كنيد.
برخی تمرین‌هایی که برای بهبود عملکرد مثانه توصیه شده‌اند نیز مفیدند. به عنوان مثال به کودک بیاموزید روزانه چند بار مثانه خود را منقبض کند تا زمان بیشتری بتواند ادرار خود را نگه دارد.
از زنگ‌های هشدار دهنده استفاده كنيد که به محض خیس شدن با به صدا درآمدن باعث بیداری کودک می‌شوند و در اثر استفاده مرتب از آن، کودک به محض پرشدن مثانه‌اش برای تخلیه آن از خواب بیدار می‌شود.
استفاده از برخي دارو‌ها که توسط پزشک تجویز خواهد شد.

مادرهایی که رانندگی می‌کنند، می‌دانند که نشستن با یک بچه در ماشین، وقتی قرار است مثلا حواست به رانندگی‌ات باشد، کار سختی است. باید از قبل خودت را آماده کرده باشی که حتی اگر بچه‌ات جیغ بنفش هم کشید، برنگردی و عقب را نگاه نکنی و فقط آرام بزنی بغل. برای همین است که داشتن یک سرگرمی در ماشین، احتمال سلامت هردوی‌تان (و البته سرنشینان ماشین‌های دور و برتان!) را بیشتر می‌کند.

اگر کودک‌تان کوچک است، یک خوردنی می‌تواند کارش را راه بیندازد. دنبال چیزهایی باشید که خیلی دوست دارد و البته خوردن‌شان هم کمی طول می‌کشد. یک بسته مغز تخمه یا یک ظرف آجیل سالم یا کمی آبمیوه پیشنهاد خوبی است.
اگر کمی بزرگ‌تر است، می‌توانید برایش آهنگ شعرهایی را که هر دو بلدید بگذارید و با هم شعر بخوانید.
اگر سواد خواندن و نوشتن دارد، کتاب نقشه را بدهید دستش و بخواهید که مسیر را پیدا کند.
چند ماژیک مخصوص نوشتن روی شیشه هم هرچند ممکن است منجر به کثیف شدن صندلی و در ماشین شود، اما پیشنهاد خوبی است.:31:

بازی این دفعه ما یک بازی بی‌نظیر برای پرورش خلاقیت بچه‌هاست: بازی با هیچی! مهم نیست چه بازی‌ای قرار است بکنید؛ خاله‌بازی یا ماشین‌بازی، جنگ دو نفره یا اجرای سیرک! مهم این است که بازی را با هیچ وسیله‌ای انجام دهید. به جای این‌که وسایل آشپزی کوچک و گران برای دختر کوچولوی‌تان بخرید، بازی را با «تصور» آن وسایل انجام بدهید. این بازی را با بچه‌های دو ساله و بیشتر می‌توانید انجام بدهید. یک خانه تصور کنید، جای آشپزخانه و دستشویی و میز را تصور کنید، به مهمانی هم بروید (یا عروسک‌ها را مهمان کنید) و توی ظرف‌های الکی غذا بریزید و با قاشق‌های الکی بخورید و بگویید: وای! چقدر داغ بود! دست‌های‌تان را توی دستشویی الکی بشویید و با حوله الکی خشک کنید. تا می‌توانید جزئیات بیشتری را وارد بازی کنید. با هیچی مسابقه ماشین برگزار کنید و از هم سبقت بگیرید. صدای تشویق تماشاچیان الکی را که مثلا جایی نشسته‌اند دربیاورید و تا می‌توانید از کودک‌تان بخواهید بیشتر و بیشتر تصور کند. باور کنید تاثیر این بازی در پرورش خلاقیت کودک‌تان خیلی بیشتر از اسباب بازی‌های فکری است!:40:

کودک شما از سن 9ماهگی در حرکت خواهد بود؛ چه به صورت خزیدن و به زمین کشیدن پاها و چه چهاردست و پا. بنابراین نیاز دارید بیش از پیش به امنیت او توجه کنید. از این دوره تا قبل از جشن تولد یک سالگی، دانستنی های فراوانی درمورد کوچولوی شما وجود دارد که با آگاهی از آنها به چگونگی رشد او و نقش خود طی این دوره پی خواهید برد.

در این سن کودک شما می تواند به راحتی بنشیند و حتی با تکیه و کمک گرفتن از لوازم خانه، بلند شود. اگر به او کمک کنید و دستش را بگیرید، می تواند چند قدم راه برود.

بیشتر کودکان، اولین قدم های خود را در 10 تا 12 ماهگی تجربه می کنند و در 14 تا 15 ماهگی می توانند به خوبی راه بروند.

البته بعضی بچه ها تا 18 ماهگی به این مهارت می رسند. کودک شما از ژست های ساده مانند تکان دادن سر به علامت نه استفاده می کند و در تعجب «اوه» می گوید. «بابا» و «ماما» می گوید و اصوات و کلمات شما را تقلید می کند. او کم کم درک می کند برای کشف اشیاء روش دیگری غیر از به دهان بردن به کار بندد و می داند بعضی چیزها خوردنی نیستند. به سراغ همه جا می رود تا مثل پژوهشگری خوب اشیای آنجا را به دقت کشف کند.

گشت زدن

حول و حوش 11ماهگی، کودک در حالی که به مبلمان چسبیده است، می تواند به صورت یک طرفه پاهای خود را به زمین بکشد و حرکت دهد. این رفتار اغلب «گشت زدن» نامیده می شود و مقدمه طبیعی آموختن راه رفتن است. به این نکته توجه کنید که تقریبا در یک سالگی کف پای کودک صاف به نظر می رسد. علت این امر وجود توده چربی کف پاست که در 3-2 سالگی با از بین رفتن این چربی، قوس کف پا مشخص می شود.

ثابت بودن مبلمانی که کودک به آن می چسبد و گشت می زند، بسیار مهم است. زمانی که شیء دیگری در آن ارتفاع نباشد، می نشیند و چهار دست و پا به کنکاش می پردازد اما اگر چیزی پیدا کند که بتواند از آن به عنوان نرده استفاده کند، ممکن است بایستد و دوباره گشت زنی را شروع کند. پس مراقب ایمنی مبلمان و ثابت بودنش، سیم آباژور یا نوار پرده های آویزان باشید چون ممکن است جلب توجه کند و کودک آن را بگیرد و به خود صدمه بزند. برای کودکی که به راه می افتد توجه به چند نکته تغذیه ای ضروری است؛ ازجمله اینکه هم مادر و هم کودک باید از مواد حاوی کلسیم و ویتامین D استفاده کنند.

