Printable View
شما برای اینکه عاشق یک فردی بشی نیاز داری اورو ببینی و بفهمی و نقاط مشترک یا غیر مشترکت رو باهاش حس کنی.نقل قول:
آگاه به عالم غیب هم نیستی که از ذات طرف باخبر بشی.
بنابراین نقاب و تظاهر و ... کاملا به تشخیص نادرست عشق ربط داره، مسائل جنسی هم در کنارش و به جای خودش.
و فضای مجازی ظرفیت اینو داره که این تشخیص نادرست رو به وجود بیاره.
مشکل این کشک و دوغ اینه که ازش درس نمیگیری و حتی اونایی که میدونن و تجربه هم کردن، بازم موقعیتش پیش میاد بدشون نمیاد تجربش کنن.نقل قول:
خوب بنا بر استدلال شما پس خداوندی هم که شما عاشقش میشید عشق نیست. چون شما از ذاتش خبر نداری و حقیقی قابل اثبات نیست. شایدم تحرف شدست و کسی جرات تعریفش رو نداره!نقل قول:
به قول یه بنده خدایی ما هرکدوم عالمی هستیم. پس تجرب های همه از یک مسئله متفاوته.
از کجا اون چیزی هم که ما میبینیم بررای شی دیگری مجازی نباشه. دوست عزیز عشق فراتر از رابطه جنسییه وبرای ما قابل لمس نیست چون عادت داریم که عادت کنییم
دوستان نظرتون درباره اینکه اینترنت فقط برای آشنایی باشه چیه و بعد در دنیای واقعی هم دیگه رو ملاقات کنیم چیه؟!
معمولا آشنایی اینترنتی برای مشکل پسندان که معیارهای خاصی دارن مناسب تر هست مثل اقلیتهای دینی ، بیماران خاص و ....نقل قول:
البته در جوامعی که آزادی فردی در حد گفتگو بین دختر و پسر هم ناپسند شمرده میشه میتونه یک راه میانبر باشه ولی به دلایلی که میدونیم بیشتر سواستفاده یا ارضای کنجکاوی هست و احتمالا نتیجه جالبی نمیگیریم.
+
من متوجه کلمه "فقط" نشدم. مگه در اینترنت میشه ملاقات حضوری کرد ؟! :n02:
معمولا میگن اگه عاشق کسی هستین و یا کسی رو دوست دارین هر چی زودتر بهش بگیننقل قول:
به این دلیلِ که هر چی بیشتر طول بکشه شخص طرف مقابل رو تو زهن خودش مطابق میل خودش پرورش میده و وقتی که در میون میزاره و بیشتر آشنا میشه میبینه از اونچیزی که تصورش رو میکرد خیلی فاصله داره و بهش ضربه میخوره . (این تو دنیای واقعی بود)
حالا شما فرض کن شخصی رو که تابحال ندیدیو هیچ شناختی ازش نداری و بر اساس گفته های خودش ازش شناخت داری چه مشکلاتی ممکنه بعدش پیش بیاد.
اینکه کجا و چطور آشنایی صورت می گیره بی اهمیت هست، اینکه بعد از آشنایی چطور به مرحله شناخت و ... می رسند مهم است. این همه تحقیق صورت گرفته روی دوستیابی های اینترنتی (Online dating) و همه نشون میدن این شیوه آشنایی کمتر یا بیشتر از شیوه های دیگه به روابط مناسب یا نامناسب ختم نمیشه. طبیعتا اینکه رابطه ماه ها و سال ها صرفا اینترنتی ادامه پیدا کنه بحث دیگری است.
میشه چندتا از این تحقیق هارو لینک کنین؟!نقل قول:
بهتره آمارها رو از دست اندرکاران امار جویا بشیم.
برای مثال رئیس سازمان بهزیستی کشور:
آمار حاکی از آن است که ۹۰ درصد ازدواج های اینترنتی و ازدواج های ناشی از دوستی خیابانی به طلاق می انجامد.
