آرتریت روماتویید جوانان یا کودکان
شرح بیماری
آرتریت روماتویید کودکان عبارت است از یک بیماری التهابی بافت همبند، عمدتاً بافت مفاصل، که در کودکان رخ می‌دهد. امکان دارد با آرتریت ناشی از بیماری لایم اشتباه شود. مفاصلی که درگیر می‌شوند معمولاً عبارتند از زانو، آرنج، مچ پا، و گردن. التهاب می‌تواند عضلات نزدیک مفصل، غضروف، و غشاهای پوشانندة مفصل را نیز متأثر سازد. این بیماری بین سنین 5-2 سالگی آغاز می‌شود، و اغلب تا جوانی بهبود می‌یابد. این بیماری در دختران چهار برابر شایعتر از پسران است.
علایم شایع
درد، تورم، و خشکی در مفاصل انگشتان پا، زانو، مچ پا، آرنج، شانه، یا گردن. درد ممکن است به طور ناگهانی یا تدریجی آغاز شود و ممکن است در تنها یک، یا بسیاری از مفاصل وجود داشته باشد.
امکان دارد کودک بدون این که قادر به توضیح باشد، از راه‌رفتن امتناع کند.
دمای بدن هر روز و معمولاً در عصر تا حدود 4/39 درجة سانتیگراد بالا می‌رود. تب به طور شایع با بثورات پوستی و لرز همراه است.
بی‌اشتهایی، کاهش وزن
کم خونی
تحریک‌پذیری، بی‌حالی
تورم گره‌های لنفاوی
درد و قرمزی چشم
درد قفسة صدری به قدری شدید است که بر قلب تأثیر می‌گذارد.
علل
احتمالاً به علت اختلال خود ایمنی است که طی آن دستگاه ایمنی بدن به بافت خودی حمله می‌کند. بروز علایم برای اولین بار، اغلب باعث استرس جسمانی یا عاطفی می‌شود.
عوامل افزایش دهندة خطر
ارث
پیشگیری
در حال حاضر قابل پیشگیری نیست.
عواقب مورد انتظار
این بیماری در حال حاضر غیر قابل درمان است. اما در عین حال، در 80%- 75% موارد، به هنگام بلوغ یا اوایل جوانی، بیماری به کلی فروکش کرده است.
هر حمله معمولاً چند هفته به طول می‌انجامد و در طی دوران کودکی، بیماری هر از چندگاهی شعله‌ور می‌شود و دوباره فروکش می‌کند. علایم را معمولاً می‌توان با درمان تحت کنترل درآورد.
عوارض احتمالی
متأثر شدن بافت‌هایی غیر از مفاصل، مثلاً التهاب چشم، بزرگ شدن طحال، التهاب پردة دور قلب یا عضلة قلب.
تغییر شکل و به هم خوردن ساختمان مفصل به طور دایمی
درمان
اصول کلی
آزمایش خون، از جمله بررسی وضعیت خود ایمنی
عکس برداری از مفاصل. البته تغییرات مفصل ممکن است تا مراحل انتهایی بیماری نیز خود را در عکس مفصل نشان ندهند.
روان درمانی یا مشاوره برای کمک به خانوادة کودک، تا آنها بتوانند به خوبی از عهدة بیماری طولانی مدت کودک برآیند. شاید مهمترین عامل در درمان کودک حمایت عاطفی از وی باشد.
جراحی برای درست‌کردن مفصل تغییر شکل یافته (گاهی)
اگر تشک کودک سفت نیست، یک تختة ضخیم چندلا زیر تشک قرار دهید.
چشم کودک باید حداقل 2 بار در سال معاینه شود تا اگر التهابی در چشم وجود دارد زود تشخیص داده شود.
بسیار مهم است که کودک به مدرسه عادی به طور روزانه برود. هر جا که لازم باشد، مدرسه باید خدمات اضافی برای برآورده کردن نیازهای کودک فراهم کند.
داروها
آسپرین یا سایر داروهای ضد التهاب غیر استروییدی، برای کاهش درد و التهاب
امکان دارد داروهای دیگری چون کورتیکواسترویید، نمک طلا، یا یا سایر داروها تجویز شوند
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
به هنگام حمله، کودک باید در تخت استراحت کند، مگر برای توالت، تا رمانی که تب و سایر علایم تخفیف یابند.
