اون زمان که خیلی خوشایند هم بود بارسلونا روی فرم بود، بازی های خیلی سختی نداشت، مربی تاکتیک مناسب در نظر می گرفت و حریف ها هم بعد از سال ها آنالیز برای مهار مسی غافلگیر شده بودن و برنامه جدید بارسا رو نمیدونستن. بعلاوه، سوارز و نیمار برخلاف ستاره های آرژانتین منهای دی ماریا به نظرم بازیکنای بزرگی هستن.
اما آرژانتین اینطور نیست. آمار مقدماتی جام جهانی 2018 گویاست:
تازه این آمار در شرایطی بدست اومده که بازی های با حضور مسی نسبتا سخت تر و با تیمای بالا جدولی بوده. اما هم تیمی هاش حتی از پس تیمای پایین جدولی بر نیومدن.
من اشکال رو در ستاره های تو خالی (نمونه آگوئرو که به وقتش کمر سیتی رو هم شکونده)، مربی که از این ستاره ها دعوت کرده و در اصل فدراسیونی که مربی رو سر کار گذاشته میبینم
شما چی؟
