>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

براساس تازه ترین شواهد جمع آوری شده توسط یک کاوشگر ناسا که بر سطح مریخ می گردد، سیاره سرخ در بخش اعظم تاریخ خود به علت تراکم بالای سدیم قادر به میزبانی حیات نبوده است.

تراکم بالای مواد معدنی در آب در مراحل اولیه مریخ، آن را حتی برای سرسخت ترین ارگانیسم های ذره بینی غیرقابل تحمل می کرده است. سرنخ های ضبط شده در صخره هایی که زمانی غرق در آب بود حاکی از آن است که محیط مریخ هم اسیدی و هم شور بوده است. این تحقیق توسط یکی از دو کاوشگر آژانس فضایی آمریکا بر مریخ به نام "آپورچونیتی" انجام شده است.
این مریخ نورد از چند ماه پیش مشغول معاینه صخره ها در یکی از دشت های کهن مریخ است.دکتر اندرو نال از اعضای تیم علمی کاوشگرهای مریخ، و زیست شناس دانشگاه هاروارد آمریکا در شهر کمبریج گفت که این یافته "حلقه را بر احتمال وجود حیات تنگ تر می کند." وی در نشست سالانه انجمن آمریکایی پیشبرد علوم در بوستون گفت که شرایط مریخ در 4 میلیارد سال گذشته برای پیدایش حیات بسیار چالش آمیز بوده است. او چنین توضیح داد: "محیط مریخ آکنده از نمک بوده است. در واقع آنقدر نمکی بوده که تنها تعداد انگشت شماری از ارگانیسم های شناخته شده (زمینی) تنها بختی اندک برای بقا در بهترین شرایط آنجا را داشته اند." دو مریخ نورد "اسپیریت" و "آپورچونیتی" اکنون بیش از 1400 روز را در مریخ گذرانده اند. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
درحالی که ماموریت این دو کاوشگر رو به پایان است، ناسا برای ادامه تحقیقاتش در سیاره سرخ به واحد "فینکس" که قرار است 25 مه فرود آید امید بسته است. ماموریت "فینکس" در نزدیکی قطب شمال مریخ فرود خواهد آمد و هدف آن کاویدن سطح یخی آنجا برای یافتن آثار و شواهد احتمالی حیات میکروبی در گذشته یا امروز است. نمونه نسل بعدی کاوشگرها به نام "آزمایشگاه علمی مریخ" قرار است سال 2009 زمین را ترک کند و سال 2010 فرود آید.این کاوشگر که بزرگتر و سنگین تر از دو کاوشگر کنونی است، نمونه هایی از خاک و سنگ مریخ را جمع آوری کرده، و آنها را برای یافتن ترکیبات ارگانیک تحلیل خواهد کرد.


منبع: parssky

آیا ثابت هابل اشتباه است؟
اخترشناسان با استفاده از روشهای جدید ، فاصله کهکشان مثلث را تا زمین 3.14 میلیون سال نوری تعیین کرده اند. جدیدترین اندازه گیری ها از فاصله یکی از نزدیکترین کهکشانها به راه شیری ، این احتمال را مطرح کرده است که جهان 15 درصد وسیعتر و پیرتر از آنی باشد که تاکنون تصور شده است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گروهی از اخترشناسان به سرپرستی آلسستو بونانوس ، اخترشناس مرکز اخترفیزیک کارنگی در واشنگتن ، موفق شدند با استفاده از داده های مجموعه ای از بزرگترین تلسکوپهای جهان ، از جمله تلسکوپ ده متری کک در هاوایی ، فاصله یک جفت ستاره گرفتی را در کهکشان مثلث اندازه گیری کنند. ستارگان این دوتایی گرفتی هر پنج روز یکبار از مقابل یکدیگر عبور می کنند و تغیییراتی را در درخشندگی این اجرام پدید می آورند. این گروه توانست با اندازه گیری دقیق نور ، سرعت و دمای اعضای این منظومه ، درخشندگی واقعی این دو ستاره را اندازه گیری کند. با مقایسه درخشندگی واقعی این ستارگان و مقدار نوری که از آنها به زمین می رسد ، اخترشناسان توانستند فاصله این کهکشان را 14.3 میلیون سال نوری از زمین اندازه گیری کنند. این مقدار به شکل اسرار آمیزی نزدیک به نیم میلیون سال نوری بیشتر از تخمینهای پیشین است.
اندازه گیری فواصل کیهانی کار آسانی نیست. برای مثال ، اجرام دوردست و بسیار درخشانی شبیه به اجرام نزدیک کم نورتر دیده میشوند. برای اجتناب از بروز چنین مشکلاتی ، اخترشناسان کیلومترشمارهای کیهانی ویژه ای را یافته اند که با استفاده از روشهای مستقل از یکدیگر ، فاصله اجرام نزدیک را با دقت بالایی تعیین می‌کند. آنها از این کیلومترشمارها استفاده می‌کنند تا بتوانند مقیاس‌های دقیقی برای فواصل کیهانی بسیار عظیم تدوین کنند.
کرزایستف استانک، اخترفیزیک‌دان دانشگاه ایالتی اوهایو و از اعضای این گروه تحقیقاتی می‌گوید: در هر مرحله‌ای با انبوهی از خطاها مواجه می‌شدیم ؛ از این رو به روش یکتا و دقیقی در اندازه‌گیری فواصل احتیاج داشتیم تا روزی بتواند ما را در اندازه‌گیری دقیق انرژی تاریک و دیگر موضوع‌های مشابه کمک رساند. اما اندازه‌گیری جدید که به کمک بررسی یک دوتایی گرفتی انجام شده ، نیاز به آن روش‌های اضافی را مرتفع ساخته است.
فاصله پیشین کهکشان مثلث بر پایه محاسباتی بدست آمده بود که به مقدار ثابت هابل وابستگی زیادی داشت. ثابت هابل، آهنگ انبساط و گذران عمر عالم است و مقدار آن بر پایه آخرین اطلاعات ارسالی ماهوارهWMAP، 70 کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک اندازه‌گیری شده است. اما فاصله جدید کهکشان مثلث مستلزم این است که مقدار ثابت هابل 15درصد بیشتر باشد.
اگر این موضوع صحت داشته باشد، آن‌گاه جهان 15درصد بزرگ‌تر و به همان مقدار پیرتر از چیزی است که پیش از این تصور می‌شد. آخرین مشاهدات ماهواره‌ای و بخصوص تحلیل تابش زمینه کیهانی حاکی از آن است که سیزده میلیارد و هفتصد میلیون سال از عمر جهان می‌گذرد؛ اما نتایج این اندازه‌گیری جدید تخمین می‌زند عمر واقعی جهان 15.8 میلیارد سال باشد.
اما این اندازه‌گیری می‌تواند نتیجه جالب‌تری نیز دربر داشته باشد. نوربرت پرزایبیلا، اخترشناس دانشگاه ارلانگن نورمبرگ در آلمان و دیگر عضو این گروه تحقیقاتی می‌گوید: این نتایج نشان می‌دهد اتفاق‌های بسیار جالبی بر سر ثابت هابل افتاده است. البته ثابت هابل با این رویدادها بیگانه نیست. کشف یک ابرنواختر دوردست در تصویر ژرف شمالی تلسکوپ فضایی هابل که در نهایت منجر به کشف انرژی تاریک شد، یکی از مشهورترین این اتفاق‌های عجیب و شگفت است که علت و ماهیت آن هنوز در پرده‌ای از ابهام قرار دارد.
البته یک مشکل بزرگ وجود دارد که این گروه تحقیقاتی تنها فاصله یک کهکشان نزدیک را اندازه‌گیری کرده‌اند و برای اثبات نظریه خود به شواهد و اندازه‌گیری‌های بیشتری نیاز دارند. اعضای این گروه در نظر دارند با استفاده از دیگر تلسکوپ‌های بزرگ زمین دامنه پژوهش‌های خود را بگسترانند. این دورترین فاصله‌ای است که بشر تا کنون توانسته به شکل مستقیم اندازه‌گیری کند و شاید بتوان گفت این اندازه‌گیری ، نهایت کاری است که می‌توان با تلسکوپی به بزرگی تلسکوپ ده متری کک انجام داد

شهاب سنگ‌هایی از ماه و مریخ٬ نمونه‌های سنگی رایگانی از دنیاهای دیگر را در اختیار دانشمندان علوم شهاب سنگی و سیاره شناسان قرار می‌دهد. اکنون به گفته‌ی این دانشمندان می‌توان از عطارد نیز انتظار شهاب سنگ‌هایی را داشت.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نمونه‌اي از شهابسنگ‌هاي مشکوک عطاردي که در شمال آفريقا کشف شده‌اند.

«برت گلدمن» (Brette Gladman) و «جیمی کافی» (Jaime Coffey) از دانشگاه بریتیش کلمبیا٬ ونکوور، شبیه سازی‌هایی کامپیوتری از برخورد سیارک‌ها و دنباله‌دارها به درونی‌ترین سیاره‌ی منظومه شمسی و پرتاب خرده سنگ‌هایی به فضا را رهبری کردند. تا پیش از این فرض بر این بوده است که سنگ‌های جداشده از عطارد با سرعتی بسیار بیشتر از سرعت فرار سیاره -۲/۴ کیلومتر بر ثانیه- از آن نخواهند گریخت و این سرعت برای دور شدن از خورشید و پیش رفتن به سوی زمین بسیار کند است.
گلدمن گفت:" از آنجا که شرایط برخوردی عطارد با هر جای دیگر بسیار متفاوت است٬ برخی از فرضیه‌های پیشین اشتباه بوده‌اند". درونی‌ترین سیاره، با سرعت متوسط ۴۸ کیلومتر بر ثانیه در فضا حرکت می‌کند. علاوه بر این سیارک‌ها و دنباله‌دارهایی که مدار عطارد را قطع می‌کنند با سرعت زیادی حرکت می‌کنند. بنابراین اجسامی که به این سیاره برخورد می‌کنند، سرعتی معادل ۵ تا ۱۵ برابر سرعت فرار این سیاره به آن دارند و پرتابه‌های حاصل از برخورد بسیار سریع‌تر از آنچه که فرض می‌شد از سطح پرتاب می‌شوند.
محاسبات جدید نشان داده است که بیش از ۵ درصد خرده سنگ‌های پر سرعتی که از عطارد می‌آیند٬ به زمین می‌رسند که این مقدار بین یک سوم تا نیمی از میزانی است که از مریخ به زمین می‌رسد. گلدمن اشاره کرد که تعدادی از نمونه‌های عطارد باید پیش‌تر در میان مجموعه شهاب سنگ‌های سرتاسر دنیا موجود باشد.
اما چگونه می‌توانیم تشخیص دهیم که شهاب سنگی از عطارد است؟
برخی از سیاره شناسان نوعی نادر از شهاب سنگ‌ها به نام «انگریت»(angrites) را انتخاب مناسبی می‌دانند. گلدمن افزود:" دانشمندان برای مرتبط ساختن شهاب سنگ‌های مشکوک به این سیاره، به اطلاعات بیشتری از ساختار سطح سیاره عطارد نیاز دارند."
خوشبختانه فضاپیمای «مسنجر» بررسی این سیاره را آغاز کرده است. مسنجر ماه گذشته از فراز این سیاره عبور کرد و در سال ۲۰۱۱ به مداری به گرد آن خواهد رفت. این فضاپیما اطلاعاتی را تهیه خواهد کرد که به کمک آن می‌توان وجود شهاب سنگ‌های عطاردی را تایید یا رد کرد.

منبع:
اسکای اند تلسکوپ

مقامات فضايي امريكايي و اروپايي اعلام كردند كه ماموريت خورشيدي «اوليس» (Ulysses) پس از 17 سال در فضا رو به اتمام است.

اين ماموريت مشترك با همكاري ناسا و اسا (آژانس فضايي اروپا) در سال 1990 آغاز شد و هدف از آن مطالعه روي خورشيد و تاثير اين ستاره عظيم و حيات بخش روي فضاي اطرافش بود.

فضاپيماي «اوليس» كه در واقع چهار برابر طولاني تر از طول عمر قابل انتظارش براي اين ماموريت خدمت كرد، ديگر در شرايط سخت و خشن فضا از پاي درآمده است. ناسا اعلام كرد كه «اوليسز» نخستين ماموريت براي تحقيق و كاوش بر روي فضاي بالا و پايين قطب‌هاي خورشيدي بود. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

طبق اطلاعات حاصل از اين ماموريت، دانشمندان آژانس فضايي اروپا توانستند ثابت كنند كه از اعماق داخل خورشيد صداهايي توليد مي شوند كه اين صداها باعث تكان خوردن و لرزش زمين مي شوند. محققان در آزمايش‌هايي بر روي فضاپيماي اوليسز همچنين دريافتند كه ميدان مغناطيسي زمين، اتمسفر و سيستم هاي خاكي و زميني نيز تحت تاثير لرزش‌هاي صوتي قرار دادند. اين پژوهشگران دريافتند اصوات دوردست و مجزا كه پيش بيني شده از فشار و امواج جاذبه‌يي در خورشيد توليد مي شوند، براي رسيدن به زمين هدايت مي شوند و در محيط زندگي ما قابل تشخيص هستند. دانشمندان اين اصوات و طنين‌ها را در اطلاعات زلزله‌يي كشف كردند و آنها را در ولتاژهاي ايجاد شده در كابل هاي اقيانوسي و در طيف وسيعي از سيستم هاي زميني پيدا كرده اند. به گفته دانشمندان، هرچند اين صداها همگي در اطراف ما هستند اما با گوش انسان قابل تشخيص نيستند

منبع: parssky

تصویر جدید تلسکوپ فضایی سوئیفت از کهکشان مثلث به دانشمندان این امکان را می دهد تا تاریخچه تولد ستارگان در کل یک کهکشان را تعقیب کنند

ماهواره سوئیفت(Swift ) ناسا به تازگی تبدیل به یک تلسکوپ فضایی پرکار شده ؛ سوئیفت باید صبر کند تا انفجارات اشعه گاما را آشکار کند و سپس بلافاصله به رصد آن بپردازد . این وظیفه ی اصلی سوئیفت است که برای آن طراحی شده است.
اما این ماهواره به وسایل حساس دیگری نیز مجهز است از جمله یک تلسکوپ فوق العاده برای رصد در طول موج ماورای بنفش .سوئیفت در فاصله میان جستوجو برای انفجارات اشعه گاما (ایام بیکاری !!) این فرصت را پیدا می کند تا کامل ترین تصاویر از کهکشان ها را در طول موج ماورای بنفش تهیه کند.

طول موج ماورای بنفش خارج از محدوده بینایی ما قرار دارد ، با وجود این ما می توانیم تاثیرات آن را حس کنیم مثلا اگر مدت زمان زیادی را در زیر نور شدید آفتاب سپری کنید پوستتان دچار آفتاب سوختگی می شود که دقیقا به خاطر اشعه ماورای بنفش خورشید است .
ستارگان داغ ، ستارگان جوان و ستارگان در حال شکل گیری نیز میزان چشمگیری اشعه ماورای بنفش ساطع می کنند ؛ و با نگاه کردن به کهکشانی در طول موج ماورای بنفش می توان نقاط شکل گیری ستارگان را در آن مشاهده کرد .
این کاری است که تلسکوپ فضایی سوئیفت در مورد کهکشان مثلث (M33 ) انجام داده است . اندازه کهکشان مثلث تقریبا نصف کهکشان ماست و در فاصله ی 2.9 میلیون سال نوری از ما قرار گرفته است. این کهکشان هرچند نسبتا کوچک است اما از لحاظ تولد و شکل گیری ستارگان منطقه ی بسیار فعالی محسوب می شود .
Stephen Holland از اعضای تیم هدایت سوئیفت در ناسا در این باره می گوید :"مشاهده ستارگان در نور ماورای بنفش سن و ترکیبات آن ها را برای ما مشخص می کند و تصاویر فوق العاده سوئیفت به ما این امکان را می دهد تا ستارگان و ابرهای گازی را از هم تفکیک کنیم (ابرهای گازی در طول موج مادون قرمز دیده می شوند) و به کمک آن می توانیم تاریخچه تولد ستارگان در کل یک کهکشان را تعقیب کنیم".
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
تصویر بالا پر جزییات ترین و کامل ترین تصویری است که تاکنون از تمام قسمت های یک کهکشان تهیه شده است . این تصویر از پیوستن 13 تصویر جدا از هم ساخته شده که سوئیفت آن ها را در فاصله 23 دسامبر 2007 تا 4 ژانویه 2008 به زمین ارسال کرده است .

