Printable View
مرا ببر به رسيدن ،بکش مرا به صليب
تو ای تمامی بودن،مسيح روز غريب
مرا بران زبهشت و دوباره حوّا کُن
فقط به خاطر چشمت، فقط به خاطر سيب
مرا ببر به زمين و دوباره جانی کُن
تو ای بهانه ی چيدن، جنونِ عشق و فريب
مرا بمير به جُرم دوباره زنده شدن
از التهاب لبانی که بوسه های مهيب
ببين دوباره دو چشمم به درد آلودست
بخوان دوباره برايم دعای اَمَّن يُجيب
بيا و قصه ی مارا دوباره حادثه کن
مرا بران ز بهشت و مرا بکِش به صليب
دلم غوغایِ یاری دارد امشب
هوایِ شهسواری دارد امشب
چو چنگی عاشقانه می نوازد
طنین ِ غمگساری دارد امشب
دلم با عشق ِ مولایش درآمیخت
چو شوق ِ لاله زاری دارد امشب
ز هجر ِ قاصدک های خیالش
دمادم بی قراری دارد امشب
به توصیفش همین یک جمله کافی ست
که شیدا انتظاری دارد امشب
صدایت ترانه است و
ترانه ات زیباست
چشمانت را به یاد دارم
وقتی نگاه شرمناکت را به پایین می دوختی
و چه زیبا بود لرزیدن دستانت...
سالهاست در کلیسای خاطرم
آهنگ نگاهت
ناقوس جدایی است !
مرا باور دار
که من
مسیحای مصلوب توام
در بیکران بی کسی و
صداقت روح .
نامه‌های من به تو ،
بَرتَر از خودِ مایند !
چرا که نور
بَرتَر از فانوس است ،
شعر ،
بَرتَر از کتاب
وَ بوسه بَرتَر از لَب‌هاست !
نامه‌های من به تو ،
بَرتَر از خودِ مایند
این نامه‌ها
اَسنادی هستند که دیگران
زیبایی‌ِ تو وُ عشق‌ِ مَرا
در آن‌ها خواهند یافت !
برای تو می نویسم
میروم و پشت خواهم کرد به تمامی تپشهای این دقایق
دل خواهم کند
بی تو خواهم زیست
گوش خواهم سپرد
فریاد خواهم شد
مهربان نخواهم بود
دل نخواهم سپرد
آرام تر که شدم
بــــــــــــــی تـــــــــــــــــــــو خواهـــــــــــــــــم مــــــــــــــــــرد
امشب دلم ميخواهد
به كسي بگويم"" دوستت دارم.""
تو نهراس و آنكس باش.
بگذار با هر آنچه در توان دارم
همين امشب به تو ثابت كنم كه دوستت دارم.
بگذار برايت نقش آن دلباخته اي را بازي كنم كه
لحظه اي دور از محبوب خويش زندگي را نميتواند.
بگذار همچون معشوقي كه براي وصال معشوقش
جان ميدهد برايت جان دهم.
بگذار همين امشب پيش پايت زانو بزنم
و تو را ستايش كنم.
بگذار در تاريكي به تو لبخند بزنم.
نگذار زمان از دستم برود
و تو را درنيابم.
ميخواهم بينديشي كه همين امشب
غير از من كسي ديوانه تو نيست
هرچند كه جاهلانه فكري باشد.
كمي بيشتر با من
و همين امشب بگذار خيال كنم
كه جز تو كسي نيست.
همين يك امشب را بگذار نقش بازي كنم.
نقش حقيقت را.
همان كه دور از تو بارها روبه روي آينه تمرين كرده ام.
اي آخرين !
یه کاری کن که می تونی
یه خونه شو تو ویرونی
از این بیشتر نپرس از عشق
نمی دونم، نمی دونی
تو این طنین دلمرده
کسی اشکاشو نشمرده
کجا دیدی که تنهایی
غماشو با خودش برده
یه کاری کن از این بیشتر
نیفتم تو غم آخر
نذار شمع حضور من
یه شعله شه تو خاکستر
نگو دوره، نگو دیره
نگو این قصه دلگیره
یه عمری رفته از دستم
نیایی عشق تو می میره...
ميز گرد خانه ام
به تمام رفيقان جهان مي ارزد
دوستان!
چرا كه زن و بچه هايم
گرد آن نشسته اند.
پل الوار
«و يك لبخند»
شب هميشه به تمامي شب نيست
چرا كه من ميگويم
چرا كه من مي دانم
كه هميشه
در اوج غم يك پنجره باز است
پنجره اي روشن
و هميشه هست،
روياهايي كه پاسباني مي دهند
آرزويي كه جان مي گيرد
گرسنگي كه از ياد مي رود
و قلبي سخاوتمند
و دستي بخشنده
دستي گشوده
و چشم هايي كه مي پايند
و زندگي
يك زندگي براي با هم بودن
هميشه هست
پل الوار