-
حجازي - محمد
محمد حجازی « مطیع الدوله » نویسنده معروف معاصر بسال ۱۲۷۹ شمسی در تهران تولد یافت . پس از آنکه تحصیلات خود را در رشته ادبیات در تهران باتمام رسانید ، جزو محصلین اعزامی آن زمان به اروپا رفت ودر رشته تلگراف بیسیم مهندس شد . دوره علوم سیاسی را در فرانسه گذراند و در وزارت پست و تلگراف مشغول به کار شد .
او چون علاقه وافری به ادبیات داشت ، رشته تخصصی خود را کنار گذاشت و بنویسندگی پرداخت و در مدت کوتاهی آثارش محبوبیت فراوانی یافت .
محمد حجازی بزبان های فرانسه و انگلیسی تسلط کامل داشت .
از آثار او می توان کتابهای :
آرزو
آهنگ
آئینه
اندیشه
سرشک
ساغر
سخنان جاوید
پریچهر
پروانه
زیبا
نسیم
و هما را نام برد.
-
بزرگ علوي
بزرگ علوي در سال 1283 هجري خورشيدي در خانواده بازرگان و مشروطه خواه بدنيا آمد. پدرش ابوالحسن از مبارزان آزاديخواه دوران جنبش مشروطيت، پسر بزرگ حاج « محمد صراف » مشروطه خواه و نماينده دور اول مجلس شوراي ملي بود.
ابوالحسن در سال 1302 دو پسر خود ( مرتضي و آقابزرگ ) را براي تحصيل به آلمان فرستاد. بزرگ پس از پايان آموزش در سال 1307 به ايران مراجعت کرد و بکار تدريس در شيراز و تهران پرداخت. بزرگ علوي در دوران تحصيل و اقامت چندين ساله در آلمان با آثار نويسندگان اروپايي آشنا شد و از ادبيات اروپايي تاثير پذيرفت. آشنايي او از نوجواني با ادبيات و هنر آلمان و اروپا و از جمله تسلط به زبان آلماني در کنار استعداد در نويسندگي، زمينه اي بود که حدود يکسال پس از ورود به ايران با ترجمه کتاب " دوشيزه اورلان " اثر " شيلر "، شاعر آلماني و « کسب و کار خان وارون» اثر " برنارد شاو "، نمايشنامه نويس ايرلندي، گام در راه شناساندن نويسندگان بزرگ غربي به ايرانيان برداشت.
علوي در کار ترجمه، منتهاي رواني و سادگي را بکار برده است. ترجمه هاي علوي به ديد صاحبنظران دقيق است و زباني شيوا و دل انگيز دارد.
علوي پس از مراجعت به ايران با صادق هدايت، نويسنده برجسته مکتب جديد داستان نويسي ايران در سال 1309 آشنا شد. اين دو به اتفاق نويسنده ديگري به نام " ش. پرتو "، " انيران " را در سال 1310 نوشتند که شامل سه داستان بود. هدايت " سايه مغول " و علوي " ديو " را که درباره هجوم اعراب به ايران بود نوشت. بزرگ علوي در همان ايام، داستان " باد سام " را نوشت و با کمک صادق هدايت آن را توسط محمد رمضاني مدير کتابخانه شرق، در تهران به چاپ رساند.
بزرگ علوي نخستين چهره انتخابي دکتر اراني براي انتشار مجله " دنيا " بود. در اين مقطع حدود سه سال از ديدار و آشنايي جديدشان در ايران مي گذشت. پس از پيوستن ايرج اسکندري به آنان، نخستين شماره مجله " دنيا " را در يکم بهمن 1312 در تهران منتشر کردند.
علوي يکي از سه عنصر تحريريه اين مجله بود. هدف اساسي و عمده مجله دنيا که به صورت قانوني و علني منتشر مي گرديد، روشنگري و آشنا کردن دانشجويان و جوانان ايراني با آخرين دستاوردهاي دانش، صنعت، فن و هنر جهان آن روز بود. اين مجله نه تنها فاقد هر گونه سمت گيري حزبي بلکه هيچگونه موضع گيري صريح سياسي عليه حکومت وقت ايران نداشت.