برای تبلیغ بازرگانی یک خودرو کمی عجیب به نظر می‌رسد: محور تعلیق فعال، حرکت با شش چرخ به همراه سیستم هدایت مستقل برای هر چرخ، بدون هیچ درب و پنجره و صندلی و تنها به یک رنگ یعنی طلایی. این‌ها مشخصات ماه‌نورد جدید ناسا است.
شیوا نیسانی
۱۶ اسفند ۱۳۸۶




طرح اخیر ناسا برای وسیله نقلیه‌ای که قرار است ۴۰۰ هزار کیلومتر دورتر، برروی ماه اجرائی شود، ارائه شد. ناسا در حال کار برای فرستادن فضانوردانی به ماه تا سال ۲۰۲۰ است. هدف نهایی برپایی پایگاهی بر روی ماه است که محلی برای انجام تحقیقات علمی و مهیاسازی سفر به مقاصدی همچون مریخ باشد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ناسا در حال آزمودن فن آوری‌های بسیاری است که برای تحقیق در ماه لازم است. دو نمونه از این دست عبارتند از: وسیله‌ای نقلیه برای جابجایی بر روی ماه (ماه پیما) و کاوشگری مجهز به مته برای حفاری در خاک ماه.
طرح کلی از یک ماه پیما در مرکز فضایی جانسون ناسا در هوستون پایه ریزی شد. این ماه پیما ایده‌ای را مطرح ساخت که چه احتمالاتی در مورد ترابری و حمل و نقل به هنگام شروع اکتشاف فضانوردان در ماه، وجود خواهد داشت. علاوه بر چندین الزام اساسی، عمده ترین دستورالعمل داده شده به طراحان کنارگذاشتن مفروضات حاصل از پروژه‌های قبلی ناسا و کار بر روی ایده‌های کاملاً جدید بود.
«لوسین جانکین»(Lucien Junkin)، یکی از مهندسان روباتیک مرکز جانسون و سرپرست طراحی نمونه اولیه ماه پیما، اظهار داشت:" باید صادقانه بگویم که آغاز کار بر روی طرح جداً ترس آور بود. از ما خواسته شده بود که نسل جدید این ماه پیما را تا آخر اکتبر بسازیم و با ایده‌های متعارف و متداول پیشین در رقابت باشیم. هدف این بود که در آینده ناسا بتواند این طرح را در ردیف طراحی‌های متفاوت دیگر قرار دهد و شروع به تلفیق ویژگی‌ها و قابلیت‌های آن با دیگر طرح‌ها نماید."
یکی از اولین استانداردهایی که از آن پا فراتر گذاشته شد این توقع سنتی بود که یک وسیله نقلیه باید چهار چرخ داشته باشد. کاوشگران «روح»(Spirit) و «فرصت»(Opportunity) که همچنان به گشت زنی در سیاره سرخ مشغول هستند، ارزش این یک جفت چرخ اضافی را به اثبات رسانده‌اند. زمانی که یکی از شش چرخ کارایی خود را از دست دهد، ماه پیما با ادامه دادن با پنج چرخ باقیمانده، عملاً با مشکلی مواجه نخواهد بود. پس از موافقت بر سر تعداد چرخ‌ها سؤال بعدی این بود که چگونه این چرخ‌ها می‌بایست عمل کنند.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

چرخ‌هایی با جهات مختلف!

در یک خودرو چرخ‌های جلویی هر دو در جهت یکسانی قابلیت چرخش تا چند سانتی متر را دارند. اما در این ماه‌پیما تمامی شش چرخ می‌توانند به طور مستقل در هر جهتی، علیرغم این که سایر چرخ‌ها چگونه جهت گیری کرده‌اند، چرخش داشته باشند.
برای پارک دوبل کردن راننده می‌تواند مقابل محل پارک توقف کند و تمامی چرخ‌ها را بچرخاند و به پهلو وارد جای پارک شود. البته فضانوردان در ماه مشکل پیدا کردن جای پارک نخواهند داشت اما این قابلیت که حرکت خرچنگی نامیده می‌شود برای وسیله نقلیه‌ای که به منظور حرکت در دهانه‌ها و حفره‌های سطح ماه طراحی شده، بسیار سودمند است. اگر شیب بسیار تندی وجود داشته باشد که نتوان بدون صدمه و خطر از آن عبور کرد، ماه پیما می‌تواند بجای استفاده از تکیه گاه یا چرخش در سه جهت، به پهلو وارد سراشیبی شود.
تمامی چرخ‌ها و روش‌های حرکت می‌تواند به هنگام تخلیه بار، بارگیری یا شارژ دوباره در ایستگاه مثمر فایده باشد.
پس از ارائه حرکت خرچنگی طرح اولیه وارد چندین شاخه دیگر شد. اگر قرار باشد چرخ‌های ماه پیما در جهات مختلف بچرخند، لازم است تا راننده قادر باشد آن کار را انجام دهد. راننده در مکانیزم فرمان، وضعیت ایستاده دارد چرا که نشستن با یک لباس فضایی، راحت و در ضمن عملی نیست. جایگاه راننده (مکانیزم فرمان)، راننده و سایر اجزا قابلیت چرخش ۳۶۰ درجه‌ای دارند.
«راب امبروز»(Rob Ambrose) معاون سرپرست بخش اتوماسیون، روباتیک و شبیه‌سازی مرکز جانسون می‌گوید:" فضانوردان آپولو اصلاً پشتیبانی مناسبی در حرکت به عقب نداشتند چرا که نمی توانستند پشت سر خود را ببینند. اگر باری در پشت داشته باشید بسیار مهم است که مستقیماً چشمان‌تان را به آن بدوزید."
این ماه پیما همچنین می‌تواند بسیار نزدیک به سطح حرکت کند. با پائین آوردن قسمت زیین، سوار و پیاده شدن را برای فضانوردان درون لباس فضایی آسان تر می‌سازد. چرخ‌ها و بخش‌های مختلف قابلیت تنظیم ارتفاع به طور جداگانه و مستقل از هم را دارند که مناسب‌تر شدن حرکت بر روی سطوح ناهموار را موجب می‌شود.
ممکن است تمامی یا برخی از این قابلیت‌ها در طراحی ماه پیمایی که نهایتاً به ماه فرستاده می‌شود، لحاظ شود. معماران ماه ناسا در حال حاضر رویای وسایل نقلیه‌ای را در سر می‌پرورانند که دارای کابینی با قابلیت تنظیم فشار هوای درون آن باشد.
نمونه اولیه جدیدترین وسیله نقلیه در راستای توسعه ایده‌های آینده طراحی شده است.
دیان هوپ از مدیران ارشد ناسا می‌گوید:" این طرح اولیه، کل الگوها را تغییر می‌دهد. این چیزی نبود که من انتظارش را داشتم. رویکرد واقعاً متفاوتی را فراهم می‌آورد."
روباتی برای یافتن آب و اکسیژن در ماه



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ربات حفار

یک کاوشگر روباتیک طراحی شده برای کاویدن دهانه‌های سطح ماه باید در تاریکی مستمر و سرمای شدید با انرژی کم فعالیت داشته باشد. گرانش ماه یک ششم گرانش زمین است بنابراین یک کاوشگر سبک وزن وظیفه دشواری در غلبه بر نیروی عکس العمل حفاری و حفظ تعادل پایدار خواهد داشت. خاک ماه که به عنوان سنگ پوش(Regolith) معروف است، بسیار فشرده و ساینده است بنابراین اگر یک مته با یخ برخورد کند به استحکام بتون خواهد بود. برای مقابله با این چالش‌ها در یک سیستم، نیاز به قوه ابتکار و کار گروهی است.
مهندسان این کاوشگر را برای استفاده از مته‌ای با قابلیت حفاری نمونه های (Regolith ) بکار بردند. این آزمایش تجربی، از یک دوربین با نور لیزر برای انتخاب محل حفاری استفاده نمود سپس به کاوشگر چهار چرخ فرمان حفاری و جمع آوری نمونه های خاک و سنگ از عمق یک متری را داد.
گام بعدی انسان در ماه، گامی است که می‌تواند راه‌گشای سفر به سایر سیارات باشد. برای این ‌که بتوان گام اول را محکم برداشت به آزمایشات بسیار زیادی نیاز است.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] و nojum.ir

بررسی های جدید فضاپیمای کاسینی نشان داد که در اطراف رئا (قمر زحل) نیز حلقه وجود دارد
زحل تنها سیاره ای است که با حلقه های بسیار تماشایی اش شناخته می شود و به خاطر وجود همین حلقه هاست که به آن لقب زیبا ترین سیاره منظومه شمسی را داده اند . از سال 2004 تا کنون فضا پیمای کاسینی در حال مطالعه و بررسی حلقه ها و قمر های زحل است ؛ و هر بار اطلاعات شگفت انگیزی را از آن ناحیه به زمین مخابره می کند. کاسینی به تازگی شواهدی پیدا کرده که نشان می دهد رئا (Rhea ) دومین قمر بزرگ زحل نیز دارای حلقه است . این نخستین باری است که در اطراف یک قمر حلقه پیدا می شود. تا کنون از این حلقه ها تصویری تهیه نشده است اما داده های ارسال شده توسط کاسینی از وجود صفحه ی پهناوری از ذرات حکایت می کند . اطلاعات بدست آمده نشان می دهد که دست کم یک حلقه در اطراف این قمر وجود دارد و قطعا رئا ، صاحب یک حلقه است . رئا 1500 کیلومتر(950 مایل) قطر دارد و به نظر می رسد که پهنای حلقه ی رئا چندین هزار مایل باشد که شامل ذرات بسیار کوچک تا سنگ ها و حتی تخته سنگ ها بزرگ می شود. از زمان کشف این پدیده در سال 2005 ، پژوهش گران پروژه کاسینی با شبیه سازی شرایط نشان دادند که رئا قادر است که این حلقه ها را در اطراف خود نگه دارد . میدان گرانشی ضعیف رئا در ترکیب با مدار آن به دور زحل ، این اجازه را می دهد تا حلقه ها برای مدت زمان بسیار بسیار طولانی در اطراف این قمر باقی بمانند . دانشمندان احتمال می دهند این حلقه در اثر برخورد یک سیارک یا دنباله دار با سطح رئا ، بوجود آمده است . برخوردی که باعث شده تا گازها و ذرات سنگین بسیار زیادی در اطراف رئا پراکنده شود و با پراکنده شدن گاز ها در فضا ، ذرات باقی مانده تشکیل حلقه دهند . سال های سال پیش دانشمندان گمان می کردند زحل تنها سیاره ایست که حلقه دارد اما امروزه می دانیم نه تنها مشتری ،نپتون و اورانوس حلقه دارند بلکه ممکن است قمر هایی چون رئا نیز در منظومه ما دارای حلقه ای در اطراف خود باشند.

منبع: parssky

ممکن است الماس روی زمین سنگی کمیاب باشد، اما در کمال شگفتی در فضا به وفور یافت می‌شود و تلسکوپ بسیار حساس فروسرخ اسپیتزر ابزاری ایده‌آل برای پیدا کردن این الماس‌هاست.
امیر حسام صلواتی
۱۸ اسفند ۱۳۸۶

با استفاده از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، محققان روشی را برای یافتن الماس‌ها در فضا ابداع کرده‌اند. این الماس‌ها که تنها چند نانومتر قطر دارند، ۲۵ هزار بار از دانه‌های شن کوچک‌تر هستند، خیلی کوچک‌تر از آنکه به درد حلقه‌ی نامزدی بخورند! ولی منجمان بر این عقیده‌اند که این ذرات بسیار کوچک حاوی اطلاعات با ارزشی در رابطه با چگونگی تکامل مولکول‌های کربنی هستند که اساس حیات روی زمین را تشکیل می‌دهند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این تصویر هنری، تعدادی الماس کوچک را در نزدیکی یک ستاره­ی داغ نشان می­دهد. الماس­ها در فضا به وفور یافت می­شوند.

دانشمندان برای اولین بار در دهه‌ی ۸۰ میلادی به تحقیق در رابطه با وجود الماس در فضا پرداختند. علت این تحقیق، یافتن مقادیر زیادی از الماس‌های نانومتری در شهاب‌سنگ‌هایی بود که به زمین برخورد کرده بودند. منجمان دریافتند که حدود ۳ درصد از کل کربن موجود در شهاب‌سنگ‌های بررسی شده را الماس‌های نانومتری تشکلی می‌دهند. در صورتی که شهاب‌سنگ‌ها را به عنوان نوعی از گرد و غبار موجود در فضا بدانیم، محاسبات نشان می‌دهند که تنها یک گرم از گاز و غبار ابرهای کیهانی می‌تواند تا ۱۰۰۰۰ تریلیون نانوالماس داشته باشد!
«چارلز باشیلچر»(Charles Bauschlicher) از مرکز تحقیقاتی ایمز ناسا(Ames Research Center) به نکته‌ی جالبی اشاره می‌کند: "سوالی که همیشه از ما پرسیده می شود این است که اگر نانوالماس‌ها این قدر فراوانند، چرا ما کم‌تر آن‌ها را مشاهده می‌کنیم؟" در حقیقت ما فقط دو بار آن‌ها را مشاهده کرده‌ایم. "حقیقت این است که ما تا به حال به قدر کافی در رابطه با خواص الکترومغناطیسی و فروسرخ نانوالماس‌ها نمی‌دانستیم که بتوانیم آن‌ها را آشکارسازی نماییم".
برای حل این معما، باشیلچر و تیم تحقیقاتی وی به کمک نرم‌افزارهای رایانه‌ای، شرایط میان‌ستاره‌ای را برای حالتی که سرشار از نانوالماس‌ها باشد، شبیه‌سازی کردند. نتایج شبیه‌سازی آن‌ها نشان می‌دهد که این نانوالماس‌ها در طول موج‌های فروسرخ ۴/۳ تا ۵/۳ میکرومتر و ۶ تا ۱۰ میکرومتر به شدت می‌درخشند یعنی همان طول موج‌هایی که اسپیتزر به آن‌ها حساس است.
منجمان باید قادر باشند تا بتوانند این الماس‌های سماوی را با بررسی آن‌ها در نور فروسرخ تشخیص دهند. همان‌طور که نور مرئی با گذر از منشور به رنگ‌های سازنده‌ی آن –هفت رنگ رنگین کمان- تجزیه می‌شود، نور فروسرخ هم در برخورد با مولکول‌های مختلف، به اجزای مختلفی تقسیم می‌گردد. نکته‌ی جالب اینجاست که هر مولکول اثر خاص خود را بر نور فروسرخ می‌گذارد به نحوی که با بررسی این اثرانگشت می‌توان نوع مولکول را تشخیص داد. دانشمندان از چنین روشی برای تشخیص نانوالماس‌ها استفاده خواهند کرد.
اعضای تیم تحقیقاتی گمان می‌کنند این‌که نانوالماس‌ها تا کنون به راحتی پیدا نشده‌اند به این دلیل است که منجمان از ابزار مناسبی برای رصد استفاده نمی‌کردند و به علاوه محل‌های درستی را نیز بررسی ننموده‌اند. الماس از اتم‌های کربن به هم فشرده تشکیل می‌شود بنابراین برای ایجاد اثرانگشت مناسب در طول موج فروسرخ، نیاز به نور ماوراء بنفش با شدتی زیاد است. بنابراین بهترین مکان برای جستجوی نانوالماس‌ها درست در مجاورت یک ستاره‌ی داغ است.
وقتی منجمان دریابند که باید کجا دنبال نانوالماس‌ها بگردند، قدم بعدی بعدی حل معمای چگونگی شکل‌گیری این نانوالماس‌ها در فضای میان‌ستاره‌ای است. «لوییس آلاماندولا»(Louis Allamandola) یکی از محققان مرکز تحقیقاتی ایمز به این نکته اشاره می‌کند که: "الما‌س‌های فضایی در مقایسه با الماس‌های زمینی تحت شرایط متفاوتی شکل می‌گیرند". او می‌افزاید که الماس‌های زمینی تحت فشار زیاد و در اعماق زمین شکل می‌گیرند، جایی که دما نیز بسیار بالاست. این در حالی است که الماس‌های فضایی در ابرهای مولکولی سرد یافت می‌شوند. جایی که فشار میلیاردها بار کم‌تر از فشار اعماق زمین است و دما به زیر ۲۴۰- درجه سانتی‌گراد می‌رسد.