کودک نیاز دارد علاوه بر شیر مادر، برای رشد استخوانی مکمل مولتی ویتامین و قطره آهن و ویتامین D استفاده کند تا مبتلا به راشیتیسم نشود. سوپ ماهیچه و لبنیات مختلف را در برنامه او بگنجانید.

غریبی کردن
در این دوره به دلیل بروز «اضطراب جدایی»، غریبی کردن یکی از علایم رشد احساسی است. او که تا چندی قبل با دیدن غریبه ها ناراحت نمی شد، حالا گریه می کند و به شدت مضطرب می شود و به شما می چسبد. لازم نیست نگران این پدیده کاملا طبیعی باشید. بین 10 تا 18 ماهگی، اوج اضطراب جداشدن از مادر است و در نیمه دوم سال دوم زندگی این اضطراب از بین می رود. احتمالا مسافرت یا این طرف و آن طرف رفتن به همراه کودک نیز دشوارتر خواهد بود. او به محیط اطراف و چهره های آشنا عادت کرده است و از اینکه بتواند اوضاع را پیش بینی کند، خوشحال خواهد شد، بنابراین خروج از محیط معمول اطراف او می تواند احساس امنیت و نظم او را برهم زند به خصوص هنگامی که با مکان های ناآشنا یا آدم های غریبه برخورد کند.

در این سن او نمی توانند مفهوم مسافرت را بفهمد اما متوجه خواهد شد که در یک مکان جدید و ناآشنا قرار می گیرد. در سفر برای کمی بداخلاقی او آماده باشید و سعی کنید چیزهای زیادی برای پرت کردن حواسش از اطراف فراهم کنید؛ کتاب های عکس دار، اسباب بازی های صدادار، اسباب بازی های تو در تو و محبوب ترین چیزی که او برای خودش انتخاب کرده است.

بازی کردن

کودک می تواند اسباب بازی هایی مانند توپ را پرتاب و مهارت های بیشتری را تمرین کند و ضمنا از اعتماد به نفسی که در اثر تشویق های شما در او ایجاد می شود، لذت ببرد. می توانید با نام بردن رنگ های مختلف اسباب بازی ها، قدرت تشخیص رنگ را هم در او تقویت کنید: «توپ آبی رو ببین. می تونی اونو توی سبد قرمز بذاری؟ بذار حالا توپ سبز برداریم.» معمولا در یک سالگی می توانید حدود 15 دقیقه کودک را با یک اسباب بازی سرگرم کنید هرچند محرک های دیگر هم می توانند توجه او را به خود معطوف کنند.

کودک شما دست های ماهرتری پیدا کرده و مشتاق است از آنها استفاده کند. اسباب بازی هایی که باید آنها را به هم چسباند و جدا کرد به خوبی این نیاز را برآورده می کنند. معمولا این اسباب بازی ها صدادار هستند. به او نشان دهید که چگونه این قطعات به هم وصل شده اند و به او کمک کنید تا بارها و بارها آنها را از هم جدا کند.

سبدها و آبکش هایی که در آشپزخانه دارید و در اندازه مختلف و رنگ های متنوع اند، در اختیار او قرار دهید. درباره رنگ ها صحبت و مفاهیمی مانند بزرگ تر و کوچک تر و بالا و پایین را به او یادآوری کنید. با استفاده از کلمات هنگام بازی با اسباب بازی، به او کمک کنید مفاهیم را یاد بگیرد. او درک می کند که اشیای کوچک تر را می توان در اشیای بزرگ تر جا داد.

به محض اینکه کودک بتواند تعادل خود را حفظ کند، اسباب بازی ها هل دادنی و کشیدنی به او انگیزه می دهند تا سعی کند کارهای جدیدی را امتحان کند. راه رفتن به افزایش اعتماد به نفس کمک می کند.

تقلید کلمات و اصطلاحات به بچه ها کمک می کند تا بیشتر یاد بگیرند. تلفن های اسباب بازی با فراهم کردن امکان گفت و گوی دوطرفه برای تشویق حرف زدن، عالی هستند ضمن اینکه بچه ها را بسیار سرگم می کنند.

او را تشویق کنید تا مانند شما از خودش مکالمه ای بسازد و با حرف زدن به جای عروسک ها و حیواناتش به خصوص استفاده از عروسک های نمایشی، مشغولش کنید تا حرف بزند.

او دلش می خواهد دکمه ها را فشار دهد و صداهایی را که در اسباب بازی ضبط شده، بارها و بارها بشنود. به او اجازه دهید این کار را انجام دهد. این کارها باعث می شود در ذهنش این مفهوم ایجاد شود که کاری که انجام می دهد، باعث اتفاق افتادن چیز دیگری می شود. به علاوه می توانید از او بپرسید این صدای چی بود؟ گربه بود یا خروس؟
خانه را بیش از پیش امن کنید

بچه ها در این سن به همه جا سرک می کشند به خصوص آشپزخانه. امنیت آشپزخانه برای حفظ سلامت کودک مهم است. در هر آشپزخانه ای خطرهای پنهانی وجود دارند که می توانند سلامت کودک را تهدید کنند اما به روش هایی می توانید سلامت کودک را تامین کنید:

-وسایل شیشه ای و چینی های گران قیمت را در کابینت های در بسته یا قفسه های بالا و دور از دسترس کودک نگهداری کنید.

-از خطرهایی که مواد تمیزکننده خانگی برای کودک دارند، آگاه باشید. از موادی استفاده کنید که کمترین میزان سمیت را داشته باشند، آنها را در یک محل امن به نحوی که توجه کودک را جلب نکنند، نگهداری کنید.

