چگونه به مصدومان حوادث رانندگی کمک کنیم ؟
حوادث رانندگي
شدت حوادث رانندگي از سقوط دوچرخه تا تصادف شديد با اتومبيل، متفاوت است. محل حادثه اغلب به دليل ترافيك در حال حركت، پر از خطرهاي جدي است.
بي‌خطر كردن محل حادثه قبل از حاضر شدن بر سر مصدومان، بسيار حياتي است. اين اقدام به شما امكان مي‌دهد كه از خود، مصدوم و ساير افراد عبوركننده از جاده، حفاظت كنيد. به محض بي‌خطر شدن محل، به سرعت وضعيت مصدومان را ارزيابي كرده، درمان را اولويت‌بندي كنيد. به مصدوماني كه به كمكهاي اورژانس نياز دارند، قبل از ديگران رسيدگي كنيد.
بي‌خطر كردن محل
- ابتدا از امنيت خود مطمئن شويد و از انجام كاري كه ممكن است شما را به مخاطره بيندازد، پرهيز كنيد.
- اتومبيل خود را در محلي امن و كاملاً با فاصله نسبت به محل حادثه پارك كنيد و چراغ‌هاي خطر آن را به حالت چشمك‌زن قرار دهيد.
- هرگز در عرض يك جاده عريض ندويد.
- در شب، لباسي بپوشيد يا چيزي حمل كنيد كه روشن يا منعكس‌كننده نور باشد و از چراغ‌قوه استفاده كنيد. پس از انجام موارد فوق، احتياط‌هاي كلي زير را رعايت كنيد:
- چند ناظر را براي هشدار دادن به ساير رانندگان و كاستن از سرعت آنها روانه كنيد.
- حداقل به فاصله ۴۵ متر از محل حادثه در هر دو طرف آن، مثلث يا چراغ هشداردهنده قرار دهيد.
موتور تمام وسايل نقليه آسيب‌ديده را خاموش كرده، در صورت امكان، مخزن سوخت را در ماشين‌هاي ديزلي و موتور سيكلت‌ها خاموش كنيد.
- وسيله نقليه را بي‌حركت كنيد. اگر وسيله نقليه روي چهارچرخ است، ترمز دستي را كشيده، اتومبيل را در دنده قرار دهيد و يا چند قطعه سنگ بزرگ را درست در جلوي چرخ‌ها بگذاريد. اگر وسيله نقليه چپ كرده است، سعي نكنيد آن را برگردانيد اما از واژگون شدن آن پيشگيري كنيد.
- مراقب خطرهاي فيزيكي باشيد. اطمينان حاصل كنيد كسي سيگار نمي‌كشد. گروه خدمات اورژانس را از وجود خطوط نيروي آسيب‌ديده، سوخت پخش شده و هرگونه وسيله نقليه‌اي كه نشانه «خطر شيميايي» دارد، آگاه سازيد.
نشانه‌هاي خطر شيميايي پلاك خطر شيميايي (شكل زير) نشان مي‌دهد كه وسيله نقليه در حال حمل يك ماده خطرناك است. ماهيت اين خطر بالقوه با يك نشانه (شكل‌هاي سمت راست) مشخص مي‌شود. خدمات اورژانس قادر به تفسير اين اطلاعات خواهد بود.
مواد خطرناك
در هر حادثه (رانندگي) ممكن است عوارضي مثل ريزش مواد خطرناك يا فرار گازهاي سمي رخ دهد. ناظران را از صحنه حادثه دور كرده، موافق جريان باد بايستيد. به علامت‌هاي «خطر شيميايي» روي وسايل نقليه توجه كرده، گروه خدمات اورژانس را در جريان قرار دهيد. اگر در مورد امنيت خود يا مفهوم يك نشانه مشكوك هستيد، از محل فاصله بگيريد. در صورتي كه ريزش مواد وجود دارد و يا روي نوار بالا و چپ علامت «خطر شيميايي» حرف « e » به چشم مي‌خورد (حرف « e » به معناي خطر امنيت عمومي است)، به دقت مراقب اوضاع باشيد.
