Printable View
تو اينجايي . . . . . .
و من با تمام سدها و ديوار ها
باز ، دستانت را در دستانم حس ميکنم ...
با تــــو بودن....
با تو بــــودن...
هميشه با تو بودن ...
ضربان قلب هايمان
بر سنگفرش کوچه هاي خيس ...
چتر مشتـــرک
زير بــــــــاران ...
بــــاراني که مي بارد
اما
خيس نمي کند .........
امشب باز حضورت ، تن پوش عرياني غليظ لحظه هاي من است
روي پوست تنهايي ام مي نشيني
دلم آرام مي گيرد ....
اگر هنوز نگاه را جست و جویی ست
اگر اشک را فرازی و فرودی
اگر آه سینه را دودی
اگر جسم را گرمایی و حرارتی
اگر دل را صبری و سوزی
همه از حضور توست
اگر جاده را نهایتی ست
اگر جان را ماوایی
اگر دل را اشتیاقی
اگر زخم را مرهمی
اگر روح را آرامی
همه با توست
اگر لحظات بی تو بودن
سخت تر است از جان کندن
اگر تکه ای از زندگی ست
لایق مدفون کردن
اگر تلخ .. اگر سرد
اگر ساکت و بی روح
اگر پریشان و نا آرام
همه به خاطر نبود توست
در انتظارت ای ترانه ی نا مفهوم
کفش های غیرتم را در آوردم
در کویر غرورت پا برهنه راه میروم
تا تاول های قلبم را باور کنی
.
.
.
تو را صدا می كنم ،
با تمام آرزوها و حقیقت روحم
آیا من كاملا گرفتار نشده ام ؟
من به تو محتاجم
اعتمادی كه در ایمان من به توست
اشك های من و راه هایی كه من در آنها غرق می شوم
من نمی توانم همیشه ایمانم را به تو نشان بدهم
اما شك نكن عشق من
تو را صدا می كنم،
با تمام زمان و تمام جنگ های درونم
در تلاش برای یافتن حقیقت
و تلاش برای رسیدن به تو
بهای عرق های مرا ببین
خانه ام و تخت خوابم
و مرا كه در خواب گم شده ام
من در اینكه چه كسی هستم اشتباه نمی كنم
تا وقتی كه نفس می كشم
اوه،نه، نه
من به هیچ كس نیاز ندارم
و از هیچ كس نمی ترسم
جز تو هیچ كس را صدا نمی زنم
تو ای همه كــَسم،ای تنها كــَسم
من به هیچ كس نیاز ندارم
و از هیچ كس نمی ترسم
جز تو هیچ كس را صدا نمی زنم
تو ای تمام نیاز من در زندگی
تو را صدا می كنم،
در تمام خوشی ها و تمام عشقم كه به خوبی احساس می شود
چون به خاطر توست
زمان را در زندگی من ببین
روزها و شب هایم را
پس بدان به خوبی می گذرد
چون در پایان روز
من هنوز از خودم و داشته هایم به اندازه ی كافی دارم
تو را صدا می زنم،
وقتی تمام كلید انداختن هایم
و زنگ در را زدن هایم
به آرامی می گذرد
در حالیكه به تو فكر می كنم
تمام نیمه های نا تمام مرا در زندگی ببین
صبر مرا، همسر من
بیشتر از آنچه كه مستحق آن هستم از من نگیر
من هنوز نیاز دارم بیاموزم
من به هیچ كس نیاز ندارم
و از هیچ كس نمی ترسم
جز تو هیچ كس را صدا نمی زنم
تو ای همه كــَسم،ای تنها كــَسم
من به هیچ كس نیاز ندارم
و از هیچ كس نمی ترسم
جز تو هیچ كس را صدا نمی زنم
تو ای تمام نیاز من در زندگی
رابطه ی ما خیلی پیچیده است
تو را در حالی پیدا كردم كه داشتم دنبال راهی مستقیم به سمت جهنم می گشتم
تو با هیچ كس قابل مقایسه نیستی