-چاقوها و دیگر ابزارهای تیز مانند تیغه های مخلوط کن های برقی را در کشورهای قفل دار قرار دهید. اگر کودک یاد گرفت قفل های معمولی را باز کند، باید یک روش جایگزین برای نگهداری مواد و وسایل خطرناک پیدا کنید. همچنین می توانید با استفاده از یک در کوچک ایمنی نگذارید کودک به آشپزخانه وارد شود. در این صورت باید هنگام کار در آشپزخانه کودک را در محلی قرار دهید که کاملا در میدان دید شما باشد تا هم از او مراقبت کنید و هم بتواند شما را ببیند.

-لیوان ها، چاقوها، غذاها و نوشیدنی های داغ را دور از لبه میز قرار دهید. از رومیزی یا چیزهای دیگر مشابه هم استفاده نکنید، زیرا کودک می تواند آنها را بکشد و هرچه روی میز است روی خودش بریزد.

-شما می توانید یک قفسه ایمن را که چیز خطرناکی داخل آن نیست و از اجاق گاز نیز دور است، به کودک نشان دهید تا آن را باز کند و محتویات درون آن را به هم بریزد. احتمالا خواهید دید که پس از آن، به بازکردن و به هم ریختن محتویات قفسه های دیگر تمایلی نشان نخواهد داد، مگر اینه شما در آنها را باز بگذارید. درون قفسه کودک، چیزهای جالب و ایمن مثل ماهی تابه کوچک و سبک، قاشق چوبی، سبدهای رنگی، بشقاب های پلاستیکی یا استیل و سطل ماست خالی قرار دهید. گاهی هم اشیای داخل قفسه را عوض کنید تا برای کودکتان تنوع ایجاد شود.

-از شعله های عقبی اجاق گاز استفاده کنید و اگر مجبور به استفاده از شعله های جلو هستید، دسته ماهی تابه یا قابلمه را رو به بیرون قرار ندهید و در سطل آشغال، سطل بازیافت، ماشین رختشویی و ماشین ظرفشویی را ببندید و هنگامی که از آنها استفاده نمی کنید، کلید یا دستگیره ایمنی را فرعال کنید.

حمام نیز مانند آشپزخانه می تواد یک مکان خطرناک برای کودک باشد. توجه به این نکات می توانند به شما کمک کنند تا سلامت و امنیت کودک خود را تامین کنید و جلوی مشکلات احتمالی را بگیرید.

-یک قفل محکم را در ارتفاع بالا بر در حمام نصب کنید و هنگامی که از حمام استفاده نمی کنید، در آن را قفل کنید.

-ابزارهای برنده را از حمام خارج کنید. بهتر است تیغ ها، قیچی، سشوار و سایر لوازم از این قبیل را در اتاق خواب والدین یا در یک قفسه دور از دسترس کودک نگهداری کنید.

-درجه آبگرمکن یا شوفاژ را بالاتر از 50 درجه سانتی گراد قرار ندهید. هرچه دمای آب پایین تر باشد، احتمال بروز سوختگی در هنگام استحمام کاهش پیدا می کند. همیشه هنگام استحمام، ابتدا شیر آب سرد را باز کنید تا احتمال بروز سوختگی کاهش یابد.

-یک تکه موکت یا حصیر غیرلغزنده را برای جلوگیری از سقوط و افتادن در حمام قرار دهید.

-به کودک خود آموزش بدهید که در تمام طول استحمام داخل وام حمام بنشیند. شما باید این حرف را چندبار با آرامش تکرار کنید تا نهایتا نتیجه دهد.


منبع: هفته نامه سلامت

راهنماي فعاليت كودكان و نوجوانان كانادا توصيه مي‌كند، بچه‌ها دست‌كم 90 دقيقه در روز بايد فعاليت كنند كه بخشي از اين زمان بايد صرف انجام ورزش شديد مانند دويدن يا فوتبال شود.

محققان مي‌گويند، اگر امروز براي انجام حركات ورزشي و تحرك كافي در كودكان كاري انجام نشود، ‌20 تا 30 سال بعد بايد منتظر پديده چاقي به‌صورت اپيدمي بود. گروهي از پزشكان معتقدند، كودكان 8 تا 11 سال به‌طور ميانگين 5 دقيقه فعاليت ورزشي متوسط تا شديد طي فعاليت‌هاي روزانه خود انجام مي‌دهند و حتي تحقيقات در آمريكا نشان داده است، كودكان به‌طور ميانگين كمتر از 25 دقيقه فعاليت ورزشي طي برنامه‌هاي آموزشي هفتگي در مدرسه دارند. درحالي‌كه فعاليت‌هاي ورزشي باعث مي‌شود كودكان در دروس خود نيز عملكرد بهتري داشته باشند و به موفقيت‌هاي بيشتري نايل شوند. بنابراين آن‌ها توصيه مي‌كنند فعاليت‌هاي ورزشي از كودكستان تا پايان دوره دبيرستان در تمام برنامه‌هاي آموزشي گنجانده شود. براي رسيدن به اين نقطه با 30 دقيقه ورزش در روز شروع كنيد و به‌تدريج فعاليت‌هايي با تحرك كم را كاهش دهيد.

اگر وقت كرديد، پياده‌روي كنيد

اين نكته بسيار مهم است كه با كمك مدرسه بتوانيد فعاليت‌هاي بدني را انتخاب كنيد كه با سن و توانايي فيزيكي بچه‌ها متناسب باشد. يكي از اهداف اصلي متخصصان اين است كه بتوانند 30 دقيقه ورزش سبك و آرام را در اكثر روزهاي هفته دانش‌آموزان بگنجانند. پياده‌روي و پيمودن پله، باعث تناسب همه جانبه و سلامت روز افزون مي‌شود. اگر به جاي سفر روزانه با اتوبوس، پياده‌روي كنيد يا از پله‌ها به جاي آسانسور استفاده كنيد، سودش به بدن‌تان مي‌رسد. بنابراين مي‌توانيد كودكان را زماني كه حوصله دارند به پياده‌روي تشويق كنيد. اگر اين اتفاق نيفتد بدون شك بالا رفتن از يك تپه ساده هم در سال‌هاي آتي طاقت‌فرسا خواهد بود.

