هوای پوستتان خشک است یا ابری؟
برای داشتن پوستی زیبا و شاداب چه کارهایی باید بکنید؟ حتما می دانید که باید تغذیه مناسب داشته باشید، استرس هایتان را کمتر کنید، خواب مناسب و کافی داشته باشید و از محصولات مراقبت از پوست استفاده کنید...
اما اینها کافی نیستند. یک عامل دیگر هم وجود دارد که تاثیر بسیاری روی زیبایی و سلامت پوست ما دارد و آن، آب و هواست. حتما شنیده اید که بعضی از مردم می گویند یک نوع آب و هوا به پوستشان نمی سازد یا در نوع دیگری از آب و هوا پوستشان شاداب تر می شود. برای اینکه تاثیر این عامل را بر پوست بیشتر بشناسیم، پای حرف های دکتر فرهاد ملک زاد، متخصص پوست و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، نشسته ایم.
▪ آقای دکتر! به عنوان سوال اول می خواهم بپرسم آیا اصلا آب و هوا روی پوست ما تاثیری دارد؟
ـ مسلما! پوست هم مثل هر عضو دیگری از بدن در برابر عوامل محیطی می تواند دچار تغییر بشود و این تغییرات ممکن است در جهت مثبت یا منفی باشند. آب و هوا یکی از این عوامل محیطی است.
▪ بهترین و بدترین نوع آب و هوا برای پوست کدام ها هستند؟
ـ وقتی می گوییم آب و هوا، منظورمان چند عامل است. آب و هوا از ۳ جنبه دما، رطوبت و نور آفتاب قابل بررسی است. به عنوان نمونه ممکن است در یک جا دمای هوا سرد باشد ولی نور آفتاب زیاد (مانند مناطق کوهستانی و برفی)، یا در جایی هوا گرم و خشک باشد و در جای دیگر گرم و مرطوب. پس باید این عوامل را از هم جدا کنیم. دمای هوا، مانند طیفی است که هر دو سر آن برای پوست زیان آور است. یعنی در هوای بسیار گرم یا بسیار سرد پوست آسیب می بیند. از نظر رطوبت هم باید گفت محیط مرطوب برای پوست بهتر از محیط خشک است. نور آفتاب هم در همه حالت ها، حتی در هوای ابری که بعضی ها فکر می کنند نور آفتاب شدید نیست، می تواند به پوست آسیب برساند.
از همه اینها می توانید نتیجه بگیرید که بهترین و مناسب ترین آب و هوا، برای پوست، آب و هوای معتدل و مرطوب است. آب و هوای سرد و خشک و آب و هوای گرم و خشک هم بدترین آب و هوا برای پوست به شمار می آیند.
▪ چرا آب و هوای خشک، پوست را خراب می کند؟
ـ پوست انسان همیشه روی سطح خودش لایه ای از عناصر دفاعی مثل باکتری های مفید دارد. این سد دفاعی برای عملکرد صحیح احتیاج به رطوبت دارد. در هوای خشک، به خصوص موقع وزش باد، تبخیر آب از سطح پوست بالا می رود و این سد دفاعی ضعیف می شود، بنابراین پوست در برابر عواملی مثل آلرژن ها و عفونت ها ضعیف می شود. به علاوه خشکی بیش از حد خاصیت ارتجاعی پوست را هم کاهش می دهد و باعث شکسته شدن پوست و پیری زودرس می شود.
▪ آقای دکتر! کسانی که در مناطق خشک زندگی می کنند برای حفظ پوستشان در برابر آسیب های محیطی باید چه اقداماتی انجام بدهند؟
ـ همان طور که گفتم، رطوبت عنصر بسیار مهمی برای پوست است. پس افرادی که در محیط های خشک زندگی می کنند باید رطوبت را به پوستشان برسانند. به این ترتیب که مایعات زیاد مصرف کنند، محیط را برای خودشان مرطوب کنند، مثلا بخور سرد یا گرم بدهند و روزی چند بار از کرم های مرطوب کننده استفاده کنند. این کرم ها بسته به رطوبتی که به پوست می دهند، باید در روز چند بار تجدید شوند. یکی دیگر از کارهایی که افراد در محیط های خشک باید بکنند این است که از صابون های ضعیف استفاده کنند تا پوستشان بیش از پیش خشک نشود.
▪ و کسانی که در محیط های آفتابی زندگی می کنند، چه؟
ـ این افراد باید حتی الامکان در ساعت های اوج آفتاب از منزل بیرون نروند، لباس محفوظ بپوشند و از ضدآفتاب استفاده کنند و آن را هر ۳ ساعت یک بار تجدید کنند.
▪ برای محیط هایی که نور آفتاب در آنها شدید است، چه ضدآفتابی مناسب است؟
ـ ما همیشه به افراد توصیه می کنیم از ضدآفتابی استفاده کنند که SPF یا همان فاکتور محافظتی آن حداقل بالای ۳۰ باشد. اما نباید فکر کنید که ضد آفتابی با SPF ۶۰، دو برابر و ضد آفتابی با SPF ۹۰، سه برابر ضدآفتاب هایی که SPFشان ۳۰ است، از پوست محافظت می کنند. بلکه حقیقت این است که ضدآفتاب هایی با SPF ۹۰، نسبت به ضدآفتاب هایی که SPF ۳۰ دارند، فقط ۵ تا ۷ درصد بیشتر از پوست مراقبت می کنند. بنابراین نیازی به صرف هزینه بالا و استفاده حتمی از ضد آفتاب با SPF ۶۰ و ۹۰ نیست.
▪ آیا آلودگی هوا هم بر سلامت پوست تاثیر می گذارد؟
ـ به نظر می آید که این طور باشد. وقتی آلودگی هوا روی ریه های ما، مغز ما، چشم ما و حتی خون ما تاثیر دارد، طبیعی است که روی پوست هم، به عنوان یک عضو گسترده بدن، اثر خواهد داشت.
حتی عده ای معتقدند وجود ذرات ریز معلق در هوای آلوده، موجب تجزیه و شکست نور آفتاب می شود و تاثیرات آفتاب را بر پوست بیشتر می کند. اما اگر بخواهم دقیق تر بگویم، در این مورد، حرف و حدیث زیاد است و هنوز نتایج قطعی تحقیقاتی در دست نیست. به هر حال، توصیه ما به افراد این است که حتی الامکان سعی کنند از هوای آلوده دور باشند.
۲۱ شیوه موثر برای سلامت قلب
بیماری های قلبی دامنه وسیعی دارد و برای توصیف بیماری های متعددی که قلب و در بعضی موارد رگ های خون را تحت تاثیر قرار می دهد، به کار برده می شود. بیماری های مختلف مربوط به بیماری قلبی عبارتند از؛ ناراحتی شریان های کرونری، آریتمی قلبی و نقص مادرزادی قلب. بیماری قلبی، عمده ترین عامل مرگ و میر در سراسر جهان شناخته شده است.به گزارش مایوکلینیک، بیماری های قلبی متعددی را می توان با اتخاذ شیوه زندگی سالم و ورزش درمان و یا پیش گیری کرد.به گفته کارشناسان یک تغییر ساده روزانه خطر بیماری قلبی را ۹۲ درصد کاهش می دهد.در این مطلب به نکاتی اشاره می کنیم که می توانید در شروع برنامه روزانه یک روش را در برنامه زندگی خود بگنجانید.
▪ روز اول: چای سبز بخورید؛ این نوشیدنی مهم دارای آنتی اکسیدان های متعددی است که کلسترول را کاهش می دهد و فشار خون را پایین می آورد. برای تهیه مقدار لازم برای مصرف یک روز، در ۳ لیوان آب جوش، ۳ کیسه چای سبز فاقد کافئین را به مدت ۱۰ دقیقه دم کنید. کیسه ها را بردارید و چای را بعد از سرد شدن در یخچال قرار دهید. پس از خنک شدن در طول روز مقداری از آن را بخورید.
▪ روز دوم: برچسب های غذا را برای وجود چربی های ناسالم کنترل کنید. بزرگسالانی که به برچسب ها دقت می کنند نسبت به بقیه افراد ۲ برابر کاهش کالری دارند، نگذارید چربی بیش از ۳۰ درصد کالری شما را تشکیل دهد. مهم تر از آن، چربی مصرفی خود را از چربی های اشباع نشده مانند روغن زیتون، میوه مغزدار ، آواکادو و... انتخاب کنید.مصرف چربی های اشباع شده را محدود کنید و تا حد ممکن از چربی های ترانس که در شیرینی ها و غذاهای فرآوری شده یافت می شود، دوری کنید. چربی های ترانس و اشباع شده کلسترول مضر را که باعث انسداد رگ ها می شود افزایش می دهد.
▪ روز سوم: استفاده از روغن زیتون به جای روغن های جامد: تا حد امکان برای تهیه غذا از روغن زیتون استفاده کنید. روغن زیتون علاوه بر کاهش کلسترول مضر، کلسترول مفید را افزایش می دهد. روغن زیتون غنی از آنتی اکسیدان است که در کاهش خطر بروز سرطان و بیماری های حاد مانند آلزایمر نقش مهمی دارد.
روغن زیتون را جایگزین کره و یا مارگارین کنید و از آن برای روی سالاد و در شیرینی پزی استفاده کنید.
▪ روز چهارم: فیبر غذا را افزایش دهید: بررسی ها نشان داده، هر چه مصرف فیبر بالا باشد، احتمال حمله قلبی نیز کمتر است. نان ها و غلات سبوس دار را در رژیم غذایی خود بگنجانید. حداقل روزی ۲۵ تا ۳۵ گرم فیبر استفاده کنید.
▪ روز پنجم: درست بخوابید: در افراد میان سال هر یک ساعت اضافه خواب شب، خطر سفت شدن رگ ها را که عامل بیماری های قلبی است ۳۳ درصد کاهش می دهد. کمبود خواب حتی اگر کم باشد هورمون های استرس را در بدن رها می کند . اگر به طور روزانه خسته از خواب بیدار می شوید و یا نیاز به خواب ظهر دارید، بدانید که دچار کمبود خواب هستید.
▪ روز ششم: ماهی بخورید؛ چربی های اشباع شده موجود در گوشت قرمز باعث انسداد رگ ها می شود، در حالی که ماهی ها مانند ماهی آزاد سرشار از اسیدچربی های امگا ۳ است و به حفظ ریتم سالم قلب کمک می کند. مصرف هفته ای یک وعده ماهی غنی از امگا۳، خطر مرگ بر اثر حمله قلبی را تا ۵۲ درصد کاهش می دهد.
▪ روز هفتم: روز خود را با آب میوه آغاز کنید؛ آب پرتقال دارای اسید فولیک است که در کاهش میزان هوموسیستین(homocysteine) و کاهش خطر حمله قلبی، موثر است.آب انگور سرشار از ۲ نوع آنتی اکسیدان به نام فلاوانوید و رسویراترول است. این آنتی اکسیدان مانع لخته شدن گلبول های قرمز و در نتیجه انسداد رگ ها می شود.
▪ روز هشتم: سبزی بخورید؛ توصیه کارشناسان تغذیه این است که سعی کنید ۵۰ درصد وعده غذایی خود را از سبزی استفاده کنید، بنابراین سبزی های غنی از آنتی اکسیدان مانند کلم، کلم بروکلی، کلم پیچ و...به رژیم غذایی خود اضافه کنید.
▪ روز نهم: میوه مغزدار را جایگزین تنقلات دیگر بکنید؛ بررسی ها نشان داده افرادی که هفته ای بیش از ۱۴۰ گرم میوه مغزدار می خورند، نسبت به بقیه یک سوم کمتر در خطر بیماری قلبی و یا حمله قلبی قرار می گیرند. توجه داشته باشید، از آن جایی که میوه مغزدار سرشار از چربی و کالری است ، در مصرف آن دقت کنید.
▪ روز دهم: روزی ۲۰ دقیقه پیاده روی کنید:هفته ای ۲ ساعت و نیم یعنی روزی ۲۰ دقیقه پیاده روی ، خطر حمله قلبی را به یک سوم کاهش می دهد.
▪ روز یازدهم: دانه کتان را به رژیم غذایی خود اضافه کنید: دانه کتان یکی از مهم ترین منابع چربی امگا ۳ و برای قلب مفید است.تحقیقات نشان داده، افزودن دانه کتان به رژیم غذایی بروز بیماری قلبی را تا ۴۶ درصد کاهش می دهد و مانع لخته شدن گلبول های قرمز و انسداد رگ ها نیز می شود. روزی ۲ قاشق دانه کتان آسیاب شده را به ماست، سالاد و... خود اضافه کنید.
▪ روز دوازدهم: در شروع و یا پایان روز خود ورزش های کششی انجام دهید. بزرگسالان بالای ۴۰ سال که بدن انعطاف پذیرتری دارند نسبت به بقیه ۳۰ درصد کمتر با سفت شدن رگ ها مواجهند. ورزش کششی روزی ۱۰ تا ۱۵ دقیقه باعث نرمی رگ ها می شود.
▪ روز سیزدهم: در پخت غذا از سیر استفاده کنید: مصرف روزی یک حبه سیر خطر حمله قلبی را کاهش می دهد. مانع چسبیدن گلبول های قرمز به هم و انسداد رگ ها می شود، آسیب های رگ ها را کاهش می دهد و مانع تراکم کلسترول در جدار رگ ها می شود.
▪ روز چهاردهم: در ورزش روزانه کمی هیجان داشته باشید، بهترین ورزش آن است که به طور مداوم انجام دهید. بنابراین حرکت های جدید و سرگرم کننده ای مانند کار با حلقه های هولالوپ، تنیس و بدمینتون را به ورزش خود اضافه کنید. بررسی ها نشان داده، افرادی که در طول روز برای مدت کوتاهی فعال هستند نسبت به افرادی که ۳۰ تا ۶۰ دقیقه ورزش می کنند و سپس پشت رایانه می نشینند، کالری بیشتری می سوزانند و سالم تر هستند.
▪ روز پانزدهم: کاری را که دوست دارید انجام دهید؛ یکی از بزرگ ترین علل استرس، زندگی کردن به سبکی است که با روحیه شما سازگاری ندارد. از خود بپرسید، آیا کاری که دوست دارم را انجام می دهم؟ آیا آن چه که آرزوی آن را دارم به دست آورده ام؟ با افرادی که دوست دارید و کارهایی که دوست دارید وقت خود را صرف کنید.
▪ روز شانزدهم: تمرکز کنید: با روی هم قرار دادن چشم ها و نفس کشیدن آرام به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه، تمامی استرس ها را از خود دور کنید.
▪ روز هفدهم: به جنبه معنوی زندگی خود توجه کنید. تحقیقات نشان داده افرادی که به طور مرتب به مسجد می روند و یا در مراسم مذهبی شرکت می کنند، عمر بیشتری می کنند و احتمال حمله قلبی آن ها خیلی کم است. کمک کردن به افراد تنگدست نیز می تواند در این امر موثر باشد.
▪ روز هجدهم: ارتباط خود را با نزدیکان حفظ کنید؛ این امر از اضطراب و افسردگی که خطر حمله قلبی را افزایش می دهد، می کاهد.
▪ روز نوزدهم: ویتامین D و روغن ماهی مصرف کنید: اگرچه نظرات متفاوتی درخصوص نقش مولتی ویتامین در پیش گیری ازحمله قلبی وجود دارد، اما محققان بر مصرف ویتامین D و روغن ماهی تاکید زیادی دارند. تنها مکملی که در آزمایش های بالینی نشان داده که مانع بیماری قلبی می شود، روغن ماهی است. اسیدهای چرب امگا ۳ ، فشار خون، میزان تری گلیسیرید و تراکم جرم در رگ ها را کاهش می دهد.
▪ روز بیستم: با همسر خود مهربان باشید: نمونه های زیادی نشان داده، ازدواج موفق فرد را از بیماری قلبی محافظت می کند. هم چنین بررسی ها نشان داده، زوج هایی که با هم برخوردهای منفی دارند نسبت به بقیه فشار خون بالاتری دارند . کافی است با کمک کردن به هم دیگر در کارهای شخصی و مهربان بودن، استرس عاطفی را کنترل کنید.
▪ روز بیست و یکم: در معرض دود سیگار قرار نگیرید: تاثیر استنشاق دود سیگار دیگران روی سیستم قلبی عروقی همانند فرد سیگاری ۸۰ تا ۹۰ درصد است. قرار گرفتن در معرض دود سیگار به مدت چند دقیقه و یا ساعت ها همانند سیگار کشیدن طولانی مدت می تواند روی قلب تاثیر بگذارد.
اگر میخواهید بچه دار شوید...
راستی، شما ازدواج کرده اید؟ چه مدتی است؟ بچه دار شده اید؟ نه؟ چرا؟ از زیر بار مسوولیت بچه داری فرار می کنید؟ وضع مالی خراب است؟ رابطه تان با همسرتان تاثیر گذاشته است؟ از کم شدن محبت همسر می ترسید؟ شاید همه اینها تنها بهانه باشد و شاید هم دغدغه اصلی همسران اما باید دانست که با تغییر نگرشمان به زندگی، مشورت با کارشناسان و برنامه ریزی بهتر و مناسب تر، می توانیم فرزندی را به این دنیا بیاوریم و خدماتی را که زمانی از والدین مان گرفتیم، به نسل بعد ارایه دهیم. از هر دست که گرفتی باید از همان دست هم پس بدهی! اما برای ایجاد این آمادگی، با آقای دکتر محسن ایمانی، روان شناس و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس و مشاور کلینیک سلامت خانواده گفتگو کردیم...
آقای دکتر، بهتر است در سال چندم بعد از ازدواج، به فکر بچه دار شدن بیفتیم؟ اول، دوم، پنجم یا مثل بعضی ها دوازدهم؟!
سوال خوبی است. تحقیق شده و دیده اند که معمولا و تاکید می کنم معمولا تا سه سال اگر برای زوجین مشکلی از نظر اختلاف زناشویی پیش نیاید، احتمال کمتری وجود دارد تا در مراحل بعدی به اختلاف شدیدی منجر شود و حتی به طلاق بینجامد. بنابراین توصیه می شود که زوجین حدود سه سال از آغاز زندگی مشترک صبر کنند و سپس به فکر بچه دار شدن باشند تا فرزندشان درگیر مشکلات ناشی از اختلاف بین والدینش نشود و در واقع موجود سومی درگیر مشکلات پدر و مادرش نشود البته به ۵ سال و هفت سال هم اشاره شده است اما نه در زمینه بچه دار شدن بلکه در زمینه صرفا نداشتن اختلاف اساسی بین زوجین که مثلا اگر تا ۷ سال بین آنها مشکل حادی پیش نیاید، به احتمال قریب به یقین، زندگی دوام خواهد داشت البته اگر با تحمل و اجبار نباشد. به هر حال زوجین باید مطمئن شوند که زندگی شان ثبات کافی دارد و از نظر روانی و جسمی به خود و فرزندشان آسیبی نمی رسد.
اما زوجین جوان امروزی پا را از این هم فراتر می گذارند و ۶ یا ۷ سال برای بچه دار شدن صبر می کنند. آیا درست است؟
این کار بیشتر به علت فرار از مسوولیت است و البته علت دیگرش هم نداشتن شناخت کافی از طرف مقابل یا نداشتن اعتماد به همسر است یا تصور می کنند به علت اختلاف هایی که وجود دارد، نمی توانند به دوام زندگی امیدوار باشند اما مهم ترین موضوع، همان نپذیرفتن مسوولیت است و می خواهند به اصطلاح راحت باشند، آزاد باشند و به هر حال می خواهند تربیت و پرورش موجود دیگر را که کاری مشکل است و به مهارت نیاز دارد، به تعویق بیندازند اما در صورت دوام پیوند و وجود تفاهم بین زوجین باید نگرش آنان تغییر کند و مزایای پرورش فرزند را به آنان گوشزد کرد.
● چه مزیتی دارد؟
اگر به اکثریت قریب به اتفاق افراد نگاه کنید، می بینید که بر اساس غریزه و فطرت، انسان دوست دارد فرزند داشته باشد و پاسخ به غریزه از راه درست و توصیه شده از سوی کارشناسان مصلح، موجب رضایت خاطر می شود. این رضایت، عمیق و درونی است. انسان در زندگی این جهانی می خواهد به آرامش برسد و این یکی از هزاران راه رسیدن به آرامش است. مورد دیگر اینکه وقتی ما در شغلی هستیم و کاری را در زمینه شغلی مان فرا می گیریم و سپس آن را به نحو موثری به اجرا می گذاریم، چه قدر احساس شعف و رضایت می کنیم. فرزندپروری، مهارت می خواهد و به کارگیری این مهارت ها و به ظهور رساندن آنها موجب طیب خاطر می شود. هرکسی می خواهد ثابت کند که مهارت هایی دارد و می تواند از آنها به نحو احسن استفاده کند و نتیجه بهینه دریافت کند. در هر زمینه ای، کار و شغل، زندگی خانوادگی، درس خواندن و حتی کارهای کوچکی که مثلا در طی یک سفر تفریحی بر عهده فردی گذاشته می شود، فرد می خواهد با انجام دادن بهتر آن کارها، توانایی خود را اثبات کند.
یکی از مهم ترین و جدی ترین این گونه فعالیت ها، فرزند داشتن و فرزندپروری است. شما به افرادی که فرزندانی موفق دارند نگاه کنید. ببینید چه طور بین در و همسایه و مردم محل و فامیل و دوست و آشنا احترام دارند، چه قدر سرافراز و سینه به جلو سپر کرده راه می روند؟ ببینید مادر هادی ساعی چه لذتی می برد وقتی فرزندش این قدر احترام دارد و محبوب مردمش است. مادر هادی ساعی را با همه زحماتش و با همه مشقتش، به نام فرزندش می شناسند حتی ممکن است یک خاندان را به نام کوچک ترین فرزند خانواده بشناسند و این خاندان، مشهور به نیک نامی می شود. انسان دیگر چه می خواهد؟ مگر نه اینکه بسیاری از پدران و نیاکان دیروز از طریق فرزندانشان، نامشان را و حرفه شان را زنده نگه داشته اند؟ بسیاری از افراد را می بینیم که خود به آرزوهایشان نرسیده اند و می خواهند فرزندشان مثلا پزشک، مهندس، خلبان، تاجر، حسابدار یا معلم موفقی شود. این همان حسی است که به افراد آرامش می دهد و همین احساس که کسی ادامه دهنده راهشان در آینده خواهد بود، همین که در پرورش یک فرزند صالح، موفق بوده اند و لذت بازی و رشد و دیدن لحظه های بزرگ شدن و موفق بودن بچه شان را دارند، برای داشتن فرزند البته با برنامه و با دانستن مهارت های فرزندپروری به اندازه کافی انگیزه ایجاد می کند. پدر و مادر شما آقای دکتر، از پزشک شدن شما چه قدر لذت برده اند؟
● فکر می کنم در کنار اذیت هایم برایشان، خیلی کم است.
