Printable View
سلام - فرض کنید الان من بالای یه برج گیر کردم و هیچ راهی برای پایین اومدن نیست و شما بیایید و بگید بله بهترین راه برای تو اینه که بری پایین. خب خودم می دونم که بیخیالی تنها راه نجاته ولی خب چجوری؟ چجوری از این سرنوشت فرار کنم؟ دوست دارید بیشتر برام توضیح بدید؟نقل قول:
خواهش می کنم از سخنان من برداشت این رو نداشته باشید که تند صحبت کردم. فقط درکم از حرف های شما رو می گم.
سلامنقل قول:
در مورد تخصص در کاری داشتن بله کاملا موافقم. الان در زمینه ای خاص مهارت و تجربه ای دارم که شاید به درد بخور باشه. ولی بازار واقعا اشباع هست. یعنی حتی مجانی هم حاضر نیستند براشون کار کنم. آشنا هم که ندارم.
این جمله تون حرف بزرگیه.
"بعنوان کسی که از این برهه گذشته میگم وقتی به اون موقع فکر میکنن میبینم چقدر مشکلات کوچیک بودن اما برای شخصی که اون موقع بودم واقعا مشکلات بزرگی حساب میشدن"
شاید باعث تغییری در من بشه. نمی دونم.:n16:
سلام - آره دقیقا اطرافیان بد هستند. می دونی عمه م بهم می گه برو مسافر کش بشو. برام مهم نیست و حاضرم برای درآمد مسافرکش هم باشم ولی ماشین نداریم و پرایدمون رو امسال برای هزینه شیمی درمانی فروختیم. البته حرفش واقعا توهین بود دیگه. هر کسی یه شان و شخصیتی داره.نقل قول:
والا برای پیدا کردن کار هر جوری که میشده و هر راهی بوده رفتم. مثلا پیش دوستام که جایی مشغول هستند. اساتیدم که شرکت دارن. روزنامه ها و اینترنت و خلاصه همه روش ها. ولی واقعا هیچ کاری نبوده. در بهترین حالت کمی راهنمایی م کردن.
سلام و تشکر از نظرتوننقل قول:
فکر نمی کنم شما ایران زندگی کنید و یا خیلی از بیرون به زندگی نگاه می کنید. با کلیات صحبت هاتون موافقم. راه حل به نظرتون چی می تونه باشه؟
ببینید منظور من از موعظه نکردن چیز بدی نبود. مثلا الان من حرف های شما رو موعظه نمی دونم. یه صحبت منطقیه بیشتر. منظورم بعضی از دوستان بودن که کلا بحث رو منحرف می کردن.
در مورد کار هم آخه باید یه کاری باشه در مرحله اول بعد تصمیم بگیرم که نیمه وقت باشه یا تمام وقت. الان مساله اینه که کلا هیچ کاری برای من نیست. حتی یکی از دوستان بستنی فروشی داره با ایشون صحبت کردم، حتی باز هم به عنوان کارگر بستنی فروشی هم کاری پیدا نشد و لازم نداشت. نمی دونم چی بگم.:n16:
خب من خرج تحصیلم رو مخصوصا در مقطع ارشد بیشترش رو خودم جور کردم. با کار های تایپ و ترجمه و پروژه و تدریس دروس مختلف و نگارش کتاب برای اساتید و چاپ به نام اون ها. ولی از این کار ها خسته شدم. دلم میخواد به عنوان یه مهندس در رشته خودم کار کنم. خب 10 سال درس خوندم که بتونم در رشته ای که دوست دارم کار کنم. اگر قرار بود مسافرکش یا تایپیست بشم که می تونستم از 10 سال قبل وارد بازار کار بشم. نمی دونم درکم می کنید یانه.
ببینید بحث غرور و این حرف ها نیست. فلسفه دانشگاه رفتن و درس خوندنه. این همه تلاش و هزینه و آخرش هیچی. واقعا؟؟؟:n34:
////// :n29:
حرفتون درستنقل قول:
من خودم یه وقتایی تو زندگی میبینم دیگه هیچ راه چاره ای ندارم همه جا به بن بست میخورم میرم یه نخ سیگار میزنم خوب چه کار دیگه ای از دستم بر میاد هی خودمو بزنم بکشم چیزی درست میشه؟
بعضی چیزا تو زندگی واقعا جبر هست
بیخیال - مشکلات من فقط توسط خودم باید حل بشه. بقیه نمی تونن کار زیادی انجام بدن.