بررسي وضعيت مصدومان
به سرعت تمام مصدومان را ارزيابي كنيد. اگر بيش از يك مصدوم وجود دارد، ابتدا به آنهايي كه ممكن است آسيبهاي تهديدكننده حيات (مثل سوختگي يا زخم شديد) داشته باشند، رسيدگي كنيد.
در صورت امكان، مصدومان را در همان وضعيتي كه با آنها مواجه شديد، درمان كنيد؛ تنها در صورتي كه مصدومي در خطر باشد يا به منظور ارايه درمان نجات‌بخش، مي‌توانيد وي را جابه‌جا كنيد. محل را به‌طور كامل جستجو كنيد تا از مصدوماني كه به مناطق دورتر پرتاب شده‌اند يا از آنهايي كه به خاطر منگي، بي‌هدف حركت كرده و از محل دور شده‌اند، غفلت نكرده باشيد.
اگر مصدومي در داخل يا زير يك وسيله نقليه گير افتاده است، به كمك خدمات آتش‌نشاني و نجات احتياج خواهيد داشت. بنابراين در اسرع وقت با اين مراكز تماس بگيريد.
نحوه برخورد با مصدومان داخل وسيله نقليه:
در زماني كه شما مصدوم را از نظر وجود آسيبهاي بالقوه تهديدكننده حيات ارزيابي مي‌كنيد، ناظران مي‌توانند با نگه داشتن سر مصدوم، به شما كمك كنند.
در برخورد با يك مصدوم، ابتدا يك ارزيابي اوليه انجام دهيد و در صورت امكان، به آسيبهاي تهديدكننده حيات رسيدگي كنيد. در مورد هر مصدومي كه در حوادث رانندگي آسيب ديده است، هميشه فرض كنيد كه آسيب گردن (نخاع) وجود دارد و سر مصدوم را تا رسيدن نيروهاي كمكي، با دست نگه داريد. در مدتي كه منتظر رسيدن كمكهاي تخصصي هستيد، علايم حياتي مصدوم (سطح پاسخ‌دهي، نبض و تنفس) را كنترل و ثبت كنيد .
نحوه برخورد با مصدومان روي جاده:
پس از اطمينان از بي‌خطر بودن اوضاع، مصدوم را از نظر وجود آسيبهاي تهديدكننده حيات بررسي كنيد. مصدوم را فقط در صورتي مي‌توانيد جابه‌جا كنيد كه كاملاً ضرورت داشته باشد.
هشدار!
مصدوم را حركت ندهيد مگر وقتي كه قطعاً ضرورت داشته باشد.
اگر لازم باشد مصدوم را حركت دهيد، روش مورد استفاده براي جابه‌جا كردن مصدوم بسته به وضعيت وي و نيز وجود يا عدم وجود نيروهاي كمكي، فرق مي‌كند (مبحث « جابه‌جا كردن بيماران » را ببينيد).
از يك ناظر بخواهيد كه موقعيت وسيله نقليه و مصدوم را نشانه‌گذاري كند؛ اين اطلاعات براي پليس مفيد است.
در وضعيت‌هاي اورژانس چگونه باید رفتار کنیم ؟
]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
اقدامات در وضعيت‌هاي اورژانس
در هر موقعيت اورژانس، بايد از يك مجموعه اقدامات مشخص پيروي كنيد. از اين طريق، شما قادر خواهيد بود موارد ضروري را اولويت‌بندي كنيد و شخصاً تصميم‌گيري كنيد.
گام‌هاي اصلي عبارتند از: ارزيابي وضعيت، بي‌خطر كردن محل، ارايه كمكهاي اورژانس و كمك گرفتن از ديگران. قبل از دست زدن به هر كاري، سعي كنيد بر احساسات خود غلبه كنيد و يك لحظه بينديشيد.
بسيار مهم است كه خود را در معرض خطر قرار ندهيد بنابراين در مواردي كه خطرناك است، به سرعت وارد نشويد. به خطر وجود گاز يا بنزين دقت كنيد. به علاوه، سعي نكنيد همه كارها را به تنهايي انجام بدهيد.
اولويت‌هاي كمكهاي اوليه
وضعيت را ارزيابي كنيد. به سرعت و با حفظ خونسردي، آنچه را كه رخ داده تحت نظر بگيريد و به دنبال هرگونه خطر تهديدكننده خود يا مصدوم بگرديد. هرگز خود را در معرض خطر قرار ندهيد.