مطمئن باشید اذیت های شما هم برایشان لذت بخش بوده البته اگر در حد آزار و ایجاد مشکلات اساسی و جبران ناپذیر نبوده باشد. به هر حال این دنیا سرای لذت و باقی نیست. باید سختی کشید تا لایق نعمت های جاودانی شویم.
یادم می آید روزی مادرم می گفت: «قبل از اینکه تو را داشته باشم، هیچ کودکی توجهم را جلب نمی کرد. به دنیا آمدن تو مرا نگران همه کودکانی کرد که به انتظار رد شدن از عرض خیابان بودند. از آن زمان، از همه راننده ها خواهش می کردم مراقب بچه مدرسه ای ها باشند چون تو را داشتم، تو مرا مادر همه بچه های عالم کردی.»
شاید برانگیخته شدن محبت مان، دلسوزیمان و افزایش حس انسانیتمان و ایجاد حس مشترک برای توجه به یکدیگر، کمترین بهره از داشتن فرزند باشد. با احترام به همه آنهایی که بدون اینکه بتوانند فرزندی داشته باشند، از چشمه محبت خود، کودکان دیگر را سیراب می کنند.
آنچه درباره آزمایش اعتیاد نمیدانستید!
شاید اگر از آزمایش های اعتیاد با شما صحبت کنیم و شما هم آدم سالمی باشید که حتی یکبار نیز سیگار را تجربه نکرده باشید، از ما دلگیر شوید. اما اگر بدانید که برای گرفتن سوء پیشینه، همه افراد باید آزمایش اعتیاد بدهند شما هم متقاعد خواهید شد که داشتن اطلاعات از چنین آزمایش هایی واقعا کمک کننده است. به همین بهانه به سراغ دکتر پونه کیمیاقلم، روانپزشک و درمانگر اعتیاد رفتیم تا با این آزمایش ها بیشتر آشنا شویم...
● آزمایش های ترک اعتیاد با چه هدفی انجام می شوند؟
آزمایش های ترک و بررسی وضعیت اعتیاد، قادرند حضور ماده مصرفی و مورد نظر را در ترشحات بدن ردیابی کنند.
هدف از انجام تست های آزمایشگاهی اعتیاد از دید درمانگر، کمک به پیگیری روند درمان بیماران است. این تست ها برای آشکار ساختن دروغ مصرف کنندگان مواد مخدر تهیه نشده اند و کاربرد آنها در جهت مچ گیری، به هیچ وجه اخلاقی و مجاز نیست. تنها در صورتی که خود فرد داوطلب باشد، درمانگر مجاز به انجام این آزمایش ها است. تست های مختلف شناسایی مواد در هر کشور، بسته به قوانین آن کشور کاربردهای متفاوت دارد. برای مثال، انجام تست مورفین به هنگام ازدواج و در بعضی مشاغل، در کشور ما مجاز شمرده شده است. در حال حاضر با توجه به پیشرفت های زیاد در علوم آزمایشگاهی، تست های مختلفی در آزمایشگاه ها موجود است. این تست ها شامل تست مورفین، حشیش و محرک ها از جمله آمفتامین، شیشه، بنزودیازپین ها، متادون، کدئین و... است.
● آیا جواب این آزمایش ها صددرصد اعتیاد فرد را نشان می دهد؟
نه! هیچ تست تشخیصی عاری از خطا نیست. به این معنی که می تواند مواردی را به اشتباه مثبت تشخیص دهد و مواردی را نیز گزارش نکند. در مورد تست های مواد مخدر نیز چنین تداخلاتی وجود دارد. برای مثال، مصرف قرص ایبوبروفن می تواند به غلط تست حشیش را مثبت کند یا مصرف آنتی بیوتیک هایی خاص (از جمله آموکسی سیلین) با تست هروئین و کوکایین تداخل دارد و یا مصرف ضددردها، آنتی هیستامین ها و آب نبات های سرد (قرص های مکیدنی برای سرماخوردگی) می تواند موجب مثبت شدن تست آمفتامین شود. ترکیبات بی حس کننده در دندانپزشکی (از جمله نواکائین) نیز در تست کوکائین مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد.
سوالی که افراد همیشه می پرسند این است که اگر داروهای ضد افسردگی مصرف کنیم، آیا جواب آزمایش اعتیادمان مثبت می شود یا خیر؟
برخلاف عقاید رایج، مصرف داروهای ضدافسردگی و ضداضطراب و خواب آورها، با وجود تشابه علایم ایجاد شده اصلاً با تست های تشخیصی مواد تداخلی ندارند و افراد بدون دغدغه و طبق تجویز پزشک مجاز به استفاده از این دارو ها هستند.
● درباره تداخلات دارویی هم بفرمایید؟
تداخل مهمی که با تست مورفین وجود دارد، قرص ها و شربت های حاوی کدئین هستند که به مدت حداقل دو روز با تست غربالگری مورفین قابل ردیابی هستند. البته پس از مثبت شدن تست مورفین، با تست های اختصاصی و تفکیکی به راحتی می توانید از نوع ماده مصرفی مطلع گردید. توصیه می شود که افراد انتخاب شده برای انجام تست، به منظور برطرف شدن هرگونه شبهه، حداقل دو روز قبل از انجام تست مخدر از مصرف هر نوع فرآورده کدئین دار خودداری کنند.
گفته می شود که می توان به آزمایش های اعتیاد کلک زد و آنها را برعکس نشان داد! نظر شما چیست؟
متاسفانه برای پنهان کردن مصرف مواد و کسب نتیجه منفی در تست، راه هایی رایج شده و به کار می رود. برای مثال، گاهی افراد دست به ترقیق نمونه می زنند که به راحتی با بررسی کراتین و میزان اسیدیته ادرار قابل تشخیص است. به طور کلی باید بگوییم که با انجام تست های معتبرتر که در بعضی مراکز اختصاصی انجام می شود، این شیوه ها نیز کمکی نخواهد کرد.
● آیا می توان سیگاری بودن افراد را هم با آزمایش سنجید؟
نیکوتین موجود در سیگار، مدتی پس از مصرف به مواد مختلفی تبدیل می شود. بعضی از این مواد به مدت طولانی تری در بدن باقی می مانند که از طریق ادرار نیز قابل ردیابی هستند. بر این اساس تست های ادراری ساده ای معرفی شده اند که دو تا چهار روز پس از مصرف سیگار قدرت ردیابی متابولیت ها را دارند. استفاده از این روش ها هنوز به طور کامل در کشور ما متداول نشده است.
● ردیابی مواد مخدر در خون و ادرار
راه های بررسی این مواد از طریق ادرار، پلاسمای خون، بزاق و عرق است. در حال حاضر همه این مواد در ادرار قابل ردیابی هستند. بسته به ماده مصرفی مدت زمان پیگیری این مواد متفاوت است. البته باید بدانیم که این زمان ها تقریبی می باشند و در افراد مختلف با توجه به ویژگی های فردی مانند سن، میزان متابولیسم، حجم توده بدنی، تناوب مصرف و میزان ماده مصرفی می تواند کمی متغیر باشد و در نظر گرفتن این موضوع نکته مهمی است. مدت زمان ردیابی این مواد در خون و بزاق کمی کمتر است.
در ابتدا از معرف های کاغذی ادرار استفاده می شود که در صورت مثبت بودن، جهت تایید تشخیص از روش های تخصصی تری همچون گاز کروماتوگرافی و اسپکترومتری و رادیوایمونواسی استفاده می شود. هر کدام از این روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند اما معمولاً در بدو امر مورد استفاده قرار نمی گیرند.
بچه های کم شنوا بد حرف میزنند
اختلال یادگیری در کودکان علت های متعدد و متفاوتی دارد. بخش قابل توجهی از این اختلالات مربوط به عفونت های ناشناخته گوش میانی در سال های اولیه زندگی است. این عفونت ها قابل پیشگیری اند و شناخت آنها برای والدین خالی از فایده نیست...
اصولا ۳ سال اول زندگی هر کودک سالمی، دوران زبان آموزی یا شکل گیری گفتار است و گفتارش تقریبا آینه تمام نمای شنوایی اوست. یکی از شایع ترین علل ویزیت کودکان توسط پزشکان در ۳ سال اول زندگی، عفونت های گوش میانی است. این مشکل اگر به خوبی تحت تشخیص و درمان قرار نگیرد، سبب ایجاد کم شنوایی خواهد شد. در این رابطه و به بهانه روز جهانی ناشنوایان، گفت وگویی داشته ایم با دکتر نعیمه دانشمندان، جراح و متخصص گوش،گلو و بینی و عضو مرکز تحقیقات توانبخشی اعصاب کودکان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
▪ خانم دکتر! خوب شنیدن و خوب حرف زدن کودکان تا چه حد اهمیت دارد؟
ـ تقریبا تمام کودکانی که خوب نمی شنوند قادر نیستند خوب حرف بزنند و کاستی های متعددی در تولید کلمات، جمله بندی و در نهایت در دستور زبان از خودشان نشان می دهند. از طرفی چون این کودکان خوب نمی شنوند، گفتار گوینده را به طور کامل و درست دریافت نمی کنند. این امر باعث می شود درک درستی از آنچه گفته شده، نداشته باشند. به عبارت دیگر، خوب نشنیدن سبب درست درک نکردن مفاهیم می شود. عدم درک نیز به خودی خود سبب اختلال در رشد شناختی و سپس اختلال در یادگیری خواهد شد. به خوبی روشن است که با پیش آمدن چنین فرآیندی که حاصل بد شنیدن و بدحرف زدن و خوب یاد نگرفتن است، آینده کودک چگونه تحت تاثیر قرار می گیرد. این در حالی است که با تشخیص به موقع و پیگیری کافی عفونت های تحت حاد گوش میانی می توان از کم شنوایی های ناشی از آن پیشگیری و به رشد شناخت و یادگیری کودکان کمک کرد.
▪ چه علایمی می تواند والدین را از عفونت گوش میانی کودکشان آگاه کند؟
ـ عفونت های گوش میانی به ۲ حالت خودشان را نشان می دهند. حالت اول، عفونت های حاد و ناگهانی گوش میانی است که با سروصدا همراه هستند و معمولا ناشناخته نمی مانند زیرا کودک از گوش درد شدید شکایت داشته و توجه والدین را به مشکل خود جلب می کند. این نوع عفونت اغلب درمان می شود. حالت دوم، عفونتی است که با تجمع مایع غلیظی در گوش میانی یعنی در پشت پرده گوش همراه است. این مایع اغلب به دنبال درمان ناکافی عفونت حاد یا پیشگیری ناکافی از آن ایجاد شده و می تواند برای ماه ها باقی بماند. تجمع این مایع غلیظ، مانع خوب شنیدن یا درست شنیدن کودک می شود.
▪ گفتید عفونت های حاد را به راحتی می شود تشخیص داد و درمان کرد. پس منظورتان از درمان ناکافی در اینجا چیست؟
ـ کلید معما همین است! درمان ناکافی معمولا از طرف والدین صورت می گیرد و این وقتی است که پزشک یک دوره درمان ۷ تا ۱۰ روزه و حتی گاهی ۱۴ روزه را توصیه می کند ولی با مصرف چند روز آنتی بیوتیک و تخفیف یافتن یا از بین رفتن گوش درد، بقیه دارو یا به طور نامرتب مصرف می شود یا اغلب ادامه پیدا نمی کند. این مساله باعث می شود تا اندازه ای از قدرت و فعالیت میکروب کاسته شود ولی کاملا از بین نمی رود. گاهی بسته به شرایط کودک، میزان قدرت دفاعی او و شرایط خاص فیزیکی لوله تهویه گوش میانی اش که شیپور استاش نام دارد، ممکن است عفونت با دفاع بدن کنترل شود و بیماری خاتمه یابد. گاهی هم مساله اینجا تمام نمی شود و درمان ناکافی عاملی می شود برای باقی ماندن التهاب در گوش میانی. در این صورت ترشح مایع مخاطی از یک طرف و دفع نشدن این مایع از طرف دیگر مشکلاتی را به همراه خواهد داشت.
▪ علایم این حالت (حاد) با حالت اول (تحت حاد) چه تفاوتی دارد؟ چگونه والدین به آن مشکوک شوند و بفهمند مساله با سیستم دفاعی کودک تمام شده یا هنوز به صورت تجمع مایع در گوش میانی ادامه دارد؟
ـ متاسفانه این حالت علایم قابل توجهی مانند تب و گوش درد ندارد و فقط کم شنوایی خفیف تا متوسطی را به همراه خواهد داشت. تشخیص این کم شنوایی هم در زندگی امروزه و به کار گرفتن وسایل سرگرم کننده پرسروصدا، جلب توجه نمی کند و فقط تعداد بسیار کمی از والدین متوجه این عدم توجه کودک به صداهایی با شدت معمولی می شوند. به عنوان نمونه والدین می بینند که باید چند بار کودکشان را صدا کنند تا او پاسخ دهد یا وقتی برنامه ای با شدت صدای معمولی از تلویزیون پخش می شود کودک مرتب اصرار می کند صدای تلویزیون را بلندتر کنند یا نزدیک تلویزیون می نشیند. از اینکه بگذریم بیشتر والدین هم عادت دارند یا بلند صحبت کنند یا تلویزیون را با صدای بلند گوش دهند. برای نمونه تلویزیون روشن است و برنامه ای پخش می شود و اغلب مادر که در آشپزخانه مشغول آشپزی است نیز می خواهد از شنیدن برنامه های تلویزیون بی بهره نماند و صدای تلویزیون را در حدی تنظیم می کند که خودش در آشپزخانه بشنود. از طرفی کودک در هال مشغول بازی است و تلویزیون را هم با این حد از بلندی صدا می شنود، پس این کودک از همان سال های اول زندگی با سروصدای زیاد روبه رو است و به آن عادت می کند.
▪ حالا اگر این کودک در ۲ سالگی با چنین پیامدی از عفونت گوش روبه رو باشد، چگونه توجه والدین را جلب می کند؟
ـ همه این عوامل و تشخیص ندادن مشکل توسط والدین باعث می شود مرحله دوم یا تحت حاد ادامه یابد و حتی کودک وارد مرحله سوم یا مرحله مزمن شود؛ مرحله ای که کم شنوایی پایدار را به دنبال خواهد داشت.
▪ درمان تجمع مایع در گوش میانی به چه شکلی انجام می شود و چقدر زمان می برد؟
ـ عفونت حاد گوش میانی به طور طبیعی یک دوره التهابی ۲ تا ۳ هفته ای را طی می کند. در حالی که اغلب ۳ تا ۶ هفته زمان لازم است تا گوش میانی به حالت طبیعی برگردد. اگر در این مدت وضعیت گوش میانی و به خصوص حرکت پرده گوش به حالت طبیعی درنیاید درمان های دارویی لازم تا ۱۲ هفته ادامه می یابد و اگر باز هم شرایط گوش طبیعی نبود گاه لازم است مداخله جراحی صورت بگیرد و مایع خارج شود. البته خوشبختانه در اکثر موارد اگر درمان کودک به طور صحیح پیگیری شود کار به جراحی نمی کشد و مساله با درمان طبی حل می شود. نکته حایز اهمیت این است که اگر درمان یک گوش درد و ترشح مایع در گوش میانی حدود ۱۰ تا ۱۲ هفته طول کشید باید به عامل مساعد کننده بروز عفونت گوش میانی توجه کرد و آن را کنترل کرد وگرنه این کودک با هر سرماخوردگی، مستعد ابتلا به عفونت گوش میانی است. تکرار این عفونت ها نه تنها در دوره بیماری به شنوایی کودک و شکل گیری گفتار صحیح او صدمه می زند بلکه ممکن است آسیب های جدی تری را نیز متوجه ساختار گوش میانی کرده و هدایت اصوات را در آن مختل کند.
▪ در ابتدای صحبت هایتان گفتید کودکانی که خوب نمی شنوند، قادر نیستند خوب حرف بزنند. چرا؟
ـ قبل از آنکه وارد این بحث شویم باید ابتدا توجه شما را به یک مساله اساسی جلب کنم. بد شنیدن و کم شنیدن یک فرد بالغ در یک دوره مثلا ۱۲هفته ای به هیچ وجه مشکل آفرین نیست تا در یک کودک که در دوره زبان آموزی قرار دارد. برای اینکه این شکاف عمیق در مقایسه بین شما و یک کودک زبان آموز را کم کنیم شما را هم مانند او باید در دوره زبان آموزی قرار دهیم تا در این شرایط تاثیر کم شنیدن و بد شنیدن را تجربه کنید.
▪ چطور؟
ـ تصور کنید در حالی که زبان مادری شما فارسی است می خواهید زبان دیگری مانند زبان انگلیسی را نیز یاد بگیرید. یک مدرس انگلیسی زبان در حالی که شما دچار کم شنوایی خفیف تا متوسطی مثل گرفتگی گوش در جریان یک عفونت گوش میانی شده اید، به شما درس می دهد. آیا از کلمات انگلیسی که او می گوید همان قدر می فهمید و یاد می گیرید که از گفتار دوستتان که در همین شرایط با شما فارسی صحبت می کند؟ آنچه مسلم است نه. شما نه تنها کلمات انگلیسی را که خوب نمی شنوید یاد نمی گیرید (اختلال رشد زبان انگلیسی در شما) بلکه مفهوم آن متنی را هم که به انگلیسی بیان شد کاملا درنمی یابید (کاهش درک مفاهیم) و درنهایت اگر این جلسه های درس با این شرایط شما ادامه بیابد، زبان انگلیسی را خوب یاد نمی گیرید (اختلال یادگیری). این یک نمونه تطبیقی است برای درک اینکه کم شنیدن یک کودک در دوره زبان آموزی چه تاثیری بر رشد گفتار، رشد شناخت و در نهایت رشد یادگیری او بر جای خواهد گذاشت.
▪ توصیه شما برای پیشگیری از این عارضه چیست؟
ـ همان طور که گفتم، باید شرایط محیطی سالمی در خانواده فراهم باشد؛یعنی هم استفاده از وسایل سمعی بصری با بلندی صدای مناسب و هم توجه به واکنش های کودک. بنابراین:
▪ با صدایی که بلندی مناسبی دارد با یکدیگر صحبت کنید.
▪ در محیطی آرام و با شدت معمولی حدود ۴۰ تا ۵۰ دسی بل از وسایل سرگرم کننده سمعی بصری استفاده کنید و در فاصله مناسبی از آنها قرار بگیرید.
▪ در محیط آرامی که فراهم کرده اید به واکنش کودکتان به محرکات صوتی توجه کنید.
▪ در صورت بروز عفونت گوش میانی درمان و پیگیری کافی را در پیش بگیرید.
▪ به دیر حرف زدن و بدحرف زدن کودکان تان اهمیت بدهید و بهبود آن را صرفا به گذشت زمان موکول نکنید.
▪ سعی کنید ابتدا از سلامت گوش کودک خود و سپس از خوب شنیدن او اطمینان حاصل کنید و به یاد داشته باشید فقط عده بسیار کمی از کودکان باوجود اینکه از سلامت کافی برخوردارند دیرتر از معمول صحبت می کنند که احتمالا جنبه ارثی دارد.
چرا موهایمان سفید میشوند؟
سفید شدن مو، هیچ ربطی به نوع ملانین موجود در بدن ما یا به عبارتی تیره و روشن بودن موهایمان ندارد.
سلول های رنگدانه ای مو برای ساخت ملانین به آنزیم های خاصی نیاز دارند و براساس تفاوت آنزیم های شرکت کننده، نوع خاصی از ملانین را تولید می کنند، از طیف قهوه ای تا سیاه و از طیف زرد تا قرمز. اما واقعیت این است که سفید شدن مو، هیچ ربطی به نوع ملانین موجود در بدن ما یا به عبارتی تیره یا روشن بودن موهایمان ندارد. این اتفاق برای همه می افتد. سفید شدن مو در مردان در حدود ۳۰سالگی و در زنان در ۳۵ سالگی رخ می دهد. ملانوسیت ها هر۱۰ سال، ۱۰ تا ۲۰ درصد از ظرفیت تولید رنگ خود را از دست می دهند. اگرچه چگونگی از دست دادن این رنگدانه ها دقیقا مشخص نیست، اما می دانیم در نخستین مراحل خاکستری شدن مو، ملانوسیت ها هنوز به صورت غیرفعال وجود دارند. وقتی ملانوسیت کاملاً فاقد رنگدانه شود، مو سفید و اگر تعداد ملانین یک تار مو کمتر از حالت عادی شود آن مو خاکستری و نقره ای می شود.
● غذاهای مو سیاه کن
تجربیات نشان می دهد کمبود فلزاتی همچون« منگنز»، « روی»، « تیتانیوم»، « آهن» و«مس» ازعوامل اصلی در سفید شدن و شکنندگی موها به حساب می آیند. طبق نظرمتخصصان تغذیه، افرادی که دچار سفیدی مو هستند باید میوه هایی همچون سیب ، گلابی ، هلو و همه میوه هایی که سرشار ازفلزات گوناگون خصوصا فلز منگنز هستند و نیز مصرف سبزیجاتی همچون سیر، پیاز، موسیر و تره که دارای منگنز هستند را دربرنامه غذایی خود بگنجانند.
مصرف مواد غذایی حاوی مس و منگنز در جلوگیری از سفیدی مو بسیار موثر است.
یافته های موجود نشان می دهد در میان داروهای گیاهی، جوشانده سبوس گندم، مصرف سنبل الطیب، خوردن روزانه یک قاشق مربا خوری از مخلوط پودر سبوس برنج و شکر یا نبات ساییده شده و قراردادن نان جو در دستور رژیم غذایی نیز در حفظ رنگ مو و کاهش موهای سفید موثر است.
«مس» نیز ازجمله عناصری است که می تواند بر پوست و مو تاثیر بگذارد و حتی از سفید شدن مو هم جلوگیری کند. خوراکی هایی همچون نخود فرنگی، قارچ ، آجیل ، لوبیا، عدس ، گوجه فرنگی ، موز ، آلو، سویا و سیب زمینی از جمله غذاهایی هستند که مقدار قابل توجهی مس را در خود جای داده اند.
