1. استفاده از مومک (Hot waxing)
در این روش از موم ذوب شده استفاده می گردد بطوریکه پس از مالیدن آن بر روی پوست ، موم مایع به موها چسبیده و با جدا نمودن آن از پوست ، موها نیز کنده می شود. این روش بسیار دردناک و وقت گیر است.
همچنین خطر نفوذ تارهای مو به داخل فولیکول و در نتیجه پیدایش آماس، سرخی و ظاهری نازیبا را در بر دارد.
2. تراشیدن مو (Shaving)
کندن موی بعضی از قسمتهای بدن می تواند به این روش انجام پذیرد که در بعضی مواقع ایجاد تحریک و حساسیت پوستی می نماید. همچنین موجب بریدگی و زخم شدن لایه بیرونی پوست می شود. ضمن آنکه موی نورسته به سرعت رشد کرده و ظرف 2 روز، رشد آن دوباره آغاز می شود.
3. بند انداختن (Threading)
این روش یکی از شیوه های بسیار قدیمی است و امروزه نیز در بعضی از کشورها مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش امکان تحریک، قرمزی، زخم شدن و جوش زدن پوست تا حد بالائی وجود دارد.
4. مو چینی (Tweezing)
در روش موچینی ، موها تک تک و با استفاده از موچین جدا می شوند که البته روش فوق بسیار وقت گیر و دردناک است.
5. دپیلاسیون الکتریکی
دپیلاسیون توسط دستگاههای برقی یا باطری دار که دارای حلقه یا فنر است انجام می شود . این روش در عین راحتی ، سرعت و عدم ایجاد درد ، تا کنون عوارض زیادی را بهمراه داشته است از جمله : ایجاد حساسیت و تحریکات پوستی ، قرمزی و تورم و...
6. دپیلاتورهای شیمیایی
موبرهای شیمیایی معمولاً به اشکال و انواع متفاوتی از قبیل کرم، پودر، فوم ، اسپری ، مایع و ژل در بازار موجود می باشد. مکانیسم عمل این مواد به گونه ای است که موجب کاهش دادن باند دی سولفیدی و یا به عبارت دیگر از بین بردن پیوند بین اسیدهای آمینه سیستین موجود در کراتین لایه کورتکس مو می شود که این عمل توسط تیوگلیکولات سدیم کلسیم صورت می گیرد.
این روش هیچ یک از معایب یاد شده فوق را در بر ندارد و با شیوه ای سریع، آسان و کاملاً بی درد، امکان زدایش موهای زائد، پیشگیری از رویش سریع موهای زبر و نورسته، تامین رطوبت مورد نیاز و لطافت پوست را فراهم می نماید.