چون من وقتی به خودم دروغ می گویم از تو پوشیده نیست
من فكر می كنم كه سپاسگزارم
كلمه ای كه مرا در خیابان تغییر داد "تو" بودی
و تمام رفتارهای من این را نشان می دهد
گذشته، حال ،آینده
همه را دور بریز
من صدایم را در خانه ی تو پیدا كردم
و به همه ی دنیا اجازه دادم كه بفهمند عشق درباره ی چیست
من تو را دوست دارم،و دلم برایت تنگ شده است،اما تو را فراموش می كنم
حتی با اینكه تو هرگز به من اجازه ندادی شكست بخورم
و همیشه در كنارم بودی
برای تمام لحظه هایی كه كم آوردم و تو را عمیقا اذیت كردم
حالا بگویم بهتر است تا هیچ وقت نگویم ،كه هزاران بار از تو معذرت می خواهم
من بی صدا فریاد می زنم،و تو را صدا می كنم، به تو گوش فرا می دهم،من تلاش می كنم
و تو به من نیرو می دهی
وقتی كه هوایی كه نفس می كشم خشن و یاغی است
تو را فراموش می كنم، اما تو را صدا می كنم و آنوقت تو را احساس می كنم...
من به هیچ كس نیاز ندارم
و از هیچ كس نمی ترسم
جز تو هیچ كس را صدا نمی زنم
تو ای همه كــَسم،ای تنها كــَسم
من به هیچ كس نیاز ندارم
و از هیچ كس نمی ترسم
جز تو هیچ كس را صدا نمی زنم
تو ای تمام نیاز من در زندگی
خواب‌هايم ...
جدايی تاريک است و گس
سهم خود را از آن می‌پذيرم
تو چرا گريه می‌کنی؟
دستم را در دست خود بگير
و بگو که در يادم خواهی بود
قول بده سری به خواب‌هايم بزنی
من و تو چون دو کوه دور از هم
جدا از هم
نه توان حرکتی
نه اميد ديداری
آرزويم اما اين است
که عشق خود را
با ستاره‌های نيمه‌های شب
به سويم بفرستی
" آنا آخماتووا "
در این هوا که تپش های دل دو چندان است
در این سکوت که مرگ پرنده آسان است
صدای قلب تو می آید از جدار جهان
دلم برای دلم می تپد
در این تباهی و ویرانی
صدای من به تو هرگز نمی رسد
اما…
صدای قلب تو می آید از جدار جهان
امضای تو
پای صفحه ای سپید…
سکوتی که می توان
همیشه از آن
سرودی تازه شنید
به جرم عشق،"گناهی که مرتکب شده ایم"
ببین!جدایی ما،حبس تا ابد،….. شده است
نمانده جای گلایه،که خوب می دانم
تو بد نبودی، زمانه بد شده است…
تبسم لب من زبعد رفتن تو به گریه می ماند
چقدر لحظه ها بی تو غمگین است
غم جدایی تو چقدر سنگین است
حدیث ماندن را برایم خواندی و با دلی آرام زپیش من رفتی
صدای گرم تو شفای دلم بود
کلام چو گوهرت امید جانم بود
عشق ،تصوير جاوداني ماست
يادگار تب جواني ماست
با همين سادگي و بي رنگي
عشق ،نقاش ماست ، ماني ماست :
در زمين اين « سيا قلم » هايش
طرح دنياي آسماني ماست
عشق ، اين واژه ي به ظاهر گنگ
به وضوح غم نهاني ماست
خبر از جاي ما چه مي گيري ؟
عشق ،تمثيل لا مكاني ماست
سمت خوبي ،دو كوچه مانده به دوست
اين خودش ،بهترين نشاني ماست
عشق ، چيزي است مثل يك لبخند
كه نمودار مهرباني ما ست
عمر بي عشق ما ، مصادف با :
مرگ جانسوز و ناگهاني ما ست
بايد از او مواظبت بكنيم
عشق ، ميراث باستاني ماست