آلاماندولا اضافه می‌کند: "اکنون که ما می‌دانیم کجا را باید جستجو نماییم، تلسکوپ‌های فروسرخ نظیر اسپیتزر می‌توانند به ما در بررسی این نانوالماس‌ها کمک کنند".
منبع: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] , nojum.ir

اگر زماني تمدن بشري در نتيجه برخورد يك شهابسنگ بزرگ و يا انفجار هسته اي از چهره زمين محو شود ، نجات از آسمان خواهد رسيد. دانشمندان در حال ارائه طرح هائي براي يك " كشتي روز رستاخيز" حاوي ضروريات اساسي زندگي و تمدن زميني بر روي ماه هستند كه در صورت نابودي زندگي بر روي زمين به دليل عوامل مذكور فعال گردد.

ساخت يك بانك اطلاعاتي قمري كه ماه گذشته طي كنفرانسي در استراسبورگ در مورد آن تبادل نظر شد به بازماندگان زميني امكان دسترسي به يك جعبه ابزار دور دست را براي بازسازي نسل بشري خواهد داد.

يك نمونه اصلي از اين كشتي لوح هاي فشرده اي محتوي اطلاعاتي مانند دستورالعملهائي براي توالي دي ان آ DNA ، چگونگي ذوب فلزات و كاشت محصولات كشاورزي را در خود خواهد داشت. اين كشتي در زير يك تاق و درست در زير سطح كره ماه دفن خواهد شد و فرستنده هائي اين اطلاعات را به گيرنده هاي محافظت شده اي در روي كره زمين ارسال مي كنند. اگر هم هيچ گيرنده اي بر روي زمين باقي نمانده باشد ، اين كشتي آنقدر به ارسال اطلاعات ادامه مي دهد تا اينكه گيرنده هاي جديدي ساخته شوند.

ممكن است اين تاق تا حدي توسعه داده شود كه مواد طبيعي از قبيل ميكروبها ، جنين هاي حيواني ، دانه هاي گياهان و حتي آثار فرهنگي مانند اقلام اضافي موزه ها را نيز شامل گردد.

بعنوان اولين قدم براي درك اين موضوع كه آيا ارگانيسمهاي زنده مي توانند بر روي كره ماه زنده بمانند يا خير ، دانشمندان آژانس فضائي اروپا اميدوارند تا طي دهه آينده با كاشت گلهاي لاله بر روي ماه اين ايده را مورد آزمايش قرار دهند.

به گفته برنارد فوينگ ، دانشمند ارشد در بخش تحقيقات اين آژانس ، گلهاي لاله و گياهان ديگري كه در كار تحقيقات بسيار مورد استفاده قرار مي گيرند تا سال 2012 يا 2015 بر روي ماه كاشته خواهند شد. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين دانشمند مي گويد" در نهايت وجود يك نوع "كشتي نوح" محتوي انواعي از گونه هاي زميني بر روي كره ماه ضروري خواهد بود. "
گلهاي لاله براي كشت در فضا ايده آل هستند زيرا مي توان با منجمد كردن آنها را تا فاصله هاي زيادي حمل و با مواد مغذي كمي پرورش داد.با تركيب شدن با جلبك درون يك اتمسفر بسته و مقداري خاك از كره ماه كه از نظر شيميائي غني شده است ، اين لاله ها مي توانند پايه و اساس يك اكوسيستم جديد را بوجود آورند.
اولين آزمايشات در زيست كره هاي شفافي كه محتوي مخلوطي از گازها هستند انجام خواهند شد تا جو زمين در آنها شبيه سازي شود. جلبكها با جذب دي اكسيد كربن انتشاري توسط گياهان در حال فساد آن را از طريق فتو سنتز به اكسيژن تبديل مي كنند.

بانك اطلاعاتي (كشتي روز رستاخيز) توسط روباتهائي كه با استفاده از فرستنده ها به زمين متصل مي شوند اداره خواهد شد. دانشمندان اميدوارند كه تا قبل از پايان قرن حاضر يك ايستگاه سرنشين دار بر روي ماه مستقر كنند.

اين كشتي مي بايد در زير صخره ها دفن شود تا در مقابل حرارت و پرتوهاي بسيار شديد و خلا موجود در كره ماه محافظت شود. بيشتر انرژي اين كشتي خورشيدي خواهد بود و دانشمندان اميدوارند كه تا سال 2020 اولين نمونه آزمايشي آن را بر روي ماه قرار دهند. اما نمونه كامل اين كشتي تا سال 2035 به سوي ماه حركت خواهد كرد. طول عمر اين بانك اطلاعاتي 30 سال خواهد بود.

اطلاعاتي كه در اين كشتي نگهداري مي شود به زبانهاي عربي ، چيني ، انگليسي ، فرانسوي ، روسي و اسپانيائي خواهد بود كه با استفاده از فرستنده هائي به چهار هزار "مخفيگاه زميني" متصل مي شود. اين مخفيگاه ها نيازهاي اساسي مانند غذا ، سرپناه و آب را براي بازماندگان فراهم مي كنند.

منبع:parssky

ناسا و آژانس فضایی اروپا در حال انتقال سه فضاپیمای مدارگرد مریخ به مداری هستند تا بتوانند فرود کاوش‌گر فونیکس ناسا را در خرداد ماه 87 به دقت نظارت و کنترل کنند.
احسان مهرجو

۲۱ اسفند ۱۳۸۶ مريخ‌نشين «فونیکس»(سیمرغ) در مرداد ۸۶ به فضا پرتاب شد و ۴ خرداد ماه سال آینده در لبه‌های جنوبی کلاهک یخی قطب شمال مریخ فرود خواهد آمد. این کاوشگر در اولین اقدام خود به منظور جستجوی مولکول‌های آلی مرکب و همتافت، به حفاری و کندن نمونه‌هایی از یخ و خاک موجود در آنجا می‌پردازد تا با بررسی آن به این نتیجه برسد که آیا در زمان‌های گذشته شرایط آن‌جا برای حیات مناسب بوده است یا خیر. در این بین سه مدارگرد اکتشافی مریخ، فرود فونیکس را نظارت و به آن در برقراری ارتباط با زمین کمک خواهند کرد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ورود کاوشگر فونیکس به جو مریخ با سرعت 20.000 کیلومتر در ساعت

فضاپیمای سریع السیر مریخ(متعلق به آژانس فضایی اروپا) که از سال ۲۰۰۳ در حال گردش به دور این سیاره سرخ فام است، قبل از ورود فونیکس به جو مریخ طیف‌سنج‌های خود را به کار خواهد گرفت تا چگالی جو مریخ را که می‌تواند مسیر حرکتی کاوشگر را در حین ورود تحت تاثیر قرار دهد اندازه گیری نماید. همچنین سعی می‌کند تا میزان گرم شدن جو مریخ را به علت عبور کاوشگر بررسی کند. مدیران این ماموریت، پیش از این و از آبان ماه امسال با اعمال تغییرات جزئی در مدار فضاپیمای سریع السیر مریخ، توانایی آن را به عنوان پیوند ارتباطی بین زمین و فونیکس آزمایش کرده بوند، به‌طوری‌که اکنون دقیقا در مداری قرار گرفته است که می‌باید بر فرود فونیکس نظارت کند.

فضاپیمای اودیسه مریخ ناسا نیز که از سال ۲۰۰۱ در مدار قرار گرفته است به هنگام نزدیک شدن فونیکس به سطح مریخ، آنتنی را به سوی آن نشانه خواهد رفت تا ارتباطات مخابراتی این کاوشگر را از طریق آنتن دیگری که به سمت زمین نشانه رفته است تقویت کند.

مدارگرد اکتشافی مریخ (MRO) – آخرین فرستاده‌ی ناسا به مریخ در سال ۲۰۰۶- در تاریخ ۱۷ بهمن ماه امسال موتورهای خود را اندکی روشن کرد تا مدار خود را برای فرود فونیکس تعدیل و تنظیم نماید. این مدارگرد در اواخر فروردین (و یا اوایل اردیبهشت آینده) یک بار دیگر یک تصحیح مداری را انجام خواهد داد.

در صورتی که فضاپیمای اودیسه به هر دلیلی نتواند وظیفه‌ی تقویت مخابراتی خود را انجام دهد، MRO همچون مارس اکسپرس آمادگی خواهد داشت تا در طول مدت فرود فونیکس، ارتباطات مخابراتی آن را دریافت و ارسال نماید.

منبع : space.newscientist.com , nojum.ir

دانشمندان با ساختن یك تلسكوپ دوچشمی بزرگ، برای نخستین بار با دید دو چشمی به اجرام نجومی دوردست نگریستند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این تلسكوپ دو چشمی بزرگ (LBT) دو آینه یكسان به قطر ۴/۸ (هشت و چهار دهم) متر دارد و در ارتفاع ۳۴۵۰ متری روی قله «گراهام»(Graham)‌ در جنوب شرق آریزونا نصب شده است. ایده‌ اولیه آن در اوایل دهه ۱۹۸۰ طرح‌ریزی شده و ساخت آن با همكاری بیش از ۱۵ موسسه تحقیقاتی در اواخر سال ۲۰۰۷ پایان یافته است. سطح دریافت نور این تلسكوپ معادل یك تلسكوپ ۸/۱۱ (يازده و هشت دهم) متری و قدرت تفکیک آن معادل یک تلسكوپ ۸/۲۲ (بيست و دو و هشت دهم) متری است. تلسكوپ‌های دو چشمی از دو آینه یكسان كه پهلو به پهلوی یكدیگر قرار دارند، ساخته شده‌اند. آینه‌های آن‌ها طوری تنظیم می‌شوند كه هر دو دقیقا به یك جهت نشانه بروند. به كمك این تلسكوپ‌ها ستاره شناسان می‌توانند اجرام دوردست را با دقت بیش‌تری بررسی كنند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نماي نزديک از چشماني به سوي آسمان

آینه‌های LBT در یك كوره بزرگ چرخان ریخته گری شده و هر دو تحت شرایط یكسان،‌ صیقل داده شده‌اند. در ساخت این آینه‌ها از روش‌ اپتيك سازگار استفاده شده تا اثر آشفتگی‌های جوی حذف شود.
ساختمان اصلی LBT در ایتالیا ساخته شده و در سال ۲۰۰۲ به قله گراهام منتقل شده است. در سال ۲۰۰۳ یكی از آینه‌‌ها به كوه گراهام منتقل شد و در ۲۰۰۴ نصب و به عنوان آینه اول تنظیم شد. آینه دوم در سال ۲۰۰۵ نصب و تنظیم شد. نخستین دوربین «پانورامیك» (Panoramic ) تلسكوپ، با قدرت تفكیك ۳۶ مگاپیكسل در سال ۲۰۰۵ و دوربین دیگر آن در سال ۲۰۰۷ نصب شد و سرانجام در ‍۱۱ و ۱۲ ژانویه ۲۰۰۸ این تلسکوپ نخستین تصاویر نجومی خود را ثبت کرد. نخستین تصاویر LBT كه به تازگی منتشر شده‌، كهكشان مارپیچی NGC ۲۷۷۰ را هدف قرار داده‌اند. NGC ۲۷۷۰ با ۱۰۲ میلیون سال نوری فاصله، تقریبا در همسایگی كهكشان ما است و قرص تختی از ستاره‌ها و گازهای داغ دارد که ما آن را به صورت مایل می‌بینیم.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در این تصویر كه از تركیب نورهای فرابنفش و سبز به دست آمده،‌ انبوه ستاره‌های داغ تازه شكل گرفته در بازوهای كهكشان دیده می‌شوند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

‌در این تصویر، در تركیب دو نور قرمز پررنگ، ستاره‌های سردتر و قدیمی‌تر كهكشان كه توزیع یكنواخت‌تری هم دارند دیده می‌شوند.

به گفته دانشمندان دید دوچشمی تلسکوپی یك پیشرفت بزرگ و یك مرحله جدید در علم ستاره شناسی به شمار می‌رود.

منبع: EurekAlert و nojum.ir

زادگاه شكل گيري يك دنباله دار

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

گروهی از ستاره شناسان آمریکایی با بررسی مواد دنباله دار Wild 2 که کاوشگر "استارداست" جمع آوری کرده است، موفق به کشف زادگاه این مواد شدند.
گروهي از ستاره شناسان آمريكايي با بررسي مواد دنباله دار Wild 2 كه كاوشگر "استارداست" جمع آوري كرده است، موفق به كشف زادگاه اين مواد شدند.

به گزارش مهر، تاكنون تصور بر اين بود كه Wild 2 يك دنباله دار عادي است كه همانند بسياري ديگر از ستاره هاي دنباله دار در "نوار كويپر" شكل گرفته است.

اين دنباله دار در سال 1974 به سياره مشتري نزديك شد و در حال حاضر در مدار بازگشت به نقطه اوليه خود قرار دارد.

به منظور درك بيشتر تركيبات اين دنباله دار و به خصوص گذشته آن، ستاره شناسان كاوشگر Stardust را در فوريه سال 1999 پرتاب كردند و اين كاوشگر توانست در ژانويه 2004 به اين ستاره برسد و با كمك پانلهاي "پخش كننده ژل" در هوا ذرات گرد و غباري را كه Wild 2 در مدار خود مي پراكند جمع آوري كرد و با موفقيت توانست در ژانويه 2006 به زمين بازگردد.

اولين تحقيقاتي كه خصوص ماهيت اين دنباله دار انجام شد تائيد كرد كه زادگاه Wild 2 در آنسوي سياره نپتون قرار دارد و اين ستاره به تازگي وارد بخش داخلي منظومه شمسي شده است، اما اكنون به نظر مي رسد كه گذشته Wild 2 پيچيده تر از آن چيزي است كه تاكنون تصور مي شد.

در حقيقت تيم تحقيقاتي "رابرت پپين" از دانشگاه "مينه سوتا" كه نتايج تحقيقات خود را در مجله "ساينس" منتشر كرده اند، موفق شدند با استفاده موادي كه كاوشگر "استارداست" جمع آوري كرده است، منشاء و زادگاه واقعي اين ستاره دنباله دار را كشف كنند.

اين ستاره شناسان با بررسي ايزوتوپهاي عناصر هليم و نئون يك شباهت بسيار زياد را ميان بعضي از ذرات گرد و غبار جمع آوري شده توسط "استارداست" و مواد ويژه كربني موجود در شهاب سنگها مشاهده كردند و نشان دادند كه مي تواند منشاي مشتركي ميان اين دو نوع جرم آسماني وجود داشته باشد.

اين دانشمندان در اين خصوص اظهار داشتند: "تحقيقات ما نشان داد كه اين دنباله دار تنها از موادي كه در كارخانه ستاره دنباله دار سازي منطقه آنسوي تپتون قرار دارد تشكيل نشده است، بلكه بسياري از مواد خود را در مناطق نزديكتري به خورشيد و با نزديك شدن به اجرام آسماني به دست آورده است."

به گفته اين محققان، در حدود 10 درصد از جرم Wild 2 تركيبي از موادي است كه زادگاه آنها متعلق به مناطق داخلي تر منظومه شمسي است.


منبع: جام جم آنلاين:11:

گروهی از دانشمندان موفق به شبیه سازی افق رویداد در داخل یک فیبر نوری شدند. نتایج این آزمایش می‌تواند موجب درک بهتر ما از سیاهچاله‌ها شود.

تصور کنید می‌توانید کنار سیاهچاله‌ای باشید و تجربه‌هایی باورنکردنی داشته باشید. این تصورها اکنون چندان دور از دست نیستند و باید از گروهی که توانسته‌اند افق رویداد سیاهچاله را در آزمایشگاه شبیه‌سازی کنند، تشکر نماییم.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

فیبرهای نوری این بار به کمک اخترشناسان آمدند.