● فقط پیری مو را سفید نمی کند
باید گفت که سفید شدن موها یکی از آشکارترین نشانه های بالا رفتن سن است، اما همیشه سفید شدن مو به علت بالا رفتن روزهای زندگی نیست و عواملی همچون کمبود ویتامین B۱۲، بیماری تیروئید ، نوعی بیماری سیستم ایمنی، سیگار کشیدن (سرعت سفید شدن مو درسیگاری ها، چهار برابر افراد غیر سیگاری است)، کم خونی ، رژیم های سخت و طولانی مدت، عوامل ارثی، بیماری ها و افزایش گلبول های سفید خون نیز باعث سفیدی زود هنگام و بیش ازحد موها می شود.
در تعریف، سفیدشدن موی انسان سفید پوست زودتر از بیست سالگی و سفید شدن موی افراد سیاه پوست زودتراز سی سالگی را، سفید شدن زودرس مو می گویند. البته نسبت به عوامل تغذیه ای و ژنتیکی، حدود سنی ذکر شده تغییرمی کند. ازطرفی در برخی افراد موها بسیار زود شروع به سفید شدن می کند که باید گفت شروع این اتفاق بستگی به ژنی دارد که از والدین خود به ارث می بریم. برخی افراد تصورمی کنند یک فشارعصبی شدید یا هول و هراس ناگهانی باعث می شود موها یک شبه سفید شود، اما دیدگاه های علمی با این ادعا سازگار نیستند.
● دانستنی های باریک تر از مو
کندن موی سفید باعث سفید شدن موهای سیاه نمی شود، بلکه فقط همان یک تار موی سفید مجدداً رشد می کند و بقیه موها شرایط خاص خود را دارند.
۱) موی بدن و صورت هم مثل موی سر خاکستری می شود، اما معمولاً این اتفاق بعد از تغییر رنگ موی سر به وجود می آید.
۲) اولین موی سفید روی سر در شقیقه ها ظاهر می شود و بعد از آن نوبت به تاج سر و بقیه نقاط پشتی سر می رسد.
۳) برخلاف اعتقاد خیلی ها، کندن موی سفید باعث سفید شدن موهای سیاه نمی شود، بلکه فقط همان یک تار موی سفید مجدداً رشد می کند و بقیه موها شرایط خاص خود را دارند.
۴) ساختار کلی مو با تغییر رنگ آن تفاوت نمی کند، البته موی سفید به علت چربی کمتر، کمی خشک تر به نظر می رسد.
۵) زنانی که پیش از ۳۵ سالگی موهای سفید بسیار زیادی دارند ، تراکم استخوانی کمتری نسبت به افرادی که موهایشان با سرعت معمول سفید می شود، دارند.
۶) هیچ رابطه ای بین طاسی سر و سفید شدن آن نیست و تضمینی وجود ندارد که چون بسیاری از موهای شما ریخته است، موهای باقیمانده سفید نشود یا بالعکس. مهم تر ازهمه این که دانشمندان به دنبال یافتن روشی هستند تا قدرت و توان تولید ملانین را مجدداً به ملانوسیت ها باز گردانند و موها به رنگ اولیه خود دیده شوند.
▪ نکته: برخی از موهای سفید، به ویژه موهای زبر و کلفت و خاکستری رنگ که در اطراف شقیقه ها می رویند، در برابر رنگ مو مقاوم هستند یا در مقایسه با سایر موهای سفید به سرعت رنگ خود را از دست می دهند.
دل درد بچه های زیر ۲ سال را جدی بگیرید!
همه کودکان، به خصوص کودکان زیر ۲ سال و کودکانی که به خوبی قادر به بیان کلمات نیستند، مشکلات شان را با بی قراری و گریه نشان می دهند و این، والدین هستند که باید کم و بیش با علایم و نشانه های جدی که سلامت کودک را تهدید می کند، آشنا باشند. در بسیاری از موارد، گریه کودک صرفا به دلایل ساده ای مانند گرسنگی، نیاز به تعویض پوشک و نیاز به توجه مادر است اما در برخی موارد نیز بی قراری و گریه نوزاد، دلیل جدی تر و مهم تری دارد. دل درد در کودکان زیر ۲سال، یکی از همان مشکلاتی است که هرگز نباید مورد غفلت والدین قرار بگیرد. برای آشنایی بیشتر با این مشکل رایج در کودکان زیر ۲ سال، گفت وگوی ما را با دکتر فاطمه فرهمند، فوق تخصص بیماری های گوارش اطفال و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران بخوانید.
▪ عوامل دل درد در کودکان زیر ۲ سال چیست؟
ـ دل درد در کودکان زیر ۲ سال، ممکن است حاد یا مزمن باشد. اکثر اوقات، دل درد در این سنین به دلیل ناراحتی یکی از اعضا یا ارگان های مهم بدن است؛ چرا که دل دردهایی که به دلیل اختلال عملکردی دستگاه گوارش باشد، معمولا در سنین بالای ۴ سال ایجاد می شود. در این گروه سنی باید این عارضه را – چه حاد باشد چه مزمن – جدی گرفت.
▪ والدین چگونه تشخیص دهند که کودکشان دل درد حاد دارد یا مزمن؟
ـ دل درد حاد، دل دردی است که طی روند چند روزه ای برای کودک زیر ۲ سال ایجاد شده باشد اما دل درد مزمن، دل دردی است که بیش از ۳ هفته طول کشیده باشد. اگر دل درد، حاد باشد؛ باید به فکر عوامل عفونی (به خصوص، سرماخوردگی ویروسی که موجب ایجاد علایم سرماخوردگی می شود) بود.
سرماخوردگی، به نحوی سبب درگیری غدد لنفاوی شکم می شود و دل درد ایجاد می کند. کودکی که دچار اسهال و استفراغ یا گاستروآنتریت می شود ممکن است دل درد داشته باشد. کودکی که دچار آنژین چرکی یا ویروس می شود هم ممکن است دچار دل درد شود. اکثر اوقات این بچه ها دچار دل درد حاد می شوند.
در مواردی که آپاندیسیت یا اختلال های انسدادی روده وجود داشته باشد، معمولا دل درد حاد ایجاد می شود. ولی اگر دل درد بیشتر طول بکشد، ممکن است عوامل دیگری در ایجاد آن دخالت داشته باشند از جمله ممکن است عفونت یا هپاتیت، خود را به شکل دل درد نشان دهد یا حتی یبوستی که طول کشیده، می تواند دل درد ایجاد کند. در مواردی نیز دیابت قندی یا دیابت نوع یک، در بچه ها می تواند در ابتدا با دل درد، خودش را نشان بدهد. به ندرت مواردی از قبیل عفونت های ریوی مثل پنومونی (ذات الریه) ممکن است در این گروه سنی به شکل دل درد بروز پیدا کند.
درگیری های مجرای گوارش اعم از زخم معده یا زخم اثنی عشر یا ریفلاکس معده به مری هم گاهی ممکن است با دل درد تظاهر کند. در سن زیر ۲ سال، اکثر اوقات، علت دل درد به یک عامل مهم مثل اختلالاتی که ذکر شد، برمی گردد. دل دردهای عملکردی در زیر ۲سال خیلی شایع نیست.
▪ این دل دردها را چگونه باید پیگیری کرد؟
ـ هر بچه ای که در سن زیر ۲ سال با دل درد مراجعه می کند، باید حتما توسط پزشک معاینه دقیق شود. شرح حال کامل داده شده و برحسب تشخیص پزشک برخی آزمایش های لازم و حتی رادیوگرافی های شکم یا سونوگرافی باید انجام شود. چه بسا مواردی بوده که کودکانی که درگیری کبدی، سنگ مجاری ادراری یا سنگ کیسه صفرا داشته اند، با دل درد مراجعه کرده اند. دل درد ممکن است همراه با استفراغ، اسهال سردرد یا یبوست باشد. در ضمن دل درد با عفونت ادراری باعث بالا رفتن فشارخون هم می شود. در این سن، عفونت ادراری ممکن است بدون علامتی از سوزش ادرار باشد. دل درد در بچه های زیر ۲ سال، چه به شکل حاد کمتر از ۲ تا ۳ هفته چه به صورت مزمن که بیش از ۳ هفته است باید جدی تلقی شده و توسط یک پزشک متخصص کودک و گوارش ویزیت شود و سپس برای درمان آن اقدام های لازم را انجام داد.
▪ بچه های زیر ۲ سال معمولا چگونه دل دردشان را ابراز می کنند و والدین چگونه باید متوجه جدی بودن دل درد او شوند؟
ـ سوال بسیار مهمی است؛ چراکه خیلی اوقات بچه ها در این سن حتی خوب نمی توانند صحبت کنند. با بی قراری، بی اشتهایی یا احیانا با کم خوابیدن و بیدارشدن های مکرر از خواب یا جیغ های زیاد و در مواردی اشاره به محل درد یا اگر بتوانند صحبت کنند، با کلام، دل دردشان را به زبان می آورند. اما اکثر اوقات چون نمی توانند صحبت کنند، علامت را واضح بیان نمی کنند.
ـ در مواردی مثل آپاندیسیت، عفونت کیسه صفرا و سنگ صفرا، علاوه بر دل درد، در معاینه تحریک و حساسیت شکم هم ایجاد می شود. در این گروه سنی، علاوه بر اینکه علت دل درد مساله ای بسیار مهم است کودک نشانه های غیراختصاصی ای هم از خودش نشان می دهد اما والدین خیلی خوب نمی توانند متوجه شوند که فرزندشان دل درد دارد.
▪ به کدام دل دردها نباید زیاد اهمیت داد؟
ـ به طور کلی، هر دل دردی در کودک زیر ۲سال باید جدی گرفته شود. نفخ یا خوردن برخی غذاهای نفاخ بیشتر کودکان بزرگ تر و ۴ سال به بالا را اذیت می کند. مواد غذایی ای که در دسترس همه بچه ها هست، ممکن است سبب دل درد در کودکان بزرگ تر شود. این کودکان بهتر قادرند دل دردشان را بیان کنند. بچه هایی که هر هله هوله ای را می خورند ممکن است با مصرف بیش از حد این مواد دچار دل درد و نفخ شوند. ولی در سن زیر ۲ سال معمول نیست که کودکان بتوانند این علایم را عنوان کنند و والدین فکر کنند که دچار دل درد ناشی از سردی و گرمی غذاها شده. وقتی شکم کودک کار نمی کند و نفخ کرده، مادر متوجه یبوست او می شود یا وقتی اسهال دارد، مادر متوجه می شود که او دچار کم آبی شده اما این نوع دل دردها خیلی مهم نیست و خیلی سریع برطرف می شود. اما بی قراری های متناوب و زیاد، گریه و جیغ کودک، وجود خون در ادرار و مدفوع در کودکان زیر ۲ سال را هرگز نباید کم اهمیت تلقی کرد.
▪ به طور کلی دل درد در کودکان چقدر شایع است؟
ـ کلا شیوع دل درد مزمن در بچه های ۴ تا ۱۶ سال بین۱۰ تا ۱۵ درصد است. در زیر ۲ سال، دل درد زیاد شایع نیست.
▪ درمان این دل دردها چگونه است؟
ـ در سنین زیر ۲ سال، تعیین علت ایجادکننده درد بسیار مهم است. درمان صحیح دل درد تنها از طریق مراجعه به پزشک امکان پذیر است و خانواده ها باید از خوددرمانی برای بهبود دل درد خودداری کنند.
▪ چه توصیه ای برای والدین دارید؟
ـ بچه های زیر ۲ سال بیشتر از سایر کودکان نیاز به مراقبت دارند؛ از نظر رعایت مسایل بهداشتی و مقابله با عوامل بیماری زا که گاهی اپیدمی می شود. اما با مراقبت و تغذیه مناسب به خصوص تغذیه با شیر مادر می توان از بروز بسیاری از عوامل ایجادکننده دل درد ناشی از عفونت جلوگیری کرد. بهتر است غذای کمکی ترجیحا در منزل تهیه شود، همچنین واکسیناسیون منظم می تواند از ابتلای کودک زیر ۲ سال به عفونت های ناخواسته جلوگیری کند. موادغذایی که کودک مصرف می کند باید کاملا بهداشتی بوده و از خوردن موادغذایی که نسبت به سلامت آنها مطمئن نیستید، پرهیز کرده و همچنین مانع از زیاد خوردن کودکان شویم.
دومین علت مرگ کودکان زیر ۵ سال
کودکان زیر ۵ سال، به طور متوسط، سالی ۳ بار دچار حمله اسهال می شوند. این آمار در برخی دیگر از کودکان به سالی ۶ تا ۹ بار می رسد...
در شیرمادرخواران، مدفوع، از نظر قوام شل تر و از نظر تعداد دفعات نسبت به دیگر بچه هایی که شیر مادر نمی خورند، بیشتر است. طبیعی بودن دفع مکرر مدفوع نرم یا شل، برحسب سن، متفاوت است. به تدریج که سن بالا می رود، تعداد دفعات دفع مدفوع کم شده و قوام آن سفت تر می شود؛ به طوری که در سنین نوپایی به ۳ بار در روز رسیده و در ۴سالگی (مشابه بالغان) از ۳ بار در روز تا ۳ بار در هفته طبیعی است. هر مادری باید این نکات را بداند و بتواند در مورد اینکه آیا کودکش دفع درستی دارد یا نه، به پزشک کودکش اطلاعات بدهد. دکتر سیاری، فوق تخصص بیماری های گوارشی کودکان، در این خصوص می گوید: «مادران به خوبی می دانند که چه موقع کودکشان دچار اسهال شده و برای همین، پزشکان باید به دقت به توضیحات آنها گوش بدهند و به حرفشان اعتماد کنند.» اگر شما به عنوان مادر نمی دانید چطور باید کودک مبتلا به اسهال تان را ارزیابی کنید، نگران نباشید. کافی است گفت وگوی ما را با دکتر علی اکبر سیاری، استاد گروه اطفال دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، درهمین رابطه بخوانید.
▪ چرا متخصصان اطفال تاکید ویژه ای روی اسهال کودکان دارند؟ مگر هنوز هم آمار مرگ ناشی از اسهال بالاست؟
ـ طی ۲ دهه گذشته، میزان مرگ و میر ناشی از اسهال کاهش یافته و طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت از ۳ میلیون مرگ به ۸/۱ میلیون مرگ در کودکان زیر ۵ سال جهان رسیده؛ به طوری که دومین علت مرگ کودکان زیر ۵ سال دنیا را تشکیل می دهد. ولی در این مدت، تعداد دفعات حمله اسهال کاهش نیافته است. خطر اول اسهال، از دست دادن آب و الکترولیت است که حیات کودک را تهدید می کند. خطر دوم، عفونت باکتریال و خطر سوم سوء تغذیه است. متعاقب حملات مکرر اسهال، عواملی مانند کاهش اشتها و محدودیت رژیم غذایی و زمینه های کمبود مواد غذایی قبلی هم از طرف دیگر، کودک را دچار دایره معیوب اسهال مقاوم و تشدید سوء تغذیه می کنند.
▪ مهم ترین عامل این کاهش آمار را که به آن اشاره کردید، چه می دانید؟
ـ استفاده مناسب از محلول او.آر.اس، ترویج تغذیه با شیر مادر و بهبود بهداشت محیط و آموزش مادران. اسهال حاد در اکثر موارد (۹۰ درصد) در مدت ۵ تا ۷ روز بهبود می یابد و اگر بیشتر از ۲ هفته طول بکشد، اسهال پایدار است که در۱۰ درصد موارد اتفاق می افتد. بعضی از آمارها بین ۳ تا ۳۰ درصد را نیز ذکر کرده اند.
▪ گفتید خطر اول اسهال، از دست دادن آب است. چرا؟ بیشتر توضیح می دهید؟
ـ بله؛ خطر عمده اسهال، کاهش آب و الکترولیت بدن است که می تواند به سوء تغذیه و عفونت باکتریایی بینجامد. ما از نظر بالینی، کاهش آب بدن و الکترولیت ها را که بستگی به میزان آب از دست رفته دارد، به ۳ گروه (خفیف، متوسط و شدید) تقسیم می کنیم که در گروه متوسط و شدید، علایم بالینی به صورت تشنگی، گود افتادن چشم ها و کاهش اشک، کاهش تورگور پوستی، بی قراری و تحریک پذیری، خشکی مخاط زبان و دهان است. در صورت ادامه کاهش آب بدن و رسیدن به مرحله شدید، علایم شوک (بی حالی، کاهش سطح هوشیاری، کاهش قدرت نوشیدن و خوردن، دست و پای سرد، نبض ضعیف و کاهش حجم ادرار و افزایش تعداد تنفس و عمیق شدن آن) ظاهر می شود. با استفاده از علایمی که گفتم، میزان آب ازدست رفته را می توان حدس زد و اقدام به درمان کرد. به همین دلیل است که مادر آگاه اجازه نمی دهد کودکش دچار کم آبی شود. این مادر، بچه را در وضعیت بدون کم آبی (گروه الف) یا نهایتا در گروه «ب» به پزشک می رساند. شروع به موقع آب درمانی و دادن اوآر اس و ادامه تغذیه با شیرمادر از مهم ترین اقدام های یک مادر آگاه است.
▪ مادران اگر بدانند شما پزشکان به چه نکاتی بیشتر اهمیت می دهید، راحت تر می توانند همکاری کنند. پس لطفا بفرمایید در ارزیابی بالینی، شما به چه نکاتی بیشتر توجه می کنید؟
ـ اولین مساله، شرح حال کودک است. سوال در مورد نوع اسهال از لحاظ قوام و مقدار آن، آبکی بودن یا نبودن، تعداد دفعات دفع در روز، شدت تشنگی و قدرت نوشیدن، مدت اسهال، وجود خون و بلغم در مدفوع، وجود علایم همراهی مثل استفراغ و تعداد دفعات آن، تب، دل درد، زور پیچ، سرفه و آبریزش بینی، خوردن آب یا غذای آلوده، تماس با فرد مبتلا به اسهال، مصرف دارو و نوع تغذیه، نحوه تهیه غذا به لحاظ رعایت نکات بهداشتی و سابقه حملات قبلی اسهال، مهم ترین مواردی هستند که ما پزشکان از مادر یک کودک مبتلا به اسهال می پرسیم. سپس کودک را معاینه می کنیم. در معاینه فیزیکی، حال عمومی کودک را از نظر برقراری ارتباط و نگاه کردن، میزان فعالیت و بازی، توجه به اطراف و پاسخ دادن به محرک ها، بی قراری و ساکت و آرام شدن، نوشیدن و خوردن با مشاهده بررسی می کنیم. کودکی که بی قرار و تحریک پذیر است، اگر به او دست بزنیم یا او را بغل کنیم، بی قراری می کند و بعد از شیر خوردن مجدد دچار بی قراری می شود ولی در موقع معاینه یا دیدن پزشک و پرستار ممکن است بی قراری کند که باید این مورد را بی قراری و تحریک پذیری ناشی از کم آبی به حساب نیاوریم؛ بلکه باید آن را به پای ترس کودک بگذاریم. به فرورفتگی چشم های کودک هم خوب نگاه می کنیم. چشم کودک در اثر کم آبی ممکن است فرو رفته باشد یا در اثر سوءتغذیه شدید در کودکان مبتلا به ماراسموس، ممکن است چشم ها بدون کم آبی هم گود بیفتند. بنابراین در کودک مبتلا به اسهال که احساس می کنیم چشم او گود افتاده، به علایم سوء تغذیه دقت می کنیم و از مادر درباره گود افتادن چشم ها سوال می کنیم که ببینیم آیا مادر هم این علامت را تایید می کند یا نه.
▪ اینکه در میان حرفهایتان گفتید «تورگور پوستی کودک را اندازه گیری می کنیم»، منظورتان چه بود؟ اصلا این حرف یعنی چه؟
ـ یعنی با کنار انگشت شست و اشاره مان، در حالی که کودک روی تخت به پشت خوابیده، پوست قسمت بین ناف و پهلوی کودک را در امتداد خط طولی بدن می کشیم و یک ثانیه نگه می داریم؛ به طوری که چین در امتداد طول بدن کشیده شود و بعد، آن را رها می کنیم. بعد از رها کردن به برگشت پوست به حالت اولیه دقت می کنیم. اگر سریع برگشت، یعنی تورگور پوست طبیعی است ولی اگر آهسته برگشت، تورگور پوست کاهش یافته و اگر خیلی آهسته به حال اولیه برگشت، تورگور پوست را ضعیف می دانیم و می فهمیم که مشکلش شدید است.
▪ وضعیت تشنگی و نوشیدن کودک را چطور ارزیابی می کنید؟
ـ از مادر می خواهیم مقداری آب به کودک بدهد. اگر به نوشیدن کودک نگاه کنیم، ۳ حالت پیش می آید:
حالت اول این است که کودک فقط با تشویق آب می نوشد و آب بیشتری طلب نمی کند؛ یعنی او تشنه نیست. حالت دوم، این است که او با ولع می نوشد و آب بیشتری طلب می کند. حالت سوم، این است که کودک قادر به نوشیدن نیست یا خیلی ضعیف می نوشد. با توجه به آنچه گفته شد،کودکان از نظر میزان کم آبی هم طبقه بندی می شوند. البته برای کودکان زیر ۲ ماه، علامت تشنگی و نوشیدن در ارزیابی مورد استفاده قرار نمی گیرد و با شرح حال، معاینه و ارزیابی تورگور پوستی، طبقه بندی صورت می گیرد.
رفع عادت های دهانی نامناسب کودکان
عادت های دهانی نامناسب کودکان شامل مکیدن انگشت، مکیدن پستانک، فشار غیر طبیعی زبان پشت دندان ها، جویدن ناخن، دندان قروچه و خودآزاری می باشد. عادت های لبی نامناسب شامل خیس کردن لب ها به صورت مکرر، کشیدن لب، مکیدن لب و گزیدن لب می باشد. حال به شرح هر یک از انواع این عادت ها و عوارض و نحوه پیشگیری از آن ها می پردازیم.
● مکیدن انگشت یا شست
انگشت مکیدن بیشترین عادت های دهانی است. تئوری های مختلفی علت مکیدن انگشت شست در کودکان را شرح می دهد. روان شناسان عامل روانی را قوی ترین علت آن می دانند. عوارضی که این عادت در کودکان ایجاد می کند شامل فاصله گرفتن دندان های قدامی بالا و پایین از یکدیگر، جلوزدگی بیش از حد دندان های قدامی بالا، تنگ شدن قوس فک بالا و ایجاد کام گنبدی و عدم رشد عرضی فک بالا می باشد. درمان ها شامل درمان یادآوری، جایزه درمانی، دستگاه درمانی و ترکیبی از یادآوری و جایزه درمانی می باشد.
