بخشي زيبا از كتابي كه خوانده ام

_ به تو یاد خواهند داد که هر وقت تنها شدی از ترس فریاد بکشی. یاد خواهند داد که مثل بدبختها به دیوار بچسبی. یاد خواهند داد که به پای رفقایت بیفتی و کمی گرمای بشری گدایی کنی.یادت خواهند داد که بخواهی دوستت بدارند.بخواهی قبولت داشته باشند.بخواهی شریکت باشند.مجبورت خواهند کرد که با دخترها بخوابی. با چاق ها با لاغر ها با پیرها با جوان ها...همه چیز را در سرت به هم می ریزند برای اینکه مشمئز شوی...برای اینکه از امیال شخصی ات بترسی.برای اینکه از چیزهای مورد علاقه ات استفراغت بگیرد.و بعد با زنهای زشت خواهی رفت و از ترحم آنها بهره مند خواهی شد و همچنین از لذت آنها...برای آنها کار خواهی کرد و در میانشان خودت را قوی حس خواهی کرد و گله وار به دشت خواهی دوید.با دوستانت...با دوستان بی شمارت.و وقتی مردی را میبینید که تنها راه می رود کینه ای بس بزرگ در دل گروهیتان به وجود خواهی آمد و با پای گروهیتان آنقدر بر صورت او خواهی زد تا دیگر خنده اش را نبینید چون او میخندیده است...تو تمام اینها را میدانی؟
_ میدانم.

جوان که بودم از مردم چیزی می‌خواستم که نمی‌توانستند بدهند:دوسـتی پیوسـته ، عاطـفه مـدام .

حال یاد گرفته‌ام از آنان چیزی بخواهم کمتر از آنچه می‌توانند بدهند: همنشـینی بی‌کلام .


آدم اول / آلبر کامو / منوچهر بدیعی

توی قطار نامزدم پرسید : فکر می کنی بچه کانگورو هنوز زنده باشه؟
- مطمئنم که هست. چیزی درباره مردنش ننوشته بود، اگه مرده بود حتما خبرش رو می دیدیم.
- شاید نمرده، اما مریض شده و توی بیمارستان باشه؟
- خب، فکر می کنم در این باره هم حتما باید خبری چاپ می شد.
- اگه ناراحتی روانی داشته باشه و یه گوشه قایم شده باشه چی؟
- بچه کانگورو ناراحتی روانی داشته باشه؟
- بچه که نه، مادره؟ شاید ضربه روحی بهش وارد شده باشه و با بچه اش قایم شده باشه.
شگفت زده فکر کردم، ضربه روحی؟ زن ها به چه چیزهایی که فکر نمی کنند. یک کانگورو ممکن است چه جور ضربه روحی خورده باشد؟
گفت: اگه الان کانگورو رو نبینم فکر نمی کنم دیگه هیچ وقت شانس دیدنش رو پیدا کنم.
- گمون نمی کنم.
- می خوام بگم، تو تا حالا یکی از اونا رو دیدی؟
گفتم: نه، ندیدم.
- مطمئنی فرصت دیگه ای برات پیش میاد؟
- نمی دونم.
- برای همین نگرانم.
گفتم: آره، اما ببین، من هیچ وقت یه زرافه رو در حال بچه به دنیا آوردن، یا حتی وال ها رو در حال شنا ندیدم. پس چرا بچه کانگورو این قدر باید مهم باشه؟
- واسه اینکه این یه بچه کانگوروئه، همین.
تسلیم شدم و شروع کردم به ورق زدن روزنامه. هیچ وقت نتوانسته ام دختر ها را در بحث مغلوب کنم.


یک روز مناسب برای کانگوروها -- هاروکی موراکامی

امروزه مردم از کلیساها چند گام جلوترند. اکنون زمان به چالش کشیدن کشیش ها توسط دخترانشان است و نه گالیله...


دختر کشیش / جورج اورول

همیشه داشتن و از دست دادن به مراتب آدم را بیشتر ناراحت میکند تا این که از اول نداشته باشد .

" بادبادک باز __ خالد حسینی "

ولی درسی که دل به بهای رنج و شادی خود مطالعه نکرده باشد درست فرا گرفته نمی شود.

واژه و واقعیت از یک قماش نیستند. و چه بسا که شخص آنچه را که خوانده است در زندگی بیابد و آن را باز نشناسد.

من یه گناهکارم، نمی تونم انکارش کنم. یه دوست دختر دارم، اما عاشقشم. هیچی بین ما نیست فقط...فقط یه خورده عشق بازی. من هیچوقت به ترزا بی وفایی نکردم آخه...آخه اون همه جا حضور داره. مگه تقصیر منه که دیگه برام جذابیت نداره؟ هر مرد سالم و سرحالی عین من باید وقت به وقت زنشو نو کنه. بَده به جای این که با چند تا باشم فقط با یکی هستم؟ مردی با موقعیت من باید حسابی مواظب امورش باشه. من روزانا رو هر روز هفته وقت ناهار می بینمش، اما نه شمبه ها و نه یکشمبه ها. درباره زندگی خونوادگی ام هم چیزی بهش نگفته ام، حتی اسم زنم رو نمی دونه ولی خیلی ها همین چیزها رو هم مراعات نمی کنن. من حتی بهش گفته ام که عاشق زنم هستم، که خانواده ام چیزهای مقدس زندگیم هستن، اووون دختر باهوشیه، این چیزا رو می فهمه. وقتی که از زبونش شنیدم جوراب نایلونی ساق بلند دوست داره، کلی از این جوراب ها براش خریدم، شیش جفت هم برای ترزا آوردم، هر دوشون با این کارم عاشقم شدن. با این حال... با این حال چندین روز عذاب وجدان داشتم تا اینکه دست آخر چند تا هم برای دخترم ژولیت خریدم. هیچ کس حق نداره منو از بهشت پرت کنه بیرون، من سه تا آدم رو خوشحال کردم، به هیچ کسی هم آسیبی نرسوندم.


کشتن موش در یکشمبه -- امریک پرسبرگر


پی نوشت : عاشق استدلال های احمقانش شدم :n02:هیچکی حق نداره منو از بهشت پرت کنه بیروووووون :n09:

به مردی که یک پایش را از دست داده است، گفتن اینکه کسانی هستند که هر دو پایشان را از دست داده اند، تسلی دادن نیست بلکه دست انداختنش است. در درجه‌ی معینی از درماندگی و بیچارگی، دیگر هر مقایسه‌ی کمّی معنایش را از دست می‌دهد.

گفتگو با مرگ / آرتور کوستلر / نصرا.. و خشایار دیهیمی

این‌که فکر کنی در راه صحیح قرار گرفته‌ای یک مسئله است
و این‌که فکر کنی راه تو تنها راه است مسئله‌ای دیگر.

کنار رودخانه‌ی پیدرا نشستم و گریه کردم / پائولو کوئیلو

زن من به یوشیدا رای میده چون شبیه عموشه. همه زنا همینطورین. از سیاست سر در نمیارن. گمون می کنن همونجور که رختاشونو انتخاب می کنن، می تونن رهبرای مملکتم انتخاب کنن.

منظرِ پریده رنگ تپه ها -- کازوئو ایشی گورو