تاریخچه انیمیشن Animation ( پویانمایی)

تاثیر دیزنی در عصر طلايي انيميشن:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مسلما بانفوذترین و موثرترین استودیو (هم از دید هنری هم از دید تجاری) در تاریخ انیمیشن، استودیوی والت دیزنی بوده است، که در 1928 با Micky Mouse و انیمیشن "Streamboat Willie" به صحنه آمد و این عرصه را تا امروز تحت تسلط خود درآورده است. در دیزنی است که تاثیرات مثبت و منفی سیستمهای استودیویی را روی پیشرفت انیمیشن به عنوان یک هنر می بینیم.

اگر همکاری تشکیلات بااستعداد و خلاق کارآمد دیزنی نبود، کارتون انیمیشنی به سرعت و زیبایی امروز نمی رسید... هنوز هم، مانند استودیوهای Bray و Sullivan بسیاری از کسانی که باعث پیشرفت استودیو شدند، ناشناس باقی می مانند و از یاد می روند. انیماتورهایی مانند Vladimir Tytla و Freddie Moore با تجدید حیات اسمهایشان در میان داوینچی و میكل آنژ قرار خواهند گرفت. به هر حال، همه اين افراد با وجود تمام هنرشان پشت تصویر عظیم والت دیزنی قرار گرفتند.
اولین کمک والت دیزنی به انیمیشن، نقل مکان استودیو به هالیوود در 1923 بود. در اینجا والت و روی دیزنی، کمپانی برادران دیزنی را تاسیس کردند. لوس آنجلس مرکز فیلمسازی بود، ولی صنعت انیمیشن در نیویورک ریشه داشت (با استودیوهای اندکی که در تمام غرب میانه پراکنده بودند مثل دیزنی). در این جابجایی از کانزاس سیتی Hugh Harman و Rudy Ising او را همراهی می کردند که این دو اتفاقی خانه های انیمیشن Warner Bros و MGM را یافتند. این 3 استودیو پیشروان صنعت انیمیشن شدند. تصمیم دیزنی برای نقل مکان به کالیفرنیا نقطه عطف بسیار اساسی در پیشرفت انیمیشن به عنوان یک حرفه سودآور می باشد.

دستاوردهای هنری استودیوی دیزنی از همکاری بین والت و کارکنانش ایجاد به دست آمد. مانند دیگر روسای استودیوها، توجه و تحسین عمومی به والت برای کار استودیو معطوف بود، ولی بر خلاف سایر همکاران تهیه کننده اش حداقل عهده دار بخشی از کار هنری استودیو بود. مطمئنا او یک سینماگر رویایی بود و باعث اعتبار آخرین نوآوری ها در صدا و تصویر می شد.

والت کسی بود که کارتون را از فرم "rubber hose" دوره صامت دور کرد ( این فرم انیمیشنها به خاطر بی توجهی به آناتومی بود و در حرکت اندامهای آنها شيلنگ وار به نظر می رسید) و طراحانش را در اویل دهه 1930 تشویق به طراحی حقیقی تر و طبیعي تر می کرد. او نیروی محرکه فیلمهای نوآوری مانند "سفيد برفي و هفت كوتوله " در سال 1937، اولین فیلم انیمیشن بلند، و پینوکیو دز سال 1940، فیلمی با درخشش سطوح تکنیکی پیچیده که هیچگاه قدیمی نمی شوند، بود. ولی در حقيقت این هنرمندان استودیو بودند که به ایده های دیزنی تحقق می بخشیدند.

این Freddie Moore بود که با تعریف دوباره از میکی موس در فیلمهایی مانند "The Band Concert" در سال 1935 حرکات شخصیتها را به سمت حرکتهای حقیقی برد. فیلمهایی مانند لیدی و ترامپ در سال 1955 و کتاب جنگل در سال 1967 بدون شخصیتهای انمیشنی جلا شده اشخاصی مانند Ollie Johnston ، Frank Thomas ، Eric Larson و دیگران موفقیتی کسب نمی کرد. طراحی اهریمن شرناباگ در سکانس شب در کوهستان عریان فیلم "Fantasia" در سال 1940 توسط Vladimir Tytla شاید بزرگترین اثر انیمیشنی تاکنون باشد. این مردان بااستعداد و خارق العاده به اتفاق دید سرپرستشان، کاری را به انجام رساندند که Winsor McCay غیرممکن می پنداشت: هنر متعالی در تشکیلات استودیویی.