الف) درمان یادآوری Reminder therapy:
اولین قدم برای درمان عادت مکیدن انگشت است و برای کودکانی مناسب است که می خواهند این عادت را ترک کنند اما نیاز به کمی کمک برای ترک کامل عادت دارند. یادآوری آنها در نبردن انگشت به دهان می تواند با چسباندن یک چسب زخم روی انگشت یا مالیدن یک ماده بدطعم به انگشت یا استفاده از دستکش باشد.
ب) جایزه درمانی Reward therapy :
یک قول نامه بین کودک و والدین یا کودک و دندان پزشک بسته می شود و با کودک قرار گذاشته می شود که در هر روزی که این عادت را انجام ندهد به او جایزه کوچکی بدهند. هرچه کودک را بیشتر در این برنامه درگیر کنیم، امکان موفقیت بیشتر خواهد بود. بدین معنی که مثلا ًاز کودک بخواهیم جدولی را تهیه کرده و تعداد دفعات مکیدن انگشت خود را در هر روز هفته در آن ثبت کند والدین باید به خاطر داشته باشند که به هیچ عنوان، کودک خود را به خاطر انجام عادت سرزنش نکنند.
ج) دستگاه درمانی Appliance therapy :
اگر دو درمان قبلی یا ترکیبی ازآن ها موفقیت آمیز نبود، به این روش پناه می بریم. دستگاه های ثابتی وجود دارند که هم نقش باز کردن تنگی قوس فک بالا را دارند و هم دارای فنرهایی هستند که به عنوان یادآور برای کودک عمل می کنند که نتواند انگشت را به دهانش ببرد.
قابل ذکر است که اگر این عادت بعد از رویش دندان های ثنایای دایمی ادامه یابد ممکن است لازم باشد برای برطرف کردن وضعیت به وجود آمده درمان ارتودنسی انجام شود.
● عادت مکیدن پستانک
این عادت، تغییراتی مشابه انگشت مکیدن در کودک ایجاد می کند، پستانک مکیدن باعث می شود که مرحله انتقال طبیعی از بلع نوزادی به بلع بلوغ به تعویق بیافتد. بلع نوزادی شامل قرار دادن زبان بین لثه های بالا و پایین می باشد (در کودکان دارای دندان، زبان بین دندان های قدامی بالا و پایین قرار می گیرد) در صورتی که در بلع بزرگسالان نوک زبان پشت دندان های قدامی فک بالا در ناحیه کام قرار می گیرد چنانچه کودکی تا سن سه چهار سالگی عادت مکیدن پستانک را داشته باشد، باید به دندان پزشک اطفال مراجعه کرد.
دندان پزشک بیمار مبتلا به بلع غیرطبیعی را با قرار دادن انگشت نشانه روی نوک زبان و سپس روی کام آگاه می کند یعنی به بیمار گفته می شود که اکثر مردم با قرار داردن این قسمت زبان روی این ناحیه از کام، عمل بلع را انجام می دهند. به بیمار می گوییم اکنون نوک زبانت را روی قسمت جلوی کام قرار داده و لب های خود را ببند و در حالی که زبان در همان وضعیت است عمل بلع را انجام دهد. این تمرین اصلاح بلع باید چهل بار در هر روز انجام شود و عمل کودک روی کارت ثبت شود. تمرین باید با مقادیر کمی آب یا لقمه های غذایی خشک نظیر صبحانه انجام گیرد.
در ملاقات دوم بیمار باید قادر به بلع صحیح باشد. هم اکنون قطعات آب نبات بدون قند را می توان برای تقویت بلع ناخودآگاه به کار برد. به بیمار یاد می دهیم که این قطعه از آب نبات را روی زبانش قرار داده و آنها را روی کام در وضعیت صحیح نگه دارد تا به طور کامل حل شود. از بیمارمی پرسیم که چه مدت می تواند آب نبات را در محل مذکور نگه دارد. از ساعتی که ثانیه شمار دارد استفاده می کنیم و زمان مذکور را به دقیقه و ثانیه یادداشت می کنیم و پس از حل شدن قطعه اول آب نبات، قطعه دوم را به فوریت در محل صحیح قرار می دهیم و مجددا ً زمان سنجی می کنیم. در مرحله اول کودک قادر به نگه داری قطعه آب نبات در محل مورد نظر تنها به مدت چند ثانیه است ولی به تدریج زمان فوق طولانی تر خواهد شد. در این مرحله یک جلسه تمرین در روز که شامل حل کردن یک قرص آب نبات به وسیله زبان می باشد معمولا ً رضایت بخش خواهد بود.
● تنفس دهانی
این نوع تنفس تعادل نیروها و فشارهای وارد به فکین و دندان ها را به هم میزند و رشد فک و موقعیت دندان ها را تحت تأثیر قرار می دهد.
هم چنین باعث می شود ارتفاع صورت افزایش پیدا یابد و دندان ها و اسکلت فک بالا جلو زده تر از فک پایین باشند، فک بالا حالت گنبدی پیدا خواهد کرد و در نتیجه به هم ریختگی منظم دندان ها در فک بالا اتفاق می افتد. اگر کودک از نظر فیزیولوژیک مشکلی در تنفس از طریق بینی نداشته باشد(مانند گرفتگی مادر زادی بینی، پولیپ و...) و فقط به صورت عادی تنفس دهانی داشته باشد، می توان از یک دستگاه داخل دهانی به نام oral screenاستفاده کرد. نقش این دستگاه بازدارندگی تنفس دهانی می باشد که باعث عادی شدن جریان هوا از راه بینی می شود ولی اگر مشکل فیزیولوژیکی در بینی وجود داشته باشد، ابتدا باید برطرف شود.
زنان در دوران بارداری تا حد امکان رانندگی نکنند!
این روزها تعداد راننده خانم بسیار زیاد شده است و بیشتر خانم ها ترجیح می دهند ماشین شخصی داشته باشند و حتی در دوران بارداری هم خودشان رانندگی کنند؛ اما این کار برخلاف نظر پزشکانی است که اعتقاد دارند خانم ها باید در دوران بارداری، به خصوص در ۳ ماهه سوم حاملگی دور رانندگی را خط بکشند. در هر صورت، اگر شرایط زندگی تان به شکلی است که مجبور هستید خودتان در زمان بارداری رانندگی کنید، بد نیست با مرور این متن سعی کنید رانندگی را برای خود و جنین تان کم خطرتر کنید.
● کمربند ایمنی را حتما ببندید
یک خانم باردار به هیچ عنوان نباید از بستن کمربند ایمنی به بهانه بزرگ بودن شکم یا فشار آمدن به جنین خودداری کند. شما چه راننده باشید و چه روی صندلی کنار راننده نشسته باشید، باید برای محافظت از جان خود و فرزندتان هنگام ترمزهای ناگهانی و حتی تصادف ها، کمربند ایمنی تان را ببندید.هم چنین استفاده از کمربند ایمنی سبب می شود که یک فاصله معقول بین شکم مادر باردار و فرمان ماشین به وجود آید و وقتی کمربند بسته باشد، دیگر راننده نمی تواند بیش از اندازه بدنش را به سمت جلو متمایل کند و باعث شود که فرمان بیش از حد به شکم فشار بیاورد.بهترین حالت بستن کمربند ایمنی برای یک خانم باردار این است که بخش پایینی کمربند را زیر شکم و روی استخوان های لگن و بخش بالایی آن را هم روی سینه قرار دهد و از بستن بخش پایینی رو و بالای شکم و بخش بالایی روی گردن و زیر بازوها خودداری کند. اگر هم احساس کردید که بخش پایینی کمربند اذیت تان می کند، یک بالشتک نازک پنبه ای تهیه کنید و آن را بین کمربند و بدن تان قرار دهید.
● استفاده از کیسه هوا هم ضروری است
یکی از خطاهای رایج در دوران بارداری، از کار انداختن سیستم خودکار باز شدن کیسه هوا هنگام تصادفات رانندگی است. اما بهتر است بدانید که استفاده از کیسه هوا هم به اندازه کمربند ایمنی ضروری و مهم است، فقط کافی است که در استفاده از آن یک نکته کوچک را رعایت کنید.در دوران بارداری چه خودتان رانندگی کنید و چه در صندلی کنار راننده بنشینید، بهتر است صندلی تان را جوری تنظیم کنید که بیشترین فاصله را نسبت به داشبورد داشته باشید، در این حالت به هنگام تصادف و ضربه های ناگهانی وقتی کیسه هوا باز می شود، باعث حفاظت از سلامت شما و فرزندتان می شود و فشاری به جنین وارد نمی شود.
● در ماه های آخر بارداری رانندگی نکنید
حتی اگر شما هیچ مشکل خاصی هم در طول دوران بارداری نداشتید، بهتر است از رانندگی کردن طی ۳ ماهه آخر بارداری خودداری کنید. احساس خستگی و خواب آلودگی در ماه های آخر بارداری به خاطر افزایش دمای بدن یکی از دلایل توصیه به خودداری از رانندگی در این ماه هاست. یکی دیگر از دلایلی که سبب می شود پزشکان، رانندگی را در ۳ ماهه سوم بارداری ممنوع کنند این است که قرار گرفتن پاها در یک حالت خاص ،سبب گرفتگی عضلانی و ورم کردن آن ها می شود. بنابراین ممکن است در شهرهای شلوغ یک زن باردار ساعت ها در ترافیک بماند و پاهایش با ثابت ماندن دچار گرفتگی شوند و در نتیجه به راحتی نتواند در مواقع ضروری از کلاچ و ترمز استفاده کند و به دردسر می افتد.
● اگر می خواهید در دوران بارداری رانندگی کنید ...
اگر به هر دلیلی مجبور به رانندگی در دوران بارداری هستید، این نکات را رعایت کنید:
▪ شب ها رانندگی نکنید.
▪ وقتی پشت چراغ قرمز یا در ترافیک گیر کردید، پاها و زانوهایتان را تکان دهید و بچرخانید.
▪ اگر مسیرتان طولانی است، هر نیم ساعت یک بار ماشین را نگه دارید، پیاده شوید و۵ دقیقه راه بروید و حرکت های کششی انجام دهید.
▪ از صحبت کردن با تلفن همراه حتی با هندزفری و سر و کله زدن با رادیوپخش حین رانندگی خودداری کنید.
▪ اگر فرزند دیگری دارید و او هنگام رانندگی شما، در حال غرغر کردن است، یا سر به سرش نگذارید یا کناری پارک کنید و بعد از حل شدن مشکل تان به رانندگی ادامه دهید.
▪ به هیچ عنوان در ۱۰ روز آخر بارداری رانندگی نکنید.
یبوست یکی از عوارض رانندگی های مداوم و هر روزه در دوران بارداری است، بنابراین همیشه یک بطری آب و چند میوه آب دار در ماشین بگذارید و در فواصل رانندگی از خوردن آن ها غافل نشوید.
▪ در طول دوران بارداری، از روز اول تا آخر، تنها و با ماشین شخصی تان به مسافرت نروید.
▪ اگر مدام تهوع و سرگیجه دارید، رانندگی نکنید.
▪ اگر کمردرد ناشی از بارداری دارید، دور رانندگی را خط بکشید.
▪ هنگام رانندگی به سوی جلو متمایل نشوید و به طور کامل صاف به صندلی تکیه دهید.
▪ صندلی تان را تا جایی که می توانید از فرمان ماشین دور کنید.
▪ همیشه تلفن همراه تان کنارتان باشد تا بتوانید در مواقع ضروری از افراد خانواده یا اورژانس کمک بگیرید.
▪ اگر قرار است به روش سزارین زایمان کنید، یک هفته قبل از زایمان رانندگی نکنید.
▪ برای جلوگیری از کمردرد، یک بالشتک کوچک پنبه ای پشت کمرتان قرار دهید.
▪ اگر سابقه سقط جنین دارید، به هیچ عنوان رانندگی نکنید.
▪ اگر از هر نوع مشکلی در دوران بارداری رنج می برید، بهتر است قبل از اقدام به رانندگی با پزشک خود مشورت کنید.
▪ سعی کنید کارت سلامت و کارت ویزیت پزشکتان را همیشه همراه داشته باشید تا اگر اتفاقی افتاد، دیگران بتوانند بهتر به شما کمک کنند.
سالمندان و بی اختیاری ادرار
هنوز مدت زیادی از توالت رفتنش نگذشته بود که دیدم مجددا در حالی که حسابی کلافه شده به سمت دستشویی می دود....
وقتی بیرون آمد، پرسیدم: «بابابزرگ چیزیت شده؟ مشکل ادراری پیدا کردی؟» در حالی که اصلا حوصله نداشت کمی آرام و با یک حیای خاصی گفت: « نمی دونم باباجون. هرچی می رم دستشویی باز دو دقیقه دیگه دستشویی دارم. از همه بدتر اینکه گاهی وقت ها خودمو نجس هم می کنم.» تلفن را برداشتم از دکتر محمدرضا رزاقی، متخصص کلیه و مجاری ادراری و ریس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی وقت گرفتم.
▪ آقای دکتر! با افزایش سن چه تغییراتی در دستگاه ادراری ایجاد می شود؟
ـ در بعضی افراد با افزایش سن، سیستم مسوول کنترل و فرمان تخلیه مثانه شان که سیستم اعصاب مرکزی و محیطی هم است، در اثر اختلالات عصبی یا داروهایی که فرد مصرف می کند دچار اختلال می شود. اگر هیچ مورد دیگری مانند تروما یا ضربه، شکستگی ستون فقرات، عمل جراحی مغز و... اتفاق نیفتد و فرد مسیر طبیعی زندگی خود را طی کند همان اختلالاتی که به عنوان مثال در گفتار، حافظه و حتی قدم زدن و راه رفتن فرد سالمند ایجاد می شود در سیستم اعصاب مثانه و انتقال حس از مثانه به سیستم مرکزی اعصاب و مجددا انتقال فرمان از آنجا به اعصاب محیطی، نیز ایجاد می شود که در هر دو جنس هم به طور یکسان مشاهده می شود. ممکن است دریچه هایی که در قسمت خروجی مثانه قرار دارند، شامل اسفنکترهای داخلی و خارجی کارایی خود را از دست داده و قدرت جمع کردن خودشان را نداشته باشند یا اینکه فرمانی که به مثانه وارد می شود، فشار مثانه را بالا برده و سبب بی اختیاری ادرار شود یا اینکه برعکس ادرارشان به علت سیستم های عصبی بند بیاید و مثانه حالت عصبی پیدا کند که شامل دو حالت است؛ مثانه عصبی شل که ادرار را در خودش نگه می دارد و نمی تواند آن را تخلیه کند مگر با سوند یا مثانه عصبی پر انقباض که موجب بی اختیاری ادرار می شود. گاهی همانطور که گفتم دریچه های خروجی یا اسفنکترها از بین می روند و هرچه ادرار وارد مثانه شود به سرعت خارج می شود.
▪ علاوه بر سیستم اعصاب مرکزی و محیطی که مثانه را درگیر می کند، از نظر آناتومیک چه تغییراتی ایجاد می شود؟
ـ آنچه که در دوران جنینی تشکیل شده و پس از تولد وجود دارد شامل کلیه ها، حالب ها، مثانه و مجاری ادرار است که معمولا با افزایش سن تغییر محسوسی در این دستگاه نمی بینیم به جز اینکه در آقایان غده پروستات که در مسیر خروج مثانه قرارگرفته به تدریج از سن ۴۰ سالگی به بعد شروع به رشد می کند و موجب می شود پس از ۵۰ تا ۵۵ سالگی، انسدادی به صورت کامل یا ناکامل در مسیر خروج ادرار پیش بیاید و قطر ادرار و فشار آن کم شود. در نتیجه فرد برای دفع ادرار نیاز به فشار بیشتری دارد یا پس از ادرار کردن حس می کند که مقداری از ادرارش باقی مانده و باید دوباره خود را تخلیه کند. معمولا ۹۰ درصد آقایان نیاز به مداخله پزشکی پیدا می کنند تا این عامل انسدادی را برطرف کنند
▪ در خانم ها چطور؟
ـ در خانم ها مشکلی که ایجاد می شود به خاطر شلی عضلات کف لگن است که به دو علت ایجاد می شود: ۱) تغییرات هورمونی ۲) حاملگی و زایمان. شلی عضلات کف لگن در خانم ها سبب می شود مثانه افتادگی پیدا کند و در نتیجه موجب می شود که فرد حس کند ادرارش به طور کامل تخلیه نشده و دچار تکرر ادرار می شود. همین امر میزان عفونت در خانم ها را بالا می برد و درنهایت و به تدریج به دلیل اینکه وضعیت زاویه میان مثانه و مجرای خروجی ادرار از حالت عادی خارج می شود باعث بی اختیاری ادرار هنگام عطسه و سرفه می شود. اگر این مشکل درمان نشود سبب دفع ادرار از مجرا می شود که البته با روش های متعدد جراحی می توان مثانه را بالا کشید و این وضعیت را اصلاح کرد.
▪ بعضی از سالمندان به دلایلی که گفتید دچار بی اختیاری ادرار می شوند. برای کنترل این مشکل بهترین راه از نظر شما چیست؟
ـ جهت کنترل این بی اختیاری باید دو کار انجام داد چون هنوز مدت زیادی از توالت رفتنش نگذشته بود که دیدم مجددا در حالی که حسابی کلافه شده به سمت دستشویی می دود. وقتی بیرون آمد، پرسیدم: «بابابزرگ چیزیت شده؟ مشکل ادراری پیدا کردی؟» در حالی که اصلا حوصله نداشت کمی آرام و با یک حیای خاصی گفت: « نمی دونم باباجون. هرچی می رم دستشویی باز دو دقیقه دیگه دستشویی دارم. از همه بدتر اینکه گاهی وقت ها خودمو نجس هم می کنم.» تلفن را برداشتم از دکتر محمدرضا رزاقی، متخصص کلیه و مجاری ادراری و ریس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی وقت گرفتم.
▪ آقای دکتر! با افزایش سن چه تغییراتی در دستگاه ادراری ایجاد می شود؟
ـ در بعضی افراد با افزایش سن، سیستم مسوول کنترل و فرمان تخلیه مثانه شان که سیستم اعصاب مرکزی و محیطی هم است، در اثر اختلالات عصبی یا داروهایی که فرد مصرف می کند دچار اختلال می شود. اگر هیچ مورد دیگری مانند تروما یا ضربه، شکستگی ستون فقرات، عمل جراحی مغز و... اتفاق نیفتد و فرد مسیر طبیعی زندگی خود را طی کند همان اختلالاتی که به عنوان مثال در گفتار، حافظه و حتی قدم زدن و راه رفتن فرد سالمند ایجاد می شود در سیستم اعصاب مثانه و انتقال حس از مثانه به سیستم مرکزی اعصاب و مجددا انتقال فرمان از آنجا به اعصاب محیطی، نیز ایجاد می شود که در هر دو جنس هم به طور یکسان مشاهده می شود.
ممکن است دریچه هایی که در قسمت خروجی مثانه قرار دارند، شامل اسفنکترهای داخلی و خارجی کارایی خود را از دست داده و قدرت جمع کردن خودشان را نداشته باشند یا اینکه فرمانی که به مثانه وارد می شود، فشار مثانه را بالا برده و سبب بی اختیاری ادرار شود یا اینکه برعکس ادرارشان به علت سیستم های عصبی بند بیاید و مثانه حالت عصبی پیدا کند که شامل دو حالت است؛ مثانه عصبی شل که ادرار را در خودش نگه می دارد و نمی تواند آن را تخلیه کند مگر با سوند یا مثانه عصبی پر انقباض که موجب بی اختیاری ادرار می شود. گاهی همانطور که گفتم دریچه های خروجی یا اسفنکترها از بین می روند و هرچه ادرار وارد مثانه شود به سرعت خارج می شود.
▪ علاوه بر سیستم اعصاب مرکزی و محیطی که مثانه را درگیر می کند، از نظر آناتومیک چه تغییراتی ایجاد می شود؟
ـ آنچه که در دوران جنینی تشکیل شده و پس از تولد وجود دارد شامل کلیه ها، حالب ها، مثانه و مجاری ادرار است که معمولا با افزایش سن تغییر محسوسی در این دستگاه نمی بینیم به جز اینکه در آقایان غده پروستات که در مسیر خروج مثانه قرارگرفته به تدریج از سن ۴۰ سالگی به بعد شروع به رشد می کند و موجب می شود پس از ۵۰ تا ۵۵ سالگی، انسدادی به صورت کامل یا ناکامل در مسیر خروج ادرار پیش بیاید و قطر ادرار و فشار آن کم شود. در نتیجه فرد برای دفع ادرار نیاز به فشار بیشتری دارد یا پس از ادرار کردن حس می کند که مقداری از ادرارش باقی مانده و باید دوباره خود را تخلیه کند. معمولا ۹۰ درصد آقایان نیاز به مداخله پزشکی پیدا می کنند تا این عامل انسدادی را برطرف کنند
▪ در خانم ها چطور؟
ـ در خانم ها مشکلی که ایجاد می شود به خاطر شلی عضلات کف لگن است که به دو علت ایجاد می شود: ۱) تغییرات هورمونی ۲) حاملگی و زایمان. شلی عضلات کف لگن در خانم ها سبب می شود مثانه افتادگی پیدا کند و در نتیجه موجب می شود که فرد حس کند ادرارش به طور کامل تخلیه نشده و دچار تکرر ادرار می شود. همین امر میزان عفونت در خانم ها را بالا می برد و درنهایت و به تدریج به دلیل اینکه وضعیت زاویه میان مثانه و مجرای خروجی ادرار از حالت عادی خارج می شود باعث بی اختیاری ادرار هنگام عطسه و سرفه می شود. اگر این مشکل درمان نشود سبب دفع ادرار از مجرا می شود که البته با روش های متعدد جراحی می توان مثانه را بالا کشید و این وضعیت را اصلاح کرد.
▪ بعضی از سالمندان به دلایلی که گفتید دچار بی اختیاری ادرار می شوند. برای کنترل این مشکل بهترین راه از نظر شما چیست؟
ـ جهت کنترل این بی اختیاری باید دو کار انجام داد چون سالمندی که دچار بی اختیاری ادرار باشد لباس، رختخواب، بستر و محیط زندگی اش را با ادرار آلوده می کند بنابراین یک راه این است که فرد سوند را تحمل کند که گاهی اوقات افراد به علت اینکه حتی روی حرکات خودشان هم کنترل ندارند، سوند را تحمل نکرده و آن را با بالونی که دارد کشیده و مجرای ادراری را پاره می کنند.