فعاليت‌هايي در فضاي باز داشته باشيد

گفتن اين جمله به كودكان كه «ورزش كنيد» مي‌تواند با نگاه سردرگم و البته خنده آن‌ها همراه باشد. به جاي اين جمله كليشه‌اي بازي‌هاي خلاق طراحي كنيد. يك بازي با هولا هوپ، طناب يا هر چيز ديگر تعبيه كرده و سعي كنيد يكسري راه‌هاي مارپيچ از ميان آن‌ها بسازيد، بپريد، سينه‌خيز برويد و... براي هر فرد زماني را درنظر بگيريد و مسابقه راه بيندازيد. ايجاد رقابت كنيد ولي آنقدر سختش نكنيد كه كودك از آن زده شود.

بعد از شام قايم‌باشك‌‌بازي كنيد

زماني را براي با هم بودن اختصاص دهيد. مي‌توانيد يك برنامه پياده‌روي بعد از شام راه بيندازيد. وسايل تعادلي پارك محله‌تان براي ايجاد هيجان و كمك به هماهنگي اعضاي بدن او بسيار كارآمد است. اگر وسايلي در كار نيست، ديوارهاي كوتاه هم مي‌توانند يك وسيله تعادلي و پله‌ها هم وسيله‌اي براي پرش باشند.


مزاياي ورزش براي بدن را به او آموزش دهيد

بچه‌ها هميشه از مسائل پشت‌پرده استقبال مي‌كنند و دوست دارند چرايي اتفاق‌ها را دريابند. به آن‌ها بياموزيد در هركدام از فعاليت‌هايي كه انجام مي‌دهند كدام بخش از بدن‌شان درگير مي‌شود. يادتان باشد وقتي صحبت از ورزش و تشريح علوم پايه مي‌شود نبايد بچه‌ها را دست كم بگيريد. به‌عنوان مثال كودك 5 ساله‌اي از پدرش درباره عضلات بازو و پا سوال مي‌كند و مي‌داند ورزش براي قلب مفيد است و پياده‌روي و ورزش‌هاي كششي براي عضلات پا مفيد هستند.


ورزش‌هاي انفرادي منطبق با شخصيتش را براي او پيدا كنيد

اين نكته مهم است كه بچه‌هاي خود را در روند فعال‌تر شدن قرار دهيد. به آن‌ها اجازه دهيد فعاليت دلخواه‌شان را انتخاب كنند و به آن‌ها كمك كنيد تا محيط هيجان‌انگيزشان را بيابند. اگر فرزندتان پر جنب و جوش بوده و دائم در حال دويدن است، مسابقه دو راه بيندازيد و از مدرسه يا پارك محل براي اين‌ كار استفاده كنيد. برخي كودكان اما از حركات آهسته استقبال مي‌كنند بنابراين مي‌توانيد با هم حركات كششي و تاي چي كار كنيد. براي كودك هدف‌گرا هم مي‌توانيد كلاس‌هاي كاراته يا هنرهاي رزمي ترتيب دهيد تا پيشرفت كند و يكي پس از ديگري رنگ كمربند كاراته‌اش را عوض كند.

كودكان به‌طور طبيعي به ورزش، بازي و تحرك علاقه نشان مي‌دهند و اين بازي و تحرك براي رشد و نمو آن‌ها لازم و ضروري است. بنابراين وظيفه والدين و مربيان اين است كه سعي كنند كودكان را به ورزش و بازي تشويق كنند تا فكر، روح، جسم و شخصيت‌شان را ساخته و آن‌ها را براي زندگي اجتماعي سالم و مفيد آماده كنند. هر چند داشتن فعاليت بدني باعث ايجاد عادات سلامت مي‌شود اما امروزه كودكان نسبت به نسل‌هاي قبل كمتر علاقه به تحرك و ورزش دارند اما چگونه مي‌توان بچه‌ها را از پاي كامپيوتر و تلويزيون بلند كرد؟ شايد به‌نظر سخت بيايد اما نگران نباشيد، كودك شما مي‌تواند براساس راهنماي فعاليت بدني، جنب و جوشش را هدفمند كند. به‌زودي تمام راه‌هاي هيجان‌انگيز و لذت‌بخش براي كمك به فرزندتان را كشف خواهيد كرد. فرزندتان را تشويق كنيد تا در فعاليت‌هايي كه متناسب با سن او بوده و لذت‌بخش است، شركت كند. مي‌توانيد برخي ايده‌هاي هيجان‌انگيز براي فعال و سالم نگهداشتن كودكان را بررسي كنيد.


الگو شويد

بدون شك كودكان با كمك مثال، بهتر ياد مي‌گيرند و ورزش هم از اين قاعده مستثنا نيست. در جايي كه شما به جاي راه رفتن از پله برقي استفاده مي‌كنيد يا 20 دقيقه براي پيدا كردن نزديك‌ترين نقطه با ماشين مي‌چرخيد، بچه‌ها هم همين‌ها را از شما ياد مي‌گيرند. وقتي شما برخي حركات و ورزش‌ها را وارد زندگي روزانه خود كنيد، تبديل به عادت خواهد شد و براي كودكان هم ديگر انجام اين كارها سخت نيست. همان طور كه بدن ما به اشكال مختلف ورزش نياز دارد، بچه‌ها هم به انواع فعاليت نياز دارند تا خسته نشوند.


ورزش تيمي مورد علاقه فرزندتان را پيدا كنيد

تنها راهي‌كه بدانيد كودك‌تان به چه ورزشي علاقه دارد اين است كه اجازه دهيد تيم‌هاي ورزشي مختلف را امتحان كند و از فوتبال گرفته تا هاكي، از بسكتبال تا بيس‌بال و همچنين از او نخواهيد براي بازي كردن حتما ثبت‌نام كند. براي كودكان خردسال ممكن است تئوري اين ورزش‌ها چندان جالب نباشد اما وقتي تيم را مي‌بينند، از جنبه‌هاي اجتماعي ورزش‌هاي تيمي لذت خواهند برد.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط narges. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

چگونه کودک بدخلق را آرام کنیم؟

کودک را قنداق کنید، و در گهواره به پهلو بخوابونیدش. پشتش رو به دیواره ی گهواره تکیه بدید.

---

با سلام ...

با تشکر از مطالبتون ....