«یولف لئونهارت»(Ulf Leonhardt) از دانشگاه «اس.تی اندروز»(St Andrews) در انگلستان، به همراه دیگر همکارانش توانسته‌اند این کار را به کمک فرستادن نور لیزرها در داخل فیبر نوری انجام دهند. این کار با توجه به این حقیقت که طول موج‌های مختلف نور با سرعت‌های متفاوت در داخل فیبر نوری حرکت می‌کنند، انجام شد.
آنها ابتدا مجموعه موجی را که سرعت نسبی کم‌تری داشت به داخل فیبر فرستادند و سپس مجموعه موج سریع تری را به تعقیب امواج اول ارسال نمودند. با حرکت اولین موج، خاصیت اپتیکی فیبر تغییر کرد . این تغییر خصوصیات فیبر باعث کم شدن سرعت موج‌های سریع‌تر می‌شود. در واقع موج‌های سریع وقتی به امواج کند‌تر می‌رسند سعی می‌کنند تا از آن‌ها بگذرند ولی به دام می‌افتند و نمی توانند از کنار آن‌ها سبقت بگیرند و این موضوع دقیقا مانند افق رویداد سیاهچاله‌ها است، جایی که نور نمی‌تواند از آن بگریزد.
سیاهچاله لیزری به فیزیکدانان کمک می‌کند تا بتوانند رفتار نور را در هر دو سوی افق رویداد بررسی کنند.
کیهان شناسان، پیش از این، تغییر فرکانس نور را در هنگام نزدیک شدن به افق رویداد پیش بینی کرده بودند– از سمت داخل یا خارج افق رویداد سیاهچاله– و این گروه توانسته است که دقیقا همین تغییرات فرکانس را مشاهده نماید.
تجربه‌ی ساخت افق رویداد مصنوعی می‌تواند به ما کمک کند تا به این موضوع پی ببریم که آیا چیزی می‌تواند از سیاهچاله ها بگریزد یا خیر. هاوکینگ در سال ۱۹۷۰ پیش بینی کرده بود که سیاهچاله‌های داغ می‌توانند ذراتی را تابش کنند. بعد از محاسبات این گروه مشخص شد که در سیاهچاله لیزری خاصیت پیش بینی شده وجود دارد و در صورتی که دما در حدود ۱۰۰۰ درجه سانتی گراد باشد، تابش فوتون‌ها شروع می‌شود. منبع:nojum .ir

احتمال حيات در اطراف ستاره اي در برج ثور
جام جم آنلاين: تلسکوپ فضايي مادون قرمز "اسپايتزر" ناسا کشف کرد که در داخلي ترين ديسک گاز و گرد و غباري که در اطراف يک ستاره جوان در صورت فلکي ثور مي چرخد، آب و مولکولهاي آلي وجود دارد. به گزارش مهر، دانشمندان لابراتوار تحقيقاتي ناوال در واشنگتن و رصدخانه اپتيکال ملي در توکسان که نتايج يافته هاي خود را در مجله "ساينس" منتشر کرده اند در اطراف ستاره جواني در صورت فلکي ثور آب و مواد آلي پيدا کرده اند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اين دانشمندان با کمک تصاوير مادون قرمز تلسکوپ فضايي اسپايتزر ناسا کشف کردند که در داخلي ترين ديسک گاز و گرد و غباري که در اطراف ستاره "AA ثور" آثاري از آب و مولکولهاي ارگانيکي وجود دارد.
"AA ثور" ستاره بسيار جواني است که ويژگيهاي آن بسيار شبيه ويژگيهاي خورشيد در فاز شکل گيري منظومه شمسي است.
اين دانشمندان در اين خصوص اظهار داشتند: تاکنون تمام اطلاعات مربوط به شکل گيري منظومه شمسي با بررسي شهاب سنگها و ستاره هاي دنباله دار به دست مي آمد اما اکنون با اين کشف مي توان به اطلاعات جديدي در خصوص حيات نخستين منظومه شمسي دست يافت.
در حقيقت تلسکوپ فضايي اسپايتزر در اطراف اين ستاره منظومه هاي سياره اي در حال تشکيل را رصد کرده است و به علاوه موفق شده است حجم انبوهي گاز، ذرات گرد و غبار و بخار آب را در مناطقي که منظومه هاي سياره اي داخلي بسيار جواني تشکيل مي شوند را کشف کند.
براساس اين اطلاعات، در ديسک داخلي که در اطراف اين ستاره مي چرخد آب، دي اکسيد کربن، استلين و مولکولهاي مشابه ديگري وجود دارد که به اعتقاد اين دانشمندان مي توانند پايه حيات اوليه در اين منظومه باشند.

شاتل فضایی ایندیور به همراه محموله‌ی بزرگ ژاپنی خود، به ایستگاه فضایی بین المللی رسید. این ماموریت گامی بزرگ در تکمیل ایستگاه فضایی به حساب می‌آید.
شاتل فضایی ایندیور امروز در کنار ایستگاه فضایی پهلو گرفت و سرنشینان آن به خدمه‌ی ایستگاه فضایی بین المللی پیوستند تا ماموریتی ۱۲ روزه را به کمک یکدیگر آغاز نمایند. پس از آن، افراد مشغول برنامه‌ریزی و آماده سازی شرایط برای انجام راهپیمایی‌های فضایی شدند.
در این ماموریت، اتاقک جدیدی به ایستگاه فضایی بین المللی اضافه خواهد. این اتاقک جدید «کیبو»(Kibo) نام دارد و ساخته‌ی آژانس فضایی ژاپن است. کیبو اولین قسمت ژاپنی ایستگاه فضایی است و با اتصال آن، همکاری آژانس فضایی ژاپن با ایستگاه فضایی جدی‌تر از پیش خواهد شد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

پیوستن اعضای شاتل و ایستگاه فضایی به یکدیگر

در مرحله‌ی بعدی ماموریت، قسمت جدیدی به بازوی روباتیک ایستگاه متصل خواهد شد. این قسمت جدید شامل دو بازوی روباتیک کوچک کانادایی به نام «دکستر»(Dextre) است. این مجموعه کمک خواهد کرد تا خدمه‌ی استگاه بتوانند بدون نیاز به راهپیمایی فضایی و خارج شدن از ایستگاه، سخت افزارهای خارج آن را تعویض نمایند.
گزارش‌های تکمیلی از این ماموریت را از همین وبگاه دنبال کنید. منبع: NASA , njum.ir

سر آرتور سی کلارک ، یکی از ارکان نویسندگی علمی، آینده نگاری علمی، مهندس طراح مدارهای ماهواره ها ، ژورنالیست علمی ، ترویج علم و متفکر صلح دوست و انسان دوست بامداد امروز و در سن 90 سالگی در گذشت

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] سر آرتور سي کلارک در گذشت - عکس پوريا ناظمي

سر آرتور سی کلارک،‌بامداد امروز ۴ شنبه ۲۹ اسفند، به دلیل ناراحتی تنفسی در منزلش سری لانکا در گذشت و براساس وصیتش مراسم درگذشت او ساده و خصوصی برگزار خواهد شد.
به گزارش ایسنا: آرتور سي. كلارك" كه از دهه‌ي 60 از علايم ناتوان‌كننده‌ي فلج رنج مي‌برد و مدتي نيز بر روي ويلچر مي‌نشست، در ساعت‌هاي آغازين امروز (چهارشنبه) بر اثر مشكلات تنفسي در خانه‌اش در سريلانكا درگذشت.
"كلارك" در سال 1968 به شهرت رسيد؛ زماني‌كه داستان كوتاهي به‌نام «نگهبان» را در قالب فيلم‌نامه نوشت، تا فيلم «2001؛ اوديسه‌ي فضايي» به كارگرداني "استنلي كوبريك" ساخته شود.
به گزارش رويترز، وي كه زماني "اولين ساكن كلبه‌ي الكترونيكي" لقب گرفته بود، با نوع خاص نگاهش به مسافرت فضايي در آينده و همچنين دنياي رايانه، تخيل مردم را جلب خود كرد. توصيفات مشروح "سي. كلارك" درباره‌ي سفينه‌هاي فضايي، ابررايانه‌ها و سيستم‌هاي ارتباطي سريع، مورد علاقه‌ي ميليون‌ها خواننده در سراسر جهان قرار گرفت.
"كلارك" عضو هيأت امناي انجمن ملي هوافضاي انگلستان بود كه "جورج وايت سايدز" - مدير اجرايي آن - امروز در پيامي به مقام او اداي احترام كرد. "كلارك" در سال 1976 به عضويت افتخاري سازمان هوافضاي آمريكا نيز درآمد.
او اخيرا پيش از مرگ گفته بود: «اغلب از من مي‌پرسند دوست دارم در آينده با چه عنواني در يادها بمانم. من در نويسندگي پيشينه‌ي طولاني دارم، كاوش‌هاي زير‌آب كرده‌ام و سازمان‌دهنده‌ي فضايي نيز بوده‌ام؛ با اين حال دوست دارم به عنوان يك نويسنده مرا به ياد بياورند.»
"سي. كلارك" در زمان حيات، بيش از يكصد كتاب داستاني و غيرداستاني نوشت. پرفروش‌ترين اثر او به‌نام «3001؛ آخرين اوديسه» در سن 79سالگي نويسنده منتشر شد.
از مهم‌ترين آثارش به «پايان كودكي» (1953)، «شهر و ستارگان» (1956) ، «ملاقات با راما» (1973)، «زمين پادشاهي» (1975) و «ترانه‌هاي زمين دورافتاده» (1986) مي‌توان اشاره كرد.
از افتخارات "سر آرتور سي. كلارك" در عرصه‌ي نويسندگي به كسب سه جايزه‌ي Nebule
(در اصطلاح ستاره‌شناسي به معناي "سحابي") از انجمن نويسندگان آثار علمي - تخيلي آمريكا در سال‌هاي 1872، 1974و 1979 و همچنين كسب دو جايزه‌ي "هوگو" از مجمع جهاني علمي - تخيلي در سال‌هاي 1974 و1980 مي‌توان اشاره كرد.
"كلارك" در سال 1986 به عنوان استاد بزرگ انجمن نويسندگان آثار علمي - تخيلي آمريكا برگزيده شد.
اخرشناس پرآوازه بریتانیایی پاتریک مور درباره این حادثه ناگوار می گوید:" این حادثه از دست دادن بزرگی بود" او همچنین افزود:" او نویسنده ای بزرگ در زمینه علمی تخیلی، دانشمندی عالی مقام، هدایتگری بزرگ و دوستی گرانبها بود."
چندي پيش جهان ۹۰ سالگي کلارک را جشن گرفت و در تهران نيز مراسمي به پاسداشت مقام علمي او از سوي ماهنامه نجوم بر گزار شده بود.

منبع: parssky

برای نخستین بار یک ملکول حاوی کربن در سیاره ای خارج از منظومه شمسی ردیابی شده است. ترکیب ارگانیک متان در اتمسفر سیاره ای که در فاصله 63 سال نوری از زمین دور یک ستاره دیگر غیر از خورشید می گردد پیدا شد.

آثار آب نیز در اتمسفر این سیاره ردیابی شده است، اما دانشمندان می گویند که این کره داغ تر از آن است که امکان بقای موجودات زنده در آن وجود داشته باشد.
به گفته دانشمندان این یافته که در نشریه "نیچر" تشریح شده گام مهمی در جهت اکتشاف کرات تازه ای است که ممکن است محیط مساعدتری برای حیات فراهم کنند. متان که از کربن و هیدروژن تشکیل شده، ساده ترین ترکیب ارگانیک ممکن در جهان است.در برخی شرایط خاص، متان می تواند نقشی کلیدی در کنش و واکنش های شیمیایی اولیه که برای تشکیل حیات بسیار مهم تلقی می شود بازی کند.
دانشمندان این گاز را در جو یک سیاره اندازه مشتری به نام "اچ دی 189733بی" یافتند.جیووانا تینِتی، از "کالج یونورسیتی" لندن که از نویسندگان مقاله "نیچر" است به بی بی سی گفت: "این سیاره یک غول گازی و بسیار شبیه به سیاره مشتری در منظومه شمسی است، اما خیلی نزدیک به ستاره اش دور می زند." "متانی که آنجا هست، هرچند می توانیم آن را یک ماده ارگانیک بنامیم، اما ناشی از حیات نیست - چرا که آن محیط برای تشکیل حیات خیلی داغ است."

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تایید وجود بخار آب

دکتر تینتی و دیگر نویسندگان مقاله شامل مارک سواین و گواتام واسیشت از آزمایشگاه رانش جت (جی پی ال) در شهر پاسادینا در کالیفرنیا، شواهد گویای حضور متان در اتمسفر این سیاره را با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل یافتند. رصدها درحالی انجام شد که سیاره از نگاه زمین از برابر ستاره مرکزی عبور می کرد. با گذر نور از اتمسفر این سیاره، گاز متان اثر شیمیایی خود را بر نور گذاشت. شیوه ای موسوم به اسپکتروسکوپی، که نور را به اجزای آن تقسیم می کند، "اثر انگشت" شیمیایی متان را آشکار کرد.محققان همچنین یافته ای قبلی درباره این سیاره توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر را تایید کردند - اینکه اتمسفر "اچ دی 189733 بی" حاوی بخار آب نیز هست. به گفته دانشمندان این نشان می دهد که هابل، اسپیتزر و نسل تازه دیگری از تلسکوپ های فضایی که در آینده به فضا پرتاب خواهند شد می توانند با استفاده از اسپکتروسکوپی، ملکول های ارگانیک را بر سایر سیارات خارج از منظومه شمسی ردیابی کنند.
دکتر تینتی گفت که این تکنیک در نهایت می تواند در مورد سیاراتی خارجی که به نظر می رسد برای پیدایش حیات مساعدتر باشند به کار گرفته شود. وی گفت: "من مسلما فکر می کنم که جایی در کرات دیگر حیات هست. نظر شخصی من این است که خیلی خودخواهانه است اگر فکر کنیم ما تنها موجودات زنده در جهان هستی هستیم." تاکنون 270 سیاره در اطراف ستاره های دیگر غیر از خورشید پیدا شده است.دانشمندان در مورد اکثر آنها هنوز چیزی بیش از جرم و مشخصات مداری سیاره را نمی دانند.
اما به گفته آدام شومن از دانشکده علوم سیارات در دانشگاه آریزونا در آمریکا گفت دانشمندان بالاخره شروع به حرکت ورای این اطلاعات اولیه کرده اند. هیجان نسبت به یافتن کرات مشابه زمین ناشی از احتمال وجود حیات در آنهاست یا اینکه شاید انسان قرن ها بعد بتواند مستعمره هایی در آنها تشکیل دهد. کلید تحقیق در این زمینه، ناحیه به اصطلاح "Goldilocks Zone" است، ناحیه ای که در آن سیاره در فاصله مناسب از ستاره مرکزی قرار دارد به طوری که سطحش بیش از حد داغ یا بیش از حد سرد نباشد و امکان وجود آب به صورت مایع در آن وجود داشته باشد.

منبع: parssky

براساس داده های تازه که در نشریه "ساینس" منتشر شده تيتان، بزرگترین قمر زحل ممکن است حاوی یک اقیانوس عمیق اما پنهان باشد.

تصاویر راداری توسط فضاپیمای کاسینی-هویگنس تقویت کننده این دیدگاه است که مخزنی از آب به صورت مایع زیر پوسته یخی آن وجود دارد.اگر این موضوع تصدیق شود، بدان معنی است که تيتان دو عدد از عناصر کلیدی برای پیدایش حیات را دارد - یعنی آب و ملکول های ارگانیک.
درحال حاضر سه عدد از اجرام دیگر منظومه شمسی مظنون به داشتن اقیانوس هایی در عمق خود هستند: گانیمید، کالیستو و اروپا هر سه از اقمار مشتری. ماموریت کاسینی-هویگنس یک پروژه مشترک میان آژانس فضایی آمریکا، آژانس فضایی اروپا، و سازمان فضایی ایتالیا است.
زمانی که کاسینی نظارت بر بزرگترین قمر زحل را در سال 2004 آغاز کرد، تصور می شد سطح آن کاملا پوشیده از اقیانوسی از هیدروکربن ها باشد. اما وقتی این فضاپیما رادار خود را برای اولین بار در آن سال به سوی تيتان گرداند، و کاوشگر هویگنس یک سال بعد روی آن فرود آمد، تصویری متفاوت ظاهر شد. معلوم شد که بخش اعظم سطح آن جامد و دارای مشخصات ژئولوژیکی همچون کانال ها، تپه های ماسه ای و گودال های ناشی از برخورد اجرام آسمانی و وصله هایی از "دریاچه های" وسیع است.