محل را از خطر عاري كنيد. در حد توان، مصدوم را از خطر محافظت كنيد اما به محدوديت‌هاي خودتان هم واقف باشيد.
كمكهاي اورژانس را ارايه دهيد. وضعيت تمام مصدومان را ارزيابي كنيد تا بتوانيد اولويت‌ها را مشخص كنيد و اول آنهايي را كه دچار وضعيت‌هاي تهديدكننده حيات هستند درمان كنيد.
از ديگران كمك بگيريد. به سرعت مطمئن شويد كه هرگونه كمك طبي ضروري يا كمكهاي تخصصي درخواست شده‌اند و در راه هستند.
ارزيابي وضعيت
رويكرد شما بايد بسيار سريع و در عين حال با حفظ خونسردي و كنترل باشد. اولويت‌هاي كاري شما عبارتند از: شناسايي هرگونه خطر براي خودتان، مصدوم و ناظران، سپس بررسي امكانات موجود و نوع كمكي كه ممكن است به آن نياز داشته باشيد. هنگامي كه پيشنهاد كمك به شخص مي‌دهيد، بگوييد كه از مهارت‌هاي كمكهاي اوليه برخوردار هستيد. اگر هيچ پزشك، پرستار يا افراد كارآزموده ديگري در محل حضور ندارند، با خونسردي مسؤوليت را بپذيريد. ابتدا سؤالات زير را از خود بپرسيد:
آيا خطر همچنان وجود دارد؟
آيا جان كسي در معرض خطر فوري قرار دارد؟
آيا ناظري براي كمك وجود دارد؟
آيا من به كمك تخصصي نياز دارم؟
بي‌خطر كردن محل
شرايطي كه منجر به وقوع حادثه شده است، مي‌تواند همچنان خطرزا باشد. فراموش نكنيد كه امنيت خودتان در درجه اول قرار دارد. اغلب اقدامات ساده (مثل خاموش كردن يك سوييچ) براي بي‌خطر كردن محل كفايت مي‌كند. اگر نمي‌توانيد خطر تهديدكننده حيات را از بين ببريد، بايد سعي كنيد بين مصدوم و محل خطر، قدري فاصله ايجاد كنيد و در صورت امكان، ميزان خطر را به حداقل برسانيد. به عنوان آخرين اقدام، بايد مصدوم را از محل خطر دور كنيد (به مبحث « جابه‌جا كردن بيماران » مراجعه كنيد). معمولاً براي جابه‌جا كردن مصدوم به تجهيزات و كمكهاي تخصصي نياز خواهيد داشت.
بي‌خطر كردن وسيله نقليه در برخورد با مصدومي كه داخل وسيله نقليه است، خاموش كردن سوييچ در اولويت قرار دارد. اين عمل خطر ايجاد آتش‌سوزي ناشي از شمع اتومبيل را كاهش مي‌دهد.
ارايه كمكهاي اورژانس
پس از بي‌خطر شدن محل، به سرعت يك بررسي مقدماتي و ارزيابي اوليه از هر مصدوم انجام دهيد تا مصدوماني را كه به كمكهاي اوليه اورژانس نياز دارند، فوراً درمان كنيد. به هر حال، درخواست كمك ضروري را به تأخير نيندازيد؛ در صورت امكان، از يك ناظر بخواهيد كه اين كار را انجام دهد. براي پي بردن به وجود يا عدم وجود تنفس در مصدوم، به قفسه سينه وي نگاه كنيد. در مورد هر مصدوم، موارد زير را بررسي كنيد:
آيا مصدوم هوشيار است؟
آيا راه تنفس باز است؟
آيا مصدوم نفس مي‌كشد؟
آيا نشانه‌هاي گردش خون در مصدوم وجود دارند؟ مشاهدات شما، اولويت‌ها و نيز زمان نياز به كمك و ميزان كمك موردنياز را تعيين مي‌كنند.
انجام كمكهاي اورژانس به محض برطرف شدن خطر، ارزيابي اوليه را انجام دهيد: بررسي كنيد كه آيا راه تنفس مصدوم باز است، نفس مي‌كشد و نشانه‌هاي كار كردن قلب و گردش خون وجود دارند يا خير.