بعد از انتشار چندين شماره مجله دنيا در ارديبهشت 1316 اداره شهرباني و امنيتي وقت ايران، اين جريان را به عنوان يک جريان کمونيستي وابسته به کمينترن تلقي کرد و با پرونده سازي که توسط رئيس شهرباني وقت سازماندهي شده بود،(بعد از سقوط حکومت رضا شاه اين موضوع روشن گرديد) همه فعالان اين گروه که بعدها به نادرست " گروه 53 نفر " ياد شد، تحت عنوان فعاليت کمونيستي و براندازي حکومت وقت متهم و به حبس هاي طولاني مدت از 3 تا 10 سال محکوم شدند. در اين جريان بزرگ علوي به 7 سال زندان محکوم شد، ولي در مهرماه سال 1320 با برکناري رضا شاه بعد از چهار سال و نيم از زندان آزاد گرديد.
او قبل از زنداني شدن مجموعه داستان خود را به نام " چمدان " که در بر دارنده شش داستان کوتاه است، منتشر کرد.
سالهاي زندان براي علوي اگر چه همراه با صدمات سنگين شخصي و خانوادگي بود، از آنسو نتايج تجارب و زندگي اين دوره، موجب آفرينش هاي ماندي در ادبيات معاصر ايران شده است. نخستين آن مجموعه داستان " ورق پاره هاي زندان " است که در سال 1321 به چاپ رسيد.
اين مجموعه نشان داد، زنداني شدن چند ساله علوي نه تنها استعداد وي را در داستان نويسي تضعيف نکرده بلکه او را شعله ورتر و چالاکتر ساخته است. پس از گذشت 43 سال از چاپ نـخـسـت ايـن کـتـاب در ايـران، اين اثر در سال 1364 توسط دانشگاه سيراکوس آمريکا به زبان انگليسي ترجمه و منتشر شد.
ورق پاره هاي زندان، يادها و يادداشت هاي دوران زندگي علوي است. او اين يادداشت ها را روي ورق پاره هاي کاغذ سيگار، ميوه، قند، و... مي نوشت و به بيرون از زندان مي فرستاد. او استبداد حکومت وقت و فضاي زندان را با بياني عاطفي و يا به گونه اي روايتي و داستاني توصيف کرده است.
دو سال پس از چاپ اين مجموعه در تهران، کتاب " پنجاه و سه نفر " را در سال 1323 نوشت که گزارش گونه اي است از رويدادهاي زندان.
اثر ديگر او در سالهاي پس از زندان، مجموعه داستان " نامه ها " است که در سال 1327 منتشر شده است. داستان " چشم هايش " که برخي ها آن را بهترين کار علوي مي دانند، داستان بلندي است که در سال 1330 به چاپ رسيد. اين کتاب در سال 1338 به زبان آلماني ترجمه و منتشر شد. سال هاي 1323 - 1320 اوج شکوفايي نويسندگي و آفرينش هاي ادبي علوي است. او در اين سالها مقالاتي در نشريات حزب توده و پيام نو مي نوشت و عضو شوراي سر دبيران پيام نو بود.
علوي در فروردين ماه 1332 به اروپا سفر کرد. در همين سال کودتاي 28 مرداد 1332 در ايران به اجرا درآمد و او ناگزير در اروپا باقي ماند. بعد از مدتي در دانشگاه همبولت آلمان شرقي به کار تحقيق و تدريس مشغول شد. در طول 15 سال اول زندگي در مهاجرت، مجموعه داستان " ميرزا " را نوشت که شامل پنج داستان کوچک است. اثر بعدي علوي به نام سالاريها در سال 1354 منتشر گرديد. رمان " موريانه " نيز در سال 1372 (1993) به چاپ رسيد.
علوي در مهاجرت آثار با ارزشي تدوين و منتشر کرد؛ از جمله « تاريخ ادبيات جديد ايران و پيشرفت آن » که به زبان آلماني تاليف و در سال 1338 در برلين شرقي چاپ شد.
او برخي از آثار فارسي را به زبان آلماني ترجمه کرده که مي توان از جمله ترجمه شعر هاي خيام و هفت پيکر نظامي گنجوي را نام برد.