کاسینی با عبوری تازه از مجاورت تيتان بار دیگر نگاهی گذرا به این مشخصات انداخته است. اما برخلاف انتظار محققان این مشخصه ها در جایی که باید باشند نیستند. داده های تازه توام با مدل های رايانه اي از چگونگی حرکت وضعی تایتان، حاکی از آن است که تغییرات فصلی در گردش وضعی این قمر، تنها در صورتی قابل توضیح است که اقیانوسی مایع زیر پوسته جامد آن وجود داشته باشد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
دانشمندان مایلند با به پرواز در آوردن بالن های علمی بر فراز تيتان آن را بررسی کنند
پژوهشگران تحت نظر دکتر رالف لورنز از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز در آمریکا می گویند پیش بینی های آنها را می توان با گسترش ماموریت کاسینی یا توسط ماموریتی دیگر در آینده محک زد. جان زارنِکی استاد علوم فضا در دانشگاه آزاد بریتانیا که در این مطالعه شرکت نداشته می گوید که انگیزه موجود برای بازگشت به تيتان با یک کاوشگر پیشرفته تر بسیار قوی است. وی گفت که تيتان حاوی دو عنصر مهم تشکیل حیات یعنی آب و ملکول های ارگانیک و احتمالا یک منبع انرژی نیست هست.
تيتان از نظر ابعاد دومین قمر بزرگ در منظومه شمسی است. تنها گانیمید از اقمار مشتری از آن بزرگتر است.رصدهای گذشته نشان داده است که تيتان از بسیاری جهات شبیه به دوره های اولیه زمین است، به خصوص از نظر ترکیب عناصر موجود در اتمسفر آن. تفاوت عمده آن، سرمای بسیار شدید به خاطر دوری از خورشید است. پروفسور زارنِکی گفت: "ما باید با بالون ها و کاوشگرهای خزنده (قابل حرکت بر سطح) به آنجا برگردیم و محیط آن را خوب درک کنیم."

منبع: parssky

فضا پيماي رفت و برگشت اينديور پس از ‪۱۶‬روز ماموريت به زمين بازگشت.

اين فضاپيما در ساعت ‪ ۳۴‬دقيقه پس از نيمه شب به وقت گرينويچ در پايگاه كندي در فلوريداي آمريكا بر زمين نشست.
بازگشت اينديور يكصدو بيست و دومين ماموريت فضاپيماها ي رفت و برگشت موسوم به شاتل بود. اينديور در اين ماموريت كه از اول مارس (‪۲۱‬اسفند) آغاز شد با قرار گرفتن ‪۱۲‬روز در ايستگاه بين‌المللي فضايي يكي از طولاني‌ترين و پركارترين ماموريت‌ها فضايي بر روي اين ايستگاه را انجام داد. در اين ماموريت هفت سرنشين فضاپيما به اتفاق سه فضانورد ايستگاه بين المللي فضايي كار نصب اولين قسمت از آزمايشگاه فضايي متعلق به ژاپن موسوم به كيبو (اميد) و قرار دادن بازوي روبوتي يك و نيم تني متعلق به كشور كانادا ، طي پنج راه پيمايي فضايي را به انجام رساندند.

منبع: parssky

براساس داده های تازه که در نشریه "ساینس" منتشر شده تيتان، بزرگترین قمر زحل ممکن است حاوی یک اقیانوس عمیق اما پنهان باشد.
تصاویر راداری توسط فضاپیمای کاسینی-هویگنس تقویت کننده این دیدگاه است که مخزنی از آب به صورت مایع زیر پوسته یخی آن وجود دارد.اگر این موضوع تصدیق شود، بدان معنی است که تيتان دو عدد از عناصر کلیدی برای پیدایش حیات را دارد - یعنی آب و ملکول های ارگانیک.
درحال حاضر سه عدد از اجرام دیگر منظومه شمسی مظنون به داشتن اقیانوس هایی در عمق خود هستند: گانیمید، کالیستو و اروپا هر سه از اقمار مشتری. ماموریت کاسینی-هویگنس یک پروژه مشترک میان آژانس فضایی آمریکا، آژانس فضایی اروپا، و سازمان فضایی ایتالیا است.
زمانی که کاسینی نظارت بر بزرگترین قمر زحل را در سال 2004 آغاز کرد، تصور می شد سطح آن کاملا پوشیده از اقیانوسی از هیدروکربن ها باشد. اما وقتی این فضاپیما رادار خود را برای اولین بار در آن سال به سوی تيتان گرداند، و کاوشگر هویگنس یک سال بعد روی آن فرود آمد، تصویری متفاوت ظاهر شد. معلوم شد که بخش اعظم سطح آن جامد و دارای مشخصات ژئولوژیکی همچون کانال ها، تپه های ماسه ای و گودال های ناشی از برخورد اجرام آسمانی و وصله هایی از "دریاچه های" وسیع است

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

کاسینی با عبوری تازه از مجاورت تيتان بار دیگر نگاهی گذرا به این مشخصات انداخته است. اما برخلاف انتظار محققان این مشخصه ها در جایی که باید باشند نیستند. داده های تازه توام با مدل های رايانه اي از چگونگی حرکت وضعی تایتان، حاکی از آن است که تغییرات فصلی در گردش وضعی این قمر، تنها در صورتی قابل توضیح است که اقیانوسی مایع زیر پوسته جامد آن وجود داشته باشد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دانشمندان مایلند با به پرواز در آوردن بالن های علمی بر فراز تيتان آن را بررسی کنند
پژوهشگران تحت نظر دکتر رالف لورنز از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز در آمریکا می گویند پیش بینی های آنها را می توان با گسترش ماموریت کاسینی یا توسط ماموریتی دیگر در آینده محک زد. جان زارنِکی استاد علوم فضا در دانشگاه آزاد بریتانیا که در این مطالعه شرکت نداشته می گوید که انگیزه موجود برای بازگشت به تيتان با یک کاوشگر پیشرفته تر بسیار قوی است. وی گفت که تيتان حاوی دو عنصر مهم تشکیل حیات یعنی آب و ملکول های ارگانیک و احتمالا یک منبع انرژی نیست هست.
تيتان از نظر ابعاد دومین قمر بزرگ در منظومه شمسی است. تنها گانیمید از اقمار مشتری از آن بزرگتر است.رصدهای گذشته نشان داده است که تيتان از بسیاری جهات شبیه به دوره های اولیه زمین است، به خصوص از نظر ترکیب عناصر موجود در اتمسفر آن. تفاوت عمده آن، سرمای بسیار شدید به خاطر دوری از خورشید است. پروفسور زارنِکی گفت: "ما باید با بالون ها و کاوشگرهای خزنده (قابل حرکت بر سطح) به آنجا برگردیم و محیط آن را خوب درک کنیم."

آسمان پارس

تصویر جدید فضاپیمای مارس اکسپرس از ناحیه Hebes Chasma مریخ


این تصویر زیبا توسط دوربین HRSC (High Resolution Stereo Camera ) مدار گرد مارس اکسپرس تهیه شده است و ناحیه Hebes Chasma را در مریخ نشان می دهد . Hebes Chasma ناحیه ی کوهستانی عجیبی است که شامل کوهستانی واقع در یکی از عمیق ترین دره های مریخ می شود و رگه های کانال مانند بسیاری در اطراف آن دیده می شود.
مقیاس این تصویر 15 متر در هر پیکسل می باشد .
مدارگرد مارس اکسپرس همچنین اقدام به تهیه تصاویر تمام رنگی و سه بعدی از سطح کل مریخ کرده است که بیشینه توان تفکیک آنها 2 متر در هر پیکسل است .طراحی دوربین HRSC این مدارگرد طوری است که می تواند تصاویر مختلف تهیه شده در هر بخش از مدار با توان تفکیک های مختلف را با دقت بسیار بالا با هم ترکیب کند و تصاویر فوق العاده ای را به زمین ارسال کند.
این تصاویر مختلف در طول موج ها و زاویه های متفاوت این امکان را فراهم کرده تا دانشمندان دره ها و کوه ها را در حالت های مختلف بررسی کنند .
Hebes Chasma یکی از این نقاط است که در شمال ناحیه عظیم Valles Marineris قرار گرفته است. این ناحیه در میان دره ای قرار گرفته که در حدود 8 کیلومتر عمق دارد و کو های میان آن تا همین ارتفاع بلندی دارند و هم سطح فلات مجاور آن هستند . این خود می تواند دلیلی باشد بر این که زمانی در این قسمت آب جاری بوده است .
شاید آب جاری در اطراف این کوه ها در اطراف کوه خندقی ایجاد کرده و باعث بوجود آمدن این شکل در مریخ شده که شبیه به قلعه های متداول در قرون وسطی است!!!.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع: parssky

سفينه اندور ايستگاه فضايي را به مقصد زمين ترك كرد

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] دوشنبه 6 / 1 / 87 - خدمه فضا پیمای اندور پس از انجام مراسم پراحساس خدا حافظی با سرنشینان ایستگاه فضایی بین المللی، ایستگاه را به مقصد زمین ترک کردند

خدمه فضا پيماي اندور پس از انجام مراسم پراحساس خدا حافظي با سرنشينان ايستگاه فضايي بين المللي، ايستگاه را به مقصد زمين ترك كردند.

ده فضا نورد، طي ۱۲ روز اقامت خود در فضا، پنج راه پيمايي فضايي را انجام دادند، يك ربات را به ايستگاه وصل كردند، و يك آزمايشكاه ساخت ژاپن را روي ايستگاه نصب كردند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

مايك سوفرديني Suffredini ، مدير برنامه هاي ايستگاه فضايي بين المللي در يك كنفرانس خبري گفت، سفر اين فضا پيما يك تلاش واقعي بود كه همگان در آن شركت داشتند. اين برنامه با مشاركت پانزده كشور، با هفت مركز در سراسر جهان، انجام شد. بدين سان، در اين مرحله كار ايستگاه بين المللي يك فعاليت جهاني شده است؛ و اين ايستگاه بي ترديد بزرگترين پروژه فني پرچالشي است كه تاكنون انسان موفق به انجام آن شده است؛ و ما به عنوان يك ملت بايد از اين كار به خود بباليم.
سفينه اندور قرار است بعد از ظهر فردا (چهارشنبه) به زمين برسد؛ و بدين ترتيب سفر شانزده روزه اين فضا پيما به پايان ميرسد.
سه تن از فضا نوردان در ايستگاه باقي ماندند.
مايك موسزMoses، رئيس پرواز سفينه ميگويد، مأموريت شگفت انگيزي بود؛ و كار گروه پرواز غرور آفرين بوده است.
برنامه بعدي ناسا در ماه مه انجام خواهد گرفت.

فضانوردان سفينۀ اندورآخرين روز خود را در فضا سپري مي كنند

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

به گفته ناسا، فضانوردان سفينه اندور تاكنون اكثر وظايف خود را در اين سفر به اتمام رسانيده اند

سفينه فضايي اندورامروز از ايستگاه بين المللي فضايي جدا مي شود و بدين ترتيب آمادۀ بازگشت به زمين خواهد شد. اندور در روز ۲۲ اسفندماه از پايگاه فضايي كيپ كاناورال، در فلوريدا، به فضا پرتاب شد، و سرنشينان آن تاكنون ۵ راه پيمايي فضايي انجام دادند.
با اينكه فضا نوردان روز گذشته مدت كوتاهي را به استراحت پرداختند اما ماموريت اصلي آنها نصب تجهيزات برروي ايستگاه بين المللي فضايي بود. آنها بخشي از آزمايشگاه فضايي ژاپن و بازوي روباتي ساخت كانادا، موسوم به دكستر، را نصب كردند.
انتظار مي رود دكستر در آينده بتواند برخي از كارهايي را كه اينك توسط فضا نوردان انجام ميگيرد، انجام دهد.
اندور، امروز سفر دوروزۀ خود را براي بازگشت به زمين آغاز كند
نخستين مرحله نصب آزمايشگاه ژاپني و ربات كانادائي در ايستگاه بين المللي فضائي انجام گرفت
فضانوردان مستقر در ايستگاه بين المللي فضائي نخستين راه پيمائي فضائي از پنج مرحله راه پيمائي هاي برنامه ريزي شده براي نصب يك آزمايشگاه فضائي ساخت ژاپن و يك ربات ساخت كانادا در ايستگاه بين المللي فضائي را به انجام رسانده اند.
دو فضانورد آمريكائي فضاپيماي اندوور امروز، جمعه ، براي نصب بازوهاي هيدروليك به ربات كانادائي موسوم به دكستر، هفت ساعت را در فضاي خارج از ايستگاه بين المللي فضائي گذراندند. اين ربات كه از آن در انجام عمليات تعميراتي و نگهداري از ايستگاه بين المللي فضائي استفاده خواهد شد، زمان ماندن فضانوردان در خارج از ايستگاه براي چنين عملياتي را به نصف كاهش ميدهد. مهندسين كانادائي سعي ميكنند براي برطرف ساختن يك مشكل حرارتي كه در ربات دكستر بروز كرده است، چاره اي پيدا كنند.
فضانورداني كه ماموريت راه پيمائي فضائي در خارج از ايستگاه بين المللي فضائي را انجام ميدهند در عين حال به همكاران خود در داخل ايستگاه براي انتقال دادن بخشي بزرگ از آزمايشگاه ژاپني موسوم به كيبو از قسمت بار فضاپيماي اندوور به داخل ايستگاه بين المللي فضائي نيز كمك خواهند كرد.
فضاپيماي اندوور و هفت سرنشين آن روز پنجشنبه ، دو ساعت پس از پهلو گرفتن آن در ايستگاه بين المللي فضائي وارد اين ايستگاه شدند.

سفينه اندور در ايستگاه بين المللي فضائي پهلو گرفت

سفينه اندور در نخستين ساعتها ي امروز (پنجشنبه) در ايستگاه بين المللي فضائي پهلو گرفت. اين سفينه روز سه شنبه ماموريت پرواز را آغاز كرده بود. مايك موزز، مدير پرواز سفينه، اين پرواز را موفقيت آميز ارزيابي كرد و گفت، تمام سعي ام را مي كنم كه خيلي لبخند نزنم. امروز روز ديدارفضانوردان و روز پهلوگرفتن بود. بهتر از اين واقعا نمي شد. تصويرها عالي است. علاوه بر تصويرها، فيلم ماجراي پهلو گرفتن را هم به طور كامل داريم. فيلمي كه هم از داخل اندور گرفته شده و هم از داخل ايستگاه. واقعا عالي است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

دومينيك گوري، فرمانده اندور، پيش از پهلو گرفتن سفينه، آن را طوري هدايت كرد كه بتوان به طور كامل از صحنه پهلو گرفتن فيلمبرداري كرد. مهندسان مركز فضائي، در زمين، به تحليل تصويرها و فيلمهاي فرستاده شده مي پردازند.
سازمان فضانوردي آمريكا، ناسا، مي گويد احتمال دارد اندكي پس از پرواز اندور پرنده اي به دماغه آن برخورد كرده باشد. مايك موزز اين فرضيه را قبول ندارد، و مي گويد، ?به ما گفته شد ذراتي در حدود ۱۰ ثانيه اي در دماغه اندور ديده شده و باآن برخورد كرده. تحليل عكسها اما نشان مي دهد كه چيزي به دماغه سفينه برخورد نكرده وذرات، تنها در دنباله موشك پرتاب ديده شده است. بنابراين چيزي در نزديكيهاي خود سفينه ديده نشده است.?
سفينه اندور يك ربات ساخت كانادا، به نام دكستر، را كه دو دست دارد به فضا برد. اين ربات درجريان نخستين راه پيمائي فضانوردان به منظور نصب دستگاهها به آنان كمك خواهد كرد.

ژاپن هم آزمايشگاه كي بو، به معني اميد، را با سفينه به ايستگاه فرستاد. يكي از ۷ فضانورد سرنشين اندور ژاپني است.
در مجموع براي فضانوردان در مرحله كنوني ۵ مورد راه پيمائي در فضا برنامه ريزي شده است. مدت ماموريت اندور ۱۶ روز است.

نقل از ناسا

-----------------------

اولین سفینه ای باشد که بتواند به طور منظم مسافران را به فضا انتقال دهد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این فضاپیما، یعنی کشتی فضایی 2 (Space Ship Two)و سفینه ی حمل­کننده ی آن – شوالیه ی سفید 2 (White Knight Two)- هر دو توسط برت روتان (Burt Rutan) طراحی شده اند که کشتی فضایی 1 را نیز طراحی کرده است. او در سال 2004 موفق شد جایزه ی انصاری ایکس (Ansari X Prize) را از آن خود کند.

سفینه ی اصلی که به طور کامل از مواد کربنی ساخته شده است، طولی حدود 18 متر خواهد داشت و دارای باله های عمودی بزرگی در بخش انتهایی خواهد بود. این باله ها ورود به جو زمین را ایمن تر خواهند ساخت. این سفینه قادر به حمل 6 مسافر و دو خلبان است و تا کنون حدود 60 درصد از کار ساخت آن به پایان رسیده است.