امکان دارد برای حفاظت و حمایت از مفصل ملتهب استفاده از آتل ضروری باشد.
پس از رفع حمله، کودک می‌تواند به تدریج فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های عادی را از سر بگیرد، البته باید در طی روز ساعت‌هایی را به استراحت بپردازد. کودک نباید زیاد خسته شود و هر شب باید حداقل 12-10 ساعت بخوابد.
فیزیوتراپی توصیه خواهد شد. بعضی از حرکات را کودک خود می‌تواند انجام دهد، و بعضی از آنها را والدین می‌توانند برای کودک انجام دهند. انجام حرکات توصیه شده مهم است زیرا کمک می‌کند تا درد و اثرات ناتوان کنندة بیماری به حداقل برسند.
به دلیل تغییرات دوره‌ای علایم، گاهی برنامه فیزیوتراپی نیاز به بازبینی خواهد داشت.
به طور کلی از انجام ورزش‌هایی که بدن کودک در معرض ضربه قرار می‌گیرد باید خودداری شود، اما کودک باید تشویق شود تا در دیگر فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های مدرسه، خانه یا اجتماع شرکت کند.
رژیم غذایی
کودک باید یک رژیم مغذی و متعادل داشته باشد، در عین حال وی را باید تشویق به خوردن نمود.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
کودک شما علایم آرتریت روماتویید کودکان را دارد.
علایم زیر به هنگام درمان روی دهند:
درد قفسة صدری یا تب
علایم جدید و بدون توجیه. توجه داشته باشید که داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آرتریت مرتبط با پسوریازیس
شرح بیماری
آرتریت مرتبط با پسوریازیس التهاب مفاصل مجاور ضایعات پوستی و ناخنی پسوریازیس. هر یک از مفاصل بدن ممکن است درگیر شوند، ولی عمدتاً مفاصل انگشتان و مهره‌های کمری و گردنی مبتلا می‌شوند. این اختلال معمولاً خفیف بوده و بیشتر بین سنین 35-30 سال شروع شده و در سراسر زندگی به طور متناوب ادامه می‌یابد.
علایم شایع
درد، تورم، محدودیت حرکت، احساس درد هنگام لمس و گرمی مفاصل مبتلا
پوسته‌ریزی پوست
ناخن‌های چاله‌دار، برجسته و زرد رنگ
خستگی و تب (گاهی)
علل
استعداد ابتلا به آرتریت مرتبط با پسوریازیس ممکن است ارثی باشد.
واکنش ایمنی نسبت به یک عفونت استرپتوکوکی
ناشناخته (علت این اختلال معمولاً ناشناخته است)
صدمات جسمی یا روحی (به ندرت)
عوامل افزایش دهنده خطر
عفونت‌های استرپتوکوکی (به ندرت)
سابقه خانوادگی آرتریت روماتوئیدیا پسوریازیس
پیشگیری
اقدام فوری برای درمان آنتی بیوتیکی عفونت‌های استرپتوکوکی
عواقب مورد انتظار
این اختلال در حال حاضر غیر قابل علاج محسوب می‌گردد. مشخصه این بیماری دوره‌های مکرر فروکش و شعله‌ور شدن به طور حاد است. البته علایم بیماری با درمان قابل تسکین یا کنترل بوده و موارد معدودی از بهبود خودبه‌خود بیماری در مقالات پزشکی گزارش شده است. تحقیقات علمی درباره علل و درمان این بیماری ادامه داشته و این امید وجود دارد که درمان‌هایی مؤثرتر و در نهایت علاج‌بخش عرضه گردد.
عوارض احتمالی
پیشرفت به سوی آرتریت مزمن و ناتوانی شدید در حرکت ممکن است رخ دهد (به ندرت).
درمان
اصول کلی
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش‌های خون از نظر عامل روماتویید و پادتن‌های ضد هسته (ANA) ، و رادیوگرافی مفاصل باشد.
هدف درمانی عبارتست:
از کنترل ضایعات پوستی و التهاب مفصلی
بی‌حرکت کردن مفاصل مبتلا با آتل ممکن است انجام شود.
برای تخفیف درد مفصلی از گرم کردن مفصل استفاده کنید. برای این منظور استفاده از آب داغ، جریان‌های گردابی، لامپ‌های گرمایی، امواج ماوراء صورت یا دیاترمی همگی مؤثرند.