يکي ديگر از تلاش هاي او در اين سالها، تدوين فرهنگ واژگان فارسي به زبان آلماني بود که به صورت گروهي نزديک به 5 سال روي آن کار کرد. علاوه بر تلاش ها و پژوهش هاي ياد شده، علوي در زمينه تاريخ معاصر ايران نيز کتابي دربارهً اوضاع سياسي و اجتماعي ايران به زبان آلماني نوشت و آخرين کار او تدوين و تاليف کتاب آموزش زبان فارسي به آلماني بود.
نزديک 65 سال زندگي بزرگ علوي در زمينه قلم و پژوهش بود. او در اين راه خدمات بسزايي به فرهنگ و ادب ايران انجام داد، و آثاري ماندني از خود بجاي گذاشت.
بزرگ علوي در سن 92 سالگي در تاريخ 17 فوريه 1997 برابر با 28 بهمن ماه 1375 بعد از دو هفته بيماري در شهر برلين آلمان درگذشت و بنا بر وصيت در قبرستان مسلمانان در کنار پدرش در شهر برلين دفن گرديد.
-
غلامحسین ساعدی
غلامحسین ساعدی (تبریز1314- پاریس1364)
تصیلات خود را تا سطح روانپزشکی در زادگاهش به پایان رساند.از اواخر دهه ی 30 به طور جدی به نویسندگی پرداخت.تا آنجا که این کار بر شغل پزشکی اش پیشی گرفت.او سالهای پایان عمر را در بیرون از وطن به سر برد ودر غربت نیز درگذشت.
ساعدی از بزرگترین نمایشنامه نویسان و داستان نویسان ومحققان زمان ماست ودر هر سه زمینه آثار ماندگاری دارد.از آن جمله:
- چوب به دست های ورزیل
- لال بازی
- بهترین بابای دنیا
- عزاداران بیل
- توپ
- اهل هوا
- ایلخچی
-
مهرداد اوستا
مهرداد اوستا (محمدرضا رحمانی)
در سال 1306، در بروجرد متولد شد. دوره‌ی ابتدایی را همانجا فراگرفت و تحصیلات خود را در تهران ادامه داد و از دانشكده ادبیات در رشته‌ی فلسفه فارغ‌التحصیل شد.
اوستا، با نشان دادن قدرت بیان و قریحه‌ی سرشار خود، از سال پنجم ابتدایی به تشویق معلمان خود به سرودن شعر پرداخت، اما چون بیشتر به قصیده‌سرایی تمایل داشت و آثارش سنگین‌تر از نوع اشعار متداول بود، كمتر آنها را برای انتشار به مطبوعات سپرده است.
اوستا به پیشه‌ی تدریس مشغول شد، تا چراغی از نور دانش خویش فرا راه اندیشه و فكر دانش‌طلبان بیفروزد. كتابی نیز در باب فلسفه و منطق و روان‌شناسی برای دوره‌ی دوم دبیرستان نوشت. وی سیزده سال در «دانشگاه ملی» به تدریس هنر پرداخت.
سبك اوستا به شیوه‌ی شعرای خراسانی و بیشتر به ناصرخسرو، خاقانی و مسعود سعد نزدیك است. در اندیشه‌های شاعرانه‌اش غالباً دقایق فلسفی و تفكرات حكیمانه را می‌پروراند و به فلسفه نسبی نزدیك می‌شود. وی معتقد است كه «یك هنرمند باید فرزند زمان خود باشد و اگر احیاناً خود نیازمندیهای زیادی از نظر مادی ندارد باید آنقدر روحیه‌ی حساس و تأثیرپذیری داشته باشد كه دردها و نیازمندیهای اكثریت مردم را درك كند و آینه‌ی گویای رنج و شادی مردم زمان باشد».
اوستا، در سالهای پایانی عمر خود، به عنوان رییس شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایفای نقش نمود.
مهرداد اوستا، در بعد از ظهر روز سه‌شنبه 17 اردیبهشت ماه 1370، بر اثر سكته قلبی، بدرود حیات گفت.