کابین این فضاپیما، که به یادبود مادر ریچارد برنسون «حوا» نام گذاری شده است، به بزرگی کابین یک جت مسافری خصوصی خواهد بود. به علاوه در هر طرف سفینه پنجره هایی با قطر نیم متر تعبیه شده اند تا از طریق آن& ها بتوان به خوبی زمین را مشاهده کرد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سفینه ی حامل این فضاپیما، شوالیه ی سفید 2، شبیه یک هواپیما با دو دماغه خواهد بود که طول بال­هایش برابر 43 متر است و کشتی فضایی 2 را بین دو قسمت بدنه و زیر بال هایش حمل خواهد کرد. این سفینه پس از رسیدن به ارتفاع 15 کیلومتری در جو، فضاپیمای اصلی را رها خواهد کرد. از اینجا به بعد فضاپیما به کمک موشک هایش به طور عمودی به فضا صعود خواهد کرد. تا این لحظه 80 درصد شوالیه ی سفید تکمیل شده است.

پروازها

هزینه ی هر سفر چیزی حدود دویست هزار دلار خواهد بود. سفرها از پایگاه فضایی شرکت در نیومکزیکوی آمریکا انجام می گیرد. قرار است پروازهای آزمایشی از اواخر سال 2008 آغاز شوند.

ریچارد برنسون در کنفرانس خبری خود در رابطه با این سفرها چنین عنوان کرد: "ما می خواهیم شرایطی را مهیا کنیم تا صدها هزار نفری که آرزوی سفر به فضا را دارند بتوانند به آرزوی خود دست یابند. هرچند ارزش دلار روز به روز در حال کاهش است اما دویست هزار دلار هنوز رقم بالایی است و اکثر افراد قادر به پرداخت آن نیستند. من امیدوارم پس از پنج سال، هزینه ی سفرها به طرز محسوسی کاهش پیدا کند."

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

برنامه ی آینده

در حال حاضر حدود 200 نفر برای سفر به فضا در شرکت ویرجین گلکتیک ثبت نام کرده اند و روی هم مبلغی حدود 30 میلیون دلار پرداخته اند. از جمله مسافرانی که خود را برای سفر آماده می کنند می توان به فیزیکدان مشهور استفان هاوکینگ اشاره کرد.

پرتاب ماهواره ها

شرکت ویرجین گلکتیک معتقد است شوالیه ی سفید 2، بزرگترین هواپیمای کربنی جهان، ممکن است برای پرتاب سفینه های بی سرنشین نیز مورد استفاده قرار گیرد. این سفینه می تواند موشک ها را به جو زمین حمل و رها کند تا از آنجا موشک ها به کمک موتورهای خود ماهواره ها را در مدار زمین قرار دهند. به این ترتیب سوخت کمتری مصرف خواهد شد.

کار بر روی موتور کشتی فضایی دو در سال گذشته دچار وقفه شد. علت وقفه انفجاری بود که به هنگام آزمایش روی داد و باعث کشته شدن سه نفر گردید. به دنبال این حادثه شرکتی که برت روتان در آن کار می کند هفته ی گذشته به دلیل نقض موارد ایمنی جریمه شد.

ویرجین گلکتیک تنها شرکتی نیست برای فرستادن مسافران به فضا تلاش می کند. از دیگر اعضای این مسابقه ی فضایی می توان به شرکت های EADS Astrium در اروپا،Rocketplane Kistler,، SpaceXو Blue Originاشاره کرد که این دو شرکت اخیر توسط موسسان شرکت های اینترنتی PayPal و آمازون تاسیس شده اند.

ستاره شناسان می گویند منظومه ای در حال گردش به دور ستاره ای بسیار دور را کشف کرده اند که بسیار به منظومه ما شباهت دارد.

بر اساس این اکتشاف، دو سیاره پیدا شده است که اندازه ای متناسب با سیارات مشتری و کیوان دارند و به دور ستاره ای نصف اندازه خورشید می گردند. مارتین دامینیک، از دانشگاه سنت اندروز در بریتانیا می گویند بر اساس این یافته می توان به این نتیجه رسید که تعداد منظومه های شبیه به منظومه شمسی احتمالا بیشتر از تعدادی است که دانشمندان گمان می کردند.
او همچنین در یک گردهم آیی مهم دانشمندان عرصه نجوم گفت منجمان در آستانه یافتن شمار بیشتری از اینگونه منظومه ها هستند. این پژوهشگر دانشگاه سنت اندروز گفت در میان این مجموعه سیارات یافته شده و دیگر سیاراتی که وضعیت مشابه دارند، امکان وجود سیاره ای خاکی مشابه کره زمین وجود دارد.
او توضیح داد که کشف چنین دنیاهایی تنها به زمان نیاز دارد.دکتر دامینیک به بخش اخبار بی بی سی گفت: "این دو سیاره کشف شده نسبت جرم، شعاع گردش و طول گردشی متناسب با سیاره های مشتری و کیوان دارند." "به نظر می رسد این دستگاه فلکی به شیوه ای مشابه منظومه شمسی ما شکل گرفته باشد و اگر همینطور باشد، به نظر می رسد نمی توان منظومه شمسی را منحصر به فرد دانست." دکتر دامینیک حاصل پژوهش و یافته های خود را در جلسه ملی نجوم جامعه سلطنتی منجمان بریتانیا در بلفاست ارائه کرد.
تاب برداشتن نور
دستگاه فلکی تازه کشف شده از کره زمین حدود 5000 سال نوری فاصله دارد، متراکم تر و کوچکتر از منظومه شمسی است و گردش آن به دور ستاره ای است که منجمان آن را با نام OGLE-2006-BLG-109L می شناسند. هرچند حدود 300 سیاره خارج از منظومه شمسی شناسایی شده است، منجمان در یافتن منظومه ای که به منظومه شمسی شباهت داشته باشد ناکام بوده اند. دکتر دامینیک گفت 10 درصد دشتگاه های فلکی شناسایی شده تا کنون بیش از یک سیاره داشته اند.
او توضیح داد که در حال حاضر برای یافتن سیارات خارج از منظومه شمسی، عمدتا سیاره های گازی بزرگی ردیابی می شوند که به فاصله کمی از ستاره مادر، به دور آن می گردند و نور آنها بطور مستقیم به زمین می رسد. اما سیاره های OGLE با روشی بنام مایکرولنزینگ جاذبه ای کشف شده اند که اساس آن یک تئوری آلبرت اینشتین است.بر اساس این تئوری، نور اجرام آسمانی دور دستی که دقیقا در امتداد مسیر کره زمین به سیاره بزرگتری در میانه مسیر قراردارند، بخاطر میدان جاذبه سیاره میانه، تاب برداشته و در کره زمین تصویری بزرگتر از تصویر واقعی، حاصل از دو تصویر معوج شده، به دست می آید.
هدف نهایی
دکتر دامینیک می گوید هدف نهایی پژوهشگران، یافتن سیاراتی قابل سکونت همانند زمین، یا سیاراتی مانند مریخ است.او معتقد است بخاطر پیشرفت روزافزون تکنولوژی این هدف دست نیافتنی نیست.مارتین دامینیک گفت: "در حال حاضر مایکرولنزینگ می تواند اجرام کوچکتر از کره زمین را نیز ردیابی کند و سیارات قابل سکونت بیشتری را ردیابی کرده است." "در نتیجه در چند سال آینده شاهد حادثه ای بسیار هیجان انگیز خواهیم بود."در حال حاضر میان منجمانی که از روش مایکرولنزینگ استفاده می کنند و دانشمندان دیگری که دستگاه های فلکی جدید را با قرار گرفتن آنها در مسیر نور یک ستاره دور دست تر تا کره زمین کشف می کنند رقابت وجود دارد. اما آقای دامینیک افزود احتمال کشف سیاره هایی دور دست به اندازه سیارات تازه کشف شده، با روش دوم کم است چون آن سیارات دورتر از آن هستند که از این روش بتوان سیاره هایی به حجم کره زمین را تشخیص داد.

منبع: parssky

این جوان ترین سیاره ای که تا کنون مشاهده شده ، سیاره ای که در ابتدایی ترین مراحل شکل گیری بسر می برد و در یک صفحه گاز و غبار در فاصله ی 250 سال نوری از ما قرار دارد.
گروهی از ستاره شناسان به سرپرستی دکتر Jane Greavesبا استفاده از آرایه رادیو تلسکوپ های" VLA(Very Large Array)" و "MERLIN" به مطالعه و بررسی دیسک غبار اطراف ستاره ی بسیار جوان HL Tau پرداخته اند. این گروه به هنگام بررسی به قسمتی از این صفحه برخوردند که مقدار زیادی از مواد در آنجا جمع و انباشته شده بود . انبوهی از ذرات غبار و گاز که 65 واحد نجومی از ستاره مادر فاصله داشت(دوبرابر فاصله نپتون تا خورشید) .
ستاره مادر "HL Tau"بسیار جوان است و کمتر از 100 هزار سال عمر دارد و این توپ بزرگ گرد غبار ، که به دور آن چرخش می کند بخش اصلی سیاره ایست که بزودی تبدیل به یک سیاره کامل خواهد شد . این سیاره بدوی از ذرات گاز و صخره های کوچک تشکیل شده و وقتی که مراحل شکل گیری را به طور کامل بگذراند سیاره ای می شود با 14 برابر جرم مشتری .
تصویری که مشاهده می کنید نخستین تصویر از سیاره ای در حال شکل گیری است که توسط داده های جمع آوری شده ی رادیو تلسکوپ و به کمک کامپیوتر شبیه سازی شده است . این تصویر علاوه بر سیاره محسط شکل گیری آن را نیز نشان می دهد .
دانشمندان امیدوارند با استفاده از آرایه رادیو تلسکوپ هایی چون "MERLIN" دیسک های غبار و سیارات در حال شکل گیری دیگری را نیز مشاهده و بررسی کنند تا سرانجام موفق به مشاهده ی شکل گیری سیاره ای فراخورشیدی شوند که به زمین ما شبیه باشد . این مشاهدات به دانشمندان کمک می کند تا نظریه های خود را در مورد شکل گیری منظومه های سیاره ای آزمایش و یا تصحیح کنند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع: علم نجوم

پرواز بر فراز تپه ماهورهای مریخی: تصاویر جدید و فوق العاده از مریخ


بنظر می رسد انبوه تصاویر جالب مریخی که توسط مدارگرد مریخی HiRISE به سمت ما جریان پیدا کرده، تمامی ندارد! در تصاویر کیفیت بالای امروز از سطح مریخ، تپه ماهورهای زیبایی دیده می شوند که توسط بادهای مریخی تشکیل شده اند. در این نمای فوق العاده، به واقع قدرت و پویایی بادهای مریخی نمایش داده می شود!


تصویربرداری بر فراز منطقه ی «هلسپونتوس» (Hellespontus)، این ساختارهای در جریان را بر بروی سطح نشان می دهد: توده های بزرگ و روان ماسه که در طول سالها فرسایش ایجاد شده اند. بادهای مریخی ساختارهای بزرگ زمین شناختی را فرسایش و برهنه نموده اند و درنتیجه شرایط لازم را برای ساختن تپه ماهورها در این مناطق ایجاد کرده اند. تپه های هلالی شکل نشان می دهند که باد در جهت غرب به شرق(چپ به راست) می وزد.

تپه ماهور های هلالی

شکل ظاهری این تپه های مریخی به مانند تپه ماهورهای زمین است.

طریقه ی ایجاد تپه ماهور: باد از سمت چپ شنها را روی هم سوار می کند.

این تصاویر در 16 مارس تهیه شده اند و جزئیاتی تا حدود 1،5 متر را نشان می دهند. کیفیت تصویر، در این اندازه، حتی موج های کوچک ماسه ای در باد را نیز نشان می دهد.

اندازه ی تپه ماهورها: طول حدود 60 متر



بر فراز تپه ماهورهای مریخی پرواز کنید!



منبع:

کد:

---

http://www.universetoday.com/

---

ترجمه:

ا.م.گمینی

مشاهدات جدید نشان میدهد سیاهچاله مرکزی راه شیری 300 سال پیش با طغیان بزرگی از خواب بیدار شده است .

چرا سیاهچاله مرکز راه شیری اینقدر آرام است ؟ این سوال بی جوابی است که مدت هاست ذهن ستاره شناسان را به خود مشغول کرده .
ممکن است شما نیز مانند بعضی از ستاره شناسان گمان کنید که سیاهچاله مرکز کهکشان ما(راه شیری) یکی از ان سیاهچاله های همیشه آرام و خاموش است ، اما تحقیقات جدید چیز دیگری را نشان می دهد.
یک گروه از ستاره شناسان ژاپنی نشان دادند که سیاهچاله ابر پرجرمی که در قلب کهکشان ما قرار دارد همانند دیگر سیاهچاله ها فعال و پرخروش است . و تنها مدت کوتاهی است که استراحت می کند .
این ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی نیوتون (XMM-Newton ) شواهدی به دست آورده اند که نشان میدهد این سیاهچاله در 300 سال پیش انفجار و طغیان بزرگی را پشت سر گذاشته است . این سیاهچاله که با نام Sagittarius A-star (A*), شناخته می شود یک هیولای فضایی واقعی است که 4 میلیون برابر از خورشید سنگین تر است . با اینحال میزان انرژی ساطع شده از محیط آن میلیون ها بار از تشعشعات ساطع شده از دیگر سیاهچاله های دور ضعیف تر است .
سیاهچاله مرکز کهکشان ما در یک خواب سنگین بسر می برد و این چیزی است که باعث تعجب ستاره شناسان شده. اما تحقیقات جدید نشان می دهد که این سیاهچاله همیشه تا این حد آرام نبوده و در گذشته ای بسیار فعال دارد .شاید حالا در حال استراحت بعد از یک طغیان عظیم باشد!!.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] هنگامی که پرتو های اشعه ایکس در اثر یک ظغیان به گازهای اطراف سیاهچاله ها می رسند آن ها را در این طول موج(اشعه ایکس) برای مدت کوتاهی روشن می کنند و با پایان یافتن پالس اشعه ایکس آن گازها دوباره تاریک می شوند . این بازتاب یک انفجار در کیهان است . این اتفاق برای سیاه چاله مرکزی راه شیری نیز افتاده و ستاره شناسان با جمع آوری مشاهدات خود بین سال های 1994 تا 2005 بازتاب طغیان عظیم این سیاهچاله را در فضا مشاهده کردند .
یکی از این ابرهای گاری که با نام قوس- B2 (Sagittarius B2 ) شناخته می شود ، درحدود 300 سال نوری با سیاهچاله مرکز کهکشان فاصله دارد(300 سال طول می کشد تا نور از سیاهچاله مرکز کهکشان به آن برسد) . مشاهده فرایند بالا در مورد این سحابی به این معنی است که 300 سال پیش طغیانی بزرگی در سیاهچاله کهکشان ما بوقوع پیوسته است .
دانشمندان با مشاهده این منطقه به مدت 10 سال دریافتند که سیاهچاله مرکزی راه شیری در حدود 300 سال پیش طغیان عظیمی را پشت سر گذاشته و شراره ای را از خود ساطع کرده که یک میلیون برابر مقدار کنونی اش روشن می کرده است .
توضیح این که چگونه ممکن تشعشعات خروجی از یک سیاهچاله تا این حد نوسان داشته باشد بسیار مشکل است و خود می تواند موضوع کار جدیدی برای ستاره شناسان باشد .شاید انفجار یک ابرنواختر در همسایگی سیاهچاله باعث شده تا میزان زیادی از گاز و غبار به طرف سیاهچاله پرتاب شده باشد و این تغذیه آنی و زودگذر باعث شده تا سیاهچاله آن تشعشع عظیم را تولید کند.

منبع: parssky

گروهي از فيزيكدانان چيني و ايتاليائي ادعا مي كنند كه در سال 2003 ذراتي از ماده تاريك نامرئي را در اعماق كوهستاني در ايتاليا رديابي كردند.

روز چهار شنبه گذشته اين گروه از دانشمندان نتايج آزمايشات چهار ساله خود را اعلام كردند. اين دانشمندان ادعا كردند كه در سال 2003 ماده تاريك را مشاهده كردند ولي برخي دانشمندان ديگر بر اين باور بودند كه نتيجه به دست آمده در آن زمان ناشي از اشكالاتي در آمار و محاسبات بود. اما اكنون شواهد محكم تر هستند.

فرانسيس هالزن ، فيزيكدان ذرات كيهاني از دانشگاه ويسكانسين آمريكا بعد از شركت در جلسه مربوط به اين كشف مي گويد" ما تقريبا مطمئنيم كه اين "سيگنال" يك حادثه آماري نيست. اين سيگنال نشان دهنده صورت ديگري از ماده است".

