Printable View
پريروز، كلاه مزرعه دارها را به سر گذاشتم،ولي اندازه نبود.يه كم بزرگ بود، فقط كميو خيلي شل مي افتاد.نتونستم بهش عادت كنمو از سر برش داشتم.ديروز كفشهاي عمه ام را به پا كردم.
يه كم بزرگ بودو براي راه رفتن خوب نبوددر آن راحت نبودم و درشان آوردم.امروز آفتاب تابستان را تنم كردم.خيلي خوب بود.قشنگ و گرمو علفهاي سبز را به پا كردمواقعاُ لذتبخش بود.بالاخره احساس كردم لباسهاي خوبي به تن دارم.در لباس طبيعي از هر لباسي راحت ترم.
بيلي وارونه، بيلي وارونه،
او روي تپه اي وارونه زندگي مي كنه،
كه در واقع گودالي در زمينه
(اما تپه ايست وارونه!)
بيلي وارونه كلبه اي وارونه داره،
با دالاني كه پشت خونه باز مي شه.
از پنجره رفت و آمد مي كنه و از در به بيرون نگاه مي كنه.
و زيرزمين، اون بالا در طبقه آخره.
بيلي وارونه مثل باد سواري مي كنه.
اون نمي دونه به كجا مي ره، ولي مي بينه كجا بوده،
او به اسبش مي گه هش و اسبش راه مي افته!
و ششلولش مي گه «گنب» و هيچوقت نميگه «بنگ»
بيلي وراونه يه سگ وارونه داره به اسم لي لي وارونه
بيلي وارونه مي گه: «اون اولين تنفر منه»
بليي وارونه كلاهش رو روي پاش مي ذاره.
و زيرپوششو روي كتش مي پوشه.
و سرماه به رئيسش حقوق مي ده
و با لبخند به اسب عزيزش سواري مي ده!
فرمانده كلي به فرمانده گور گفت :
( آيا بايد به اين جنگ احمقانه رو ادامه بدهيم ؟
آخه ، كشتن و مردن حال و روزي براي آدم باقي نمي ذاره .)
فرمانده گور گفت : ( حق با شماست .)
فرمانده گور به فرمانده كلي گفت :
( امروز مي توانيم به كنار دريا بريم
و تو راه چند تا بستني هم بخوريم .)
فرمانده كلي گفت : ( فكر خوبيه .)
فرمانده كلي به فرمانده گور گفت :
( تو ساحل يه قلعه شني مي سازيم .)
فرمانده گور گفت : ( آب بازي هم مي كنيم .)
فرمانده كلي گفت : (پس آماده شو بريم .)
فرمانده گور به فرمانده كلي گفت :
( اگه دريا طوفاني باشه چي ؟
اگه باد شنها رو به هر طرف ببره ؟ )
فرمانده كلي گفت : ( چقدر وحشتناكه ! )
فرمانده گور به فرمانده كلي گفت :
(من هميشه از درياي طوفاني مي ترسيدم .
ممكنه غرق بشيم .) فرمانده كلي گفت :
(آره شايد غرق بشيم . حتي فكرش هم ناراحتم مي كنه .)
فرمانده كلي به فرمانده گور گفت :
( مايوي من پاره است .
بهتره بريم سر جنگ و جدال خودمون .)
فرمانده گور گفت : ( موافقم .)
بعد فرمانده كلي به فرمانده گور حمله كرد ،
گلوله ها به پرواز در آمد ، توپخانه ها به غرش .
و حالا متاسفانه ،
نه اثري از فرمانده كلي باقي مانده و نه از فرمانده گور .
او مرد نقاب آهني است.
او از عهده سخت ترين كارها بر مي آيد.
او مي تواند دوئل كند.
او مي تواند هر چيزي را شكار كند.
او مي تواند قله ها را فتح كند
او مي تواند كشتي بگيرد و مسابقه دو بدهد ...
او جرأت و قدرتش را به شما نشان مي دهد.
اما هرگز صورتش را ظاهر نمي كند.
اصلاً مهم نيست چقدر اصرار كنيد.
او شجاع و نترس است.
او هرگز نمي گريد.
« او مرد ” نقاب آهني“ است. »
در يخچال ما يك خرس قطبي زندگي مي كنه.
اون يخچالو دوست داره چون «اونجا خنكه»
روي گوشتها مي شينه
و صورتش رو در ماهيها فرو مي بره.