آثار وی عبارتند از:
1. تصحیح دیوان سلمان ساوجی
2. تصحیح دو رساله از خیام، «رساله‌ی وجود» و «نوروزنامه»، با شرح حال خیام
3. كتاب فلسفه و منطق و روان‌شناسی برای دبیرستانی‌ها
4. از كاروان رفته- مجموعه‌ی شعر
5. شراب خانگی، ترس محتسب خورده
6. حماسه‌ی آرش
7. پالیزبان- مجموعه‌ی نثر، داستان
8. امام، حماسه‌ای دیگر
------------------
منبع : تذكره‌ی شعرای معاصر- سید عبدالحمید خلخالی
-
پورداود - ابراهيم
ابراهیم پور داود در روز جمعه ۲۰ بهمن ماه ۱۲۶۴ شمسی در رشت متولد شد .
تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در رشت بپایان رسانید ، ودر سال ۱۲۸۴ برای آموختن طب به تهران آمد . قبل از آمدن به تهران مدتی در مدرسه طلاب رشت تحصیل کرد ، در ابتدای مشروطه با آرزوی تحصیل به بیروت رفت ، و بسال ۱۳۱۷ شمسی بتهران بازگشت .
پورداود تالیفات و آثار متعددی دارد ، که از آنجمله است :
گاتها و یشتها در دو جلد
خرده اوستا
یسنا در دوجلد
ایرانشاه
گفت و شنود پارسی
یادداشتهای گاتها
هرمزدنامه
ویسپرد
سوشیانس
پوراندخت
فرهنگ ایران باستان .
-
رسول پرویزی
رسول پرویزی
شیراز 1298 -1356
نویسندهٔ معاصر ایرانی نویسندگی را با چاپ داستانهایش در مجله ی " سخن " آغاز کرد.موضوع داستان های وی اغلب برگرفته از ماجرا های ایام کودکی خود نویسنده است.از او دو مجموعه داستان به نامهای شلوارهای وصله دار و لولی سرمست به چاپ رسیده است. بعدها به علت تصدی مناصب حکومتی (سناتور بود) نوشتن را ادامه نداد.
داستان شیر محمد از رسول پرویزی:
Download Details:
File Name: Shir_Mohammad.doc
File Size: 67.00 Kb
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
-
رضازاده شفق - صادق
دکتر صادق رضازاده شفق بسال ۱۲۷۲ خورشیدی در تبریز متولد گردید . او دارای درجه دکترا از دانشکده برلن است . شفق از اساتید و ادبای مشهور زبان است و با سمت استادی در دانشگاه تهران تدریس میکرد .
وی زبانهای فارسی ، عربی ، انگلیسی ، آلمانی ، فرانسه ، روسی ، ترکی ، عثمانی و ترکی آذربایجانی را بخوبی میدانست و با ادبیات این زبانها آشنایی کامل داشت . از تألیفات و آثار عمده وی میتوان کتابهای : تاریخ ادبیات ایران ، تاریخ مختصر ایران ، فرهنگ شاهنامه و ترجمه تاریخ ادبیات فارسی تألیف هرمان انه را نام برد .
-
استاد صادق هدايت
صادق هدايت در سه شنبه 28 بهمن ماه 1281 در خانه پدري در تهران تولد يافت. پدرش هدايت قلي خان هدايت (اعتضادالملك) فرزند جعفرقلي خان هدايت(نيرالملك) و مادرش خانم عذري- زيورالملك هدايت دختر حسين قلي خان مخبرالدوله دوم بود. پدر و مادر صادق از تبار رضا قلي خان هدايت يكي از معروفترين نويسندگان، شعرا و مورخان قرن سيزدهم ايران ميباشد كه خود از بازماندگان كمال خجندي بوده است. او در سال 1287 وارد دوره ابتدايي در مدرسه علميه تهران شد و پس از اتمام اين دوره تحصيلي در سال 1293 دوره متوسطه را در دبيرستان دارالفنون آغاز كرد. در سال 1295 ناراحتي چشم براي او پيش آمد كه در نتيجه در تحصيل او وقفه اي حاصل شد ولي در سال 1296 تحصيلات خود را در مدرسه سن لويي تهران ادامه داد كه از همين جا با زبان و ادبيات فرانسه آشنايي پيدا كرد.