برنامه‌ریزی دوره‌های منظم آفتاب گرفتن در حد متوسط کمک کننده است. اگر گرم کردن مفاصل باعث تسکین درد نشد، کمپرس سرد را امتحان کنید.
اشعه درمانی PUVA (تاباندن اشعه ماوراءبنفش پر شدت پس از تجویز داروی پسورانی) برای ضایعات پوستی مؤثر است.
داروها
برای ناراحتی خفیف، استفاده از داروهای بدون نسخه نظیر آسپیرین ممکن است کافی باشد.
برای کاهش التهاب مفصلی از داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، تزریق کورتون به داخل مفاصل مبتلا (گاهی) و داروهای سرکوبگر دستگاه ایمنی نظیر متوترکسات ممکن است استفاده شود.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
در طی دوره شعله‌وری بیماری استراحت نمایید و پس از آن فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های طبیعی خود را به تدریج از سر بگیرید. سعی کنید فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های بیرون از خانه در تماس با آفتاب را افزایش دهید.
رژیم غذایی
رژیم خاصی نیاز نیست.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم آرتریت مرتبط با پسوریازیس باشید.
اگر دچارعلایم جدید و غیر قابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آسیب به گوش میانی در اثر تغییرات فشاری
شرح بیماری
آسیب به گوش میانی در اثر تغییرات فشاری در این نوع آسیب، گوش میانی، شیپور اُستاش (مجرایی که محفظه گوش میانی را به حلق وصل می‌کند) و انتهای اعصابی که در گوش وجود دارند متأثر می‌شوند.
علایم شایع
ناشنوایی (به درجات مختلف)
احساس گرفتگی در گوش
درد خفیف تا شدید در گوش، یا در ناحیه فک و پیشانی
گیجی و منگی
وزوز گوش
گریه در شیرخواران و خردسالان
علل
آسیب ناشی از افزایش ناگهانی فشار محیط اطراف، مثلاً به هنگام ارتفاع کم‌کردن سریع هواپیما یا به هنگام غواصی. در این شرایط، هوا از راه بینی و حلق به محفظه گوش میانی می‌رود تا فشار در دوطرف پرده گوش متعادل شود. اگر مجرایی که از حلق به محفظه گوش میانی کشیده شده است (شیپور اُستاش) درست عمل نکند، فشار در محفظه گوش میانی کمتر از فشار محیط خواهد بود. این فشار منفی در گوش میانی باعث می‌شود پردة گوش به درون گوش کشیده شود. بعداً ممکن است خون و مخاط در گوش میانی ظاهر شود. احتمال بروز این آسیب وقتی که فرد سرماخوردگی دارد و به غواصی می‌پردازد یا با هواپیما سفر می‌کند، بیشتر است.
آسیب در اثر ضربه به گوش خارجی یا میانی (بوکس، اسکی روی آب، تصادفات، و غیره).
عوامل تشدید کننده بیماری
عفونت تنفسی اخیر
پرواز با هواپیما
غواصی
سقوط با چتر نجات
کوهنوردی در ارتفاعات بالا
ورزش‌های مستلزم برخورد فیزیکی
کم بودن سن (شیرخواران و خردسالان). در این حالت گشادکردن شیپور اُستاش (با قورت دادن آن دهان) دشوار است.
پیشگیری
وقتی که سرماخوردگی دارید، غواصی نکنید. اگر مجبور به مسافرت با هواپیما هستید، از قرص‌ها یا اسپری‌های تخفیف‌دهنده تورم مخاط حلق و بینی استفاده کنید. دستور دارویی را رعایت کنید.
به هنگام پرواز، زمانی که هواپیما در حال ارتفاع گرفتن است یا از ارتفاع خود کم می‌کند، یک شیرینی سفت یا آدامس را در دهان بجوید تا به این ترتیب مجبور به قورت دادن آب دهان خود به دفعات باشید.
یک نفس متوسط بکشید، بینی خود را با دست بگیرید و دهان خود را ببندید و سعی کنید با راندن آهسته هوا به لُپ‌ها، هوا را به داخل شیپور اُستاش برانید (مانوور والسالوا).
به هنگام ارتفاع گرفتن و کم‌کردن ارتفاع، به شیرخوار یک شیشه آب یا آب میوه بدهید.
عواقب مورد انتظار
اغلب موارد با درمان قابل برگشت هستند، بدون اینکه آسیب یا ناشنوایی دایمی رخ دهد.
