آفريقاي جنوبي در چهار روز مانده به برگزاري جام جهاني ۲۰۱۰
پرتوريا - چهار روز بيشتر به زمان برگزاري مراسم افتتاحيه جام جهاني فوتبال ۲۰۱۰آفريقاي جنوبي باقي نمانده است كه شهرهاي اين كشور هنوز كاملا فوتبالي نشده است.
به گزارش روز يكشنبه ايرنا، تبليغات رسانه‌ها در اين خصوص نيز هنوز گوياي آن نيست كه اين كشور به سوي ميزباني يك رويداد ورزشي مهم جهاني مي‌رود.
گرچه دولت طبق وعده‌هايي كه به مجامع بين‌المللي همچون فدراسيون بين المللي فوتبال (فيفا) و ملتش داد زيرساخت‌هاي فيزيكي اين ميزباني بزرگ را كاملا فراهم كرده است.
تردد در بزرگراه ها، جاده‌ها و خيابان‌هاي شهري و نيز در محيطهاي ورزشي بخوبي مويد اين ادعا است كه دولت به حق به وعده خود جامع عمل پوشانده ولي ساختار روحي مردم اين كشور هنوز آماده اين ميزباني نيست و به غير از دولت، ملت كاملا فوتبالي نشده است.
همه تيم‌هاي ملي ۳۱كشور خارجي صعودكننده همراه ميزبان اين بازي‌ها به اين جام در هتل‌ها مستقر شده و تمرين‌ها و بازيهاي دوستانه خود را با يكديگر برگزار مي‌كنند.
به عنوان نمونه آفريقاي جنوبي ديروز به مصاف دانمارك رفت و اين تيم را برد، پريروز فرانسه با چين بازي كرد و به چشم بادومي‌ها باخت و بازيهاي ديگر كه يكي پس از ديگري در همه ورزشگاههاي كوچك غير جام جهاني اين كشور برگزار مي‌شوند.
به طور مثال، ورزشگاههاي بازيهاي كشورهاي مختلف جمعيت زيادي را به خود جذب و جلب نمي‌كند و فقط بازيهاي تيم ملي بافانا بافانا آفريقاي جنوبي است كه به طور سنتي طرفداران ثابت خود را ازميان خيل عظيم جمعيت سياه پوست كشور دارد و فقط آنها هستند كه تماشاي تيم ملي كشورشان مي‌روند.
اما مشاهده ايرنا حاكي است كه هنوز شهرها و روستا و محيطهاي اجتماعي و عمومي و حتي فرودگاه بين‌المللي اليور تامبوي كلان شهر ژوهانسبورگ كاملا و يا حداقل به طور نسبي ورزشي و فوتبالي نشده است.
شايد بيشتر بدان علت است كه سفيد پوستان برخوردار از مواهب مادي علاقه چنداني به فوتبال از قبل نداشته و هنوز هم ندارند و تنها به كريكت، راگبي و گلف مي‌پردازند.
از همين روست كه كه آنها براي بازيهاي اين دو ورزش شور و شعف زيادي از خود نشان نمي‌دهند چرا كه، هنوز با ديدگاه نژادپرستانه قبلي خود معتقدند كه فوتبال براي نژاد به اصطلاح خودشان پست تر سياه هان اين جامعه است و آنها حتي بعد از آنكه ۱۶سال از پيروزي سياهان بر آنها مي‌گذرد هنور بعضا اين كلمه را براحتي هم بر زبان مي‌آورند.
سياهان نيز كه عشق به فوتبال در نهادشان هست و حتي زماني بود كه از اين ورزش به عنوان ابزاري براي مبارزات ضد تبعيض نژادي در اين كشور استفاده مي كردند، اين بار پولي ندارند كه بخواهند براي خريد بليت‌هاي گرانقيمت اين بازي‌ها خرج كنند.
اكثر مردم مستمند اين كشور غير دورانديشانه معتقدند كه دولت شان به جاي صرف بودجه‌هاي گزاف براي ميزباني از تيم‌هاي جارجي براي شركت در جام جهاني، مي‌توانست اين بودجه را صرف رفاه و ايجاد مشاغل در اين كشور كند.