به نظر شما از نظر علمی قنداق کردن کودک مشکلی رو پیش نمیاره ؟؟ من خودم به شدت با قنداق کردن مخالف هستم در صورتی که بعضی ها میگن باید شب ها قنداق بشه تا کودک راحت تر بخوابه در کل از نظر علمی چه جوری هست ؟؟؟ خوبه یا بد ؟؟؟

این‌که آیا والدین و به خصوص مادر باید به کودک‌ اجازه دهند در کنار آنها بخوابد یا نه همیشه مورد اختلاف‌نظر روان‌شناسان بوده است. در طول سال‌هاي اخیر بحث‌های زیادی در این باره شده و به تناوب این کار را لازم و مخرب دانسته‌اند. اما نتایج تحقیقات جدید باعث شده متخصصان بیش از همیشه والدین را از خوابیدن کنار فرزندشان منع کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد خوابیدن کودک کنار مادر تاثیرات منفی روانی و بیولوژیک دارد. محققان توصیه می‌کنند پس از به دنیا آمدن کودک، پدر و مادر باید هر چه سریع‌تر او را از رختخواب‌شان بیرون کنند. به خصوص وقتی دوران شیرخواری کودک تمام می‌شود دیگر او نباید کنار پدر و مادرش بخوابد. بررسی‌هایی که روی خواب کودکان انجام شد نشان داد فرزندانی که کنار مادرشان می‌خوابند به نسبت آنهایی که شب را تنها می‌خوابند، بخش کمتری از زمان استراحت‌شان را در خواب عمیق هستند. علت این امر صدای نفس‌های مادر و همین‌طور حرکت‌های او در کنار فرزندش است. البته عکس این تاثیر بر مادر هم وجود دارد و بر خواب او تاثیر منفی می‌گذارد. علاوه بر این، خوابیدن در کنار والدین، شخصیت کودکان را سخت وابسته و آسیب‌پذیر می‌کند. در عوض کودکانی که تنها می‌خوابند اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کنند و شخصیت مستقل و قدرتمندشان را زود‌تر و بهتر بازمی‌یابند.

دکتر حسین برزگر مدیر نظارت بر دارو و مخدر دانشگاه علوم پزشکی اهواز با اعلام این خبر گفت: در بررسی های صورت گرفته در مرکز ثبت و بررسی عوارض ناخواسته داروها( ADR ) و استعلام از همکاران گروه پزشکی متاسفانه مواردی از مسمومیت با فرآورده های مورد استفاده در گروه سنی کمتر از دو سال مشاهده که باعث بستری شدن کودکان در بیمارستان شده است.

وی افزود: شهروندان به منظور پیشگیری از وقوع این قبیل عوارض از مصرف خودسرانه و بدون نسخه پزشک داروهای مذکور جدا خودداری شود.

دکتر برزگر با بیان اینکه به منظور کمک به خواب کودک و ایجاد حالت خواب آلودگی نباید از شربت و یا قرص سرماخوردگی و سرفه استفاده شود، تصریح کرد: مصرف فرآورده های مذکور در کودک به علت مقدار ماده موثره مشترک موجود در این فرآورده ها از حد مجاز بالاتر رفته و در نتیجه باعث ایجاد مسمومیت در کودک می کند.

این مقام مسئول با بیان اینکه فرآورده های مورد استفاده برای رفع علایم سرماخوردگی و سرفه، علاوه بر اینکه علت ایجاد بیماری را رفع نمی کند و در کوتاه شدن دوره بیماری در کودکان زیر دو سال تاثیری ندارند، تاکید کرد: این فرآورده ها تنها فقط به بهبودی علامت بیماری کمک می کند.

منبع: برنا

يك روانپزشك:
كودك دليل تنبيه خود توسط والدين را بايد بداند
به کودک نگوييد "دوستت ندارم"
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

يك روانپزشك گفت: كودك بايد دليل تنبيه شدن خود توسط والدين را بداند، در غير اين‌ صورت اشتباه خود را مجددا تكرار مي‌كند.
دكتر عارفه مبشر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)‌ـ ‌منطقه خوزستان ـ اظهار كرد: تنبيه كردن كودك در وي بسيار موثر است، البته با توجه به سن كودك و عمل اشتباه وي، نوع تنبيه هم بايد متفاوت باشد.
وي افزود: براي تنبيه كودك نخستين گام " ناديده گرفتن" وي توسط والدين است. با بي‌توجهي به عمل و رفتار كودك، او به اشتباه خود پي خواهد برد. لبخند زدن به كودك هنگام تنبيه، نوعي تشويق براي او محسوب مي‌شود و اثر مثبت تنبيه را از بين مي‌برد. در صورتي كه كودك رفتار اشتباه خود را تكرار نكند، در پاسخ بايد وي را مورد تشويق قرار داد.
مبشر تصريح كرد: گام دوم در تنبيه كودك، گرفتن امتيازهايي است كه كودك دارد، اجازه ندادن به كودك براي بازي با اسباب‌بازي‌هايش نوعي تنبيه است.
اين روانپزشك گفت: قرار دادن كودك در يك مكان خلوت آخرين مرحله تنبيه است،‌ البته والدين بايد توجه داشته باشند كه كودك را در اتاقي تاريك و ترسناك قرار ندهند، زيرا اين عمل براي كودك وجهه منفي ايجاد مي‌كند.
وي افزود: همچنين والدين بايد توجه داشته باشند در اتاقي كه براي تنبيه كودك در نظر مي‌گيرند، وسايل بازي و خوشايند او وجود نداشته باشد.
مبشر با بيان اينكه متاسفانه برخي والدين براي تنبيه كودك از جملاتي مانند" تو را دوست ندارم" استفاده مي‌كنند،‌ تاكيد كرد: والدين براي تنبيه كودك نبايد به او بگويند "دوستت ندارم"؛‌ اين عمل كاملا اشتباه است.
وي ادامه داد:‌ تنبيه بدني كودك در مجموعه تنبيه‌ها هيچ‌گونه جايگاهي ندارد. تنبيه بدني موجب مي‌شود كودك هميشه احساس ناامني داشته باشد و احساس كند والدين به او بي‌علاقه‌اند و حتي ممكن است نسبت به والدين خود احساس بدي پيدا كند.
اين روانپزشك گفت: تنبيه بدني يك رفتار پرخاشگرانه است و ممكن است كودك از والدين خود در آينده الگوبرداري كند و به فردي پرخاشگر تبديل شود.
انتهاي پيام

متخصصان روانشناسی در كانادا هشدار دادند: تنبیه بدنی یا مقررات سخت و شدید باعث می‌شود كه كودكان برای پنهان كردن خطاهای خود، بیشتر به دروغگویی متوسل شوند.