عوارض احتمالی
ناشنوایی دایمی
پاره شدن پرده گوش
عفونت گوش میانی
درمان
اصول کلی
در اغلب موارد، هیچ درمانی لازم نیست و علایم در عرض چند ساعت یا چند روز برطرف می‌شوند.
اگر گوش ترشح دارد، یک تکه کوچک پنبه را در کانال گوش خارجی بگذارید تا ترشح را جذب کند.
ندرتاً لازم می‌شود که برای آزاد کردن مایع محبوس شده در گوش میانی، پرده گوش با جراحی باز شود. گاهی یک لوله کوچک پلاستیکی نیز در پرده گوش تعبیه می‌شود تا فشار در دو طرف پرده گوش متعادل باقی بماند. این لوله در عرض 12-9 ماه خود به خود بیرون می‌افتد.
داروها
برای رفع درد و ناراحتی خفیف، می‌توان از داروهای کاهنده تورم مخاط بینی و حلق، و داروهای ضددرد مثل استامینوفن استفاده کرد.
امکان دارد برای شما قرص‌ها و اسپری‌های قوی‌تر تخفیف دهنده تورم مخاط بینی و حلق تجویز شود. این داروها باید حداقل به مدت دو هفته پس از آسیب مصرف شوند.
اگر عفونت وجود داشته باشد، آنتی بیوتیک تجویز می‌شود.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
با شروع بهبودی علایم، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های عادی خود را از سر گیرید.
رژیم غذایی
هیچ رژیم خاصی توصیه نمی‌شود.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم آسیب به گوش میانی *در اثر تغییرات فشاری را دارید.
اگر یکی از مشکلات زیر در هنگام درمان روی دهد:
تب
سرگیجه
سردرد شدید
درد شدید
گیجی
اگر دچار علایم جدید غیرقابل کنترل شده اید. داروهای مورد *استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آمیبیاز (اسهال خونی آمیبی)
شرح بیماری
آمیبیاز (اسهال خونی آمیبی) عبارت است از یک عفونت انگلی روده بزرگ و گاهی کبد. اسهال آمیبی در تمام دنیا وجود دارد اما در کشورهای در حال توسعه شایعتر است. بسیاری از افراد، خصوصاً کسانی که در آب و هوای معتدل زندگی می‌کنند، این انگل را دارند بدون این که علامتی داشته باشند. علایم وقتی ظاهر می‌شوند که انگل بافت روده بزرگ را مورد تهاجم قرار دهد. علایم ممکن است خیلی مبهم باشند.
علایم شایع
گاهی هیچ علامتی وجود ندارد.
اسهال متناوب همراه با اجابت مزاج بد بو. در مراحل اولیه، غالباً قبل از اسهال یبوست وجود دارد.
گاز و نفخ شکم
دل پیچه و حساسیت شکم به لمس
تب
گاهی مخاط و خون در اجابت مزاج
خستگی
دردهای عضلانی اگر کبد گرفتار شده باشد:
درد در ناحیه کبد و سمت راست شکم
گاهی زرد شدن چشم ها و پوست
لرز شدید
کاهش وزن
علل
یک انگل میکروسکپی به نام آنتاموبا هیستولیتیکا ، که توسط پشه، سوسک حمام، و تماس مستقیم با دستمال یا غذای آلوده به مدفوع انتقال می‌یابد. شایعترین منابع عفونت عبارتند از:
آلودگی در افرادی که با غذا سروکار دارند.
معیوب بودن لوله‌کشی هتل یا کارخانه
سبزیجات یا میوه‌های خامی که با کود انسانی پرورش یافته‌اند یا در آب آلوده شسته شده‌اند.
عوامل افزایش دهنده خطر
محیط زندگی شلوغ و غیربهداشتی
مسافرت به مناطق با زیرساخت‌های بهداشتی نامطلوب
زندگی در مؤسسات نگهداری مختلف مثل خانه سالمندان و غیره
پیشگیری
دستان خود را به طور مرتب بشویید، خصوصاً قبل از غذا خوردن اگر در منطقه‌ای هستید که غذا و آب ممکن است در آنجا آلوده باشد، اقدامات زیر ضروری هستند:
آب آشامیدنی را 5 دقیقه بجوشانید.
برای مسواک کردن و شستن دندان‌ها از آب شیر استفاده نکنید و مراقب باشید هنگام حمام کردن آب قورت ندهید.