ستاره شناسان بر اين باورند كه كهكشان ما غرق در ذرات ماده تاريك است. اين ماده نامرئي حدود نود درصد ماده كيهان را تشكيل مي دهد. تا بحال ، وجود ماده تاريك در فضا فقط با كشش نيروي جاذبه آن بر روي ستاره ها و كهكشانهاي عادي تعيين مي شد. اين گروه از دانشمندان طي آزمايشات خود با نگاه دقيقتري ذرات ماده تاريك كه به زمين اصابت مي كنند را دنبال كردند. اين تحقيقات در يك آزمايشگاه كه 1.4 كيلومتر زير زمين و درون كوهستان گران ساسو ايتاليا قرار دارد انجام شدند. دانشمندان مزبور پرتوهائي از نور را درون يك آشكارگر يديد پتاسيم جستجو مي كنند.

اكثر اين نورها از " سر و صداي" پس زمينه از قبيل نوترونهاي عادي فعاليتهاي راديواكتيو صخره هاي اطراف ناشي مي شوند. اما بعضي از آنها هم ممكن است از ذرات ماده تاريك باشند كه در اين صورت دانشمندان انتظار دارند كه تغييرات فصلي را در اين سيگنالها مشاهده كنند زيرا سرعت زمين در كهكشان راه شيري بسته به مسيرحركتش تغيير مي كند. اين فرضيه پيش بيني مي كند كه زمين در ماه ژوئن بيشتر در معرض اصابت ذرات ماده تاريك است و اين ميزان در ماه دسامبر كمتر مي شود. [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اين گروه از دانشمندان طي آزمايشات هفت ساله خود و با استفاده از اشكار گر ده كيلومتري دقيقا همين موضوع را گزارش كردند.اما نتايج به دست آمده با شك و ترديد زياد مواجه شد زيرا هيچكدام از تحقيقات وآزمايشات ديگر نتيجه مشابه نداشته بود. بنابراين ، اين گروه تحقيقات خود را با استفاده از يك آشكارگر بزرگتر 250 كيلومتري آغاز كردند كه همان افزايش و كاهش در ماه ژوئن و دسامبر را نشان مي داد. اين گروه ادعا مي كند كه نتيجه جديد بسيار چشم گير است زيرا نواساني كه آنها مشاهده مي كنند بسيار نادر است و حتي نمي توان آن را به تاثير سيتماتيك مانند تغييرات فصلي در دماي آزمايشگاه زيز زميني آنها نسبت داد. هالزن و برخي از دانشمنداني كه در مورد اين تحقيقات ترديد نشان مي دهند اعتقاد دارند كه هنوز بايد تحقيقاتي بيشتري انجام داد تا كاملا مطمئن شد كه اين ماده تاريك اسرار آميز است يا خير. آنها بر اين عقيده هستند كه پديده ماده تاريك بسيار مهم است و مي بايد توجه خاصي به تحقيقات در مورد آن داشت.

منبع: parssky

مدارگرد های مریخ در طی یک همکاری با استفاده از رادار های خود اسرار پنهان مریخ را فاش خواهند کرد .

رادار های نصب شده بر روی مدارگرد شناسایی مریخ و مدارگرد مارس اکسپرس ، به کمک هم زیر سطح مریخ را مشاهده خواهند کرد این کار می تواند ابعاد جدیدی را در اکتشافات سیاره ای بوجود آورد.
رادار ژرفاسنج در سالیان اخیر تکنولوژی بسیار موفقی بوده است و همین سبب شده تا دانشمندان به این فکر بیفتند که از آن برای اکتشافات سیاره بهره مند شوند .
بر روی فضاپیمای اروپایی مارس اکپرس یکی از این رادار های ژرفاسنج نصب شده است که به اختصار MARSIS نامیده می شود (Mars Advanced Radar for Subsurface and Ionospheric Imaging).کاربرد این رادار تصویر برداری از زیر سطح مریخ و همچنین یون سپهر آن است . وظیفه این رادار تهیه نقشه ای از توزیع آب مایع و منجمد در سطح فوقانی پوسته مریخ است .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]



رادار ژرفاسنج دیگری نیز بر روی مدار گرد شناسایی مریخ نصب شده که مکمل رادار مارس اکپرس محسوب می شود ، این رادار در فراکانس رادیویی متفاوت ، عمق کمتری از سطح مریخ را بررسی می کند اما در این عمق کمتر اطلاعات جزئی تری را بدست خواهد آورد .
هنگامی که این دو ابزار با هم به جمع آوری داده مشغول شوند اسرار بسیاری از جمله معمای وجود آب مایع در مریخ برای دانشمندان آشکار خواهد شد .
علاوه بر این دانشمندان با استفاده از این تکنولوژی تجربه کافی بدست خواهند آورد تا در آینده از این رادار های ژرفا سنج برای کشف اسرار پنهان قمرهای مشتری و زحل مانند اروپا ، تیتان و انسلادوس استفاده کنند و حتی به عمق سیارک ها و دنباله دارها نفوذ کنند.

منبع: parssky

دانشمندان ژاپني با استفاده از نور فرا بنفش موفق شدند در مورد محل ملاقات سياهچاله ها به كشفياتي دست يابند.


سياهچاله ها در باره گذشته خود نهانكار و مرموز هستند. اما اكنون يك راه ساده وجود دارد كه مي توان تشخيص داد آيا يك سياهچاله غول آسا زماني دو سياهچاله بوده كه با ادغام شدن تبديل به يك هيولاي بسيار بزرگ شده يا خير. شبيه سازي هاي رايانه اي پيشنهاد مي كنند زمانيكه دو سياهچاله با سوي يكديگر مي پيچند تا با هم برخورد كنند ، بخش عمده گاز و غباري كه در صفحه تجمعي (accretion disc) اطراف هر دو سياهچاله وجود دارد توسط گرانش سياهچاله ديگر از هم پاشيده مي شود. قسمتي از اين مواد با هم تركيب شده و يك صفحه سوم را ايجاد مي كنند كه هر دو را احاطه مي كند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بر اساس مدلي كه كيميتاكا هايساكي و همكاران وي از دانشگاه كيوتو تهيه شد ، اين صفحه سوم مي بايد بصورت دوره اي مواد را به صفحات اوليه (كه از ماده خالي شده اند و تا مدتي بعد از ادغام هنوز وجود دارند) برگرداند. مدل اين دانشمندان كه جزئيات آن در The Astrophysical Journal بچاپ رسيده نشان مي دهد كه اين تبادل و اختلاط گاز و غبار باعث افزايش ناگهاني گسيل هاي نور فرابنفش از اين سامانه مي شود. اين افزايش با تلسكوپهاي فضائي فعلي قابل رديابي است.

در مقابل ، رديابي امواج گرانشي كه تنها سيگنال آشكار ساز ادغام دو سياهچاله هستند بسيار سخت است و هنوز نياز به رصد و كاوش دارند.

منبع: parssky

يك تئوري جديد عنوان مي كند كه احتمال دارد اطلاعاتي كه درون يك سياهچاله فرو مي ريزد در آينده اي دور ظهور مجدد كند.

اگر سياهچاله يك كتاب را ببلعد چه اتفاقي براي اطلاعات درون كتاب رخ مي دهد؟ آخرين پژوهش گروهي از فيزيكدانان عنوان مي كند كه سياهچاله نهايتا در آينده اي دور تمامي محتويات كتاب را به بيرون پرتاب مي كند. حتي يك سياهچاله نمي تواند اطلاعات را نابود سازد.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

براي چندين دهه اين سئوال جدال بين مكانيك كوانتمي و فرضيه نسبيت عام انيشتين را شكل داده بود. مكانيك كوانتمي بر اين موضوع اصرار دارد كه اطلاعات موجود در حالات كوانتمي حفظ مي شوند. بدين معني كه نه فقط كلمات كتاب بلكه شرح كامل تمامي اتمها و ذرات حفظ مي گردد. بنابراين ، با نگاه به هر سامانه اي ، حالت وجودي گذشته آن را مي توان بصورت نظري تصور كرد.

بنظر مي رسد كه اينشتين عنوان مي كرد كه اطلاعات مي تواند نابود شود. هر چيزي كه به درون سياهچاله سقوط كند محكوم به فنا است زيرا بر اساس نسبيت عام به يك "تكينگي" در فضا- زمان مواجه مي شود. در محيط تكينگي گرانش بينهايت است و در نتيجه تمامي ساختارها نابود مي شوند.

مي توان تكينگي را لبه كيهان در نظر گرفت ، بنابراين هر چيزي كه با آن برخورد كند ديگر وجود ندارد. آبهي آشتكار فيزيكدان نظري از دانشگاه دولتي پنسيلوانيا مي گويد" فضا-زمان نسبيت عام در محيط تكينگي به آخر خط مي رسد و ديگر وجود ندارد."

در دهه 1970 استفان هاوكينگ عنوان كرد كه سياهچاله ها "نشت" مي كنند.

اما در اواخر دهه 1990 ، اين نظريه هاوكينگ به دليل اينكه با مكانيك كوانتمي دچار مشكل شد طرفداران خود را از دست داد.

نظريه اي كه بتازگي توسط آشتيكار و همكاران وي مطرح شد مي گويد كه فضا زمان بزرگتر از آن چيزي است كه تصور مي شد و بنابراين جائي براي ظهور مجدد اطلاعات وجود دارد.

آشتكار مي گويد" اينكه بنظر مي رسد اطلاعات از بين مي رود فقط به اين دليل است كه ما به بخش محدودي از فضا-زمان واقعي مكانيك كوانتمي نگاه مي كرديم. زمانيكه گرانش كوانتومي را در نظر مي گيريم ، آنگاه فضا-زمان بسيار بزرگتر مي شود و بنابراين در آينده اي دور و در آن سوي آنچه كه قبلا انتهاي فضا-زمان تصور مي شد جائي براي ظهور مجدد اطلاعات وجود خواهد داشت.

آشتكار بر اين باور است كه فضا-زمان زنجيروار نيست بلكه از اجزا تشكيل دهنده انفرادي ساخته شده است. وي مي گويد كه فضا-زمان مانند يك ساختار است كه اگر چه پيوسته بنظر مي آيد اما از رشته هاي انفرادي تشكيل شده است.

نوري كه از نزديك يك سياهچاله عبور مي كند آنچنان به شدت خم مي شود كه منجر به از بين رفتن آن مي شود و ديگر هرگز مشاهده نمي شود. اين واپيچش در شالوده فضا-زمان اگر چه به سختي قابل درك است اما اساس ايده هاي عجيب ديگري مانند سفر در زمان است. شخصي كه قصد دارد به يك بعد ديگر برود ، فقط مي بايد درون يك واقعيت كه به شدت خم شده و تكينگي نام دارد وارد شود تا بدون آسيب در بعد ديگر ظاهر شود.


در نهايت ، سياهچاله طي فرايند تابش هاوكينگ بخار مي شود و اطلاعات دوباره ظهور مي كنند. بطور فرضي ، با جمع آوري و آناليز اين تابش ، احتمالا مي توان اطلاعاتي را كه به درون سياهچاله سقوط كرده را مشخص كرد و حتي شايد بتوان هر كتابي كه به درون سياهچاله فرو رفته را بازخواني كرد.

آشتكار مي گويد" اگر ما جزئيات گرانش كوانتومي را بدانيم ، مي توانيم بطور نظري نمايش را به عقب برگردانيم و دقيقا بگوئيم كه سياهچاله چگونه شكل گرفته است. "

اما عملا چند مشكل وجود دارد. تابش هاوكينگ آنقدر ضعيف است كه تبخير يك سياهچاله با يك اندازه متوسط زمان بينهايت زيادي بطول مي انجامد، شايد طولاني تر از عمر فعلي كيهان. و اگر چه اصولا اطلاعات موجود هستند اما از رمز خارج كردن آن بطور غير قابل تصوري پيچيده خواهد بود.

منبع: parssky

امیدوارم این یکی تکراری نباشه !

کشف جرم آسماني عجيب

دانشمندان اروپايي با استفاده از تلسکوپ COROT جرم آسماني بسيار عجيبي را مشاهده کرده اند که بر اساس نظريه هاي موجود نه مي توانند آنرا ستاره بنامند و نه سياره به شمار آورند. به نوشته روزنامه اينترنتي روسي ايزوستيا اژانس فضايي اروپا اعلام کرد اين جرم اسماني عجيب که COROT-exo-3b نام گرفته از ستاره ها به مراتب کوچکتر و از سياره ها به مراتب بزرگتر است. به گفته برخي از محققان ممکن است اين جرم آسماني يکي از حلقه هاي گمشده بين ستاره ها و سياره ها باشد. تلسکوپ اروپايي COROT در ماه دسامبر سال دو هزارو شش با کمک موشک روسي سايوز به فضا فرستاده شده است. وظيفه آن جستجوي سياره هاي موجود در خارجه از منظومه شمسي است و مي تواند به طور همزمان دوازده هزار ستاره را مشاهده کند.

مریخ نشین فونیکس فردا در این سیاره فرود می آید تا بی سابقه ترین تحقیقات در خصوص حیات احتمالی در مریخ آغاز شود. پروفسور مایکل دریک از اعضای تیم رهبری این پروژه در گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری مهر آخرین وضعیت این مریخ نشین را تشریح کرده است.پروفسور مایکل دریک در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار مهر گفت : مریخ نشین فونیکس تاکنون عملکرد عالی داشته است و از این رو دلیلی وجود ندارد که نسبت به فرآیند فرود آن بر روی قطب شمال مریخ نگرانی داشته باشیم.
وی افزود : نفسهایمان در سینه حبس شده است. بی شک فرود بر روی یک جرم آسمانی از جمله مریخ کاری دشوار و خطرناک است اما پیداست که در نهایت عملی خواهد بود.
پروفسور دریک ادامه داد: از این جهت قطب شمال را برای فرود این مریخ نورد انتخاب کردیم چون معتقدیم در میان کریستالهای یخی این منطقه می توان موادی خاص از جمله ارگانیسمهای مختلف را کشف کرد که با بررسی دقیق آنها پی به حیات احتمالی بر روی این سیاره ببریم.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این دانشمند سرشناس ادامه داد: طی دهه های گذشته اکثر مأموریتهای اکتشافاتی که به سوی مریخ انجام شده اند ناکام بوده اند اما در پروژه فونیکس به دلیل استفاده از پیشرفته ترین فناوریها و صرف هزینه بالای تحقیقاتی پیش بینی می کنیم یکی از تاریخی ترین مأموریتهای اکتشافاتی مریخ را رقم بزنیم.
پروفسور دریک افزود: مدت اصلی و در نظرگرفته شده برای این مأموریت حدود 3 ماه است اما در صورتی که برخی شرایط فراهم شود می توان امیدوار بود که مدت زمان آن اندکی افزایش یابد.
رئیس آزمایشگاه علوم سیاره شناسی و قمری دانشگاه آریزونا در ادامه به مهر گفت : فونیکس در منطقه یخی و سرد قطب شمال مریخ فرود خواهد آمد و از این رو با گذشت زمان تعیین شده صفحات خورشیدی آن شروع به یخ زدن می کند.
وی در پایان از این که در ایران علاقمندانی هستند که اخبار مربوط به این پروژه تاریخی را با اشتیاق دنبال می کنند ابراز خشنودی کرد و تأکید کرد : علاقه ایرانی ها به مریخ و اکتشافات در آن جالب توجه است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بررسی های جدید نشان داد که بر خلاف تصورات پیشین ، کهکشان ما تنها دو بازوی مارپیچی دارد

اگر از خانه خود خارج نشده باشید ، هیچ وقت نخواهید فهمید که خانه از بیرون چه شکلی دارد . این دقیقا همان حالتی است که ما نسبت به کهکشان خودمان – راه شیری – داریم ، ما در داخل راه شیری قرار گرفته ایم و امکان خارج شدن از آن را هم نداریم ، پس هیچ وقت نخواهیم فهمید که کهکشان ما واقعا به چه شکلی است و چه ساختاری دارد .
با استفاده از تلسکوپ های زمینی ما نمونه هایی از کهکشان های مارپیچی را می بینیم و می توانیم حدس بزنیم که احتمالا کهکشان ما شبیه یکی از آن هاست اما این کار مثل اینست که شما از پنجره اتاقتان به خانه های همسایه نگاه کنید تا شکل خانه خود را حدس بزنید !!.
در دهه ی 1950 دانشمندان با استفاده از تلسکوپ های رادیویی نقشه ای از کهکشان راه شیری رسم کرده بودند ، آنها با تمرکز بر روی ابرهایی گازی نشان دادند که کهکشان ما چهار بازو اصلی دارد : 1- گونیا ، 2- سپر- قنطورس ،3- قوس و-، 4- برساووش (این نامگذاری ها بر اساس قرار گرفتن بازوها از نگاه ما انجام شده مثلا بازوی اولی از دید ناظر زمینی در صورت فلکی گونیا قرار گرفته است) .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

این ها چهار بازوی اصلی بودند که بوسیله آنها مکان بازو های فرعی کهکشان هم مشخص می شد برای نمونه ما در بازوی فرعی "شکارچی" قرار گرفته ایم که در بین دو بازوی قوس و برساووش واقع شده .