و پنجه بزرگ پر موشو،
در ظرف كره فرو مي بره
به سس دستبرد مي زنه
و لف و لف پلوها رو مي خوره
سودا رو دسمالي مي كنه
و يخ ها رو ليس مي زنه
و اگر در يخچالو باز كنيم،
غرش بلندي مي كنه.
من از فكر اينكه اون اونجاست وحشت مي كنم.
همون خرس قطبي كه توي يخچال زندگي مي كنه!!
يك صورت روي شست منه.
من خودم نكشيدمش
صورت روي شستم چشم و گوش تيزي داره.
با موهاي سبز و زبر و وز كرده!
هميشه صورت روي دستمو از دوستهام پنهان مي كنم،
چون نمي خوام دوستهام بهش خيره بشن.
او يك دهان كوچك جمع و جور داره،
با دندانهاي زرد.
وقتي چنگال به دست مي گيرم قاه قاه مي خنده.
و وقتي پكرم بهم ريشخند مي زنه،
و مي خنده و مي خنده و مي خنده.
و به هر كاري كه سعي مي كنم انجام بدم مي خنده!
بچه كه بودم ، هر جا مي رفتم
مي گفتن :"هجده سال به پايين ممنوع"
حالا كه بزرگ شدم هر جا كه مي رم مي گن:
" هجده سال به بالا ممنوع"
اصلاً نمي دونم چرا هميشه بايد يه چيزي ممنوع باشه؟
تازه مگه هجده ساله ها چه گناهي كردن
كه همه چيزاي آزاد و ممنوع روي سر اونا خراب مي شه؟
تق تق!
كيه؟
من!
من، كي؟
درسته!
چي درسته؟
منكي!
اين همون چيزيه كه من مي خوام بدونم.
چي مي خواي بدوني؟
من، كي؟
بله، دقيقاً !
دقيقاً چي؟
بله، من يك دقيقنچي هم به همراه دارم!
دقيقاً چي به همراه داري؟
بله.
بله، چي؟
نه، دقيقنچي.
اين چيزيه كه من مي خوام بدونم.
عرض كردم دقيقنچي.
دقيقاً چي؟
بله!
بله، چي؟
بله، همراهمه
چي همراهته؟
دقيقنچي، دقيقنچي چيزيه كه همراهمه.
من، كي؟
بله!
برو بابا!تق تق ...
روزي روزگاري، دختري به نام ابيگل
با پدر و ماردش به ماشين سواري رفته بود.
آنروز ابيگل يك كره الاغ ديد.
با چشماني زيبا، سفيد و خاكستري رنگ
در كنار كره الاغ تابلويي بود:
فروشي – ارزان
ابيگل گفت: «خداي من!»
« بابا مي شه اون كره الاغ رو برام بخري؟»
« مامان خواهش مي كنم.»
و پدر و مادرش گفتند: « نه خوب! نمي شه»
« اما مي تونيم برات گردو يا بستني بخريم.»
اما ابيگل گفت:
« من گردو بستني نمي خوام.
من اون كره الاغو مي خوام.»
و پدر و مادرش گفتند:
«ساكت! انقدر نق نزن!
به هيچوجه اون كره الاغو برات نمي خريم.»
ابيگل شروع به گريه كرد و گفت:
«اگر اون كره الاغو برام نخريد، مي ميرم!»
پدر و مادرش گفتند: «نمي ميري
هيچ بچه اي از نداشتن كره الاغ نمرده! »
ابيگل خيلي ناراحت شد.
وقتي به خانه رسيدند، يكراست به رختخواب رفت
و اصلاً نتوانست چيزي بخورد
و حتي نتوانست بخوابد.
« دل ابيگل شكسته بود»
و او واقعاً مرد!
فقط بخاطر يك كره الاغ
كه پدر و مادرش برايش نخريدند!
(اين قصه خوبيست كه براي بزرگترها،
وقتي چيزي كه مي خواهيد نمي خرند، بخوانيد.)
اگه مجبوري هر روز ظرفها رو خشك كني
( واي چه كار بي مزه و مزخرفي )
اگه مجبوري هر روز ظرفها رو خشك كني
( عوض اينكه سري به كوچه بزني )
اگه مجبوري هر روز ظرفها رو خشك كني ...
و يك روز يكي از اونها رو بندازي و بشكني
ديگه كسي اجازه اينكار رو بهت نمي ده
و ديگه مجبور نيستي هر روز ظرفها رو خشك كني.