ای نــاز تو تا نيــمــه ی پاييـــــز رسيــده!
ای سرخ لبـت با مــی لبـــــريز رسيــده!
زلف تو هواخواه کدامين شب ابری ست
کاين گونه پريشان و غــم انگيـز رسيــده
زيبـــاتر از آنــی که رهـــايت کنــــم امــا
دير آمـــــــده ای، دوره ی پرهيز رسيـده
جــان و تــن مـن امـــت پيغمــبر دردنـــد
بــر مـن دم ويرانگر چنگيـــــــــز رسيــده
ای قونـــيه تا بلخ به غوغای تو مشغــول
بشتاب کـه شمــس تـو به تبريز رسيده
کم گـريه کـن آتش زدن بـاغ گنـاه است
ای ســرخی چشم تــو به پاييز رسيده!
لبخند بزن لب که به هم می زنی انگار
يک سوره ی زيبا به خطی ريز رسيــده
با تشکر مهران...