مشاعره

من صفای عشق میخواهم از او
تا فدا سازم وجود خویش را
...

آی آدما از مهر آن به آن مردم
از مهر مهر بر جانم سخت آزردم
از یکسو یه بودن آن دم به دم افسردم
از بی اعتنایی برمهرم لاله لاله پژمردم
از بی لیاقتی مفعول ها زخم دستاوردم
....

من كه عاشق تو بودم از شكست تو شكستم
گم شدم میون اشكات روی گونه‌هات نشستم

واسه آرامش چشمات از تو عاشقانه گفتم
تا دوباره جون بگیری واسه تو ترانه گفتم

اما حالا عشق پاكم واسه تو رنگی نداره
دیگه حتی گریه من واسه تو معنی نداره

هرآن باغي كه نخلش سر به در بي
مدامش باغبون خونين جگر بي
ببايد كندنش از بيخ و از بن
وگر بارش همه لعل و گوهر بي
باباطاهر همداني


سلام دوستان خوبيد همگي؟

اي سرنوشت، از تو كجا مي‌توان گريخت؟
من راه آشيان خود از ياد برده‌ام
يك دم مرا به گوشة راحت رها مكن
با من تلاش كن كه بدانم نمرده‌ام!

سلام
ممنون شما خوبید؟

من به مهمانی دنیا رفتم
من به دشت اندوه
من به باغ عرفان
من به ایوان چراغانی دانش رفتم .

مي دونم كه از نبودم جامو خالي حس نكردي
من جواب ازت گرفتم به چه لحن تند و سردي

آخه من چطور عزيزم ديگه نشنوم صداتو
فكر نكن كه بردم از ياد لحن خوب خنده هاتو

لاقل برامون اي كاش مونده بود يه راه آشتي
حيف از اينكه واسه خوبي هيچ راهي نذاشتي

آرزوي رفته بر باد من مزاحمت نميشم
آخرش نشد بموني واسه هميشه پيشم

منواز عشق جدايم نكني در دل وادي بي عشقي ها
چشم و دل بسته رهايم نكني
من در اين دشت پراز خوف خطر جز به الطاف توام نيست نظر
من در اين كوچه ي بي عابر و تنگ
كه در ان نيست به جز شيشه و سنگ
به كجا روي كنم
جز گل روي تورا
چه گلي بوي كنم

من پر از حرف و سکوتم ، خالیم رو به سقوطم
بی تو و آبی عشقت، تشنه ام کویر لوتم
نمی خوام آشفته باشم، آرزوی خفته باشم
تو نذار آخر قصه، حرفم و نگفته باشم
.....
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش

من رسیدم رو به آخر تو بیا شروع من باش
شب و از قصه جدا کن چکه کن رو باور من

به به غزلي خانوم ... خانوم مغرب زميني :دی ... [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نگاه کن من چه بی پروا چه بی پروا
به مرز قصه های کهنه میتازم
نگاه کن با چه سر سختی
تو این سرما یه فصل تازه میسازم
برای تو
برای تو که یک گلبرگ زود رنجی
...

(هر کاری میکنم آبی نمیشه:31:)