كمك گرفتن از ديگران
گاهي امكان دارد كه همزمان با چندين كار مواجه شويد: حفظ امنيت، تماس تلفني براي درخواست كمك و آغاز كمكهاي اوليه. مي‌توانيد از افراد ديگري براي انجام كارهاي زير كمك بخواهيد:
بي‌خطر كردن محل
انجام تماس تلفني براي درخواست كمك
آوردن تجهيزات كمكهاي اوليه
كنترل ترافيك و ناظران
كنترل خونريزي يا نگه داشتن يك اندام
خلوت كردن اطراف مصدوم
انتقال مصدوم به يك مكان بي‌خطر
برخورد با ناظران ممكن است افراد حاضر در صحنه حادثه بتوانند به راه‌هاي مختلف به شما كمك كنند (مثلاً آوردن تجهيزات يا كنترل كردن ساير ناظران). به آنها بگوييد كه آموزش‌هاي مربوط به كمكهاي اوليه را پشت سر گذارده‌ايد و درخواست‌هاي خود را با صراحت مطرح كنيد.
كنترل كردن ناظران
واكنش‌هاي ناظران ممكن است باعث شود كه شما نگران يا حتي عصباني شويد. ممكن است اين افراد هيچ آموزشي درباره اين كمكهاي اوليه نديده باشند و احساس ترس يا بي‌فايده بودن كنند. در صورتي كه اين عده خود در حادثه حضور داشته باشند و يا شاهد آن بوده‌اند، ممكن است آسيب ديده باشند و قطعاً دلواپس و نگران خواهند بود. اگر به هر طريقي نياز به كمك يك ناظر داشتيد، اين مطالب را فراموش نكنيد. روشي قاطعانه توأم با خوش رفتاري به كار بگيريد.
چگونه به افراد غرق شده کمک کنیم
نجات غريق
حوادثي كه اطراف آب رخ مي‌دهند، ممكن است افرادي از هر گروه سني را گرفتار كنند. كودكان كم‌سن حتي در آبهاي بسيار كم‌عمق هم در معرض خطر هستند.
با اين حال، اكثر موارد غرق‌شدگي شامل افرادي است كه مشغول شنا در جريان‌هاي قوي يا آب‌ها بسيار سرد بوده‌اند و يا پس از مصرف الكل، به شنا يا قايق‌سواري پرداخته‌اند.
خطرات آب سرد
آبهاي آزاد حتي در تابستان هم سرد هستند. درجه حرارت دريا از ۱۵-۵ درجه سانتيگراد متغير است؛ آبهاي داخلي حتي مي‌توانند (از اين هم) سردتر باشند.
آب سرد، خطرهاي پيش روي غريق يا منجي غريق را افزايش مي‌دهد چون مي‌تواند منجر به موارد زير شود:
نفس نفس زدن غيرقابل كنترل در زماني كه شخص وارد آب مي‌شود و به دنبال آن، خطر استنشاق آب
افزايش ناگهاني فشار خون كه مي‌تواند زمينه‌ساز حمله قلبي باشد.
ناتواني در شنا كردن به‌طور ناگهاني
كاهش درجه حرارت در صورتي كه شخص مدت زيادي در آب بماند يا با وزش باد مواجه شود.
دسترسي به غريق در صورت امكان، از ورود به آب براي نجات غريق خودداري كنيد. در عوض، يك شي‌ء دراز مثل يك قطعه چوب را نگه داريد تا غريق بتواند آن را بگيرد، سپس وي را به سوي خشكي بكشيد.
احتياط!
اگر غريق بيهوش است، وي را كاملاً از آب بيرون آوريد و طوري جا به جا كنيد كه سرش پايين‌تر از قفسه سينه‌اش قرار گيرد تا در صورتي كه استفراغ كرد، از راه‌هاي تنفسي محافظت كرده باشد.
آنچه شما مي‌توانيد انجام دهيد
اولين اولويت شما آن است كه با كمترين خطر، غريق را به سطحي خشك منتقل كنيد. بي‌خطرترين راه براي نجات يك غريق، آن است كه خود روي خشكي بمانيد با دست خود يا يك تكه چوب، شاخه يا طناب، او را از آب بيرون بكشيد؛ راه ديگر آن است كه يك تيوب به سوي غريق پرتاب كنيد.