در سال 1304 صادق هدايت دوره تحصيلات متوسطه خود را به پايان برد و در سال 1305 همراه عده اي از ديگر دانشجويان ايراني براي تحصيل به بلژيك اعزام گرديد. او ابتدا در بندر (گان) در بلژيك در دانشگاه اين شهر به تحصيل پرداخت ولي از آب و هواي آن شهر و وضع تحصيل خود اظهار نارضايتي مي كرد تا بالاخره او را به پاريس در فرانسه براي ادامه تحصيل منتقل كردند. صادق هدايت در سال 1307 براي اولين بار دست به خودكشي زد و در ساموا حوالي پاريس عزم كرد خود را در رودخانه مارن غرق كند ولي قايقي سررسيد و او را نجات دادند. سرانجام در سال 1309 او به تهران مراجعت كرد و در همين سال در بانك ملي ايران استخدام شد. در اين ايام گروه ربعه شكل گرفت كه عبارت بودند از: بزرگ علوي، مسعود فرزاد، مجتبي مينوي و صادق هدايت. در سال 1311 به اصفهان مسافرت كرد در همين سال از بانك ملي استعفا داده و در اداره كل تجارت مشغول كار شد.
در سال 1312 سفري به شيراز كرد و مدتي در خانه عمويش دكتر كريم هدايت اقامت داشت. در سال 1313 از اداره كل تجارت استعفا داد و در وزارت امور خارجه اشتغال يافت. در سال 1314 از وزارت امور خارجه استعفا داد. در همين سال به تامينات در نظميه تهران احضار و به علت مطالبي كه در كتاب وغ وغ ساهاب درج شده بود مورد بازجويي و اتهام قرار گرفت. در سال 1315 در شركت سهامي كل ساختمان مشغول به كار شد. در همين سال عازم هند شد و تحت نظر محقق و استاد هندي بهرام گور انكل ساريا زبان پهلوي را فرا گرفت. در سال 1316 به تهران مراجعت كرد و مجددا در بانك ملي ايران مشغول به كار شد. در سال 1317 از بانك ملي ايران مجددا استعفا داد و در اداره موسيقي كشور به كار پرداخت و ضمنا همكاري با مجله موسيقي را آغاز كرد و در سال 1319 در دانشكده هنرهاي زيبا با سمت مترجم به كار مشغول شد.
در سال 1322 همكاري با مجله سخن را آغاز كرد. در سال 1324 بر اساس دعوت دانشگاه دولتي آسياي ميانه در ازبكستان عازم تاشكند شد. ضمنا همكاري با مجله پيام نور را آغاز كرد و در همين سال مراسم بزرگداشت صادق هدايت در انجمن فرهنگي ايران و شوروي برگزار شد. در سال 1328 براي شركت در كنگره جهاني هواداران صلح از او دعوت به عمل آمد ولي به دليل مشكلات اداري نتوانست در كنگره حاضر شود. در سال 1329 عازم پاريس شد و در 19 فروردين 1330 در همين شهر بوسيله گاز دست به خودكشي زد. او 48 سال داشت كه خود را از رنج زندگي رهانيد و مزار او در گورستان پرلاشز در پاريس قرار دارد. او تمام مدت عمر كوتاه خود را در خانه پدري زندگي كرد.
