Printable View
خب خورشید دور کهکشان راه شیری داره می چرخه از مرکز کهکشان 30 میلیون سال نوری فکر کنم فاصله داره 200 میلیون سال طول می کشه تا یک دور به دور کهکشان راه شیری بزنه و همین طور یه حرکت سینوسی در جهت حرکت خودش داره .
حالا سئوال اینه که مرکز کهکشان راه شیری چه چیزی قرار داره که تمام این اجرام کهکشان به دورش می چرخند و علت حرکت سینوسی چیه ؟ همین طور احتمال برخورد جرم دیگری به زمین در چه حالتی بیشتره وقتی منظومه شمسی پایین میره یا وقتی بالا میاد ؟
ممنون
حرکت سینوسیش که فکر کنم به خاطر یه میل مداری که داره باشه ...یعنی فرض کن خورشید توی یه مدار داره دور کهکشان راه شیری می گرده ... اما مدار گردشش یکم با صفحه کهکشان زاویه داره
ولی در کل این چه ربطی به برخورد سیارک با زمین داره؟؟؟
سئوال بود به ذهنم رسید دیگه
ولی من شنیدم وقتی خورشید یا بهتر بگم منظومه شمسی در این حرکت سینوسی در پایین ترین جا قرار میگیره احتمال برخورد یارک و اجرام دیگه بیشتره
البته نمیدونم چند سال طول می کشه ( این حرکات سینوسی)
خوبه که هر سوالی رو بپرسی ... ولی به جاش ..
البته پس می شه گفت زیاد هم بی ربط نبوده !!
من چنین چیزی تا حالا نشنیده بودم ... و فکر هم نمی کنم اینجوری باشه ...
چون اگه سیارک هایی هم معلق باشن تو کهکشان راه شیری ... اینجوری نیست که اونها هم نچرخن ..
یعنی به طور واضح تر ... اولا چیزهایی مثل سیارک ها تو منظومه ها و مجموعه هایی وجود دارن و همراه اونها حرکت می کنن ... و ثانیا اگه هم به بیرون پرت بشن توسط ستاره ها جذب می شن ..
این سیارک های منظومه شمسی اکثرا از خود منظومه هستند ... نه از بیرون
ببین دوست عزیز الان سیاره زمین و مریخ و .... به دور خورشیدی در حال گردش اند و جاذبه هم نمیگذاره اینا از جاشون زیاد تکون بخورن
ولی سیارک هایی که هر از گاهی با سیارات برخورد می کنن به دور چه چیز میچرخند ؟
البته بنده قبول دارم که اینا هم یک مداری باید داشته باشند .
مثلا ستاره دنباله دار هالی یک مداری رو طی می کنه .
نگاه کن دوست من ....
اول باید بدونی که هر منظومه از ابر غبار بزرگی بوجود میاد که توش اجرامی کوچک مثل سیارک زیاده ..و سیارات و خود خورشید منظومه از بهم پیوستن همون سیارک های معلق به وجود میان ..
اما توی تشکیل منظومه(سیارات و خورشید و اقمار) همه خرده سنگ ها استفاده نمی شن و بعضی ها تا میلیارد ها سال معلق میمونند... حالا به دلایلی بسیار زیاد ... مثلا توی گرانش یه پیش سیاره ( سیاره تازه تشکیل شده ) گیر میافتن و از داخل منظومه به مناطق دور اون پرت می شن ... و چون هم معمولا توی یه مدار پرت میشن بعد از مدتی برمی گردن ... یا مسیرشون عوض می شه ..
این سیارک های سرگردانی که ما امروز می بینیم از همون خرده سنگ های اولیه تشکیل منظومه خورشیدی خودمون هستن نه از جایی دیگه ...( برای همین هم برای بدست اوردن اطلاعاتی از دوران تشکیل منظومه سعی می کنیم دنباله دارها و سیارک ها رو که هوز دست نخوردند مطالعه کنیم )
نمی شه برای اونا مدار خاصی فرض کرد ( بجز دنباله دارها و نوع خاصی از سیار ک ها )... ولی می شه گفت اونها هم به نوعی دارن دور خورشید می گردن ...
امید وارم متوجه شده باشی ... به نظر من تو یه چنین تصوری داری :
منظمومه شمسی و ستارگان دیگر کهکشان راه شیری در غباری از سیارک های سرگردان در حال چرخش هستند ... یعنی هر جایی از کهکشان خرده سنگ هایی وجود دارن که به دور هسته کهکشان در حال چرخش هستند ... و این سیارک هایی که هر از گاهی با بعضی از سیارات برخورد می کنن به نوعی در مسیر چرخش منظومه قرار گرفته اند ...
اگه اینجوریه باید بگم به نظر من اشتباه فکر می کنی ... چون می شه گفت تقریبا فضای بین ستارگان نزدیک به هم ( تقریبا ) خالیه ... مگر اینکه اونها در سحابی یا چیز دیگه قرار داشته باشند ..