مهـدیـه لطیفی

پشــت ســرت / ..

بــاران

کلمــﮧ کلمـﮧ شــُـد / ..

تـــا حــرف هـــاـے نـــزده مــان

کــنـــج دنـــج سینــﮧ مـــان

تــر و تـــازه بــمـــانـــــد .. / .

همیــن کــﮧ نبــاشــے ،

نبودنــت بر گونــﮧ هــام جــارـے مـــے شود و

سر چشمـﮧ ای مـــے شوم

براـے آغــــاز خاطـره شدنـــت .. / .

بـــراـے بـــﮧ دســـت دوســــت سپــــردن

دل زیــــاد ـے مــےبــایســت / ..

کــﮧ نیســـت

کــــﮧ نــــداریـــم

کـــــــﮧ داده ایـــــم از دســــت .. / .

دیوانــــﮧ نمـــے گویـــد دوستـــت دارم / ..

دیــوانــــﮧ مـــے رود تمـــام دوســت داشتــن را

بـــــﮧ هر جــان کندنـــے

جمع مــــے کنــد از هــر دری

مــــے زند زیر بغل / ..

مـــے ریــزد پای کســے کـــــﮧ

قرار نیســت بفهمــد دوستــش دارد .. / .

باید می رفت

و رفت !! ...

مردی را می گویم

که آمد اما دیر

که رفت اما زود

باید شاعر می شد !! ...

نه

مرد نه

"من" را می گویم ...



.:: مهدیــــه لطیفــــی ::.

خـــدا کــه هیــچ

غــول چـــراغ جـــادو هم حتـــی

تضمینـــی نداده اســـت

که کســـی به آرزوهـــایش برســــد

مــن امــا تضمیـــن می کنــم

لبخنـــد های تو را گــرم نگـــه دارم

هــر طــور که شــده

همـــه اش بــــا مــن

تـــو فقـــط بایـــد برگــردی .. /.

نبیـــن تنـهـــایــــم / ..

تنــهــایـــے ام دروغـــے ست

شــهرـے ســت شـــلوغ تــو ـے دلــــــم

پــُـر از آدمـــ هــایـــے کــــﮧ همــﮧ شــآن منـــم

پـــُــر از آدمـــ هـــایـــے کـــــــﮧ همــــﮧ شـــآن تـــویــے

مـــن دوســت بــارانــــم

بـــا خیــــــال راحـــت بــرو

من تنـــهــا نمــــے مـــانـــم .. /.

.


بـاید کــــــوه شویــم ..

هیـچ کــس براـے خاطر ِ خـاطرجمعــے مـا

از شانـﮧ هایـش نــمــے گــذرد !


.

.


سکـوت کـﮧ مـے کنـے / ..

وزن جهــان را تنــهـا بـﮧ دوش مـے کشم!

و کم کـﮧ مـے آورم

زمین آنـقــدر کـُـنـــــــــــد مـے چرخــد

که تــو تـوی تـقـویــم مـے مـاسے

و مـن

آونــــگ مـے مانــم / ..

بیــن حقیقـتِ تــــــو

و افســـانه اـے کـﮧ از تو در سـرم دارم/ !

سکـــوت کـﮧ مـے کنـے

شب پشتِ پلـک هاـے سکــوت

حتــــــم مـے کند که تو هم تــنــهـایـے / ..

.

.

" زنـدگے از پنجره هاے بستـﮧ رد نمے شود "



گیرم همـﮧ جــاے جـهــان جهنــــــم / !

گیرم دست هاے زمیـــن

بـے بــذر و

بـے خـنــــــده

گیـرم چنتـــﮧ ے زمــــان

بـے عشق و

بـے "هر چـﮧ تــــــو مـے گویــے" اصــلا / !

کافـــے بود کــمــــے

فــقـــط کمـے

پنجــره را بـــاز کنــے / ... !

همیــن!

زنـــدگـے

از پنجــره هــاـے بستــــــــﮧ رد نــمـے شود / !


.