سمت دیگر این جریان این بود که بار دیگر کارهای گروه به نام رییس استودیو شناخته می شد. در مورد دیزنی نسبت دادن طمع وزری به هیات رییسه قابل استناد نیست. به نظر می رسد که والت تا حدی متوجه اهمیت هنرمندانش در موفقیتش بود. تاکنون کارمندان دیزنی برای عموم مردم ناشناس اند (می دانید که David Hand کارگردان سفیدبرفی بود؟). به نظر می رسد که ناشناس بودن کار فردی، یک عارضه جانبی تاسف آور پیشرفت استودیوهای انیمیشن است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



پس از نمایش Steamboat Willie ، دیزنی سلطه عظیمی در انیمیشن، با کاربرد کلام در کارتونهای آتی اش، پیدا کرد. در اوایل دهه 1930 به نظر می رسید انیمیشن به دو دسته تقسیم شده بود: والت دیزنی و سایر استوديوها! محبوبیت میکی ماوس شخصیت انیمیشنی را در دسته محبوبترین شخصیتهای سینمایی دنیا قرار داد (در کنار چارلی چاپلین)، و برای مدتی به نظر می رسید هر چیزی را که دیزنی لمس کند موفق خواهد بود. کمپانی های بسیاری با سرمایه گذاری در دیزنی از ورشکستگی در دوره رکود شدید نجات یافتند و دیزنی از این محبوبیت برای ابداعات بیشتر در انیمیشن استفاده کرد. او با کمپانی Technicolor برای اجرای پروسه جدید سه نوار تمام رنگی کار کرد که اولین بار در انیمیشن کوتاه دیزنی به نام Flowers and Trees در سال 1932 استفاده شد. پس از موفقیت این کارتون، دیزنی قرارداد انحصاری دو ساله ای با Technicolor برای این تکنیک جدید منعقد کرد و این قرارداد برای سه سال دیگر نیز تمدید شد. دیزنی همچنین ایده انیمیشن رئال بر اساس سبک زندگی گسترش داد تا درجه ای که پیشتر بهتر از آن وجود نداشت. افزایش تاکید روی پرورش داستان و شخصیت پردازی، موفقیت نمایشی دیگری برای دیزنی به همراه داشت: Three Little Pigs در سال 1933، که به عنوان اولین فیلم با شخصیت های متعدد، منحصر بفرد و مجزا شناخته می شود؛ این کارتون هنوز به عنوان موفق ترین انیمیشن کوتاه شناخته می شود، و ترانه فیلم "چه کسی از گرگ گنده بد می ترسه؟" هم سرود مقابله با رکود بزرگ در آمریکا شد. در سال 1937 دیزنی اولین کسی بود که از فیلمبرداری چند سطحی پیشرفته در فیلم The Old Mill استفاده کرد. بیشتر کارهای دیزنی از داستانها و افسانه های اروپایی متاثر بودند و کار گرافیستهایی مانند Dore و Bosch بودند.

دیزنی رقبایی هم داشت، گرچه هیچ کدام تا دهه 1940 قادر به پایین کشیدن مقام استودیوی او نبودند. بزرگترین رقیب دیزنی در دوره صامت، استودیوی Pat Sullivan ، با تلاش برای صداگذاری روی Felix the Cat با زوال روبرو شد. بدون ستاره رقیب، میکی ماوس در اوایل دهه 1930 یکه تاز بود.

ابتدا، میکی به وسیله دوست و همکار قدیمی دیزنی، Ub Iwerks ، طراحی شد که ازنظر فنی در ساخت کارتون بسيار مبتكر بود و روزانه 600 طرح برای دیزنی می کشید. دیزنی مسوول ایده فیلم و Iwerks مسوول زندگی بخشیدن به آنها بود. به هر حال Iwerks در سال 1930 دیزنی را ترک کرد و کمپانی خود را که از طرف مالک کمپانیCelebrity حمایت مالی می شد، راه اندازی کرد. پس از رفتن او، دیزنی عاقبت چند انیماتور متفاوت برای جایگزینی Iwerks یافت.
در دهه 1930 Iwerks چند سری کارتونی ساخت: Flip the Frog ، Willie Whopper برای مترو گلدن مایر و ComiColor Cartoons برای کمپانی Celebrity Pictures پت پاورز. هیچ کدام این کارتونها موفقیت کارتونهای دیزنی یا Fleischer را کسب نکردند و در سال 1936 استودیوی Iwerks سرمایه زیادی از دست داد و پس از قطع کمک مالی Pat Powers ، تعطیل شد.