از خوردن میوه با پوست یا سبزیجات، ماهی یا صدف خام، یا هرگونه محصول لبنی مشکوک (بستنی، شیر، کره و غیر) خودداری کنید.
عواقب مورد انتظار
در اکثر موارد بدن عارضه، اسهال آمیبی در عرض 3 هفته با درمان خوب می‌شود. در مواردی که فرد به صورت حامل بیماری در آمده است، هیچ علامتی ممکن است وجود نداشته باشد. در موارد شدید، امکان دارد اسهال خونی شدید بروز کند که نیاز به درمان در بیمارستان وجود دارد.
عوارض احتمالی
پریتونیت (التهاب پرده صفاق که سطح حفره شکم را می‌پوشاند).
هپاتیت یا آبسه کبد
آبسه ریه
عفونت پرده دور قلب
آبسه مغز
درمان
اصول کلی
اقدامات تشخیصی ممکن است عبارت باشند از آزمایش مدفوع و خون؛ *سی‌تی اسکن در موارد شک به گرفتاری کبد و در صورت لزوم، نمونه‌برداری
در مورد بهداشت شخصی بسیار مراقب باشید. مرتب حمام کنید و پس از اجابت مزاج و قبل از دست زدن به غذا یا مواد غذایی دستان خود را با آب گرم و صابون بشویید.
در مواردی که آبسه کبد وجود دارد، جراحی ممکن است ضروری باشد.
داروها
امکان دارد مترونیدازول یا یدوکینول (یا هر دو)، پارومومایسین، یا دیلوکسانید تجویز شوند.
امکان دارد جایگزینی مایعات از دست رفته برای درمان اختلال آب و الکترولیت به وجود آمده در اثر اسهال ضروری باشد.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
به هنگام حمله حاد اسهال در رختخواب استراحت کنید. فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های عادی خود را وقتی آغاز کنید که تب رفع شود و اسهال رو به بهبود گذارد.
رژیم غذایی
رژیم غذایی شامل غذاهای نرم و تدریجاً از سر گرفتن رژیم غذایی عادی.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم اسهال آمیبی را دارید.
اگر یکی از موارد زیر هنگام درمان رخ دهد:
دل‌پیچه بیش از 24 ساعت طول بکشد.
اسهال یا خون در اجابت مزاج بیشتر شود.
استفراغ آغاز شود.
درد در ناحیه کبد آغاز شود یا زردی به وجود آید (زردی پوست یا چشم‌ها)
بثور پوستی ظاهر شود.
تحریک‌پذیری یا سردرد شدید رخ دهد.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آمیوتروفیک لاترال اسکلروز
شرح بیماری
آمیوتروفیک لاترال اسکلروز (ALS) عبارت است از تخریب پیش رونده سلول های طناب نخاعی، که منجر به از دست رفتن تدریجی عملکرد عضلات می‌شود. این بیماری مسری یا سرطانی نیست. علایم این بیماری ممکن است با علایمی که در اثر بیماری لایم در دستگاه عصبی بروز می‌کند اشتباه شوند. در بیماری ALS ، دستگاه عصبی مرکزی و عضلات، به خصوص عضلات دست، ساعد، پا، سر و گردن درگیر می‌شوند.
علایم شایع
پرش و ضعف عضلات، که از دست‌ها شروع شده، به بازوها و پاها گسترش می‌یابد. نهایتاً عضلات مسؤول تنفس و بلع نیز درگیر شده، دچار ضعف می‌شوند.
گرفتگی عضله
سفتی و انعطاف‌ناپذیری گروه‌های عضلانی
کاهش وزن بدون توجیه
خورده خورده و نامفهوم صحبت کردن
معمولاً توانایی‌های ذهنی مشکلی پیدا نمی‌کنند
حملات ناگهانی خنده یا گریه
علل
علت دقیق آن نامشخص است.
عوامل تشدید کننده بیماری
سن بالای 40 سال
سابقه خانوادگی ALS
بروز این بیماری در بین افرادی که شغلشان مستلزم فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری بدنی شدید است بیشتر گزارش شده است.
پیشگیری
در حال حاضر نمی‌توان از این بیماری پیشگیری کرد.
عواقب مورد انتظار
در حال حاضر این بیماری علاج‌ناپذیر است. بیماران معمولاً در عرض 5-2 سال فوت می‌کنند، اما 20% از آنها تا 5 و 10% از آنها تا 10 سال زنده می‌مانند.