سال‌شمار تفصيلي آثار
1302 - «رباعيات خيام» : كتاب مستقل
1303 - «زبان حال يك الاغ به وقت مرگ»: مجله وفا سال دوم شماره 6 صفحه 164 تا 168
- «انسان و حيوان»: كتاب مستقل - انتشارات بروخيم
1305 - «جادوگري در ايران»: La Magie en Perse : به فرانسه در مجله فرانسوي لووال ديسيس Le Voile dIsis شماره 79 سال 31 چاپ پاريس
- داستان «مرگ» در مجله ايرانشهر دوره چهارم شماره 11 چاپ برلن صفحه 680 تا 682
1306 - «فوايد گياهخواري»: كتاب مستقل- چاپ برلين
1308 - «زنده به گور»
- «اسير فرانسوي»
1309 1310 - «سايه مغول» در مجموعه انيران - مطبعه فرهومند
- «كور و برادرش: ترجمه از آرتور شينسلر Arthur Schnitzler نويسنده اطريشي، مجله افسانه، دوره سوم، شماره 4 و 5
- «كلاغ پير»: ترجمه از الكساندر لانژكيلاند Alexandre Lange Kielland نويسنده نروژي، مجله افسانه، دوره 3، شماره 11، صفحه 1- 5
- «تمشك تيغ دار»: ترجمه از آنتوان چخوف روسي Anton Pavlovitch Tchekhov ، مجله افسانه، دوره 3، شماره 23، صفحه 1 -51
- «مرداب حبشه»: ترجمه از كاستن شراو نويسنده فرانسوي Gaston Cherau ، مجله افسانه، دوره 3، شماره 28
- «درد دل ميرزا يداله»: مجله افسانه، دوره 3، جزوه 28، صفحه 1- 2 كه بعدا به نام داستان محلل چاپ شد
- «مشاور مخصوص»: ترجمه از آنتوان چخوف، مجله افسانه، سال سوم، شماره 28
- «حكايت با نتيجه»: مجله افسانه، دوره 3، شماره 31، صفحه 2 -3
- «شب هاي ورامين»: مجله افسانه، دوره سوم، شماره 32، صفحه 10 -15
- «اوسانه: قطع جيبي» - نشريه آريان كوده
- «جادوگري در ايران»: ترجمه از فرانسه، مجله جهان نو، سال دوم، شماره اول، صفحه 60 -80
1311 1312 1313 - «وغ وغ ساهاب»- كتاب مستقل با همكاري مسعود فرزاد
- «ترانه هاي خيام»- كتاب مستقل - مطبعه روشنايي
- «البعثه الاسلاميه في البلاد الافرنجيه» - كتاب مستقل
- « شرط بندي» ترجمه از آنتوان چخوف در مجموعه گل هاي رنگارنگ
1315 - «بوف كور» كتاب مستقل - چاپ پلي كپي شده
- «كارنامه اردشير پاپكان» ترجمه از متون پهلوي ضمنا شامل « زند و هومن يسن» ترجمه از متون پهلوي
1318 - «ترانه هاي عاميانه» - مجله موسيقي، سال اول، شماره هاي 6، صفحه 17 - 19. 4 و 7 صفحه 24 و 28.
- «متل هاي فارسي» - مجله موسيقي، شماره 8
- قصه هاي «آقاموشه»، «شنگول و منگول» - مجله موسيقي، سال اول، شماره 8
- قصه «لچك كوچولوي قرمز» - مجله موسيقي، سال دوم، شماره 2
1319 - «چايكووسكي» - مجله موسيقي، سال دوم، شماره 3، خردادماه، صفحه 25 - 32
- «پيرامون لغت فرس اسدي» - مجله موسيقي، سال دوم، شماره 11 و 12، صفحه 31 - 36
- «شيوه نوين در تحقيق ادبي» - مجله موسيقي، سال دوم، شماره 11 و 12، صفحه 19 - 30
- «گجسته اباليش» - ترجمه از متن پهلوي
1320 - «داستان ناز» در مجله موسيقي سال سوم شماره دوم، صفحه 38-30
- «شيوه هاي نوين در شعر فارسي» در مجله سوم شماره 3، صفحه 22
- «سنگ صبور» مجله موسيقي سال سوم، شماره 6 و 7، صفحه 18-13
1321 1322 - «علويه خانم»: كتاب مستقل
- «گزارش گمان شكن» - ترجمه از متن پهلوي
- «يادگار جاماسب» - ترجمه از متن پهلوي، مجله سخن، سال اول، شماره 3،صفحه 161 - 167، شماره 4 و 5،صفحه 217- 220
- ترجمه «گورستان زنان خيانتكار»: از آرتور كريستين سن خاورشناس دانماركي، مجله سخن، سال اول، شماره 7 و 8
- «جلو قانون»: ترجمه از فرانتس كافكا Frantz Kafka در مجله سخن، شماره 11 و 12