اگر يك منجي غريق كارآزموده هستيد و يا غريق بيهوش است، ممكن است مجبور باشيد به آب بزنيد يا به سمت غريق شنا كنيد و وي را به سمت خشكي بكشيد.
به آب زدن بي‌خطرتر از شنا كردن است. وقتي غريق را از آب خارج كرديد، در صورت امكان وي را در برابر وزش باد محافظت كنيد تا بدن او بيش از پيش دچار لرز نشود.
سپس اقدامات درماني مربوط به غرق‌شدگي را اجرا كنيد و عوارض مربوط به سرماي شديد را مداوا كنيد (مبحث « كاهش دماي بدن » را ببينيد). حتي در صورتي كه به‌نظر مي‌رسد غريق كاملاً بهبود يافته است، شرايط انتقال يا بردن وي به بيمارستان را مهيا كنيد.
در صورت لزوم و يا در صورتي كه كاملاً دستپاچه شده‌ايد، آمبولانس درخواست كنيد.
روش انتقال اعضاي قطع شده براي پيوند تشريح شد
در گفتوگو با فارس
روش انتقال اعضاي قطع شده براي پيوند تشريح شد
خبرگزاری فارس: ساده‌ترین روش انتقال صحیح اعضای قطع شده برای پیوند در حین حوادث حوادث تشریح می‌شود.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ساده ترين روش صحیح انتقال اعضای قطع شده برای پیوند-------------------------------
به گزارش خبرنگار بهداشت و درمان فارس، در طی سال‌های اخیر تجربیات در جراحی میکروسکوپی و پیوند عضو قطع شده به قدری افزایش یافته که امروزه حتی قطع بند انتهایی انگشتان را نیز جزء مواردی می‌دانند که انجام پیوند در آن قابل قبول است. اما برای انتقال درست اعضای قطع شده در حوادث نقش مهمی در موفقیت پیوند دارد که آگاهی عمومی مردم از این موضوع بسیار اهمیت دارد.
به همین منظور با مسعود یاوری، جراح دست و میکروسکوپی و معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به گفت و گو پرداختیم.
یاوری در گفتوگو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس، اظهار داشت: پیوند عضو قطع شده به شرایط خاصی نیاز دارد برای مثال مکانیسم ضایعه، سن بیمار، فاصله زمانی بین قطع شدن عضو و برقراری جریان خون مجدد، وجود تیم جراحی پیوند مجرب، وسایل جراحی ریز مناسب، میکروسکوپ مناسب، حتی صندلی مناسب و نحوه انتقال عضو قطع شده همگی از عواملی هستند که در نتیجه نهایی عمل جراحی پیوند موثر هستند.
* نحوه انتقال عضو قطع شده تأثیر گذار در نتیجه نهایی پیوند
یاوری بیان داشت: علیرغم اینکه وجود تیم پیوند مجرب مهمترین فاکتور در موفقیت عمل جراحی پیوند است اما انتخاب بیمار و نیز نحوه انتقال عضو قطع شده نیز از موارد بسیار تأثیر گذار در نتیجه نهایی پیوند است.
وی ادامه داد: بیماران مناسب برای انجام این نوع پیوندها از قبیل قطع شست، قطع چند انگشت، قطع از ناحیه مچ است همچنین در بچه‌ها با هر میزان قطع انگشت یا دست، قطع از ناحیه ساعد، قطع از ناحیه آرنج یا بالاتر از آن و در مورد پیوند انگشت در افراد بالغ نیز چنانچه محل قطع انتهایی تر به محل چسبندگی تاندون‌های خم کننده سطحی
FDSباشد مناسب پیوند خواهد بود.