تحقیقات علمی در زمینه علل و درمان این بیماری در حال انجام هستند، بنابراین امید می‌رود که روش‌های درمانی مؤثرتری یافت شوند و نهایتاً علاج آن میسر گردد.
عوارض احتمالی
عدم توانایی حرکت ناشی از بیماری باعث بروز زخم‌های ناشی از فشارآمدن طولانی‌مدت روی نقاط خاص می‌شود.
ذات الریه ناشی از مشکل در بلع و جمع‌شدن ترشحات در راه‌های هوایی
زوال رفتن پیشرونده قوای جسمانی فرد بر جنبه‌های مختلف زندگی وی از جمله روابط، کار، درآمد، هماهنگی عضلانی و مسایل جنسی تأثیر منفی می‌گذارد.
درمان
اصول کلی
تشخیص شامل آزمون الکترمیوگرافی (نوار عضله) است. این آزمایش برای ارزیابی انتقال پیام‌های عصبی به عضله انجام می‌گیرد.
هیچ درمان اختصاصی وجود ندارد. برای کنترل علایم و اورژانس‌های عارض شده، بیمار تحت مراقبت حمایتی قرار می‌گیرد.
برای پیشگیری از زخم‌های فشاری، باید مراقبت پرستاری در حد مناسب انجام گیرد.
بیمار باید تکنیک مکش و بیرون آوردن ترشحات جمع شده در ریه خود را یاد بگیرد.
روان درمانی یا مشاوره برای یادگیری روش‌های مقابله با ناتوانی و معلولیت
نهایتاً بستری شدن در بیمارستان یا مراکز نگهداری از بیماران دچار بیماریهای مزمن
داروها
هیچ دارویی برای درمان ALS وجود ندارد.
آنتی بیوتیک برای مبارزه با عفونت در صورت بروز ذات الریه
داروی باکلوفن ممکن است به کاهش سفتی و انعطاف‌پذیری عضلات کمک کند.
از داروهای ضدافسردگی شاید بتوان برای کاهش تولید بزاق استفاده نمود.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
تا حدی که امکان دارد بیمار باید فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری خود را حفظ کند. ضعف عضلانی تدریجاً توانایی جسمانی فرد را کاهش می‌دهد. با استفاده از یک برنامه مخصوص بازتوانی می‌توان استقلال فرد را به مدت بیشتری حفظ نمود.
باید وسایلی تهیه شوند تا فرد را در حرکت کمک کنند، مثلاً واکِر یا صندلی چرخدار.
رژیم غذایی
اگر مشکل در بلع وجود دارد، باید غذاهای نرم و راحت‌الحلقوم خورده شوند.
نهایتاً ممکن است نیاز به دادن غذا از راه لوله وجود داشته باشد.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم آمیوتروفیک لاترال اسکلروز (ALS) را دارید.
اگر پس از تشخیص و اقدامات لازم، دچار سرفه، تنگی نفس، یا تب شده‌اید.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اختلال تنش زای پس از حادثه
شرح بیماری
اختلال تنش‌زای پس از حادثه (ptsd) نوعی اضطراب در افرادی که حادثه‌ای را که برای اکثر مردم بسیار آزارنده و مضطرب کننده است تجربه کرده‌اند. این حوادث (بلایای طبیعی، قتل، هتک حرمت، جنگ، زندانی شدن، شکنجه، تصادفات) در همه افراد یک استرس روانی ایجاد می‌کنند ولی برخی افراد پس از آن سیر طبیعی بهبود را طی نمی‌کنند. مشخصه اختلال تنش‌زای پس از حادثه این اختلال عبارتست از یادآوری مداوم حادثه و بروز علایم مربوط به آن. این علایم ممکن است درست پس از حادثه شروع شده یا چند ماه بعد بروز کند.
علایم شایع
یادآوری مکرر، غیرقابل اجتناب و آزارنده حادثه
دیدن خواب‌های مکرر مرتبط با حادثه
احساس رخداد دوباره حادثه (مجسم شدن تصاویر حادثه)
اضطراب مزمن
بی‌خوابی
اختلال در تمرکز
اختلال حافظه
احساس منزوی شدن از دیگران
کاهش علاقه به فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های معمول
واکنشهای ترس نسبت به موقعیت‌ها یا اجتناب از فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری هایی که باعث یادآوری حادثه می‌گردند.
