بخشي زيبا از كتابي كه خوانده ام

جواب دادم:" به آرامیِ یک بره. او در رویای آرامی چشم از جهان فرو بست و ای کاش به همان آرامی در بهشت چشم بگشاید!"

با خشونت فریاد زد:" امیدوارم در رنج و عذاب چشم باز کند! کاترین ارنشاو، ای کاش تا وقتی که من زنده ام آرام نگیری! تو گفتی که من تو را کشتم، خب، در این صورت دست از سر من بر ندار! همیشه با من باش، به هر شکل که دوست داری در بیا و مرا دیوانه کن! فقط مرا در این ظلمت رها نکن، این جا نمی توانم تو را پیدا کنم! تو می دانی که نمی توانم بدون عزیز دلم زندگی کنم! نمی توانم بدون روح و روانم زندگی کنم!"

بلندی های بادگیر/ امیلی برونته

... چرا متقاعد کردن یک پرنده به این که آزاد است سخت ترین کار دنیاست؟



جاناتان مرغ دریایی

کنار بار، یک طوطی توی قفس زرد و بزرگش بود. ده ها سال بعد، مجله ای را ورق می زدم که به آن دوران مربوط می شد. در صفحه آخرش، چشمم به تبلیغات رستوران ها افتاد. یکی شان توجهم را جلب کرد: بوستان پاشی و طوطی اش پپر. هر روز هفته باز است. این جمله ی به ظاهر بی معنا، قلبم را به تپش انداخت. یکی شب که خیلی احساس تنهایی می کردم، ترجیح دادم جلو بار و کنار بقیه بنشینم. احساس کردم دل خانم مدیر با دیدن کت خونی و پانسمان و لاغری ام، کباب شده. وقتی در مورد طوطی سوال کردم، گفت:
-اگه بخواین می تونین یه جمله یادش بدین...
کمی فکر کردم و تا آنجا که ممکن بود، شمرده شمرده گفتم:
-من دنبال یه ماشین فیات سبز چمنی می گردم.
شیوه تکرارش خلاصه تر و مفیدتر بود: "ماشین فیات سبز چمنی".
بوستان پاسی دیگر وجود ندارد. تابستان گذشته، یک شب که با تاکسی از بلوار رد می شدم، به نظرم رسید جایش را به بانک داده. ولی طوطی ها خیلی عمر می کنند. شاید این یکی بعد از سی سال، توی محله دیگری و لابلای سر و صدای کافه دیگری، هنوز جمله ام را تکرار کند، بدون آنکه کسی معنایش را واقعا بفهمد یا گوش دهد. فقط طوطی ها هستند که به گذشته وفادار می مانند.

تصادف شبانه -- پاتریک مودیانو

آن پایین توی خیابان , باد پوستر پاره را پس و پیش می کرد و کلمه اینگسوس به تناوب پیدا و پنهان می شد . اینگسوس . اصول مقدس اینگسوس . زبان نوین , دوگانه باوری , ناپایداری گذشته . احساس می کرد در میان جنگل های کف دریا سرگردان اس و در دنیایی مهیب که خودش هیولای آن است , گم شده است .تنها بود . گذشته مرده بود . آینده غیر قابل تصور بود . چه گونه می شد اطمینان یافت که حداقل یکی از انسان های دور و برش طرف اوست ؟ و چه طور می شد دانست که سلطه حزب برای همیشه پایدار نخواهد ماند ؟ به جای جواب , چشمش به سه شعار روی دیوار سفید وزارت حقیقت افتاد :
جنگ , صلح است .
آزادی , بردگی است .
نادانی , توانایی است .

1984 - جورج اورول

پدر گفت: با دو دسته نمی شود بحث کرد ، بی سواد و باسواد..

سمفونی مردگان

صبح های یکشنبه سکوئیلر از روی قطعه کاغذ درازی که با یکی از پاهای جلویش نگاه می داشت برای آنان می خواند که تولید مواد مختلف غذایی دویست درصد، سیصد درصد، و حتی پانصد درصد افزایش یافته است. حیوانات دلیلی نمی دیدید که گفته های او را باور نکنند. مخصوصاً که آنها دیگر به طور روشنشرایط زندگی قبل از انقلاب را به خاطر نداشتند. ولی بعضی روزها دلشان می خواست ارقام کمتری به خورد آنها می دادند و غذای بیشتر.


مزرعه حیوانات / جورج اورول

- به سفر می روی؟ کجا؟
- به کرت می روم. چرا می پرسی؟
-مرا هم می بری؟
-تو را چرا؟ تو را می خواهم چه کنم؟
شانه بالا انداخت و با تنفر و تحقیر گفت:
- همه اش که چرا چرا می کنی! یعنی آدم نمی تواند بدون گفتن "چرا" کاری بکند؟ نمی تواند همین طوری برای دل خودش کار بکند؟ خوب، مرا با خودت ببر دیگر!

زوربای یونانی -- نیکوس کازانتزاکیس

موری گفت:

"تضاد عمده ای در این کشور وجود دارد، نوعی سردرگمی، میان آن چه نیاز داریم و میان آن چه که می خواهیم. تو به غذا نیاز داری، اما دسر شکلاتی می خواهی. باید با خودت صادق باشی. تو نیازی به داشتن آخرین مدل اتومبیل اسپورت نداری. تو نیازی به داشتن خانه بزرگ تر نداری.

" واقعیت امر این است که تو با داشتن آن چیزها راضی نخواهی شد. می دانی چه چیزی به تو رضایت واقعی می دهد؟"

چه چیزی؟

" سهیم شدن آن چه را که داری با دیگران."

سه شنبه ها با موری/ میچ آلبوم

- این اواخر در یک معدن کار می کردم. ولی ناگهان شیطان در کارم دخالت کرد. شنبه گذشته طرفهای عصر که من کمی کله ام گرم بود، کارفرما را که آن روز به بازرسی کارگاه آمده بود گرفتم و کتک سیری زدم.
- کتکش زدی؟ چرا؟ مگر با تو چه کرده بود؟
- با من؟ هیچ! باور کن که هیچ کاری با من نکرده بود. حتی بار اول بود که مردک را می دیدم. بیچاره بین ما سیگار هم توزیع کرده بود...
- خوب، پس چرا؟
- اه! باز که تو همه اش چرا چرا می کنی! بابا، همینطوری به سرم زد دیگر!

زوربای یونانی -- نیکوس کازانتزاکیس

پی نوشت: یواش یواش داره از این زوربا خوشم میاد:n09:

همیشه خوکها تصمیم می گرفتند، سایر حیوانات هرگز نمی توانستند تصمیمی اتخاذ کنند ولی رای دادن را یاد گرفته بودند.


مزرعه حیوانات / جورج اورول