* برخی مواقع قطع شدگی اندام‌ها را نباید پیوند کرد
یاوری تصریح کرد: در این راستا عضو قطعی که له شده باشد، عضو قطعی که در چند سطح باشد (چندتیکه)، بیمار دارای آسیب‌های همراه (دارای مصدومیت های متعدد)، فرد بیمار دارای بیماری زمینه‌ای باشد، وجود گرفتگی عروق توسط چربی در بیمار، افراد دارای اختلالات روانپزشکی یا در افراد بالای 70 سال و در نهایت وقتی فاصله زمانی بین قطع عضو تا عمل جراحی پیوند طولانی باشد نباید پیوند در مورد این افراد صورت پذیرد.
وی بیان داشت: همچنین وقتی تنها قطع یک انگشت در افراد بالغ داریم که محل قطع شده ابتدائی تر به محل چسبندگی تاندون‌های خم کننده سطحی (FDS) باشد به خصوص وقتی این انگشت کوچک باشد نباید پیوند صورت پذیرد.
یاوری ادامه داد: نحوه انتقال عضو قطع شده از موارد بسیار تأثیر گذار در نتیجه نهایی است که در این فاکتور بسیار مهم علاوه بر مرکز ارجاع دهنده، خود بیمار و همراهان او نیز با داشتن آگاهی لازم و انتقال صحیح می‌توانند به بیمار کمک بسزایی کنند.
* روش صحیح انتقال اعضای قطع شده برای پیوند را بیاموزیم
وی افزود: برای این منظور اگر چه روش‌های متفاوتی برای نحوه انتقال عضو قطع شده ذکر شده است ولی ساده‌ترین و عملی‌ترین روش انتقال عضو قطع شده برای پیوند این است که در گام نخست باید ابتدا یک گاز استریل را با سرم فیزیولوژیک خیس و مرطوب کنیم و در صورت عدم دسترسی به گاز و سرم می‌توان از دستمال تمیز و آب استفاده کرد. (شکل 1)
یاوری گفت: سپس عضو قطع شده را در داخل گاز مرطوب شده باید بپیچیم (شکل 2) و عضو قطع شده و گاز استریل را با هم به داخل یک دستکش یا یک پلاستیک داخل می‌کنیم (شکل 3) و هوای داخل دستکش را تخلیه می‌کنیم (شکل 4) و دهانه دستکش را گره می‌زنیم (شکل 5) و سرانجام یک کیسه پلاستیک یخ و آب تهیه کرده و مجموعه دستکش، گاز و عضو قطع شده را به داخل کیسه حاوی آب و یخ می‌اندازیم و باید روی کیسه اسم انگشت یا عضو مربوطه فرد نوشته شود و آن را به داخل یک یخدان قرار داده و به سرعت به مرکز پیوند انتقال دهیم.
وی خاطرنشان کرد: انتقال صحیح عضو قطع شده کمک بسیار مهمی است که بیمار یا همراهان بیمار می‌توانند در این زمینه ایفاء کنند که باید در سریعترین و کوتاهترین زمان ممکن انجام شود.
وی اضافه کرد: مردم باید آگاه باشند که با این روش می‌توان تمام اعضای قطع شده از جمله دست، پا و دیگر اندام‌ها را به صورت صحیح برای پیوند انتقال داد ولی باید این مسئله را در نظر داشت که هر چه اندام قطع شده بزرگتر باشند اندام مربوطه زودتر فاسد می‌شود که در این زمینه باید سرعت انتقال عضو قطع شده برای پیوند افزایش یابد.
انتهای پیام/ش
مراحل مربوط به امداد رساني در بلاياي طبيعي
الف: آمادگي و انتظار
اين مرحله قبل از وقوع حادثه مي باشد كه براي به حداقل رساندن خسارات آن در نظر گرفته مي شود كه شامل فعاليتهاي زير مي باشد.
1- آموزش افراد جامعه: مهمترين مسئله قبل از وقوع بلاياي طبيعي جهت كاهش خسارات جاني و مالي ميزان آگاهي افراد جامعه از حوادث و نحوه برخورد با آن مي باشد.
2- تربيت نيروي انساني متخصص : قبل از وقوع حوادث بايد نيروي انساني مناسب را آموزش داده و هميشه جهت امدادرساني به منطقه حادثه ديده آماده نگه داشت.
3- ساخت بناها در منطقه مناسب و به صورت استاندارد:
جهت ساخت بنا در منطقه مناسب مي توان از كارشناسان زمين شناسي استفاده نمود و محل مناسب را انتخاب كرد يا در صورت نياز به ساخت بنا در اين نقاط با استفاده از استانداردهاي موجود ساختمان را محكم بنا كرد.