آثار روانی (تحریک‌پذیری، بی‌قراری، هراسان بودن، بروز رفتارهای ناگهانی به صورت انفجاری، رکود احساسات، احساس زجرآور مقصر بودن)
علل
مواجهه با یک حادثه وخیم. به نظر می‌رسد ترکیبی از عوامل زیر باعث ایجاد این اختلال شوند:
ناگهانی و غیرمنتظره بودن حادثه
خونین و بی‌رحمانه بودن حادثه
استرس طولانیتر و مزمن در طی حادثه
قدرت و ضعف روانی و سرشتی قربانی حادثه
آسیب‌های جسمی (به خصوص آسیب سر)
نوع حمایت اجتماعی و میزان دسترسی به آن
عوامل تشدید کننده بیماری
سابقه بی‌توجهی به فرد یا شرایط بد خانوادگی در کودکی
سوء رفتار با فرد در کودکی
وجود والدین الکلی
سطح سواد پایین
پیشگیری
مداخله فوری بلافاصله پس از حوادث غیرمترقبه ممکن است از ایجاد این اختلال جلوگیری کند.
عواقب مورد انتظار
در برخی بیماران، علایم خودبه‌خود پس از 6 ماه برطرف می‌شوند؛ درمان در بعضی بیماران ممکن است کمک کننده باشد؛ در سایر بیماران این اختلال ممکن است سیری مزمن برای ماه‌ها یا سال‌ها داشته باشد.
عوارض احتمالی
اختلال تنش‌زای پس از حادثه از نوع مزمن که می‌تواند به از دست دادن شغل، اختلالات خانوادگی و ناتوانی منجر شود.
آسیب زدن به خود در طی تجسم دوباره حادثه
وابستگی به داروها و الکل
خودکشی
درمان
اصول کلی
اخذ سابقه طبی و معاینه فیزیکی توسط یک پزشک
برای رد کردن اختلالات مغزی آزمون‌های آزمایشگاهی و طبی ضروری است.
مشاوره روانشناختی جهت درمان توصیه می‌شود.
پیمان بستن بیمار با خود جهت مقابله با مشکل
آموختن روش‌های آسوده‌سازی. این روش‌ها به ویژه برای کمک به رفع مشکلات خواب مفیدند.
گروه‌های حمایتی بسیار مؤثر بوده و در مراکز نظامی و مراکز بحران‌های اجتماعی در دسترس‌اند.
داروها
پزشک ممکن است برای دوره‌های کوتاه داروهای ضداضطراب یا ضد افسردگی تجویز کند. داروی اختصاصی برای درمان این اختلال وجود ندارد.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
محدودیتی وجود ندارد. یک برنامه ورزشی معمول در تسکین برخی تنش‌ها سودمند است.
رژیم غذایی
رژیم خاصی نیاز نیست.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان دارای علایم اختلال تنش‌زای پس از حادثه باشید.
اگر علایم پس از شروع درمان بهبود نیافته یا بدتر شوند.
اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید/ داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.
اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی
شرح بیماری
اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی عبارت است از یک نوع رفتار خاص در کودکان به طوری که این کودکان تنها می‌توانند برای مدت کوتاهی روی یک موضوع خاص تمرکز کنند. ضمناً این کودکان گاهی حرکات و رفتار کنترل نشده‌ای را به طور ناگهانی از خود بروز می‌دهند. البته بیش فعالی می‌تواند وجود داشته باشد یا نداشته باشد. به نظر می‌رسد که این اختلال در اختلالات یادگیری نقش داشته باشد و تخمین زده می‌شود حدود 10%-5% کودکان مدرسه‌ای گرفتار این اختلال باشند.
علایم شایع
کودک روی صندلی مرتب می‌جنبد و دست‌ها و پاهای خود را تکان می‌دهد.
وقتی به کودک گفته می‌شود که بنشینید، فقط به مدت کوتاهی روی صندلی بند می‌شود.
حواس کودک به راحتی پرت می‌شود.
قبل از مطرح شدن کامل سؤال، کودک پاسخ را می‌دهد.
کودک در رعایت نوبت در بازی و صف مشکل دارد.
کودک در اجرای دستورالعمل‌ها مشکل دارد.
کودک قادر به تمرکز روی یک کار یا بازی مشخص نیست.