ما بیمارانی داشتیم که برایشان سوند زدیم تا محیط اطراف شان را به دلیل بی اختیاری ادرار آلوده نکنند اما آنها به دلیل اینکه کنترلی روی حرکات خود نداشته اند، سوندی را که بالون داشته و حدود ۱۰ تا ۱۵ سی سی ادرار در آن بوده و در حالی که قطر لوله سوند از قطر مجرای ادرار بیشتر است را با فشار کشیده و کل مجرا را آزرده کرده اند.
راه حل دوم این است که می توان برای آقایان از سوندهای خارجی یا کاندوم شیت استفاده کرد و در خانم ها هم باید پوشک هایی که مخصوص بزرگسالان است، استفاده شود و هر چند ساعت یک بار آنها را تعویض کرد که خود اینها باعث ایجاد عفونت نشوند.
المندی که دچار بی اختیاری ادرار باشد لباس، رختخواب، بستر و محیط زندگی اش را با ادرار آلوده می کند بنابراین یک راه این است که فرد سوند را تحمل کند که گاهی اوقات افراد به علت اینکه حتی روی حرکات خودشان هم کنترل ندارند، سوند را تحمل نکرده و آن را با بالونی که دارد کشیده و مجرای ادراری را پاره می کنند. ما بیمارانی داشتیم که برایشان سوند زدیم تا محیط اطراف شان را به دلیل بی اختیاری ادرار آلوده نکنند اما آنها به دلیل اینکه کنترلی روی حرکات خود نداشته اند، سوندی را که بالون داشته و حدود ۱۰ تا ۱۵ سی سی ادرار در آن بوده و در حالی که قطر لوله سوند از قطر مجرای ادرار بیشتر است را با فشار کشیده و کل مجرا را آزرده کرده اند.
راه حل دوم این است که می توان برای آقایان از سوندهای خارجی یا کاندوم شیت استفاده کرد و در خانم ها هم باید پوشک هایی که مخصوص بزرگسالان است، استفاده شود و هر چند ساعت یک بار آنها را تعویض کرد که خود اینها باعث ایجاد عفونت نشوند.
سیگاریها را از کجا بشناسیم؟
معمولا وقتی صحبت از تست های تشخیص مواد مخدر پیش می آید، ذهن ها به سمت ماری جوانا، کوکایین، هرویین یا اکستازی می رود...
اما کمتر کسی از وجود چنین تست هایی برای تشخیص مصرف نیکوتین و تنباکو آگاهی دارد. امروزه با وضع محدودیت های فراوان قانونی در راه استخدام و همکاری با افراد سیگاری، تست های تشخیص سیگاری بودن رونق تازه ای گرفته اند. این مطلب، شما را با مهم ترین تست های تشخیص نیکوتین آشنا می کند.
۱) تست ادرار
یکی از محصولات متابولیسم نیکوتین در بدن کوتینین نام دارد. کوتینین همراه ادرار از بدن دفع می شود و بنابراین وجود مقادیر مشخصی از این ماده در ادرار، نشانه مصرف محصولات نیکوتین دار است. تکنولوژی ایمونواسی روشی است که به کمک آن ورود مواد مخدر به بدن اثبات می شود. وجود کوتینین در ادرار که یکی از محصولات متابولیسم نیکوتین محسوب می شود دقیقا به وسیله همین تکنولوژی قابل بررسی است. البته از نیکوتین، محصولات متابولیتی دیگری هم ساخته می شود. اما کوتینین نیمه عمر طولانی تری نسبت به محصولات دیگر دارد وگرچه این ماده در همه مایعات بدن از جمله خون و بزاق هم وجود دارد ولی غلظت این ماده در ادرار بالاتر از بقیه جاهاست. وقتی غلظت کوتینین ادرار حداقل ۲۰۰ نانوگرم در لیتر باشد، تست ادرار قادر است وجود این ماده و در نتیجه مصرف نیکوتین توسط فرد را تشخیص دهد. تست ادرار آزمایش بسیار ساده ای است و نتایج قابل قبولی هم از آن به دست می آید. علاوه بر آن، امروزه کیت هایی تولیدشده که هرکسی می تواند با خرید آنها، این تست را حتی در خانه هم انجام دهد. جالب اینجاست که دقت تشخیصی این کیت ها بسیار بالاست و نتایج آنها هم قابل اعتماد است. لازم به ذکر است که با وجود سادگی روش آزمایش و دقت خوب نتایج تست ادرار شاید روش مناسبی برای آزمایش های استخدامی و بیمه نباشد. چون کوتینین فقط تا ۴ روز پس از مصرف نیکوتین در ادرار باقی می ماند و پس از آن در ادرار قابل ردیابی نخواهد بود. البته این ماده در ادرار سیگاری های قهار مدت بیشتری بالا می ماند ولی همان طور که ذکر شد، پس از چند روز، از ادرار افراد دیگر پاک می شود.
۲) آزمایش خون
به کمک آزمایش خون می توان ورود مقادیر بسیار اندک نیکوتین به بدن را کشف کرد. امروزه در اکثر کشورهای پیشرفته دنیا، قبل از بیمه کردن افراد حتما از طریق آزمایش خون سیگاری بودن یا نبودن فرد را بررسی می کنند. پس از سیگار کشیدن، نیکوتین وارد جریان خون می شود و پس از مدتی هم در بدن تبدیل به کوتینین و برخی مواد دیگر خواهد شد. در آزمایشگاه ها برای اثبات مصرف محصولات نیکوتین دار، سطح کوتینین سنجیده می شود، نه نیکوتین. می دانید چرا؟ چون:
نیمه عمر نیکوتین فقط ۲ ساعت است. به زبان ساده تر، پس از ۲ ساعت مقدار نیکوتین موجود در خون نصف می شود و در ۲ ساعت بعدی هم، مقدار باقیمانده مجددا نصف می شود و ماجرا همین طور ادامه پیدا می کند. اما این اتفاق برای کوتینین هر ۲۰ ساعت یکبار رخ می دهد. بنابراین پس از سیگار کشیدن سطح کوتینین مدت بسیار طولانی تری نسبت به نیکوتین بالا خواهد ماند.
به دلیل تفاوت طول عمر این ۲ ماده، نیکوتین فقط ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از مصرف محصولات نیکوتین دار قابل ردیابی در خون است. اما کوتینین تا ۱۰ روز همچنان قابل بررسی و سنجش باقی خواهد ماند.
۳) تست بزاق
هم نیکوتین و هم کوتینین در بزاق وجود دارند و برای پیدا کردن این ۲ ماده در بزاق روش هایی ساده و غیرتهاجمی به کار گرفته می شود. به عنوان نمونه، در یکی از این روش ها به کمک یک سواب معمولی (وسیله ای شبیه گوش پاک کن) نمونه بزاق از دهان گرفته می شود. سپس این نمونه را روی کیت تشخیصی کوچکی قرار می دهند و وجود داشتن یا نداشتن نیکوتین و کوتینین به همین راحتی تشخیص داده خواهد شد. این تست هم ارزان و هم دقیق است. حتی اگر فرد ۷ تا ۱۰ روز پیش هم سیگار کشیده باشد باز هم به کمک تست بزاق قابل تشخیص خواهد بود.
۴) تست مو
دقیق ترین روشی که برای ردیابی نیکوتین در بدن وجود دارد، آزمایش موی فرد است. این تست فقط در آزمایشگاه قابل انجام است و مثل تست ادرار و عرق، کیت مخصوصی برای تشخیص در منزل ندارد. دقت این آزمایش آنقدر بالاست که اگر ماده نیکوتین دار حتی بیشتر از ۱۰ روز پیش هم مصرف شده باشد باز در این تست تشخیص داده می شود. علاوه بر آن، حتی روش هایی وجود دارد که به کمک آنها می توان افرادی را که سال ها پیش سیگار را ترک کرده اند هم تشخیص داد. البته این گران ترین تست تشخیص نیکوتین است. معمولا شرکت های بیمه از «تست مو» برای بررسی مشتری های خود استفاده نمی کنند.
لبخند کودکان از ۲ ماهگی معنادار میشود!
در ماه دوم زندگی، فرزند شما بیشتر اوقاتش را صرف تماشا و گوش کردن به اطرافیان می کند و یاد می گیرد که اطرافیان می توانند او را تغذیه کنند، به او آرامش بدهند و موجبات راحتی و آسایش او را فراهم آورند....
وقتی اطرافیان به کودک لبخند می زنند، کودک احساس آرامش و لذت می کند و می فهمد که می تواند بخندد. کودک در ماه اول نیز لبخند می زند ولی لبخندهای او هدف دار نیستند اما در طول ماه دوم از خندیدن به عنوان علامتی برای نشان دادن خوشحالی و ابراز دوستی استفاده می کند. در این زمان، او یاد می گیرد که ۲ راه برای ارتباط با دیگران وجود دارد؛ گریه و لبخند. او احتیاجات و رضایت خود را از طریق همین ۲ راه به دیگران نشان خواهد داد.
در ماه دوم زندگی، در شروع لبخندزدن های هدف دار، کودک ممکن است خنده های گذرا و بدون توجهی به نگاه شما داشته باشد اما این امر نباید باعث ناراحتی و ناامیدی تان شود. این پدیده به آن علت است که خنده کودک نشانه توجهی است که او به مجموعه حالات و احساسات شما از جمله حالت چهره، تون صدا و گرمای بدن شما (و نه فقط نگاه شما) دارد.
به تدریج که شما و کودک بیشتر با هم انس می گیرید، او مدت طولانی تری به نگاه شما خیره می شود و شما به تدریج می آموزید که با نگه داشتن او در فاصله ای مناسب و حرف زدن با او و لمس مناسب، چگونه توجه او را بیشتر جلب کنید.
● خنده های ۳ ماهگی
در ۳ ماهگی، کودک در ایجاد ارتباط از طریق خندیدن، بسیار ورزیده تر می شود و حتی گاهی با صدا درآوردن و قهقهه زدن، توجه شما را به خود جلب می کند. گاهی اوقات او به چهره شما خیره می شود و منتظر اولین خنده از طرف شماست تا با تمام وجود، به خنده شما عکس العمل نشان دهد که این کار را با باز کردن دست ها و تکان دادن پاها نشان خواهد داد. حرکات صورت او ممکن است تقلیدی از شما باشد. به عنوان نمونه، کودک ممکن است ضمن صحبت شما، دهانش را باز کرده و چشم هایش را گشاد کند و اگر شما زبانتان را بیرون بیاورید او نیز همین کار را انجام دهد. البته فرزند شما این رابطه دوستانه را ابتدا فقط با شما خواهد داشت چون او نیز مانند بزرگسالان، افراد مطمئن و شناخته شده را به غریبه ها ترجیح می دهد و طبیعتا این ارتباط را فقط با والدین خود برقرار می کند.
● ارتباط های ۴ ماهگی
در حدود ماه های سوم و چهارم، کودک با سایر کودکان، به خصوص با خواهر و برادرهای خودش شروع به صحبت و ایجاد ارتباط می کند. اگر صدای کودکی را از تلویزیون یا بیرون از خانه بشنود، ممکن است برای پیدا کردن صدا سر خود را برگرداند و این تمایل به سایر کودکان به تدریج افزایش می یابد. پدربزرگ، مادربزرگ یا سایر افراد آشنای فامیل وقتی با کودک بازی می کنند، ابتدا با یک لبخند تردیدآمیز همراه با سروصدا و حرکات بدن مواجه می شوند؛ در حالی که کودک در مقابل افراد غریبه ممکن است نگاهی کنجکاوانه یا یک لبخند سریع و گذرا نشان دهد.
این رفتار انتخابی کودک نشان می دهد که او حتی در سنین خیلی پایین نیز می تواند افراد را شناسایی کند و در هر صورت او به نزدیکان خود خیلی وابسته است. این روابط اولیه نقش مهمی در رشد و تکامل اجتماعی – عاطفی کودک بازی می کند. وقتی شما با شور و علاقه و به سرعت به لبخندهای کودک پاسخ می دهید او متوجه اهمیت وجود خود می شود و به شما اعتماد می کند. در مورد رشد عاطفی – اجتماعی کودک علایم هشداردهنده ای وجود دارد که والدین باید از آنها اطلاع داشته باشند و در صورت مشاهده با پزشک مطرح کنند.
● علایم هشداردهنده
به علایم هشداردهنده زیر توجه کنید و اگر هر کدام از آنها را در کودکتان مشاهده کردید، فورا آنها را با پزشک کودکتان در میان بگذارید:
▪ کودک به صداهای بلند عکس العمل نشان نمی دهد.
▪ تا ۲ ماهگی به دست هایش توجه نمی کند.
▪ تا ۲ماهگی در برابر صدایتان لبخند نمی زند.
▪ تا ۳ماهگی به اشیا چنگ نمی زند و آنها را نمی گیرد.
▪ تا ۳ ماهگی به دیگران لبخند نمی زند.
▪ در ۳ماهگی گردن نمی گیرد و نمی تواند سرش را نگه دارد.
▪ در ۳ تا ۴ ماهگی به طرف اسباب بازی دست دراز نمی کند.
▪ تا ۴ ماهگی نمی تواند اشیا را به طرف دهانش ببرد.
▪ تا ۴ماهگی نمی تواند از صداهای شما تقلید کند.
▪ وقتی پاهایش را روی سطح صاف و محکمی قرار می دهید، تا ۴ ماهگی نمی تواند پاهایش را به طرف پایین فشار دهد.
▪ در ۴ماهگی نمی تواند چشم هایش را در جهات مختلف حرکت دهد.
▪ بیشتر اوقات چشم هایش به حالت لوچی درمی آید.
▪ توجهی به چهره های جدید نمی کند یا به شدت حالت وحشت زده به خود می گیرد.
ما پیر میشویم و بدن پیر میشود!
وقتی ظاهر خودتان را در آینه با چین وچروک هایی روی پوستتان می بینید یا موهای سپیدی که جای موهای سیاهتان را گرفته، توی آینه می بینید...
چه حسی پیدا می کنید؟ اینها تغییراتی است که موجب می شود کمی به سن خودتان بیشتر توجه کنید. شاید به این اکتفا کنید که زیر لب بگویید بله، من در حال پیر شدنم. اما خواندن این نوشته به شما کمک می کند بیش از اینها با برخی از تغییرات مرتبط با سن و سالتان و آنچه که می تواند در هر سنی موجب ارتقای سطح سلامت تان شود، آشنا شوید.
● انتظار شما از چشم و گوش تان چیست؟
با افزایش سن، چشم ها توانایی تولید کافی اشک را از دست می دهند، شبکیه ضعیف و عدسی چشم به تدریج کدر می شود. تمرکز روی اشیا سخت می شود. حتی افراد سالمند نسبت به برخی نورها و روشنایی با درجات متفاوت حساس می شوند. شنوایی کمی ضعیف تر شده و فرکانس های بلند به سختی شنیده می شوند.
معاینه منظم بینایی و شنوایی و پیگیری های بعدی، استفاده از عینک توصیه شده پزشک، استفاده از لنزها، وسایل کمک شنوایی و سایر وسایل اصلاحی به رفع این مشکلات کمک می کند. برای پیشگیری از آسیب های بیشتر، استفاده از عینک آفتابی بیرون از خانه و پوشش هایی روی گوش وقتی در محیط پرسروصدا هستید، به حفظ شنوایی شما کمک می کند.
● انتظار شما از قلبتان چیست؟
چه اتفاقی در حال وقوع است؟ طی زمان، عضله قلب، کارایی خود را از دست می دهد و باید برای پمپ کردن همان میزان خون به سراسر بدن بیشتر کار کند. به علاوه اینکه، عروق خونی خاصیت ارتجاعی قبلی خود را از دست داده و به دلیل تجمع چربی ها کمی سخت می شوند. این تغییرات شریان ها را سفت کرده و سبب می شود قلب بیشتر و محکم تر برای پمپ کردن خون به بدن کار کند. اینها می تواند به افزایش فشارخون و سایر مشکلات قلبی ـ عروقی منجر شود.
برای بهبود وضعیت قلب، حتما باید ورزش را در برنامه هایتان بگنجانید. پیاده روی کنید، قدم بزنید، شنا کنید. رژیم غذایی سالم از جمله میوه و سبزی فراوان و غلات و حبوبات را انتخاب کنید. اگر سیگار می کشید، از پزشکتان برای ترک سیگار کمک بگیرید. خطر بیماری قلبی با انجام این کارها فورا کاهش پیدا می کند.
● انتظار شما از سیستم گوارش تان چیست؟
یبوست یکی از مشکلات شایع دوران سالمندی است. عوامل زیادی در بروز یبوست موثر است؛ از جمله رژیم کم فیبر، نوشیدن آب ناکافی و کم تحرکی. داروهای مختلفی هم می تواند موجب یبوست شود؛ از جمله ادرارآورها و مکمل های آهن. برخی بیماری ها از جمله دیابت و نشانگان روده تحریک پذیر ممکن است خطر یبوست را افزایش دهد.
برای پیشگیری از یبوست، نوشیدن آب و سایر مایعات و رژیم غذایی سالم، شامل میوه و سبزی و غلات و حبوبات، لازم است. ورزش حتما باید جزو برنامه های معمول شما باشد. اگر احساس دفع داشتید حتما به نیاز خود پاسخ دهید. اگر دارویی مصرف می کنید که ممکن است به یبوست منجر شود، حتما از پزشک خود راهنمایی بگیرید.
● انتظار شما از استخوان ها، عضلات و مفاصل تان چیست؟
چه اتفاقی برای این بخش از بدنتان می افتد؟ با افزایش سن، استخوان ها کم حجم و کوچک تر می شوند و این موجب ضعیف شدن آنها شده و آنها را مستعد شکستگی می کند. قد شما کوتاه تر می شود. عضلات معمولا قدرت و توانایی و خاصیت انعطاف پذیری خود را از دست می دهند و در نتیجه، تعادل و هماهنگی شما کمی کمتر می شود.
مصرف مقدار زیادی کلسیم و ویتامین D در رژیم غذایی برای سلامت استخوان ها بسیار مهم است. با ورزش های تحمل وزن، مثل پیاده روی، توده استخوان هایتان را افزایش دهید. توجه کنید که تمرینات تقویتی باید حداقل ۲ بار در هفته انجام شود. با فشار روی استخوان ها، توده استخوانی افزایش یافته و خطر پوکی استخوان کاهش پیدا می کند. ساخت عضلات همچنین مفاصل را از آسیب محافظت کرده و به حفظ تعادل و انعطاف پذیری شما کمک می کند.
● انتظار شما از حافظه تان چیست؟
با افزایش سن، حافظه، کارایی خود را از دست می دهد. همچنان که تعداد سلول های عصبی (نورون ها) در مغز کاهش پیدا می کند، فرآیند یادگیری و به خاطر آوردن کلمات و نام ها هم سخت می شود.
برای حفظ سلامت حافظه، حتما فعالیت جسمانی را جزو برنامه های روزمره تان بگنجانید و رژیم غذایی مناسب را انتخاب کنید. رژیم غذایی سالم موجب سلامت روانی و اجتماعی می شود. اگر در مورد کاهش حافظه تان نگران هستید حتما با پزشک خود مشورت کنید.
● انتظار شما از دندان هایتان چیست؟
با شروع سالمندی، دهان به تدریج خشک می شود و لثه ها کمی به عقب می روند. کم شدن ترشح بزاق که برای شست وشوی دهان و از بین بردن باکتری ها لازم است، سبب مستعد شدن دندان ها و دهان به عفونت می شود. دندان ها همچنین ممکن است کمی به تیرگی مایل شده و شکننده تر شوند.
روزی ۲ بار دندان هایتان را مسواک کنید. از نخ دندان حتما استفاده کنید و به طور منظم، برای چکاپ دندان هایتان به دندان پزشک مراجعه کنید.
● انتظار شما از مثانه تان چیست؟
از دست دادن کنترل مثانه (بی اختیاری ادراری) شایع ترین مشکل دوران سالمندی است. مشکلات بهداشتی مثل چاقی، یبوست مزمن و سرفه مزمن در بروز بی اختیاری ادراری موثر است. یائسگی در زنان و بزرگی پروستات در مردان در بروز بی اختیاری ادراری موثر است.
بیشتر بروید دستشویی. اگر دچار اضافه وزن هستید، وزنتان را کاهش دهید. اگر سیگار می کشید سعی کنید سیگارتان را ترک کنید. ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن را فراموش نکنید. روزی ۳ بار و هر دفعه به مدت ۱۰ بار این ورزش ها را تکرار کنید. اگر این کار کمک کننده نبود، حتما در مورد راهکارهای درمانی از پزشک خود کمک بگیرید.
● انتظار شما از پوست تان چیست؟
با افزایش سن، پوست بدن نازک تر شده و خاصیت ارتجاعی خود را کمی از دست می دهد. حتی متوجه می شوید که به راحتی کبود می شود. تولید کم چربی طبیعی ممکن است سبب خشکی پوست و چروکیدگی بیشتر شود. لکه های پیری روی پوست نمایان شده و پوست کمی تیره می شود.
همیشه خودتان را با آب گرم (نه داغ) بشویید و از صابون ملایم و مرطوب کننده استفاده کنید. وقتی بیرون از خانه هستید، از ضدآفتاب استفاده کنید و لباس های کاملا محافظ و ایمن بپوشید. اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید؛ چرا که سیگار کشیدن به پوست تان آسیب رسانده و سبب چروکیدگی آن می شود.
● انتظار شما از وزنتان چیست؟
حفظ وزن ایده آل یا کاهش وزن در صورت اضافه وزن با افزایش سن، کاری سخت است. توده عضلانی با افزایش سن کاهش پیدا می کند و میزان چربی های بدن بیشتر می شود. از آنجایی که بافت چربی نسبت به عضلات کالری کمتری می سوزاند، باید میزان کالری دریافتی روزانه خود را کاهش داده و فعالیت جسمانی تان را بیشتر کنید.
برای پیشگیری از وزن گیری ناخواسته حتما پیاده روی کرده و رژیم غذایی سالمی را انتخاب کنید. به اندازه غذایی که می خورید توجه کنید و فقط همان میزان غذایی را مصرف کنید که به آن نیاز دارید.
ناخنها به مراقبت نیاز دارند، از آنها غفلت نکنید!
شاید ناخن بخش بسیار کوچکی از بدن را تشکیل دهند اما نقش مهمی داشته به حفاظت از انگشتان و بهبود انجام کار ها کمک می کند.
همچنین ناخن ها نشانه های مربوط به سلامت عمومی بدن را ظاهر می سازند.
بنابراین نگاه دقیقی به ناخن هایتان داشته باشید. بررسی کنید آیا ظاهر سلامتی داشته ازاستحکام کافی برخوردارند. گاهی اوقات ممکن است بر سطح ناخن خطوط و شیار ، فرورفتگی یا قسمت های تغییر رنگ یا تغییر شکل یافته مشاهده کنید. بسیاری از مشکلات ناخن با مراقبت مناسب قابل پیشگیری هستند اما برخی ازاین مشکلات نشان دهنده نوعی بیماری بوده نیازمند توجه دقیق و جدی هستند.