اما تحقیقات جدید نشان می دهد که کهکشان ما تنها دو بازوی اصلی دارد نه 4 بازو . این تحقیقات به کمک تصاویر جدید ارائه شده توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر در طول موج مادون قرمز انجام شده است.
در این تحقیقات با کاوش بیشتر در میان ابرهای گازی مشخص شد که میله مرکزی موجود در مرکز کهکشان بسیا بیشتر از آنچه تصور می شد بزرگ است . در مطالعات اخیر 800000 تصویر اسپیتزر مورد مطالعه قرار گرفت و با توجه به نرم افزار های موجود چگالی 110 میلیون ستاره ی موجود در تصویر اندازه گیری شد .
همانطور که انتظار می رفت ، دانشمندان افزایش زیاد چگالی را در بازوی سپر- قنطورس مشاهده کردند و در بازوهای قوس و گونیا این افزایش دیده نشد و البته بازوی برساووش در تصاویر اسپیتزر وجود نداشت .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

با توجه به نتایج ارائه شده دید ما از کهکشان خودمان ، کهکشان راه شیری عوض شد : کهکشانی با یک میله بزرگ در وسط و تنها دو بازوی اصلی .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

منبع: parssky

کشف کوچکترين سياره در منظومه‌اي ديگر

منجمان کوچکترين سياره تا امروز را که در مدار ستاره اي معمولي مي‌گردد رديابي کرده اند؛ کره اي که تنها سه برابر زمين است. به گزارش ايسنا، کشف سياره اي با جرم مشابه زمين هدف نهايي منجماني است که سيارات را در منظومه هاي ديگر جست‌وجو مي کنند.
چنين کشفي مهم خواهد بود زيرا دانشمندان به دنبال يافتن کرات ديگري هستند که زمينه وجود حيات در آنها مهيا باشد.

اين سياره حول ستاره‌اي مي گردد که جرم آن چنان کم است که ممکن است يک ستاره به اصطلاح «ناکام» يا يک کوتوله قهوه‌يي باشد. اخترشناسان اين کره تازه را با استفاده از تکنيکي موسوم به «مايکرولنزينگ گرانشي» کشف کردند.

اين شيوه از اين خاصيت استفاده مي کند که نور هنگام گذر از نزديکي يک شيء سنگين مانند يک ستاره خم مي شود. سياره تازه حدود ‌٣/٣ برابر زمين است. برخي محققان مي گويند اين سياره ممکن است داراي جوي غليظ باشد و احتمال دارد اقيانوسي مايع بر سطح آن وجود داشته باشد. تلسکوپ فضايي جيمز وب که قرار است در سال ‌٢٠١٣ پرتاب شود مي تواند نشانه هاي حيات را روي سياراتي به اندازه زمين که حول ستاره‌هاي کم جرم در همسايگي ما در جهان مي‌گردند جست‌وجو کند. قبلا يک سياره کوچکتر از اين کشف شده بود اما در اطراف يک تپ اختر (پالسار) کشف شده بود، اما سياره جديد در اطراف يک ستاره معمولي پيدا شده است. ديويد بنت محقق اصلي اين پروژه از دانشگاه «نوتردام» گفت: «مايکرولنزينگ راهي است که به يافتن سيارات کوچکتر منجر مي‌شود، از جمله سياراتي به اندازه زمين.» وي افزود: «اين يافته همچنين منجماني را که در جست‌وجوي سياراتي هستند که در فاصله لازم براي پيدايش حيات از ستاره‌هاي کم جرم مي گردند دلگرم خواهد کرد.»
جهاني پرآب؟
اين سياره با شعاعي شبيه به زهره - فاصله زهره از خورشيد - حول کوتوله قهوه اي مي‌گردد؛ اما تصور مي شود که ستاره مرکزي سه هزار تا يک ميليون بار محوتر از خورشيد باشد؛ بنابراين، انتظار مي‌رود سطح فوقاني اتمسفر اين سياره از پلوتون سردتر باشد.
نيکلاس راتنبري از دانشگاه منچستر که از ديگر محققان اين پروژه است به بي بي سي گفت: «براساس محکم ترين ايده هاي ما از چگونگي شکل گيري سيارات، اين سياره مي تواند اتمسفر خيلي غليظي داشته باشد. اين اتمسفر احتمالا مثل يک پتو عمل مي کند و سياره را گرم نگاه مي دارد؛ بنابراين حتي اگر مقداري انرژي وارد شده از خورشيد منظومه ناچيز باشد، حرارت داخلي که از داخل سياره متصاعد مي شود مي تواند سطح را گرم کند. اين باعث گمانه زني هايي شده است داير بر اينکه امکان وجود اقيانوسي مايع بر سطح آن هست. اين مهيج است چون يکي از خواصي که مايليم روي يک سياره قابل سکونت ببينيم وجود آب مايع روي سطح است.»

اين سياره توسط تلسکوپ MOA-II در کوه "مانت جان" در زلاندنو کشف شد و MOA-2007-BLG-192Lb نامگذاري شده است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

يك منجم آماتور، سريع‌ترين جرم طبيعي چرخان شناخته شده در منظومه شمسي را كشف كرد.


به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين سنگ فضايي كه به اندازه يك خانه است و با سرعت زاويه‌يي حدود يك دور در دقيقه به دور خود مي گردد، در ارديبهشت امسال از نزديك‌ترين فاصله نسبت به زمين عبور كرد.


شايد سرعت چرخش ركوردشكن اين سيارك به لحاظ علمي چندان هم شگفت‌آور نباشد، اما اين كشف كه از يك پروژه‌ رصدخانه‌ آموزشي (تلسكوپ Faulkers) به دست آمده نشان مي‌دهد كه مجهز كردن مدارس و مراكز عمومي به تلسكوپ‌هاي حرفه‌يي مي‌تواند به نتايج نجومي ركوردشكن منجر شود.


«پاول روچ»، سرپرست اين پروژه مي‌گويد: اگرچه در حال حاضر داشتن چنين ركوردي مي‌تواند خوشايند باشد اما ما مصمم و اميدواريم با تجهيز و ترغيب تعداد ديگري از مدارس اين ركورد را نيز بشكنيم!


اين پروژه مستلزم دسترسي مدارس و منجمان آماتور و حرفه‌يي به دو تلسكوپ با تيغه‌ي برش در رصدخانه‌هايي در هاوايي و استراليا است.


به نوشته نجوم، سيارك تازه كشف شده به‌ نام «2008 HJ»، اولين بار در تاريخ پنجم ارديبهشت ماه امسال به وسيله يك تلسكوپ رباتيك در نيومكزيكو شناسايي شد و سپس به عنوان هدفي مستعد براي رصد از طريق وب‌سايت پروژه‌ي Faulkers انتخاب شد.


«ريچارد مايلز»، پژوهشگر بازنشسته‌ پتروشيمي و نايب رييس انجمن نجومي بريتانيا (BAA)، پنج روز پس از كشف اوليه سيارك ‌٢٠٠٨ HJ يعني در تاريخ ‌١٠ ارديبهشت ماه موفق شد به كمك تلسكوپ دو متري كنترل از راه دور Faulkers در استراليا سرعت چرخشي آن ‌را برابر با يك دور در دقيقه اندازه‌گيري كند. همچنين سرعت حركت اين سيارك نسبت به زمين در حدود ‌٤٥ كيلومتر در ثانيه برآورد شده است.


اين سيارك فقط براي چند روز و زماني كه به فاصله ‌٨/٢ برابر فاصله‌ي ماه از زمين رسيد قابل مشاهده بود.


رصدهاي انجام شده در اين مدت كوتاه نشان داد كه ‌٢٠٠٨ HJ هر ‌٧/٤٢ ثانيه يك دور به دور خودش مي‌چرخد و از اين رو از سوي اتحاديه بين‌المللي نجومي (IAU) به عنوان يك «چرخنده‌ي فوق‌ سريع» تاييد شده ‌است. در واقع سيارك ‌٢٠٠٨ HJ با سرعت بسيار زياد خود موفق شد تا ركورد پيشين متعلق به سيارك ‌٢٠٠٠ DO8 را درهم كوبد. سيارك ‌٢٠٠٠ DO8 كه هشت سال قبل كشف شده است هر ‌٧٨ ثانيه يك‌بار به‌دور خود مي‌چرخد.



مشاهدات ريچارد مايلز پيش‌بيني مي‌كند كه سيارك ‌٢٠٠٨ HJ بايستي يك شيء سنگي فشرده در ابعاد ‌١٢ متر در ‌٢٤ متر اما احتمالا با جرمي بيش از ‌٥٠٠٠ تن باشد. سرعت چرخش اين سيارك تاييدي بر اين نظريه است كه هرچه سيارك كوچكتر باشد با سرعت بيشتري به دور خود مي‌چرخد.

اميدوارم اين يكي تكراري نباشه ... چون ديروز توسط انجمن بين المللي نجوم به روز رساني شد:46:

انجمن بین المللی نجوم، دسته بندی جدیدی به نام پلوتوئید را برای اجرام دارای شرایط مشابه پلوتون برگزید.

بنابر اعلام رسمی انجمن جهانی نجوم، از این پس سیارات کوتوله که دورتر از مدار نپتون به دور خورشید می گردند، پلوتوئید نام می گیرند.


بنا بر این تعریف، پلوتوئید، دارای جرمی است که توانسته به تعادل هیدرواستاتیکی برسد (کروی شکل است) ولی نتوانسته اطراف مدار حرکتی خود را از اجرام دیگر پاکسازی و تمیز کند. تاکنون پلوتون و اریس در دسته پلوتوئید قرار گرفته اند. بدین ترتیب اجرامی که با این شرایط و دورتر از نپتون، آخرین سیاره منظومه شمسی (طبق تعریف سال 2006)، کشف می شوند از این پس در دسته پلوتوئید قرار می گیرند.

در تصویر دسته اجرام پلوتوئید مشخص است. در سمت راست اریس و در سمت چپ پلوتون با همدمش کارُن قرار گرفته است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

در میان سیارات کوتوله فقط یک جرم در این دسته قرار نمی گیرد که سرس نام دارد. سیاره کوتوله سرس در مداری بین مریخ و مشتری و در مدار سیارکها قرار دارد. مسئولان انجمن بین المللی نجوم، اعلام کردند به علت استثنا بودن سیاره کوتوله سرس دیگر برای آن مورد خاص دسته جدیدی در نظر گرفته نمی شود.

اهالی نجوم برای کاربرد این کلمه در زبان فارسی بهتر است منتظر اعلام رسمی معادل فارسی آن از فرهنگستان زبان و ادب فارسی شوند. نجوم نیوز با مشورت با ویراستاران مشاور خود احتمال می دهد کلماتی همچون پلوتوگون، پلوتونوار و یا پلوتون مانند، برای معادل آن به کار رود.

منبع : انجمن بين المللي نجوم (nojumnews)

خبرجدید همه بخونید:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تیمی از اخترشناسان به کمک دوربین پیشرفته ی پیمایش هابل توانستند مدارکی محکم مبنی بر وجود ابر و مه، در سیاره ای فرا خورشیدی تهیه کنند.
سرپرست این تیم، «فردریک پونت» (Frederic Pont)، از رصد خانه دانشگاه ژنو در سوییس، با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل اولین ردیابی ها را از این ابر و مه در جو سیاره فراخورشیدی انجام داد. او می گوید: "مدت بسیار زیادی را صرف تحقیق بر روی سیارات فراخورشیدی کردیم تا بتوانیم جوی مانند جو زمین را در بین آنها بیابیم و می توان گفت این ثبت گامی موثر در این راه بوده است. این اولین سیاره ی فراخورشیدی است که اغلب گمان های ما را در کنار هم دارا بود."

این مشاهدات هنگامی صورت گرفت که سیاره فراخورشیدی از جلوی ستاره مادر عبور می کرد، بدین ترتیب نوری که از سوی ستاره از جو گذشته بود، سبب شد تا طیف گازهای موجود در جو آن آشکار شود.
مدار این سیاره بسیار به ستاره ی مادر نزدیک است که به آن یک سیاره مشتری داغ (Hot Jupiter) می گویند. ساختار گازی آن مانند مشتری است اما باید گفت که از نظر اندازه بسیار بزرگ تر از مشتری است. فاصله کم آن تا ستاره مادر سبب شده است تا دمای جو آن به ۷۰۰ درجه سلسیوس برسد. بررسی ها نشان می دهد که این سیاره دارای اقماری با ابعاد زمین است که مانند حلقه های زحل به خوبی می توان آنها را شناسایی کرد.
مشاهدات دقیق هابل به اخترشناسان اجازه داد تا مطالعات دقیقی بر طیف های رسیده از جو داشته باشند و اکنون این بررسی های مناسب موجب شناسایی ساختار و ترکیبات جوی در HD۱۸۹۷۳۳b شده است. اندازه ستاره مادر در این سیستم بسیار کوچک و تنها حدود ۷۶ درصد اندازه خورشید ما است و این موضوع سبب شد تا محاسبات دشوار گردند، چراکه تنها زمانی می توان داده به دست آورد که سیاره در حال گذر از مقابل ستاره مادر باشد، و مدت این گذر تنها چند لحظه است.
دانشمندان انتظار داشتند که اثری از سدیم، پتاسیم و آب را نیز ثبت کنند، اما شکل و طیف های جو حاکی از آن اند که این مواد در سیاره وجود ندارند. مطالعات دیگر نیز حاکی از آن است که آسمان این سیاره دارای ابر و مه غلیظ و ضخیمی، به ارتفاع ۱۰۰۰ کیلومتر است، این ابر و مه غول پیکر، در هنگام غروب، ستاره مادر را رویایی و قرمز رنگ می کند، درست مانند غروب خورشید و رنگ زیبای ابرها در آسمان زمین. در منظومه شمسی نیز سیاره زهره و تیتان قمر زحل دارای چنین ابر و مه هایی هستند. مطابق با شواهد رصدی درون ابر سیاره فراخورشیدی ذراتی بسیار ریز از آهن، سیلیکات و غبار اکسید آلومینیم ( آنچه که در یاقوت کبود نیز یافت می شود) وجود دارند. مشکل دیگر در هنگام رصد کم و زیاد شدن نور ستاره بود که اختلالاتی را ایجاد می کرد. آنها همچنین توانستند لکه خورشیدی بزرگی را بر سطح ستاره مادر بیابند، ابعاد این لکه ۸۰۰۰۰ کیلومتر است، لکه های خورشیدی نواحی تیره ای هستند که دما در آنها بیش از ۱۰۰۰ درجه سلسیوس سردتر از دیگر نواحی در ستاره است.

دوست من این جا تاپیک اخبار نجوم و ستارگانه . درباره موجودات فضایی تاپیک های دیگه ای وجود داره . اون جا بیان کنید ممنون
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

نخستین نور ناشی از انفجار ستاره در حال مرگ مشاهده شد


دانشمندان، نخستین بار نور منتشر شده از یك ستاره ی در حال مرگ را قبل از انفجار آن مشاهده كردند. به گزارش شبکه خبر به نقل از مجله ساینس، اختر شناسان می گویند، این ستاره ی غول پیكر قرمز كه بیش از 500 بار بزرگتر از خورشید است، پیش از انهدام هسته اش بر اثر یك موج پر انرژی منفجر شد.
پیشتر دانشمندان فقط نور حاصل از انفجار ستاره ها را مشاهده كرده بودند، ولی موفق به رصد ستاره قبل از انفجار نشده بودند.

كوین اسچاوینسكی ستاره شناس، در دانشگاه آكسفورد كه ریاست این مطالعه را برعهده داشت گفت: آنها جزئیات بی سابقه مرگ ناگهانی یك ستاره بزرگ را در كهكشانی كه حدود یك میلیارد سال نوری فاصله دارد مشاهده كرده اند.

دانستن اتفاقات درون یك ستاره مهم است، زیرا هسته ستاره معمولا بعنوان یك كوره قوی عمل می كند و گرما و فشاری تولید می كند كه سبب می شود، ستاره برای مدت طولانی بدرخشد و ثابت بماند.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]