پروفسور ویكتوریا تالوار از دانشگاه مك گیل و دستیارش پروفسور كانگ لی از دانشگاه تورنتو در مطالعات خود دو گروه از كودكان را كه درگروه سنی 3 و4 ساله بودند در شرایط مختلف با هم مقایسه كردند. گروه اول در یك مدرسه خصوصی ثبت‌نام شده بودند كه این مدرسه به روش‌های سنتی مثل استفاده از تركه و فلك برای تنبیه دانش‌آموزان اداره می‌شد. گروه دوم نیز در یك مدرسه خصوصی دیگری ثبت نام شده بودند كه شیوه اداره آن با سیستم‌های آزادانه‌تر و با مقررات آسانتر بود. رفتار تك تك كودكان به طور جداگانه در هر دو مدرسه تحت مطالعه قرار گرفت.

به گزارش یونایتدپرس، در ادامه آزمایشات از كودكان خواسته شد در یك بازی «حدس بزن» شركت كنند. متخصصان كه در این بازی با كودكان همراه بودند از آنها درخواست می‌كردند كه وقتی در اتاق تنها هستند دزدكی به اسباب بازی كه داخل اتاق گذاشته شده بود، نگاه نكنند. تقریبا اكثر كودكان وقتی تنها می‌شدند به رغم توصیه متخصصان، این كار را انجام می‌دادند.

اما نتایج ارزیابی‌ها معلوم كرد كودكانی كه در گروه اول یعنی در مدرسه خصوصی با روش سنتی و تنبیهی ثبت‌نام كرده بودند در پاسخ به این سوال كه آیا دزدكی اسباب بازی را دیده‌اند تقریبا همگی‌شان دروغ می‌گفتند و جواب منفی می‌دادند، در حالی كه كودكان در گروه دوم كه در مدرسه تنبیه نمی‌شدند، فقط حدود 50 درصد در مورد نگاه كردن به اسباب بازی دروغ می‌گفتند.

بعلاوه معلوم شد كودكانی كه به دلیل تنبیه شدن توانستند بار اول دروغ بگویند در پاسخ به سوالات بعدی درباره جزئیات و مشخصات اسباب‌بازی، خیلی بهتر پاسخ‌های غیرصحیح و فریب دهنده می‌دادند تا معلوم نشود كه دروغ گفته‌اند.

كيفيت نور اتاق نوزاد از اهميت بسيار زيادي برخوردار است. نور مستقيم خورشيد زماني‌كه وارد اتاق شود و به طور مستقیم به تخت‌خواب نوزاد بتابد می‌تواند خواب او را مختل کند. همچنين نور ماه و نورهاي خياباني در هنگام شب نيز همين مشكل را به‌وجود مي‌آورد. بهترين راه‌حل برای برطرف کردن این مشکل، قراردادن تخت‌نوزاد در جایی مناسب و درنظر گرفتن پوشش کافی برای پنجره‌هاست.

اگرچه كم بودن نور طبيعي موجود در اتاق نوزاد به خواب آرام او کمک می‌کند اما باعث می‌شود که فضا سنگین و تاریک به نظر برسد. از اين‌رو بايد به دنبال راهي باشيد تا نور طبيعي موجود در اتاق را تا حد لازم افزايش دهيد. يكي از راه‌هاي پيشنهادي ما، استفاده از رنگ زرد روشن براي ديوارها، آباژور و لامپ‌هايي است كه نور طبيعي يا نور روز را از خود ساطع مي‌كنند (البته در خصوص چراغ‌هاي روميزي و آباژورها بايد مطمئن شويد كه دور از دسترس كودك باشد). در اتاق نوزاد نيز مانند ديگر اتاق‌ها استفاده از ديمر براي تنظيم و كنترل ميزان و شدت نور توصيه مي‌شود.

كف‌پوشي براي راحتي و ايمني فضا:

نوزادان و كودكان مقدار زيادي از زمان خود را روي زمين سپري مي‌كنند، به‌خصوص زماني‌كه سینه‌خیز رفتن را یاد می‌گیرند؛ بنابراين كف‌پوش اتاق بايد از استاندارد بالايي برخوردار باشد و براي كودك راحت و ايمن بوده و نگهداري و نظافت آن نيز براي والدين ساده و آسان باشد.

كف‌پوش‌هاي سخت‌تر ايمن‌ترند. همچنين به دليل مقاومتي كه در برابر لكه‌ها و كثيفي دارند نظافت آنها براي والدين بسيار راحت و سريع است. اما آيا اين نوع كف‌پوش‌ها راحت هستند؟!

تلفيق و هم‌نشيني يك كف‌پوش سخت مانند انواع كف‌پوش‌هاي چوبي طبيعي با يك قاليچه نرم و گرم مي‌تواند ايمني و راحتي را توام با هم براي اتاق نوزاد شما به‌وجود آورد. استفاده از قاليچه بيشتر از موكت توصيه مي‌شود زيرا هم نظافت قاليچه از موكت ساده‌تر است و هم تعويض آن در صورت لزوم آسان‌تر از موكت است. همچنين موكت به دليل پرزهايي كه دارد براي نوزاد ايجاد آلرژي مي‌كند.

قاليچه‌اي نرم و لطيف مانند اين تصوير مي‌تواند سطحي نرم را براي زانوهاي كودك به‌وجود آورد.




اتاق‌هاي تم‌دار (موضوع‌دار)

نقاشی دیواری انجام شده ، وسعت را به فضای کوچک این اتاق نوزاد آورده است و با توهمي كه براي بيننده ايجاد مي‌كند، چشم‌ها را به ماوراي اين دشت سرسبز سوق مي‌دهد. درختان بلندي كه در اين نقاشي ديواري وجود دارد سبب شده تا سقف اين اتاق كشيده و بلندتر به‌نظر برسد. انجام چنين اقدامي در دكوراسيون اتاق نوزاد علاوه بر تم‌دار كردن فضا به رشد فكري كودك نیز كمك مي‌كند.