تاثیر Fleischer :
یکی از مهمترین رقبای دیزنی Max Fleischer ، رییس استودیوی Fleischer بود که برای کمپانی Paramount انیمیشن تولید می کرد. استودیوی Fleischer یک کار خانوادگی بود که به وسیله Max Fleischer و برادر جوانترش Dave Fleischer ، که بر تولید کارتون نظارت می کرد، راه اندازی شد. Fleischerها نوآوری و آفرینندگی را که در دوره صامت گسترش یافته بود ادامه دادند و کارتونهای موفق Betty Boop و سری های Popeye the Sailor كه در ايران بنام ملوان زبل معروف است را ساختند. محبوبیت Popeye گاهاً با میکی رقابت می کرد. در اویل دهه 1930 قوانین سخت گیرانه سانسور بر کارتون اعمال شد و Fleischer مجبور به حذف بعضی قسمتهای کارتونهای Betty Boop شد و این امر محبوبیت کارتون را کاهش داد. Fleischer در اواسط و اواخر دهه 1930 چند کارتون کلاسیک رنگی تولید کرد که سعی در رقابت با استفاده دیزنی از رنگ داشت، ولی این کارتونها موفق نبودند. با وجود همه اینها سری Popeye هنوز هم قدرتمند است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

Warner Bros و MGM :


در خلال سال 1930 انیماتورهای سابق دیزنی Hugh Harman و Rudolf Ising شروع به ساخت سری کارتونهای Looney Tunes با نمایش شخصیت Bosko کردند که توسط Warner Bros پخش می شد. دومین سری کارتونهای Harman-Ising به نام Merrie Melodies در سال 1931 دنبال شد. هر دو سری به شدت تحت تاثیر فیلمهای ابتدایی دیزنی ساخته شدند. با وجود محبوبیت Bosko ، نتوانست با موفقیت استودیوهای دیزنی و Fleischer رقابت كند.

مردان پشت پرده Warner Bros ، سازنده کارهای عظیمی مثل "Looney Tunes" و "Merrie Melodies" تلاش کردند تا بخشی از توجه عمومی را به دست آورند ولي موفقيت زيادي كسب نكردند. شاید این به خاطر اسامی غیرمعمول و مشخص آنها بود مثل Friz Freleng ، Tex Avery و Chuck Jones . ولی این ادعا کوچک کردن کار آنهاست. براي يكبار هم شده ، در عصر طلایی انیمیشن نام هنرمندان درخششی بیش از نام تهیه کننده داشت.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سری کارتونهای "Looney Tunes" در سال 1930 آغاز شد یعنی وقتی یاران قدیمی دیزنی Hugh Harman و Rudy Ising با Leon Schlesinger برای تولید کارتون تشکیل یک تیم دادند که توزیع آن به عهده Warner Bros بود. سه سال بعد Harman و Ising به MGM رفتند و Schlesinger و هنرمندانش کار خود را ادامه دادند. برخلاف سایر روسای استودیوها که مشتاق توجه عمومی بودند، Schlesinger و جانشین وی Eddie Selzer فقط نگران پول بودند. او ملاقات با خبرنگاران را به کارگردانها و انیماتورهایش واگذار کرده بود و به آنها آزادی کامل هنری را داده بود... البته تا جاییکه کمتر از بودجه استودیو باشد.

هنرمندان Warner سعی کردند از این خلاقیت آزاد خود برای بردن رسانه به مسیر جدید استفاده کنند. Tex Avery و Bob Clampett سنت دیزنی را که استفاده از کمدی های اسلپ استک بسیار اغراق آمیز بود و سایر استودیوها هم از آن تقلید کرده و فیلمهایشان را با آن پر می کردند، شكستند. در فیلم "Porky's Duck Hunt" كه اولین نمایش دافی داک در سال 1937ساخته Avery بود و همچنين "Porky in Wackyland" ساخته Clampett در سال 1938، شخصیتها در ابتدا مطابق دیزنی طبیعی بودند، ولی دائما با معقول بودن و قوانین فیزیکی اثر کمدی می جنگیدند. سایر هنرمندان Warner به سرعت این سبک را انتخاب کردند، و متعاقب آن بقیه استودیوها حتی دیزنی، این متد را پذیرفتند. نهایتا ثابت شد اسلپ استک مناسب ژانر انیمیشن تئاتری است.