● ویژگی های ساختمانی ناخن سالم
ناخن ها متشکل از لایه های متعدد پروتئینی به نام کراتین است که در مو و پوست هم یافت می شود.هر ناخن بخش های مختلفی دارد که عبارتند از:
▪ سطح خارجی یا روکش ناخن: بخش سخت قابل مشاهده ناخن است.
▪ چین های ناخن: پوستی است که بصورت چارچوبی هریک از سطوح ناخن را در سه طرف فرا گرفته است.
▪ بستر ناخن: این قسمت در واقع پوست زیر روکش ناخن است. سلول ها ی واقع در قاعده بستر ناخن ، ناخن را تولید می کنند.
▪ کوتیکول: کوتیکول بافتی است که روکش ناخن را در قسمت قاعده آن می پوشاند. این بخش سلولهای جدید کراتین که به کندی ازبستر ناخن ظاهر می شوند را حفظ می کنند.
▪ لانولا: قسمت نسبتا سفید و به شکل نیمه ماه که در قاعده ناخن و زیر روکش قرار دارد.
ناخن ها از ناحیه زیر کوتیکول (ماتریکس) رشد می کنند. با رشد سلولهای جدید ، سلولهای پیرتر سخت و متراکم شده و بالاخره به سمت نوک انگشت رانده می شوند. رشد ناخن حدود ۰.۱ میلیمتر در روز است به این معنی که رشد یک ناخن کامل حدود چهار تا شش ماه طول می کشد.
ناخن های سالم صاف ، بدون خط و شیار و لک هستند. رنگ یکدست و استحکام از دیگر ویژگی های ناخن های سالم است.
● مشکلات شایع ناخن
ناخن ها شاخص خوبی برای سلامت هستند. بنابراین توصیه می شود علائمی را که ممکن است نشانگر وجود مشکلی باشند بشناسید. برخی از این مشکلات مانند خطوط عمودی ، لکه ها و خطوط سفید روی سطح ناخن که ممکن است با افزایش سن مشخص تر شوند بی ضرر هستند. لکه ها معمولا ناشی از آسیب روکش یا بستر ناخن هستند و با گذشت زمان بزرگتر می شوند.
سایر آسیب های ناخن می توانند نشان دهنده بیماری ها باشند. برای مثال تغییر رنگ ناخن بصورت زرد یا سبز ممکن است در اثر مشکلات تنفسی مانند برونشیت مزمن یا از تورم دست ها ایجاد شود. حالت مضرس شدن در عرض ناخن به نام خطوط Beau زمانی ظاهر می شود که رشد در آن ناحیه زیر کوتیکول متوقف می شود که ممکن است علت آن جراحت یا بیماری شدید مانند حمله قلبی باشد.
اگر در ناخن هایتان تغییر یا مشکلی را مشاهده می کنید که مدتی باقی می ماند یا با سایر علائم و نشانه ها به پزشک مراجعه کنید. پزشک معمولا علاوه بر معاینه ظاهری آزمایشات و بررسی های کاملتری را توصیه خواهد کرد تا به علت اصلی تغییرات پی ببرد.
● مراقبت از ناخن
هیچ محصول یا روش واحدی به تنهایی سلامت ناخن های شما را تضمین نمی کند. اما دنبال کردن توصیه های زیر در داشتن ناخن های سالم با ظاهری زیبا به شما کمک می کند:
از ناخن ها سوء استفاده نکنید. برای جلوگیری از آسیب ناخن ها آنها را به عنوان ابزاری برای انجام کارهای مختلف مانند برداشتن ، فشاردادن و یا به عنوان اهرم بکار نبرید.
هرگز ناخن ها را نجوید. این عادت به بستر ناخن آسیب می رساند. حتی یک برش کوچک در ناخن به باکتریها و قارچها اجازه ورود و عفونت را می دهد. به دلیل رشد کند ناخن ها معمولا آثار یک آسیب ماهها بر سطح آن باقی می ماند.
ازناخن هایتان حفاظت کنید. به هنگام استفاده طولانی مدت از صابون ، یا به هنگام شستن ظروف و کار با مایع ظرفشویی و یا استفاده ازمواد شیمیایی حتما از دستکش استفاده کنید.
مراقبت های همیشگی را دنبال کنید. سر ناخن ها را بچینید و زیر آنها را کاملا تمیز نگه دارید. برای صاف کردن لبه ناخن از یک قیچی مانیکور تیز و سوهان مناسب استفاده کنید.
هرگز ریشه های گوشه ناخن را با دست بیرون نکشید زیرا معمولا این کار منجر به پارگی بافت زنده اطراف می شود. به جای اینکار ریشه ها رابا قیچی ناخن کوتاه کنید.
مرتب ناخن ها را مرطوب کنید. ناخن ها نیز درست مانند پوست نیازمند رطوبت هستند. بنابراین لوسیون های مرطوب کننده را بر روی ناخن ها هم بمالید. فراموش نکنید بعد از هر بار شستشوی دست از مرطوب کننده استفاده کنید.
▪ نکات ویژه: مانیکور ناخن های ضعیف
اگر برای حفظ ظاهر مناسب ناخن هایتان همواره آنها را مانیکور میکنید چند نکته را به خاطر بسپارید.
هرگز کوتیکول ناخن را حذف نکنید زیرا این کار منجر به عفونت ناخن می شود. همچنین مطمئن شوید کسی که این کار را انجام می دهد همه ابزار مورد استفاده را طی مانیکور ناخن شما کاملا ضد عفونی کند. استفاده ازابزار غیر استریل ممکن است موجب انتقال عفونت های ویروسی مانند هپاتیت B یا زگیل شود.
شکنندگی و ضعف ناخن ها نیز مشکلاتی را برای حفظ و نگهداری آنها ایجادمی کند.
رعایت نکات زیر به کاهش شکنندگی آنها کمک می کند:
ناخن هایتان را کوتاه نگه دارید و سر آنها را بصورت مربعی برش داده و کمی نوک آن را گرد کنید. ناخن های شکننده را پس از استحمام یا استعمال روغن ناخن کوتاه کنید.
هنگام خواب ناخن و کوتیکول آن را مرطوب کنید و بادستگش های کتانی آنها را بپوشانید.
از مواد سفت کننده ناخن استفاده کنید اما مراقب باشید محصولات حاوی تولوئن سولفونامید یا فرمالدئید را بکار نبرید. این مواد شیمیایی موجب قرمزی یا التهاب پوست می شوند.
سعی کنید بیش از دوبار در ماه از پاک کننده ها مانند استن استفاده نکنید. در صورت استفاده ، انواع بدون استن که باعث خشکی ناخن می شود را بکار برید.
به هر حال با غفلت از سلامت ناخن ها شرایط آسیب دیدگی آنها را فراهم می کنید در حالیکه کمی توجه و مراقبت اصولی و همیشگی در سلامت طولانی مدت آنها واقعا موثر است.
تفاوت های درد زایمان واقعی و کاذب
یکی از پرسش هایی که در اواخر بارداری برای خانم های باردار مطرح می شود، این است که: «من دقیقا چه زمانی فارغ می شوم؟» مخصوصا اگر اولین باری باشد که یک خانم، باردار می شود؛ این سوال به طور جدی تری برایش مطرح می شود. اگر می خواهید از جزییات زمان زایمان آگاه شوید، با این مطلب همراه شوید....
علایم زایمان برای برخی از خانم ها کاملا مشخص است ولی گروهی دیگر هیچ اطلاعی از شروع درد زایمان ندارند. علایم رایج زمان زایمان عبارتند از: انقباض های رحمی، پارگی کیسه آب، شل شدن دهانه رحم، افزایش ترشح های موکوسی شکل و پایین آمدن بالای شکم هنگام زایمان. اما لازم است درباره هر یک از این علایم، کمی بیشتر صحبت کنیم.
▪ پایین آمدن بالای شکم : نوع قرارگیری نوزاد یا پایین آمدن او داخل لگن قبل از زایمان با نام لایتنینگ خوانده می شود که ممکن است چند هفته قبل از زایمان اتفاق بیفتد. به خاطر اینکه رحم بیشتر به مثانه فشار می آورد، مادر باردار احساس نیاز بیشتری به ادرار پیدا می کند.
▪ افزایش ترشح های موکوسی: ترشح های موکوسی دوران بارداری در دهانه رحم تجمع پیدا می کند. وقتی دهانه رحم شروع به بازشدن می کند، این موکوس ها به داخل واژن ترشح می شوند و این ترشح ها به رنگ صورتی شفاف یا کمی خونی هستند. زایمان معمولا تا ۴۸ ساعت پس از خروج ترشح اتفاق می افتد.
▪ انقباض های زایمانی: هنگام انقباض ها، شکم سفت می شود. بین انقباض ها، رحم شل و شکم نرم می شود. این انقباض ها در هر زنی با زن دیگر متفاوت است و حتی در یک خانم هم از یک بارداری تا بارداری دیگر فرق می کند. اما انقباض های زایمانی معمولا موجب احساس ناراحتی یا درد مبهم در کمر و زیر شکم می شود؛ طوری که در لگن هم احساس فشار بیشتری وجود دارد. انقباض ها به شکل امواجی از بالای رحم به پایین حرکت دارد و برخی زنان این انقباض ها را بسیار قوی تر از انقباض های دوران قاعدگی توصیف می کنند. برخلاف انقباض های کاذب زایمان، انقباض های واقعی زایمان با تغییر وضعیت قطع نمی شوند. اگرچه انقباض ها ممکن است بسیار ناراحت کننده باشند اما بین انقباض ها، مادر احساس آرامش می کند.
● تفاوت علایم واقعی با علایم کاذب
قبل از اینکه دردهای زایمان شروع شود، ممکن است دردهای کاذب زایمانی وجود داشته باشد. این انقباض های نامنظم رحمی کاملا طبیعی هستند و ممکن است از ۳ماهه سوم بارداری شروع شوند که این امر بیانگر آن است که بدن آماده زایمان است. انقباض های کاذب یا براکسون هیس با سفتی شکم توصیف می شود که به صورت متناوب قطع و وصل می شود. قدرت و فاصله این انقباض ها به هم نزدیک نمی شوند، با راه رفتن بیشتر نمی شوند، طول مدت آنها افزایش نمی یابد و با گذشت زمان نیز شدیدتر نمی شوند.
وقتی خانم باردار فکر می کند که علایم واقعی زایمانش شروع شده، باید شروع به زمان بندی انقباض ها کند. برای این کار باید زمان هر انقباض، شروع و خاتمه آن را به ذهن بسپارد. زمان بین انقباض ها شامل طول مدت انقباض ها و دقایق بین انقباض ها را هم باید در ذهن داشته باشد. انقباض های خفیف معمولا هر ۱۵ تا ۲۰ دقیقه یک بار شروع شده و ۶۰ تا ۹۰ ثانیه طول می کشند. انقباض ها سپس منظم تر می شود؛ تا اینکه فاصله آنها به ۵ دقیقه می رسد و به مرور قوی تر می شود؛ به طوری که ۴۵ تا ۶۰ ثانیه طول می کشد و هر ۳ تا ۴ دقیقه رخ می دهد و حتما باید در آن موقع به بیمارستان مراجعه کرد.
● طرز تسکین دردهای زایمانی
▪ اولین مرحله زایمان معمولا در خانه تجربه می شود. رعایت این نکته ها به شما کمک می کند تا دردتان را بهتر تحمل کنید.
▪ سعی کنید به خودتان آرامش دهید؛ کمی قدم بزنید یا یک فیلم خوب ببینید.
▪ یک دوش آب گرم بگیرید اما اگر کیسه آبتان پاره شده، باید فورا به بیمارستان مراجعه کنید.
▪ سعی کنید بخوابید تا برای زایمان انرژی کافی داشته باشید.
● پارگی کیسه آب قبل از شروع درد
پارگی کیسه آب یا کیسه آمینوتیک به صورت احساس فروریختن ناگهانی مایع از بدن مادر است که به طور مداوم تراوش می کند. این مایع معمولا بدون بو است. اگر کیسه آب پاره شود، مادر باید زمان آن را به خاطر بسپارد و توجه کند که چه میزان مایع از او خارج شده و به پزشک خود اطلاع دهد. اگرچه زایمان بعد از پاره شدن کیسه آب ممکن است فورا شروع نشود اما معمولا باید زایمان اتفاق بیفتد؛ چراکه خطر عفونت وجود دارد. در بسیاری از مواقع، پزشک در بیمارستان، کیسه آب را پاره می کند. گاهی کیسه آب به صورت زودرس پاره می شود (در ۷ ماهگی یا ۶ ماهگی) که در این صورت هم مادر باید بلافاصله به بیمارستان برود.
● افاسمان و دیلاتاسیون یعنی چه؟
هنگام زایمان، دهانه رحم شروع به نرم شدن و شل شدن می کند تا بتواند به اندازه سر نوزاد باز شود. به شل شدن و کوتاه شدن دهانه رحم «افاسمان» می گویند. پزشک با معاینه دهانه رحم متوجه این تغییرها می شود. باز شدن دهانه رحم به صورت صفر تا ۱۰۰درصد بیان می شود. وقتی دهانه رحم کاملا باز شود یعنی افاسمان ۱۰۰ درصد اتفاق افتاده و سر جنین بیرون می آید. باز شدن کامل به اندازه تقریبا ۱۰ سانتی متر به نام «دیلاتاسیون» خوانده می شود. این ۲ وضعیت به دنبال انقباض های موثر رحم اتفاق می افتد.
● کی باید رفت بیمارستان؟
اگر حس کردید دچار علایم واقعی زایمان شده اید، حتما باید به بیمارستان یا پزشکتان مراجعه کنید. اگر فکر کردید کیسه آبتان پاره شده یا دچار خون ریزی شدید شده اید و حرکات جنین تان بسیار کمتر از حالت عادی است و انقباض ها بسیار ناراحت کننده است و هر ۵ دقیقه یکبار در هر ساعت تکرار می شوند، باید به پزشک مراجعه کنید.
وقتی کیسه آب پاره میشود...
یکی از مشکلاتی که برخی خانم های باردار تجربه می کنند، پارگی زودرس کیسه آب است....
شاید تصور کنید این مشکل فقط در ماه آخر حاملگی اتفاق می افتد اما این تصور، اشتباه است. پارگی کیسه آب ممکن است در هر زمانی از بارداری رخ دهد. این اتفاق گاهی به اشتباه با دفع ترشحات روشن یا نشت مقدار کمی ادرار اشتباه گرفته می شود.این هفته پای صحبت های دکتر آزیتا صفارزاده، متخصص بیماری های زنان و زایمان، نشسته ایم تا با این مشکل، بیشتر آشنا شویم.
▪ سلامتا کیسه آب چیست و چرا وجودش اهمیت دارد؟
در اولین هفته ای که جنین داخل رحم تشکیل می شود، کیسه ای به دور او شکل می گیرد که درون این کیسه، مقداری آب وجود دارد.این مایع که برای ادامه حیات جنین لازم و ضروری است به نام مایع آمنیوتیک معروف است.جنین تقریبا در داخل این مایع شناور است و این مایع نقش مهمی در سلامت او دارد. موادی که جنین به شکل ادرار دفع می کند، وارد این آب شده و مجددا توسط جنین بلعیده می شود و در واقع، نوعی تبادل بین مایع و یون ها صورت می گیرد. اگر جنین تحت فشار قرار بگیرد و میزان مایعات کاهش پیدا کند، ممکن است دچار عارضه ها و اختلال های جدی شود و حتی گاهی اوقات، این مساله به از دست رفتن یک عضو یا مرگ وی منجر می شود.
▪ وظایف این کیسه چیست؟
وجود مایع در کیسه آمنیوتیک و در اطراف جنین، هم جلوی حوادث و آسیب ها را می گیرد و هم در حقیقت، بستری است که جنین به وسیله آن می تواند به زندگی طبیعی خود ادامه دهد و در صورت کاهش مایع درون آن، خطرهای زیادی او را تهدید می کند.
▪ چرا کیسه آب پاره می شود؟
علت اصلی پارگی کیسه آب در دو سوم موارد نامشخص است اما یکی از دلایلی که مشخص و شایعند، عفونت ها هستند. عفونتی که بتواند وارد خون شود، می تواند برای جنین خطرناک باشد؛ چرا که با افزایش درجه حرارت مادر همراه است و این مساله می تواند زمینه ساز پارگی کیسه آب شود. عفونت های موضعی هم می توانند سبب پارگی زودرس شوند. چنین عفونتی اگر در قسمت دستگاه تناسلی ایجاد شود، ممکن است به طرف رحم حرکت کرده و سبب آزاد شدن مواد التهابی (پروستا گلاندین ها) و پاره شدن کیسه آب می شود. از عوامل دیگر می توان به تروما (ضربه)، حوادث، تصادفات و زمین خوردن شدید اشاره کرد که می توانند باعث پارگی کیسه آب شوند. ناهنجاری های رحمی مانند رحم تک شاخ، دوشاخ یا انواع دیگر، نارسایی هایی که در دهانه رحم وجود دارد و طول کوتاه دهانه رحم و باز شدن ناگهانی دهانه رحم نیز می توانند به پاره شدن کیسه آب منجر شوند. اندازه طول دهانه رحم اگر کمتر از حد عادی باشد، می تواند زمینه ساز پارگی زودرس کیسه آب شود.اختلال های وضعیت قرارگیری جنین در رحم و همچنین برخی از بیماری ها از جمله بیماری های مادری نظیر فشارخون و دیابت که با افزایش میزان مایع آمنیوتیک همراه است، می تواند باعث پارگی زودرس کیسه آب شود. به طور کلی، می توان گفت هر علتی که باعث اتساع بیش از حد رحم شود و حجم مایع را افزایش بدهد، می تواند به پارگی زودرس کیسه آب منجر شود. چندقلویی، سابقه پارگی کیسه آب در بارداری های قبلی و جراحی های قبلی دهانه رحم نیز می توانند در این امر دخیل باشند.
▪ آیا می توان مانع از پارگی کیسه آب شد؟
گاهی اوقات نمی توان جلوی برخی مشکلات را گرفت اما در مواردی که مشکلات دهانه رحمی وجود دارد، می توان با دوختن دهانه رحم و برخی اقدام های دیگر، مانع از پارگی زودرس کیسه آب شد.خوشبختانه اکثر پارگی های کیسه آب در اواخر بارداری اتفاق می افتد ولی در هر شرایطی ممکن است ایجاد شود.این مشکل در ماه های پایین بارداری کمتر اتفاق می افتد.
▪ بعد از پارگی کیسه آب چه اقدامی باید انجام شود؟
از آنجایی که جنین می تواند از هفته ۲۶ تا ۲۸ هفتگی زنده بماند و قبل از آن معمولا بچه قادر به زنده ماندن نیست، اگر پارگی قبل از هفته ۲۶ باشد، متاسفانه عوارض بیشتری سلامت مادر و جنین را تهدید می کند؛ چرا که نمی توان بچه را نگه داشت و مادر باید بستری شود و تحت نظر قرار بگیرد. در ماه های بالاتر، حدود ۳۴ تا ۳۶ هفتگی، ترجیح داده می شود که جنین در داخل رحم بماند. اگر پارگی کیسه آب واضح نباشد، مادر باید تحت نظر باشد و روزانه آزمایش های لازم انجام شود و از نظر بروز تب هم کنترل شود. همچنین ضربان قلب جنین و علایم حیات او چک می شود تا دچار مشکل خاصی نشود.معمولا آنتی بیوتیک هم با نظر پزشک برایش تجویز می شود. اگر پارگی کیسه آب واضح و زیاد باشد، نگه داشتن بچه صلاح نیست؛ چرا که ممکن است روی بند ناف فشار وارد شده و این موجب اختلال در جریان خون بچه شود.در این شرایط باید به بارداری خاتمه داد. در مواردی که پارگی اندک است، گاهی حتی دیده شده که استراحت مادر می تواند سبب تشکیل مجدد مایع آمنیوتیک شود.
نشانگان پیش از قاعدگی و ۸ توصیه به آقایان!
بیشتر خانم ها نسبت به چند روز ثابت در هر ماه احساس ناخوشایندی دارند. این روزها همان دوره پیش از قاعدگی هستند؛ دوره ای که مشکلات روحی روانی و جسمی متعددی به همراه می آورد. اما اگر از بیشتر خانم ها بپرسید،..
جنبه روحی روانی ماجرا بیشتر آنها را آزار می دهد تا جنبه جسمی. البته باید دانست که مشکلات روحی روانی این دوره فقط زن ها را تحت تاثیر قرار نمی دهد، بلکه در اکثر قریب به اتفاق موارد، عوارض آن دامنگیر همسران این خانم ها هم می شود. در علم پزشکی، مشکلات این دوره با نام نشانگان پیش از قاعدگی یا نشانگان پیش از قاعدگی شناخته می شوند و طبق متون علمی، ۸۵ درصد خانم ها در دوره نشانگان پیش از قاعدگی حداقل یکی از این علایم را تجربه می کنند؛ افسردگی، تحریک پذیری، حساسیت بیش از حد به مسایل روزمره، ورم بدن، افزایش اشتها، سردرد و ...
مشکلاتی که خانم های متاهل در دوره نشانگان پیش از قاعدگی تجربه می کنند ابعاد دیگری هم دارد. درواقع نحوه نادرست برخورد آقایان با تغییرات خلقی همسر، یکی از بزرگ ترین نگرانی های روحی روانی خانم هاست. رفتار غلط مردها در چنین موقعیتی، درست شبیه روشن کردن چاشنی یک کوه دینامیت است؛ تا جایی که بعضی روان شناسان عقیده دارند ناآگاهی و رفتار غلط شوهر، هنگامی که همسرش دوره نشانگان پیش از قاعدگی را می گذراند، می تواند به طلاق و جدایی منجر شود! بیشتر مردانی که با این پدیده آشنا هستند، می دانند که حمایت عاطفی آنها از همسرشان بسیاری از مشکلات را حل می کند.
درواقع، آنها درک می کنند که این پدیده در کنترل هیچ کس نیست ولی گذراست و با اندکی کمک و همراهی هیچ اتفاق بدی نخواهد افتاد اما افرادی هم هستند که به دلیل ناآگاهی از ماهیت نشانگان پیش از قاعدگی در تله این نشانگان می افتند. این مردها کنترل خود را از دست می دهند و بین آنها و همسرشان یک دعوای درست و حسابی به راه می افتد. گاهی هم بعضی شوهرها از بروز این تغییر خُلق در همسرشان احساس ترس می کنند و سعی دارند در چنین موقعیتی اکثر وقت خود را در خارج از خانه بگذرانند. اما اگر همین افراد چند راهکار ساده و مفید را بدانند به خود و همسرشان کمک بزرگی کرده و درواقع، از ماهی یک بار نزاع شدید جلوگیری خواهند کرد.