مرتب از یک کار تمام نشده منصرف شده، به کار دیگری می‌پردازد.
در انجام بازی، بدون ایجاد سروصدا، مشکل دارد.
زیاد صحبت می‌کند.
وسط صحبت یا کار دیگران می‌پرد.
به نظر می‌رسد که اصلاً گوش نمی‌دهد.
چیزهای مورد نیاز برای انجام کارها را گم می‌کند.
اغلب کارهای خطرناک انجام می‌دهد بدون اینکه به عواقب ناگوار آنها توجه داشته باشد.
علل
ناشناخته است. فرضیات زیادی مطرح شده‌اند، اما هیچ یک تأیید یا رد نشده‌اند. تصور بر این است که منشای آن بیولوژیک باشد.
عوامل تشدید کننده بیماری
سابقه خانوادگی این اختلال
پیشگیری
هیچ روش خاصی برای پیشگیری وجود ندارد
عواقب مورد انتظار
در بعضی از موارد، رفتار غیرطبیعی کودک به هنگام بلوغ کاملاً برطرف می‌شود. در بعضی دیگر، بیش فعالی با افزایش سن کاهش می‌یابد. اما تعدادی از این کودکان نهایتاً به نوجوانان و بزرگسالانی مشکل‌دار تبدیل می‌شوند.
عوارض احتمالی
امکان دارد مشکلات کودک در طی زمان برطرف نشوند. نهایتاً کودک وقتی بزرگ می‌شود ممکن است در تحصیل موفق نباشد، یا اینکه رفتار ضداجتماعی و گاهی جنایی از خود بروز دهد.
امکان دارد کودک در بزرگسالی دچار اختلال شخصیت شود.
درمان
اصول کلی
درمان و مشاوره به والدین و کودک توسط پزشک
رفتار درمانی و شناخت درمانی. کودک خود در این نوع درمان‌ها نقش مهمی را به عهده دارد. او باید مواظب رفتار خود باشد، نقش محوله را به خوبی ایفا کند، و رفتار خود را ثبت کند. در یک طرح کلی، اساس این روش‌های درمانی بر راهبردهای تغییر رفتار نامطلوب استوار است. به نظر می‌رسد که ترکیب این روش‌های درمانی با داروها بهترین نتایج را در کنترل علایم به همراه داشته باشد.
در خانه یک محیط متناسب و محدودیت‌های کاملاً مشخص برای رفتار کودک را در نظر بگیرید. ضمناً باید از روش‌های تربیتی نیز به طور مداوم بهره گرفت. اگر احساس می‌کنید که نیاز به کمک از طرف افراد متخصص امر دارید مراجعه کنید.
با معلم کودک تماس مستمر داشته باشید. اگر کودک در درس خود نیاز به کمک بیشتری دارد، امکان آن را فراهم کنید.
داروها
پزشک شما شاید تصمیم بگیرد داروهایی مثل متیل فنیدات (ریتالین)، که ظاهراً اثر آرامش‌بخش در کودکان دچار این اختلال دارند، تجویز کند. این داروها اثرات جانبی ناخوشایندی دارند، از جمله: اختلال در خواب، افسردگی، سردرد، معده درد، بی‌اشتهایی، و کاهش رشد.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری کودک خود را حتی‌المقدور در چارچوب مشخصی در آورید.
رژیم غذایی
رژیم غذایی مخصوصی پیشنهاد شده‌اند: حذف کلیه افزودنی‌های غذایی (ادویه جات و غیره)، حذف مواد به خصوصی از رژیم غذایی، یا ویتامین درمانی شدید. اغلب تحقیقات پزشکی اشاره به این دارند که این رژیم‌ها برای تعداد بسیار کمی از کودکان مفید هستند. اما بسیاری از والدین تغییرات قابل توجهی را در رفتار کودکان خود پس از استفاده از این رژیم‌ها گزارش کرده‌اند. شاید دلیل آن این باشد که با تهیه غذاهای مخصوص برای کودک، وی احساس می‌کند که توجه بیشتری به او می‌شود. در مورد هرگونه رژیم غذایی مخصوصی که برای کودک خود در نظر دارید با پزشک خود مشورت کنید.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟:
اگر احساس می‌کنید کودکتان علایم اختلال کم توجهی ـ بیش فعالی را دارد.
اگر پس از شروع درمان علایم بدتر شوند.
اگر دچار علایم جدید وغیرقابل کنترل شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