پس از جدال مالی، در سال 1933 Harman-Ising از Schlesinger تفکیک شد و Bosko را نیز با خود بردند و شروع به ساخت کارتونهای Happy Harmonies برای MGM (پس از قراردادی که این استودیو با Ub Iwerks بست) کرد. انیمیشنهای کوتاه Happy Harmonies همچنین با کارهای دیزنی حالت رقابتی داشت، به خصوص با کارتونهای Silly Symphonies دیزنی، و آنها هم با تکنی کالر ساخته شدند.

Schlesinger در Warner Bros با استخدام انیماتور هارمن-ایسینگ، Friz Freleng ، و تعدادی دیگر تولید کارتونهای خود را آغاز کرد. Schlesinger از سال 1934 شروع به ساخت سری Merrie Melodies رنگی کرد. در سال 1935 Schlesinger کارگردان انیمیشن دیگری را به کار گرفت که باعث احیای استودیو شد: Tex Avery . او شیوه انیماتوری جدیدی به استودیو آورد که منجر به توسعه استوديوي برادران وارنر شد. با تاثیر Avery روی استودیو ستاره های انیمیشنی محبوبی مانند Porky Pig ، Daffy Duck ، Bugs Bunny و بسیاری دیگر خلق شدند. Porky Pig زیر سایه Avery اولین شخصیت با قابلیت ستاره شدن وارنر شد.

Lantz و سایرین:


به این استودیوها می توان استودیوهای کارتون دیگری را گه در دهه 1930 رونق گرفتند را اضافه کرد. از جمله Walter Lantz که به جای Charles Mintz سازنده کارتونهای استودیوی یونیورسال در سال 1929 شده بود. شخصیت اصلی Lantz در این زمان Oswald the Lucky Rabbit بود که اولین کارتونهای آن را والت دیزنی و Charles Mintz ساخته بودند. در 1935 Lantz استودیوی خود را مستقل از استودیوی یونیورسال راه انداخت و استودیوی یونیورسال تنها توزیع کننده کارهایش شد.

در ضمن، Mintz هنوز مسول تولید کارتونهای خودش Krazy Kat و سری جدیدی با معرفی پسری به نام Scrappy ، ساخته Dick Huemer در سال 1931 بود. Scrappy شانس بزرگ و موفق ترین کارتون Mintz بود، ولی استودیوی او پس از اخراج Dick Huemer در سال 1933 آسیب جبران ناپذیری دید.

Paul Terry پس از شکست سری Aesop's Film Fables به استودیوی Van Beuren در سال 1929 استودیوی جدیدی به نام Terrytoons را تاسیس کرد. که هیچ کدام این استودیوها قدرت رقابت با سایر استودیوها به خصوص دیزنی را نداشتند.


ادامه دارد ...

تاريخچه انيميشن امريكا

قسمت سوم : دوران جنگ جهاني دوم

پس از موفقیت سفیدبرفی، دیزنی روی سه انیمیشن بلند دیگر سرمایه گذاری کرد که هر سه به شدت تحسین شدند: Pinocchio ، Bambi و Fatntasia . هرچند هیچکدام از این فیلمها حتی به نزديكي فروش سفیدبرفی نيز نزدیک نشدند، اما اين فيلمها مورد تحسين قرار گرفت به ویژه فانتازيا که از سوی منتقدان ادبی و تماشاگران مشكل پسند تحسین شد، هر چند آنها احساس می کردند والت تلاش داشته تا با تبديل جریان اصلی انیمیشن به هنر انتزاعی، موسیقی کلاسیک و سوژه های ممتاز، به چیزی که دور از دسترس همگان قرار داشته برسد. اين فیلم سالها بعد دوباره ارزیابی شد و یک دستاورد مهم هنر انیمیشن شناخته شد. برای جبران شکست ناشی از این پروژه ها، دیزنی فیلم بلندی با بودجه اندک به نام Dumbo ساخت که سود مورد نیاز استودیو را تامین کرد و استودیوی او را در چرخش نگه داشت.

در آغاز دهه 1940 دو اتفاق مهم تغییراتی در استودیوهای کارتون هالیوود به وجود آورد. اولین اتفاق، ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم بود كه بسیج تمام استودیوها (شامل بخش کارتون آنها) برای تهیه موادی که باعث تقویت اعتماد عمومی و تشویق حمایت از نیروی جنگی بود را در پي داشت. دومین رخداد، اعتصاب انیماتورهای دیزنی در سال 1941 بود که بسیاری از رشته های بین والت دیزنی و کارکنانش را قطع کرد.

