مشاعره

من که با تو معنی عشقو شناختم رفتــی و با این دل دیوونه ساختــــم

من گذشتم از تو اما این سزای من نبود

این سزای عشق پاک و بی ریای من نبـــود

رفتم و هرگز نگفتی او چه شد آیا کجا رفت

از دلت پرسیدی آیا من چه کردم او چرا رفت

تا نیازارم دلت را ناله را در سینه کشتم

لحظه ای با خود نگفتی پس چه شد او بی صدا رفت

تا به عشاق بياموزي سير ِ غم ِ عشق
من ِ تبعيدي را آيه ي قرآنم کن

ساعت ِ مرگم ، از آن منکر هر ثانيه ام
قدر تنهايي انکار مسلمانم کن

گر چه پايينم در چشمم بالا بنشين
تا به جادويي هم کيش پلنگانم کن

نامه هايی کودکانه ، سر گشاده ، احمقانه

مملو از پند و عتاب و ادّعا ، پر از کنايه

می نويسد او برای حاکمان اين زمانه !

آخر ای مجنون سر مست

هيچ آيا تا کنون امّا

مروری کرده ای بر وضع و حال اين کرانه ؟

هيچ انديشيده ای آيا

که از روی محبت

گر يکی از آن اجانب

نامه ای بهرِ تو و اين دولتِ جل الخلايق

در بيان درد و رنج و حال و روزِ مردمِ بس مفلسِ اين سرزمينِ پر بلا و مشکلِ خاور ميانه

با همان سبک و سياقِ هاديانه

پر غرور و پر اِفاده ، پر زِ ايراد و کنايه

انشا کند ، پخشش کند

در خيلِ انبوه رسانه ، ماهواره ، روزنامه

پاسخی داری برايش ؟

آسمان امروز ديگر نيست نيلی

يادم آمد از فلسطين

از بلندی های جولان

از دلار و پول نفت و نقشِ ايران

اندرون جيب و در کاشانة آن جيره خواران

نگو دیره واسه گفتن سهمم از دنیا همینه
که تو تنهایی شبهام کسی اشکام و نبینه
از کجا باید شروع کرد قصه عشقو دوباره
تا همه بغض های عالم سر عاشقی نباره

هیچ کس دست مرا وا کرد ، نه !

فکر دست تنگ ما را کرد ، نه !



هیچ کس از حال ما پرسید ، نه !

هیچ کس اندوه ما را دید ، نه !



هیچ کس چشمی برایم تر نکرد

هیچ کس یک روز با ما سر نکرد



هیچ کس اشکی برای ما نریخت

هر که با ما بود از ما می گریخت

تو در یاد من حتی اگر از دیده پنهانی
چنان خورشید ابرآلود پنهانم نمی مانی
تو را دارم به رویایم تو را خوانم به دنیایم
خیالم با خیالت عالمی دارد نمی دانی

یه روزی یه روزگاری ، حرف بین ما نگاه بود



عشق و نقاشی می کردیم ، نقش ما خورشید و ماه بود



بعد از اون واژه نوشتیم ، جمله مون ستاره چین بود



مثل دریا آبی بودیم ، معنی زندگی این بود



سوختم و سوختم و ساختم ، هرچی داشتم به پات باختم



کاش تو رو از روز اول مثل امروز می شناختم



آخه عشق؛ یعنی شکستن ، عاشقانه سر سپردن



دل سپردن به سرابی ، در سکوت خویش مردن

*-*
سلام رییس بزرگ

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست
چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم
سلام مجنون

من كه بي تو سوختم
من كه با تو ساختم
در غماري باختم
من تو را نشناختم
من كه با تو معني عشق و شناختم
رفتي با اين دل ديونه ساختم
من گذشتم از تو اما اين سزاي من نبود
اين سزاي عشق پاك و بي رياي من نبود
رفتم هرگز نگفتي
او چه شد آيا كجا رفت
از دلت پرسيدي آيا
من چه كردم او چرا رفت
تا نيازارم دلت را
ناله ها در سينه كشتم
لحظه اي با خود نگفتي
پس چه شد او بي صدا رفت
من گذشتم از تو اما اين سزاي من نبود
اين سزاي عشق و پاك و بي رياي من نبود

*-*
نوشین این شایعه ها رو اون امیر ساخته.قصد تخریب اذهان عمومی داشته.شما باور نکیند

در دل و جان خانه كردي عاقبت
هر دو را ديوانه كردي عاقبت
آمدي كاتش بر اين عالم زني
وانگشتي تا نكردي عاقبت