در اين اتاق نوزاد آرامش‌بخش، دو تم طبيعت و كانتري به هم پيوند خورده‌اند. رنگ زرد كره‌اي ديوارها روشنايي خورشيد را به اين اتاق القا كرده است. رنگ سبز عميقي در جاي‌جاي دكوراسيون این اتاق در هماهنگی با رنگ زرد به کار رفته است. استفاده از رنگ سفيد كه در برخي قسمت‌هاي دكوراسيون اين اتاق به چشم می‌خورد، چاشني خوبي براي القاي پاكي و روشنايي به دكوراسيون است.


دراور موجود در اتاق عنصر مناسبي است تا از آن به‌عنوان يك بوم نقاشي استفاده كنيد و با نقاشي كشيدن روي آن حال‌وهواي دكوراسيون فضا را تغيير داده و به آن روح ببخشيد.


گوشه‌ای از اتاق نوزاد كه سقفي كج و شيب‌دار دارد، جاي دنج و مناسبي براي قرار دادن تخت محسوب مي‌شود. مي‌توانيد با ترسيم يك نقاشي جذاب و دوست‌داشتني روي سقف بالاي تخت، به‌راحتي فضا را براي كودك تم‌دار و دوست‌داشتني‌ كنيد. در اين تصوير مشاهده مي‌كنيد كه يك كيسه از جنس ملحفه تخت به تخت آويخته شده است که فضای خوبی برای قرار دادن اسباب بازی‌های کودک است. همچنین نصب طبقاتی به دیوار بر میزان فضای ذخیره‌سازی اتاق افزوده است.


در اين تصوير پارچه‌ كلاهك آباژور همان پارچه‌ای است که برای پرده استفاده شده و باعث به وجود آمدن ریتم در دکوراسیون این اتاق نوزاد شده است. روميزي راه‌راه آبي و سفيد موجود در اين دكوراسيون داراي كنتراست و تضادي محسوسی با رنگ‌های موجود در دکوراسیون است و هامونی اتاق نوزاد را تامین می‌کند. ديوارهاي زرد رنگ اين فضا اين امكان را به‌وجود مي‌آورد كه بتوانيد به راحتي پس از گذشت چند سال دكوراسيون فضا را تغيير دهيد.


عناصر كاربردي و ساده‌اي كه كار دست هستند مانند اين پاكت‌هاي پارچه‌اي بهتر است به‌جاي داخل كمدها و باكس‌ها، روي ديوار نصب شوند تا بتوانند به‌سادگي اتاق نوزاد شما را تم‌دار كنند و به عنصري دوست‌داشتني براي كودك تبديل شوند كه با مرور زمان با بزرگتر شدن نوزاد کاربری‌های مختلفی برای او داشته باشد.


گاهي اوقات اقدامات ساده و آسان مي‌تواند نقش تعيين‌كننده و تاتيرگذاري در جلوه دكوراسيون اتاق نوزاد داشته باشد. براي مثال اين روبان‌هاي زيبا كه به‌عنوان بندينك براي پرده اين اتاق نوزاد مورد استفاده قرار گرفته، از جمله اين اقدامات ساده و كار دست است.


براي دكوراسيون اتاق نوزاد از تم كتاب داستان كودكانه استفاده شده است كه مي‌توانيد اين تم را روي كلاهك آباژور، آب‌پاش كوچك روي ميز و عناصر قرار داده شده داخل كابينت مشاهده كنيد. كاغذ ديواري طرح‌دار استفاده شده نيز به‌خوبي اين تم را تكميل كرده است.




عناصر كوچك تم‌دار:

تخت‌خواب نوزاد مي‌تواند به تنهايي نقطه كانوني دكوراسيون محسوب شود و در مركز توجه قرار بگيرد. بدون اينكه نياز باشد تلاش زيادي براي انتخاب قاليچه و پرده اتاق كنيد، مي‌توانيد با اندكي خلاقيت و رسيدگي به دكوراسيون تخت‌خواب نوزاد، دكوراسيون اتاق او را جذاب و داراي تم كنيد.


استفاده از طرح‌هاي گرافيكي قوي و چشم‌گير مي‌تواند حال‌وهوايي سرگرم كننده و جذاب براي دكوراسيون اتاق نوزاد به‌وجود آورد. همچنين پرچم‌هاي سه‌گوش ساده كه به‌راحتي از پارچه‌هاي باقيمانده و باطله درست مي‌شود، به‌خوبي تم اتاق و جلوه نهايي دكوراسيون را كامل مي‌كند. براي ايجاد انسجام در اين دكوراسيون از يك پارچه براي روكش صندلي راحتي و دامن روتختي نوزاد استفاده شده است.


در اين تصوير دكوراسيون تخت‌خواب نوزاد داراي تم آنتيك و قديمي است كه وجود مقداري رنگ آبي و عناصر متحرك اين تم را تقويت كرده است. استفاده از چوب‌هاي روستيك براي تخت‌خواب و كف‌پوش اتاق نوزاد حال‌وهوايي روستايي و آرام به اين فضا داده است كه به منسجم و متحد کردن جلوه آن کمک می‌کند.

ابهری در گفت‌وگو با شبکه ایران:
برخی اسباب‌بازی‌ها روحیه خشونت را در کودکان تقویت می‌کند

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خشونت به عنوان یکی از ناهنجاری‌های رفتاری براساس هیجان‌های روحی و فرآیندی است که موجب آزار دیگران از نظر مادی و معنوی می‌شود.