پس از ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم بسیاری از منابع برای ساخت انیمیشن های کوتاهی استفاده شد که فرم تبلیغاتی و تامین موارد مربوط به جنگ داشتند. استودیوهای مهم هالیوود با نیروهای جنگی همکاری فراوانی کردند و استودیو های انیمیشن آنها نیز در این همکاری شرکت داشتند؛ در استودیوی Fleischer ملوان زبل (Popeye the Sailor ) به نیروی دریایی ملحق شد و جنگ با نازیها را شروع کرد، در این هنگام استودیوی برادران وارنر سری کارتونی Private Snafu را برای سربازهای نام نویسی شده تولید کرد.

جنگ دومین عامل لرزش فرمانروایی دیزنی بود... دیزنی با تمام وجود با قوای جنگی با ساختن فیلم تبلیغاتی مشهوری با نام Victory Through Air Power همکاری نمود. گرچه فیلمهای بعدیش در دهه 1940 با بودجه متوسطی شامل مجموعه ای از انیمیشن های کوتاه بودند با عناوینی از قبیل؛ Make Mine Music ، Fun and Fancy Free ، Melody Time و The Three Caballeros .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

Victory Through Air Power

در این فاصله استودیوی برادران وارنر بروس گامی به جلو برداشته و با موجی از محبوبیت در 15 تا 20 سال آتی روبرو شد. این سالها زمان اوج خلاقیت Friz Freleng و Bob Clampett بود. بخصوص Clampett انیمیشن 6 دقیقه ای را به کار سوررئال خودجوشی تبدیل کرد که به ندرت کاری هم پایه آن یافت می شود: کارگردانی شاهکارهای کوتاهی مانند Porky in Wackyland ، Tortoise Wines By a Hare ، The Big Snooze ، Coal Black and de Sebben Dwarfs و The Old Grey Hare . Clampett در سال 1946 به دنبال اختلاف نظر با استودیو، برادران وارنر را ترک کرد. او یکی از پیشگامان برنامه های کودک در عرصه تازه متولد شده تلویزیون بود. او در تلویزیون شوی تلویزیونی پرطرفدار Time for Beany را ساخت.

استودیوی MGM پس از یک دهه تلاش برای پایین کشیدن دیزنی از مقام فرمانروایی، به شانس بزرگی دست یافت... در حقیقت دو شانس. انیماتورهای مقیم MGM ، جو و هانا باربارا (Hanna and Joe Barbera ) امتیاز نامزدی اسکار را برای فیلم کوتاه Puss Gets The Boot را کسب کردند. سپس آنها شروع به ساخت سری کارتونی Tom and Jerry کردند که تحسین بسیاری برای MGM به ارمغان آورد. در این حین Tex Avery پس از مشاجره با لئون شلسینجر، برادران وارنر را ترک کرد و به MGM آمد و استودیوی کارتونی آنها را احیا کرد. سرانجام MGM مابین سری تام و جری و شاهکارهای وحشی و سورئال Tex Avery در MGM (از قبیل سری Red Riding Hood که استانداردهای جدیدی برای کارتونهای بزرگسالان ایجاد کرد) قدرت رقابت با دیزنی (و البته برادران وارنر) را در انیمیشن یافت.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

Puss Gets The Boot

در کنار فعالیت این استودیوهای بزرگ، استودیوی دیگری در حال پیشرفت بود. انیماتور سابق دیزنی John Hubley استودیوی والت را هنگام اعتصاب انیماتورها ترک کرد و استودیوی انیمیشن جدیدتر و کوچکتری پیدا کرد تا بینش خود را دنبال کند: تلاش برای دست یافتن به سبک جدیدتر، انتزاعی و تجربی تر در انیمیشن. پس از موفقیت تجاری انیمیشن کوتاهی با نام Hell Bent for Election به کارگردانی انیماتور کهنه کار دیزنی Chuck Jones ، این استودیوی کوچک UPA مخفف United Productions of America مکانی در Columbia Pictures پیدا کرد. از این زمان انیماتورهای UPA آغاز به ساخت یک سری کارتونی کردند که بلافاصله در میان شلوغی و کارهای تقلیدی سایر استودیوها برجسته شد. موفقیت سری Mister Magoo سایر استودیوها را به فکر انداخت و وقتی انیمیشن کوتاه Gerald McBoing-Boing ساخت UPA برنده اسکار شد، اثر آن روی هالیوود سریع و هیجان برانگیز بود. سبک UPA متفاوت با تمام کارهای اکران شده تا آن زمان بود و تماشاگران به این تفاوت سبک UPA با جنگهای موش و گربه ای و خشونت کارتونی پاسخ مثبت دادند.