▪ عذرخواهی: این، مهم ترین توصیه است. باید قبول کنید که همیشه مقصر ماجرا شما هستید؛ حتی وقتی کاملا مطمئنید حق با شماست، باز هم باید عذرخواهی کنید. البته این عذرخواهی نباید با مسخره بازی و ریشخندزدن همراه باشد؛ چون در این صورت نتیجه معکوس می دهد. بهترین راه، این است که دست های خودتان را به نشانه تسلیم بالا ببرید و بلند بگویید: «عزیزم، حق با توست. من اشتباه کردم اما همیشه دوستت دارم.» بعد هم سعی کنید خیلی دوروبر او ظاهر نشوید تا کمی احساس آزادی کند. درواقع عذرخواهی شما مثل از کارانداختن ثانیه شمار یک بمب ساعتی است. مطمئن باشید با این کار، جلوی بسیاری از مشکلات دیگر را خواهید گرفت.
▪ شیرینی و شکلات: شاید باور نکنید ولی شکلات در چنین اوضاعی حکم یک معجزه را دارد. البته هیچ شکلات یا شیرینی خاصی مدنظر نیست. از شکلات تلخ گرفته تا شکلات های میوه ای و شیری و ... مهم این است که همسرتان کدام یک را بیشتر دوست دارد. حتی می توانید قبل از اینکه مشکلی پیش بیاید شکلات را بخرید و به عنوان یک نیروی کمکی همراه خودتان نگه دارید.
▪ همدردی کنید، نه نصیحت: اصولا طبیعت مردها به شکلی است که دوست دارند هر چیزی را تعمیر کنند و به شکل اولیه برگردانند. اما هرگز از یاد نبرید که وقتی همسر شما دوره نشانگان پیش از قاعدگی را می گذراند، اصلا نباید به فکر رو به راه کردن اوضاع باشید. اگر همسرتان گفت بی حوصله است و از چیزی شکایت کرد، فقط بگویید: «عزیزم، درست می گویی. هر کاری که فکر می کنی درست است، بگو تا برایت انجام بدهم.» بحث را همین جا تمام کنید و کار اضافه تری انجام ندهید. بدترین اقدام در چنین موقعیتی این است که همان جا بایستید و شروع به گفتن نصیحت هایی بکنید که فکر می کنید اوضاع را بهتر می کنند. اگر چنین اشتباهی از شما سر زد، تقریبا مطمئن باشید که همه شکلات های دنیا هم شما را از گرفتاری ای که درست کرده اید، نجات نخواهد داد!
▪ مشکل را به طرف خودتان برگردانید: گاهی اوقات فقط گفتن جمله «دوستت دارم»، دردی را دوا نمی کند. شاید حتی طرف مقابل به شما بگوید: «خب، که چی؟» در چنین موقعیت هایی بهتر است جمله ای بگویید که احساس محبت همسرتان نسبت به شما برانگیخته شود. مثلا بگویید: «می دانی وقتی تو را اینقدر غمگین و بی حوصله می بینم، چه عذابی می کشم؟» همین جملات بسیار ساده می توانند بسیاری از مشکلات را حل کنند و زندگی شادتری برای شما بسازند.
▪ تاریخ شروع علایم را به خاطر بسپارید: بهتر است این تاریخ را در تقویمی یادداشت کنید تا بتوانید زمان شروع علایم ماه آینده را پیش بینی کنید. حتی اگر در اینترنت جست وجو کنید سایت هایی را پیدا می کنید که این کار را برای شما ساده تر می کنند. چنین سایت هایی پس از گرفتن اطلاعات کافی، هر ماه در موعد مقرر ایمیلی ارسال می کنند تا شروع علایم نشانگان پیش از قاعدگی همسرتان را به شما یادآوری کنند.
▪ همراه همسرتان ورزش کنید: ورزش های هوازی سبکی مثل پیاده روی، اندورفین ها را در بدن آزاد می کنند. اندورفین ماده ای آرامش بخش است که باعث بهبود خلق می شود. مطمئن باشید اگر همسر شما جزو خانم هایی است که اکثر اوقات مضطرب است یا گاهی احساس افسردگی می کند، ورزش کردن همراه با شما یکی از بزرگ ترین کمک ها برای او خواهد بود.
▪ غذای سالم، استراحت کافی: در دوره نشانگان پیش از قاعدگی بخشی از وظایف همسرتان را به عهده بگیرید تا او بتواند استراحت کافی داشته باشد. اگر اهل آشپزی در منزل هستید، در این دوره برای همسرتان غذاهایی کم نمک و حاوی پروتئین کم اما کربوهیدرات (قند) زیاد آماده کنید. در این باره حتی تحقیقاتی علمی انجام شده که نشان داده چنین رژیم غذایی میزان ابتلا به افسردگی را پایین می آورد.
▪ صبر، صبر و باز هم صبر: دوره نشانگان پیش از قاعدگی به طور معمول ۶ روز طول می کشد. یعنی می توانید مطمئن باشید که همه این بداخلاقی ها، پرخاش ها و اشک ها در کمتر از یک هفته از بین می روند. در ضمن از یاد نبرید که درک شرایط روحی و جسمی همسر یکی از وظایف شماست. پس سعی کنید در این دوره کاملا صبور باشید و نشانگان پیش از قاعدگی را به عنوان موقعیتی خاص در زندگی بپذیرید.
برای بچه هایتان جوجه رنگی نخرید!
روزی روزگاری آدم ها در دل طبیعت زندگی می کردند اما کم کم از طبیعت فاصله گرفتند و این فاصله سبب شد که آدم های امروزی هر از گاهی هوس کنند برخی از آنچه در طبیعت بوده، در زندگی خود داشته باشند؛ از گل و گیاهان آپارتمانی گرفته تا حیوانات اهلی. طبیعتا ورود این حیوان ها به زندگی آدم ها مثل سایر فرآیندهای جدید زندگی، مزایا و معایبی دارد و یکی از آن معایب، بیماری هایی است که قابلیت انتقال از این حیوان به انسان را دارند. با دکتر سیدجاوید آل داوود، دامپزشک و عضو هیات علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، درباره همین موضوع گفت وگو کرده ایم.
▪ آقای دکتر! در این گفت و گو می خواهم سوال هایی از شما بپرسم که شاید خیلی به هم مربوط نباشند اما سوال بسیاری از خوانندگان ما در خصوص نگهداری از حیوانات اهلی و خانگی است. اولین سوالم این است که آیا تمام بیماری هایی که حیوانات به آن مبتلا می شوند، قابل انتقال به انسان است یا نه؟
ببینید؛ انتقال بیماری، زمینه سلولی خاصی می خواهد؛ یعنی باید ویروس یا باکتری سطح سلول عامل را بپذیرد. از آنجا که شباهت سلولی انسان با انسان خیلی زیاد است و در عوض شباهت سلولی حیوان به انسان خیلی کمتر است، بنابراین بیماری هایی که بین انسان و انسان قابل انتقال هستند خیلی بیشتر از بیماری هایی اند که از حیوان به انسان قابل انتقال است. وقتی کودکی وارد مهدکودک یا دبستان می شود، اگر همکلاسی اش سرما خورده باشد، او نیز به احتمال زیاد سرما خواهد خورد ولی اگر حیوانی دچار عفونت تنفسی شده باشد احتمال ابتلای انسان به آن بیماری نزدیک به صفر است. بنابراین خیلی از بیماری ها در حیوانات وجود دارند که ممکن است برای خود حیوان کشنده باشد اما به انسان قابل انتقال نیست. فقط تعدادی از بیماری ها هستند که از حیوان به انسان قابل انتقال اند.
▪ و برای تمام این بیماری ها، دارو و درمانی وجود دارد؟
دیدگاه کلی در مورد کنترل بیماری های قابل انتقال از حیوانات خانگی یک دیدگاه علمی است و ما باید تابع مطالب علمی باشیم تا بتوانیم بر خیلی از مشکلات فایق شویم. کنترل بیماری های قابل انتقال یا مشترک بین انسان و دام باید تحت نظر یک متخصص دامپزشک باشد تا بتواند بیماری حیوان را درمان کند اما متاسفانه در کشور ما این سیستم وجود ندارد. به عنوان نمونه، در بیماری تب مالت اگر دام درمان نشود، تعداد زیادتری از افراد را بیمار می کند و کار درمان انسان ها به تنهایی کافی نیست. البته این تداخل در مسوولیت در مراکز دیگر هم دیده می شود؛ مثل کنسروهای ماهی که در ایران زیر نظر وزارت بهداشت مجوز می گیرند، در حالی که اگر این کنسروها بخواهند به اروپا صادر شوند حتما باید مجوز دامپزشکی داشته باشند چون از نظر بین المللی این وظیفه دامپزشک است نه پزشک، زیرا اوست که می تواند تشخیص دهد ماهی کنسروشده یا ناگت مرغ تولیدشده سالم است یا خیر.
▪ خب، حالا از نظر شما، آنهایی که از حیوانات خانگی نگهداری می کنند، برای پیشگیری از بیماری ها باید چه کار کنند؟
به استثنای پرندگانی که در قفس هستند و انسان به طور مستقیم با آنها در ارتباط نیست، حیوانات دیگری مانند سگ، گربه، سنجاب، همستر در تماس مستقیم با انسان ها هستند و در صورت بیمار بودن به یک بیماری مشترک می توانند انسان را آلوده کنند. البته سنجاب به عنوان حیوان خانگی شناخته شده نیست. به همین دلیل، بیماری های این حیوان شناخته شده نیست و طبیعتا واکسن و دارویی هم ندارد اما بیماری های دیگر حیوانات خانگی کاملا شناخته شده و درمان هم دارند. بنابراین افرادی که می خواهند به هر دلیلی از حیوانات خانگی نگهداری کنند، لازم است این نکته را بدانند که حیوانشان باید از نظر بیماری ها کنترل شود و اگر این کار را انجام ندهند و حیوان خانگی شان واکسینه نشود، در معرض برخی از خطرات و بیماری ها قرار خواهند گرفت.
▪ یکی از سوال هایی که خیلی از والدین می پرسند این است که آیا این جوجه های رنگی کوچک که کنار خیابان ها به فروش می رسند، برای انسان ها و به خصوص برای کودکان، بیماری زا هستند یا نه؟
این جوجه ها، جوجه های وازده مرغداری ها هستند و جزو جوجه های خوب محسوب نمی شوند؛ یعنی جوجه هایی هستند که رشد نمی کنند، ضعیف و بیمارند و از روند تولید خارج شده اند. بسیاری از مرغداری ها این جوجه ها را می کشند اما بعضی هم آنها را به صورت رنگ شده یا غیررنگی به مردم می فروشند. رنگی هم که به آنها می زنند جزو رنگ های خوراکی است؛ چون رنگ های صنعتی، جوجه ها را مسموم کرده و می کشد. معمولا این جوجه ها زنده نمی مانند و خیلی زود می میرند. بنابراین علاوه بر اینکه ممکن است آلودگی هایی را به انسان منتقل کنند، از نظر روانی هم ممکن است مرگ آنها کودکان را مبتلا به افسردگی کند.
▪ گاهی مردم از گربه هایی که در اطراف منزلشان رفت و آمد می کنند شکایت دارند و می گویند همین گربه ها ممکن است سبب آلوده شدن آنها و به خصوص زنان باردار شود. آیا این باور، درست است؟
ـ خب، بیماری ای که معمولا گربه را به آن متهم می کنند و آن را به عنوان یک بیماری خطرناک می شناسند بیماری توکسوپلاسموز است که عامل این بیماری را می توانیم گاهی در مدفوع گربه ای که به آن آلوده شده است، ببینیم. اما برخلاف باور عمومی، این میکروب روی مو یا پوست گربه وجود ندارد؛ زیرا گربه دایم خود را می لیسد و تمیز می کند. بنابراین شرط اول این است که گربه به این تک یاخته (توکسوپلاسما) آلوده شده باشد. شرط دوم این است که از طریق مدفوع گربه دفع شود؛ زیرا توکسوپلاسما همیشه در مدفوع گربه وجود ندارد و فقط در زمان های خاصی دفع می شود. بعد از آنکه عامل میکروبی دفع شد، در همان ابتدا بیماری زا نیست؛ بلکه باید ۲ تا ۳ روز در شرایط مطلوب رطوبتی و حرارتی مناسب بماند. تازه، آن وقت است که عامل می تواند آلوده کننده باشد؛ البته به شرط اینکه مدفوع گربه به نحوی وارد دستگاه گوارش انسان شود که احتمال این امر خیلی کم است. بنابراین عامل بیماری توکسوپلاسموز از طریق تنفسی آلوده کننده نیست و خطری ندارد اما به طور کلی، به افرادی که از گربه نگهداری می کنند یا احیانا گربه وارد باغچه منزلشان شده و مدفوع کرده، توصیه می کنیم که خاک آلوده شده به مدفوع گربه را داخل کیسه کرده و در سطل زباله بگذارند. راه دیگرش انتقال بیماری از طریق گوشت است. چون عامل توکسوپلاسموز در حالت رشد خودش در عضله های حیوان هایی مانند گوسفند و گاو آلوده می ماند و اگر گوشت خوب پخته نشود (مثلا کباب شود که معمولا وسط گوشتش خام می ماند یا به صورت همبرگر طبخ شود) می تواند به راحتی انسان را مبتلا کند و خطر ابتلای انسان از این راه تقریبا بیشتر است. با این حال، خطر توکسوپلاسموز فقط زمانی است که زنان باردار را در ۳ماهه اول بارداری آلوده کند؛ البته به شرطی که قبلا آلوده نشده باشند ولی اگر خانمی قبلا آلوده شده و ایمنی پیدا کرده باشد، خطری او و جنینش را تهدید نمی کند. به همین دلیل، معمولا به زنان باردار توصیه می شود در ۳ماهه اول بارداری گوشت پاک نکنند زیرا اگر گوشت آلوده باشد ممکن است دستشان به کیست های ریز میکروب، آلوده شده و آن را به دهانشان بزنند. پس خانم ها باید همه گوشت ها را آلوده فرض کنند.
▪ گاهی پیش می آید که حیوانات خانگی به انسان چنگ می زنند و پوست را خراش می دهند. آیا این خراشیدگی پوست می تواند مشکل ساز باشد؟
ـ عاملی وجود دارد تحت عنوان بارتونلا هنسلا. البته هنوز مکانیسم های بیماری زایی این عامل مشخص نشده است اما گاهی اوقات ممکن است در اثر خراش پنجه گربه بیماری ای که به نام «تب خراش گربه» شناخته می شود، در انسان ایجاد شود. این بیماری خطرناک نیست و یک نوع واکنش بدن و گره های لنفاوی به عامل وارد شده به پوست است و درمان می شود. این تنها موردی است که ممکن است اتفاق بیفتد. مشکل اصلی در گازگرفتگی حیوان ها است که همانند یک زخم ناشی از بریدگی ممکن است سبب ایجاد عفونت در زخم شده و حتما باید زخم به سرعت شست وشو داده شده و ضدعفونی شود.
▪ و سوال آخر اینکه اگر مرغ خانگی بیمار باشد، می تواند بیماری خودش را از طریق تخم مرغ منتقل کند یا نه؟
ـ تنها بیماری مهمی که از مرغ به تخم مرغ منتقل می شود، میکروب سالمونلا یا بیماری حصبه یا شبه حصبه است. بنابراین اگر تخم مرغ خام یا نیمه پخته استفاده شود، می تواند میکروب را به انسان هم منتقل کند. به همین دلیل توصیه می کنیم که چه تخم مرغ و چه محصول های دامی را به صورت کاملا پخته مصرف کنید.
گریه کودک گرسنه، بم و کوتاه است!
برای کودکانی که توانایی صحبت کردن ندارند، گریه تنها راه برای نشان دادن نوعی نیاز به والدین است....
آیا تا به حال شده بخواهید گریه نوزاد یا کودکی را قطع کنید ولی نتوانید؟ متخصصان کودکان می گویند هر نوع گریه ای، دلیلی دارد و با نشانه های خاصی همراه است. شاید دانستن این نشانه ها به شما در آرام کردن نوزاد کمک کند. برای این منظور از دکتر سیدحسین فخرایی، فوق تخصص نوزادان و استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی کمک گرفتیم و پای صحبت های ایشان نشستیم.
▪ وقتی یک کودک گریه می کند، چه پیامی به والدینش می فرستد؟
ـ کودک با گریه، خواسته های بسیاری را بیان می کند. گریستن، راهی برای نشان دادن گرسنگی یا ناراحتی کودک است. ممکن است متوجه شوید که کودک شما حتی بدون اینکه گرسنه، خسته یا ناراحت باشد گاهی در طول شبانه روز گریه و بی قراری می کند و در این صورت هیچ اقدامی وی را ساکت نخواهد کرد ولی به محض تمام شدن گریه، هوشیارتر از گذشته می شود و ممکن است مدت کوتاهی بعد از این واقعه به خواب عمیقی فرو رود. به نظر می رسد که این نوع گریه ها برای تخلیه انرژی اضافی به کودکان کمک می کند و موجب می شود آنها به وضعیت رضایت بخش تری برگردند؛ مانند نیاز به تعویض کهنه، بغل کردن، شیر دادن و...
▪ آیا هر یک از این دلایل نشانه ای هم دارد که بتوانیم متوجه نیاز کودک شویم؟
ـ بله؛ برای نمونه، گریه ناشی از گرسنگی معمولا بم و کوتاه است و شدت آن نوسان دارد. گریه ناشی از خشم نوسان بیشتری دارد و گریه ناشی از درد و ناراحتی معمولا ناگهانی شروع می شود و بلند و طولانی است و صدای زیری دارد و متعاقب آن وقفه های طولانی و ناله های کوتاه می شنویم. مدت زیادی طول نخواهد کشید که شما درک خوبی از نوع گریه کودک و پیام او توسط گریه پیدا خواهید کرد. البته گاهی انواع مختلفی از گریه با هم همراه هستند. به عنوان مثال، نوزادان معمولا هنگام بیدار شدن از خواب گرسنه هستند و به این خاطر گریه می کنند و اگر شما سریعا به آنها پاسخ ندهید گریه گرسنگی به شیون ناشی از خشم تبدیل خواهد شد. با بزرگ تر شدن کودک، گریه های وی قوی تر، بلندتر و طولانی تر می شود. همچنین تغییراتی در انواع گریه پیدا می شود که نشانه پیدایش نیازها و تمایلات متفاوت با قبل است.
▪ بهترین راه آرام کردن گریه کودکان چیست؟
ـ مهم ترین راه برخورد با گریه کودک، پاسخ سریع به گریه های او در ماه های اول بعد از تولد است. شما با توجه کردن به گریه شیرخوار او را لوس نخواهید کرد و مطمئنا اگر شما به خواسته های او جواب بدهید او کمتر گریه خواهد کرد. وقتی به گریه کودکتان جواب می دهید سعی کنید اول نیازی را که بیشترین تحریک را به او وارد می کند برطرف کنید. اگر کودک احساس سرما می کند و در ضمن کهنه او خیس است و گرسنه نیز هست ابتدا او را گرم کرده سپس کهنه او را عوض کنید و بعد او را تغذیه کنید. اگر حالت جیغ کشیدن و هراس در گریه کودک وجود دارد باید احتمال وجود مسایلی که ایجاد درد می کنند (باز شدن سنجاقی که کهنه او را با آن بسته اید و...) در نظر داشته باشید. اگر شیرخوار گرم و خشک بوده و به خوبی تغذیه شده باشد و هیچ اقدامی موجب قطع گریه او نشود، می توانید از تکنیک های تسکین دهنده استفاده کنید تا متوجه شوید که کدام یک بهترین اثر را برای او دارند. ازجمله تکنیک های تسکین دهنده می توان به مواردی همچون تکان دادن شیرخوار، نوازش، پیچیدن در پتو، صحبت کردن با نوزاد، یک موزیک ملایم، راه بردن نوزاد، گرفتن آروغ و حمام کردن او اشاره کرد.
▪ و اگر همه این اقدامات شکست خورد، چه؟
ـ اگر همه اقدام های فوق با شکست روبه رو شد، بهترین کار این است که مدت کوتاهی او را تنها بگذارید. بسیاری از شیرخواران بدون گریه نمی خوابند و اگر مدتی گریه کنند سریع تر به خواب می روند. اگر شیرخوار خسته باشد گریه کردن او مدت زیادی طول نخواهد کشید. اگر کودک شما آرام نشود ممکن است بیمار باشد. درجه حرارت او را کنترل کنید. اگر درجه حرارت بدن بیشتر از ۳۸ درجه سانتی گراد باشد ممکن است بیمار باشد. در این صورت با متخصص کودکان تماس بگیرید.
▪ گاهی مخصوصا در ماه های اول بعد از تولد، مادر خیلی خسته است و گریه نوزاد و آرام نشدن او استرس زیادی به مادر وارد می کند. آیا عصبی بودن مادر هم می تواند تشدیدکننده گریه نوزاد باشد؟
ـ بله؛ هرچه مادر آرام تر باشد، ساکت کردن کودک آسان تر خواهد بود. حتی شیرخواران خیلی کوچک نیز نسبت به تنش های اطرافشان حساس هستند و با گریه به آنها واکنش نشان می دهند. گریه و شیون نوزاد ممکن است برای شما دردناک و نگران کننده باشد ولی چنانچه خونسردی خودتان را حفظ نکنید، موجب وخیم تر شدن وضعیت خواهید شد. وقتی احساس کردید از عهده ساکت کردن شیرخوار برنمی آیید از دیگر افراد خانواده یا از دوستان کمک بخواهید. این امر نه تنها سبب راحتی شما می شود بلکه دیدن یک چهره جدید می تواند موجب آرامش کودک شما شود. هرچقدر عصبانی یا بی حوصله باشید حق ندارید کودک را با خشونت تکان دهید زیرا این کار ممکن است موجب کوری، آسیب های مغزی یا حتی مرگ وی شود. شما نباید گریه کودک را مربوط به خودتان بدانید و فکر کنید که او به دلیل اینکه شما مادر بدی هستید یا او را دوست ندارید گریه می کند. همه کودکان گریه می کنند و غالبا هم علت مشخصی برای این امر وجود ندارد.