4- تكميل و آماده نگه داشتن وسايل امداد و نجات :
جهت تكميل وسايل امداد رساني بايستي هميشه با شركتهاي سازنده اين گونه تجهيزات در ارتباط بوده و بتوان وسايل مورد نياز را تهيه نمود. بعضي از وسايل و تجهيزات امدادي نيز نياز به نگهداري ويژه اي دارند و بايستي در مكانهاي مناسب نگهداري شوند و طي مدتي دوباره بررسي و آزمايش شوند تا از سالم بودن و كارآيي آن مطمئن شد.
ب : اعلام خطر
اعلام خطر هنگام يا بعد از وقوع حادثه مي باشد و ممكن است به صورتهاي زير از وقوع آن مطلع شويم:
1- سانحه در نزديك يا در منطقه ما روي مي دهد.
2-از طريق چارت بندي امدادي
3-اطلاع يافتن از طريق رسانه ها مانند راديو، تلويزيون و ...
ج: عمليات امداد و نجات
پس از وقوع حادثه هم زمان و يا قبل از ورود نيروهاي امدادي از شهرهاي مجاور عمليات امداد و نجات انجام مي پذيرد و شامل مراحل زير مي باشد:
1. برقراري ارتباط با شهرهاي پيرامون:
پس از وقوع حادثه مديريت حوادث در منطقه آسيب ديده بايد با در نظر گرفتن نوع خسارات و تلفات احتمالي و نيازهاي مردم با شهرهاي پيرامون تماس گرفته و در خواست كمك نمايد.
در سازمان امداد كشور شهرها و يا استانهاي معين ( جفت ) وجود دارد كه در صورت دريافت خبر به حالت آماده باش درآمده و در صورت نياز به منطقه اعزام مي گردند و يا فقط كمكهاي خود را از قبيل چادر، مواد غذايي و ... ارسال مي كنند.
2. تلاش براي مهار سانحه:
در حوادث و سوانح يكي از عوامل ايجاد خسارت كه در زلزله بيشتر مي باشد آتش سوزي است كه مديريت سانحه در منطقه بايستي خود را براي مقابله و جلوگيري از آن آماده سازد كه بهترين راه و اولين راه قطع جريان برق و گاز در اين مناطق مي باشد.
3. عمليات جستجو و نجات:
در بعضي از عملياتهاي امدادرساني نياز به عمليات طولاني مدت نمي باشد زيرا بناها به طور كلي تخريب نشده يا آسيب جدي نديده اند در اين گونه موارد عمليات امدادرساني بدين صورت انجام مي گيرد كه ابتدا افراد گروه امدادي به دسته هاي مختلفي تقسيم مي شوند و هر كدام از افراد به بررسي نقاط مختلفي از منطقه آسيب ديده مي پردازند و ميزان خسارات وارده را بررسي و حتي الامكان براي هر خانوار شناسنامه امدادي تكميل مي كنند. كليه ساختمانها بايد از نظر قابل سكونت بودن مورد بررسي قرار گيرند. در صورت امكان سعي شود تا اقلام توزيعي بين آسيب ديدگان به يك اندازه باشد. به خاطر داشته باشيد كه افرادي نيز در منطقه آسيب ديده هستند كه هيچ گونه خسارت مالي نديده اند يا خسارت وارده به آنها ناچيز مي باشد ولي آنها نيز از شما تقاضاي كمك دارند. مراقب باشيد كه با اين گونه افراد چگونه ارتباط برقرار نماييد تا در منطقه تنش ايجاد نشود . سعي كنيد اعتماد افراد را نسبت به خود جلب كنيد ولي به آنها دروغ نگوييد يا قول بي اساس ندهيد و در حيطه مسووليتها و وظايف خود عمل كنيد.
معمولا در اين گونه حوادث پس از گذشت چند روز منطقه به حالت عادي خود با ز مي گردد كه در اين موقع سازمانها و نهادهاي ديگر نسبت به بازسازي و تعمير بعضي از بناها كه قابل سكونت نيستند اقدام خواهند كرد.
