Printable View
جند ساله یه فایل word دارم که تجربه های گران بها که بعضا برام هزینه هم داشتند را یادداشت می کنم که فراموش نشن و مچبور نشم دوباره تکرارشون کنم. اسمش رو گذاشتم "قوانین زندگی من" :)
هر کاری (چه خوب و چه بد) انجام بدم حتما اثرش به خودم هم برمی گرده
وقتی بعد از تحقیق و بررسی به این نتیجه رسیدم کاری که قرار انجام بدم درسته، به مخالفت های دیگران کاری نداشته باشم.
اگه احساس تنهایی میکردی یاد بگیر که اهمیتی ندی به این موضوع اصن انگار مهم نیست ... و مغرور باشی و از کسی توقع/تمنای محبت نداشته باشی ...
درس که زیاد همش هم مهمه!
مثلا یکیش اینکه ادمها اصولا خیلی زیادنمک نشناسن حتی در عالم مجازی
خیلی خیلی زود فراموش میکنن خوبی ها رو!
پس
فقط به کسانی لطف کنید که لایق هستند نه به هرکسی که از راه رسید
وقتتون رو بجای کمک و لطف به دیگران برای خودتون و خوشایند دلتون صرف کنید که حداقل بعد دلتون نسوزه
من یک ویژگی بدی دارم اونم اینه که بصورت پیشفرض همه ادمها رو خوب تصور میکنم در حد توانم کمک میکنم حتی شده در حد گفتن یک نکته ریز درسی یا حالا هر چیزه دیگه و بعد...
!!!
مسئله این است
اینکه به دیوار پوسیده هیچ دوستی تکیه نکنم ( در زندگی)
بهترین دوستام همه از دنیای مجازی بودن :n01:
غیر فضای مجازی کسی در اطرافم تو این ۲۸ سال نبوده که لایق باشه اسم دوست روش بزارم
بهترین دوست آدم جیبشه ولا غیر:n31:
خانواده ی تو خانواده ای اند که خودت تشگیل میدی
پدر و مادر رو هم سعی کن هواشونو داشته باشی
اما از خواهر و برادر توقع چندانی نداشته باش ...
تو زندگی خودت رو باور کن و به خودت اعتماد داشته باش