شبکه ایران- سمیه بهمنی/ مجید ابهری، آسیب‌شناس اجتماعی در گفت وگو با شبکه ایران با بیان این مطلب گفت: خشونت، فرد خشن را در سرزمین خشم و پرخاشگری قرار می‌دهد و آنگاه رفتارهایی از خود نشان می‌دهد که کوچک‌ترین آن موجب تخریب اموال و زیان‌های مالی، ضرب و جرح و قتل می‌شود.
به گفته دکتر مجید ابهری، از نگاه آسیب‌شناسی رفتاری، یکی از اصلی‌ترین دلایل گسترش خشونت در جامعه انعکاس نادرست حوادث و وقایع و بیان نامشخص قتل و جنایات است. این آسیب‌شناس اجتماعی خاطرنشان کرد: رسانه‌ها در کنار انتشار اخبار در ارتباط با خشونت‌آفرینی باید به کالبدشکافی حادثه و نظریات کارشناسان رفتاری و روانشناسی، جامعه‌شناسی و جرم‌شناسی در کنار موضوع اقدام کنند.
وی بیان داشت: همچنین انعکاس خشونت و صحنه‌های خشن در قالب بلوتوث‌هایی که به وسیله تلفن‌های همراه مبادله می‌شوند و فیلم‌های آزاردهنده و تصاویر مربوطه در سایت‌های اینترنتی به نمایش درمی‌آیند.
به اعتقاد ابهری، دو گروه از افراد به تماشای اینگونه تصاویر و فیلم‌ها می‌روند. گروهی از روی کنجکاوی و کسب خبر اقدام به این حرکت می‌کنند و گروهی دیگر نیز کسانی هستند که از تماشای اینگونه فیلم‌های خشن لذت می‌برند و به ندرت برای آنها به صورت یک تنوع درمی‌آید.
این آسیب‌شناس اجتماعی تصریح کرد: افرادی که اینگونه فیلم‌ها و تصاویر را در سایت‌های اینترنتی قرار می‌دهند به طور اکثریت دارای ناهنجاری‌های رفتاری سادیسم بوده و از آزار دادن دیگران لذت می‌برند.
این استاد دانشگاه با اشاره به روزنامه‌های زرد یعنی آن دسته از رسانه‌هایی که برای پرکردن جیب خود با تیترهای عجیب و غریب به بزرگنمایی حوادث می‌پردازند، گفت: این گونه رسانه‌ها سعی می‌کنند که با سیاه‌نمایی جامعه را ناامن جلوه داده و با القای احساس عدم امنیت به مردم به هدف‌های شوم خود دست یابند.
ابهری بالابردن سطح نشاط و شادی در جامعه همراه با آموزش مهارت‌های زندگی در زمینه مدیریت احساسات و هیجان‌ها و کنترل رفتار و اطلاع‌رسانی به خانواده‌ها در راستای جلوگیری از تماشای فیلم‌های خشن و ماهواره‌ای توسط فرزندانشان و همچنین ممانعت کردن از بازی‌های رایانه‌ای مملو از کشت و کشتار برای فرزندان را از قدم‌های اصلی در پیشگیری راه‌های فرهنگی و اجتماعی در گسترش خشونت در جامعه عنوان کرد.
وی واردات اسباب بازی‌های خشونت‌زا را نیز در گسترش خشونت مؤثر دانست و تأکید کرد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت کشور، آموزش و پرورش و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان باید هرچه سریعتر با استفاده از تمام ظرفیت‌های سیاسی و اجتماعی با استمداد از کمیسیون‌های فرهنگی مجلس از ورود تولید اسباب بازی‌های خشونت‌زا در جامعه جلوگیری کنند.
این آسیب‌شناس اجتماعی تصریح کرد: 85 درصد از اسباب‌بازی‌های موجود در بازار شامل کیف، تیر و کمان، تفنگ و انواع سلاح‌ها و وسایل نظامی است. ضمن این که بازی با این گونه وسایل روحیه خشونت را در کودکان ایجاد و تقویت می‌کند.
این استاد دانشگاه همچنین از ماهواره‌ها به عنوان پیاده نظام ناتوی فرهنگی دشمنان قسم خورده در ویران کردن آینده کشور یاد کرد و اظهار داشت: اصلی‌ترین تهاجم و هدف مورد نظر دشمنان نوجوانان و جوانان ایران است.
وی اضافه کرد: کارشناسان و متخصصان نیز باید با تولید بازی‌های رایانه‌ای حاوی تاریخ و فرهنگ اسلامی - ایرانی در مقابل هجوم بی‌امان بازی‌های ساخته شده به دست بیگانگان ایستادگی کنند.
این آسیب‌شناس اجتماعی در پایان کالبدشکافی حوادث و فجایع و بهره‌گیری از نظریات کارشناسان برای بالابردن سطح آگاهی مردم در جامعه را از وظایف رسانه‌ها عنوان و ابراز امیدواری کرد که رسانه‌ها این رسالت را به گونه‌ای شایسته انجام دهند.
پایان مطلب/

اگر فکر می کنید میزان بهره هوشی کودک تان چیزی است که نمی توان تغییرش داد، سخت در اشتباهید. البته فیزیولوژیست ها هم تا چندی پیش چنین فکر می کردند، ولی نتایج مطالعات جدید نشان می دهد میزان بهره هوشی انسان در تمام طول عمر تغییر می کند. بر اساس این مطالعات تغییرات بهره هوشی از زمان تولد تا آخرین سال های بلوغ بسیار شدید است. به طوری که در مواردی دیده شده بهره هوشی در این سنین تا ۲۰ شماره بالا یا پایین رفته است. پس از پایان سنین نوجوانی این تغییرات بسیار کند می شوند.طی این مطالعه که در انگلیس انجام شد، از ۳۳ کودک ۱۲ تا ۱۶ ساله تست آی کیو گرفته شد. پس از گذشت ۴ سال همین افراد بار دیگر تست شدند و به شکل عجیبی مشاهده شد ضریب بهره هوشی اغلب آن ها تغییر کرده است. حتی این تغییر در برخی از آن ها به حدی بود که از گروه افراد متوسط به گروه افرادی با ضریب هوشی بیش از حد معمول رفته بودند یا بر عکس. به گفته پرفسور کتی پرایس این تغییرات واقعا تاثیر گذارند. او می گوید "۲۰شماره تغییر در ضریب هوشی که در برخی موارد دیده شد، چیزی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. طی چنین تحول بزرگی ممکن است فردی عادی به انسانی باهوش یا یک فرد کندذهن تبدیل شود" سوال مهمی که پیش می آید آن است که چه مواد غذایی، فعالیت ها یا محیط هایی می توانند در بالا بردن یا کاهش بهره هوشی موثر باشند. محققان می گویند تا انجام تحقیقات جدید نمی توان در این رابطه اظهارنظر کرد.