حال اگر سانحه وسيع باشد و تخريب بناها را در بر داشته باشد پس از وقوع آن عمليات جستجو ونجات افراد زير آوار آغاز مي شود كه گروهاي امدادي به تيم هاي مختلف تقسيم مي شوند و هر تيم مسوول تجسس در قسمتي از منطقه مي باشد در كنار گروه تجسس و نجات گروههاي ديگري نيز فعاليت مي كنند مانند كمكهاي اوليه ترياژ ، پشتيباني ، اطفا حريق و ... كه كار كليه اين گروهها وابسته به يكديگر مي باشد.
4. ترياژ:ترياژ به معني تقسيم بندي افراد صدمه ديده در حادثه مي باشد كه براي هر مرحله اي متفاوت مي باشد. جهت انجام اقدامات پزشكي براي مصدومان ابتدا يك تيم ترياژ تشكيل شده و مصدومان را از لحاظ آسيبهاي وارده به وسيله نوارهاي رنگي مخصوص و يا كارتهاي ويژه تقسيم بندي مي كنند تا بتوان مصدومان را به ترتيب اولويت انتقال و اقدامات پزشكي را براي آنها انجام داد.
5. درمان و مراقبتهاي پزشكي از مجروحان:
جهت اقدامات پزشكي اوليه در منطقه بيمارستانهاي صحرايي احداث مي گردد و حتي الامكان مصدومان در اين مراكز درمان مي شوند و در صورت نياز به بيمارستانهايي در شهرهاي مجاور اعزام مي شوند.
6. مرحله عادي سازي :
معمولا اين مرحله همزمان با عمليات امداد ونجات يا كمي بعد از آن اجرا مي شود كه شامل اقدامات زير مي باشد.
1- ايجاد سرپناه اضطراري
براي ايجاد سرپناه موقت بهترين وسيله استفاده از چادر هاي امدادي مي باشد بسته به نوع سانحه و در صورت نياز اردوگاههاي امدادي احداث مي شود. كه در حوادث با وسعت كم معمولا اين كار صورت نمي گيرد و چون افراد آسيب ديده تمايل دارند كه در محل خانه خود باشند در همان محل عمل چادر زني انجام مي شود.
2- تامين آب آشاميدني سالم:
معمولا بعد از حوادث بزرگ به علل مختلفي آبهاي منطقه آلوده مي شوند و چون اكثر بيماريها توسط آب آلوده منتقل مي شود نياز به تامين آب آشاميدني سالم در منطقه مي باشد كه اين امر را با استفاده از تانكرهاي مخصوص انجام مي گيرد.
3-تغذيه افراد آسيب ديده
يكي از مهمترين بخشهاي امدادرساني در مراحل اوليه حوادث بزرگ تغذيه افراد آسيب ديده مي باشد كه در روزهاي اول معمولا كنسرو و غذاهاي سرد مي باشد ولي پس از گذشت چند روز جيره غذايي خشك بين حادثه ديدگان توزيع مي گردد تا خود نسبت به طبخ غذا اقدام نمايند.
4-تدفين جان باختگان
تدفين جان باختگان پس از شناسايي توسط خانواده متوفي انجام شود زيرا هم از لحاظ بهداشتي و هم از لحاظ روحي بسيار موثر مي باشد.
5-ايجاد امنيت
در حوادث و سوانح بزرگ معمولا افراد سودجو در خود منطقه يا از شهرهاي مختلف اطراف به منطقه آمده و شروع به دزدي و غارت اموال مي كنند كه وظيفه ايجاد امنيت و حفاظت از اموال مردم به عهده نيروي انتظامي و امدادي منطقه مي باشد.
بازسازي و توان بخشي:
اين مرحله پس از عمليات امدادرساني و پس از گذشت مدتي از حادثه مي باشد كه بستگي به نوع و وسعت حادثه مدت زمان آن متفاوت مي شود كه براي اين امر بايستي كارهاي زير انجام پذيرد.
1-ساختن خانه هاي جديد توسط دولت
2-اختصاص دادن وام به حادثه ديدگان جهت جبران خسارات
3-ساخت زير بناهاي اساسي منطقه
و ....
emdadgar.com
