مشاعره سنتی

یاران جهان را همه از که تا مه***دیدیم به تحقیق در این دیه از ده
با همدگر اختلاط چون بند قبـا***دارند ولــــــــــی نیند خال ز گره

خاقانی شیروانی

هم صدفم هم اینجییم،حشر و صراط اسینجئیم
بونجا قوماشو رخت ائله،من بو دؤکانه سیغمازام
ذره منم گؤنش منم،چار ایله پنج و شش منم
صورتی گؤر بیان ائله،چؤنکی بیانه سیغمازام

نسیمی

ما لعبتکانیم و فلک لعبــــــت باز***از روی حقیقـــــت نه از روی مجاز
یک چند در این بساط بازی کردیم***رفتیم به صندوق عدم یک یک باز

خیام

ز _ زاهید زؤهد ایله بئزتدی تاج ؤ خیرقه سین
باتینی اولدو ملووس،ذیکرینی قیلدی هبا

شین_شهید اولدو اولار کیم،حق یولوندا ئولدؤلر
غم یئمز اونلار کی،بیلدی حقدیر اونا قان بها

شهید عمادالدین نسیمی

ز _ زاهد آراست ز ریا خرقه و تاجش را
باتنش بود ملوّس،ذکر او بود عبث

شین _ شهید که داد خون در ره حق
غم نباشد وی را که بود حق،قیمت خون

الف

از جمله رفتگان ایــــــــــن راه دراز***باز آمده ای کو که به ما گوید راز
هان بر سر این دوراهه از روی نیاز***چیزی نگذاریم که نمــی آید باز

خیام

زهر قهرین ایچمه دن وار ایسه قصدین قتلیم ائت
آب حیوان ایچسم ئولدؤرمک اولور مشکیل بنی
عار قتلیمدن سنا،بن تشنه آب تیغینه
ئولدؤرؤر حسرت گر ئولدؤرمزسن ای قاتل بنی


مولانا فضولی

یک چند به کودکی به استاد شديم***یک چند ز استادی خود شاد شديم
پايان سخن شنو که ما را چه رســيد***چون آب بر آمدیـــم و چون باد شديم


خیام

من ترک شراب لب یار ائیله دیم اولدی
زهر غم هیجرایله مدار ائیله دیم اولدی
ای شیخ بهشتی،دئمه ترک ائیله ین اولماز
من ترک سر کوی نگار ائیله دیک اولدی

صراف تبریزی

من ترک لب یار نمودم،شد!
با زهر غم هجر مدار کردم،شد!
ای شیخ نگو،ترک نگار نتوان کرد
من ترک سر کوی نگار کردم،شد!

ی

یارت نکند به مهر تمکــین ای دل***او نیست حریف، مهره بر چین ای دل
از یار سخن مگوی چندین ای دل***خیز از سر او خموش بنشــین ای دل

خاقانی

لوح قسمتده یازیب کاتب دیوان قضا
صدر مجلسده سنی،قابل دهلیز منی
نرگس مستین اولان بزمده،پیمانه دیر
یاخشی مست ائیلر ایکی ساغر لب ریز منی

صراف تبریزی

بر لوح نوشت کاتب دیوان قضا
صدر مجلس تورا،بر در آستانه مرا
نرگس مست تو در بزم چو مستانه
میکند مست عجب ساغر پیمانه مرا

ی