▪ چرا برخی شیرخواران خیلی آرامند و برخی دیگر خیلی گریه می کنند؟
ـ گریه کردن نوزادان، چه زیاد و چه کم، در صورتی که بیمار نباشند، امری طبیعی است. نوزادان به طور معمول ۱ تا ۴ ساعت در شبانه روز گریه می کنند و این امر قسمتی از برنامه انطباق نوزاد با محیط خارج از رحم است. هیچ مادری نمی تواند در هر بار گریه کردن کودک او را ساکت کند. بنابراین انتظار نداشته باشید که کار خارق العاده ای برای کودک خود انجام دهید. به جای این کار برخورد واقع بینانه ای با وضعیت داشته باشید. کمک بگیرید، قدری استراحت کنید و از تمام لحظه های شیرین همراه بودن با کودک خود لذت ببرید.
۱۱ نکته مهم درباره کولر اتومبیل
این روزها دیگر کمتر کسی می تواند خودروی شخصی اش را بدون کولر تصور کند؛ در حالی که این وسیله، عمری کمتر از ۸۰ سال دارد. شرکت های آمریکایی، جزو پیشتازان نصب کولر روی خودرو بودند و تاریخچه کولر ماشین نشان می دهد که کمپانی پاکارد موتورز برای اولین بار در سال ۱۹۳۹ میلادی، خودروهایی با سیستم تهویه را روانه بازار کرد...
اما این سیستم تهویه و خنک کننده، کنترلی برای تنظیم دما نداشت و ظاهرش هم چندان مناسب نبود؛ ضمن اینکه برعکس کولرهای امروزی، باد را از قسمت عقب ماشین به سمت جلوی آن هدایت می کرد. بعد از پاکارد، دیگر کمپانی آمریکایی، کادیلاک، در سال ۱۹۴۱ میلادی، ۳۰۰ خودروی مجهز به کولر را راهی بازار کرد و درنهایت، کمپانی جنرال موتورز در سال ۱۹۵۴ میلادی، خودروهایی با کولرهای نسبتا پیشرفته تری را به جهانیان معرفی کرد. آمار و ارقام می گویند که بیش از نیمی از خودروهای فروخته شده از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۹ میلادی در آمریکا به سیستم تهویه و خنک کننده هوا مجهز بوده اند. تمام تلاش شرکت های خودروساز برای نصب کولر روی خودرو، تامین آرامش و آسایش سرنشینان آن بوده است اما این وسیله نوین هم اگر مثل سایر وسایل به درستی مورد استفاده قرار نگیرد، می تواند باعث به دردسر افتادن شما شود. در اینجا به ۱۱ نکته مهم و کاربردی برای استفاده هرچه بهتر از کولر ماشین اشاره می کنیم که خواندن و به خاطر سپردن آنها قطعا به دردتان می خورد:
۱) گاز پمپاژ شده توسط کولر خودرو، از طریق داشبورد، خودش را به منفذهای خروجی می رساند و از این طریق سرما را داخل ماشین تان منتقل می کند. پس بهتر است که هنگام توقف های طولانی مدت، خودروی تان را به گونه ای پارک کنید که روی داشبورد را سایه بگیرد یا از یک سایه بان روی شیشه جلوی ماشین استفاده کنید. اینطوری، عملکرد کولر خیلی بهتر خواهد بود.
۲) کولر ماشین هم مانند هر وسیله دیگری نیاز به سرویس سالانه دارد. شما باید هر سال قبل از فرا رسیدن فصل گرما، خودروی تان را برای سرویس کولرش نزد یک تعمیرکار مجرب ببرید.
۳) گاز کولر هر ۲ سال یک بار باید شارژ شود. در صورتی که شارژ گاز کولر که فرئون نام دارد، هر ۲ سال یک بار صورت نگیرد، شما پس از روشن کردن آن، دیگر از هوای خنک و مطبوع لذت نخواهید برد و برعکس، هوایی گرم و مرطوب به صورتتان خواهد خورد!
۴) گاز فرئون، گازی سمی، خطرناک و مضر است و بنابراین به هیچ عنوان نباید خودتان اقدام به شارژ گاز کولر خودرو کنید.
۵) برخی از باکتری ها در فضای سرد و خنک رشد می کنند و تکثیر می یابند و به همین خاطر، گاهی اوقات که کولر ماشین تان را روشن می کنید، بوی نامطلوبی به مشام تان می رسد. برای پیشگیری از این مشکل می توانید یک دقیقه پیش از روشن کردن کولر، فن آن را به تنهایی فعال کنید.
۶) یکی دیگر از دلایل انتشار بوی بد پس از روشن کردن کولر، وجود انواع قارچ هایی است که به خاطر رطوبت در فیلتر دستگاه تصفیه جا خوش کرده اند. راه رهایی از این مشکل هم بسیار آسان است. کافی است شما فیلترهای دستگاه تصفیه را هرچند وقت یک بار تعویض کنید.
۷) استفاده از کولر خودرو در مسافرت های طولانی مدت و برون شهری باعث جلوگیری از خواب آلودگی راننده و گرمازدگی سرنشینان خودرو می شود.
۸) دریچه های کولر را به گونه ای تنظیم کنید که باد به قسمت های عقبی خودروی تان هم برسد و آنهایی که روی صندلی عقب نشسته اند، از گرما کلافه نشوند.
۹) وقتی کولر خودروی تان روشن است، شیشه را باز نگذارید؛ در غیر این صورت، مصرف سوخت را تا چند برابر افزایش می دهید. البته اگر شما جزو آن دسته از افرادی هستید که قرار گرفتن در معرض باد کولر شما را دچار حساسیت می کند، بهتر است یکی از شیشه ها را کمی پایین بدهید.
۱۰) استفاده نادرست و غیراصولی از کولر می تواند ۲۰ تا ۳۰ درصد مصرف سوخت را افزایش دهد. برای رهایی از این اضافه مصرف، می توانید به توصیه های زیر عمل کنید:
▪ هنگام سفر بین شهری معمولا سرعت خودروها بالاست و پایین بودن شیشه می تواند عاملی برای مصرف بیشتر سوخت باشد. پس بهتر است که در این شرایط کولر خودرو را روشن کنید.
▪ هنگام سفرهای درون شهری در سرعت های پایین، روشن بودن کولر مصرف سوخت را بالا می برد. بهتر است که در این شرایط کولر را خاموش کرده و شیشه های خودرو را پایین بکشید.
▪ در سربالایی ها، موتور ماشین به اندازه کافی فشار زیادی را تحمل می کند و شما دیگر نباید با روشن کردن کولر، فشار بیشتری را به آن تحمیل کنید.
▪ استفاده از کولر ماشین در سراشیبی ها ۳فایده دارد؛ اول اینکه درون ماشین را حسابی خنک می کند، دوم اینکه سوخت زیادی در این شرایط مصرف نمی شود و سوم اینکه سرعت اضافی و خطرناک ماشین گرفته می شود.
۱۱) اگر روی داشبورد ماشین تان یک تکه پارچه یا چرم برای زیبایی یا محافظت از آن می اندازید، قسمت هایی از پارچه تان که روی دریچه های کولر قرار می گیرند را سوراخ کنید.
● نظر کارشناس خودرو
سیدمهدی شاه مرادی کارشناس خودرو
▪ کولر اتومبیل را زود روشن نکنید
دانستن برخی نکات ایمنی هنگام استفاده از کولر خودرو در فصل گرما ضروری است. مثلا اینکه هیچ گاه بلافاصله بعد از واردشدن به داخل خودرو سیستم تهویه هوا را روشن نکنید یا پس از وارد شدن به داخل خودرو، پنجره های خودرو را پایین بکشید و صبر کنید تا هوای داخل خودرو عوض شود.
بر اساس تحقیقات صورت گرفته، داشبورد، صندلی و سیستم تهویه هوای خودرو از خود گاز بنزن ساطع می کنند که یک گاز بسیار سمی و سرطان زاست. حتما بارها بویی شبیه پلاستیک گرم شده را در خودروی تان احساس کرده اید، این همان بوی گاز سرطان زای بنزن است.
گاز بنزن به استخوان ها هم آسیب می رساند (مسمومیت استخوان ها) و نیز باعث ابتلا به نوعی از سرطان خون و کاهش سطح گلبول های سفید بدن می شود. همچنین تماس طولانی مدت با این گاز سمی باعث ابتلا به لوکمیا (نوع دیگری از سرطان خون مربوط به گلبول های سفیدخون) و در مواردی، باعث سقط جنین در خانم ها می شود. میزان سطح قابل قبول بنزن در هوای آزاد حدود ۶/۴ میلی گرم در هر متر مربع است؛ درحالی که میزان بنزن موجود در داخل یک خودروی پارک شده با پنجره های بسته بین ۵/۱۸ تا ۳۷ میلی گرم است. حال اگر این خودرو در فضای باز و زیر نور خورشید در دمای بالای ۵/۱۵ درجه سانتی گراد پارک شده باشد، سطح بنزن موجود در فضای داخل آن بین ۱۸۵ تا ۳۷۱ میلی گرم بالا می رود که ۴۰ برابر بیشتر از سطح قابل قبول آن است.
افرادی که سوار خودرویی با پنجره های بسته می شوند، به طور اجتناب ناپذیری در معرض تنفس بیش از اندازه این گاز مهلک و سمی قرار می گیرند. پس حتما قبل از سوار شدن به داخل خودرو، پنجره ها و در خودروی تان را باز کنید و بگذارید هوای سمی و زهرآلود انباشته شده داخل اتاق خودرو خارج شود. به عبارت دیگر، این ماده سمی را از فضای خودروی خود بیرون برانید.
● نظر فوق تخصص آسم و آلرژی
دکتر لیدا عطارد فوق تخصص آسم و آلرژی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران
▪ توی تونل کولر را خاموش کنید
وقتی که ماشین در فصل تابستان برای مدتی پارک باشد، حرارت بالا باعث تولید گازهایی از جمله بنزن، داخل اتاق خودرو می شود. تنفس این گازهای متراکم می تواند تهدیدی جدی برای سلامت ریه هایتان به شمار آید اما شما می توانید این مشکل را با باز گذاشتن پنجره ها چند دقیقه پیش از روشن کردن کولر از بین ببرید. فیلتر کولر خودرو هم جایی تاریک و مرطوب است که به راحتی عرصه را برای تولید انواع قارچ ها و میکروب ها باز می کند و برای اینکه این موجودات ذره بینی ما را به دردسر نیندازند، باید به طور متناوب فیلتر کولر را تعویض کنیم.
نکته دیگر این است که کولر، هوای بیرون را به سمت داخل خودرو هدایت می کند و به همین دلیل، روشن کردن کولر یا باز گذاشتن شیشه ها در آلودگی های شدید، ترافیک های سنگین یا داخل تونل به هیچ وجه توصیه نمی شود. غلظت بالای ذرات معلق در هوای آلوده که به هوای بسته داخل خودرو راه پیدا می کند، با ورود به ریه ها باعث ایجاد آلرژی شده و برای بیمارانی که آسم یا بیماری تنفسی دارند هم حسابی مشکل ساز می شود.
● نظر متخصص داخلی
دکتر عبدالحسین عظماییان متخصص داخلی
▪ باد کولر چه ربطی دارد به سرماخوردگی؟!
یکی از باورهای غلطی که در بین بسیاری از مردم رایج است، این است که اگر هنگام گرما و وقتی که خیس عرق هستند جلوی کولر بنشینند سرما می خورند. این در حالی است که سرماخوردگی یک بیماری ویروسی است و چندان ربطی به سرما و گرما ندارد. این روزها هم که هوا حسابی گرم است و بازار استفاده از کولر، هم در خانه و هم در خودرو از آن گرم تر و خیلی ها بعد از اینکه چند دقیقه جلوی باد کولر ماشین می نشینند، دچار عوارضی مانند سرماخوردگی می شوند.
اما این عوارض ربطی به سرماخوردگی ندارد و بیشتر به خاطر حساسیت ایجاد می شود. سرد و گرم شدن ناگهانی هوا و قرار گرفتن در معرض باد کولر برای بسیاری از افراد ایجاد حساسیت می کند که آنها می توانند برای پیشگیری از این مشکل، یک مقدار لای یکی از شیشه های ماشین را باز بگذارند تا هوای داخل و بیرون مدام با هم عوض شوند و حساسیت شان از بین برود.
مشکل دیگری که ممکن است هنگام استفاده از کولر ماشین به وجود بیاید، اسپاسم یا گرفتگی های عضلانی است که بیشتر در سفرهای طولانی مدت رخ می دهد. اسپاسم عمدتا به خاطر قرار گرفتن فرد در یک وضعیت ثابت به وجود می آید و به همین خاطر، امکان ابتلای رانندگان به این ناراحتی دور از انتظار نیست. حالا حسابش را بکنید که فردی مثل یک راننده، مدت زمان طولانی علاوه بر قرار گرفتن در یک وضعیت ثابت، جلوی باد مستقیم کولر هم قرار بگیرد، دیگر معلوم است که این طوری، مشکل بیش از پیش افزایش می یابد.
برای رهایی از این دردسر، رانندگان عزیزی که دوست دارند از یک سفر تابستانی به همراه اعضای خانواده شان لذت ببرند، نباید بیشتر از ۲ ساعت پی در پی رانندگی کنند و بهتر آن است که هر ۴۵ دقیقه یک بار نه تنها راننده، بلکه سایر سرنشینان خودرو پیاده شوند و کمی حرکات کششی انجام دهند و برای خنک شدن، مدام از کولر ماشین استفاده نکنند و گاهی هم برای تغییر هوا، پنجره ماشین را پایین بکشند تا از مشکلات اصلی رودررو بودن با باد مستقیم کولر مثل درد شانه و دست در امان باشند.
البته، کولر ماشین همه اش هم ضرر نیست و اتفاقا برای پیشگیری از گرمازدگی در طول سفر خیلی هم مفید است. به شرط آنکه دریچه های آن را طوری تنظیم کنید که باد به همه جای ماشین برسد و با بالا یا پایین کردن دریچه ها کاری بکنید که باد به طور مستقیم به سرنشینان و مخصوصا بچه ها نخورد. مصرف فراوان مایعات هم می تواند استرس سفر را کم کند و باعث شود که سلول های بدن کمتر تحت فشار باشند و در نتیجه سبب شود که اسپاسم برایتان به وجود نیاید. اما در هر صورت اگر عضلات تان در اثر وزش باد کولر خودرو گرفت، می توانید با مشورت یک پزشک از داروهای خانواده ایبوپروفن یا دیکلوفناک استفاده کنید.
نكات جالب درمورد بيني وتنفس
بینی شما قسمتهای راست و چپ دارد که هر دو قسمت برای تنفس تان بکار میروند، اما در حقیقت دو سوراخ بینی شما متفاوتند و شما میتوانید این تفاوت را حس کنید. حفره سمت راست بینی، نشانگر خورشید و حفره سمت چپ نشانگر ماه است.
وقتی سردرد دارید، سعی کنید که حفره سمت راست بینی تان را ببنیدید و برای تنفس کردن تنها از حفره سمت چپ استفاده کنید. خواهید دید که بعد از پنج دقیقه سردرد شما خوب خواهد شد
اگر احساس خستگی میکنید، برعکس اقدام فوق را عمل کنید. حفره سمت چپ بینی تان را ببندید و تنها از حفره سمت راست بینی تان تنفس کنید. بعد از مدتی احساس میکنید که خستگی شما برطرف شده است.
حفره سمت راست بینی شما به گرمی مربوط است و لذا براحتی گرم میشود این درحالی است که حفره سمت چپ بینی تان به سردی مربوط میباشد.
تفریباً همه خانم ها از حفره سمت چپ بینی شان تنفس میکنند، بنابراین با سرعت بیشتری خنک میشوند. اما بیشتر پسر بچه ها با بینی سمت راستشان نفس میکشند
آیا توجه کرده اید که وقتی از خواب برمیخیزید، کدام حفره بینی تان سریعتر تنفس میکند؟ اگر از حفره چپ تندتر تنفس میکنید، شما احساس خستگی دارید. بنابراین حفره سمت چپ بینی تان را ببندید و برای تنفس از حفره سمت راست خود استفاده کنید، خواهید دید که بسرعت احساس شادابی میکنید.
دوست من مستمراً سردرد بدی داشت و مکرراً به دکتر مراجعه میکرد و این سردرد باعث شده بود که حتی نتواند براحتی مطالعه کند و شبها نیز چنین سردردی را حس میکرد
او مکرراً قرص های مسکن میخورد اما موثر نبود. تا اینکه تصمیم گرفت از راه تنفس، سردرد خود را بهبود ببخشد. حفره سمت راست بینی اش را بست و سعی کرد از حفره سمت چپش تنفس کند. او مشاهده کرد که در کمتر از یک هفته سردردش بهبود یافت لذا این تمرین را برای مدت یکماه بعد هم ادامه داد. چنین تمرینی برای تنفس کردن و بدون استفاده از قرص های شیمیایی تجربه شده ومفید بوده است.
شما هم امتحان کنید. بی ضرر است
نتایج برخی از تازه ترین تحقیق ها درباره آندروپوز
یائسگی مردانه که در اصطلاح پزشکی به آن «هیپوگنادیسم دیررس» می گویند، به معنای کاهش تدریجی هورمون جنسی مردانه (تستوسترون) است که از میانسالی شروع می شود؛ درست هنگامی که مردان شروع به افزایش وزن می کنند، توده عضلانی شان کاهش می یابد، احساس افسردگی می کنند، دچار مشکل های خواب می شوند، احساس ضعف می کنند و بارزتر از همه، دچار ناتوانی جنسی می شوند....
اینکه آیا این تغییرات مستقیما با کاهش میزان هورمون تستوسترون مربوط است یا نه ، به طور جدی مورد بحث بوده است. برخی از پزشکان اعتقاد دارند کاهش هورمون تستوسترون باید با درمان جایگزینی با تستوسترون جبران شود. به طور طبیعی، تولید تستوسترون در بدن مردان، پس از ۳۰سالگی، سالانه یک درصد کاهش پیدا می کند. این روزها درمان با تستوسترون به طور فزاینده ای پرطرفدار شده اما در مورد آن بررسی چندانی صورت نگرفته و ممکن است عوارض جانبی وخیمی مانند افزایش خطر سرطان پروستات، حمله قلبی و سکته مغزی، به خصوص در مردان مسن تر، داشته باشد.
برخی از کارشناسان، درمان «یائسگی مردانه» را که به آن «آندروپوز» هم گفته می شود، یک نوع مداخله غیرضروری در روند طبیعی افزایش سن می دانند. در واقع، بسیاری از مردان میانسال به بالا که میزان هورمون تستوسترون آنها هم طبیعی است، دچار کاهش میل جنسی، افسردگی یا خستگی هستند که ناشی از شماری عوامل مربوط به سبک زندگی یا سلامت (مانند از دست دادن شغل، نارضایتی زناشویی یا چاقی و...) است که این عوامل به طور مستقیم به تستوسترون مربوط نیستند.
● تحقیقی درباره یائسگی مردانه
اکنون در اولین بررسی در نوع خود، گروهی از پژوهشگران انگلیسی، سعی کرده اند تعیین کنند آیا «آندروپوز» واقعا وجود دارد یا نه و اگر وجود دارد، علایم حقیقی آن کدامند. این بررسی که نتایج آن در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شده، شامل ۳هزار ۲۱۹ مرد ۴۰ تا ۷۹ ساله بوده که در «بررسی سالمندی مردان اروپایی» در ۸ مرکز اروپایی شرکت کرده بودند. پژوهشگران با استفاده از پرسش نامه ای میزان سلامت جنسی، جسمی و روانی این افراد را ارزیابی کرده اند. آنها همچنین سطح تستوسترون را در خون هر یک از این مردان اندازه گرفته اند و در تجزیه و تحلیل نهایی، تنها مجموعه ای از ۳ علامت را به طور قابل توجهی با میزان کم تستوسترون در خون مرتبط دانسته اند. این بررسی به طور رسمی، یائسگی مردانه (هیپوگنادیسم دیررس) را به عنوان وجود ۳ مشکل جنسی (کاهش نعوظ صبحگاهی، کاهش میل جنسی و اختلال در نعوظ) به همراه میزان کلی تستوسترون کمتر از ۱۱ نانومول در لیتر تعریف کرده بود. این در حالی است که میانگین میزان تستوسترون کل در این افراد حدود ۱۷ نانومول در لیتر بود.
پژوهشگران ۶ علامت دیگر را نیز شناسایی کردند که به نظر می رسید با کاهش میزان تستوسترون شیوع آن افزایش می یابد: ۳ علامت جسمی (عدم توانایی برای شرکت در فعالیت های شدید جسمی مانند دویدن، بلند کردن اشیای سنگین یا شرکت در ورزش های سخت؛ عدم توانایی در پیاده روی بیش از یک کیلومتر و ناتوانی در خم شدن، زانو زدن یا دولا شدن) و ۳ علامت روانی (کاهش انرژی، غمگینی و خستگی) اما این علایم رابطه ضعیفی با تستوسترون داشتند و در مجموع پژوهشگران دریافتند که علایم منفرد آندروپوز به طور مکرر در مردانی که میزان تستوسترون آنها طبیعی است هم یافت می شود.
این پژوهشگران می گویند حتی با این ۹ علامت نیز تفاوت در میزان میانگین تستوسترون در مردان علامت دار و مردان بی علامت چندان زیاد نبود و این امر نشانگر آن است که همراهی ضعیفی میان این علایم و میزان تستوسترون وجود دارد.
این پژوهشگران تنها در ۲ درصد مردان مورد آزمایش، علایمی را یافتند که می شد برای آنها تشخیص «هیپوگنادیسم دیررس» را مطرح کرد و احتمال این تشخیص با بالا رفتن سن افزایش می یافت؛ ۱/۰ درصد در ۴۰ تا ۴۹ سالگی، ۶/۰ درصد در ۵۰ تا ۵۹ سالگی، ۲/۳ درصد در ۶۰ تا ۶۹ سالگی، و ۱/۵ درصد در ۷۰ تا ۷۹ سالگی. این یافته ها می تواند بیانگر آن باشد که میلیون ها مردی که در حال حاضر درمان جایگزینی با تستوسترون برای علایم آندروپوز دریافت می کنند، بدون آنکه ضرورت داشته باشد، درمان می شوند.
به گفته این پژوهشگران، ثبت میزان کم تستوسترون در یک فرد سالمند علامت دار لزوما به این معنا نیست که میزان کم تستوسترون مهم ترین علت بروز این علایم در اوست. به عبارت دیگر، ممکن است اشکال در زندگی جنسی فرد با برچسب پوستی تستوسترون حل نشود.