پس از جنگ، اختراع تلویزیون و افزایش محبوبیت آن باعث افت روند رو به جلوی فیلمسازی شد و همه این اتفاقات پایان عصر طلایی را رقم زدند.


کارتونهای تاریخی عصر طلایی:
Steamboat Willie - 1928 – والت دیزنی
The Skeleton Dance - 1932 – والت دیزنی
Flowers and Trees - 1932 – والت دیزنی
سه خوک کوچک - 1933 – والت دیزنی
سفیدبرفی - 1933 – والت دیزنی
The Old Mill - 1936
Popeye the Sailor -ملوان زبل – مکس فلیسچر
Gold Diggers - 1935 – Tex Avery
Porky's Duck Hunt - 1937 - Tex Avery
Porky in Wackyland - 1938 – باب کلمپت
A Wild Hare - 1940 – Tex Avery
Puss Gets The Boot - 1940 – هانا و جو باربرا
سوپرمن - 1941 – Dave Fleischer
The Blitz Wolf - 1941 – Tex Avery
Red Hot Riding Hood - 1942 – Tex Avery

تاريخچه انيميشن امريكا

قسمت چهارم : عصر تلويزيون

کارتون هیچگاه فقط برای کودکان نبوده است. کارتونهای عصر طلایی مثل Red Hot Riding Hood گرچه توسط نمایش دهندگان فیلم در درجه اول به عنوان سرگرمی کودکان معرفی می شدند، موضوعات مشخص و وسوسه انگیزی داشتند. این دید غالب هنگام آغاز نمایش کارتون در رسانه جدید تلویزیون در اواخر دهه 1940 بود.

یکی از اولین برنامه های تلویزیون Felix the Cat بود. همچنانکه تلویزیون تبدیل به یک پدیده شد و مردم را از سینماها دور می کرد، بسیاری از نمایش های تلویزیونی کودکان کارتونهای در حال اکران در سینماها را در برنامه خود داشتند و این نسل جدیدی از کودکان را به کارتونهای دهه 1920 و 1930 معرفی کرد. Paul Terry حقوق آرشیو کارتونی Terrytoons را به تلویزیون فروخت و در اوایل دهه 1950 خود را بازنشسته کرد. این جریان حیات شخصیتهای Mighty Mouse و Heckle and Jeckle را طولانی کرد، کارتونهایی که در سی چهل سال آتی نمایش داده شدند.

والت دیزنی به سرعت روی رسانه تلویزیون با سریال هفتگی خود Disneyland سرمایه گذاری کرد. این نمایش در اصل تبلیغات نیم ساعته برای دیزنی بود و برای پارک تفریحی جدید دیزنی لند محبوبیت ایجاد می کرد. همچنین یک سری برنامه های تلویزیونی از کارتونهای دیزنی به مدت یک دهه آغاز به نمایش کردند که بعدها به نمایش دنیای رنگی فوق العاده دیزنی گسترش یافتند. گرچه دیزنی با انیمیشن های اریجینال تلویزیونی مخالف بود زیرا پی برده بود که اقتصاد رسانه از استانداردهای تولیداتش حمایت نمی کند.

Hanna – Barbera :


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


اولین استودیوی مهمی که به تولید کارتون های ویژه تلویزیون پرداخت Hanna-Barbera Productions بود. وقتی MGM استودیوی کارتونش را در سال 1957 تعطیل کرد، هانا-باربرا آغاز به تولید مستقیم کارتون برای تلویزیون نمود و مخاطبینی را در ساعات خانوادگی بعد ازظهر پیدا کرد.

نخستین سری انیمیشن در ساعات پربیننده از استودیوی هانا-بابرا، The Ruff & Reddy Show در سال 1957 و The Huckleberry Hound Show در سال 1958 بود، گرچه استودیو گامهای موفق خود را در سال 1960 با The Flintstones برداشت. این انیمیشن اولین کارتون کمدی موقعیت نیم ساعته بود و مانند بسیاری از اخلاف خود در ساعات پربیننده که تمام خانواده تلویزیون تماشا می کردند روی آنتن رفت. Flintstones اولین سری کارتونی از کارهای متفاوت هانا-باربرا، شامل کارتون تحسین شده Jonny Quest نیز می باشد که عموما به عنوان بهترین کار تلویزیونی هانا-باربرا شناخته می شود. پس از چندی هانا-باربرا تلاش خود را روی بازار کارتونهای صبح شنبه متمرکز کرد.