جوانان از این طریق ازدواج می کنند، اما بعد از تشکیل زندگی با واقعیت طرف مقابل خود آشنا می شوند که حتی در بسیاری از موارد خط زندگی آن ها عوض می شود و بسیاری از افراد پس از این گونه ازدواج ها دچار آسیب های اجتماعی می شوند که یکی از آن ها طلاق است. بسیاری به دام باندهای فریبکار و سازمان یافته می افتند که رهایی از آن ها به هیچ وجه ممکن نیست. آشنایی دختر و پسر از طریق چت معمولا احساسی و بر مبنای دروغ هایی است که دو طرف درباره خود و خانواده خود می گویند اما پس از ازدواج واقعیات مشخص می شود. کیهان نیا روان شناس در این باره به فارس گفته بود:
ازدواج های اینترنتی براساس ساده انگاری،خوش بینی، هیجانات جسمی و جنسی رخ می دهد و معمولا یکی دو سال بعد از ازدواج، افراد متوجه می شوند در انتخاب خود دچار اشتباه شده اند.
روزنامه خراسان، شنبه20/ 9 /91.
حتی قبل از شناخت با جزئیات و در مرحله آشنایی هم طرف مقابلت رو با یکسری معیارهای اولیه ارزیابی میکنی.
مثل:
ظاهر، اخلاق، خانواده، تحصیلات و ...
تو دنیای واقعی در همان مراحل ابتدایی هم میشه خیلی چیزارو کتمان کرد، اما در مجازی امکان کتمان همه چیز تو همون مرحله اول وجود داره حتی ظاهر.
تعجب میکنم چطوری میگین هیچ فرقی تا قبل شناخت با سایر روش ها نمیکنه.
مخصوصا تو بخش ظاهر، نگاهی به آواتارهای فضای مجازی بندازیم خیلی ها دنبال زیباروترین مردا و زنا هستن و فرد در قرار اولیه با یک صحنه کاملا متفاوت روبرو میشه و حتی اگه ازدواج نکنه به شدت تو ذوقش میخوره و به دیگران هم بدبین میشه.
در گوگل اسکالر سرچ کنید Online dating :نقل قول:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
طبیعتا اگه کسی حتی بدون دیدن ظاهر شخص به فکر ازدواج با شخصیت اینترنتی است، مشکل اینترنت و روابط اینترنتی نیست بلکه مشکل خود شخص است. نمی دونم منظور این مسئول ما از "ازدواج اینترنتی" چیست (منظور ازدواجی است که شروع رابطه از طریق اینترنت بوده؟ یا ازدواجی که شروع و خاتمه اش اینترنتی بوده؟). در هر نوع روابط امکان مخفی کردن خیلی چیزها وجود داره (کمتر یا بیشتر)، ولی این که "امکان مخفی کردن در روابط اینترنتی بیشتر است"عامل اصلی بروز مشکل در آینده نیست. افراد نباید بخوان که مخفی کنند، نه اینکه نتونند مخفی کنند. شخصی که در اینترنت ظاهرش رو مخفی می کنه و قصد ازدواج داره، اگه خارج از اینترنت هم قصد دوستیابی داشته باشه چیز دیگه ای رو مخفی خواهد کرد.
حالا بهزیستی رو بگذاریم کنار ( هرچند بهزیستی هم همیشه مجبوره آمارهای دروغ تحویل بده ) !نقل قول:
فارس و خراسان دست اندر کار آمار هستن ؟ اینا خدای آمار سازی هستند نه نشر آمار درست
اینجا باز بحث سر شیوه ی سنتی ازدواج و شیوه ی رایج فعلی یعنی همین دوستیابی اینترنتی و دوستی به زعم فارس خیابونی هست
یعنی کماکان دعوا سر لحاف ملاست و نحوه ی آشنایی داره مورد بحث قرار میگیره
این جمله تونو که بولد کردم، درس اخلاقه.نقل قول:
بله افراد در هیچ شرایطی نباید دروغ بگن و هویتشون رو مخفی کنن.
ولی این تاپیک نتایجی که تا امروز به دست اومده رو مطرح میکنه، امارهای خارجی شما رو من نمیتونم بپذیرم یا رد کنم چون از وضعیت اون کشورا تو اینگونه روابط اطلاعات زیادی ندارم.
ملاک وضعیت داخلی کشورمون هست که آمارهای مختلف داخلی بر شکست بیشتر اینگونه ازدواج ها دلالت داره.
حتی اگر طرف نخواد بدی هاشو مخفی کنه، فضای مجازی مجال کمتری به بروز طبیعی خصلت های بد میده.
و شما در همون مراحل آشنایی مقدماتی جز حسن و نیکویی چیزی نمیبینی چه تو ظاهر چه تو باطن.
ولی تو واقعیت امکان دیدن نقایص حتی در همون مراحل اولیه هم بیشتره.