- «كارنامه اردشير پاپكان» - ترجمه از متن پهلوي
- «چگونه نويسنده نشدم» - مجله سخن
1323 1324 - «حاجي آقا» - كتاب مستقل
- نقد «خاموشي دريا»: اثر وركور - مجله سخن، سال دوم،شماره سوم،صفحه 227 - 228
- «چند نكته درباره ويس و رامين» - مجله پيام نو،سال اول،شماره نهم،صفحه 15 - 19 و شماره 10، صفحه 18 - 26 - 31
- «طلب آمرزش» - از كتاب سه قطره خون، مجله پيام نو، سال اول، شماره 12، صفحه 20 - 24
- «شنگول و منگول»: مجله پيام نو،سال دوم، شماره سوم، صفحه 54 - 55
- انتقاد بر ترجمه رساله «غفران» ابوالعلاء معري، مجله پيام نو، سال دوم، شماره 9، صفحه 64
- «فلكلر يا فرهنگ توده» - مجله سخن،سال دوم، شماره 3، صفحه 179 – 184 و شماره 4، صفحه 339 – 342
- «طرح كلي براي كاوش فلكلر يك منطقه» - مجله سخن، سال دوم، شماره 4، صفحه 265- 275
- «شغال و عرب» - ترجمه فرانتس كافكا،مجله سخن،سال دوم، شماره 5، صفحه 349
- «آمدن شاه بهرام ورجاوند» - ترجمه از متن پهلوي، مجله سخن، سال دوم، شماره 7، صفحه 540
- «خط پهلوي و الفباي صوتي»- مجله سخن، سال دوم، شماره 8، صفحه 616 – 760 و شماره 9، صفحه 667- 671
- «ديوار» - ترجمه از ژان پل سارتر Jean Paul Sartre نويسنده فرانسوي، مجله سخن، سال دوم، شماره 11 و 12، صفحه 833 – 847
- «سامپينگه» Sampingue به زبان فرانسه در ژورنال دوتهران
- لوناتيك Lunatique - «هوسباز» - به زبان فرانسه در ژورنال دوتهران
1325 - «افسانه آفرينش» - چاپ پاريس، آدرين مزون نو
- «آبجي خانم» - از مجموعه زنده به گور، مجله پيام نو، سال دوم، شماره 6، ارديبهشت 1325، صفحه 31 – 36
- «فردا» - مجله پيام نو، سال دوم، شماره 7 و 8، صفحه 54 – 64
- ترجمه داستان «فردا» - به زبان فرانسه در ژورنال دوتهران
- «گراكوش شكارچي» - ترجمه از فرانتس كافكا، مجله سخن،سال سوم، شماره 1، صفحه 48 – 52
- «قصه كدو» - مجله سخن، دوره سوم، شماره 4
- «ترجمه هنر ساساني در غرفه مدال ها» - اثر «ال مور گشترن» در مجله سخن، سال سوم، شماره 5، صفحه 318 – 382
- «بلبل سرگشته» در مجله سخن، سال سوم، شماره 6 و 7، صفحه 432 – 443
- مقدمه كتاب «كارخانه مطلق سازي» نوشته كارل چابك، نويسنده چك اسلواكي، با ترجمه حسن قائميان
1327 - «پيام كافكا» - مقدمه اي بر كتاب «گروه محكومين» فرانتس كافكا
- «توپ مرواري» - كتاب مستقل
1329 - «مسخ» - اثر فرانتس كافكا، ترجمه با همكاري حسن قائميان
1378 1379 - «انسان و حيوان» به انضمام مجله هاي صادق هدايت (چاپ براي بار اول)
- «حسرتي، نگاهي و آهي» - آلبوم نفيس عكس هاي صادق هدايت به مناسبت نود و هشتمين سالگرد تولد صادق هدايت با ترجمه انگليسي (28 بهمن 1281)
1380 - آلبوم«از مرز انزوا» آلبوم نفيس كارت پستال هاي صادق هدايت - نشر چشمه ، نشر ديد
1381 - «36روز با صادق هدايت » نشر سالي
1382 - « نيمه پنهان سرگذشت صادق هدايت» نشر ورجاوند
1383 - « ياد هدايت 81 » مجموعه داستان هاي مسابقه سال 1381 صادق هدايت - نشر ورجاوند
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
-
یکی از مهمترین مترجمان ایرانی ذبیح الله منصوری است که در زیر شرح زندگی و آثار او می آید :
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پرش به: ناوبری, جستجو
ذبیح‌الله منصوری ( زاده ۱۲۷۴ش - درگذشته ۱۳۶۵ش) روزنامه‌نگار و مترجم ایرانی بود.
