-
البته کشورهایی که ثبات اقتصادی بالایی دارند اگه بررسی بشه ارزش پول در اونجا کم نشده ، یا تورم منفی دارن و ارزش پولشون زیاد هم شده .
مثلا این تصویر یک سکه معمولی در کشور سوئیس است :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
سکه سمت چپ مربوط به سال 1909 یعنی احمد شاه قاجار در ایران و سکه سمت راست مربوط به سال 2017 در این کشور است.
هردوی این سکه ها هنوز هم پول رایج این کشور هستند.
سرمایه گذاری بنیان اقتصاد امروزه
ثبات در سرمایه گذاری یعنی پیشرفت ، کارهای جدید و ثروتمند شدن کل یک جامعه .
درجایی که به اسم بانکداری اسلامی سرمایه گذار کمترین امنیتی نداره و براحتی سود و اصل پولش از بین میره ، دلیلی برای سرمایه گذاری نیست .
اگر روزی من با تلاش و زحمت کشی و با دشواری های زیاد صدملیون پول جمع کردم که همه دار و ندارم به عنوان یک جوان بوده و اون رو برای سود کم و ساختن آینده ای کمی بهتر از امروز سرمایه گذاری کردم ، در این مملکت بیش از سه سال نه یک قرون سود دادن و براحتی ارزش اصل پولم رو هم که صد تومن پول نقد بوده و پرداخت شده بود به 50 یا 60 کاهش دادن و اون رو هم بلوکه میکنند تا چندین سال دیگه ؛ که احتمالا خودم از قید این پول بگذرم .
خب مشخصه وقتی پولی که با عرق ریختن شب و روزم بدست اومده چنین بلایی سرش بیاد ، مرتبه بعد که شاید امروز هست و مبلغ مشابه ای که شاید به اون سختی هم بدست نیومده باشه و برام کم اهمیت تر باشه ، دیگه هیچوقت در هیچ جایی در ایران سرمایه گذاری نخواهد شد .
بدون اینکه ساختمانی ساخته بشه ، بدون اینکه تولیدی ایجاد بشه ، بدون اینکه حرکتی انجام بشه و ثروت واقعی ایجاد بشه ؛ مشغول دلالی خواهم بود و هر روز اجناس مورد نیاز خودم و مردم رو گرون تر خواهم کرد تا امورات و زندگی ام سپری شود !
وقتی میبینید در کشور های غربی صحبت از سود عادلانه میشه ، منظور ؛ سود بسیار جزئی پول در وام دادن بانک یا سرمایه گذاری در بانک نیست ، که در آن تضمین و تعهد وجود دارد.
مربوط به زمانی میشه که سرمایه گذار ، یک سرمایه گذاری ریسکی انجام میدهد و انجاست که در سود و زیان شریک شده است ، سهام دار است بخشی از کسب کار را خریده و مالک شده ، مستقیم در کسب و کار و فعالیت اقتصادی تاثیر گذار است ؛ تصمیم گیری میکند و مدیران شرکت ها را خود انتخاب میکند .
ریسک های بالا انجام میدهند ، در طول یک ماه سرمایه ای که گذاشته است 20 یا 30 برابر می شود ! و در ماهی دیگر ضرر میکند و یا سودی ندارد.
شراکت اقتصادی به این شیوه در دنیا مرسوم است ، اما این واقعا تعجب بر انگیز است که سود اندکی که در مبادلات تضمین شده بانکی حداکثر یک درصد بالای نرخ تورم است (اگه کمتر از آن نباشد) مورد اتهام دینی قرار میگیرد و نام ربا روی آن گذاشته می شود.
نمیدانم این همه اشخاص مسلمان دیندار و دو آتیشه اسلامی کجایند که در مبارزه با ربا هستند ....
چرا نمی آیند موسساتی راه اندازی کنند ، پول و تمام داراییشان را بدون سود به مردم دهند و سالهای بعد بدون هیچ تضمینی اگر کسب و کار مردم جواب داد اصل پولشان را دریافت کنند و اگر نداد ، گرفتن اصل پول از یک بیچاره ورشکسته که کار درستی نیست ، از خیر پولشان بگذرند .
این افراد عزیز هیچگاه آن طرف را نگاه نمیکنند و از آنجا که همیشه وام گیرنده هستند در زمان دریافت پول از بانک و یا سرمایه گذار .... شروع به ربا ، ربا میکنند .
نتیجه منطقی این خواهد بود که سرمایه گذار پولش را نمیدهد و از ابتدا خود را از این جهنم مسلمین مخالف با ربا نجات میدهد .
آنگاه تمام جوانان مملکت هم بجای کار کردن خانه نشین میشوند و هیچ کار مثبتی نیز در مملکت انجام نمیشود که ثروتی بوجود آید .... تنها همان چیزهایی که هست هر روز و هر روز خرج شده ، خرج شده و خرج شده تا میزان فقر افزایش یابد .
اینگونه است که انسان هایی فقیر و قناعت کار بوجود می آیند که به وضعیت بد گذراندن زندگی خویش افتخار میکنند و بد زندگی کردن و در فقر بودن تبدیل به ارزش می شود ؛
اقتصاد پویا تبدیل به اقتصاد مقاومتی می شود که باید در آن همیشه تصور جنگ و سختی کشیدن را داشت و این را آرمان دانست .
اینگونه است که روش داد و ستد مردم در هزار و چهارصد سال پیش طبق سنت حفظ شده و همه راضی و خوشحال از این نوع دینداری و مبارزه با ربا خواهند بود.
فقز فقط فقر اقتصادی نیست ، مملکتی که درگیر فقر است ، بطور ریشه ای با فقر پیوند خورده است .
فقر فرهنگی ؛ فقر اجتماعی و فقر اندیشه هاست که فقر اقتصادی با آن پیوند ناگسستنی دارد.
وقتی گفته میشود فلانی فقیر است به این معنی نیست که او فقط پول ندارد .... معنی آن بسیار بیش از اینهاست.
-
زندگی کردن در ایران رباست
بانکش بماند :)