ممنون از همه.
کسی دوست داشت باز هم به حرفاتون گوش میدم.:n16:
سلامنقل قول:
در بعضی کشورها مثل ایران - در قانون اساسی دولت مکلّف شده که برای همه کار و مسکن
اما همه اش حرف و شعار هست . قتی قانون اساسی نوشته میشد دزها و مال مردم خورها بسیار کم بودند اما حالا برعکس شده . درستکارانشون بسیار بسیار کم هستند
اصل 43 قانون اساسی :
برای تأمین استقلال اقتصادی جامعه و ریشهکن کردن فقر و محرومیت و برآوردن نیازهای انسان در جریان رشد، با حفظ آزادی او، اقتصاد جمهوری اسلامی ایران بر اساس ضوابط زیر استوار می شود:
1.تأمین نیازهای اساسی: مسکن، خوراک، پوشاک، بهداشت، درمان، آموزش و پرورش و امکانات لازم برای تشکیل خانواده برای همه.
2.تأمین شرایط و امکانات کار برای همه به منظور رسیدن به اشتغال کامل و قرار دادن وسایل کار در اختیار همه کسانی که قادر به کارند ولی وسایل کار ندارند، در شکل تعاونی، از راه وام بدون بهره یا هر راه مشروع دیگر که نه به تمرکز و تداول ثروت در دست افراد و گروههای خاص منتهی شود و نه دولت را به صورت یک کارفرمای بزرگ مطلق درآورد.
این اقدام باید با رعایت ضرورتهای حاکم بر برنامهریزی عمومی اقتصاد کشور در هر یک از مراحل رشد صورت گیرد.
3.تنظیم برنامه اقتصادی کشور به صورتی که شکل و محتوا و ساعت کار چنان باشد که هر فرد علاوه بر تلاش شغلی، فرصت و توان کافی برای خودسازی معنوی، سیاسی و اجتماعی و شرکت فعال در رهبری کشور و افزایش مهارت و ابتکار داشته باشد.
4.رعایت آزادی انتخاب شغل، و عدم اجبار افراد به کاری معین و جلوگیری از بهرهکشی از کار دیگری.
5.منع اضرار به غیر و انحصار و احتکار و ربا و دیگر معاملات باطل و حرام.
6.منع اسراف و تبذیر در همه شیون مربوط به اقتصاد، اعم از مصرف، سرمایهگذاری، تولید، توزیع و خدمات.
7.استفاده از علوم و فنون و تربیت افراد ماهر به نسبت احتیاج برای توسعه و پیشرفت اقتصاد کشور.
8.جلوگیری از سلطه اقتصادی بیگانه بر اقتصاد کشور.
9.تأکید بر افزایش تولیدات کشاورزی، دامی و صنعتی که نیازهای عمومی را تأمین کند و کشور را به مرحله خودکفایی برساند و از وابستگی برهاند.
سلامنقل قول:
بزرگترین مشکل شما در ذهنتون و عقیدتون جا گرفته و باید تصحیح بشه
فکر نکنین بنده کنار گود نشستم میگم لِنگش کن
بنده هم کلی مشکلات دارم که بیشترش ناخواسته و اندکیش هم خودخواسته هست
کلی رویاها و آرزوهای بر باد رفته دارم
اما دنیا و مشکلاتش رو قبول کردم و شکِ قریب به یقین دارم به امتحان بودنِ زندگیِ دنیا
و یقین دارم که میگذره و بالاخره تمام میشه
مهم ترین موضوع زندگیم هم پایانِ خوش در زندگی هست و منافع بلند مدتِ خودم یعنی بعد از ترک دنیا
===========================
طرز فکر و عقیده اگر درست باشه اونوقت آرامش فکری و روحی حتمی هست حتی در اوج بیماری و فقر مادی و تنهاییِ نسبی
مردم باید درک کنند که نیومده اند دنیا برای مهمونی و خوش گذرونی . اینجا سالن امتحانه
باور ندارید ؟ نتیجه ی باور نداشتن هم نداشتن آرامش فکری و روحی هست و اسیر شدن در غم و اندوه و افسردگی و غصه و ناامیدی و احساس پوچی و افکار منفی هست
شمابی که تونستی درس بخونی یا میتونی از دید من هیچ مشکلی نداری
مشکل ندیدی دوست عزیز!