آثار ترجمهٔ وی به دلیل اقتباس از منابع دیگر و تغییر و افزایش متن اثر (در قیاس با متن زبان اصلی) مشهور است.
او با نام اصلی «ذبیح الله حکیم الهی دشتی» در سال 1274ش دیده به جهان گشود.
ذبیح الله منصوری دارای تحصیلات قدیمه بود و خدمت مطبوعاتی خود را از سال ۱۲۹۲ آغاز نمود. منصوری طی ۷۰ سال روزنامه نویسی خویش بامجلات و مطبوعات بسیاری همکاری نمود از جمله: کوشش، ایران ما، داد، ترقی، تهران مصور، روشنفکر و سپید و سیاه. عمده کارهای او در مجله هفتگی خواندنیها منتشر می‌شد.
وی در طول عمر خود به کشورهایی نظیر هند ، شوروی و چندین کشور اروپایی سفر نمود.
در ترجمهٔ آثار به جای وفادار ماندن به متن کتاب به زبان اصلی، تغییرات و اضافاتی را در متن اصلی اعمال کرده است. بعضی منتقدان کتابهای ادبی و تاریخی این صفت وی را نکوهیده و خلاف نظریهٔ «وفاداری به متن در ترجمه» می‌شمارند [نیاز به ذکر منبع] در حالی که استقبال خوانندگان عام از آثار او چشمگیر بوده است و این آثار به احتمال، پرخواننده‌ترین رمان‌های تاریخی به زبان فارسی هستند. وی آثار بسیاری را ترجمه کرده (حدود ۱۴۰۰ اثر) که حتی ذکر نام آنها هم کاری دشوار است.
ذبیح الله منصوری متاهل و صاحب دو فرزند بود وی در 19 خرداد ماه 1365ش در بیمارستان شریعتی درگذشت.
آثار
غرش طوفان (1336) - الکساندر دومای پدر
سه تفنگدار (1336) - الکساندر دومای پدر
شاه جنگ ایرانیان در چالدران و یونان (جون بارک واشتن فنو) - 1343
عشاق نامدار (1346) -
خواجه تاجدار (1347) - ژان گور
امام حسین و ایران (1351) - کورت فریشلر
مفز متفکر جهان شیعه "امام صادق " (1354) -
سقوط قسطنطنیه (1359) - میکا والتاری
خداوند الموت (حسن صباح) (1359) - پل آمیر
ملاصدرا (1361) - هانری کورین
عارف دیهیم دار (1362) - جیمز داون
غزالی در بغداد (1363) - ادوارد توماس
جراح دیوانه (1364) - ژارگن توروالد
سرزمین جاوید (1370) - رومن گیرشمن
سینوهه پزشک فرعون - میکا والتاری
من کنیز ملکه مصر بودم - میکل پیرامو
سفرنامه ماژلان - پبگافتا دی لومباردو
اسپارتاکوس (؟) - هوارد فاست
ژوزف بالسامو (؟) - الکساندر دومای پدر
محبوس سنت هلن یا سرگذشت ناپلئون - اوکتاو اوهری
شاه طهماسب و سلیمان قانونی - آلفرد لابی ار
دلاوران گمنام ایران در جنگ با روسیه تزاری (؟) - ژان یونیر
مکاتبات چرچیل و روزولت - وارن اف . کمبل
پطر کبیر - رابرت ماسی
عايشه بعد از پيغمبر - كورت فريشلر
ایران و بابر - ویلیام ارسکین
ملکه ویکتوریا - الیزابت لانفورد
-
