مشاعره

در کوی خرابات، کسی را که نیاز است
هشیاری و مستیش همه عین نماز است

آنجا نپذیرند صلاح و ورع امروز
آنچ از تو پذیرند در آن کوی نیاز است

اسرار خرابات بجز مست نداند
هشیار چه داند که درین کوی چه راز است؟

تا مستی رندان خرابات بدیدم
دیدم به حقیقت که جزین کار مجاز است

تو به من بال هايي دادي و مرا به پرواز درآوردي
تو دستان مرا لمس کردي و من توانستم آسمان را لمس کنم
من ايمانم را از دست داده بودم و تو آن را به من بازگرداندي
تو مي گفتي هيچ ستاره اي دور از دسترس نيست
تو در کنار من ايستادي و من تا به انتها ايستادم
من عشق تو را داشتم من تمام آن را داشتم
من سپاس گزارم براي هر لحظه اي که تو به من دادي

یاد تو در خواب هم مرا نکرده رها
می کند یادت در دلم غوغا و صفا

اگر دل دليل است، آورده‌ايم
اگر داغ شرط است، ما برده‌ايم

اگر دشنه دشمنان گردنيم
وگر خنجر دوستان گرده‌ايم

گواهي بخواهيد اينک گواه
همين زخم‌هايي که نشمرده‌ايم

دلي سربلند و سري سر به زير
از اين دست عمري به سر برده‌ايم ...

مرا همین غم بس
که گشتم بی کس

زندگی را دگر چه خواهم من
طعمش برایم شد خس

شرمنده اشتباه شد

سايه سار دل كجا خواهد رود
بي غمري و قناري صداي باران به يار رود
دل كه به دلدار دهي خدا خودش روزي رسانست
پرواز اشك ريزان اب اسمان زمين بارد

دانی که چرا راز نهان با تو نگویم...!

طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

یا مکثر الدلال علی الخلق بالنشوز
الفوز فی لقایک طوبی لمن یفوز
من آتشین زبانم از عشق تو چو شمع
گویی همه زبان شو و سر تا قدم بسوز
غوغای روز بینی چون شمع مرده باش
چون خلوت شب آمد چون شمع برفروز
گفتم بسوز و سازش چشمم به سوی توست
چشمم مدوز هر دم ای شیر همچو یوز

زان طره ی پر پیچ و خم سهل است اگر بینم ستم
از بند و زنجیرش چه غم آنکس که عیاری کند
با چشم پر نیرنگ او حافظ مکن آهنگ او
کان طره ی شبرنگ او بسیار طراری کند