Limited Animation :
یکی از مشکلات تولید انیمیشن برای تلویزیون کار شدید و فشرده پروسه ساخت انیمیشن بود. درحالیکه سابقاً انیمیشن های کوتاه سینمایی در دوره 6 ماهه یا بیشتر ساخته می شدند تلویزیون هر سال نیاز به 10 تا 20 اپیزود نیم ساعته داشت. این مساله منجر به ایجاد تکنیکهای میانبری برای بالا بردن سرعت تولید شد و تکنیکهای Limited Animation برای ساخت تعداد زیادی کارتون تلویزیونی با بودجه پایین و با سرعت تولید بالا اعمال شد. این تولید انبوه در کل باعث پایین آمدن سریع کیفیت انیمیشن تلویزیونی شد.

استودیو UPA اولین قربانی بازار انیمیشن تلویزیونی بود. پس از اینکه John Hubley استودیو را ترک کرد کارهای کوتاه سینمایی UPA دچار افت کیفیت شد و برای حفظ و بقا استودیو رو به تلویزیون آورد. این گرایش ناقوس مرگ استودیو انیمیشن آن را به صدا درآورد. دو سری تلویزیونی Mister Magoo و Dick Tracy از کیفیت زیادی برخوردار بودند و زمانیکه آنها کیفیت بصری خود را که صنعت انیمیشن را به جنبش درآورده بود را حفظ کردند ولی کیفیت پایین داستانها بینندگان را ناامید و استودیو را نابود کرد. UPA در اواخر دهه 1960 کاملاً ساخت انیمیشن را متوقف کرد.

استودیوی Jay Ward تهیه کننده The Rocky and Bullwinkle Show از Limited Animation در سریالهایش استفاده کرد ولی کمبود جلوه های بصری با توجه بیشتر به داستان و طنز جبران شد.

پایان یک دوره:
در دهه 1960 تنزلی در تمام صنعت انیمیشن روی داد که رسانه را بیش از 20 سال تحت تاثیر قرار داد. تولید کارتون در تمام استودیوهای هالیوود تحت اثر یک بی حسی که منجر به افت کیفیت این صنعت شد قرار گرفت. خلاقیت و اصالت انیمیشن به طور وسیعی زیرزمینی شد و به نقطه ای رسید که کیفیت مطلوب فیلمهای انیمیشن اکثراً مربوط به تهیه کنندگان کوچک و مستقل یا در کشورهایی به غیر از آمریکا بود.

CalArts :
در 1961 والت دیزنی به تاسیس موسسه هنرهای کالیفرنیا (California Institute of the Arts ) کمک نمود. تاسیس این موسسه هم یک ژست بشردوستانه و هم سرمایه گذاری هوشمندانه توسط دیزنی بود که استعدادهای خلاق بسیاری را در سالهای آتی برای کمپانی تهیه می کرد. CalArts و موسسات مشابه دیگر نقش مهمی در احیای انیمیشن در دهه 1990 ایفا کردند.

مرگ والت دیزنی:
گرچه فیلمهای والت دیزنی در دهه 1960 (مری پاپینز و کتاب جنگل) سود بالایی نصیب استودیو می کرد ولی فرمانروایی او پس از اینکه دیزنی از سرطان ریه در سال 1966 فوت کرد، به لرزه افتاد. کمپانی دیزنی در یافتن رهبری جدید پس از مرگ دیزنی با مشکل روبرو شد و در نتیجه تولید فیلمهای سینمایی و انیمیشن های بلند متضرر شد. همچنانکه استودیو در تلاش برای ادامه حقیقی دید والت بود (عبارت معمول زمان "اگر والت بود چه می کرد؟" بود)، بسیاری از منتقدان احساس کردند که روزهای خوش استودیو سپری شده است. به علاوه بسیاری از انیماتورهای قدیمی بازنشسته یا فوت شدند و استودیو مجبور بور تا برای آنان جایگزین بیابد. در سال 1973، Eric Larson برنامه آموزشی برای انیماتورهای جدید آغاز کرد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

فیلمهای این دوره شامل، گربه های اشرافی، رابین هود، The Rescuers می باشند و نیز Winnie the Pooh and the Blustery Day ، It's Tough to Be a Bird ، Winnie the Pooh and Tigger Too! و The Small One و علاوه بر اینها فیلمهای بلند زنده ترکیبی با انیمیشن مثل Bedknobs and Broomsticks و Pete's Dragon كه اتفاقاً این فیلمها موفق ظاهر شدند (به جز Pete's Dragon ).

