مشاعره

دانه پنهان كن بكلي دام شو
غنچه پنهان كن گياه بام شو
مولانا


سلام ........
هميشه كه يك نفر نيست بالاخره افراد متفاوتي به تاپيك سر ميزنن و ميان و ميرن
دليلشم اينه كه يه مرجع خيلي خوبيه براي شعر وقتي شعري رو سرچ ميكنن به اين تاپيك ميرسن

قلم گویی که با اکراه می لغزد

و از وحشت چه می لرزد

تو گویی این قلم از واژه ی بدرود می ترسد

بخوان این آخرین شعری که با یاد تو می گویم

دو چشمم خیره بر یک تقطه از دیوار

نگاهم مات و بی روح است

و دل سرشار اندوه است

که از این پس رخ زیبای تو

تصویر قاب چشم مشتاقم نخواهد بود

دوستان اين شعر را كه ميبينيد

فقط يك تست است كه ميبينيد



ويرايش سريع :

جيك ثانيه فرستاده شد

در علاجش سحر مطلق را ببین

در مزاجش قدرت حق را ببین !


ویرایش سریع:

اصلا هم سریع ارسال نشد !

نازنين رفت و دوباره باز من تنها شدم
بيكس و بي‌آشيانه ، باز من تنها شدم

گونه‌ها خيس است و دنيا در بلور
اشك‌ها را اين بهانه : "باز من تنها شدم."

تك درختي خشكم و در رهگذار صاعقه
مي‌كشد جانم زبانه، باز من تنها شدم

فکر نکن خیلی زیاد
شعر باید خودش بیاد

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب

بنال هان که از این پرده کار ما به نواست

تا به کی باید رفت..از دیاری به دیاری دیگر
نتوانم,نتوانم جستن
هر زمان عشقی و یاری دیگر
کاش ما ان دو پرستو بودیم
که همه عمر سفر می کردیم از بهاری به بهاری دیگر

رواست در بر اگر می​طپد کبوتر دل

که دید در ره خود تاب و پیچ دام و نشد

بدان هوس که به مستی ببوسم آن لب لعل

چه خون که در دلم افتاد همچو جام و نشد

در ميخانه ببستند خدايا مپسند
كه در خانه تزوير و ريا بگشايند