مردم كوچه و بازار به راحتي به اين موضوع اذعان مي‌دارند كه مشاغل موقتي ساختماني و خدماني امروز قبل از ميزباني جام جهاني دردي را از فقر و بيكاري فاحش بعد از جام جهاني آنها برطرف نمي‌كند.
به اعتقاد آنها ميزباني از جام جهاني موجب شده است قيمت‌هاي كالاها و خدمات نيز در اين كشور افزايش يابد در حالي كه هنوز بر حقوق و دستمزدها و مزاياي كاري آنها چيزي اضافه نشده است.
از همين رو است كه طي چند ماه اخير همه اصناف به نوبه خود اعتصاب‌ها و تظاهرات گسترده‌اي را در سطح كشور راه انداخته بودند كه بتوانند درصدي از عدم تعادل در دخل ثابت و خرج زياد ناشي از افزايش قيمت‌هاي كالا و خدمات را جبران كنند.
بدتر از همه اينكه نمايندگان اتحاديه‌هاي كارگري صنف‌هاي مختلف طي دو هفته اخير تهديد كرده بودند كه تا نيل به خواسته‌هاي صنفي خود كه افزايش حقوق و مزايا باشد تظاهرات خود را حتي در زمان برگزاري بازيهاي جام جهاني ادامه خواهند داد.
سياهان و به ويژه كارگران اين كشور معتقدند كه نه تنها جام جهاني خير و شادي براي آنها به ارمغان نياورده و نمي‌آورد بلكه شادي نسبي زندگي معمولي در شرايط اقتصادي عادي را نيز از آنها گرفته است و لذا فكرمي كنند ميزباني از اين رويداد مهم ورزشي جهاني حداقل در كوتاه مدت فاصله بين دارا و ندار و سياه و سفيد رابيشتر كرده و مي‌كند.
اين درحالي است كه اغلب تحليل گران اجتماعي پيشتر پيش بيني مي‌كردند جام جهاني فوتبال امسال بتواند فرصتي براي ايجاد وحدت بين جامعه سفيد و سياه در آفريقاي جنوبي باشد.
شكي نيست كه در شرايط عادي و ايده آل، برگزاري مسابقات جام جهاني فوتبال در آفريقاي جنوبي مي‌تواند فرصت مناسبي براي تحقق وحدتي ملي در اين كشور به شمار رود، اما بايد ديد آيا واقعا شرايط اجتماعي در اين كشور عادي است اكثريت جمعيت سياه اين كشور ايده آل‌هاي خود را در جام جهاني ببينند اين درحالي است كه سفيد پوستان اين كشور نيز اعتراض‌هاي خود را براي جام جهاني بر زبان مي‌آورند و معتقدند امروزه نوعي تبعيض نژادي سياهان عليه سفيدپوستان روا داشته مي‌شود.
بطور مثال در تركيب تيم ملي آفريقاي جنوبي تنها يك سفيد پوست وجود دارد كه براي كشورش توپ خواهد زد در حالي كه بازيكنان سفيد پوست ديگري نيز در اين كشور وجود دارند ولي دراين تركيب تيمي قرار ندارند.
برخي حتي وجود اين يك بازيكن سفيد را نيز به فال نيك گرفته و معتقدند كه مشاركت اين يك بازيكن سفيدپوست نيز خود بيانگر تغييراتي است كه طرز تفكر طبقاتي و تبعيضي گذشته و حال اين كشور به وجود آمده است.
گفتني است كه اين بازيكن نه تنها بر خلاف تمايل سفيدپوستان به راگبي، به فوتبال روي آورده است، بلكه با يك زن سياه پوست نيز ازدواج كرده است.
در هر حال ورزش يك پديده اجتماعي، جام جهاني يك رويداد فرهنگي، اقتصادي و حتي سياسي در عرصه بين‌المللي است، استقبال و يا عدم استقبال از بازيهاي جام‌هاي جهاني و يا المپيك در كشورها نيز به شرايط اجتماعي هر كشوري برمي گردد و اين فاكتور در آفريقاي جنوبي نيز تابعي از متغيرهاي سياسي و اقتصادي است و از آنجايي كه اين متغيرها هنوز در جاهاي اصلي خود قرار نگرفته‌اند عمل و عكس عكس العمل مردم اين كشور نيز تابع اين متغيرها قرار گرفته است.