نقطه بحث برانگیز استودیو پس از دیزنی در سپتامبر 1979 رخ داد. در این زمان Don Bluth انیماتور استودیو رهبری یک اعتصاب را به همراهی یک دوجین از طرفدارانش از قبیل Gary Goldman و John Pomeroy به عهده داشت. وی که از وضعیت موجود دیزنی خسته شده بود به همراهی دستیارش استودیو را ترک کرد و استودیو خود را به وجود آورد. دیزنی در حالی وارد دهه 1980 شد که آینده نامعلومی را پیش رو داشت.

پایان Termite Terrace :
استوديوي برادران وارنر در سال 1963 استودیوی انیمیشن خود را تعطیل کرد و کارگردانان Termite Terrace مسیر جداگانه خود را ادامه دادند. Friz Freleng یکی از موسسان تشکیلات DePatie-Freleng بود و کمپانی با تعدادی از سریالهای صبح یکشنبه که در عرصه پهناور ولي نابارور تلویزیون گم شدند، وارد بازار انیمیشن تلویزیونی شد. Freleng تعدادی از کارتونهای پلنگ صورتی را در دهه 1960 و 1970 تولید کرد و از سال 1964 تا 1967 Looney Tunes و Merrie Melodies را تهیه نمود. کمپانی Warner bros.-Seven Art در سالهای 1967 تا 1969 بازگشایی شد ولی از کارتونهای تولیدی استقبال خوبی نشد.


Chuck Jones :
از سوی دیگر Chuck Jones از مصالحه برای کیفیت انیمیشنهایش سرباز زد. کمپانی وی، Tower 12 Productions ، با MGM روی سریال تام و جری در دهه 1960 کار کرد ولي نتیجه ای معمولی در بر داشت. پس از آن Jones شروع به تولید مجموعه های ویژه تلویزیونی با کیفیت بالا نمود و با این کار از تولید اپیزودهای بیشماری که لازمه سریالهای دنباله دار تلویزیونی است، اجتناب کرد. از مشهورترین اپیزودهای تلویزیونی او می توان How the Grinch Stole Christmas! را نام برد که اقتباسی از داستان Dr. Seuss است و تبدیل به یک کار کلاسیک فراموش نشدنی در ایام کریسمس گشت. همچنین جونز 3 اقتباس انیمیشنی از The Jungle Book اثر Rudyard Kipling و نیز یک فیلم بلند به نام The Phantom Tollbooth تولید کرد.


[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

زیردریایی زرد:
موفق ترین فیلم انیمیشن اواخر دهه 1960 فیلم Yellow Submarine به کارگردانی George Dunning بود. او کارگردانی مستقل و به دور از سیستم خشک تولید کارتون هالیوود بود که موتیف ممتازی با الهام از Peter Max را به رخ کشید. ولی به جز این فیلم، انیمیشن با کیفیت بالا در خطر این بود که تبدیل به هنری گم شده گردد.




ورود Ralph Bakshi :
صنعت انیمیشن راکد گشته بود و نیاز به تغییراتی داشت و برجسته ترین تلاش برای ایجاد تغییر از سوی کارگردان جوان در حال پیشرفت دیگری به نام Ralph Bakshi صورت گرفت. او پس از تلاش برای نجات استودیوی انیمیشن Famous Studio از خطر تعطیل شدن توسط پارامونت به فیلم بلند رو آورد و با نخستین فیلم انیمیشن بلند X-rated به نام Friz the Cat تماشاگران را متحیر کرد. این فیلم گیشه را فتح کرد و به Bakshi برای تولید یک رشته فیلمهای بلند انیمیشن (نه لزوماً X-rated ) که بیشتر تماشاگران بزرگسال را هدف قرار داد، الهام بخشید. معروفترین آنها اقتباسهای جاه طلبانه از The Lord of the Rings بودند. این فیلمها همچنین الهام بخش فیلمهای متعدد X-rated و انیمیشن بودند که تعداد اندکی از آنها به اندازه فیلمهای Bakshi موفق بودند. انیماتورها و استودیوهای اندکی شهامت دنبال کردن گامهاي Bakshi را داشتند.


سایر انیمیشن ها:
در دهه 1970 کوشش های اندکی برای ساخت فیلمهای بلند انیمیشن مستقل شد. با وجود تلاشی که روی فیلمهایی مانند Watership Down و Heavy Metal انجام گرفت، ژانر انیمیشن در سراشیبی رکود افتاد به نحوی که به نظر می رسید قادر به فرار از این وضع نیست.